อ่านตอนแรกๆ แล้ว สงสารปูจับใจเลยค่ะ ชีวิตมันเศร้าขนาดนั้นเลย
ทะเลาะกับฝนไปมา สุดท้ายก็รักกันจนได้
ที่ชอบที่สุด เห็นจะเป็นตอนที่ ทั้งปูและฝน ต่างก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองที่ถูกต้อง
แต่สุดท้ายเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มีความรับผิดชอบมากขึ้น ประกอบอาชีพที่มั่นคง เลี้ยงตัวเองได้
การบังเอิญกลับมาเจอกัน ทำให้ความรักที่มีเสมอมามันถูกยอมรับ สานต่อได้อย่างมีความสุข
ถ้านี่คือชีวิตคน ก็ต้องบอกว่า มันครบทุกรสชาติจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆ ที่สร้างสรรค์ ร้อยเรียงเรื่องราวออกมาให้คนอ่านมีความสุขนะค่ะ