เผอิญไปค้นหน้าเว็บเก่าๆเจอมา อีก2ตอนอ่ะนะ เลยเอามาให้อ่าน
น้ำฝน....กินปู
“ลูกหลับ.....เชื่อฝนสิ...ลูกหลับแล้ว”
หนุ่มร่างสูงใหญ่เดินมากอดเอวพ่อครัวที่กำลังสาละวนอยู่กับการล้างจาน และน้ำฝนกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดจานก่อนจะนำไปคว่ำไว้ที่ชั้นวาง
“แล้วไงวะ....กูจะ..ล้างจาน...เข้าใจมั้ย ไอ้ฝน.....”
ถ้าอารมณ์ดี ๆ จะเรียกตัวเองว่าปู ถ้าชักเริ่มโมโห ปูจะกลายเป็นกู
และน้ำฝนก็จำต้องกลายเป็นไอ้น้ำฝนไปอย่างฉับพลัน
“แต่ลูกหลับแล้วนะปู......” จานใบสุดท้ายถูกคว่ำลง พร้อมกับที่ไอ้ปู กำลังจะถอดผ้ากันเปื้อนออกกแต่กลับถูกโอบกอดจากด้านหลัง พร้อมกับที่ฝ่ามืออุ่น ๆ เริ่มลูบไล้ไปมาที่สะโพก และซบใบหน้าลงที่ซอกคอ
“นะ...ปู.....ได้มั้ย”
เสียงทุ้มนุ่มแผ่ว ๆ เอ่ยบอกอยู่ที่ข้างใบหู และขบเม้มที่บริเวณใบหูนิ่ม ก่อนจะค่อยลากมือเข้าไปในเสื้อเชิตและเริ่มลงมือปลดกระดุมให้ทีละเม็ด
“หยุดเดี๋ยวนี้........” เฉียบขาด....คำเดียว....น้ำฝนถึงกับชะงัก และยอมผละจาก
ปู...ไม่ค่อยชอบเรื่องอย่างว่าหรือเปล่า
มีอะไรกันชนิดนับครั้งได้ กว่าจะขอได้แต่ละที ก็ลำบาก....ต้องรอปูเคลิ้มอย่างเดียว เพราะในเวลาปกติ ปูจะอายมาก แล้วพออายแล้ว ก็จะหาเรื่องชกบ้างล่ะ ต่อยบ้างล่ะ กว่าจะเคลิ้ม .... อ่วมไปเลย ปากเจ่อนี่เรื่องปกติ
แต่ก็นับว่าคุ้ม.....
“ ทำอะไรหัดล็อคประตูบ้าง....ลูกอยู่ก็น่าจะรู้....เกิดลูกตื่นขึ้นมาจะทำยังไง.......ในครัวแล้วกัน
ห้ามทำรอย.....เดี๋ยวใส่เสื้อลำบาก...ต้องมาหาอะไรปิดคออีก...ยุ่งยาก...”
เหมือนจะเอ็ดนะ.....แล้วตกลงเอ็ดมั้ย....ให้ล็อคประตูห้องครัว กลัวลูกตื่นขึ้นมากลางดึก
เอ่อ....มันคือประโยคตอบตกลงไม่ใช่เหรอ ครุ่นคิดใคร่ครวญไปมาหลายรอบ เมื่อรู้ว่าคืออะไร มีหรือน้ำฝนจะไม่ดีใจ ใบหน้าคมยิ้มกว้าง พร้อมกับตรงรี่เข้ามากอด ปูสุดโหด เอาไว้แน่น และหัวเราะเสียงเบา
“ปูอ่ะ....แกล้งฝนเรื่อยเลย โห้ด โหด......แต่ฝนก็รักปูนะ......เดี๋ยววันนี้จะทำให้ตื่นเต้น....ดีมั้ย”
มันร้ายกาจจะตายไอ้ฝน....มีลูกแล้วนี่....ประสบการณ์โชกโชน เห็นมันทำหน้าหงิม ๆ อย่างนี้เถอะ
เรื่องนั้นน่ะ ไม่ต้องห่วง.....แม้จะทำหน้าโหดเข้าใส่ แต่พอถูกปลดกระดุมเสื้อออก พร้อมกับที่เสื้อเชิตตัวหลวมถูกโยนลงกับพื้น โดยที่ผ้ากันเปื้อนสีน้ำเงินยังถูกคล้องเอาไว้ ปูก็กลายเป็นปูถูกถอดกระดองทันที
เอาสิ...อยากถอดอยากช่วยถอด...เอาเลย.....คราวนี้จะทำอะไรของมันอีกล่ะเนี่ย
ริมฝีปากร้อนรุ่มคลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้ม ก่อนที่น้ำฝนจะเอื้อมไปปลดซิปกางเกงและเลื่อนให้หลุดลง
เหลือเพียงชั้นในตัวบาง เผยร่างกายที่หลงใหลให้ได้เห็นชัดเจนขึ้น
ผิวเนื้นแน่น เนียนละเอียด ลาดไหล่ กว้าง รับกับช่วสะโพกที่แน่นตึง....ปูน่ารักจัง
“เอ้ย.......ไอ้บ้า..อายเว้ย มองอยู่ได้ไม่เอาแล้ว” ปูทำท่าจะผละหนี แต่กลับถูกกอดเอาไว้แน่น ริมฝีปากร้อนผะผ่าวค่อยประทับลงที่กลางหลัง และลากปลายลิ้นวนไปทั่ว
ฝ่ามืออุ่น โลมไล้ลงไปสัมผัสจุดกึ่งกลางของร่างกาย ที่ชูชันอยู่ภายใต้ชั้นในผืนเล็กที่ห่อหุ้มร่างกายอยู่
“ฝนอย่า.....มันมีอารมณ์นะเว้ย” น้ำเสียงที่สั่นไหวไปพร้อมกับที่ฝ่ามือจับยึดขอบอ่างเอาไว้แน่น
ขาแทบจะยืนไม่ไหว เมื่อถูกสัมผัสที่ส่วนนั้น
“ปู....เงียบ ๆ สิ....เดี๋ยวลูกตื่น”
น้ำเสียงแผ่วโหย และครางต่ำอยู่ในลำคอ ทำให้หนุ่มร่างสูงจำใจต้องกัดฟันแน่น แทบจะไม่มีแรงยืนด้วยซ้ำ
เพราะการกระทำของอีกฝ่าย
ฝ่ามืออุ่นลูบไล้ไปมาก่อนจะค่อยสอดผ่านเข้าไปในเนื้อผ้า และปลุกปั่นให้ร่างกายร้อนผ่าวของปูตื่นขึ้นรับสัมผัสร้อนแรง ที่มอบให้
“งือ...อ่ะ..อือ” เสียงทุ้มนุ่มครางแผ่วอยู่ในลำคอ ฝืนทนยืนอยู่ต่อ แทบไม่ไหว
เรียวขาสั่นระริก แทบจะล้มอยู่ตรงนั้น ดีที่จับขอบอ่างล้างจานเอาไว้ ไม่งั้นคงทรุดลงกับพื้นอย่างไม่ตรงสงสัย
ดวงตาที่เคยแข็งกร้าว หรี่ปรือ ไปตามแรงอารมณ์ ที่ค่อยสูงขึ้นเรื่อย ๆ
ร่างกายแทบเปลือยเปล่ามีเพียงผ้ากันเปื้อนสีเข้มปกปิดเอาไว้เท่านั้น
ลิ้นร้อนลากไล้วนขึ้นลงจากกลางหลังขึ้นไปที่ ลาดไหล่
ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะทรุดกายลง ขบฟันเน้นย้ำร่องรอย ไว้จนทั่ว เหนี่ยวรั้ง กางเกงชั้นในลงจนสุดออกจากร่างที่สั่นระริก และขบเน้นรอยไปทั่วสะโพกแน่น
“ฝน........มันไม่ไหวแล้วนะ....ทำอะไรก็ทำซะทีสิวะ..อือ...อ่ะ”
เสียงที่เอ่ยบอก เหมือนข่มขู่อยู่ในทีทำให้น้ำฝนยิ่งอยากแกล้ง
ใช้มือตบแรง ๆ ที่สะโพกมนแน่น อย่างหมั่นเขี้ยว....จนเกิดรอย
“เพี้ยะ.......”
“โอ้ยยยยยยยยยย มันเจ็บนะเว้ย...ไอ้ฝน...ไม่ต้องทำแม่งแล้ว...พอเลยเว้ย” ร่างสูงทำท่าจะเดินหนี แต่กลับถูกกอดเอวเอาไว้แน่น และรับรู้ถึงสัมผัสบางอย่าง
“ปล่อยผมให้เป็นแบบนี้คนเดียวเหรอ....ปูใจร้าย”
ไอ้ฝนมันเจ้าเล่ห์ ทำเป็นเสียงอ่อน ใครกันแน่ที่ร้าย แกล้งกันอยู่ได้ รู้สึกขนาดนี้ ยังแกล้ง อีก
จะปล่อยให้ขาดใจตายหรือไงกัน
“ก็เข้ามาซะทีสิ....จะต้องให้บอกหรือไง...เรื่องแค่นี้น่ะ” ใครกันแน่ที่ร้ายกาจ คนอยากทำจะเป็นบ้า
ยังมัวทำเป็นเล่นอยู่ได้ จะเอายังไงก็ไม่บอกสักอย่าง
“งั้นปูทำให้ฝนก่อนสิ...นะปูนะ....”
ก็บอกมาว่าให้ทำ จะให้ทำอะไรก็น่าจะบอกมา มัวแต่แกล้งอยู่ได้
ร่างสูงทรุดกายลง และขบฟันลงที่ซิปกางเกงผ้าเนื้อเนื้อบาง ดึงลง จนสุด ก่อนจะค่อยสอดมือเข้าไปแตะต้องส่วนที่แข็งขืนขึ้นมาของอีกฝ่าย และแตะปลายลิ้นลงบนเนื้อผ้าที่ห่อหุ้มสิ่งนั้นเอาไว้
“อือ.....รู้สึกจะแย่แล้วนะ...ปู..อ่ะ”
ปลายลิ้นร้อนละเลงไปทั่วส่วนที่ค่อยตั้งชันขึ้นและแก่นกายแข็งแกร่ง ก็ถูกดึงรั้งพ้นจากจากผืนผ้า
โพรงปากร้อน ครอบครองเอาไว้ทั้งหมด....และใช้มือช่วยในการเหนี่ยวรั้งส่วนนั้นให้ถูกครอบครองได้จนหมดสิ้น
จังหวะการหยัดกาย ช่วยเพิ่ม การกระตุ้น ให้รู้สึกมากยิ่งขึ้น
“อือ....ดีจังเลยปู..อ่ะ..อือ”
ร่างสูงใหญ่ปรือตามองภาพตรงหน้า
พ่อครัวคนดี เขาอุตส่าห์ลงมือทำเองเลยนะ......น่ารักอะไรขนาดนี้......ปูนี่น๊า เหมือนจะดื้อ เหมือนจะไม่ยอมอะไรเลย....แต่กลับยอมทำให้ขนาดนี้ ถ้าไม่รักจริง ๆ คงไม่ยอมทำให้ถึงขนาดนี้หรอก
รักปูจังเลย.....
“พอแล้ว.....อ่ะ..อือ….เดี๋ยวฝนทำให้ปูบ้างนะ” ฝ่ามือแกร่ง ดึงให้อีกฝ่ายลุกขึ้นยืน และ ทรุดกายลงบ้าง
แตะต้องฝ่ามือไปในส่วนที่โป่งนูนออกมาโดยมีผ้ากันเปื้อนสีเข้มปกปิดอยู่
สองมือประคองเอาไว้ ก่อนจะโลมไล้ไปมาที่ส่วนปลาย.....
“อ๊า....อือ...ฝนมัน....อ่ะ..อื่อ” เสียงทุ้มนุ่มครางแผ่ว ฝ่ามือรุมร้อน สอดเข้าภายในกลุ่มผมสีดำสนิท
แอ่นกายขึ้นลงตามจังหวะ....ที่ถูกกระทำ
สะโพกถูกจับยึดเอาไว้แน่น....เพื่อให้ส่วนที่ลุกชูชัน สัมผัสเสียดสีไปมากับโพรงปากของคนที่กำลังปฏิบัติบางอย่างให้
ผืนผ้าถูกเปิดออก โดยที่ริมฝีปากร้อน ๆเข้าครอบครองส่วนแข็งขืนที่เปียกชุ่มเอาไว้ทั้งหมด.....เหนี่ยวรั้งอย่างเชื่องช้าให้รู้สึกซาบซ่านตามจังหวะมือที่ไม่เร่งร้อนมากมายนัก แต่กลับทำให้รู้สึกได้มากจนแทบถึงขีดสุด
“ฝน..ปูไม่ไหวแล้ว.....เข้ามาเถอะฝน.....อือ” ร่างกายที่เหยียดเกร็งแน่น....ค่อยหันกลับไปอีกทาง
ก่อนจะคว้าขอบอ่างเอาไว้ เป็นหลักยึด
“ปู....แยกขาหน่อย..ฝนทำไม่ถนัด”
เรียวขาค่อยถูกแยกห่างออกจากกัน......
ขวดน้ำมันพืชถูกเปิดออกและเทลงที่สะโพกมนแน่นที่กำลังร้องขอ
หยดน้ำ....มันวาว....ไหลลงก่อนจะถูกเกลี่ยให้เข้าไปอยู่ในช่องทางคับแคบที่เปิดรับรออยู่
เรียวนิ้วแข็งแกร่ง ถูกส่งไปเบิกทาง...ให้ขยายขึ้นจนสามารถที่จะรองรับบางส่วนที่ใหญ่โตกว่าได้
“อือ........เดี๋ยวอีกนิดนะปู.....ไม่อยากให้ปูเจ็บเลย.....รอก่อนนะ”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มแหบพร่าก้มลงกระซิบที่ข้างแก้มของคนที่ยืนรอ และใบหน้าคมนั้นก็ค่อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
ปลายนิ้วถูกเพิ่มเป็นสอง และสามในที่สุด ช่องทางเล็กแคบถูกหล่อลื่นให้รองรับการเสียดสีได้อย่างดีแล้ว
จึงถึงเวลาที่จะสอดแทรกบางอย่างเข้าไป
“ปู....ฝนจะเข้าไปแล้วนะ”
แก่นกายแข็งแกร่งถูกกดหายเข้าไปอย่างช้า ๆ ภายในช่องทางบีบรัดร้อนผะผ่าวพร้อมกับที่ปูต้องขบริมฝีปากแน่น กลั้นใจรับส่วนที่ค่อย ๆ เคลื่อนเข้าไปในร่างกายอย่างช้า ๆ จนจมมิดหายไปทั้งหมด
“อื้อ......ฝน....อือ....อ๊ะ”
เสียงครางแผ่ว หลุดจากริมฝีปากคู่งาม พร้อมกับที่ร่างนั้นจับยึดสิ่งที่ยึดเหนื่ยวได้ในตอนนี้เอาไว้แน่น
เตรียมรับกับแรงกระแทกกระทั้น ที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ
จนแรงรัวขึ้นตามลำดับ
“อือ...ปู....คับแน่นไปหมดเลย......ฝนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว...อ่ะ..ปู”
สะโพกถูกกดกระชับ ให้รองรับแรงที่โหมกระหน่ำเข้ามาในร่าง
สัมผัสที่บีบรัด และยินยอมรับการกระแทกกระทั้นนั้น ดีซะจน อยากให้ช่วงเวลานี้หยุดนิ่งเพียงเท่านี้
ฝ่ามืออุ่น ๆ เอื้อมไปสัมผัสกับร่างกายด้านหน้าของคนที่กัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะค่อย ๆ เหนี่ยวรั้งไปมาให้รู้สึกไปพร้อมกัน
“เดี๋ยวปูทำเอง.....ฝนทำส่วนของฝนเถอะ....ปูจะไม่ไหวแล้วฝน...อือ อือ”
“อือ....ปู.....อ๊า...ฝนขอรุนแรงหน่อยนะ” สะโพกแกร่ง กระแทกกายซ้ำ ๆ กันหลายครั้ง ร่างกายเสียดสีกันไปมา
สัมผัสลึกล้ำ ฝั่งความรู้สึกไว้ทุกครั้งที่ร่างกายสอดประสานและหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
ยิ่งใกล้ถึงการปลดปล่อย ก็ยิ่งหยุดอะไรไว้ไม่ไหว
“ฝน อ๊า..ฝนไม่ไหวแล้ว....อืออออออออ”
หยดน้ำขุ่นข้น ถูกฉีดพ่นออกจากร่าง.....ร่างกายชาวูบ...ไม่รับรู้ทุกสิ่ง สมองมึนงง แต่รับรู้ถึงสัมผัสลึกล้ำ
ที่ยังคงกระแทกกระทั้งร่างกายแรงรัวร่างกายเข้ามาภายในช่องทางที่บีบรัดบางสิ่งที่อยู่ในร่างเอาไว้แนบแน่น ก่อนจะรู้สึกถึงความอุ่นซ่าน ที่ซัดสาดเข้ามาในร่างกาย
“อือออออออ..ปู...ปู..อือ” น้ำเสียงแหบห้าวครางเครือถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอในจังหวะสุดท้าย
ไม่เคยรู้สึกดีสุด ๆ ขนาดนี้มาก่อน
ร่างสูงใหญ่ ทรุดกายลงนั่ง โดยมีอีกร่างทรุดกายตามลงมาอย่าง ช้า ๆ
ส่วนแข็งแกร่งถูกถอนออกแล้ว พร้อมกับที่หยาดหยดอุ่นร้อน หลั่งรินลงมาตามเรียวขา
อ้อมแขนอุ่น ๆ ถูกโอบกระชับที่รอบเอวของปูแนบแน่นมากขึ้น
ลมหายใจยังหอบเหนื่อยจนปรับแทบไม่ทัน หมดเรี่ยวหมดแรงไปตาม ๆ กัน
น้ำฝนค่อยประทับริมฝีปากลง ลงบนริมฝีปากร้อน รุ่ม ร่างกายยังคงเหนื่อยหอบ
ปลายลิ้นพัวพันสัมผัสกันไปมา ถ่ายทอดลมหายใจให้กันและกัน
ก่อนจะค่อยผละจาก เมื่อปรับลมหายใจให้เข้าที่ได้แล้ว
“เฮ่อ........ปูทำฝนตกใจนะเนี่ย........น่ารักสุด ๆ เลยปู....ไม่น่าเชื่อเลยน๊า”
เสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ทำให้ไอ้ปูต้องกระทุ้งศอกเข้าชายโครงของคนที่กอดเอาไว้อย่างแรง
“ดีนะ...เสร็จแล้วแม่งมาล้อกู....คราวหน้าจะได้ไม่ทำอีก”
อ้าว ตายเลย ปูงอนแล้ว......ไม่ได้ตั้งใจนะเนี่ย
“ฝนไม่ได้ว่าอย่างนั้น...ฝนออกจะชอบปูแบบนี้...ปูน่ารักจะตาย”
น้ำฝนเอ่ยชมและก็ลูบไล้ต้นขา ของคนที่นั่งยิ้ม ไปมา
“ใครจะกล้าล้อปูล่ะ...ปูดุจะตาย...ฝนจะกล้าล้อปูเหรอ...”
อ้อมแขนแข็งแกร่งกอดกระชับมากขึ้น และแตะจมูกเข้าที่หัวไหล่
“ปู...ฝนขออีกรอบนะ.....ได้ป่าว...แต่ไปในห้องกัน.....นะปูนะ”
ไอ้บ้าฝน....ถามห่าอะไรวะเนี่ย......ถามแล้วเสือกนั่งนิ่ง ๆ ไม่ยอมลุกแล้วจะให้ตอบยังไงล่ะเว้ย
“เช็ดพื้นก่อน....แล้วตามมาแล้วกัน”
ไอ้ปูผุดลุกขึ้น และก็พบว่ามีบางสิ่งบางอย่างหลั่งรินลงมาจากร่าง จนต้องหันหลังกลับไปดู
ท่วงท่าน่ารัก....ชวนให้ทำอีกสักรอบ ทำให้น้ำฝน ต้องดึงแขนของร่างนั้นให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนอีกครั้ง
ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากเข้าหากัน
“ปู....ไม่ต้องไปแล้วแหละ....ฝนทำเลยแล้วกัน.....ไม่คิดว่าปูใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้แล้วจะน่ารักขนาดนี้”
เสียงทุ้มนุ่มแหบพร่ากระซิบบอก และไอ้ปู....ก็ส่งยิ้มให้ ก่อนจะค่อยปล่อยหมัดขวาตรงเข้าที่ท้องของคนกอด
“เร็วเลย....พล่ามอยู่ได้....จะให้ขาดใจตายก่อนหรือไง”
คำตอบ.....คือการบอกอนุญาต...น้ำฝนยิ้มกว้างยิ่งขึ้น...จ้องมองใบหน้าที่หลบสายตาไปทางอื่น ก็ปูน่ารักขนาดนี้ แล้วจะให้อดใจไม่กินปูได้ยังไง
Fin
หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู- ฝน โดย aoikyosuke (อ่าน 214150 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก