ต่อจากครั้งที่แล้วครับ
เช้าวันนี้ อากาศหนาวจัง ไม่อยากจะตื่นเลย อยากจะซุกที่อกกันต่ออ่ะ555
แต่วันนี้มีเรียนตอนเช้าอีกและ เหนื่อยจัง แต่ไม่เป้นไรพรุ่งนี้ก้วันเสาร์แล้ววกลับบ้านดีมั้ยน่ะเรา
“กันๆๆ ตื่นได้แล้ววว ลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย”
“ขออีกหน่อยได้มั้ย”
“ไม่ได้นี่มันเจ็ดโมงแล้วน่ะ ห้องน้ำคนใช้เยอะน่ะ”
“โหหหหหหห แคนอ่ะ”
กันมองหน้าผม ค้อนให้ทีนึง เอามือสางผมยุ่งๆๆแล้วเดินกลับห้อง555น่ารักจังเลย เหมือนเด็กเลยน่ะกันเนี๊ย
ผมก็ไปอาบน้ำ แบบว่าไม่อยากอาบเลย น้ำนี่เย็นได้อีกน่ะ หนาวจัง
แต่งตัวเสร็จก็มารอกันที่หน้าห้อง
“เสร็จแล้ว ป่ะๆไปกันเหอะ”
“เดี๋ยวกัน เนคไทเบี้ยว”
“หรอ”
“ไหนๆๆ ดูหน่อยเดี๋ยวจัดให้”
ผมจัดไท้ให้กันครับ ลมหายใจกันรดหน้าผากผม แสดงว่าหน้าเราใกล้กันมาก ผมเหลือบตาขึ้นไปเจอสายตาของกันพอดี กันโน้มหน้าเข้ามาใกล้อีก
“หยุดเลย”
“................”
“นี่มันหน้าหอน่ะ เดี๋ยวใครเห็น”
“แค่นี้ก็ไม่ได้น่ะ”
“ไม่ได้ดิ5555”
“เออ แคน พรุ่งนี้กลับบ้านมั้ย”
“คิดอยู่เนี๊ย อยากกลับเหมือนกันคิดถึงแม่”
“หรอ อืม นึกว่าถ้าไม่อยากกลับบ้าน ว่าจะชวนไปค้างที่บ้าน”
“หรอ เอ้ ไปดีมั้ยน่ะ เราก็เบื่อๆๆด้วยสิ เอาไงดีน่ะ555”
“อย่ามาเล่นลิ้น ไปมั้ยยยยยยยยแคน ไปน่ะๆๆๆๆ”
“เอางั้นก็ได้”
“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แต่เอ้ว่าแต่ บ้านไม่มีใครอยู่หรอ เกรงใจจัง”
“ไม่มีใครอยู่หรอก พี่ชายเค้าไม่กลับบ้านหรอก เค้าอยู่คอนโด บ้านหลังนั้น อยู่คนเดียวมาหลายปีแล้ว”
“หรออออ งั้นก็ได้”
“เย้ๆๆๆ”
“แต่ตอนนี้แคนว่าเราสองคนรีบเหอะ สายแล้วได้ข่าว5555”
ผมกับกันเข้าเลทอีกตามเคย มัวแต่เว่นเว้อ กันอยู่
...
เย็นวันนี้ ผมกับกันเรียนเสร็จต่างพากันเก็บของใช้ที่จำเป้นเพื่อกลับบ้าน(บ้านกัน)55555
นั่งรถนี่นานได้อีก เผื่อจะถึงบางนา ก็ดึกแล้ว เหนื่อยจริงๆๆดิให้ตายเถอะ
พอลงจากรถ
โหหหหหหหหห บ้านกัน นี่หลังไม่ใช่ย่อยๆๆเลยครับ อยู่คนเดียวเนี๊ยน่ะ
“กันอยู่คนเดียวเนี๊ยน่ะ”
“อืม ใช่ ทำไม”
“ ถ้าเป็นแคนคงเหงาแย่เลยน่ะเนี๊ย”
“เหงาสิ ทำไมจะไม่เหงา”
กันทำหน้าเศร้าลง
“ป่ะ เข้าบ้านกันเถอะ”
ข้างในบ้านกัน ของไม่ค่อยมีอะไรมากนักครับ ไม่มีคนอยู่จริงๆๆด้วย แต่บ้านสะอาดมากครับ กันบอกว่าจะมีแม่บ้านของบ้านแม่ของฝ้ายมาทำให้ประจำครับ บ้านฝ้ายถัดไปอีกซอยครับ ขออย่าได้เจอเลยน่ะ
“แคนไปอาบน้ำก่อนน่ะ”
“อืม รบกวนด้วยน่ะ”
ผมเข้าไปอาบน่ำอย่างสบายใจ นี่ของใช้ส่วนตัวของกันนิ5555 วางในห้องน้ำ มีอยู่ชุดเดียวจริงๆๆด้วย แปรงสีฟัน แก้วน้ำ อันเดียวหมด ล้วนมีสีฟ้าทั้งนั้น สังเกตุได้ว่าห้องของกันนี่มีแต่สีฟ้าครับ ของทุกอย่างสีฟ้าหมดเลย ดีจังน่ะ สบายตาดี
ผมอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาเป่าผมที่ห้องรับแขก ดูทีวีไปด้วย กันเข้าไปอาบน้ำครับ
ผมเป่าผมจนเพลิน จนไม่รู้ว่ามีคนเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คับ
“นายเป็นใครอ่ะ”
เสียงผู้ชายอายุราวๆ25ปีถามผม ผมตกใจมาก
“เอ่อ ผมเป็นเพื่อนของกันครับ พอดีกันอาบน้ำอยู่”
“หรอ นายชื่อแคนสิน่ะ”
“คุณรู้ได้ไงครับ”
“ชั้นเป็นพี่ชายของนายกัน ชื่อกานต์”
พี่ชายกันหรอออออออ โหหหหหหหหหห แต่น้ำเสียงนี่ไม่เป้นมิตรเอาซะเลย
ผมยกมือไหว้พี่กานต์ครับ
“แล้ววันนี้ทำไมมาที่นี่ล่ะ”
“เอ่อ คือ กันชวนผมมาค้างครับ”
“หรอ”
“เออ ขอโทษน่ะครับที่มารบกวน”
“ช่างเหอะ ยังไงนายก็เป็นเพื่อนของนายกันล่ะน่ะ”
“อ้าวววววววววววววพี่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
เสียงสวรรค์มาช่วยผมแล้ว กันนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาครับ
“ไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยไปกัน ก่อนจะออกมาข้างนอก”
“ครับๆ ป่ะแคนขึ้นข้างบนกัน”
กันดึงมือผมลากขึ้นไปบนห้องครับ
“เดี่ยวๆๆๆ กันพี่กันนี่เข้าจะว่าอะไรมั้ยอ่ะ”
“ไม่หรอกกกกกกก แคนจะกลัวทำไม”
ไม่น่ากลัวเลยมั้ง กันไม่ได้มาอยู่ตอนเค้าสัมพาทแคนหนิ เหอะๆ
“เดี๋ยว แคนเล่นเนตในห้องไปพลางๆๆก่อนน่ะ เดี๋ยวกันมา”
“ไปไหนล่ะ”
“ลงไปคุยกับพี่กานต์ก่อน ทำไมถึงมาบ้านทั้งที”
กันลงไปครับ ผมก้นั่งเล่นเนตไป แต่ใจมันอยากรู้นี่นา ว่าเค้าจะคุยอะไรกัน
ผมเลยแอบไปยืนตรงบันได
“นี่นายกัน นายมีอะไรจะพูดมั้ย” พี่กานเริ่มเลยครับ
“เรื่องอะไรครับ”
ผมฟังดูน้ำเสียงกันนี่ เกรงใจพี่กานต์มากเลยครับ ไม่เคยเห็นกันพูดแบบนี้กับใครมาก่อน
“พี่รู้หมดแล้วน่ะ เรื่องนายแคนอะไรนั่นอ่ะ”
“รู้ รู้ อะไรคับ”
“ก็เรื่องที่นาย............”
“ผมทำไมครับ”
“ยังจะให้พี่พูดอีก”
“ผมกับแคนทำไมครับ”
“ก็เรื่องที่นายคบผุ้ชายที่ชื่อแคนไง”
พี่กานต์รู้เรื่องผมกับกันได้ไงครับท่านผู้อ่าน ผมตกใจมากครับ แต่ตั้งสติฟังต่อไป
“พี่รุ้ได้ไง”
“ชั้นรู้ได้ไงก็ช่าง เอาเป้นว่า นายจะทำแบบนี้ไม่ได้น่ะกัน”
“แต่ พี่กานต์ยังไม่รู้จักแคนดีพอ ก่อนจะตัดสินใจพวกเรา”
“ชั้นไม่สน ถ้าแม่รู้แม่จะคิดยังไง ตอบพี่มาสิ”
“ผม............”
“แล้วแกเอาน้องฝ้ายไปไว้ไหน”
“อ๋อ ฝ้ายบอกพี่กานต์ใช่มั้ยครับ”
“จะบอกไม่บอกมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ พี่บอกให้แกเลิกยุ่งกับนายแคนอะไรนั่นเข้าใจมั้ย”
ผมยืนฟังการสนทนาของสองพี่น้อง แบบอึ้งๆๆ ผมจะทำอย่างไรดีครับ
ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยน่ะ
ตอนนั้นอย่าถามว่าร้องให้มั้ยที่ได้ยิน
ตอบได้เลยว่าร้อง
เราจะทำอย่างไรกันดีครับ
แค่นี้ก่อนน่ะครับ
ซากุระ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
