ช่วงนี้ใกล้เปิดเทอมแล้ว
ใครเปิดแล้วบ้างเอ่ย
คนแต่งยังไม่รู้จะไปม.ไงเลยอ่ะ
น้ำท่วมไปม.ไม่ได้เหอะ ๆ
ช่วงนี้อาจจะช้า ๆ ไปหน่อยนะ
ต้องของอภัยอย่างสูง
แต่คนอ่านที่น่ารักอย่างพึ่งทิ้งกันไปเสียก่อนนะ
ตอนหน้าเป็นตอนพิเศษของสองราชองค์รักษ์
ใครคิดถึงสองคนนี้บ้างเอ่ยยกมือสูงให้ดูหน่อยเร๊ว!!
ว่าแล้วก็ไปอ่านตอนต่อไปเลยดีกว่าเนอะ
+++++++++++++++++++++++++++++++
22
วันต่อมาหนี่เจินตื่นขึ้นด้วยสภาพจิตใจที่หดหู่ยิ่งนัก เขากังวลเรื่องชุนเซียงที่สุดตอนนี้ไม่รู้น้องสาวของตัวเองจะเป็นเช่นไร ฮ่องเต้เองก็กลัวว่าหนี่เจินจะคิดทำอะไรบ้า ๆ ก็เลยทรงอยู่ประทับด้วยไม่ห่างได้แต่มองคนรักใจลอยคิดเรื่องต่างเพียงลำพัง
“อย่าห่วงเลยเจ้าคิดมานานแล้วนะ ข้ากลัวเจ้าจะเป็นอะไรไปเสียก่อน พี่เจ้าก็บอกชุนเซียงมีวรยุทธ์น่าจะดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว”
“เพค่ะ แต่...”
“ไม่มีแต่ ยิ่งเจ้าเป็นทุกข์ข้าก็เป็นทุกข์กับเจ้าไปด้วยนะ”
“เพค่ะ หม่อมฉันจะรอข่าวจากจิ้งเต๋อและตงเฟยเพค่ะ”
“ดีมาก ตอนนี้ข้าหิวแล้วไปทานอาหารเช้ากันเถอะ ข้าให้คนเตรียมให้แล้ว”
“เพค่ะ หม่อมฉันก็เริ่มหิวแล้ว”
หนี่เจินตอบเสียงหวาน ที่ทำเอาคนฟังเบาใจที่คนร่างบางเริ่มสดใสขึ้นแล้ว แต่ยังไม่ทันที่หนี่เจินจะเดินตามฮ่องเต้ออกไปเสียงนางกำนัลก็ดังขึ้น
“พระสนมอาการแย่แล้วเพค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้น”
“หมอหลวงบอกว่าชีพจรของพระสนมสับสน พระวรกายก็เย็นราวกับ...”
“ราวกับอะไรบอกข้ามาสิ”
“ราวกับคนตายแล้วเพค่ะ”
“ฝ่าบาทหม่อมฉันจะไปดูพระสนมเพค่ะ”
“ไปสิข้าไปกับเจ้าด้วย”
หนี่เจินและฮ่องเต้รีบตรงไปยังตำหนักพิงอัน และเมื่อไปถึงก็มีบรรดานางกำนัลและหมอหลวงต่างพากันวิ่งวุ่น
“อาการพระสนมเป็นอย่างไรบ้างหมอหลวง”หนี่เจินหันไปถามหมอหลวงที่เดินออกมา
“พระอาการแย่ลงเรื่อย ๆ พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเกรงว่าจะไม่พ้นคืนนี้”
“เจ้าว่าอะไรนะ!!”
“พระอาญาไม่พ้นเกล้า กระหม่อมรักษาสุดความสามารถแล้วแต่พิษชนิดนี้แพร่กระจายเร็วมาก ทั้งที่สกัดจุดไม่ให้พิษเข้าสู่อวัยวะสำคัญแล้วก็ตามพ่ะย่ะค่ะ”
“ข้าจะไปหาองค์หญิงลีอาร์ นางน่าจะรู้วิธีแก้พิษตัวนี้แน่”
“ให้หม่อมฉันไปด้วยนะเพค่ะ”
แล้วฮ่องเต้กับหนี่เจินพร้อมด้วยจิ้งฟงก็มาถึงยังตำหนักรับรองที่ตอนนี้กลายเป็นเหมือนคุกขนาดย่อม ที่เรียกแบบนั้นเพราะมีเหล่าทหารยามเดินไปเดินมาอยู่เพียบ
จิ้งฟงเดินนำมาเข้าไปยังห้องที่ขังองค์หญิงลีอาร์ไว้ ตามมาด้วยฮ่องเต้แต่หนี่เจินนั้นถูกห้ามไม่ให้เข้ามาด้วย เมื่อเข้าก็พบว่าหญิงสาวที่เคยงดงามนั้นตอนนี้ใบหน้าซีดราวกับกระดาษไปแล้ว
“ไม่จริง!! ข้า...ข้าจำได้ว่าแทงพระองค์ไปแล้วนี่!!”
ลีอาร์ร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อพบว่าคนที่ตัวเองนั้นแทงกระบี่ปักคาอกมายืนอยู่ตรงหน้า โดยไร้ซึ้งบาดแผลแต่อย่างใด
“ใช่ หากว่าชายผู้นั้นคือข้าล่ะนะ”
“หมายความว่าไรนะ”
“ก็หมายความว่า ถ้าข้าคือชายที่ถูกเจ้าแทงข้าคงไม่อาจมายืนตรงนี้ได้อย่างแน่นอน”
“ไม่จริง!! พระองค์!!!”
“ข้าซ้อนแผนเจ้าไงล่ะองค์หญิง ข้าให้คนปลอมตัวเป็นข้าและให้ไปล่าสัตว์แทนข้า แต่ว่าเรื่องนี้นอกจากข้า เสี่ยวตั้งจือและคนที่ปลอมตัวเป็นข้าก็ไม่มีใครล่วงรู้ ยิ่งคนรู้น้อยก็ยิ่งดีไงล่ะเพราะข้ากลัวใส้ศึกในจะแพร่งพรายความเคลื่อนไหวของข้าเสียก่อน”
“มิน่าล่ะกระหม่อมถึงได้ไม่ล่วงรู้”
“ก็ถ้าท่านรู้แล้วแผนข้าจะสมจริงได้เช่นไรกันท่านแม่ทัพ”
“กระหม่อมชื่นชมในพระปรีชาสามารถของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”
“หึ พวกท่านจะทำอะไรข้าก็รีบเข้าเถอะ เพราะถ้าข้าหลุดไปได้เมื่อไรพวกท่านต้องตายด้วยน้ำมือของข้าแน่”
“ก่อนจะพูดแบบนั้นเจ้าเอาตัวให้รอดไปได้เสียก่อนดีมั้ย”
ฮ่องเต้เมื่อได้ยินคำพูดนั้นก็กล่าวออกมาพร้อมสายตาที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ ทำให้ลีอาร์รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ยิ่งขึ้นไปอีกเพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะเอาเช่นไรกับนางกันแน่
“ไม่ต้องห่วงข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกองค์หญิง เพราะข้าไม่อยากมีปัญหากับทางมองโกเลียเลยคิดว่าจะแลกกับคนที่พวกเจ้าจับไปเสียมากกว่า”
“หึ พระองค์คงร้อนรนสิไม่ว่าที่ฮองเฮาสุดที่รักโดนชิงตัวไปน่ะ แต่...เอ๊...ไม่เห็นว่า...พระองค์จะทุกข์ร้อนประการใดเลยนี่... หรือจะทรงรักฮองเฮาไม่จริงกันแน่ หรือว่าทรงหลงเสน่ห์หม่อมฉันเข้าให้แล้ว หึ หึ ”
“หืม...อย่างเจ้าหรือจะทำให้ข้าผู้นี้หลงเสน่ห์ได้ หนี่เจินของข้าน่ารักกว่าเจ้าเป็นไหน ๆ ทั้งนางยังท้องลูกของข้าอยู่ด้วย แน่นอนข้าน่ะห่วงและรักนางยิ่งกว่าสิ่งใด แต่ที่ข้าไม่ห่วงเพราะว่านางไม่ได้โดนใครชิงตัวไปต่างหาก”
“พระองค์ว่าอะไรนะ!! ไม่จริง!! ท่านพี่ข้าไม่มีทางทำอะไรผิดพลาดเป็นแน่!!”
“ใช่ไม่ผิดพลาดหรอก หากหนี่เจินของข้าอยู่ในวังตอนนั้น”
“พระองค์หมายความว่าเช่นไร หรือว่า...”
“ใช่ คนที่พี่เจ้าชิงตัวไปหาใช่หนี่เจินหากแต่เป็นน้องสาวของนางต่างหากเล่า”
“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง”
“งั้นข้าคงต้องแสดงหลักฐานเสียหน่อยแล้วมั้ง เจ้าถึงจะเชื่อน่ะ”
“จิ้งฟงไปพาหนีเจินเข้ามาหน่อยสิ”
ฮ่องเต้หันไปสั่งจิ้งฟงที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ข้างหลัง ก่อนที่จิ้งฟงจะเดินเปิดประตูออกไป แล้วกลับเข้ามาพร้อมกับหญิงงามที่ลีอาร์ไม่ลืมเด็ดขาดว่าคือใคร
หนี่เจินเดินเข้ามาก็เดินเข้ามาเคียงข้าฮ่องเต้ที่ยังทรงทอดมองเฉลยสาวที่ตอนนี้ตกตลึงเมื่อเห็นหนี่เจินอยู่
“อย่างนี้นี่เอง ข้าไม่เคยคิดเลยว่าพวกท่านจะฉลาดเพียงนี้”
“ก็ต้องขอบใจความดวงดีของข้ากับหนี่เจินล่ะนะ ที่บังเอิญไปได้ยินพวกเจ้าสองพี่น้องพูดคุยกัน”
“หึ แล้วยังไงตอนนี้ข้าก็อยู่ในกำมือท่านแล้วนี่”
“ไม่ต้องห่วงก็อย่างที่ข้าบอกกับเจ้า ข้าจะเจรจากับพี่เจ้าให้คือตัวน้องสาวของหนี่เจินแลกกับตัวเจ้าไงล่ะ”
เมื่อทรงตรัสจบก็เดินออกจากห้องพร้อมด้วยหนี่เจินและจิ้งฟงที่เดินตามออกมาเช่นกัน ทิ้งให้ลีอาร์เจ็บช้ำที่ถูกซ้อนแผนจนตัวเองต้องถูกเจ็บอยู่เพียงลำพัง
+++++++++++++++++++++
ชุนเซียงจะได้กลับมาหรือเปล่านะ
ใครอยากให้กลับมาบ้างเอ่ยอิอิ
รอติดตามตอนต่อไปแล้วกันเน๊อะ
โพลล์
หัวข้อ: [Y] จอมใจจักรพรรดิ์ [ตอนจบ+บทส่งท้าย] [P. 21] [26/07/55] (อ่าน 396627 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก