หัวข้อ: [Y] จอมใจจักรพรรดิ์ [ตอนจบ+บทส่งท้าย] [P. 21] [26/07/55]

[♠♥♦♣]

ช่วงนี้กำลังหานิยายแนวจีน อียิปต์หรือแฟนตาซีอ่านพอดี เลยมีโอกาสเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
อ่านไปก็รู้สึกคุ้นไป คุ้นมากกก เหมือนเคยอ่านมาก่อน คิดตั้งแต่เมื่อคืนจนตื่นมาคิดต่อ แล้วก็นึกออกจนได้

รบกวนขอถามผู้แต่งนะคะ ไม่ทราบว่าผู้แต่งเคยอ่านนิยายเรื่อง เจ้าจอม...จอมใจจักรพรรดิ ในเว็บเด็กดีหรือไม่ค่ะ
หรือว่าเป็นคนเขียนคนเดียวกันหรือเปล่า เพราะเนื้อเรื่องมันช่างคล้ายกันเหลือเกินค่ะ
แต่จะว่าเป็นคนเขียนคนเดียวกันก็ไม่น่าใช่เพราะไม่ได้คัดลอกมาทุกตัวอักษร
เหมือนเป็นนิยายเรื่องเดิมที่เอามารีไรท์ใหม่ ประมาณนั้นเลยค่ะ
เหมือนดูภูชิชย์ นริศรา เวอร์ชั่น ศรราม-นิ้งค์ แล้วมาดูเวอร์ชั่นป๋อ-แอฟ ยังไงยังงั้น
มันแตกต่างกันแต่ก็เรื่องเดียวกันนั่นเอง ไม่ทราบว่าเป็นนักเขียนคนเดียวกันแล้วเอามารีไรท์ใหม่ในเว็บนี้ใช่หรือไม่คะ?

หรือว่าแค่บังเอิญ...ก็อาจเป็นไปได้เนอะ เพราะมันเป็นเรื่องปรกติที่คนเราอาจคิดเหมือนกันได้
เลยได้นิยายพล็อตเรื่องคล้ายๆ กันออกมา เราก็เจอมาหลายเรื่องแล้วนะคะ
แต่แค่อ่านดูก็รู้แล้วค่ะว่าแค่บังเอิญคิดเหมือนกันเฉยๆ หรือเป็นกรณีอื่น...

เราได้อ่านเรื่องของคุณจนถึงตอนปัจจุบันแล้ว อ่านไปก็เอ๊ะไป เอ๊ะ! เอ๊ะ! เอ๊ะ! เอ๊ะ! อยู่อย่างนี้ตลอดเลยค่ะ555

มันช่างคล้ายกันมาก มากจนเกินไปค่ะ เหมือนได้อ่านงานรีเมคที่แก้ไขในส่วนที่คิดว่าของเดิมไม่ดีตรงไหน
ก็จับตรงนั้นมาแก้ไขเปลี่ยนแปลงไป กล่าวคือ นิยายเรื่องเดิม original เหตุการณ์ต่างๆ และผลของเหตุการณ์
เป็นแบบหนึ่ง พอเราอ่านเรื่องนี้เหตุการณ์เดียวกันเกิดขึ้นแต่ผลอาจเปลี่ยนเป็นอีกแบบหนี่ง
พอเราอ่านก็จะโล่งใจไปพักหนึ่งว่าคงไม่ใช่หรอก แต่โล่งได้แค่แป๊ปเดียวจริงๆ เพราะมันจะวกกลับไปเหมือนอีกเรื่อง
ตลอดเวลาเลยล่ะค่ะ ไม่ว่าตัวละคร เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นมันช่างเหมือนกั๊น เหมือนกันค่ะ

รบกวนผู้แต่งชี้แจงเรื่องนี้ให้กระจ่างด้วยนะคะ เพื่อความสบายใจของเราและตัวคุณเองค่ะ

ปล. หวังว่าคุณจะเข้าใจ เราไม่ได้มีเจตนาหาเรื่องหรืออะไรนะคะ เพียงแต่ต้องการปกป้องนิยายและคนเขียน
ที่เราเคยอ่านมาเท่านั้น หากเราอ่านนิยายของคุณแล้วไปเจอเรื่องทำนองนี้ เราก็จะปกป้องนิยายของคุณเหมือนกันค่ะ
หวังว่าจะเข้าใจ

[manami_01]

ประกาศ

ช่วงนี้กำลังหานิยายแนวจีน อียิปต์หรือแฟนตาซีอ่านพอดี เลยมีโอกาสเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
อ่านไปก็รู้สึกคุ้นไป คุ้นมากกก เหมือนเคยอ่านมาก่อน คิดตั้งแต่เมื่อคืนจนตื่นมาคิดต่อ แล้วก็นึกออกจนได้

รบกวนขอถามผู้แต่งนะคะ ไม่ทราบว่าผู้แต่งเคยอ่านนิยายเรื่อง เจ้าจอม...จอมใจจักรพรรดิ ในเว็บเด็กดีหรือไม่ค่ะ
หรือว่าเป็นคนเขียนคนเดียวกันหรือเปล่า เพราะเนื้อเรื่องมันช่างคล้ายกันเหลือเกินค่ะ
แต่จะว่าเป็นคนเขียนคนเดียวกันก็ไม่น่าใช่เพราะไม่ได้คัดลอกมาทุกตัวอักษร
เหมือนเป็นนิยายเรื่องเดิมที่เอามารีไรท์ใหม่ ประมาณนั้นเลยค่ะ
เหมือนดูภูชิชย์ นริศรา เวอร์ชั่น ศรราม-นิ้งค์ แล้วมาดูเวอร์ชั่นป๋อ-แอฟ ยังไงยังงั้น
มันแตกต่างกันแต่ก็เรื่องเดียวกันนั่นเอง ไม่ทราบว่าเป็นนักเขียนคนเดียวกันแล้วเอามารีไรท์ใหม่ในเว็บนี้ใช่หรือไม่คะ?

หรือว่าแค่บังเอิญ...ก็อาจเป็นไปได้เนอะ เพราะมันเป็นเรื่องปรกติที่คนเราอาจคิดเหมือนกันได้
เลยได้นิยายพล็อตเรื่องคล้ายๆ กันออกมา เราก็เจอมาหลายเรื่องแล้วนะคะ
แต่แค่อ่านดูก็รู้แล้วค่ะว่าแค่บังเอิญคิดเหมือนกันเฉยๆ หรือเป็นกรณีอื่น...

เราได้อ่านเรื่องของคุณจนถึงตอนปัจจุบันแล้ว อ่านไปก็เอ๊ะไป เอ๊ะ! เอ๊ะ! เอ๊ะ! เอ๊ะ! อยู่อย่างนี้ตลอดเลยค่ะ555

มันช่างคล้ายกันมาก มากจนเกินไปค่ะ เหมือนได้อ่านงานรีเมคที่แก้ไขในส่วนที่คิดว่าของเดิมไม่ดีตรงไหน
ก็จับตรงนั้นมาแก้ไขเปลี่ยนแปลงไป กล่าวคือ นิยายเรื่องเดิม original เหตุการณ์ต่างๆ และผลของเหตุการณ์
เป็นแบบหนึ่ง พอเราอ่านเรื่องนี้เหตุการณ์เดียวกันเกิดขึ้นแต่ผลอาจเปลี่ยนเป็นอีกแบบหนี่ง
พอเราอ่านก็จะโล่งใจไปพักหนึ่งว่าคงไม่ใช่หรอก แต่โล่งได้แค่แป๊ปเดียวจริงๆ เพราะมันจะวกกลับไปเหมือนอีกเรื่อง
ตลอดเวลาเลยล่ะค่ะ ไม่ว่าตัวละคร เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นมันช่างเหมือนกั๊น เหมือนกันค่ะ

รบกวนผู้แต่งชี้แจงเรื่องนี้ให้กระจ่างด้วยนะคะ เพื่อความสบายใจของเราและตัวคุณเองค่ะ

ปล. หวังว่าคุณจะเข้าใจ เราไม่ได้มีเจตนาหาเรื่องหรืออะไรนะคะ เพียงแต่ต้องการปกป้องนิยายและคนเขียน
ที่เราเคยอ่านมาเท่านั้น หากเราอ่านนิยายของคุณแล้วไปเจอเรื่องทำนองนี้ เราก็จะปกป้องนิยายของคุณเหมือนกันค่ะ
หวังว่าจะเข้าใจ

มีผู้อ่านถามมาก็ต้องตอบกลับไปค่ะ

พอดีคนเขียนคนละคนกัน แต่ไม่เคยรู้เลยว่ามีคนเคยแต่งแนวนี้มาก่อนแล้ว

ถ้าเกิดไปคล้ายกันก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ

แต่เราคิดเรื่องนี้เองนะ แนวเรื่องคล้ายกันหรือเปล่าเราไม่รู้จริง ๆ

แต่เรื่องนี้เราคิดออกมาเอง และก็ได้ความคิดเห็นจากคนอ่านด้วยบางเรื่อง

อย่างเรื่องการมีลูกของหนี่เจิน เราไม่ได้เเรียนแบบใครมาดังนั้นหายห่วงเรื่องที่เราไปเอาของใครมาได้เลยค่ะ

เพราะเราคงไม่ภูมิใจที่เอางานคนอื่นมานำเสนอแน่

แล้วส่วนตอนต่อไปรอกันอีกหน่อยนะจ๊ะ

เพราะเราพึ่งสอบเสร็จ หลาย ๆ คนรอลุ้นว่าจะเป็นไงต่อไป

บอกได้คำเดียวว่าต้องรอลุ้นจ๊ะ

เอาไว้เจอกันตอนหน้าแล้วกันเนอะ

[ชัดเจนกาบ]

รอๆๆๆ

[pp4]

จะรอนะคะ คิดถึงหนี่เจิน~-3-

[April❤]

รอจ้า

[139147]

    อ่านไป 2 รอบแล้วก็ยังมันส์ >< รออยู่นะ

[manami_01]

มาแล้วจร้าาาาาาาาา หายไปเกือบอาทิตย์

เพราะอาทิตย์ที่แล้วและอาทิตย์นี้เป็นช่วงสอบจ้า

คนแต่งเลยหายไปอ่านหนังสือสอบมา แต่ตอนนี้สอบเสร็จแล้ว เตรียมตัวเป็นบัณฑิตใหม่อิอิ

มีคนเคยถามลงที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า

นอกจากเว็ป Yaioland แล้ว (ซึ่งก็หายไปนานแล้วด้วย เพราะมาลงเว็ปนี้แทน)

คนแต่งไม่เคยลงที่ไหน ส่วนจะไปคล้ายกับนิยายเรื่องอื่นของคนแต่งท่านอื่นก็ขออภัย

แต่คนแต่ไม่ได้ไปเอาเรื่องคนอื่นมาแต่งแต่ประการใด

เรื่องที่แต่งเป็นเรื่องที่คิดขึ้นเองทั้งหมด

และได้แนวคิดมาจากคนอ่านบ้างบางคนที่แนะนำเข้ามา

แต่ไม่ได้มีการก๊อปหรือเอาเรื่องใครมาแต่งใหม่อย่างแน่นอน

ว่าแต่ไปอ่านตอนต่อเลยดีกว่า

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

27

อาการศยามเย็นที่ลอยมากระทบร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงหนานุ่มทำให้เจ้าตัวต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะความหนาวเหน็บ และข้าง ๆ ก็พบบุคคลที่กำลังนั่งจ้องตัวเองย่างไม่ว่างตาแทน

“ตื่นแล้วเหรออาจิ้ง ไปงั้นไปทานอาหารมื้อค่ำได้แล้วข้าสั่งให้คนเตรียมไว้แล้ว”

“ทำไมไม่ปลุกข้าล่ะอาจิ้ง แล้วนี่นั่งรอนานแล้วหรือยัง”

“ก็ไม่นานที่ไม่ปลุกเพราะข้าเห็นเจ้าหลับสบาย สงสารกลัวปลุกมาแล้วจะอารมณ์ไม่ดีเลยไม่ปลุกดีกว่าปล่อยให้เจ้าตื่นเองดีที่สุด”

“อาจิ้งบ้า ข้าไม่ใช่พวกตื่นนอนยากแล้วก็ไม่ใช่หัวเสียง่าย ๆ ถ้ามีใครมาปลุกด้วยทีหลังก็ปลุกข้าด้วยล่ะ”

“ได้เลยยอดรักของข้า ต่อไปข้าจะปลุกเจ้า”

จิ้งเต๋อพาตงเฟยมายังห้องอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะโบกมือให้เหล่าคนรับใช้ออกไปจากห้อง

“อาจิ้งทำไมต้องไล่พวกเขาออกไปด้วยล่ะ”จิ้งเต๋อหันไปมองคนรักด้วยสีหน้าใสซื่อจนอีกฝ่ายอยากจะคว้าคนที่ทำหน้าเช่นนี้เข้ามากอดเสียตอนนี้ให้ได้ แต่แล้วก็ต้องห้ามใจไม่ได้ทำเช่นนั้นแทน

“ข้าไม่อยากให้พวกเขามารบกวนพวกเราก็เท่านั้น อีกอย่างข้าก็จะคุยเรื่องงานกับเจ้าด้วย”

“อ่อ...ถ้าเช่นนั้นท่านราชองค์รักษ์จิ้งเต๋อมีอะไรจะคุยกับข้าน้อยอย่างนั้นหรือ?”เสียงที่เอ่ยด้วยท่าทีเล่น ๆ กับเรียกร้อยยิ้มจากคนยิ้มยากที่ช่วงนี้ขยันยิ้มบ่อยเพราะคนข้างกาย

“ข้ามิบังอาจหรอกท่านราชองค์รักษ์ตงเฟย เพียงแต่เป็นข้อสงสัยเท่านั้น”จิ้งเต๋อตอบรับมุขของคนร่างบาง แต่แล้วคนร่างบางกว่าก็เอียงหน้ามองอย่างสงสัย

“ข้อสงสัย? อาจิ้งเจ้าสงสัยสิ่งใดหรือ”

“ก็ตอนนี้ในวังมีเรื่องวุ่ยวายเพียงนี้ แต่ฝ่าบาทกับให้พวกเราสองคนออกจากนอกวังน่ะสิ ข้าว่าฝ่าบาทต้องทรงคิดจะทำอะไรแน่ ๆ แต่ไม่อยากให้พวกเราต้องเข้าไปร่วมด้วย”

“แล้วเจ้าว่าฝ่าบาทจะทรงทำสิ่งใดกันเล่า”

“นั้นคือสิ่งที่ข้าส่งสัย บางทีที่ทรงให้พวกเราออกจากนอกวังอาจจะมีพระประสงค์ให้ทำบางอย่างโดยไม่ให้ใครล่วงรู้ก็เป็นได้นะอาจิ้ง”

“ข้าก็หวังว่ามันคงเป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ว่าฝ่าบาททรงไม่ไว้วางพระทัยพวกเราเลยส่งออกมานอกวังเสียมากกว่า”

“แต่ข้าเชื่อว่าฝ่าบาทต้องไม่ทรงแค่ให้พวกเราออกนอกวังมาพักเฉย ๆ แน่อาเฟย ข้าว่างานนี้เราต้องทำงานกันอย่างหนักแน่ แต่ก็ดีอย่างน้อยก็ไม่มีใครมากวนพวกเรา”

ตงเฟยคิดตามสิ่งที่จิ้งเต๋อจะสื่อ ก่อนจะนึกอะไรได้แล้วพลาดหน้าแดงขึ้นมาเมื่อรู้ว่าการที่มีคนกวนนั้นหมายถึงเรื่องอะไร ได้แต่ทุบเบา ๆ ที่หน้าอกแกร่งของอีกฝ่ายอย่างเขินอายแทน

“บ้า...”เสียงหวานเอ่ยออกมาเบา ๆ แต่ไม่พ้นที่คนร่างสูงจะได้ยินหันมารวบคนร่างบางที่นั่งเก้าอี้ตัวข้าง ๆ มานั่งบนตักอย่างรวดเร็ว มืออีกข้างที่เหลือโอบรอบเอวบางเพื่อไม่ให้คนที่ถูกรวบตัวมาหนีออกไปได้

“อาจิ้งบ้า เดี๋ยวใครมาเห็นเขาจะทำอย่างไร”

“เพราะอย่างนี้ไงเล่า ข้าถึงไล่พวกนั้นออกไปข้างนอกเพราะไม่อยากให้พวกนั้นมาเห็นพวกเราพลอดรักกันเช่นนี้ไง”

“บ้า...พักนี้เจ้าชักจะทำตัวหวานเกินไปแล้วนะอาจิ้ง”

“เพราะเมียรรักข้าน่ารัก ข้าเลยอยากทำตัวให้หวานเข้าไว้เจ้าจะได้ไม่หนีไปรักใครอีกไงเล่า”

“อาจิ้งบ้า ข้าจะรักใครได้อีกเล่า ในเมื่อข้ารักเจ้ามานานแสนนานแล้วนี่”

“ข้าก็เหมือนกันอาเฟยรักเจ้ามานานแสนนาน”

ค่ำคืนย่ำกลายเข้ามา ในห้องนอนที่ไฟมืดสนิทสองร่างเปลือยเปล่าตะคองกอดกันไม่ห่างและได้เริ่มบทเพลงรักยามค่ำคืน ร่างสูงคล่อมร่างบางที่ตอนนี้ใบหน้าขาวใสมีเลือดฝาด แต่ก็ยิ่งแดงขึ้นเมื่อถูกร่างสูงลูบไล้ไปตามผิวขาว

“อ๊า....อาจิ้ง...ไม่เล่นนะ”เสียงหวานครางเมื่อถูกสัมผัส แต่ยิ่งได้ยินเช่นนั้นยิ่งทำให้ร่างสูงกับยิ่งลูบไล้ไปตามเรือนร่างขาว ที่ตอนนี้เริ่มแดงเพราะความขินอายของร่างบางที่ถูกสัมผัส

“ผิวเจ้าขาวจนข้าอยากทำรอยไว้เสียเหลือเกินอาเฟย”

พูดจบก็ประทับริมฝีปากยังหน้าอกขาวสร้างรอยสีชมพูหวานให้ร่างบางสะท้าน เมื่อริมฝีปากนั้นไล่ไปยังยอดอกที่ชูชันรับตามแรงอารมณ์ที่พุ่งขึ้นของเจ้าของร่าง

“อือ...อาจิ้ง...ตรง...นั้น...อือ...อย่าดูดแรงสิ”

“ตรงนี้ทำให้เจ้ารู้สึกดีหรืออาเฟย”

“อ๊า...อา...อาจิ้ง...”
จิ้งเต๋อไล่มือลงส่วนร่างและเมื่อสัมผัสจุดอ่อนไหวของร่างบางก็พบว่ามีน้ำสีใสออกมาจากปลายจุดอ่อนไหว จนทำให้ร่างสูงเผยยิ้มออกมา ก่อนจะจับส่วนอ่อนไหวรูดขึ้นลงจนส่วนั้นแข็งมากขึ้นร่างบางเด้งตัวตามแรงที่คนร่างสูงกระทำ แล้วน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยร่างบางหอมอย่างเหนื่อยอ่อน

“อา...อ๊า...อือ...อา...จิ้ง”เสียงครางปนหอบเหนื่อยพร้อมกับตาที่ปือที่คนที่มองเริ่มมีอารมณ์ร่วมตามแล้ว

“คราวนี้เร็วจังนะอาเฟย”

“อาจิ้งบ้า ก็ใครล่ะทำให้ข้ามีอารมณ์ตั้งแต่ตอนกินข้าวน่ะ”

“หึหึ”

จิ้งเต๋อไล่มือลงต่ำยังช่องทางหวานมือที่เปื้อนคราบน้ำสีขาวขุ่นและใส่ก็ปาดยังช่องทางก่อนจะสอดนิ้ว จนคนร่างบางต้องนิ่วหน้าแล้วกัดปากเมื่อรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่แทรกผ่านเข้ามา

“อ๊า...อือ...”

ความเสี่ยวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายพลางกอดรัดคนร่างสูงที่มอบความเสี่ยวมาให้ จิ้งเต๋อยังคงไม่ขยับนิ้วที่แทรกตัวเข้าไปยังช่องทาง แต่รอให้คนร่างบางปรับสภาพก่อนและเมื่อช่องทางหวานเริ่มครายตัวจิ้งเต๋อก็เริ่มขยับนิ้วเข้าออกช้า ๆ ก็จะเร่งให้เร็วขึ้น

“อ๊า...อ๊า...อา...”เสียงครางเมื่อแรงอารมณ์ปรารถนาพุ่งขึ้น ร่างบางกอดไหลกว้างแน่นพยายามไม่เกร็งตัว และรับสิ่งที่คนร่างสูงมอบให้

“ดีมากยอดรัก อย่างเกร็งนะข้าจะเพิ่มนิ้วแล้ว”

จิ้งเต๋อเมื่อเห็นว่าช่องทางเริ่มชินก็แทรกนิ้วเพิ่มเป็นสามนิ้ว มีแทรกเข้าไปได้ก็พบว่าช่องทางหวานรัดแน่นทั้งยังตอดรัดสุด ๆ จนเขาไม่อาจขยับได้

“อย่าเกร็งสิยอดรัก ผ่อนคลายหน่อยเดี๋ยวเจ้าก็เจ็บหรอก”พูดเสร็จก็ประทับริมผีปากที่ขมับขวาพรมจุมพิตให้คนร่างบางคลายความเจ็บลง

ไม่นานช่องทางหวานก็ครายตัวเขาจึงเริ่มขยับเข้าออกอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้เขาเองทนไม่ไหวแล้วเพราะแท่งร้อนของเขาพองตัวจนปวดไปหมด ทำให้เขาต้องเร่งให้คนร่างบางพร้อมมากที่สุด

เขาถอดนิ้วออกแทรกสิ่งที่ใหญ่กว่าร้อนกว่าเข้าแทนที่ ร่างบางสะดุ้งตัวเมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่ทั้งร้อนและใหญ่กว่าแทรกตัวเข้ามา แม้นจะมีสัมผัสหลายต่อหลายครั้งแต่ตงเฟยไม่เคยชินกับแท่งร้อนของอีกฝ่ายสักที

“อ๊า.....เจ็บ...อือ...อย่า....พึ่งขยับนะ...อาจิ้ง”

“อาเฟยเจ้าอย่าเกร็งสิผ่อนครายนะยอดรัก ข้าไม่อยากทำให้เจ้าเจ็บ”

จิ้งเต๋อพรมจุมพิตแสนหวานให้คนร่างบางคลายความเจ็บลง เมื่อคนร่างบางเริ่มปรับตัวได้จิ้งเต๋อก็เริ่มขยับตัวเองแต่ขยับช้า ๆ ไม่เร่งรีบทั้งที่เขาอยากจะเร่งแต่กลัวทำให้คนที่รักเจ็บเลยอดกั้นไว้เสียเอง

“อา....อือ...อ๊า...แรงอีกอาจิ้ง”เสียงหวานครางไม่ศัพท์

จิ้งเต๋อเร่งจังหวะตามที่ร่างบางบอก ตอนนี้จิ้งเต๋อใส่เต็มที่โดยไม่กลัวร่างบางจะเจ็บแล้ว เขากระแทกสะโพกจนร่างบางต้องแอ่นสะโพกมลตามแรงของอีกฝ่าย เสียงครางของทั้งสองฝ่ายสอดประสานอยู่เนิ่นนานก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาพร้อมกัน ๆ

“อาจิ้ง...อาจิ้ง...ข้ารักอาจิ้ง”

“อาเฟย...ข้าก็รักเจ้า”

จากนั้นบทเพลงรักก็ยังคงดำเนินต่อไปจนเกือบรุ่งเช้าของอีกวัน สองราชองค์รักษ์ก็หมดแรงแล้วสลบไปทั้งคู่

ด้านวังหลวงที่ยามนี้ที่ได้คลายปัญหาพระสนมพิงอันแล้ว เนื่องจากได้ยาแก้พิษนั้นมากจากองค์หญิงลีอาร์แล้ว หมอหลวงก็รีบทำการรักษาและพบว่ายาแก้พิษนั้นใช้ได้ผลดีเป็นที่น่าพอใจ ทำให้อาการที่จวนเจียนไม่ทันการกลับกลายเป็นเรื่องน่ายินดีของวังหลวงไป

แต่กว่าพระสนมพิงอันจะฟื้นสติคงต้องใช้เวลาอีกยาวนาน เนื่องมาจากพิษได้ทำลายอวัยวะภายในจนบอบช้ำ ต้องใช้เวลากว่าจะฟื้นตัว

ณ ตำหนักเหม่ยชุน

หนี่เจินพึ่งกลับมาจากการไปดูอาการพระสนมพิงอันก็กลับมายังตำหนักของตนเองพร้อมกับฮ่องเต้ที่ประคองไม่ห่าง ราวกลับกลัวว่าเขาจะหายไปหากปล่อยตัว

“ถึงตำหนักแล้วเพค่ะฝ่าบาท ทรงปล่อยหม่อมฉันได้แล้วเพค่ะ”หนี่เจินหันไปบอกกับฮ่องเต้ที่ทำท่าจะไม่ปล่อยสักที แต่แล้วก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อคนที่น่าจะยอมปล่อย กลับอุ้มเขาขึ้นพาไปยังเตียงแทน

“จะทรงทำอะไรน่ะเพค่ะ”

“ทำการบ้านน่ะสิ”

“ทำการบ้าน?”

“ก็ข้าไม่ได้ ’กอด’ เจ้ามาตั้งนานแล้วนี่ ยิ่งช่วงนี้มีแต่เรื่องเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อนเช่นนี้ยิ่งทำให้เวลาที่ข้าจะอยู่กับเจ้ายิ่งน้อยลงไปอีก”

“ฝ่าบาท!! หม่อมฉันตั้งครรถ์อยู่นะเพค่ะ”หนี่เจินตอบด้วยสีหน้าตกใจ ไม่คิดว่าแม้แต่ตอนที่เขาท้องเช่นนี้ฝ่าบาทก็ยังไม่ละเว้น

“เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องห่วง ข้าไปถามหมอหลวงมาแล้วช่วงสามเดือนแรกจะทำก็ไม่เป็นอันตรายต่อเด็กในท้อง แต่รุนแรงมากไม่ได้เท่านั้น”

“โธ่...ฝ่าบาท...”

++++++++++++++++++++++++++

หนี่เจินจะรอดพ้นจากฮ่องเต้ได้หรือเปล่านะ

ขอให้คนอ่านทั้งหลายช่วยกันโหวตหน่อย

หลายคนอยากเห็นNC คู่นี้ที่ห่างหายไปนาน

(มีแต่NCคู่รองตลอด555+)

ผลโหวตอันไหนมากที่สุดคนแต่จะพิจารณาแล้วเอาไปแต่งตามคำเรียกร้องอิอิ

[wolfram]

 

คู่นี้หวานกันตลอดเลย!! 

คนเขียนสู้ๆนะคะ!! 

[moobarpalang]

ขอกดหลายๆครั้งว่า
ไม่รอดคร่ะ

[139147]

    อ๊ากกกกกกกกกก!!! ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงง  มาต่อเร็วๆนะ 

ปล.ตอนเเรกเราก็สงสัยว่าเรื่องเดียวกันหรอป่าวแต่พออ่านไปมันก็ไม่ใช่ อิอิอิ  สู้ๆนะค่ะไรเตอร์

[jaen]

  .....สู้ๆนะค่ะ....เราเคยอ่านใน...yaoiland

แต่เราลืมพาสก็เลยไม่ได้อ่าน......ดีใจนะค่ะที่มาลงที่

เวปนี้ค่ะ....thankyou....

[The_Beggar]

  o13ยังสุดยอดเหมือนเดิมเลย

[mint_852]

มาแล้วๆ
ขอยืนยันอย่างเดิมค่า
NC ของฮ่องเต้กับหนี่เจินค่ะ
โหวตให้คู่นี้เลยค่ะ
จะรออ่านนะคะ ฮุฮุ

[tawan]

หนี่เจินต้องสงสารฮ่องเต้

 

[bytoey]

 

[April❤]

คู่ไหนก็ได้จ้า
สู้ๆ

[penda]

โอ้ยยยย คนแต่งทำคนอ่านเจ็บปวดใจ เพราะว่ามันค้างงงงง ง่ะ
งืออออ T^T มาต่อเร็วๆน้าาาา

ขอโหวตว่า หนี่เจินไม่รอดเงื้อมมือฮ้องเต้ ค้าาา
ฮ้าๆๆๆ คนอ่านหื่นอ่ะ NCๆๆๆๆ

 

[fullmoonny]

ฮ้องเต้~~~~
โถ่ -*- ไม่ได้ทำการบ้านมานานซินะ
มาต่อเร็วๆนะค่ะ

[Nus@nT@R@]

น่าสงสารฮ่องเต้เนอะ อิจฉาอาจิ้งจริงๆ อิอิ

[Yunatsu]

มารอออออออ NC คู่หลักกกกก

[ormn]

:z1:อิิอินี่เจินไม่รอดแน่นๆ :-[ไม่อยากจะคิดต่อรออ่านดีกว่า
ปล. เราก็เคยเข้าไปอ่านในเว็บเด็กดีนะถึงจะคลายแต่ก็ไม่ทั้งหมดอะ :L2:แล้วจะรอตอนต่อไปน้า

[piride]

ชอบค่ะ ชอบนิยายแนวนี้มาก

มีคำผิดนะคะ ตรง "ครายตัว"  <<< คลายตัว

 

[kyoya11]

ฮ่องเต้อุตส่าห์ไปถามหมอหลวงเชียวนะนั่น

[moredee]

 รอต่อไป

[owo llยมuมข้u]

>< ชอบมาก

[KuMaY]

หนี่เจินไม่รอดแน่ๆ
รอ NC คู่หลักอยู่นะ

[hotoil]

นักอ่านน่าใหม่รายงานตัวจร้าาาาา
ฮ่องเต้ไม่นี้ก็ฉลาดจัง มีการไปถามหมองหลวงด้วย
คู่รองนี้โหอาจิ้งกับอาฟง เป็นคู่ที่ร้อนแรงมากอ่ะ -,,-

[pp4]

ไม่รอดดดดดดดดดด+
กดเลย! กดเลย! กดเลย กดเลย!!

[139147]

 

[sanri]

ฮิ้ววว  เชียร์ให้ไม่รอด 
มาต่อไวๆนะคะ