หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แวะมาดูหลายทีและ  แต่ยังไม่มีเวลาอ่านเลย   อยากอ่านอ่าาา ต้องนั่งปั่นเรื่องสั้นอย่างเดียวเลยครับ

เอาไว้ถ้ามีเวลาผมจะตามไปอ่านเรื่องสั้นของ กุ๊กน๊อตนะครับ
แต่ช่วงนี้งานเยอะมากกกก แขกจองของโรงแรมอ่ะ
เข้างานตี5นะ กว่าจะได้เลิกงานก็4โมงเย็นท๊กกกกกกกที อิอิอิ

[Shin_i_chi]

ตามอ่านทันละ

ชีวิตพี่นิว ยิ่งกว่าละครอีกอ่ะ

ตอนแรกนึกว่าจะลงเอยกับพี่เทียนซานได้ดีแล้ว

ดั๊นเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก

พี่นิวเข้มแข็งจริงๆ สุดยอดมากครับ ชื่นชมเลย ^^

[dp]

ถึงว่า..........น้ำตาลขาดตลาดเพราะคุนกุ๊กเหมามานิเอง55

[ThyRist]

แวะมาตามครับ

อันตรายนะนี่

แต่รู้สึกว่ามีคนได้กำไรเต็ม ๆ  อิอิ

..

[thomaskung]

แวะมาตามครับ

อันตรายนะนี่

แต่รู้สึกว่ามีคนได้กำไรเต็ม ๆ  อิอิ

..

Like this !!!

[Goodfellas]

อยากจาร้องไห้ครับ นิว  ทำงานทั้งวันมองนาฬิกาอีกที 6 โมงเย็นซะงั้น  แล้วก็ต้องมานั่งปั่นนิยายต่ออีก   ตกลงวันใช้คุ้ม 24 ชม.  อิอิ   สงสัยต้องหาเวลาเพิ่ม  มีใครขายมั๊ยครับ 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

พูดเรื่องเวลาแล้วเศร้าอ่ะครับน๊อต มะวานมีจัดเลี้ยงตอนเย็น กว่าแขกจะกินเสร็จ กว่าจะเตรียมของงานวันนี้
แล้วไหนจะเคลียร์ครัวอีกล่ะ ปาเข้าไปห้าทุ่มแล้วครับกว่าจะได้กลับบ้าน เหนื่อยมากมาย ทีแรกตี5ก็ต้องมาทำงาน
แต่เค้าอนุโลมให้ผมกับเชนมาทำงานได้9โมง (ลาOTอ่ะ) เมื่อคืนก็เลยนอนห้องเชน (อีกแล้ว) เพราะใกล้โรงแรมสุดๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จะบอกว่าเดี๋ยวนี้ผมกะพี่เขียดดีกันแล้วนะ คนบางคนนี่ก็แปลก ตอนไม่ชอบขี้หน้าเราก็ช่างสรรหาคำพูดมาค่อนขอด
แต่พอจะพอใจชอบใจในตัวเรา ก็จะสรรเสริญเยินยอซะทุกเรื่อง ใครแตะใครต้อง เป็นได้เห็นพี่เขียดออกรับแทนผมตลอด
ที่มาที่ไประหว่างผมกับพี่เขียดที่มาปรองดองกันได้ จนเดี๋ยวนี้เป็นปี่เป็นขลุ่ยกันนั้น มันมาจาก...........


ประมาณวันอังคารที่แล้ว ผมต้องไปส่งใบสั่งของที่แผนกบัญชี ซึ่งเป็นที่รู้กันว่า แผนกนี้เค้าค่อนข้างอวดดี
ชอบคิดว่าตัวเองทำถูกไปหมด และพูดจาไม่เข้าหูเอาซะเลย เรียกได้ว่าแผนกบัญชีที่นี่มีปัญหากะเค้าไปทั่ว
ระหว่างที่ผมส่งเอกสารอยู่นั้น พี่เขียดก็เดินถือกะทะขนาดใหญ่และเล็ก(สีดำ)ขึ้นมาสองใบ เค้าก็คุยกันว่า

"พี่เขียด หนูบอกให้เอามาตอนไหน" พนักงานบัญชีซึ่งมีหน้าที่จัดซื้อของใช้ต่างๆถามห้วนๆ
"ก็พี่เพิ่งจะว่างนะหนู" พี่เขียดเวลาเจอของจริงก็จ๋อยเหมือนกันแฮะ
"แล้วหนูจะได้กลับบ้านกี่โมงเนี่ย ก็ต้องรอคนขับรถมาเอาใบสั่งซื้ออีกทีก็เย็นๆ เสียเวลา"
"เอ้า แล้วไม่บอกว่าจะเอาแบบไปซื้อตอนนี้ พี่ก็คิดว่าให้เอามาดูไว้ก่อน ก็เลยไม่รีบ" พี่เขียดแย้งเบาๆ
"ทีหลังพี่อย่าคิดเอาเองดิ หนูสั่งก็คือสั่ง ไม่ต้องมาอวดฉลาดใช้สมองเกินจำเป็นหรอก" หนูโวยใส่หน้าพี่เขียด
"แล้วกะทะสองใบนี้จะเอาไงล่ะ" พี่เขียดทำไรไม่ถูกเลยตัดบทไปเลย ขืนอยู่ต่อโดนเด็กถอนหงอกแน่ๆ
"เออๆ หนูจดไว้แล้ว พี่จะไปไหนก็ไปซะไป" หนูทำท่ารำคาญใส่พี่เขียด
"แล้วไม่เอาอันเก่านี่ไว้ดูตอนไปซื้อเหรอ" พี่เขียดยังทำเป็นรู้ดีซะงั้น
"เกะกะ ถือมาก็ถือกลับไปเลย หนูจดลงเอกสารแล้ว" พูดจบพี่เขียดก็เดินถือกะทะสองใบออกไป

ผมเสร็จธุระหลังจากนั้นนิดหน่อย ก็เลยเดินามหลังไป ก็ไปบอกพี่เขียดว่า "มาพี่ นิวช่วย"
"หึ ไม่ต้อง" ตอบเสียงสะบัดๆ คงอารมณ์ไม่ดี แต่ผมไม่ถือสาหรอก ก็เลยเซ้าซี้อีกนิด
"มาเหอะ พี่ก็เหนิ่อยมาทั้งวันละนี่ พี่ไปตอกบัตรกลับเหอะ นิวถือของกลับครัวเอง ไงก็ต้องไปเคลียร์ครัวอยู่แล้ว"
พี่เขียดก็เลยส่งกะทะสองใบนั้นมาให้ผม แล้วก็ขอบใจผม จากนั้นผมก็ไปทำงานทำการตามปกติ

*อ้อ...ขอเล่ารายละเอียดหลังจากนั้น(ในวันอังคารนั้น) พอเคลียร์ครัวเสร็จ ก็ติดรถเชนกลับบ้านตามปกติ
แต่มาได้ครึ่งทาง ท้องฟ้ามืดสนิท เชนก็บอกว่าไม่ทันแลว ก็เลยพาผมไปหลบฝนที่ห้องเค้า แต่ไม่ทันหรอกเปียกโชกทั้งคู่
พอถึงห้องเชน ผมก็เลยถอดเสื้อกับกางเกงแขวนให้แห้ง เหลือแต่เสื้อกล้ามแล้วก็เอาบอกเซอร์เชนมานุ่ง
ส่วนเจ้าของห้อง ทำตัวตามสบายมาก ถอดเสื้อผ้าแล้วเค้าไปอาบน้ำ ผมก็หลับสิครับ ฝนแรงขนาดนั้น
ทีแรกเปิดประตูไว้แต่เชนบอกว่า ให้ปิดทั้งประตูหน้าต่าง อ้างว่าฝนสาด ซึ่งก็จริงแหล่ะครับ แต่พอปิดก็ร้อนจัดดีที่มีพัดลม
ตื่นมาอีกที ก็เห็นเชนนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวนั่งอ้าซ่า เล่นเนตอยู่ด้านหน้า ตอนนั้นฝนยังตกอยู่เลย แต่ก็เบาบางลงมาก
รอจนฝนหยุดตก นึกได้ว่าลืมเอาหมวกกะผ้ากันเปื้อนกลับไปซักที่บ้าน เลยต้องให้เชนพากลับมาเอาของที่โรงแรม
มาถึงเดินผ่านใครก็ถามว่า ทำไมผมยังไม่กลับ คนอื่นกลับหมดละ บางคนก็ถามว่าไปอยู่ไหนมา ทำไมยังไมกลับอีก

"อ๋อ ก็เลิกงานพร้อมคนอื่นแหล่ะ แต่เจอฝนหนักมากเลยไปหลบฝนห้องเชน นี่เพิ่งนึกได้ว่าลืมของครับ"
นี่คือคำตอบของผม ไม่ว่าใครจะถามยังไง ถ้าคำถามแนวๆนี้ผมก็ตอบเหมือนกันหมด
จนมารู้อีกทีวันพฤ.ที่ผมกลับมาทำงาน ว่าเมื่อวันพุธที่ผมหยุดงานอ่ะ มีแต่คนถามเชนว่า ผมไปทำไรที่ห้องเชน
แถมบางคนยังอุตส่าห์สังเหตว่าเสื้อผ้าผมไม่เนี๊ยบเท่าไหร่ กระดุมก็ติดไม่ครบซะงั้น เชนก็มาเล่าให้ฟังแบบขำๆไปตามเรื่อง
ก็จริงอ่ะ ผมไม่ได้หายไปไหน เลิกงานพร้อมคนอื่นแต่หลบฝนอยู่บ้านเชนและที่มาโรงแรมก็เพื่อมาเอาของที่ลืม

[Goodfellas]

พูดเรื่องเวลาแล้วเศร้าอ่ะครับน๊อต มะวานมีจัดเลี้ยงตอนเย็น กว่าแขกจะกินเสร็จ กว่าจะเตรียมของงานวันนี้
แล้วไหนจะเคลียร์ครัวอีกล่ะ ปาเข้าไปห้าทุ่มแล้วครับกว่าจะได้กลับบ้าน เหนื่อยมากมาย ทีแรกตี5ก็ต้องมาทำงาน
แต่เค้าอนุโลมให้ผมกับเชนมาทำงานได้9โมง (ลาOTอ่ะ) เมื่อคืนก็เลยนอนห้องเชน (อีกแล้ว) เพราะใกล้โรงแรมสุดๆ

อืมๆ  ฟังดูแล้ว  ไหนๆก็ไหนๆพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสซะนะครับ นิว     แต่ว่างานเยอะยังงี้ก็ได้เซอร์วิสดีอ่ะดิครับ อิอิ  แล้วยังไงจะตามไปช่วยเตรียมของนะ  แต่ไม่ต้องห่วงผมไม่อยู่จนดึกหรอกครับ
ไม่งั้นเดี๋ยวต้องตามไปนอนห้องเชนอีกคน
         

[@PurPle SuN@]

มาเม้นท์ตามสัญญา  ^_^

เดี๋ยวเราจะเริ่มทำสถิติแล้วว่านิวไปค้างห้องเชนมากี่ครั้ง อิอิ

วันจันทร์ค้างห้องเชน  วันอังคารหลบฝน  วันพุธนิวหยุด  วันพฤหัสนิวไปงานเลี้ยง  วันศุกร์ซ้อนมอไซด์ไปส่งบ้าน  วันเสาร์ค้างห้องเชน  วันนี้นิวกลับบ้านเร็ว

อิอิ  ถ้าสัปดาห์หน้าฝนยังตกอยู่ .....  เราจะตามลุ้นต่อไป  555

[Goodfellas]

อย่างนี้นิวก็อึดอัดแย่เลยครับ  มีคนตามสังเกตแล้ว อิอิ

[dp]

^^

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ไม่อึดอัดหรอกครับน๊อต เพราะถึงไม่มีคนตาม ก็เล่าให้ฟังอยู่แล้วล่ะครับ

[@PurPle SuN@]

นิวคร้าบ  ดูละครจบแล้วเหรอ  รอจนง่วงแล้วอ่ะ

เราอ่ะจะแอบตามเงียบๆ  ไม่ให้นิวอึดอัดแน่ๆ   อิอิ

[CMYK]

ท่าทางครัวคุณรอยยิ้มฯ จะหรรษาน่าดู 
เห็นคุณรอยยิ้มฯเป็นกุ๊กใหญ่ แล้วอยากทำอาหารเป็นมั่งจัง ทุกวันนี้ดีขึ้นหน่อย ทอดไข่เจียวแล้วสามารถกลับไข่(เจียว)ได้โดยที่ไม่หลุดลุ่ยได้แล้ว แหะๆๆ

[Little Devil]

มาให้กำลังใจน้องนิว   
เพิ่งทราบนะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ท่าทางครัวคุณรอยยิ้มฯ จะหรรษาน่าดู 
เห็นคุณรอยยิ้มฯเป็นกุ๊กใหญ่ แล้วอยากทำอาหารเป็นมั่งจัง ทุกวันนี้ดีขึ้นหน่อย ทอดไข่เจียวแล้วสามารถกลับไข่(เจียว)ได้โดยที่ไม่หลุดลุ่ยได้แล้ว แหะๆๆ

...........สำหรับผมกลับกันนะ ให้ทำไรก็ทำได้ แต่ไข่เจียวเนี่ย ทำทีไรวอดวายทุกที
สุกด้านเดียวอีกด้านดิบ หรือไม่ก็กลายเป็นว่าดำจนเกรียม บางทีแต่พลิกด้าน ก็กระเจิงหมด ฮ่าๆๆ.....

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จากวันอังคารที่ผมช่วยถือกะทะสองใบกลับครัว รุ่งขึ้นเป็นวันพุธเป็นวันหยุดของผม ก็มาได้เจอพี่เขียดอีกทีวันพฤ.
ผมรู้สึกว่าพี่เขียดไม่ได้มาจิกกัดผมเหมือนเดิม ไม่มาเจ้ากี้เจ้าการ หรือหาเรื่องจับผิดผมเหมือนอย่างที่ผ่านมา
แต่ก็เป็นแนวต่างคนต่างอยู่ ต่างก็ทำงานของตัวเองไปไม่ก้าวก่ายกัน ผมเองน่ะสบายอยู่แล้ว หาได้แคร์ไม่ ฮ่าๆๆๆ

จนตอนสายๆเก็บุฟเฟท์แล้ว ผมก็ต้องไปเบิกของที่ฝ่ายจัดซื้อ(ห้องบัญชี) ผมเข็นรถเข็นล่วงหน้ามาก่อนซักัพ
ระหว่ารอนับของจัดของ พี่เขียดก็หิ้วกะทะสองใบใหม่(ทื่เพิ่งแบกไปที่ครัวเมื่อตอนเช้านี่เอง) กลับมาที่แผนกบัญชี

"เอ้า ทำไมเอามาคืนล่ะพี่" ฝนหัวหน้าแผนกก็ถามพี่เขียด
"กุ๊กเค้าบอวกว่าแบบนี้มันผิด ใช้ผัดไม่ได้หรอก" พี่เขียดก็บอกตามที่รู้มา
ก็จริงครับ ตอนเช้าพวกเราเห็นของก็บอกแล้วว่า มันผิดสเปคต้องซื้อตามแบบที่พี่เขียดหิ้วของเก่าไปให้ดูวันก่อน
"ทีหลังก็หัดสั่งของให้ลงรายละเอียดหน่อยสิ เขียนหนังสือกันไม่เป้นรึไง" หนูลูกน้องฝนพูดขึ้นมาห้วนๆ
"งั้นก็ซื้อให้กุ๊กเค้าใหม่เนาะ เปลี่ยนแบบตามที่เค้าว่ามา" พี่เขียดก็เสนอไปแบบนี้
"เอ้าแล้วถ้าแบบนี้ไม่มี จะไม่ผัดอาหารขายเลยรึไง" ฝนหัวหน้าแผนกถามฉุนๆ
"ช่างเหอะ พูดกะพวกเลเบอร์มันไม่เข้าใจหรอก วางไว้ตรงนี้แหล่ะจะไปไหนก็ไปไป๊" หนูสะบัดมือไล่

ผมเองก็ยืนนับของอยู่ กำลังจะเดินเอาของกลับไปที่รถเข็นด้านหน้า เพื่อจะกลับครัวอยู่แล้วเชียว อดไมได้จริงๆ
"ไหน ทำท่าอย่างเมื่อกี้อีกทีซิ" ผมวางของที่ได้มาลงบนโต๊ะหน้าห้อง
"ทำไม" หนูหันมาถามทำหน้างงๆ

"ก็ไอ้ท่าโบกมือไล่ กับคำพูดอย่างเมื่อกี้ พี่ขอเตือนนะว่าอย่าทำเลย มันเหมือนพวกไร้การศึกษา
ถึงพี่เขียดเค้าจะเป็นสจ๊วต เค้าก็เป็นรุ่นพี่ของเธอ และไม่ต่ำต้อยจนต้องแสดงกิริยาต่ำๆแบบนั้น
เธออาจขาดการอบรมจากพ่อแม่ แต่พี่จะบอกให้นะ การแสดงท่าทีแบบนั้นมันไม่ได้แสดงว่า
ฝ่ายตรงข้ามเค้าต่ำ แต่มันสะท้อนความต่ำของเธอเอง ถ้ามีสมองคงรู้ว่าควรขอโทษพี่เค้า
แต่ถ้าไม่รู้จริงๆ พี่คงต้องถามท่านรองละว่าพฤติกรรมแบบนี้ ถูกหรือผิด"
ผมพูดจบ ยัยหนู ก็เลยยกมือไหว้ขอโทษพี่เขียด แต่ตาแดงๆจนหัวหน้าเค้าคือ ฝนต้องมาจับไหล่ปลอบโยน
"งั้นก็เอาของไว้นี่แหล่ะ ทั้งของใหม่และของเก่าที่เป็นต้นแบบ เดี๋ยวจะจัดซื้อให้ใหม่" ฝนพูดสรุป

"อ๋อ....แน่นอน ที่ถือมาทั้งหมดก็ไม่เอากลับหรอก กะจะทิ้งไว้ให้ดูที่นี่ล่ะ จะได้จำได้แม่นๆไม่ซื้อผิดอีก
วันก่อนพี่เขียดก็ถือมาให้ดูรอบนึงแล้ว แต่พอจะวางไว้ดันบอกไม่ต้อง ไอ้เราก็นึกว่ามีรายละเอียดดีแล้ว
พอเอาเข้าจริงกลับไปซื้อแบบที่ไม่ได้เรื่องมาให้ คราวนี้คงไม่ให้พี่เขียดถือกลับไปอีกหรอก" ผมว่าให้
"เอ้า พี่เค้าเอาของเก่ามาเป้นแบบแล้วเหรอ ทำไมหนูไม่เอาไว้ล่ะ ดูสิเลยซื้อผิด เสียเวลาไปอีก" ฝนถาม
"ถามลูกน้องฝนเองละกันว่าเค้าทำงานยังไงถึงได้ผลงานออกมาแบบนี้ ไปพี่เขียด กลับครัว" ผมทิ้งท้าย

หลังจากนั้นตอนกินข้าวพวกผมคือ ผม เชน เอ็ม พี่รงค์ ป้าสม พี่เขียด ก็มากินข้าวพร้อมกัน ก็เม้าท์กันเรืองนี้ล่ะ
ได้ข้อมูลเพิ่มเติมมาว่า จากทีแรกฝนปลอบๆหนูอยู่ดีๆ พอรุ้ว่าลูกน้องตัวเองทำงานพลาดเลยหันมาเล่นงานซะ
กลายเป็นว่าใครผ่านห้องบัญชีจะได้เห็น ยัยหนู นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น เพราะถูกรุมตำหนิจนเที่ยงนั้นไม่ลงมากินข้าว

"นี่แหล่ะ อีนี่มันต้องเจออย่างนิว กร่างดีนัก นี่ถ้านิวไม่พูด มันก็คงไม่ยอมขอโทษพี่หรอก อีห่าลาก" พี่เขียดด่า
"โอ๊ยยยยย พี่เขียด อย่างอินั่นน่ะ ห่ายังไม่อยากจะลากเล๊ยยยย" ผมปิดท้าย ทำให้ทุกคนฮากันครืน

อาจเพราะสาเหตุนี้ละครับที่ทำให้ หลังจากนั้นไม่ว่าผมทำอะไร จะพลาดไปบ้างก็มีพี่เขียดมาคอยเถียงแทน
เรียกได้ว่าตอนนี้ใครมาแตะคุณนิวของพี่เขียดไม่ได้เลย งานเล็กงานใหญ่ พี่เขียดจะคอยช่วยผมตลอด
ไม่ว่าจะทำอะไรพี่เขียดเป้นได้หาข้อมาสรรเสริญเยินยอซะบางทีผมยังคิดว่ามากไปนิด แต่เค้ารักก็ดีกว่าเกลียดเนาะ

[ThyRist]

 

ตอนนี้สะใจอีกแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ


พี่นิว แร๊งงงงงง ชอบ ๆ ^^

..

[Shin_i_chi]

ฮ่าๆ แอบสะใจอ่ะครับ

คนแรงๆ มันก็ต้องเจอกับคนเรียบร้อยๆ(ที่แอบแรงแบบพี่นิว) ^^

[thomaskung]

เอ่อ พี่นิวเท่ห์มากมาย

อยากจะมีความกล้าอย่างพี่นิวมั่งจัง

[Goodfellas]

อิอิ  แอบมาสะใจด้วยคนครับ นิว   สมัยผมอยู่ที่ร้านอิตาเลียนที่ว่า    พวกผม มีผมกะไอ้เจ้าพวกเด็กสจ๊วตอ่ะ  จะทำตัวเป็นมาเฟียในครัวกัน   ประมาณว่าทรงอิทธิพล อิอิ   แต่ที่เป็นงั้นก็เพราะว่าเราโดนคนที่มันเป็นเชฟเหมือนมาข่มน่ะแหละ  มันถือว่าอยู่มานาน  มีพวกมากประมาณนี้   แล้วมันจะให้พวกผมอ่ะ  ลงๆให้มันหน่อย  ยังไงมันก็เป็นหัวหน้า  มีหรืออย่างผมจะยอม อิอิ  เลยหาเรื่องแกล้งวางยามันบ้าง  แต่ก็ไม่ร้ายแรงมากอ่ะ  แค่พอท้วมๆและไม่เสียงานนะ   อย่างเคยแกล้งสร้างสถานการณ์มันให้นึกว่าลูกค้าด่าเรื่องอาหาร   แต่จริงๆลูกค้าเค้าอยากถามเรื่องส่วนผสมของซุปที่ไปเสิร์ฟเค้า  มันเหวอเลยครับ  แล้วบอกให้ผมออกไปแทน  คือจะโยนให้ผม ผมก็ออกไปเพราะเรารู้แยู่แล้วว่าลูกค้าไม่ได้ด่า      แล้วก็อีกหลายเรื่องจนมันแทบเสียสติไปเลย   555  คนงี่เง่ามันก็ต้องสั่งสอนแหละ ดีแล้วครับ   ไม่งั้นมันวางก้ามมากอ่ะ  หมั่นไส้

[PEENAT1972]

 
 




 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

อิอิ  แอบมาสะใจด้วยคนครับ นิว   สมัยผมอยู่ที่ร้านอิตาเลียนที่ว่า    พวกผม มีผมกะไอ้เจ้าพวกเด็กสจ๊วตอ่ะ  จะทำตัวเป็นมาเฟียในครัวกัน   ประมาณว่าทรงอิทธิพล อิอิ   แต่ที่เป็นงั้นก็เพราะว่าเราโดนคนที่มันเป็นเชฟเหมือนมาข่มน่ะแหละ  มันถือว่าอยู่มานาน  มีพวกมากประมาณนี้   แล้วมันจะให้พวกผมอ่ะ  ลงๆให้มันหน่อย  ยังไงมันก็เป็นหัวหน้า  มีหรืออย่างผมจะยอม อิอิ  เลยหาเรื่องแกล้งวางยามันบ้าง  แต่ก็ไม่ร้ายแรงมากอ่ะ  แค่พอท้วมๆและไม่เสียงานนะ   อย่างเคยแกล้งสร้างสถานการณ์มันให้นึกว่าลูกค้าด่าเรื่องอาหาร   แต่จริงๆลูกค้าเค้าอยากถามเรื่องส่วนผสมของซุปที่ไปเสิร์ฟเค้า  มันเหวอเลยครับ  แล้วบอกให้ผมออกไปแทน  คือจะโยนให้ผม ผมก็ออกไปเพราะเรารู้แยู่แล้วว่าลูกค้าไม่ได้ด่า      แล้วก็อีกหลายเรื่องจนมันแทบเสียสติไปเลย   555  คนงี่เง่ามันก็ต้องสั่งสอนแหละ ดีแล้วครับ   ไม่งั้นมันวางก้ามมากอ่ะ  หมั่นไส้

^
^
^

ถ้ามีเวลา(ที่อาจไม่ค่อยจะมี) น๊อตย้อนอ่านเรื่องเราดูนะครับ เราเองก็แสบไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะ ตอนเอาคืนน่ะ อิอิอิ

[PEENAT1972]

จ้า พ่อโรคจิตทั้งหลาย จ้องจะเอาคืน ระวังหลังไว้บ้างก็ดีเน้อ

จะหาว่าย่าไม่เตือนเน้อ หลานรัก 55555555555555555

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เตือนอารายล่ะเจ้าย่า หลานพร้อมรับฟังครับ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

มีเรื่องเล่าอัพเดทครับ

เมื่อวานนี้ เดิมทีผมตั้งใจว่าจะไปดูหนังเรื่อง ชั่วฟ้าดินสลาย เพราะเห็นว่าตารางงานไม่มีอะไรแล้ว
ปรากฏว่าตอนบ่ายๆฝ่ายเซลเอาใบฟังชั่นงานเลี้ยงโต๊ะจีนตอนเย็นมาให้พวกผมในครัว ก็เลยต้องสั่งของกันสดๆ
เตรียมของ ทำวัตถุดิบกันอย่างวุ่นวายไปหมด แต่ก็ยังดีที่ทุกอย่างเสร็จลงได้อย่างเรียบร้อย และไม่เลิกดึกนัก

งานเสร็จตอนสองทุ่ม ผมก็บอกเชนว่าให้มาส่งผมต่อรถได้แล้ว เพราะฝนที่ตกมาทั้งวันน่ะเริ่มซาเม็ดไปบ้างแล้ว
แต่ว่าก่อนหน้านั้นพวกฝ่ายจัดเลี้ยงเอาเบียร์และเหล้าที่ผสมแล้วมาให้อย่างละเหยือก เชนกะเอ็มก็เลยกินไปคุยไป
สำหรับผมแล้ว แม้จะไม่กินกับเพื่อนๆด้วย ก็ไม่ได้แอนตี้อะไร ก็พูดคุย ทำงานกันไปตามปกติ จนเคลียร์ครัวเรียบร้อย
ก็เห็นว่าได้เวลากลับบ้านซะที ก็เลยบอกเชนว่ากลับกันเลยดีกว่า แต่เชนยังกินเบียร์ติดลมกับเอ็ม ไม่ยอมกลับซะที

"เชนนนนน ไปส่งเราต่อรถหน่อยนะ เดี๋ยวรถเมล์เราจะหมดก่อน เดี๋ยวกลับมากินก็ได้"
"อือ อีกแป๊บนะ" นี่คือคำตอบของเชน ซึ่งตอบแบบนี้ทุกครั้งที่ผมเร่งให้กลับบ้าน
"นะเชนะนนะ ถ้าเชนไม่ไปส่งเรา เราจะกลับไงอ่ะ งั้นเอางี้ เราเรียกแทกซี่ไปเองก็ได้" ผมตัดบท
"ไม่ต้องๆก็บอกว่าจะไปส่งไง ยังไงกลับทันดูละครแน่ๆ" เชนแซวขำๆ แต่ผมเริ่มจะไม่ขำละเพราะเหนื่อยมาก
"พรุ่งนี้ก็ต้องมาทำงานอีก เดี๋ยวมาไม่ไหวหรอก โตแล้วนะทำไมไม่รู้จักรักตัวเองมั่ง"
"อ่ะ ไม่กินก็ได้ เดี๋ยวจะหาว่าเราไม่รู้จักรักใครซะบ้าง"

ปล.ผมง่วงมาก พิมพ์ผิดๆถูกๆหลายบรรทัด พรุ่งนี้จะมาเล่าเพิ่มเติมครับ ขอนอนก่อนนะ ดูแลคนป่วยจนผมเพลียสุดๆละ
*เมื่อคืนคงง่วงจัดจริงๆ พิมพ์ผิดเยอะมาก ขอแก้ไขข้อความก่อน ตอนนี้อยู่ห้องเชนเดี๋ยวกลับถึงบ้านจะมาเล่าต่อครับ

[Goodfellas]

นิว+เชนน่ารักกันตามเคย  อิอิ    แวะมาดูเล่นๆครับ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

มาเล่าต่อนะครับ

คืนวันจันทร์ ที่ผมให้เชนมาส่งผมเพื่อต่อรถกลับบ้านน่ะ แม้ว่าเค้าจะดื่มมาบ้างละแต่ก็ไม่ได้เมาจนคุมตัวเองไม่ได้หรอก
จะว่าไปแล้ว คงเพราะผมเหนื่อยด้วยแหล่ะ ก็เลยเริ่มวีนบ้างเล็กๆน้อยๆเมื่อเห็นว่าเชนยังทำร่ำไร ไม่ยอมกลับซะที
อ้อนให้ไปส่งก็แล้ว พอทำท่าว่าจะไป พวกจัดเลี้ยงเอาเบียร์มาให้ก็อยู่ต่ออีก จนผมเริ่มรำคาญก็เลยเหวี่ยงใส่ซะเลย

แต่สุดท้ายเค้าบอกว่าจะมาส่งผมที่บ้าน เพื่อให้ผมทันดูละคร ผมก็ตกลง เพราะตอนนั้นมันสองทุ่มจะครึ่งแล้วอ่ะครับ
เกือบๆถึงบ้านผมฝนเริ่มลงเม็ดอีกแล้ว ผมเองก็นึกเป็นห่วงเชนตอนขากลับเหมือนกัน แต่เค้ายืนยันว่ากลับได้แน่
"จริงๆเรากะว่า ถ้าเลิกช้ากว่านี้ ก็จะชวนนิวไปดูวนิดาที่ห้องเราก็ได้ เหมือนจันทร์ที่แล้วไง" เชนพูด
"ไม่เอาหรอก จะต้องไปรบกวนอะไรบ่อยๆ เอาล่ะรีบไปเหอะเดี๋ยวฝนลงแรง" ผมตัดบท
ผมกลับเข้าบ้าน อาบน้ำอยู่ได้ยืนเสียงฟ้าร้อง ฝนตกกระหน่ำมากเลย คิดว่าเชนคงต้องฝ่าฝนกลับห้องแน่ๆ ก็ใจคอไม่ดี

ฝนตกหนักมากจนถึงเช้าจึงขาดเม็ดสนิท ผมเดินทางถึงโรงแรมประมาณตี4กว่า ก็เตรียมงานต่างๆตามปกติ
ทุกคนมากันครบ นึกว่าเชนอาจตื่นสาย ผมพยายามโทร.บอกเชนว่าไม่ต้องมาก็ได้ เพราะวันหยุดที่เชนไม่ได้หยุดยังอยู่
ผมมีหน้าที่อยู่หน้าไลน์บุฟเฟท์คู่กะเชน แต่เช้านี้ผมอยู่คนเดียวก็วุ่นวายมาก จนไม่มีเวลาโทร.หาเชนอีกเลย
ช่วงเดินเข้ามาเติมอาหารประมาณ9โมง พี่รงค์บอกว่าเชนโทร.มาที่ฝ่ายบุคคลขอลางาน เพราะรถล้มเมื่อคืนนี้
เป็นอันว่า เราทุกคนก็รู้เท่านี้เหมือนกันหมด แต่ผมอ่ะรู้สึกผิดที่เค้าต้องมาตากฝน ถนนลื่น รถล้มก็เพราะมาส่งผมนี่แหล่ะ

ตอนเย็นเมื่อวานนี้เลิกงานแล้วผมให้เอ็มไปส่งที่ห้องของเชน เชนเดินกะเผลกๆ มาเปิดประตูให้ ผมกะเอ็มรีบไปพยุงเชนไว้
แล้วพากลับไปนั่งลงบนที่นอน เค้านุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ จึงเลิกชายผ้าให้ดูว่าเป็นแผลยาวที่ขาด้านขวา ไม่ลึกมากแต่ก็น่ากลัว
ส่วนที่ปลายเท้ายังมีรอยเลือดแห้งๆติดอยู่ เล็บนิ้วโป้งเท้าฉีกเห็นเนื้อแดงๆเลยอ่ะครับ เอ็มบ่นว่าทำไมไม่ไปหาหมอ
เชนบอกว่าไปไม่ไหวหรอก รถมอไซค์ไม่พังก็จริง แต่เชนขี่ไม่ไหว และเปียกฝนมาด้วยก็เลยปวดหัวอยากนอนมากกว่า
"นายก็โทร.บอกดิเชน ผมลาOTมารับไปหาหมอก็ได้ แม่งทนเจ็บได้ไงวะ" เอ็มบ่นเพราะความห่วงเพื่อน
"ขอบใจ แต่บอกละไงอยากนอนมากกว่าว่ะ" เชนพูดแล้วล้มตัวนอน
"แล้วนี่ไม่ได้อาบน้ำอาบท่าเลยดิ ตั้งแต่เมื่อคืน" ผมถามเพราะดูจากสภาพที่เห็น
"กางเกงทำงานขาดว่ะ พอถอดออกถึงเห็นแผล เมื่อวานไม่น่าใส่รองเท้าแตะขี่รถเลยว่ะนิ้วเลยแหกหนัก
แต่ก็ร้อนมากด้วย ทีแรกกะว่าจะอาบแหล่ะ แต่แค่เอาน้ำล้างหน้าราดตัวกระเด็นโดนแผลก็โคดแสบแล้ว"
"ตากฝนมา นอนทั้งตัวเปียกๆ ไม่ปอดบวมแย่เหรอเนี่ย เป็นไข้มั้ย" ผมยื่นมือไปแตะหน้าผากเชน ตัวร้อนเป็นไฟเลย

ผมกับเอ็มเลยบังคับให้เชนลุกขึ้นแต่งตัวแล้วพาไปหาหมอ ให้เชนซ้อนท้ายมอไซค์ของเอ็มออกไป
ส่วนผมก็ขี่มอไซค์ของเชนตามไปที่โรงพยาบาล หาหมอเรียบร้อยก็ประมาณ5โมงเย็นเกือบครึ่งแล้วครับ
เอ็มเค้ามีธุระต่อ ก็เลยกลับก่อน ผมเลยเป็นคนขี่มอไซค์พาเชนกลับมาที่ห้อง (โรงพยาบาลกับห้องเชนใกล้กันมาก)
เรียกได้ว่าไม่ต้องออกถนนใหญ่ที่รถเยอะๆ ผมก็เลยมั่นใจที่จะเอาเชนซึ่งตัวโตกว่าผมซ้อนท้ายกลับไป ฮ่าๆๆ

กลับถึงห้อง ผมก็ให้เชนถอดเสื้อออก แล้วผมก็ไปเตรียมผ้า(ผ้าขนหนูผืนเล็ก)กะถังน้ำ(ที่เชนเอาไว้ซักผ้า)
มาบิดน้ำเช็ดตัวให้เค้า แล้วก็ออกไปซื้อของกินมาให้ ระหว่างที่เค้ากินข้าวเย็น ผมก็ยืมมอไซค์ของเชนขี่กลับบ้าน
แวะกดเงินตลาดนัดแถวบ้าน(เจอกะเบียร์ด้วย) ก่อนจะเข้าบ้านไปเอาเสื้อผ้าและแอร์การ์ด(มาเล่นกะโน้ตบุคของเชน)
เมื่อคืนก็เลยอยู่ดูแลคนป่วยทั้งคืน มาถึงห้องเชนก็ประมาณสามทุ่มกว่าๆ ละครก็อดดู(แต่ไม่เป็นไร ยอมได้ครั้งนึง)

ให้เค้ากินยามื้อก่อนนอน แล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าบิดน้ำเย็น มาวางไว้ที่หน้าผากเค้า เป้นการระบายความร้อนจากตัวเค้า
แล้วก็ช่วยใส่ยาที่ขาให้ด้วย สักพักเค้าก็บ่นว่าง่วง เลยให้ผมพาเข้าห้องน้ำก่อน ก็ต้องประคองไปและพยุงตัวให้เค้ายืนฉี่ด้วย
ผมคงเดินทางมากเพราะไปหลายที่ ตั้งแต่เลิกงานจนถึงห้องเชน เมื่อคืนคุยMก็เบลอๆ อัพไดอารี่ก็พิมพ์ผิดไปเยอะเลย ฮ่าๆ
ทีแรกกะว่ากลับถึงบ้านจะมาเล่าเพิ่มเติม แต่จนป่านนี้ผมก็ยังอยู่กะเชน เพราะไข้สูงตลอด ฝนก็ตกหนักอีกแล้ว
รอว่าฝนหยุดตกเมื่อไหร่ ถ้าไข้ไม่ลด ตัวยังไม่หายร้อนจี๋ขนาดนี้ ผมจะพาเชนไปโรงพยาบาล เพื่อตรวจซ้ำอีกสักที

ปล.แต่เรื่องดูแลเค้า อย่างหาน้ำให้กินยา ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ล้างจานให้เค้าเนี่ย ผมเต็มใจทำนะ
เพราะช่วงที่ผมไปค้างห้องเค้า แล้วมีชุดทำงานไปชุดเดียวอ่ะครับ เค้าก็ซักผ้าให้ผมนะ ซักมือด้วยล่ะ
ผมบอกว่าไม่ต้อง เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร คือวันรุ่งขึ้นใส่ชุดเค้าไปทำงานก่อนละกัน แต่ชุดที่ใส่มาก็ซักตากไว้
ตรงไหนเปื้อนมากก็อุตส่าห์ใช้สบู่ขัดๆถูๆ แล้วค่อยเอาเสื้อผ้าผมลงกะลังมังซักให้ทุกตัวทั้งเสื้อกุ๊กเสื้อกล้าม
เหลือไว้แต่กางเกงทำงานที่ผมใส่ซ้ำ(ไมได้ซกมกนะ แต่ว่าไม่มีจะเปลี่ยนอ่ะ) กับกางเกงในที่ผมซักเองตอนอาบน้ำ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

นิว+เชนน่ารักกันตามเคย   อิอิ    แวะมาดูเล่นๆครับ

ดีใจจังที่แวะมา กะลังคิดถึงพอดี