หัวข้อ: The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018

[เกเร]

ติดใจก็ตรงที่ บรรยายร่างกายของแทนนี้แหละ โฮ๊ก ปั้นเอ้ย ไม่อยากจะคิดว่านายกินอยู่นอนกับแทนโดยที่ห้ามใจตัวเองไม่ให้ปล้ำมันได้ไงว๊าาาาาา เป็นเรานะไม่เหลือ ฮ่าๆ

ว่าแต่แทนนี้พอจะสู้กับรูปลายเซ้นเราได้ปะ อะ อิอิ ผิวสีเดียวกันเเถมกล้ามเป็นมัดๆ โอ้ย ขอมโนเป็นแทนไปละกันนะ ฉากนี้เลยไหม กึ่งนั่งกึ่งนอน ฮ่าๆๆๆๆ คนเขียนสู้ๆ

[MaRiTt_TCL]

อ๊ากกกกๆแทน หุ่นเป๊ะเวอร์ O.,O โครตเอ็ก
เฟี๊ยตฉลาดโครตตตตตตต มีการหวงไบเบิ้ลนะตัวเอง อิอิ น่ารักอ่ะ

[hewlett]

เฟี๊ยตอย่าจ้องมากเดี๋ยวปันหึงนะ

[zylph_z]

คือแทนจะชิลไปมั้ย??? ถึงขนาดนอนแก้ผ้ารอเลย คนแต่งก็ช่างบรรยายซะน้ำลายไหลเลย(อยากกินแทน) =.,=
โอเค สรุปไบเบิ้ลคือพระเอก เหมาะสมกับเฟี๊ยตสุดละ ช่วยเหลือเฟี๊ยตแก้ปัญหาได้เสมอ นี่แหละพระเอกตัวจริง - -b

ปอลอ.ถ้าแต่งทุกวันก็จะมาอ่านทุกวัน ไม่ได้กดดันน้า~ 555+

[fuku]

ง่า.... แทน
นายจะโป๊ว ทำมายยยยยยยย

เครียดมากแก้ผ้าเรอะ = =

[duaenmaysa]

หือ....ตอนนี้นี่เรียกได้ว่าเป็นตอนที่เรียบเรื่อยๆ
แต่เดี๋ยวแป๊บนะ มันแอบแฝงความสุดยอดเอาไว้นี่นา อื้อฮือ นายแทน.แบบว่าอ่านแล้วแบบ. คือปันทนอยู่มาได้ยังไงเนี่ย.อยากมอบเหรียญกล้าหาญให้จังเลย แค่บรรยายนี่เก๊าะ.
บอกเลยนะปัน ถ้าเป็นเราเราจะไม่ทน! จับปล้ำไปเลยนะ ตอนเช้าตื่นมาค่อยรับผิดชอบ.#ฮา
ส่วนกระทาชายนายแทน.นายถอดเสื้อผ้าทำอาร้ายยยยย. สารภาพมาเดี๋ยวนี้นะ!?.

สำคัญคือเป็นบทเรียนให้สองเคะน้อยรู้ว่าก่อนเข้าบ้านใครต้องเคาะก่อน.เดี๋ยวเปิดมาป๊ะแจ็คพ็อตแบบนี้แล้วคนอ่านจะซวยเอา. หาผ้าซับทั้งเลือดกำเดาทั้งน้ำหมากกันแทบไม่ทันเลยนะเธอ

ส่วนเฟี๊ยตของเรา. อันนี้ขอมุมกรี๊ดนิด.เอาไบเบิลทำสามีก็ไม่มีใครว่านะเฟี๊ยต .ณ จุดนี้เราจะไม่ทน. เชียร์น้องเบิลเป็นพระเอก(เป็นนายเอกก็ได้ไม่ว่ากัน).55555

ปล้ำลิง. ตอนมันสั้นไปนะคะคุณคนเขียน. ที่สำคัญคือตัดตรงไหนไม่ตัดมาตัดอิตรงเนี้ยยยยย. มันทรมานหัวใจ.นอนพลิกท่าไหนก็นอนไม่หลับนะคะ. ทำไมถึงทำกับช้านด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย. ฮรืออออ

[Zelsy]

ติดใจก็ตรงที่ บรรยายร่างกายของแทนนี้แหละ โฮ๊ก ปั้นเอ้ย ไม่อยากจะคิดว่านายกินอยู่นอนกับแทนโดยที่ห้ามใจตัวเองไม่ให้ปล้ำมันได้ไงว๊าาาาาา เป็นเรานะไม่เหลือ ฮ่าๆ

ว่าแต่แทนนี้พอจะสู้กับรูปลายเซ้นเราได้ปะ อะ อิอิ ผิวสีเดียวกันเเถมกล้ามเป็นมัดๆ โอ้ย ขอมโนเป็นแทนไปละกันนะ ฉากนี้เลยไหม กึ่งนั่งกึ่งนอน ฮ่าๆๆๆๆ คนเขียนสู้ๆ

รูปยั่วน้ำลายเกินไปละครับ =.,=

ว่าแต่แทนแก้ผ้าทำมัยย

[hotoil]

คุณพระ!!!!!l
แทนรูปร่างนายชวนเรียกเลือด ปันเอ้ย! ความผิดแกเลยทีนี้ เห็นฉากเรียกเลือดจนได้
ต่างคนต่างตกใจ...แล้วสองหนุ่มน้อยกับอีกหนุ่มใหญ่จะทำหน้ายังไงกันนะ ติดตามตอนต่อไป 555+

[aoihimeko]

แหมๆเฟี๊ยตของเรามีหวงไบเบิ้ลนะ แต่ก็ดีแล้วที่เข้าใจว่าไบเบิ้ลสำคัญแค่ไหน

ต่อไปจะได้ไม่ต้องน้อยใจที่ไบเบิ้ลสู้ไม่ได้แต่คุณทางปัญญาอนันต์นะจ๊ะ

ว่าแต่แทนนี่คงไม่ใช่ลุกขึ้นมาออกกำลังกายตอนเช้าหรอกนะ หรือว่าเป็นพวกชอบนอนแก้ผ้ากัน

ถึงไงก็แล้วแต่ทำให้หนุ่มน้อยเราสองคนตกใจกันไหมเนี่ย อิอิ


ปล.มีปัญหามาให้คิดเยอะๆก็ดีนะคะจะได้ช่วยลับสมองของเราไปได้อีกทาง ช่วยนี้ไม่ค่อยได้ใช้รอยหยักเริ่มหายและ ฮ่าๆ

ปล.อยากเมนท์ยาวๆนะแต่คิดไม่ออกอ่ะ อิอิ 

[nemesis]

ึตบมือให้คนแต่ง แปะๆ

[Wednesday]

  

คนเขียนบรรยายภาพแทนซะ 

ว่าแต่เรางงๆนิดหน่อยอะ..ตอนแรกไบเบิ้ลบอกว่าไม่มีข้อมูลของวิหาร??
หรือแค่ไม่มีข้อมูลที่ตั้งอ่า??
 

[Wednesday]

ติดใจก็ตรงที่ บรรยายร่างกายของแทนนี้แหละ โฮ๊ก ปั้นเอ้ย ไม่อยากจะคิดว่านายกินอยู่นอนกับแทนโดยที่ห้ามใจตัวเองไม่ให้ปล้ำมันได้ไงว๊าาาาาา เป็นเรานะไม่เหลือ ฮ่าๆ

ว่าแต่แทนนี้พอจะสู้กับรูปลายเซ้นเราได้ปะ อะ อิอิ ผิวสีเดียวกันเเถมกล้ามเป็นมัดๆ โอ้ย ขอมโนเป็นแทนไปละกันนะ ฉากนี้เลยไหม กึ่งนั่งกึ่งนอน ฮ่าๆๆๆๆ คนเขียนสู้ๆ

แหม่...ถ้าไม่ใส่กางเกงนี่ ใช่เบย 

[lukkeng]

ตอนที่ 56 Resistance

   “จะมาทำไมไม่บอกก่อน!” ชายหนุ่มผิวน้ำผึ้งรีบดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายช่วงล่างอย่างรวดเร็ว แทนมีท่าทางตกใจอย่างเห็นได้ชัด

   เฟี๊ยตในขณะนั้นไม่สามารถตอบได้อย่างถูกต้องจริงๆ ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ และแน่นอนว่าการเห็นสรีระเกือบเปลือยของผู้ชายด้วยกันก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามากนักสำหรับเขา แต่ไม่รู้ว่าทำไมครั้งนี้เขารู้สึกว่าอุณหภูมิใบหน้าเขาเพิ่มขึ้นอย่างแปลกๆ อาจจะเป็นเพราะโครงสร้างแห่งบุรุษเพศที่สมบูรณ์แบบเกินไปนั่น ที่ทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนีอย่างที่เขาเองก็ไม่รู้สึกตัว

   “แทน มึงทำอะไรของมึงเนี่ย มึงจะแก้ผ้าทำไม” ผู้มาเยือนอีกคนถามขึ้นด้วยเสียงที่แปร่งขึ้นอย่างรู้สึกได้ ผิวขาวนั่นแดงระเรื่อขึ้นเช่นกัน แต่ในเวลานั้นสายตาของเฟี๊ยตก็ไม่อาจตรวจจับความผิดปรกตินั่นได้ เพราะเขาเองเผลอเบือนหน้าไปทางอื่นเสียก่อนแล้ว

   “กูร้อนนี่หว่า จะมาก็ไม่บอก ดีนะกูไม่แก้ผ้า ฮ่าฮ่า แปบๆ ขอแต่งตัวแปบ” แทนที่ดูคลายจากความตกใจได้ไปพอสมควรแล้วหัวเราะขึ้นอย่างอารมณ์ดี ชายหนุ่มหยิบเสื้อผ้าที่กองสุมไว้ข้างถุงนอนนั่นมาสวมใส่อย่างไม่มีท่าทีขัดเขินแต่อย่างใด จนกระทั่งเพื่อนผิวเข้มแต่งองค์ทรงเครื่องจนเสร็จ เฟี๊ยตจึงหันกลับมาอีกครั้ง เขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าทำไมไม่กล้าหันไปมองที่ร่างกึ่งเปลือยเปล่านั่นในเวลานั้น เขารู้แต่เพียงว่า เขาไม่ชอบความรู้สึกที่หน้าเขาเรื่อไปด้วยความร้อน มันดูไม่เป็นธรรมชาติของตัวเขาเลย


   “เฟี๊ยต นี่เฟี๊ยตเป็นคนหรือคอมพิวเตอร์เนี่ย เก่งชะมัด เป็นเกมมาสเตอร์ปลอมตัวมาใช่เปล่า บอกมาเถอะ เวลาชนะแทนจะได้ไม่แบ่งเงินรางวัลให้ ฮ่าฮ่า” แทนเอ่ยขึ้นอย่างทึ่งๆ เจือกับอารมณ์ขัน เพราะหลังจากฟังเรื่องราวของเฟี๊ยตที่ไขปริศนาเรื่องคุกของเพื่อนร่วมทางจนสำเร็จ แถมยังใช้ไบเบิ้ลกับการ์ดงูมายามาประยุกต์รวมกันจนหาตัวเพื่อนพบ แทนก็รู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้านี่มีไอคิวพุ่งสูงโดดเด่นอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่าจะได้รับการช่วยเหลือจากการ์ดพรสวรรค์นั่นก็เถอะ แต่ความสามารถที่ใช้ในการฝ่าฟันและแก้ไขอุปสรรคมาได้นั่นก็เป็นของตัวเฟี๊ยตเองล้วนๆ แทนรู้สึกว่าบางที เฟี๊ยตอาจจะเป็นผู้เล่นที่ฉลาดเป็นอันดับต้นๆ ของเกมด้วยซ้ำ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เฟี๊ยตยังต้องไปได้อีกไกลแน่นอน จริงอยู่ที่ผู้เล่นสายต่อสู้นั้นสำคัญต่อการผจญภัยมาก แต่มันก็สำคัญเท่าผู้เล่นที่เปี่ยมไปด้วยสติปัญญาไม่ได้แม้แต่น้อย ผู้เล่นบู๊เก่งๆ อาจจะหาได้จากหนึ่งในสิบหรือหนึ่งในร้อย แต่คนที่มีฉลาดเฉียบแหลมนั้น หนึ่งในพันหรือหนึ่งในหมื่นจะหาได้หรือเปล่า แทนเองยังไม่รู้เลย

   “ไปต่อกันเลยไหม เราว่าเราน่าจะรู้แล้วแหละว่าหัวใจของวิหารนี้ซ่อนอยู่ที่ไหน” เฟี๊ยตเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น ด้วยอยากไปให้ถึงที่ที่ว่านั่นโดยเร็ว เขาอยากพิสูจน์สมมติฐานตัวเองเต็มทน

   “ใจเย็นๆ นี่มันก็เกือบๆ จะเที่ยงแล้วนะ พักกินข้าวกินปลาให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า กองทัพต้องเดินด้วยท้องนะ เคยได้ยินเปล่า ธนวัฒน์เป็นผู้กล่าวไว้” แทนแย้งขึ้นอย่างยิ้มๆ

   “ธนวัฒน์นี่ใครหรอแทน” เฟี๊ยตเอ่ยถาม เขารู้สึกใจสั่นๆ อย่างบอกไม่ถูก มันดูไม่มีที่มาที่ไป บางที อาจจะเป็นเพราะว่าเขาตื่นเต้นที่ได้อยู่กันครบทีมอีกครั้งก็เป็นได้

   “ก็มันนั่นแหละเฟี๊ยต เรื่องตะกละนี่ไม่มีใครเกิน” เสียงเฉลยดังมาจากเพื่อนอีกคน พร้อมกันกับเสียงหัวเราะลั่นของเจ้าของชื่อดังกล่าว

   พวกเขาตัดสินใจนั่งกินอาหารเที่ยงกันที่เซลล์ที่แทนมาติดอยู่นั้น ทั้งสามต่างคุยกันในเรื่องสัพเพเหระกันอย่างสนุกสนาน โดยตกลงใจกันที่จะงดคุยเรื่องในเกมกันในเวลาพักผ่อนแบบนี้ ทั้งสามต่างเล่าเรื่องไร้สาระของตนในชีวิตจริงกันอย่างเป็นกันเอง ปันเล่าเรื่องเปิ่นๆ ในต่างแดนสมัยตอนไปเรียนภาษาที่ประเทศอเมริกาให้เพื่อนๆ ฟัง ส่วนแทนก็เล่าเรื่องประสบการณ์ที่ได้จากการไปแข่งขันยิงปืนที่ต่างประเทศให้เขาฟังเช่นกัน ในขณะที่เฟี๊ยตเลือกที่จะเล่าเรื่องราวขำๆ ตอนที่ยังเรียนอยู่ โดยเฉพาะข้อสอบหฤโหดที่เขาก็ไม่รู้ว่าตนเองผ่านมาได้อย่างไร รวมไปถึงประสบการณ์แปลกๆ ตอนทำงานเป็นผู้แทนยานั้น เรื่องราวต่างๆ มากมายจากชายทั้งสามถูกแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างลื่นไหล ราวกับว่าเฟี๊ยตนั้นได้รู้จักกับแทนและปันมาเป็นเวลานานแสนนาน บรรยากาศตอนนี้ไม่เหมือนกับวงสนทนาของเพื่อนใหม่เลย แต่มันอิ่มเอมไปด้วยความรู้สึกราวกับงานคืนสู่เหย้าโรงเรียนอย่างใดอย่างนั้น


   “ไปกันเถอะ” ปันพูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้น แทนกับเฟี๊ยตจึงลุกขึ้นตามอย่างอัตโนมัติ

   “พวกเราจะมุ่งหน้าไปทางไหนกัน ถ้าแทนเข้าใจไม่ผิด เราน่าจะกำลังอยู่กลางลำต้น คำถามคือ เราจะไปข้างบน หรือลงข้างล่างดี” ชายผิวเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสองคนเป็นเชิงปรึกษา

   “ความจริง เรามีข้อสันนิษฐานอยู่ในใจนะ ถ้าถามเรา เราว่าขึ้นข้างบนน่าจะเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด” เฟี๊ยตตอบ พร้อมกับกวาดสายตาไปยังเพื่อนทั้งคู่

   “โอเค ตามนี้ ตามเฟี๊ยตไป คือ แผนการของเรา” ปันหันมาสรุปกับทุกคนก่อนจะก้าวเดินไปยังบริเวณผนังตอนหนึ่ง เป็นการกระตุ้นให้ทุกคนกระตุ้นให้ทุกคนออกเดินทาง

   “จะให้เราอธิบายหรือเปล่า ความจริงมันมีเหตุผลของมันอยู่นะ” เฟี๊ยตเอ่ยพลางเดินตามปันไปที่บริเวณขอบของพื้นที่ว่างโล่งดังกล่าว

   “ไม่เป็นไรหรอกเฟี๊ยต พวกเราเชื่อใจนาย ทุกสิ่งทุกอย่างมันพิสูจน์ออกมาหมดแล้วว่าสิ่งที่นายคิดไม่เคยผิด หรือว่าถ้าครั้งนี้มันจะผิด ก็ไม่เห็นเป็นอะไร ยังไงพวกเราก็เพื่อนกัน” แทนเอ่ยขึ้น ริมฝีปากได้รูปนั่นคลี่ยิ้มกว้างออกมา พร้อมส่งสายตาที่แสดงความเชื่อมั่นมาที่เขาอย่างเต็มเปี่ยม มือหนานั่นตบบ่าเขาในลักษณะกอดคออย่างสนิทสนม และเมื่อเฟี๊ยตหันไปที่ปัน ชายหนุ่มผิวขาวก็พยักหน้าให้เขาอย่างเชื่อใจด้วยเช่นกัน


“ผู้เล่น Tanawatt สามารถใช้สติปัญญาเพื่อออกจาก The Prison of Companions (ที่คุมขังแห่งเพื่อนร่วมทาง) ผู้เล่นได้รับไพ่ชื่อ The Booze of Malacca (น้ำเมาแห่งมะละกา) ไพ่สูงสุดลำดับที่ 81 เป็นของรางวัลจากความสำเร็จดังกล่าว”


   “เฮ้ยย ได้การ์ดสูงสุดด้วย ปันดูดิ เฟี๊ยตดูดิ” แทนพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นราวกับเป็นเด็กๆ หลังจากใช้แท่งแก้วนั่นแตะผนังแกร่งจนกลายเป็นพาหนะจำเป็นเป็นที่เรียบร้อย

   “เอ่อะ มึงไม่คิดบ้างหรอว่า กูกับเฟี๊ยตออกมาก่อนมึงก็ต้องได้การ์ดนี่มาแล้ว” ปันย้อน ถึงแม้ว่าประโยคจะดูหาเรื่องสักแค่ไหน แต่ประกายสายตาของปันก็ยังดูระยิบระยับจนเฟี๊ยตสัมผัสได้

   “เออหวะ ลืม ฮ่าฮ่า” แทนหัวเราะออกมาอย่างไม่ถือสา จนเฟี๊ยตอดหัวเราะตามไปด้วยไม่ได้ ขณะเดียวกับที่พูดคุยกันอยู่นั้น ปันก็เริ่มใช้เวทมนตร์น้ำพาพวกเขาลัดเลาะออกจากคุกลอยน้ำดังกล่าว

   พาหนะทรงกลมนั่นค่อยๆ ลัดเลาะไปตามอุโมงค์ในแนวตั้งฉากกับพื้นดินนั่น การเดินทางเป็นไปอย่างราบเรียบ พวกเขาไม่ต้องลัดเลาะอย่างยากลำบากเหมือนตอนเข้าสู่วิหารแรกๆ แล้ว เพราะของเหลวบริเวณนี้แทบจะไม่มีถุงเซลล์ระเกะระกะอยู่เลย พวกเขาลอยสูงขึ้นๆ จากกลางลำต้นไปเรื่อยๆ แต่ความเร็วในการเคลื่อนที่ของพวกเขากลับช้าลงทีละน้อยๆ จนถึงการเดินทางช่วงหนึ่งที่ปันพาลัดเลาะผ่านตะแกรงขนาดไม่ใหญ่มากนักมาจนสำเร็จ และพาพวกเขามาอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งที่ดูเหมือนอุโมงค์ทรงกระบอกขนาดใหญ่ซึ่งวางตัวในแนวตั้งที่ปราศจากสิ่งกีดขวาง มันเป็นเป็นทางเชื่อมส่วนสุดท้ายก่อนจะถึงปลายทางฉะนั้น เฟี๊ยตแหงนหน้ามองขึ้นไปก็ถึงกับอุทานออกมาอย่างยินดีเมื่อเห็นประกายแสงสว่างระยิบระยับ อยู่ตรงเหนือศีรษะขึ้นไป ชายหนุ่มเดาได้ไม่ยากเลยว่านั่นคือผิวน้ำที่เป็นจุดสิ้นสุดของท่อลำเลียงน้ำที่มีชื่อว่า xylem นี้เป็นแน่ เหนือขึ้นไปบนนั้นจะเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีทางเชื่อมต่อไปยังห้องลับที่เขาพูดถึง เฟี๊ยตจำแผนที่ที่ตนได้อ่านมาจากไบเบิ้ลได้อย่างแม่นยำ


   “ทำไมไม่ไปต่อหละปัน อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว เร็วดิๆ ตื่นเต้นๆ” แทนเอ่ยเร่งรัดมาเมื่อเห็นว่าพาหนะดังกล่าวแน่นิ่งอยู่บนพื้นอุโมงค์ช่วงสุดท้ายอยู่หลายอึดใจแล้ว โดยไม่มีทีท่าว่าจะเคลื่อนที่ลอยขึ้นสู่ปลายทางแต่อย่างใด

   “ขอโทษหวะ แทน เฟี๊ยต” ปันพูดขึ้นทั้งๆ ที่ยังหันหลังให้พวกเขาทั้งคู่อย่างนั้น

   “เป็นอะไรหรือเปล่าปัน” เฟี๊ยตถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจในคำที่เอ่ยออกมานั้นของเพื่อนชาย

   “เรามาสูงมากจนเวทย์น้ำดันพวกเราขึ้นไปอีกไม่ได้แล้ว ยิ่งสูงขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งดูเหมือนจะมีแรงดึงลงสู่เบื้องล่างสูงมากเท่านั้น เราฝืนใช้พลังเวทย์อย่างหนักมาสักพักแล้ว แต่ดูเหมือนเมื่อมาถึงช่วงสุดท้ายนี้ พลังน้ำที่ดันขึ้นจะมากไม่พอที่จะพาให้พวกเราไปถึงผิวน้ำนั่นได้ ขอโทษด้วยนะทุกคน” ปันเอ่ยพร้อมกับหันหลังกลับมาด้วยสีหน้าแสดงความเสียใจจนพวกเขาเองก็รู้สึกได้ ยังถือว่าโชคดีที่ปันหาพวกเขามาสู่บริเวณนั้นสำเร็จ เพราะว่าตำแหน่งตรงฐานเป็นกำแพงตัน เพราะถ้าเป็นช่องว่างเปิดโล่งเหมือนการเดินทางในช่วงแรกๆ นั้น พาหนะพวกเขาอาจจะดิ่งลงสู่เบื้องล่างตามแรงโน้มถ่วงก็เป็นได้ เพราะปันก็เป็นคนบอกเองว่าแรงดันน้ำของตนไร้ประโยชน์ที่จะผลักดันพวกเขาขึ้นไปเสียแล้ว

   “เฮ้ยย อย่าคิดมากดิ มาได้ถึงขนาดนี้ก็เก่งมากแล้ว ถ้าไม่ได้ปัน ป่านนี้เราตายตั้งแต่ทางเข้าวิหารแล้วแหละ ปันทำดีที่สุดแล้ว” เฟี๊ยตหันไปบอกกับเพื่อนของตน พลางจับบ่าของปันอย่างให้กำลังใจ มันไม่ใช่ความผิดของปันแม้แต่น้อยเลย

   “โอ๊ยย คิดไรมากมาย นี่พวกเรา ถ้าพวกเราว่ายน้ำขึ้นไปนี่จะไหวไหม พูดแล้วครั่นเนื้อครั่นตัว ไม่ได้โชว์ฟรีสไตล์มานานแล้ว” แทนพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี โดยไม่ได้มองว่าเรื่องตรงหน้านี่เป็นปัญหาแม้แต่น้อย

   “อย่าเลยแทน เราไม่รู้ว่าของเหลวนี่คืออะไร ปลอดภัยหรือเปล่า อีกอย่างหนึ่งระยะทางมันก็ไกลมาก เกิดถ้าหมดอากาศหายใจระหว่างทางนี่ตายเลยนะ” ปันขัดขึ้นมาอย่างมีเหตุผล

   “แทน เราว่ายน้ำไม่เป็นนะ” ชายหนุ่มพูดออกมาเสียงอ่อยๆ เมื่อเงยหน้ามองแผ่นน้ำลิบๆ ที่อยู่เบื้องบนแล้ว ก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ อย่าว่าแต่อุโมงค์น้ำขนาดยักษ์นี่เลย ขนาดสระว่ายน้ำผู้ใหญ่เขายังจมเลย

   อีกอึดใจเดียวแท้ พวกเขาจะได้ไปถึงทางเชื่อมสู่ห้องลับของวิหารกุมภาพันธ์แล้ว แต่เหมือนถูกกลั่นแกล้งอย่างใดอย่างนั้น พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอีกแล้ว ราวกับว่าพระเจ้าจะไม่ปล่อยให้เขาได้หายใจหายคอได้เต็มปอดแม้แต่ช่วงเวลาเดียว!


จากผู้แต่ง : ช่วงนี้ไม่มีนิยายในสต๊อคเลยครับ แต่งไปลงไป วันต่อวัน ไฟลนสุดๆ บางวันก็เนื้อยเหนื่อย แต่ก็ต้องฝืนแต่งให้ได้ตอนนึง เพราะไม่อยากให้คนอ่านเข้ามาแล้วผิดหวังครับ

เหนื่อยอ่ะ ขอกำลังใจเป็นคอมเมนท์ยาวๆนะ อิอิ (ดึงมาเศร้าด้วยเหตุนี้ ห้าห้า)

[lukkeng]

วันนี้ขอติดตอบคอมเมนท์ไว้ก่อนนะฮะ งานเข้ากะทันหัน

มีน้องมาขอให้สอนพิเศษให้ น้องจะสอบแล้ว แต่เรียนไม่รู้เรื่องเลย

ใจไม่อยากสอนเลย เพราะงานประจำก็เยอะอยู่แล้ว แต่เห็นน้องเขาเรียนไม่รู้เรื่องก็สงสาร กลัวเขาติดเอฟ

เลยรับสอนไปแล้ว

ประเด็นคือเพิ่งรู้ว่าน้องเรียนอินเตอร์ น้องบอกว่าถ้าตรงไหนผมฟังภาษาไทยไม่เข้าใจ ขอให้พี่ช่วยพูดภาษาอังกฤษให้ฟังนะฮะ ผมเรียนอินเตอร์มาตั้งแต่เด็ก ภาษาไทยผมไม่แข็งแรง



แต่น้องค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบ

พี่เรียนโรงเรียนไทยแท้มาแต่เด็กเลยน้า อังกฤษพี่ก็ไม่แข็งแรงเหมือนกัน ห้าห้า

ขออนุญาตไปทำชีทติวก่อนนะครับ แฮ่แฮ่

[MaRiTt_TCL]

นึกว่าจะไม่มีเรื่องที่เฟี๊ยตทำไม่ได้แล้วนะ ที่ไหนได้ยังมี
แต่ใช่ว่าคนเราจะเก่งไปเสียุกเรื่องมันต้องมีไม่เก่งกันบ้าง เนอะ

[june55]

สู้ ๆ งับ

[zylph_z]

รอดจากที่นึงมาได้ ก็มาติดอีกที่นึงซะละ คราวนี้ค้างเติ่งอยู่กลางน้ำ ปันก็หมดแรงแล้วซะด้วย ทำไงดีล่ะเนี่ย??

[keniji01]

  ค้างครับค้าง ใครช่วยทีนะ อาการโคม่า

[$VAN$]

ลุ้นๆ จะผ่านจุดนี้ได้ยังไง แล้วจะเจออะไรอีก
คนแต่ง เหนื่อยก็พักนะ แต่คนอ่านจะแวะมาดูทุกวัน^^

[maew189870]

อีกกี่ตอนละเนี่ย..ถึงจะออกไปได้ละคับ ชักเบื่อๆแล้วสิ (ผมพูดจริงนะ) ฮ่า ฮ่า ฮ่า

อยากเห็นแทนกะปันแสดงความความรัก ความห่วง ควมสงสาร ต่อกันอ่ะคับ อยากให้เขารู้ว่าเรารักเขานะ

สำหรับเฟี๊ยต   เฟี๊ยตยังหาไม่เจอเลยคับ  คงอีกนานนนนนนนนนนนนนนน(คิดว่าปีหน้าแน่นอนถึงจะเจอ)

สุดท้าย  ผมคิดว่าคงปล่อยให้เขาเดินไปตามทางของเขาดีกว่าคับ  เห็นเขามีความสุขเราก็ต้องมีความสุขใช่หรือเปล่าคับ?















ทำไมผม.................................................................ไม่มีอ่ะ

 

[jungjiyoo]

เฟี๊ยตจะเขินอัลลัยยยยยย!??! หรือจะสามพี #ผิด
ในทีาสุดก็ไกล้แล้วนะะะะ เรียกนกอ้วนมาอุ้มเล้ยยย ฮ่าฮ่า
ไม่รู้คุณนกจะิุ้มปันกะแทนได้ไหมเนอะ แต่งูยังได้นี่นา
ว่าแต่ ผู้เล่น จะใช้การ์ดตัวเองเพื่อคนอื่นได้ปะคะ?

ตอนนี้เราแอบคิดถึงลุงร้านยาอะ เชื่อว่าลุงต้องโผล่มาอีก และไม่ธรรมดาด้วย

เวิ่นกันไป ยิ่งอ่านยิ่งจินตนาการกระจายยยย

รอทุกวันเน้อ ดึกดื่นขนาดไหนก็ต้องมานั่งรีเฟรช
อย่าปล่อยให้รอเก้อเดีอค่ะเด้ออออ

[babimild1985]

มาลงชื่อไว้ก่อน

[tutankamen]

 

[hotoil]

เสียดายแทนเฟี๊ยตอ่ะ จับความผิดปกติของปันไม่ได้เลย แต่ไม่เป็นไร
แทนร้อนบ่อยๆนะ เราชอบ ฮ่าๆา
ว่าแต่เวลาปันนอนกับแทน แทนเคยแก้ผ้าโชว์รึป่าวนะ 555+
คนเขียนสู้ๆนะคะ พยายามเข้า เราภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยได้ ต้องดิ้นรนต่อไป
อนาคตเราต้องสอบเข้าเป็นภาษาอังฤษอีก เอาภาษาไทยคืนมา 
 

[duaenmaysa]

ตายละเฟี๊ยตน้อย ไม่ใช่หลงหุ่นของนายแทนไปแล้วนะ ทำใจดีๆไว้นะ ทำใจดีๆไว้ นายยังมีน้องเบิ้ลอยู่นะเฟี๊ยต #ผิด
จริงสามพีก็ดี แต่น่าสงสารน้องปัน เค้าอุตส่าห์เป็นมดแดงแฝงต้นกล้วยยักษ์มาตั้งนาน #ผิดที่สุด
ส่วนนายแทนทำให้ใครเขาเขินแบบไม่รู้ตัวเลยนะ ไม่แปลกใจเลยที่อยู่กับน้องปันมาตั้งนานแล้วจะไม่รู้ใจเขาน่ะ
ส่วนตัวเนื้อเรื่องก็ทำให้เราลุ้นอีกตามเคย เหมือนอ่านการ์ตูนที่พระเอกต้องเจออุปสรรคมากมายก่อนจะเข้าสู่ดันเจี้ยน นี่คงเปรียบเหมือนด่านสุดท้ายก่อนจะเริ่มตะลุยดัน คิดว่าอุตส่าห์เป็นวิหารทั้งทีคงไม่งกให้การ์ดแค่ใบสองใบแน่ น่าจะมีอะไรซ่อนอยู่อีกแน่เลย.#มโน
 
ปล้ำลิง. เข้าใจอารมณ์เลยค่ะเรื่องติว เพิ่งซีร็อกชีทติวแบบเร่งด่วนไปร้อยเจ็ดสิบหน้า ปกติจะให้ที่ร้านถ่ายเอกสารทำแต่ด้วยความเร่งด่วนจริงเล่นเอาหมึกเราเกลี้ยงเลย. 

[naneku]

สู้ๆนะพี่คนเขียนนนน




เค้าเข้ามาวันเว้นวันเลยช่วงนี้



แต่จะพยายามมาเม้นต์ให้ทุกวันเลยน้าาาาา



สู้ๆจ้าาาาา จะรออ่านนะ

[lukkeng]

บทที่ 57 Buoyance

   “เฮ้ออ” เสียงถอนหายใจยาวดังมาจากเภสัชกรหนุ่ม พร้อมกันกับที่เขาทิ้งตัวลงบนพื้นพาหนะนั่นอย่างเหนื่อยอ่อน เกือบแล้ว ใกล้แล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้น แต่พวกเขาก็ไปให้ถึงจุดหมายไม่ได้เสียที

   “เฟี๊ยตใจเย็น อย่าเพิ่งท้อ เดี๋ยวก็มีทางออกน่า อย่าเพิ่งเครียด” ปันย่อตัวลงตบบ่าเขาอย่างให้กำลังใจ ถึงแม้ว่าปากของปันจะปลอบใจเขาอยู่อย่างนั้น แต่นัยน์ตาของชายหนุ่มก็ฉายแววท้ออยู่เช่นเดียวกัน ความจริง ปันน่าจะเป็นคนแรกด้วยซ้ำที่รู้ว่าปัญหานี้จะต้องเกิดขึ้น และอาจจะเป็นคนแรกด้วยเช่นกันที่ต้องเผชิญกับความรู้สึกแย่เกี่ยวกับปัญหาดังกล่าว

   “เฮ้ยย เครียดกันทำไมเนี่ย ฮ่าฮ่า นี่มันเกมนะ อย่าจริงจังดิ ไม่เอาน่า ยิ้มหน่อยย” แทนที่ดูจะมีความตึงเครียดแฝงอยู่ในอารมณ์น้อยที่สุดในเวลานี้ พยายามเรียกกำลังใจกลับมาให้เพื่อนทั้งสอง แทนตระหนักดีว่า ปัญหาตรงหน้านี่ถึงแม้ว่าจะดูไม่ได้อันตรายอะไร แต่มันก็ร้ายแรงอยู่ไม่น้อย เพราะมันไม่ต่างกับการเดินทางมาเจอทางตันเลย ยิ่งไปกว่านั้น ตัวเขาเองก็ดูจะไม่ใช่คนที่จะแก้ไขปัญหาตรงหน้านี้ลงได้ เรื่องนี้ดูจะต้องพึ่งอัจฉริยะอย่างเฟี๊ยต หรือนักเวทย์น้ำอย่างปัน แต่ถ้าสองคนรีบมาทอดอาลัยลงเสียอย่างนี้ พวกเขาจะผ่านมันไปได้อย่างไร

   “เฮ้ออ ขอพักก่อนนะปัน แทน เพิ่งจะรอดจากเรื่องเก่ามาได้ มาเจอกับเรื่องใหม่อีกแล้ว สมองมันรับไม่ทัน” เฟี๊ยตพูดออกมาทั้งๆ ที่ยังนั่งหมดแรงอยู่อย่างนั้น

   “อืม พักกันสักครู่เถอะ เดี๋ยวค่อยหาทางสู้กันต่อไป” ปันพูดพลางทรุดตัวนั่งลงข้างเฟี๊ยตในพาหนะรัศมีประมาณสามเมตรนั่น ท่าทางชายผิวขาวก็เหนื่อยอ่อนอยู่ไม่เบา ด้วยต้องใช้พลังจิตควบคุมการเดินทางให้เพื่อนๆ ทุกคน

   “โอเค พักก็พัก” แทนนั่งลงเป็นคนสุดท้าย ก่อนจะหยิบปืนคู่ใจตัวเองมาดูเล่นตามความเคยชิน และเลือกที่จะหยุดพูดถึงปัญหาเฉพาะหน้านี่ไว้ก่อน ตามความต้องการของเพื่อนทั้งสองคน


   เฟี๊ยตแหงนหน้ามองดูผิวน้ำเบื้องบนอย่างครุ่นคิด หากคิดตามหลักความเป็นจริงแล้ว เฟี๊ยตคิดว่าปัญหาที่แท้จริงของการเดินทางอยู่ที่พลังเวทย์ของปันเสียมากกว่า เพราะไม่ว่าอย่างไรแรงที่ดึงพวกเขาลงตามแรงโน้มถ่วงน่าจะเป็นน้ำหนักของพวกเขาเองซึ่งน่าจะคงที่ตามน้ำหนักของพวกเขา อาจจะมีแรงต้านการเคลื่อนที่จากความหนืดอยู่บ้างก็น่าจะคงที่ด้วยเช่นกัน เพราะว่าพวกเขาก็ดูเหมือนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วคงที่มาโดยตลอด ดังนั้นสิ่งที่ลดลงตลอดเวลาที่แรงที่ส่งพวกเขาขึ้นไปต่างหาก ปันเองอาจจะไม่รู้สึกตัวเพราะว่าปันก็คงใช้พลังอย่างเต็มที่อยู่ตลอดเวลา แต่เป็นพลังจิตของปันเองที่ถดถอยไปตามธรรมชาติ ความจริงถ้าพวกเขาให้ปันพักให้มากๆ พวกเขาก็อาจจะเดินทางต่อได้จนถึงเป้าหมาย แต่ประเด็นคือ เฟี๊ยตไม่รู้ว่าปันจะต้องใช้เวลามากแค่ไหนในการจะฟื้นคืนพลังจนเพียงพออีกครั้ง เท่านี้ปันก็ฝืนใช้พลังงานอย่างหนักมาเกือบทั้งบ่ายแล้ว อีกอย่างหนึ่งการจะรอให้ปันคืนพลังเสียก่อนเดินทางต่อ อาจจะเป็นการพิสูจน์ว่าปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเพราะปันอย่างปฏิเสธไม่ได้ เมื่อเฟี๊ยตหันไปมองเพื่อนผิวขาวของตนที่ขณะนี้เผลอหลับไปแล้วด้วยความเหนื่อยอ่อน เขาก็อดเห็นใจไม่ได้ เขาไม่อยากให้ปันรู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลย

   “แทนหรือปันมีใครมีการ์ดพวกมอนสเตอร์น้ำที่ใช้เดินทางได้บ้างไหม เราอาจจะใช้การ์ดลากพวกเราขึ้นไปก็ได้นะ” คำถามของเขาไม่เจาะจงก็จริง แต่ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะเจาะจงไปที่แทนเสียแล้ว เพราะเพื่อนอีกคนล่วงเข้าสู่นิทรารมณ์ไปแล้วอย่างไม่ได้ตั้งใจ

   “มอนสเตอร์ที่ใช้เดินทางก็เหมือนจะมีแค่อัลบาทรอสของปันแหละเฟี๊ยต พวกเราไม่ค่อยได้เข้าร้านการ์ดเท่าไหร่ อ่อ พวกเรามีการ์ดยูนิคอร์นน้ำนั่นไง พวกเราจะใช้มันลากขึ้นไปดีไหมเฟี๊ยต มันเป็นธาตุน้ำ น่าจะไม่มีปัญหานะเฟี๊ยต” แทนยิ้มกว้างออกมาอย่างร่าเริงเมื่อเห็นหนทางจะแก้ปัญหาได้ ชายหนุ่มรื้อหาการ์ดดังกล่าวจากสมุดอย่างรวดเร็ว

   “ใจเย็นแทน ยูนิคอร์นสามสหายเป็นไพ่สูงสุด ถ้าเราใช้มัน แปลว่าเราจะเสียมันไปเลยนะ มันน่าจะมีวิธีที่ดีกว่านี้สิ ขอเวลาเฟี๊ยตหน่อยนะ” เฟี๊ยตยื่นมือไปแตะข้อศอกของแทนที่ทำท่าจะหยิบการ์ดมาใช้ตามคำพูดของตนเสียเดี๋ยวนี้

   “แต่ถ้ามันจำเป็น เราก็ต้องยอมเสียนะเฟี๊ยต ยังไงปันกับเฟี๊ยตก็มีไพ่ใบนี้อยู่แล้ว ยังไงถ้าเราจะเคลียร์เกม เราก็เคลียร์ด้วยกันอยู่แล้วไม่ใช่หรอ มีไพ่ซ้ำไปก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี” ชายผิวเข้มแย้งออกมาด้วยท่าทีจริงจังผิดกับบุคลิก

   “โอเค เฟี๊ยตไม่เถียง แต่ขอคิดก่อนได้เปล่า ไม่ว่ายังไง มันก็น่าเสียดายอยู่ดี” เฟี๊ยตยังคงแย้งต่ออย่างไม่ยอมแพ้ แทนจึงยอมปิดสมุดลงตามที่เฟี๊ยตต้องการ


   เฟี๊ยตนั่งพิงผนังนั่นพลางคิดถึงวิชาฟิสิกส์ที่เคยเรียนเมื่อครั้งอยู่มัธยมปลายนั้น เขาค่อยๆ เรียบเรียงความรู้ที่แสนเลือนลางนั่นเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ในของเหลวนี่ ใจเขาล่องลอยไปยังเนื้อหาวิชาการเหล่านั้น เขาเผลอทิ้งตัวลงบนผนังอย่างเต็มที่ด้วยต้องการจะเอนกายให้ผ่อนคลายเสียหน่อย แต่แล้วเขาก็ต้องหงายหลังจนแทบคะมำ เมื่ออยู่ดีๆ ผนังที่เคยรองรับเขาอยู่เบื้องหลังก็ถอยออกไป ราวกับว่าจะหนีหายจากเขาไปฉะนั้น

   เมื่อเขาหันไปก็พบว่าผนังตอนนั้นขยายขนาดออก เหมือนจะเป็นผลจากการตอบสนองจากการกดทับของเขานั่นเอง เฟี๊ยตขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

   ‘ใช่สิ ยังมีวิธีแบบนี้อยู่นี่นา’


   “เฟี๊ยตเป็นอะไรหรือเปล่า” แทนหันมาถามเขาเมื่อเห็นว่าเขาเกือบจะล้มลงไปวัดพื้น

   “แทน ช่วยกันเดินไปรอบๆ ถุงนี่ ใช้มือดันมันแรงๆ เลยนะ คือออกแรงมากๆ มันจะขยายขนาดออก ช่วยกันทำให้มันใหญ่ขึ้นเร็ว แต่อย่าดันเร็วเกินไปนะ เดี๋ยวมันจะขาดเอา” เฟี๊ยตบอกแทนพร้อมกับที่ตนเองลุกขึ้นเริ่มดันผนังฝั่งด้านตนให้เห็นเป็นตัวอย่าง แทนที่ไม่เข้าใจอะไรมากนักก็ลุกทำตามอย่างงงๆ ในขณะที่ปันยังคงฟุบหลับอยู่กับพื้นอยู่อย่างนั้น ผนังรอบๆ ด้านของพาหนะนี่ค่อยๆ ขยายตัวออก โดยแผ่ตัวจากที่เคยหนาตัวกลายเป็นบางลงแต่มีขนาดใหญ่ขึ้นตามลำดับ

   
   “เฟี๊ยต เราจะขยายขนาดไอ้ถุงนี่ไปทำไม มันใหญ่ขึ้นมันน่าจะลอยยากไม่ใช่หรอ” แทนหันมาถามเขาทั้งๆ ที่มือก็ยังคงดันผนังเหล่านั้นตามคำสั่งต่อไป

   “ไม่หรอกแทน ถึงแม้ว่ามันจะขนาดใหญ่ขึ้น แต่อย่าลืมว่ามันเป็นมวลก้อนเดิม ดังนั้น มันจะต้องมีมวลเท่าเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือปริมาตรของมันที่มากขึ้นต่างหาก” เฟี๊ยตตอบเพื่อนชายโดยที่ยังไม่หันหลังกลับมาจากผนังพาหนะนั่น

   “แล้วปริมาตรที่เพิ่มขึ้นมันช่วยอะไรหรอ เฟี๊ยต” แทนหันมาถามเขาด้วยความสงสัยอีกครั้ง

   “การเคลื่อนที่ในของเหลวจะมีแรงหนึ่งที่ช่วยดันให้วัตถุลอยขึ้นเหนือผิวน้ำที่รู้จักกันในชื่อ buoyant force หรือแรงลอยตัวนั่นเอง แรงลอยตัวเท่ากับความหนาแน่นคูณแรงโน้มถ่วงคูณปริมาตรที่ถูกแทนที่ ดังนั้น ยิ่งปริมาตรวัตถุยิ่งใหญ่ มันจะทำให้แรงลอยตัวเพิ่มมากขึ้นไปอีกนั่นเอง”

   “แรงลอยตัวเพิ่มแล้วยังไงหรอเฟี๊ยต” เพื่อนผิวคล้ำของเขาเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัย เมื่อรู้สึกว่าเขายังไม่เฉลยเรื่องราวทั้งหมดเสียที

   “แรงลอยตัวที่เพิ่มมากขึ้น มันก็จะดันให้พวกเรา… ลอย!”

เมื่อสิ้นสุดประโยคคำพูดของเฟี๊ยตนั้น วัตถุทรงกลมที่พวกเขาอาศัยอยู่ก็เกิดอาการสั่นน้อยๆ ก่อนจะค่อยๆ ลอยตัวอย่างช้าๆ ราวกับนัดแนะกันไว้ฉะนั้น พาหนะดังกล่าวลอยสู่เบื้องบนอย่างไม่เร็วนัก จนมาถึงผิวน้ำในที่สุด เฟี๊ยตยิ้มอย่างดีใจที่ได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อทีมอีกครั้ง

   “เย่เย่เย่ สำเร็จแล้ว พวกเรารอดแล้ว ไม่ต้องใช้ไพ่สูงสุดแล้วเฟี๊ยต” แทนวิ่งมาหาเขาก่อนจะจับตัวเขาเขย่าๆ อย่างยินดีในความสำเร็จๆ มือหนาจับไหล่เขาโยกไปมาก่อนจะสวมกอดเขาเข้าเต็มรักราวกับเด็กๆ ที่ดีใจตอนแข่งกีฬาชนะอย่างใดอย่างนั้น เฟี๊ยตปล่อยตัวเองให้อยู่ในอ้อมกอดของชายผิวเข้มที่เอาแต่พร่ำบอกถึงความฉลาดเฉลียวของเฟี๊ยตที่ทำให้พวกเขาผ่านอุปสรรคปัญหาไปได้อีกครั้ง เขาได้แต่หัวเราะเบาๆ อย่างเขินๆ ที่ถูกเยินยอจนเขาแทบลอย นานๆ ที มีคนมาชื่นชมเขาอย่างออกนอกหน้านอกตาอย่างนี้ มันก็อดภูมิใจไม่หยอกนะ และในช่วงเวลานั้นเอง

   “เฟี๊ยต! แทน!” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังของพวกเขาทั้งสองคน ดูเหมือนว่าเพื่อนผิวขาวที่ผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนล้า บัดนี้ ได้ตื่นขึ้นจากนิทรารมณ์เสียแล้ว
   

จากผู้แต่ง : อย่าเพิ่งเบื่อนิยายเรื่องนี้เลยเนอะ อยากแต่งนิยายแบบยาวๆ เนื้อเรื่องอาจจะช้าไปบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะครับ เรื่องราวต่างๆถูกวางไว้แล้ว ผมอยากแต่งไปตามเรื่องที่วางไว้หนะครับ อย่าเพิ่งเบื่อกันเลยเนอะ อ่านคำว่าเบื่อแล้วมันเศร้าๆ ยังไงก็ไม่รู้ ห้าห้า เอาเป็นว่า เบื่อได้ แต่ต้องแอบคิดเงียบๆ นะ อิอิ


ปล ตอนนี้ดูสั้นฝุดฝุด แต่เอาเป็นว่า ดีกว่าไม่ได้มาลงนะครับ

 

[lukkeng]

ขออุ๊บอิ๊บตอบคอมเมนท์ไว้ก่อนน้า ไว้ทำชีทติวเสร็จจะมาตอบตามปรกติค๊าบบ


 

[naneku]

ใครเบื่อพี่คนเขียน ไม่มีหรอกเนอะ ออกจะสนุก



5555555


แทนจะเป็นพระเอกรึเปล่าน้ออออ ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย



เป็นกำลังใจให้พี่คนเขียนอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆน้าาาา


ถ้าคนไหนไม่มีคู่ให้มาคู่กับเราได้นะพี่คนเขียน 55555555

[kingdaemon]

เกิดอะไรขึ้น!!!

ปันจาทำรายหรือป่าวเนี่ย
คนแต่งสู้ๆนะคั๊ฟ
อย่าหักโหมมากนะ^^เป็นกำลัวใจให้