พี่นุ่นรู้ไมว่ามันเส้รา คนรอ...ได้เเต่รอ รอจนตื่น...เเต่จำไม่ได้ ดีที่ตื่น..ดีกว่าหลับไปตลอดกาล
พี่นุ่นดิวของภาค2ต่อเลยน่ะ
“อย่าร้อง” เพียงคำพูดเดียวของผมกลับทำให้เขาร้องไห้มากกว่าเดิม ร่างนั้นก้าวเข้ามาหาผมช้าๆ จนในที่สุดผมก็เอื้อมถึง ผมคว้าข้อมือเล็กๆ นั่นไว้แน่น ไม่รู้เมื่อไรที่ออกแรงดึงร่างนั้นเข้ามาซบแนบอก กอดไว้อย่างที่ใจโหยหา คิดถึงสัมผัสนี้...
ความอบอุ่นแบบนี้...ที่ผมโหยหามาตลอด กลิ่นหอมแบบนี้...ที่ผมเฝ้าคอยเสมอมา คำพูดหนึ่งที่เก็บไว้รอเพียงเพื่อเวลานี้ คำพูดที่รอจะพูดมาตลอด
คำว่ารักที่ยังไม่ได้บอก กูจะขอเก็บไว้กับตัวไปตลอด จนกว่าจะได้พบกันใหม่ ถึงวันนั้น...มึงรอฟังนะ คำบอกรักจากกู คนที่รักมึงมากที่สุด
“รัก..ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมรักคุณ”
ซึ่งเหลือเกิน จบเเบบี้เเล้วนี้คือความสุขส่วนหนึ่งที่มันจะเเตกปลายเป็นความสุขตลอดกาลเเม้มันต้องมีเรื่องราวมากมายที่ต้องผ่านไป

เเล้วเรื่องของ เเชมป์ นุ ส้ม จะเป็นยังไงเนี่ย
