Wait หรือ เมิง จะ เล่น เพื่อน : ปกค่ะ [13/04/54]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Wait หรือ เมิง จะ เล่น เพื่อน : ปกค่ะ [13/04/54]  (อ่าน 526695 ครั้ง)

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

melon_jung

  • บุคคลทั่วไป
แง่มๆๆ...สงสารเวย์อ่ะ...รักมากก็หวังมาก
แล้วก็เจ็บมากอีกด้วย....

ขอ :z6:ซะหน่อยเหอะไนท์...เคืองงงงงงงงง

paulla

  • บุคคลทั่วไป
ปากแข็งมากๆ ระวังจะเสียของรักนะคับ ไนท์ :z6:

ultramanzaku

  • บุคคลทั่วไป
อ้าว ยังคุยไม่รู้เรื่องเลย

ค้างซะง้าน

ออฟไลน์ maxtorpis

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-4
ฟังคนอื่นมา เอามาตัวสิยความรัก ระหว่างคนสองคนได้ไง

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586


อย่าตัดสินอีกฝ่ายจากลมปากของคนอื่น

ultramanzaku

  • บุคคลทั่วไป
มาต่ออีกน้าา

มาเร็วๆนะ

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
อึดอัด ห่อเหี่ยว
อยากฆ่าคน!!!
 :z3:

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
เจอแบบนี้ ใจคงห่อเหี่ยว   เมือคนที่เรารัก     คิดกะเราแค่เพื่อนแต่ความสัมพันธ์เกินเพื่อน   


เราจะสลัดเราทิ้งตอนไหนก้อได้   ถึงตอนนั้น  เราคงเหมือนคนใกล้ตาย ชิมิ  *-*   
 

gumrai

  • บุคคลทั่วไป
 :z6:ไนท์บังอาจนัก :serius2:

เศร้าพี่นุ่น :m15: :m15: ดิวมาอ่านใหม่เเล้ว

(เเอบพี่ชายมาคุคุ)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






xiiiNG

  • บุคคลทั่วไป
กิ๊สสสสสสสสสสสสสสสส

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
อ่านตอนนี้แล้วสงสารหนูเวย์สุด ๆ เลยอ่ะ  :m15: แทบอยากจะขอเปลี่ยนตัวพระเอกให้รู้แล้วรู้แรด  o18

ออฟไลน์ Cloud~

  • True love never run smooth....
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-0
 :monkeysad: เศร้า สงสารน้องเวย์

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
อารมณ์ยังค้างคา
ต้องแอบเข้ามาดูความคืบหน้าซะหน่อย
ย๊ากกกกกกกกกกก!!! อยากทำร้ายร่างกายใครบางคน  :z6:

van

  • บุคคลทั่วไป

whitedemon

  • บุคคลทั่วไป



บทที่ 18.2 ใจคอรอ (ครึ่งหลัง)
   
   ใครบางคนบอกว่าการรอคอย...คือการมองไปข้างหน้าอย่างมีความหวัง  แต่สำหรับผม...การรอคอยคือความทรมานที่ไม่มีวันสิ้นสุด  หากเรา...ยังเลือกที่จะรอ


   “พี่เวย์  เฮีย  จงใจมาพร้อมพวกผมอีกแล้วเหรอ”  ไอ้เป้มันอ้าปากวอนอวัยวะติดพื้นของผมทันทีที่มาถึงมหา’ลัย   มือข้างหนึ่งของมันโอบไหล่น้องเนมไว้อย่างถือสิทธิ์  ไอ้คนถูกโอบก็ทำหน้าบึ้งปล่อยออร่าไม่น่าตอแยออกมาเต็มที่  เลยไปอีกหน่อยเป็นแผ่นหลังของใครสักคนที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับประตูรถ   เดาไม่ยากครับซีวิคสีดำของไอ้ชินมัน   
   “เออ  ไม่อยากเจอหน้าน้องรักอย่างพวกมึง  กูจะไปอยากเจอหน้าใครวะ”  สงสัยดวงเราคงผูกพันมาแต่ชาติปางก่อนล่ะมั้งไอ้เป้  หรือไม่ก็เป็นพวกมึงนี่แหละที่มาดักรอให้กูด่า  -*-  เรื่องของมึงกับไอ้เนมที่กูยังไม่รู้น่ะ  กูต้องรู้ให้ได้  กูงกได้ใจแค่ไหน  กูก็ขุดคุ้ยได้ใจแค่นั้น  (มันเกี่ยวอะไรกันวะพี่ /เป้)

   ”ก็คนที่มาด้วยไงพี่  เดี๋ยวนี้บ้านช่องไม่กลับ  อาศัยคอนโดเฮียไนท์ตลอดเลยนะ”  คำพูดของไอ้เป้มันทำให้ผมยิ้มค้าง  ผมไม่ได้กลับบ้านมานานแล้วจริงๆ ด้วย  เพราะมัวแต่วิ่งตามบางอย่างที่ไม่มีวันได้มาอยู่  บางอย่าง...ที่ควรจะปล่อยมันไว้ตรงที่เดิม 

   “ทำไมวะ  ก็มันเพื่อนกู  ของๆ เพื่อนก็เหมือนของๆ เราน่ะ  มึงเคยได้ยินป่ะ”  ครับ  ก็ไอ้ไนท์น่ะมันเพื่อนผม  จะไปอยู่ไปค้างบ้างก็ไม่แปลกอะไรใช่ไหม  ที่ผมมากับมัน  กินข้าวกับมัน  และยังคงแอบเป็นห่วงมันตามประสาเพื่อน  ผมก็ยังทำได้ใช่ไหม 

   ผมนึกกังวล...ว่าผมทิ้งมันไว้กลางทางหรือเปล่า  คงไม่ใช่หรอกครับ  เพราะผมยังเป็นเหมือนเมื่อก่อน  ยังอยู่กับมันเหมือนเดิมไม่ได้จากไปไหน  ผมก็ยัง...รักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับมันได้  ผม...ไม่ได้ทิ้งมัน และจะไม่มีวันทิ้ง
ผมยังคงเป็นเพื่อนที่ห่วงใยมันเสมอ


   “เพื่อน  ไม่ใช่ม้างง”  อ้าว  ไอ้เป้  กวนทีนพี่มึงแล้วนะเนี่ย  เห็นหน้ากูแล้วมึงจะกล้าเล่น ??  มึงมองให้มันดีๆ สิวะ  ไอ้พวกหัวช้าเอ๊ย  เดี๋ยวกูสกายคิกเลยแม่ง   เอาเหอะวะ  ถึงมึงจะหัวช้ายังไง (นี่กูไม่เรียกว่า ‘โง่’ ก็ถือว่าปรานีมึงมากแล้วนะ)  มึงก็น่าจะเอะใจบ้างสิวะ   แน่ะ  ยังไม่สะกิด  กูว่ามึงลองหันไปมองหน้าคนที่มึงโอบอยู่ดีไหม  เผื่อมึงจะได้รู้สึกกลัวขึ้นมาบ้าง
   “ใช่สิวะ  ปากดีเดี๋ยวผีกัดตูดนะมึง  น้องเนมว่าไงมึง มีไรอยากให้พี่ช่วยเคลียร์ป่ะ”  ไอ้มุกผีกัดตูดเนี่ยผมได้มาจากน้องคนหนึ่งในเอ็ม  มันบอกว่า ‘ผมไปนอนนะพี่  ฝันดีผีกัดตูดครับ’  เวร! สรุปมันอวยพรหรือแช่งผมกันแน่วะ   ถ้าผีกัดตูดจริงๆ แล้วผมจะนั่งยังไงเล่า?!  หรือจะให้ผมนั่งทับหัวผีเลย  เฮ้ย!  ใครจะไปทำวะ  แล้วผมจะคิดออกอ่าวช่อ (อยู่ไหนสักแห่งในประเทศไทย) ไปทำไมล่ะครับ -*-

   “ไม่ต้องเลยพี่  จะฆ่าผมรึไง”  ไอ้เป้มันครางเสียงอ่อนไม่เข้ากับท่าทางแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจนของมันเลย  ดูดิครับมันกอดแน่นจนไอ้เนมหน้าจะเขียวอยู่แล้ว  ไอ้ฟาย  ปล่อยน้องกู  เดี๋ยวแข่งบาสแพ้นะมึงได้ตายจริงๆ แน่ไอ้เป้  สรุป..มันห่วงบาสไม่ได้ห่วงน้องเล้ย

   “อันนี้ก็แล้วแต่ไอ้เนมมันอยากให้มึงอยู่หรือตาย”  ผมพูดยิ้มๆ แล้วเหลือบไปมองไอ้เนมเห็นมันทำหน้าเหี้ยม แล้วพูดคำว่า ‘ตาย’ โดยไม่มีเสียง  แต่พอไอ้เป้หันไปมองมันก็ก้มหน้าลงทำเป็นไม่สู้คนตามเดิม  O.O!!  ไอ้เนมมัน...น่ากลัวว่ะ   ถ้าวันไหนตื่นมาแล้วได้ยินข่าวว่าไอ้เป้มันถูกวางยาน่ะ   เราคงจะหาตัวคนร้ายได้ไม่ยากล่ะครับ  ไอ้เนมชัวร์  ส่วนยา...เดี๋ยวผมหาไปประเคนมันเอง  กรรม!  สรุปผมกับไอ้เนมใครมันเลวกว่ากันแน่ครับเนี่ย

   “พี่เวย์  ผมยืนอยู่ตั้งนานไม่พูดด้วย  น้อยใจจะเนี่ย”  เจ้าของซีวิคว่าพลางเนียนทำตาละห้อย  ทำไมผมถึงว่ามันเนียนน่ะเหรอครับ  ก็ผมดูออกน่ะสิว่ามันแกล้งทำ  แม่งง  มารยาชายได้น่าไว้อาลัยในความหล่อมันมาก
   “น้อยใจไรวะ  ก็มึงมันเป็นทั้งน้องทั้งหลานรหัสกู  กูก็ต้องเก็บไว้ทักคนสุดท้ายสิวะ”  เพราะมึงดันโกอินเตอร์ไปญี่ปุ่นนี่แหละ  กูถึงไม่มีน้องรหัสกับเขา  แถมดวงมึงกับกูยังผูกพันกันชนิดโมเสกที่แหวกทะเลแดง  ยังแยกมึงกับกูไม่ได้ -*-  (เปรียบเทียบได้หรูจริงๆ กู)  กูถึงได้มึงเป็นหลานรหัสอีก  กูจะเศร้าดีไหมเนี่ย

   “ห้ะ!!  ทฤษฎีไหนของพี่เนี่ย”  มันทำหน้าตกใจที่ไม่ ‘มารยา’
   “อ้าว  ไม่เคยเป็นเหรอมึง  ของดีเก็บไว้หลังสุดอ่ะ”   แปลกรึไงครับ   เวลาผมกินข้าวทีไรก็มักจะเก็บของดีไว้กินหลังสุดทุกที  เรื่องทักคนมันสำคัญน้อยกว่าเรื่องกินอีก  ทำไมผมจะเอาทฤษฎีนี้มาใช้อีกไม่ได้วะ

   “ฮ่าๆ  พูดงี้บ่อยๆ  ผมรักตายเลย  เอางี้ป่ะพี่  เย็นนี้ไปเมาบ้านผมกัน  รับประกันความอร่อย  มันส์  และที่สำคัญฟรี”  ไอ้ชินมันเสนออย่างใจกว้างและตรงเป้า  อร่อย...ความจำเป็นที่ขาดไม่ได้   มันส์...ชวนให้คิดเหลือเกินว่ามันกำลังชวนผมไปทำอะไร -*-   และฟรี...เรื่องสำคัญที่ไม่ต้องพูดกับผมเป็นครั้งที่สองครับ  ไม่ใช่ไม่พอใจ  แต่แค่ครั้งเดียวผมก็เซย์เยสแล้ว
   “จริงเหรอวะ  กูไปแน่นอน  ฮ่าๆ”  เห็นไหมครับ  ขาดคำที่ไหน  ปากมันรู้หน้าที่ตอบกลับแบบไม่ต้องยั้งคิด  รู้ใจสมกับที่อยู่ด้วยกันมานาน   (ตั้งแต่เกิดแล้วครับพี่ /ปากเวย์) >> เล่นเพื่อ??

   “มึงจะไปทำไม” เสียงคนที่เงียบมานานดังขึ้น  ฟังก็รู้ว่ามันไม่พอใจ  แต่ผมจำเป็นต้องแกล้งทำเป็นไม่รับรู้ถึงความรู้สึกนั้น  มันอาจจะกำลังโกรธ  กำลังสับสันกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของผม   แต่ไม่นาน...เดี๋ยวมันก็จะชิน    ชินกับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้หรือจะพูดให้ถูก   ชินกับการกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนของผม    และคงลืมไปได้เองว่าครั้งหนึ่ง... เพื่อนอย่างผมเคยพยายามเลื่อนขั้นเป็นคนรักของมัน   ลืม...เหมือนอย่างที่ผมกำลังพยายามทำ  ถ้ามันได้รู้มันคงสบายใจที่มันกำลังจะได้เพื่อนคนเดิมของมันกลับคืนมา

   “ไปกินของฟรีสิวะ  ไม่น่าถาม  ปกติเรื่องเมาๆ อย่างนี้มึงไม่มีพลาดนะเว้ย”  ผมพูดและยิ้มให้มัน  ไนท์...กูกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือยังวะ?  มึงตอบกูหน่อยได้ไหม   

   เมื่อก่อน...กูยิ้มให้มึงแบบนี้ใช่หรือเปล่า   
   เมื่อก่อน...กูพูดกับมึงด้วยท่าทาง  ด้วยน้ำเสียงอย่างนี้ใช่ไหม
   เมื่อก่อน...กูมองมึงด้วยสายตายังไง  กูจำไม่ได้แล้วเพราะมันนานเกินไป  แต่เท่าที่ทำอยู่ตอนนี้  มึงช่วยบอกกูที   กูทำได้ดีพอหรือยัง

   “ทำไมต้องไปกินบ้านคนอื่น  บ้านเราก็มี”   บ้านเรา   มันพูดคำนั้นด้วยสายตาที่ถ้าผมดูไม่ผิด  เกือบจะเรียกได้ว่า ‘เว้าวอน’   แค่มองก็ทำให้ความตั้งใจของผมสั่นไหว   แต่ผมก็ยังฝืนแข็งใจไม่รับรู้  บอกแล้วไงครับ   ไม่นาน...มันก็จะลืม
   เรื่องของผมมันควรจะจบตรงนี้ด้วยตัวผมเอง  ผมจะไม่ยื้อให้มันต้องเหนื่อยใจ
   และจะไม่ทน...ให้ใจตัวเองเจ็บไปมากกว่านี้


   “โหยย  เฮีย  ออกนอกหน้าไปมั้ง  บ้าน ‘เรา’ เลยเรอะ  ย้ายไปอยู่ด้วยกันเมื่อไรครับเนี่ย”  ไอ้เป้  มึงเข้าใจพวกกูผิดแล้ว  และมึงควรจะเข้าใจซะใหม่   สำหรับกูกับเฮียมึงจะยังใช้คำว่า ‘เรา’ อีกได้ยังไง  กูมันเป็นแค่เพื่อน  ไม่มีสิทธิ์ใช้คำๆ นั้นหรอกโว้ย  ไอ้โง่  ไอ้บ้า  มึงมันโง่ๆๆ   คำด่าดังก้องในใจที่ไม่รู้ว่าผมกำลังด่าใครกันแน่ระหว่างมันกับตัวผมเอง
   “เชี่ยละมึงไอ้เป้  คอนโดมันกูไปได้เพราะกูยึดคติ  ของๆ เพื่อนคือของๆ เราเว้ย  แต่บ้านกูเป็นของกูคนเดียว  เพราะของๆ เราก็คือของๆ เรา”  ผมพูดแล้วส่งยิ้มกวนๆ ให้มัน   ผมไม่เป็นไร   หัวใจของมันก็คือของๆ มัน  ผมเข้าไปดูแล  ไปทักทายได้  แต่ไม่ใช่ว่าผมจะได้มันกลับมา   ส่วนหัวใจของผม   มันก็ยังเป็นของๆ ผม  ที่มันเข้ามาทักทาย  เข้ามาดูแลและได้กลับไป

   จะโทษใครได้...ในเมื่อหัวใจของผม  ก็มีแต่ผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์ยกให้ใคร  และผม..เลือกยกให้มัน
   และคงโทษใครไม่ได้อีกเช่นกัน   ถ้ามันจะไม่ยอมยกหัวใจของมันให้ใคร   


   “โหยยพี่  โคตรงก”  ไอ้เป้ว่าเสียงอ่อน  ไอ้นี่มันความรู้สึกช้าหรือความผมเนียนว่ะ  ขนาดกูเศร้าจนอยากจะร้องไห้ให้เสียหมาแล้วนะ  มึงยังไม่สะกิด -*-  ไม่รู้มันไปฉลาดลากไอ้เนมที่ท่าจะฉลาดเป็นกรดขึ้นเตียงได้ยังไงนะครับ   หรือไอ้เป้มันจะเป็นคนฉลาดบางเวลาวะ  อยู่กับไอ้เนมมันฉลาด  เจอหน้าผมต่อมโง่มันเลยทำงานแทนซะงั้น
   จะว่ามันนักก็ไม่ได้เพราะมันก็ไม่ต่างจากผม  อยู่กับคนอื่น...ผมฉลาด(มั้ง)  แต่พออยู่กับไอ้ไนท์..อะไรบางอย่างในตัวมันทำให้สมองผมพากันอู้  ไม่ยอมทำงาน  แม้กระทั่งตอนนี้...อะไรบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวมัน   ทำให้ผมเลือกที่จะไม่หันไปมอง
   
   “เออ  มึงไม่ต้องย้ำความฉลาดของกู  ว่าแต่มึงไปด้วยป่าววะ  ไอ้เป้” 
   “อ้าว  ไม่ไปแล้วผมกับเนมจะไปนอนที่ไหนล่ะครับ”  ไอ้เป้มันเรียกเพื่อนมันเพราะเชียว  ผมว่าผมเริ่มจะเห็นแววไอ้นุสองจากมันนะ  น่าจะพากันตั้งชมรมคนกลัวเมียให้รู้แล้วรู้รอดไป  แต่คำตอบของมันทำให้ผมต้องขมวดคิ้วสงสัย   ถ้ามันไม่ไปบ้านไอ้ชินด้วย  มันกับไอ้เนมจะนอนที่ไหน???  อ้าวว   บ้านมันไม่มีให้อยู่หรือไงวะ  หรือว่ามันหนีออกจากบ้าน  o.o!!!  พ่อแม่มันรู้เรื่องมันกับไอ้เนมแล้วรับไม่ได้???  เฮ้ย!!

   “ม่ะ...มึง  พวกมึงใจเย็นๆ นะโว้ย  อย่าเพิ่งทำอะไรผลีผลาม  พ่อแม่ที่ไหนก็ตัดลูกไม่ขาดเหมือนสายสะดือนั่นแหละโว้ย  ใจเย็นๆ นะพวกมึง”  โอ๊ยยย  น้องมีปัญหาทำไมพี่ดีๆ อย่างผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะครับเนี่ย   มึงมัวไปมุดหัวอยู่ไหนวะไอ้เวย์
   “พี่เวย์!  เป็นไรพี่  พี่นั่นแหละใจเย็นๆ  พูดอะไรของพี่เนี่ย  ควายได้ยินยังงงเลยมั้ง”  ไอ้เป้มันเกาหัวแกรกๆ ยิ่งกว่าคนมีเหา  แถมยังทำหน้าออกแนวสมเพชผม  อ้าวไอ้นี่  คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง    แล้วเท่าที่กูเห็นนี่มึงกำลังงงแทนควายอยู่นะไอ้น้องรัก

   “คือ...พวกผมสามคนอยู่บ้านเดียวกันอ่ะพี่”  ในที่สุดไอ้ชินมันก็เป็นคนเฉลย  ไอ้เวร! แล้วทำไมไม่รีบบอก  ให้กูปล่อยเป็ดปล่อยไก่อยู่ได้  แม่งงง  เสียมาดหมดกู
   “จริงดิ  กูไม่เห็นรู้”  เออ  ถ้ามึงรู้มึงจะแหกปาก  ตกใจขนาดนั้นไหมไอ้เวย์  อายเขาไหมล่ะมึง  ชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนัก  เป็นไงล่ะ  หน้าเปื่อยทะลุหนังหัวหรือยัง?
   “พี่เคยรู้อะไรมั่ง”  ไอ้เป้มันย้อน   มือก็กอดอกเชิดหน้าอย่างคนเหนือกว่า  เออ  มึงเก่ง!
   “กูรู้เรื่องมึงกับไอ้เนมแล้วกัน”  แล้วผมคนที่เก่งกว่าก็ย้อนมันกลับด้วยท่าทางที่ไม่ต่างจากมันเลยสักนิด  ฮ่าๆ  สะใจโว้ย  หน้าไอ้เป้มันเปลี่ยนสีเช่นเดียวกับอีกคนที่ถูกดึงไปเอี่ยวด้วย  ต่างกันตรงที่ว่าไอ้เป้หน้าซีด  ส่วนไอ้เนมหน้าแดง  แสดงออกซะชัดขนาดนี้ต่อให้มึงลากวัดพระแก้วมาทั้งวัด  บอกกูว่าไม่มีอะไรกัน  ให้ตายกูก็ไม่เชื่อวะ

   “เฮ้ย!!  ใครบอกพี่  ไอ้ชินมึงเรอะ   แม่งง  อย่าให้กูพูดเรื่องเอลนะ”  พอเริ่มได้สติหายจากความตกใจ   ไอ้เป้มันก็เริ่มโวยวายทันที   แล้วไอ้เอลที่มึงพูดถึงน่ะมันใครอีกล่ะวะ  หรือมึงดูเดธโน้ตมากไปจนสมองเริ่มเพี้ยน  กูจะได้ไม่ต้องใส่ใจ -*-
   “เชี่ยเป้  หุบปากเลยมึง  กูไม่ได้พูดอะไรเลย  สาดเอ๊ย  มึงตกหลุมพี่เวย์แล้ว” ไอ้ชินมันโวยกลับทันทีด้วยท่าทางร้อนรนไม่แพ้กัน  อ้าว  มึงก็บ้าเดธโน้ตด้วยอีกคนเหรอวะ   ทำไมต้องทำท่าทางไม่อยากให้กูรู้ด้วย  หรือมันจะเขิน??  จะเขินทำไม  เขาก็ดูกันทั่วบ้านทั่วเมือง  กูยังดูเลย

   “หลุม???  พี่หลอกผม?”    ดีใจด้วยนะมึงที่ต่อมฉลาดเริ่มทำงานสักที  ปกติเห็นอยู่ในสนามมึงก็คุมเกมส์  สั่งชาวบ้านเขาได้ทั่ว  แล้วทำไมเรื่องแค่นี้หลุดง่ายจังวะ   ทางเข้าชมรมคนกลัวเมียรอมึงอยู่ข้างหน้าแล้วไอ้น้องเอ๊ย  รีบๆ เดินไปเลย
   “ฮ่าๆ  แสดงว่าเรื่องจริงล่ะสิ  กั่กๆ  น้องเนมมีไรบอกพี่ได้จริงๆ นะเว้ย  ฮ่าๆ  เห็นไอ้เป้หลุดบ่อยๆ มันตลกดี  พี่ชอบ”  พวกคุณก็ชอบใช่ไหม  ผมรู้นะ -*-

   “พี่เวย์!!  แม่งง  เนียนชิบ  เฮียก็ไม่ช่วยผมเลย”  กูไม่ได้เนียน  ขนาดไอ้ชินมันยังดูออกเลย  มึงนั่นแหละที่โง่มาตกหลุมกูเอง  ไอ้เป้  ตกหลุมก็กระโดดขึ้นมาเองสิวะ  จะไปขอให้ไอ้ไนท์มันมาช่วยทำไม  มันช่วยมึงไม่ได้หรอก  เพราะมันไม่เคยมีสักครั้งที่นึกอยากจะเฉียดเข้ามาใกล้หลุมที่กูขุดไว้  มึงขอความช่วยเหลือผิดคนซะแล้วไอ้น้อง

   “ไอ้ไนท์มันเพื่อนกู  ก็ต้องช่วยกูสิวะ  จะไปช่วยมึงทำไม  จริงมั้ย”  ผมยิ้มกวนๆ แล้วหันไปหามันหลังจากที่สูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด   กูรู้ว่ามึงเข้าใจที่กูถาม  กูรู้ว่ามึงเข้าใจว่ากูหมายความว่ายังไง   ตอบกูมาเถอะ  ช่วยตอกย้ำกูทีว่ามึงคิดกับกูแค่เพื่อนและไม่มีวันที่ความรู้สึกของมึงจะไปได้ไกลกว่านี้   ช่วยลบความหวังโง่ๆ ของกูออกด้วยมือมึงที   มันอาจจะเร็วกว่าการที่กูพยายามลืม   หรือถ้ามันลำบากมากเกินไปที่จะพูดอะไรกับกูตอนนี้  มึงแค่พยักหน้าก็ยังดี   พยักหน้าบอกให้กูรู้ว่ามึงก็คิดเหมือนกู  บอกว่ามึงพอใจที่กูทำแบบนี้   ช่วยยืนยันหน่อยว่ากูทำในสิ่งที่ควรทำแล้ว   ช่วยพูดมาอีกครั้งได้ไหม   พูดว่ากูเป็นได้แค่เพื่อนของมึง


   “.....”  มันไม่ตอบแต่มองผมด้วยสายตาค้นหา  คาดคั้น  สายตาที่ทำให้ผมใจสั่นได้อย่างง่ายดาย   ผมคงยังไม่เข้มแข็งพอจริงๆ นั่นแหละ   ผมไม่ได้เก่งอย่างที่ปากพูดเลยสักนิด  เพราะฉะนั้นผมถึงอยากให้มันช่วย   แค่พูดคำๆ นั้นอีกสักครั้ง   ไอ้ไนท์...กูขอร้อง  แค่ครั้งเดียวเท่านั้น  ช่วยบอกกูทีว่ากูควรอยู่ตรงไหน  บอกให้คนโง่ๆ อย่างกูตัดใจได้สักที

   แม้จะเจ็บเจียนตาย...แต่มันจะทำให้กูเข้มแข็งและลุกขึ้นยืนได้เร็วขึ้น
   เข้มแข็งพอที่จะยิ้มให้มึงเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง

   “เฮ้ยพี่! จ้องกันจะเอาโล่รึไง  เดี๋ยวก็ท้องหรอก”  เสียงไอ้เป้มันดึงผมออกจากภวังค์  ครั้งนี้ผมคงต้องขอบใจมันที่ช่วยเรียกสติผมกลับมาได้ทันเวลา   สติ...ที่เกือบจะหลุดลอยไปเพราะสายตาคู่นั้น
   มึงมันอ่อนหัดจริงๆ ไอ้เวย์  แค่อกหัก...ไม่ถึงตายหรอกวะ  แผลสดมันต้องราดด้วยแอลกอฮอล์แรงๆ     ถึงจะแสบ  แต่มันก็จะหายดีในสักวัน

   ไนท์...มึงจะรู้ไหม...คำพูดเดียวของมึงเป็นยาที่ดีกว่าแอลกอฮอล์ให้กูได้ 


   “ฮะ!  อ่ะ..อะไรของมึงไอ้เป้  ก็ไอ้ไนท์มันไม่ตอบกูอ่ะ  สงสัยมันจะหิวข้าวจนไม่มีแรงอ้าปากว่ะ  งั้นป่ะ..ไปหาอะไรกระแทกปากกัน”   ผมจำใจฝืนยิ้มแล้วเรียกมุกสไตล์นายเวย์ออกมาอีกครั้ง  นี่ใช่ไหม...การฝืนที่เจ็บยิ่งกว่าร้องไห้ออกมา  เข้าใจมันได้ดีก็วันนี้แหละครับ   การร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา   บางครั้ง...มันเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า
      
   “เอาดิพี่  เลี้ยงพวกผมป่าวล่ะ  ท่านกัปตัน”   ไอ้เป้มันยังคงไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น  แต่ก็ดีครับ  ดีที่ยังมีคนเผื่อแผ่ความตลก  ความสดใสมาให้  บางที...มันอาจจะช่วยซ่อนความเศร้าให้ผมได้  ช่วยซ่อนมันไว้ลึกๆ  อย่าให้ใครคนไหนได้เห็นมันเลย

   เพราะเวย์...ไม่เคยขาดรอยยิ้มเวลาอยู่กับไนท์ยังไง   วันนี้มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น


   “สาด  ถามโง่ๆ  ดูดิมึงถามใคร  มีความเป็นไปได้เท่าไร”    อดทนไว้นะมึง  อดทนไว้  อย่าให้สิ่งที่มึงตั้งใจต้องสูญเปล่า   ทำเพื่อมัน  เข้าใจไหมไอ้เวย์  ทำเพื่อคนที่มึงรักไง

   “ศูนย์”  ไอ้เป้กับไอ้ชินพร้อมใจกับตอบ  ความงกของผมมันดูง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ  พวกมันถึงได้ประสานเสียงกันพร้อมเพรียงขนาดนี้
   “ก็เออสิวะ  แต่ถ้าชนะค่อยว่ากันเว้ย”   มึงยัง..ทนได้   รอก่อนไอ้เวย์  อีกนิดเดียว
   “พูดแล้วนะพี่  วันนี้ผมทุ่มสุดตัวเลย  อยากให้ลิ้นได้กินของฟรีจากพี่เวย์สักครั้ง  มันคงเหมือนได้ขึ้นสวรรค์พิลึก”   ถ้าการที่ได้กินของฟรีจากกูแล้วมันมีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์จริงๆ ก็ดีสิวะ   กูจะได้เลี้ยงข้าวตัวเองแม่งทุกวันเลย   โดยเฉพาะตอนนี้...ตอนที่กูรู้สึกเหมือนอยู่ในนรกบนดิน   นรกที่มีคำว่า ‘เพื่อน’ คอยกัดกินหัวใจ

   “กวนแล้วมึง  จะไปไม่ไปวะ”  ไปเถอะ...ออกไปจากที่นี่ซะที  ผมไม่รู้ว่าจะฝืนยิ้มหน้าบานแบบนี้ได้อีกนานไหม   ไม่รู้ว่าเมื่อไรแบตเตอรี่ในสมองมันจะหมด  ไม่รู้ว่าปากของผมมันจะทนฝืนเล่นมุกตลกไปอีกนานแค่ไหน

ตลกร้าย...ที่คงมีแต่ผมเท่านั้นที่เข้าใจ


   “ไปคร้าบ ^o^”   พวกมึงเดินยิ้มออกไปแล้ว  แต่ไม่รู้ทำไม...ขาผมมันถึงยังไม่ยอมขยับ   รออะไรอยู่ล่ะ  เดินไปสิโว้ย  มึงจะมาพร้อมใจกันดื้ออะไรตอนนี้  ฟังคำสั่งจากสมองน่ะเข้าใจไหม  ไม่ใช่ฟังจากหัวใจโว้ยย


   “ไอ้เวย์  ถ้ากูไม่ให้มึงไปล่ะ”  เสียงที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดในตอนนี้เพราะกลัวว่าความพยายามของตัวเองจะสูญเปล่ากลับดังขึ้น   ห้ามกูทำไม?  มึงจะไม่ให้กูไปอย่างนั้นเหรอ  ไม่ให้กูไปแล้วจะให้กูอยู่ตรงไหนล่ะ  มึงรู้ไหมว่ากูไม่มีที่อยู่  จะเข้าใกล้มึงมากกว่านี้ก็ไม่ได้  จะอยู่ที่เดิมกูก็เจ็บ  เพราะฉะนั้นกูถึงได้เลือกถอยออกมา    ให้กูไปเถอะ    ไปจากที่ตรงนี้แต่ยังอยู่ข้างมึงอย่างที่มึงต้องการไงล่ะ   นั่นไม่ดีว่าเหรอ    ดีกับเราทั้งสองคน

   มึงจะได้เพื่อนคนเดิมอย่างมี่มึงต้องการ   และกู...ก็จะไม่ต้องเสียมึงไป   แต่...อย่าให้กูต้องทนอยู่ในทีที่เลื่อนลอยแบบนั้นอีกเลย

       “กูจะไป” 


นี่คือความเป็นจริงที่ฉันมี ในทุกๆนาทีที่เลื่ยนลอย
อ่อนล้าบ่อยๆ ที่ต้องค่อยจะทนเหงา…
อาจจะจริงที่เธอไม่ทิ้งไป แต่ในใจไม่มีคำว่าเรา
เจ็บช้ำเปล่าๆที่รักเราไม่เท่ากัน

คำๆเดียวกัน จากคนๆบางคน ก็ต่างแล้ว…
ใจใครใจมัน ความรักมีไม่เท่ากัน และฉันก็พอเข้าใจ

ถ้าหากความรัก… ของเรา…มันมีไม่เท่ากัน…
ฉันว่าเราก็ควรต้องยอม…รับมัน…
หากว่าเรายังฝืน…มันก็คงไม่ได้อะไร…
หากว่าใครถาม…ว่าเรา…จบลง…ด้วยเรื่องอะไร…
ฉันคงทำได้เพียง…แค่ตอบ…เขา…ไป…
ว่าที่สุดแล้ว จะทำอย่างไร รักเราถึงมีให้ไปมันไม่เท่ากัน…


คำๆ เดียวกัน  จากคนๆ บางคน  ก็ต่างแล้ว
ใจใครใจมัน  เมื่อรักมีไม่เท่ากัน  สุดท้าย...รักนั้นก็จบไป



-----------------

TBC จ้า :bye2:

ออฟไลน์ KIMKUNG

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
^
^

จิ้มๆๆ

แล้วอ่าน

LoveNineTeen

  • บุคคลทั่วไป
กำ...อ่านแล้วเครียด

ปวดม้าม ปวดปอด ปวดตับ ไปหมดแล้ว

โฮ โฮ โฮ โฮ โฮ อยากได้น้ำตาลแล้วอ่ะ

ออฟไลน์ ДηοηγМ

  • 出会えて、よかった
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1


ไงเปงงั้นอะ


เครียดๆๆๆๆๆ :serius2:

ออฟไลน์ Cloud~

  • True love never run smooth....
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-0
 :serius2: ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า  :o12:

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

bakabong

  • บุคคลทั่วไป
:sad4:

เศร้าอ่าา

ปวดเฮดอย่างแรง  :z3:

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮะ  :impress2:

kunpoo

  • บุคคลทั่วไป
เป็นเฮา เฮาก็ไป อยู่แล้วมันเจ็บก็ถอยก่อนดีกว่า ฮือออออออ :m15:

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3015
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
ยัง ยังไม่พอ ไรท์เตอร์จัดไปอีก
เอาให้มันเศร้าให้ตายกันไปข้าง
เศร้าแบบไม่ต้องผุดต้องเกิดกันแล้ว
แน่นี้มันยังเศร้าไม่พอ
จัดไป อย่าให้เสีย!!!
ย๊ากกกกกกกกกกกกก :z3:

ออฟไลน์ maxtorpis

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-4

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3
อ่านแล้วยิ่งสงสารน้องเวย์เข้าทุกที  :m15:

ออฟไลน์ «ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 251
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0

koihime

  • บุคคลทั่วไป
อาฮะ....

ไนท์ก็รีบๆบอกเวย์ไปสิจ๊ะ  อิ อิ

สงสารเวย์เค้าน้า   

สู้ๆ   ๆ ๆ ๆ

fighto!!!

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด