หัวข้อ: ห้ามยังไง...ก็จะรัก (ด้านมืดของ อย่ารักกู...)

[the_pooh9]

เอก ข้าศึก บุก จัดการเลย

  ชิ้วๆๆ

กลับไปต่อของตัวเองเลยนะ

ตั้ม โอเอ้ เชียว 

[broke-back]

น้องเอกเล่าเรื่องแบบนี้ อ่านง่าย สบายๆ
ลำดับเหตุการณ์ต่อเนื่อง อ่านแล้วเข้าใจ เห็นภาพตามที่เล่า
มีรายละเอียดเพิ่มเติม ทำให้เข้าใจเรื่องราวความรักของเอกกะตั้มมากขึ้น

ไม่แปลกใจนะ เวลาอ่านเรื่องนู้นของตั้ม ทุกคนรู้สึกว่าเอกเป็นคนน่ารักมากมาย  
แล้วพอมาอ่านเรื่องนี้ของเอก ก็รู้สึกว่าตั้มเป็นคนน่ารักมากมาย เหมือนกัน
อาจจะเป็นเพราะว่า ทั้งเอกและตั้ม ต่างคนก็เล่าถึงคนรักของกันและกันล่ะมั้ง
ความรักที่มีให้กันเป็นอย่างไง มันก็เลยออกมาทางการเล่า เป็นตัวหนังสือที่สื่อออกมายังงี้

 :กอด1:ขอบคุณคับ น้องเอก ดูแลตัวเอง ดูแลคุงชาย ดูแลความรักให้ดีทุกวันนะคับ   +1 ให้น้องเอก  

[—“L•nely_l3”—]

 

เป็นแฟนกะพี่ปิงแล้วหรอ?

เหอะๆ

มาต่อไวๆนะคับ จาดิ้นรอ 

[imageriz]

โห มีมาต่ออีกตอนด้วย

แต่ว่านะ ตอนนี้รู้สึกสงสารคุณชายไงไม่รู้

คุณชายไม่รู้เรื่องเลยนิ   

[sexyman]

 








 










 

[broke-back]

^
^
^
จึ๊ก จึ๊ก จึ๊ก 
ฮ่าฮ่า ได้เวลามรึงเสียตรู๊ดดดดด ให้ตรูแล้วว่ะตั้ม เอิ้กเอิ้ก
 

ที่นี้ไม่ใช่ที่จะมาวิ่งเล่นนาวุ้ยยยยย ไอ่คุงชาย แฮ่ แฮ่   

[namtaan]

  น้องเอก
ทำแบบที่น้องเอกสบายใจแล้วกันนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้ และขอบคุณมากจ้า ที่ถึงแม้จะเจอเรื่องอะไรก็ยังจะมาต่อเรื่องให้จนจบ

อ่านตอนนี้เข้าใจเรื่องการคบกะพี่ปิงในมุมมองของน้องเอกเลย
เข้าใจว่าทำไม และเพราะอะไร มันไม่ใช่อารมณ์ประชด
แต่เป็นเพราะความพยายามของคนคนหนึ่ง กับปัจจัยอีกหลายอย่าง

บวก 1 แต้มนะจ๊ะ

[StillLoveThem]

 ...หวัดดีน้องเอก..รู้จัก log in นี้ไหม...sexyman ไปจัดการหน่อย
...เห็นเข้ามาป่วน กระทู้นี้บ่อยๆๆ เค้าเป็นอะไรของเค้าเนี่ย
...สงสัย...แอบรักเจ้าของกระทู้แหงๆๆ..บางที่ก็เข้ามาวิ่งเล่นเฉยๆๆไม่พูดไม่จา

...ส่วนเรื่องโดนภัยมือคุกคาม ...ก็นะอโหสิ ไปเถอะ
...บางคนเนี่ย ก็มีหลายๆๆอารมณ์ในตัวเอง บางทีเค้ายังไม่เข้าใจตัวเค้าเองเลย
...พวกนี้น่าสงสาร  เอามาโพสหน้าบอร์ดก็ดีเผื่อเค้าจะคิดได้บ้าง ว่าทำไปเพื่ออะไร

...น้องเอกคนเนี้ย sexyman ถ้าจะว่างนะเอามาตรวจ proof ดีไหมจะได้ไม่วิ่งเล่นซุกซน
...เห็นทำอยู่ไม่กี่อย่าง เมา เล่นบอล วิ่งเล่น จิกกัด เจ้าของกระทู้นี้ อิอิ วอนแล้วตรู

[sexyman]

...น้องเอกคนเนี้ย sexyman ถ้าจะว่างนะเอามาตรวจ proof ดีไหมจะได้ไม่วิ่งเล่นซุกซน
...เห็นทำอยู่ไม่กี่อย่าง เมา เล่นบอล วิ่งเล่น จิกกัด เจ้าของกระทู้นี้ อิอิ วอนแล้วตรู

ก่อนอื่นขอ     ก่อนปรักปรำเค้าได้ไง   

เค้าทำอย่างอื่นอีกตั้งมากมายน๊า  ยกตัวอย่างเลยคือ     จขกท.  อ่ะ

   เข้าใจไว้ด้วยน๊า



ปล.  เด่วต้องไปรับ  จขกท.  แล้วอ่ะครับ  ใกล้เลิกงานแล้ว  บั๊บบาย  แล้วเจอกานคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ

ปล.2  รีบๆ  ไปดูหนัง  ม.3  ปี 4  กันน๊า  เพราะ  จขกท.ดูแล้วถึงกับอินจัดทรายเข้าตากันเลยทีเดียว   

[Markkii~Mewon]

เข้ามาอ่านทีเดวจนจบเลยย

ตอนแรกก็ว่าชื่อเรื่องในวงเล็บ (อย่ารักกู) คุ้นๆๆ

พอเปิดมาก็อ้าวพี่เอกนี่เองงง

ฮ้าๆๆๆๆๆๆ


พี่เอกสู้ๆๆน้า

[jpkoko]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกก  อินจัด จน ทราย เข้า ตา

[sexyman]

 








 








 








   เน่ๆๆๆ   ทู้โน้นเค้าต่อแล้วน๊า   มัวทำรัยอยู่อ่ะ




สงสัยเจองานหนัก   

[khun_Kling]

เย้ๆ พี่เอกมาต่อแล้ว เค้าคิดถึงจัง

คุณลุงตั้ม ไปขี้ไป๊ คิคิ

รักพี่เอกคั๊ฟฟ

[eak_Krub]

          เช้าวันนี้พี่ปิงโทรมาหาผมบอกว่าจะเข้ามาหาผม  แต่ผมบอกกลับไปว่าจะเข้าไปในเมืองพอดีเดี่ยวค่อยไปเจอกันเพราะว่าตั้มโทรมาหาผมเมื่อเช้าว่าให้ไปอยู่เป็นเพื่อนอยู่บ้านคนเดียวเหงา   เมื่อผมมาถึงบ้านตั้มผมก็เห็นตั้มกำลังนอนอยู่บนแปลแขวนข้างบ้านผมก็เลยกะว่าจะไปทำให้ตั้มตกใจหน่อยแต่ด้วยความซุ่มซ่ามผมเดินสะดึดก้อนกินแล้วนั้นเสียหลักไปผลักตั้มตกแปล  คุณชายลุกขึ้นมาได้ก็ด่าผมใหญ่เลยว่าเล่นอะไรเหมือนเด็ก  ผมก็ต้องจ๋อยไปตามระเบียบ
   ตั้มขึ้นไปอาบน้ำเพราะว่าโดนโมโทรตามให้ไปดูหนังผมเลยบอกว่าจะรออยู่ข้างล่างนี้แหละ  เมื่อตั้มเดินไปสักพักพี่ปิงก็โทรมา
“ครับพี่ปิง”  ผมรับสายพี่ปิง
“น้องเอกอยู่ไหนครับ”
“บ้านตั้ม  พี่ปิงอยู่ไหน”
“พี่อยู่ที่บ้าน  เดี่ยวพี่ไปรับนะครับ”
“แล้วแต่พี่ครับ”
   หลังจากพี่ปิงวางสายไปไม่ถึง 15 นาทีพี่ปิงก็ขับรถมาถึงบ้านตั้ม  เพราะบ้านตั้มกับบ้านพี่ปิงอยู่ระแวกเดียวกัน  พี่ปิงบอกว่าจะไปทำธุระที่เทศบาลผมเลยต้องไปเป็นเพื่อนพี่ปิง  กะว่าพอไปถึงจะโทรบอกตั้ม  แต่ไม่ทันแล้วครับตั้มโทรมาก่อนแล้ว  คำแรกที่ถามนั้นผมก็รู้ว่าตั้มโกรธผมมากที่ผมออกมาโดยไม่ได้บอกกล่าว  ผมเลยบอกตั้มไปว่าเดียวตามไปให้ไปก่อนได้เลย
   เมื่อเสร็จธุระผมกับพี่ปิงก็ตามไปสมทบกับเพื่อนๆคนอื่นๆซึ่งตอนนี้พวกนั้นนั่งรออยู่ที่ร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว  พอผมกับพี่ปิงเดินเข้าไปในร้านทุกคนก็หันมามองผมกับพี่ปิงอย่างสงสัยแต่ก็ไม่มีใครกล้าถามอะไร  นอกจากโม   

“พี่ขอน้องเอกเป็นแฟนเองแหละครับ”  เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของพี่ปิงถึงกับอึ้ง  ผมหันไปมองตั้มซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่ตั้มหันมามองผม  ใบหน้าตั้มเหมือนมีเครื่องหมายคำถามอันใหญ่อยู่กลางหน้า  ตั้มคงอยากถามผมหลายๆอย่างแต่ก็ไม่ถาม  ตั้มเอาแต่จ้องหน้าผมจนผมต้องคอยหลบสายตาเพราะผมรู้สายตาตั้มไม่ไหวจริงๆ  และเหมือนพี่ปิงจะรู้พี่ปิงเอามือมาจับมือผมแล้วบีบเบาๆเป็นระยะเหมือนกับให้กำลังใจผม
   หลังจากนั้นพวกผมก็พากันขึ้นไปเพื่อจะเข้าโรงหนังแต่ติดตรงที่พวกตั้มไม่ได้จองตั๋วให้พี่ปิงเพราะไม่ได้คิดว่าพี่ปิงจะมาด้วย  และตั้มก็เป็นคนเสียสละไม่ดูหนังเรื่องนั้น  ตลอดเวลาดูหนังผมดูไม่รู้เรื่องเลยเพราะผมเอาแต่ร้องไห้  ถ้าไม่ได้ปิงคอยปลอบผมคงทนอยู่ตรงนั้นไม่ไหว  แต่สุดท้ายแล้วผมก็ต้องเดินออกมาจากโรงหนังพี่ปิงตามผมมา  แล้วจูงมือผมเดินกลับมาที่รถ  ตอนนั้นผมไม่ได้อายใครทั้งสิ้นผมปล่อยให้ตัวเองร้องไห้  แต่พี่ปิงคงไม่อยากให้ใครเห้นผมในตอนนี้พี่ปิงเลยขับรถออกมาแล้วพาผมไปนั่งที่สวนสาธารณะ  เมื่อผมสบายใจแล้วพี่ปิงก็พาผมกลับมาส่งที่บ้านตั้ม  เมื่อมาถึงผมก็เห็นตั้มกับเบียร์นั่งกินเบียร์กันอยู่ข้างบ้าน
   ผมกับพี่ปิงเดินเข้าไปร่วมวงด้วย  ตลอดเวลาคั้มจะคอยมองหน้าผมแล้วตามด้วยกระดกเหล้าเข้าปากผมเกือบจะลุกขึ้นเดินหนีไปตั้งหลายครั้งแล้ว  แต่ก็โดนพี่ปิงดึงไว้ก่อน  พี่ปิงคอยจับมือผมและบีบเบาตลอดเวลา  จนพี่ปิงต้องกลับบ้านเพราะโดนพ่อโทรตามผมเลยขึ้นไปบนห้องตอนแรกกะว่าจะไปนอนที่ห้องว่างแต่ห้องมันก็ล็อค  ผมเลยต้องกลับไปนอนที่ห้องของตั้ม
   ผมเข้าไปอาบน้ำในห้องนเออกมาอีกทีผมก็เจอตั้มนอนอยู่บนที่นอนแล้ว  ผมเลยเดินลงไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ตั้ม  ส่วนเบียร์ก็เข้าไปอาบน้ำ
“สบายตัวขึ้นยัง”  ผมพูดกับตั้มตอนที่เห็นว่าตั้มลืมตา
“ทำไมต้องทำแบบนี้กับกูอีก” ผมได้ยินคำนี้จากตั้ม  ผมก็รู้ว่าตั้มหมายถึงอะไร  และผมก็รู้สึกผิดต่อตั้มด้วย
“ขอโทษ  ขอโทษจริงๆ”  ผมตอบกลับไปทั้งน้ำตาม
“ทำไมต้องขอโทษ  ในเมื่อมึงเลือกที่จะให้เป็นแบบนี้  แต่ขอถามหน่อยเหอะ  มึงบอกกูว่าจะรอ  แล้วที่มึงทำมันหมายความว่ายังไง” ผมรู้ว่าตั้มประชดผมที่พูดแบบนั้น  แต่มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่เพราะน้ำตาของตั้มไหลออกมาทั้งสองข้าง  ตั้มคงเสียใจและเจ็บปวดกับการกระทำของผม
“...........”  ผมไม่กล้าพูดอะไรออกไป  เพราะผมไม่อยากแก้ตัวใดๆ  ความผิดทั้งหมดผมขอรับคนเดียว
“ช่างมันเหอะ  กูจะนอน  ง่วงแล้ว”  เมื่อพูดเสร็จตั้มก็หันหลังให้ผม

   ผมลงมานอนที่ฝูกข้างล่างไม่นานเบียร์ก็ออกมาจากห้องน้ำ  ผมเลยนอนคุยกับเบียร์ เลยทำให้ผมได้รู้ว่าการที่ผมตัดสินใจคบกับพี่ปิงนั้นต่างก็ทำให้หลายฝ่ายเจ็บ  และใครอีกหลายคนก็ได้รับผลกระทบ 
   เช้านี้ผมตื่นมาผมหันไปดูว่ามีใครตื่นหรือยังแต่ก็พบว่ายังไม่มีใครตื่อนผมเลยเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา  อาบน้ำแล้วออกมาแต่งตัวเพื่อจะไปซื้อข้าวต้มมาให้เบียร์กับตั้มกิน   ระหว่างรอข้าวต้มพี่ปิงก็เดินมาจากไหนไม่รู้เข้ามาทักผม
“พี่ปิงไปไหนมา”
“พี่มาซื้อโจ๊กให้แม่  แล้วน้องเอกซื้ออะไร”
“โจ๊กครับ  เอาไปฝากตั้มกับเบียร์ด้วย”
“แปลว่าน้องเอกไม่ทานอะไรที  งั้นเดียวพี่ไปรับนะไปกินติ๋มซำกัน”
“ก็ได้ครับ  แล้วเดียวเอกรอที่บ้านนะ”
   เมื่อนัดแนะกันเสร็จผมเลยขับรถกลับมาที่บ้านและเดินขึ้นไปเพื่อจะเปลี่ยนชุด   แล้วออกมารอพี่ปิงหน้าบ้าน  สักพักพี่ปิงก็มาถึง  ผมกับพี่ปิงเราไปกินอาหารเช้ากันแถวๆหน้าวัดพระมหาธาตุจากนั้นก็เดินไปเที่ยวตลาดเสาร์-อาทิตย์กันต่อ  เพราะพี่ปิงต้องไปซื้อกับข้าวให้แม่  แล้วจากนั้นก็ไปเดินซื้อของที่โลตัสเพื่อจะเอาไปเข้าร้านที่บ้านพี่ปิง  เมื่อธุระของพี่ปิงเสร็จพี่ปิงก็กลับมาส่งผมที่บ้าน  เมื่อมาถึงบ้านผมก็เห็นโมวิ่งออกมาหาผมหน้าตาตื่นและร้องไห้ด้วย  ผมเห็นดังนั้นก็ตกใจคิดว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ  จะถามโมก็ไม่ทันเพราะโมจูงมือผมแล้วลากขึ้นไปบนห้องตั้ม
   เมื่อเข้าไปในห้องผมถึงกับนิ่งไปชั่วขณะแล้วพอตั้งสติได้น้ำตาผมก็ไหลออกมาด้วยความตกใจ  เพราะสภาพที่ผมเห็นนั้นคือตั้มนอนตัวสั่นสะท้านแล้วเพ้อตลอดเวลา  ผมเลยตะโกนเรียกพี่ปิงแล้วบอกให้พี่ปิงเอารถออกแล้วพาตั้มไปส่ง รพ.   ตลอดทางผมนั่งหลังมากับตั้มผมกอดตั้มไว้ตลอดและตั้มเองก็กอดผมไว้ตั้มตัวสั่นน้อยลงจนมาถึง รพ.
“พี่ปิงตั้มจะเป็นอะไรมากไหม”  ผมเห็นพี่ปิงเดินมา  ผมเลยวิ่งเข้าไปกอดพี่ปิงแล้วถามพี่ปิง
“น้องเอกใจเย็นๆก่อนนะ  ตั้มแค่ไม่สบายไม่เป็นอะไรมากหรอก”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี”
“พี่อิจฉาตั้มนะ  พี่ไม่รู้ว่าถ้าพี่เป็นแบบนั้น  น้องเอกจะห่วงพี่แบบนี้หรือเปล่า”
“พี่ปิงอย่ามาพูดแบบนี้อีกน่ะ  ถ้าให้ตั้มเลือกระหว่างพี่กับตั้ม  เอกตอบได้เลยว่าเอกเลือกตั้ม”
“น้องเอก  แคร์พี่บ้างได้ไหม  รับรู้บ้างได้ไหมว่าพี่รู้สึกยังไงเวลาที่เห็นแฟนตัวเองเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นออกนอกหน้า”
“เอกไม่สนหรอกนะว่าใครจะรู้สึกยังไง  เอกแคร์แค่ว่าตั้มจะเป็นยังไงมากกว่า  ถ้าพี่รับไม่ได้หรือทนไม่ได้เราก็เลิกกัน”
“พี่ขอโทษน้องเอก  พี่ขอโทษ”



เอาไปเท่านี้ก่อนนะครับ  ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ครับ  ว่าจะลงตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว  แต่โดนลากไปดูบอลด้วย  เลยไม่ได้มาลงให้
ขอบคุณทุกกำลังใจ  ทั้งในเมนท์และข้อความที่ส่งมาให้นะครับ

[imageriz]

  น้องเอก

  คือว่านะ แคร์คุณชายตั้มขนาดนั้น แต่ทำไมยังไปคบกับพี่ปิงล่ะ

คุณชายก็เจ็บ พี่ปิงก็เจ็บ น้องเอกก็เจ็บ   หรือพี่อ่านตกตรงไหนไปปล่าวอ่ะนี่

เลยไม่เข้าใจน้องเองเท่าไร ใจอยู่กะคุยชาย แต่ไมคบกะพี่ปิง 

ปล. น้องเอกโดนลากไปดูบอลอย่างเดียวเหรอ   

อย่างนี้ต้องจัดการคุณชาย ชิมิ 

[mist]

อ่านตอนนี้แล้ว ถึงเข้าใจ ถึงคำว่า "ด้านมืด" ของชื่อเรื่อง

[LIZZ]

อ่านตอนนี้แล้วมันก็บีบหัวใจเหมือนกันนะ เหมือนจะเข้าใจความรู้สึกตั้มมากขึ้น
แต่ก็เห็นใจพี่ปิงเหมือนกันนะ และก็เข้าใจเอกด้วย อ่านตอนนี้แล้วกดดันจิงๆ 

[StillLoveThem]

 ...2 คนนี่ ก็เป็นแบบนี้ ชอบแอบซ่อน..ชอบฝืนความรู้สึก..
...ชอบทำให้..ตัวเอง..เจ็บ..ดีนะ กว่าจะรู้ใจตัวเอง..ยังไม่สาย
...เห็นไหม ตัวป่วนประจำกระทู้วิ่งไปวิ่งมา..แล้วก็ชวน..ดูบอล

[broke-back]

คนดี กะ คนรัก
มันต่างกัน
 

 :กอด1:ขอบคุณครับ น้องเอก +1 เล่าแล้วทำให้เข้าใจเหตุการณ์ได้มากขึ้นครับ

[sexyman]

 






 







 

[dokjarn]

 

อ่านยังไงก็ชอบ

ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย

เอกน่ารักเสมอ สำหรับคนอ่าน

และ....คุณชายตั้ม

เป็นกำลังใจให้นะครับ

อย่าไปสนคนป่วนใจ

ปล่อยเขาไปเเด๋ยวก็ฝ่อไปเอง

 

 

[IZE]

อยากได้แบบน้องเอกอีกสักคนเหลือบ้างไหม

[khun_Kling]

จะสงสารใครดีเนี้ย
ความรักหน่อ ความรัก
รักพี่เอกค่ะ รักทุกวันนน จุ๊บๆ

พี่เอก ไอพี่ตั้มด่าหมิวว่าสมควรตาย ฝากโยนลงบ่อขี้ด้วยน่ะคะ จับขังในห้องน้ำสักวันก้ได้ คิคิ

[chatkub]

รอตอนต่อไป

แต่อย่าหั้ยนานนะครับ

[—“L•nely_l3”—]

 

รอตอนต่อไปครับ

[eak_Krub]

          ผมนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินได้เกือบๆชั่วโมง  คุณหมอก็เรียกเจ้าของไข้เข้าไปพบผมก็เดินเข้าไปหาคุณหมอ  สรุปแล้วตั้มต้องนอนพักฝืนร่างกายที่ รร. เพื่อดูอาการไปก่อนเนื่องจากมีไข้สูงกว่าปกติมาก  ผมกับเพื่อนๆทุกคนไม่ได้ไปไหนเลย  เราอยู่รอตั้มตื่นมาทุกคนคงเป็นห่วงตั้ม  สีหน้าแต่ละคนดูจะเป็นกังวลกับอาการของตั้ม  โดยเฉพาะนุ่นกับโมนั้นร้องไห้เกือบตลอดเวลา  หยุดร้องได้ไม่นานก็ต้องกลับมาร้องอีกเพราะทนเห็นสภาพตั้มตอนสั่นสะท้านและเพ้อไม่ไหว  ผมเองถึงไม่ได้เป็นเป็นเหมือนตั้มแต่แค่ผมเห็นสภาพตั้มผมก็รู้แล้วว่ามันทรมานแค่ไหน
   พวกเรานั่งรอ ยืนรอได้สักพักตั้มก็ฟื้นขึ้นมาแต่  คุยกันได้ไม่นานตั้มก็หลับไปอีกคงจะเพลียและง่วงด้วยฤทธิ์ยา  จากนั้นทุกคนก็สลับกันไปทานข้าวแต่ผมไม่ได้ไปหรอกครับผมอยากที่จะอยู่เฝ้าตั้ม  ผมอยากจะอยู่ตอนที่ตั้มตื่น  ผมอยากจะคุยกับตั้ม  ผมอยากบอกตั้มว่าผมขอโทษ  ผมอยากขอโทษตั้ม  ผมพร้อมที่จะเลิกกับพี่ปิงได้ทุกเวลา  ใครจะว่าผมเห็นแก่ตัว  ผมเลว ผมชั่วยังไงผมก็ยอม  ขอแค่ตั้มกลับมาเป็นตั้มคนเดิม  ขอให้เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็พอแล้ว  ผมรอได้สักพักพ่อกับแม่ก็เข้ามาในห้อง  ผมนั่งคุยรายละเอียดกับท่านได้สักพัก  ท่านก็ให้ผมกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  เพราะท่านขอให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนตั้มในคืนนี้  สำหรับผมแล้วไม่ขอให้ผมทำ  ผมก็ขอทำเองอยู่แล้ว
   ผมกลับไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บของที่จำเป็นอย่างรวดเร็วเพราะผมอยากจะเห็นหน้าตั้มตอนที่ตื่นแล้ว  ผมกลัวพลาดโอกาสนั้น  แต่แล้วผมก็พลาดโอกาสนั้นจริงๆ  เพราะตอนที่ผมเดินเข้าไปในห้องผมเห็นตั้มนั่งยิ้มกับเพื่อนๆคนอื่นแต่พอเห็นผมปุ๊บตั้มก็หุบยิ้มทันทีแล้วทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย  จากนั้นทุกคนก็ขิตัวกลับก่อนเพราะเริ่มจะดึดแล้ว  เลยเหลือผมกับตั้มสองคนในห้อง 

“กินข้าวยัง”  ผมอยากคุยกับตั้ม  แต่ผมไม่รู้ว่าผมจะเริ่มยังไงดี  แต่ไม่ว่าผมจะถามอะไรตั้มก็ไม่ยอมตอบกลับมาสักคำตอบเดียว  ผมเลยเดินไปหยิบผ้าที่พี่พยาบาลเอามาให้  เพื่อจะใช้เช็ดตัวให้ตั้ม  ตั้มก็ยอมให้ผมทำโดยดี  ผมคิดในใจว่าถ้าผมกับพี่เลิกกันผมกับตั้มเราอาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม  ไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ได้  แต่ขอให้ได้อยู่ด้วยกันตลอดก็พอแล้ว  ผมเลยตัดสินใจที่จะพูดเรื่องนี้กับตั้ม

“เราจะไปบอกเลิกพี่ปิง”
“ทำไม”  ตั้มถามผมด้วยน้ำเสียงตกใจ
“เพราะนาย”
“ไม่ได้  พี่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด  มึงจะไปบอกเลิกพี่เค้าทำไม”  ตั้มตะคอก เสียงดังใส่ผม  จนผมตกใจร้องไห้ออกมา
“แล้วนายจะให้เราทำยังไง  เราทำอะไรไม่ถูกแล้ว  เราไม่มีความสุขที่เห็นนายต้องทำตัวแบบนี้”
 “กูง่วงแล้ว  นอนก่อนนะ”  ตั้มเงียบไปก่อนจะตอบกลับมา
   ผมเดินกลับไปปิดไฟแล้วกลับมานอนที่โซฟาผมนอนร้องอยู่นานมาก  พร้อมกับคิดไปว่า  ถ้าวันนั้นผมไม่รับปากที่จะคบกับพี่ปิง  วันนี้ตั้มก็คงไม่เป็นแบบนี้  ถ้าวันนั้นผมกล้าพอที่จะปฏิเสธใครหลายๆคนคงไม่ต้องมาเสียใจเพราะผม  พี่ปิงคงไม่ต้องทนทรมานกับการที่เห็นแฟนตัวเองมีใจให้คนอื่น  เพื่อนๆคงไม่ต้องมาคอยเป็นกังวล เป็นห่วงตั้มแบบนี้  ผมโทษตัวเอง  โทษที่ไม่เข้มแข็งพอ  โทษที่ไม่มีความกล้า  ผมรู้สึกเกลียดตัวเองไม่มักจะทำอะไรไม่ได้เรื่อง  ต้องคอยพึงพาคนอื่นตลอด  ผมนอนคิดอยู่อย่างนี้สลับไปสลับมาจนผมหลับไป  แต่ผมก็รู้สึกตัวเหมือนมีคนเอาผ้าห่มมาห่มให้ผม  ผมเลยลืมตาขึ้นมองเห็นใบหน้าตัมกำลังก้มลงต่ำมาเรื่อยๆ  ผมจ้องมองตาตั้มคู่นั้นอยู่นานเพราะผมไม่ได้สบตาคู่นี้มานานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้  ผมอยากจะมองไปนานๆ  แล้วอยู่ๆตั้มก็ก้มลงมาจูบที่หน้าผากผม  แล้วพูดว่า

“นอนซะนะ”  แล้วผมก็เอามือตั้มมากุมไว้ที่หน้าอกแล้วหลับไป

[luvY]

  วันนี้จิ้มน้องเอกได้ทัน อิอิ

เชียร์ต่อไปค่ะ

[StillLoveThem]

 ...คงอึดอัด กันทั้งคู่เนอะ
...คนนึงก็..รัก..ตั้งแต่แรกแล้วแต่..ปากแข็ง
...คนนึงก็..รัก..ตั้งแต่แรกแล้วแต่..กลัวเขา...ไม่รักตอบ
...สุดท้ายเลย..เจ็บ..ทั้งคู่..
...วันนี้ตัวแสบ ไปไหนฟะ ไม่มาวิ่ง เล่น แซว จขกท

[imageriz]

   สงสารน้องเอก จังเลย   

 ไม่มีอะไรจะพูดอ่ะ 

  เป็นกำลังใจให้ และรอตอนต่อไปนะ 

[sexyman]

มาแว้ววววว


 

มาวิ่งลั้ลล้า


อายจัง  มีคนบ่นคิดถึง