หัวข้อ: ห้ามยังไง...ก็จะรัก (ด้านมืดของ อย่ารักกู...)

[sexyman]

เจ็บจี๊ดที่ใจแทนปิงเลย
อย่างว่าแหละ...ไปรักคนที่เค้ามีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว

 :L1:ขอบคุณคับ เอก +1 ให้กับความน่ารัก เล่าตรงไปตรงมาดี

ทีกับเรามืเคยเลยที่จะชมแบบนี้

 

[yee]

สงสารใครดี    ..... พี่ปิงกับตั้ม


บอก1เอก

[—“L•nely_l3”—]

น่าสงสารรรรรรรรร

เจ็บทั้งคู่ 

[i_ang]

 

เอกตรงดี

[luvY]

  อ่านตอนนี้แล้วสงสารทั้งพี่ปิงและน้องเอก

[imageriz]

อ่านแล้วรู้สึกสงสารพี่ปิง 

[wan]

อ่านตอนนี้ รู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศแบบนี้จัง

หันซ้ายก็เจ็บ หันขวาก็เจ็บ อยู่ที่คนกลางละว่าจะตัดสินใจแก้ปัญหานี้ยังไง

+1 ให้น้องเอกนะครับ แต่สา... น้องเอกนี้กวนกระทู้อยู่ได้ไม่ไปต่อกระทู้ตัวเอง

หรือมาควบคุม แต่อย่างว่าแหละ มีแฟนน่ารัก ก็เลยต้องทำตัวเป็น ... หวง ...

ไปละครับ ก่อนโดน ... ( ที่ไม่ใช้อีโม้ เพราะประหยัดทรัพยากรของเล้า ) เป็นคนดีเนอะ

[แมววาย]

คนนี้ใจร้ายเนอะ  555

คิดถึงน้องเอก

[Yurameki]

มันก็เจ็บกันหมดล่ะ ณ ตอนนั้น ณ จุดๆ นั้น
 




 




 

[LIZZ]

อ่านแล้วจิงๆก็เห็นใจทั้งคู่อ่ะ

แต่เมื่อมันสวนทาง มันเลยพูดยาก

 

[luvY]

ช่วยดัน หล่นไปหน้า 2 แระ

รอน้องเอกมาเล่าต่อนะคะ

[eak_Krub]

หลังจากวันที่พี่ปิงมาค้างที่บ้านผมจนมาถึงวันนี้ก็ผ่านไป 3 วันแล้วและวันนี้ก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของคนสำคัญสำหรับผม  ผมนั่งรอโทรศัพท์จากตั้มทั้งวัน  แต่ก็ไม่มีบางครั้งมีสายเข้ามาผมก็รีบวิ่งมาดูพอเห้นหน้าจอแสดงชื่อว่าไม่ใช่ชื่อตั้มก็เกิดอาการไม่อยากรับขึ้นมาเลยปิดเครื่องไปเลย  จากนั้นผมก็เดินขึ้นไปนอนบนห้องและเป็นอีกครั้งที่ผมนอนหลับทั้งน้ำตา
   ผมตื่นมาอีกทีในห้องก็มือสนิทแล้วเดินลงมาด้านล่างก็เจอแม่นั่งดูโทรทัศน์กับพ่ออยู่  แม่เห็นผมก็บอกว่าเมื่อตะกี้โมโทรมา  ผมก็เลยเดินขึ้นไปบนห้องเปิดมือถือว่าจะโทรหาโม  แต่โมก็โทรเข้ามาก่อนพอดี
“ว่าไงโม”  ผมทักโม
“เอกอยู่ไหน  ทำไมไม่มาบ้านตั้ม  ไม่รู้หรือไงว่าวันนี้วันเกิดตั้ม”  โมต่อว่าผมด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
“รู้ดิโม  แต่เจ้าของงานเข้าไม่ชวนเราไม่กล้าไปหรอก”  ผมบอกกับโมไป
“เห้ยแกยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม  ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องมาคิดมาก  แล้วตกลงแกอยากมาไหม  เดี่ยวให้เบียร์ไปรับ”
“โมเราอยากไปนะ  เราอยากไปมากมากกว่าทุกคนในงานด้วยซ้ำ  แต่เราไปไม่ได้  โมก็รู้ว่าทำไม”  ผมพูดออกไปแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง  ผมเริ่มรู้สึกว่าช่วงหลังมานี้ผมร้องไห้บ่อยมาก
“เออๆ  เรื่องนั้นช่างมันเห๊อะ  เดี่ยวเรากับเบียร์จะไปรับแก  แต่งตัวรอไว้เลย”
“ไม่ต้องหรอกโม  เราจะนอนแล้ว แค่นี้นะ”
   ผมวางสายจากโมแล้วล้มตัวลงนอนกับที่นอน  ตอนนี้ผมยังนอนร้องไห้อยู่แต่น้ำตาผมไม่ได้ไหลออกมามีเพียงอาการสะอื้นเท่านั้น  น้ำตาผมคงไหลออกมาหมดตัวแล้วเลยทำให้ตอนนี้เพียงหยดเดียวมันก็ไม่มีออกมาให้เห็น  การถูกทิ้งหรือถูกลืมมันทรมานแค่ไหนผมก็เพิ่งจะได้สัมผัสมันก็ครั้งนี้นี่เอง  มันเหมือนโลกทั้งโลกหยุดหมุน  ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว  มองไปทางไหนมีแต่ความว่างเปล่า  มันหนาวเหน็บไปถึงกระดูก   ผมปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในภวังค์อยู่อย่างนั้นจนผมจำอะไรไม่ได้อีกเลย
   หลงายวันต่อมาผมได้รับสายจาดเบียร์บอกว่าจะไปเที่ยวเกาะสมุยกัน  ผมเลยไปขอพ่อกับแม่แล้วตอบตกลงเบียร์ไป  และวันรุ่งขึ้นเบียร์ก็มารับผมที่บ้าน  ผมพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆและตั้มด้วย  ตั้มไม่พูดคุยอะไรกับผมสักคำ  เมื่อไปถึงเกาะก็มีญาติเบียร์มารอรับอยู่แล้ว  พี่คนนั้นชื่ออะตอมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเบียร์จากนั้นพี่เขาก็นำทางไปยังรีสอร์ทของพี่เขา  เมื่อไปถึงพวกผมก็ขนของเข้าที่พักกันขณะจัดของอยู่โทรศัพท์ผมก็มีสายเข้า  ผมเลยเดินออกมารับสายที่หลังบ้าน
“ครับพี่ปิง”  พี่ปิงโทรเข้ามาหาผม
“น้องเอกอยู่ไหนครับ”
“สมุยครับพี่  มีอะไรหรือเปล่า”
“ไปตั้งแต่เมื่อไหร่  ทำไมไม่บอกพี่เลย”
“เพิ่งมาถึงครับ”
“หรอ  พี่ก็เพิ่งออกจากค่ายเหมือนกัน  เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พี่ตามไปด้วยดีกว่า”
“แล้วแต่พี่ครับ  เอกยังไงก็ได้”
   หลังจากจบการสนทนา  ผมก็เดินมาสมทบกับเพื่อนๆที่นั่งตั้ววงคุยกันอยู่ที่หน้าบ้าน  ตลอดเวลาผมคอยแต่มองตั้ม  หวังว่าตั้มหันมายิ้มหรือถามไถ่พูดคุยกับผมบ้าง  แต่ก็ไม่มีเลยถึงแม้ว่าจะมีเสียงคุยของผู้คนไม่ขาดแต่ผมก็ยังรู้สึกว่าบริเวรรอบๆตัวผมยังเงียบอยู่  ผมทนเก็บความรู้สึกกดดันแบบนี้ไม่ไหว  ต้องการจะคุยกับตั้มให้รู้เรื่องไปเลย  จะเป็นเพื่อนกันต่อไปหรือไม่ก็ให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลย
“ตั้ม  เรามีเรื่องอยากคุยด้วย”  ไ
“กูยังไม่ว่างคุยตอนนี้  ถ้ากูว่างเมื่อไหร่กูจะไปคุยด้วย”  แล้วตั้มก็เดินเข้าบ้านไปเลย



PS.เอาไปเท่านี้ก่อนนะครับ  เพราะโดนแย่งใช้คอมตลอด  เลยไม่มีเวลาลงเรื่องมากพอ

[sexyman]

   สั้นดีแท้

   ก่อนไปทำงานดีป่ะ

[C2U]

^
^
จิ้มตัวป่วน    
ถามใครเหรอตั้ม     (แล้วได้คำตอบป่ะ )


อ่อ ตอนนี้ ตั้มใจร้ายมาก     
 :กอด1:โอ๋ๆ น้องเอก

[namtaan]

สงสารน้องเอก
พี่ปิงก็เหมือนกัน
แต่ตั้มใจแข็งจริงๆนะ

อ่านมุมน้องเอกบ้างก็เพิ่มความชัดเจนอีกเยอะเลย
ขอบคุณน้องเอก และ บวก 1 แต้มจ้า

[mist]

  สงสารอ่ะ แต่ก็เข้าใจทุกฝ่ายนะ

[khun_Kling]

รักมี๊เอกที่สุดเลยยย
เศร้าจัง เฮ้อ 

[IZE]

สั้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[boboaje]

  .. .รู้สึกว่าด้านมืดรันทดมากเลยค่ะ กลับมาอ่านอีกครั้ง รอตอนต่อไปนะคะ อย่าไปรักมันเลยค่ะ เอก ปู้จายเยอะแยะ

ไม่ต้องง้อมานน นน น น (สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา อิอิ) รักพี่ปิงค่ะ มาทางนี้ก็ได้นะคะ รอรับอยุ่ค่า  .. .

[chatkub]

สั้นมากๆๆเลยครับ

มาต่อแบบเยอะๆหน่อยนะครับ

[StillLoveThem]

  สั้นดีแท้

   ก่อนไปทำงานดีป่ะ

        ^
...หื่นข้ามกระทู้เลยว่ะ...
...อ่านที่น้องเอกเล่า บีบคั้นมากๆๆ สงสารด้วย เหมือนแอบรักเขาอยู่ข้างเดียว
...แต่ทำไมอ่านของอีกคน ไม่เคยมีความรู้สึกนี้วะ มีแต่ มส ว่ะ

[Yurameki]

  พี่เอก
มัน... บอกไม่ถูกอ่ะ   โดนบีบคั้นขนาดนี้
แต่พี่เอกก็ยังรักพี่ตั้ม 

  พี่ตั้ม ดีกว่า

[—“L•nely_l3”—]

น่าสงสารพี่เอกอ่า

แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของทั้งคู่แหละครับ

-----------------------------------------

สั้นไปหน่อย

แต่ก็ดีใจที่พี่เอกมาต่อเรื่องให้คร๊าบ

[imageriz]

เป็นกำลังใจให้น้องเอก นะ   

มาสั้น ๆ ก็ไม่เป็นไร เพราะเข้าใจว่ามีตัวป่วน 

[i_ang]

 

[broke-back]

ทำอะไรที่มันตรงข้ามกับใจของเรา
ความทุกข์มักจะท่วมท้นใจ 

 :กอด1:น้องเอก
บวก 1ให้น้องเอก รีบเอาคอมฯของเราคืนมาให้ได้
  ไปใช้คอมฯของมรึงซิวุ้ย ไอ่คุงชายตั้ม เด๋วปั๊ดเหนี่ยว

[wan]

ทำเป็นเล่นตัวนะ นายตั้ม เดี๋ยวจะโดน 

เป็นกำลังใจให้น้องเอกเสมอนะครับ +1 ให้เป็นคะแนนสะสม ด้วยครับ

[crazykung]

ตามอ่านของพี่เอกทันแล้ว

เอิกๆๆ เมื่อไหร่พี่เอกจะตามทันเรื่องพี่ตั้ม มีบางตอนอยากรู้ตอนเป็น ver พี่เอก

ขอบคุนพี่เอกที่อุส่าพิมให้พวกเราอ่านครับ

 

มีเวลาอย่าลืมมาเยี่ยมพวกเราบ้างเน้อ

[jpkoko]

อน่ะ เค้า กำ ลัง เศร้า

มา ชวน ทำ .... 

[RAKDEK_KA]

  ใครมาแย่งใช้คอมเนี่ย เดี๋ยวปั๊ด
แต่ว่าน้องเอก :-[มาต่อสั้นๆ แต่บ่อยๆกดีนะคะ