ภาคสอง
บทที่ 24 – อะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป – BACK AT YALE
หน้าต่างบานเดิม……. เพดานก็อันเดิม………. เพื่อนร่วมห้องก็คนเดิม แต่ความสัมพันธ์อะไรบางอย่างมันก็ทำให้ทุกๆอย่างดูเปลี่ยนไป…………………………....ผมตื่นเช้าขึ้นมาก็เห็นโน้ตใบเล็กๆวางอยู่ที่หัวเตียง
“ไปเรียนแล้วนะ อย่าลืมทานข้าวเช้าล่ะ
ด้วยรักและห่วงใย
แบงค์สุดหล่อ”
………ถึงแม้ว่าอากาศในนิวฮาเวนตอนนี้จะอุ่นขึ้นมานิดหน่อยเทียบกับช่วงก่อนที่ผมกลับไปเมืองไทยแล้ว แต่หิมะก็ยังคงละลายไม่หมดและยังมีบ้างบางส่วนที่ยังติดอยู่ตามหลังคาของตึกต่างๆในโรงเรียนและตามกิ่งไม้ ช่วงเวลาใกล้เข้าฤดูใบไม้ผลิคือช่วงที่ทำให้ผมรู้สึกสดชื่นมากๆในรอบปี การที่เราได้มองดูความเปลี่ยนแปลงต่างๆมันก็เหมือนกับเป็นการได้เริ่มต้นอะไรใหม่ๆในชีวิต ได้ลองใช้ชีวิตในแบบที่แตกต่างไป แต่ก็ยังคงความเป็นตัวของตัวเองเอาไว้……..เพราะบางทีเราก็อาจจะได้รู้จักตัวเองมากขึ้น………..
ผมเดินไปที่โต๊ะแล้วก็รินโอวัลตินที่ไอ้แบงค์มันชงไว้ก่อนที่มันจะไปเรียนมาดื่ม กลิ่นหอมหวานและไออุ่นทำให้ผมรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่ใครคนนึงมีให้ผมมาตลอด มันเป็นแรงใจให้ผมสามารถเริ่มต้นวันใหม่ได้อย่างสดชื่น………..
……………………
“ฮัลโหล….มุกหรอ?”
“อืมพี่อาร์ม…….โทรมามีอะไรเนี่ย”
“ก็คิดถึงอะ…โทรหาไม่ได้หรอ”
“แหมๆๆ ได้สิคะ คิดถึงน้องสาวสุดสวยคนนี้ก็โทรมาได้ตลอดเลยนะ……..เออนี่ มุกโหลดเป็นต่อให้แล้วนะ เดี๋ยวจะส่งไปให้ ตอนเมื่อวันก่อนขำมากๆ”
“โห รู้ใจพี่จริงๆเลยไอ้น้องคนนี้…กำลังจะพูดอยู่พอดี”
“อ้าว…….อ๋อ…..สรุปที่โทรมาเนี่ยแค่อยากให้มุกโหลดเป็นต่อให้ใช่มะ…..”มันทำเสียงงอนๆ
“เฮ้ย ไม่ใช่ๆ พี่แค่ชมเฉยๆว่ารู้ใจ ที่โทรมาเนี่ยก็โทรมาถามว่าสบายดีไหม อะไรอย่างงี้”
“เออ ให้มันจริงเหอะ…….ออกไปเที่ยวกับเพื่อนละนะ มีอะไรอีกป่าว”
“เฮ้ย นี่เมืองไทยมันก็สองทุ่มกว่าแล้วนะ….ยังจะไปไหนอีก”
“ก็ไปกินข้าวแล้วดูหนังอ่ะ ไม่กลับดึกหรอกน่า…..” เสียงมันนี่แบบรำคาญสุดๆ
“เออๆ ขับรถดีๆล่ะ”
“รู้แล้วๆ ไปนะ สวัสดีค่ะ” แล้วมันก็วางสาย
…………..
วันนี้ผมมีเรียนตอนสิบเอ็ดโมงเลยทำให้ผมมีเวลานั่งเล่นนอนเล่นในช่วงเช้า….ผมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนที่ไอ้แบงค์มันให้มาแล้วก็เข้าเดินเข้าไปอาบน้ำ ทุกๆอย่างวันนี้มันเป็นไปอย่างราบรื่น เชื่องช้า แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกเบื่อหน่ายแต่อย่างใด…..ผมอาบน้ำเสร็จก็จัดการเช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าแล้วก็เดินลงไปที่ Dining Hall เพื่อไปทานอาหารเช้า
“Hi Sweetie, You seem really happy today (ว่าไงจ๊ะที่รัก วันนี้ดูมีความสุขจังเลยนะ)” ไอ้หวานหว่านเดินเข้ามาแต่ไกล
“What makes you say that? (อะไรถึงทำให้เธอพูดอย่างงั้นล่ะ)” ผมถามมัน
“Well, you skin is really bright today……………. like people who are in love (ก็ผิวเธอมันดูสว่างมาก……….เหมือนคนที่กำลังมีความรักน่ะ)”
มันแซวแล้วก็หัวเราะคิกคัก
“Stop talking rubbish!!..........let’s eat and then go to class (ไม่ต้องมาพูดเน่าๆเลย………ปะ กินข้าวแล้วไปเรียนกัน)” ผมชี้นิ้วสั่งให้มันกินข้าวเช้าต่อ
มาถึงตอนนี้ ไอ้หวานหว่านกับซูมันก็รู้แล้วล่ะว่าผมกับไอ้แบงค์คบกัน แต่พวกมันก็ไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปบอกใครแม้กระทั่งเพื่อนสนิทของผมคนอื่นๆอย่างอี๋ฟ่านกับโซฟี่ เพราะว่าพวกมันอยากให้เราสองคนพร้อมก่อน……..
…………………………..
ผมกับหวานหว่านเดินออกจากโรงอาหารมาด้วยกันเพื่อมุ่งหน้าไปห้องเรียนวิชา Asian Studies แค่หยุดคริสต์มาสกับปีใหม่เพียงแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็ทำให้อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป พวกเครื่องประดับวันคริสต์มาสได้ถูกถอดออกเรียบร้อย เหลือเพียงแค่ซากของกิ่งไม้และใบไม้แห้งที่ร่วงหล่นลงมาตามตึก
.......................
.......................
............
…………………….เวลาในห้องเรียนผ่านไปรวดเร็ว
……………
…………………………….
“อ้าว อาร์ม หวานหว่านละ?” เสียงไอ้แบงค์ดังขึ้นมาขณะที่ผมกำลังเดินกลับไปที่หอ
“อ๋อ พอเรียนจบมันก็เดินไปคลับเต้นละตินแล้ว เห็นมันบอกว่าวันนี้มันกับซูจะมีซ้อมใหญ่ ดึกอะ กว่าจะเลิก”
“อ้าวเหรอ…..เออ……งั้นเย็นนี้เราไปกิน hotpot กันดีไหมอาร์ม” มันถามแล้วก็จ้องหน้าผม แววตามันมีความหวัง
………..
“เออ ก็ดีนะ อยากไปกินอยู่เหมือนกัน ไม่ได้ไปตั้งนานแล้วเนอะ”
“อื้มๆ งั้นเดี๋ยวสักทุ่มนึงเราค่อยออกไปละกัน ตอนนี้กลับไปนอนกันก่อนดีกว่า ป่ะ”
“อืมๆ…..”
………………………….
ตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาหกโมงกว่าๆ………..
“อ้าว ตื่นแล้วหรอ อาร์ม” มันถามผม
“อืมๆ แล้วนี่แบงค์ยังไม่ได้นอนหรอกเหรอ”
“อือ ใช่ คือเราคิดเรื่องเรียนนิดหน่อยอะ”
“อย่าเครียดมากนะ” ผมพูดแล้วก็เดินไปหอมให้กำลังใจมันทีนึง
“ปะๆ ไปเหอะอาร์ม แบงค์หิวแล้ว” มันหันมายิ้มให้
…………….
เราสองคนเดินออกมาจากในหอ แล้วก็ตรงไปที่ร้านฮอทพอทร้านที่ผมเคยไปกับสองสาว ไอ้แบงค์มันหิ้วกระเป๋าสะพายมาเพื่อที่จะเอาเสื้อหนาวไปเปลี่ยนเพราะมันไม่อยากได้กลิ่นอับๆของเครื่องปรุงกับควันหลังจากที่กินเสร็จ ท้องฟ้าคืนนี้ไม่มีแม้แต่แสงของพระจันทร์ทำให้ผมมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าระยิบระยับ….ผมกับไอ้แบงค์เดินจับมือกันเพื่อตรงไปที่ร้าน….. ระหว่างทาง เราสองคนก็ได้สร้างโลกส่วนตัวขึ้นมา……ในโลกใบนั้นมีเพียงแค่ผม…..กับไอ้แบงค์
…………………….
….
“แบงค์กินเยอะๆนะ พรุ่งนี้มีเรียนตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า”
“อือ ใช่สิ อาร์มมีเรียนแค่ตอนบ่ายนิ ถ้าอย่างงั้นงั้นอาร์มก็คอยคีบอาหารให้เราแล้วกัน เราจะได้ไม่ต้องเสียเวลามานั่งต้มไง”
“อ้าว………ไหงเป็นงั้นล่ะแบงค์…”ผมอ้อนมันเล่น ทำท่าทางโกรธ
“แหมๆ เราล้อเล่นน่ะ…….อ่ะ นี่ กินผักเยอะๆนะ จะได้ผิวสวยๆปากนุ่มๆ เวลาแบงค์จูบจะได้มีอารมณ์..”มันพูดแล้วก็เล่นหูเล่นตา
…………………..
“ไอ้บ้าแบงค์ ไปไกลๆเลย ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน” ผมเริ่มขุ่นๆ
“โอ๋ๆ สุดหล่ออย่างอนสิ…………” มันพูดแล้วก็ยื่นนิ้วก้อยมาให้ผม
“……….อะๆ ก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นแบงค์นะ” ผมพูดแล้วก็ยิ้มหวานให้มัน
…………………
…….มื้อนี้เป็นมื้อแห่งความสุขอีกมื้อ มันก็เหมือนกับวันที่ผมมากับสองสาว เพียงแต่ความสัมพันธ์ระหว่างคนบนโต๊ะมันแตกต่างไป……เท่านั้นเอง เราสองคนกินกันเสร็จก็เลือกที่จะไปนั่งเล่นต่อที่สวนสาธารณะเพื่อดูดาวต่อสักครู่ ผมนั่งมองดูท้องฟ้าได้แค่แปบเดียวก็รู้สึกใจหายวาบขึ้นมา……….ตอนนี้พระจันทร์มันไม่อยู่แล้ว เหลือเพียงแต่ดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับอย่างโดดเดี่ยว…..ผมอยากจะรู้จริงๆว่าชีวิตของคนเรามันจะเป็นเหมือนพระจันทร์กับดวงดาวได้ตลอดหรือไม่…..เพราะถึงยังไงแล้ว……พระจันทร์มันก็ต้องกลับมา…….แต่สำหรับความรัก….มันอาจจะไม่เป็นอย่างงั้น…………ถ้าวันนึงมันเกิดต้องจางหายไป
…………………………………………
“แบงค์ อาร์มอยากเปลี่ยนเสื้อละ……….. อับจัง” ผมหันไปถามมันเพื่อที่จะเอาเสื้อหนาวตัวใหม่มา
“ไม่มีอะ…..”มันตอบหน้าตายๆ
“อะไรเนี่ย ก็ตะกี้แบงค์บอกว่าเอาเสื้อหนาวมา”
“ก็ไม่ได้เอามา”
“อ่าว แล้วยังงี้เอากระเป๋ามาทำไม?” ผมเริ่มขุ่นๆ
มันไม่ตอบผม……แต่มันก้มลงไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสะพายใบนั้นแทน
“นี่ไง” มันพูดแล้วก็ยื่นอะไรบางอย่างมาให้ผม…………………
ผมคลี่มันออกมาดูช้าๆก็เลยรู้ว่ามันคือผ้าเช็ดตัว….สีเดิม…..ขนาดเดิม……กลิ่นหอมเหมือนเดิม………แต่คำบางคำที่ถูกเขียนอยู่บนนั้นได้เปลี่ยนไป………มันเขียนว่า………
IN LOVE
……………………………………………….
“อาร์ม คืนนี้อาร์มใช้ผ้าเช็ดตัวผืนนี้นะ”
………………………………..
ผมไม่ได้ตอบอะไรมัน……………..มีเพียงแค่ไอ้แบงค์ที่เอนตัวเข้ามาจูบผม……………… แล้วเราสองคนก็นั่งจูบกันที่ม้านั่งจนเนิ่นนาน……..
………..มันเป็นจูบที่อ่อนโยนและนุ่มนวล……..ซึ่งมันต่างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้นอย่างสิ้นเชิง………
tbc
==============================================================
อังกฤษวันละคำสองคำ
"To the world you may be one person, but to one person you may be the world"
คุณอาจจะเป็นเพียงแค่คนหนึ่งคนบนโลกใบนี้ แต่สำหรับใครบางคน คุณอาจจะเป็นโลกทั้งใบของเค้า
ดูแลและให้ความใส่ใจกับคนที่คุณรักมากๆนะคะ
เอม
หัวข้อ: เรียนวุ่น ธุรกิจรัก บทที่ 60 (10/11/09) อวสาน --- มีตอนพิเศษมาต่อให้ (อ่าน 213547 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก