ขอโทษเพื่อนๆที่เงียบหายไปหลายวัน เนื่องจากไอฮวดมันทำตัวไม่ดี
เลยโกดมัน แล้วก็พาลไม่อยากจะคิดถึงมัน ไม่อยากจะนึกถึงมัน
แต่....ผมอยากจะให้เรื่องราวทุกอย่าง.....จบเสียที ก็เลยมาต่อตอนสุดท้าย
หลังจากที่ผลัดวันประกันพรุ่งมาหลายรอบ
ว่าแล้วก็.......ต่อกันเลยเนอะ
..............
.........
ตอนนั้น......ผมยังคงลน บวกกับสับสน ไม่รู้จะเริ่มทำอะไรต่อดี
ไอผ้าขี้ริ้ว เอ้ย...เสื้อฮวดตัวนั้น ผมก็ส่งให้ฮวดมัน แบบ...เอามือยื่นให้
ไม่กล้าเข้าไปใกล้ๆมัน เพราะเห็นเลือดแล้วผม...จะเป็นลม
แต่แล้ว....ผมก็ได้หันไปมองหน้ามัน หน้าขาวๆที่เหมือนจะซีดอยู่แล้ว
กลับซีดหนักลงไปอีก ผมไม่ลังเลใจอีกแล้ว ตัดสินใจเข้าไปช่วยมัน
ประคองมันให้มันนั่งพิงตัวผมไว้
"โอ้ย...เต้เบามือหน่อยดิ๊..." เออ....หายปากดีแล้วครับ เจ็บเป็นกับเขาด้วย
"โทษๆ ก็นึกว่ากดแรงๆแล้วเลือดมันจะหยุด" ผมได้แต่ตอบกลับไปแล้วยิ้มเจื่อนๆ
มันค่อนข้างทุลักทุเลนิดหน่อย...แต่......มันก็ได้ผล เลือดหยุดไหลแล้ว
ผมพะยุง เอ...ไม่ซิ ใช้คำว่าลากมันจะดีกว่า
ก็ตัวมันหนักมากเลยอ่ะ
มาถึงเตียง....ก็...ปล่อยตัวมัน อย่างแผ่วเบา แฮะๆ...กลัวคับ กลัวว่าเลือดมันจะกระฉอกออกมารอบสอง
............
.......
พอมาอีแบบนี้ ได้ทีเลยครับ อ้อนสารพัด...
"เต้....ป้อนขนมหน่อย" เอ่อ...แขนก็ไม่ได้เจ็บนิหว่า ไหงจับขนมเองไม่ได้
ผมก็ได้แต่บ่นในใจนะแหละ แต่ก็ป้อนมันนะ
"ขนมติดคอ แค่กๆ" ดูๆ ดูมันทำ อ้อล้อจริงๆ
เลยได้ทีเอาคืน ใส่เหล้าแก่ๆให้มันกระดกซะเลย
แล้วก็ได้ผลครับ กลืนไปอึกนึง ทำตาเขียวใส่ผมเลย
"โอ๋ๆ เราล้อเล่นนะๆ อย่างอนดิ๊" จริงๆมันก็ไม่ได้งอนอะไรมากนะ แต่ผมแกล้งมัน
ได้ทีไงครับ เลยไปครอเครียมันเลย
"พอๆ จั๊กจี้นะ เย้ย...อย่าเอาหนวดมาจิ้มแถวนั้น เย้ย" ฮวดมันร้องเสียงหลง
หลังจากที่ผมเอาหนวดที่ขึ้นหรอมแหรมไปลากแถวๆ.....นั้นของมัน
เอ่อ.....แถวๆนั้น เอ่อ...คือ....ตรงหน้าอกนะ แฮะๆ
เราสองคนคุยกันเรื่องในอดีตสลับกับเรื่องอนาคตของฮวด
ฮวดเปลี่ยนไปมากจริงๆ จะมีใครคิดบ้างไหมว่า ผู้ชายที่เอาแต่เสเพลไปวันๆ
เหมือนไม่ได้วางเป้าหมายในอนาคตเอาไว้ กลับมองอนาคตตัวเองไว้ไกล
"ฮวดจะทำให้ร้านทองของป๋า...กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง" มันพูดซะตาเป็นประกายเลย
ผมก็ได้แต่นั่งพยักหน้าแล้วก็ "อืม" สั้นๆไปกับความฝันของมัน
แล้วคำพูดที่ทำให้ผมต้องสะดุดจากผวังก็หลุดออกมาจากปากมัน
"เต้ ลืมฮวดเถอะนะ"
"สักวันเต้คงจะได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าฮวด แล้วก็รักเต้จริงๆ"
เอ่อ...ไหงมันเปลี่ยนอารมณ์เร็วจิงวุ้ย กำลังเคลิ้มไปกับฝันของมันอยู่แท้ๆ
"ฮวดพูดนะพูดได้ แต่ฮวดจะให้เต้ลืมฮวดนะ เต้คงทำไม่ได้หรอก" ผมพูดมันออกมาจากความรู้สึกของผมจริงๆ
แม้....ว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นความรู้สึกที่ นึกขึ้นมาแล้วมันวูบวาบ แต่...มันก็ยังคงมี
ไออุ่นบางอย่าง...ลอยออกมาให้เห็นเวลาที่ผมผ่านไปยังที่ๆเคยอยู่กับมัน
"เรากับเต้ รักกันไม่ได้ เต้รู้ใช่ไหม" มันพูดไปก้มหน้าไป
"อืม...เราเข้าใจนะ แค่ฮวดยังคุยดีกับเรา ยังทำตัวเหมือนก่อนๆ แค่นี้เราก็ดีใจแล้ว"
ผมไม่รู้สึกเศร้าเลยนะ รู้สึกมันอิ่มๆยังไงก็ไม่รู้ เหมือนกับว่า.... (ผมคิดเอาเองในใจนะครับ)
ฮวดมันก็ยังคงมีคำว่า "รัก" หลงเหลือให้ผมเห็นอยู่บ้าง แม้...จะเลือนลางก็ตามที
"ทำไมเต้ถึงได้ดีกับฮวดแบบนี้นะ" คำถามนี้อีกแล้ว จะให้ตอบไงดีหละ
"เพราะรักมั้ง" ผมตอบมันแล้วก็หันไปจ้องหน้ามัน
แววตา...ของมันในเวลานี้ ไม่เหลือแววตาของผู้ชายอารมณ์ร้ายอีกแล้ว
เหลือแต่แววตาของเด็กหนุ่มคนเดิม คนที่ทำให้ผม....ได้สัมผัสกับคำว่า "รัก"
ฮวดไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่สิ่งยิ้มเล็กๆ ที่มันน่าจะมีความหมายอะไรสักอย่างให้กับผม
แต่ผมไม่อาจจะหยั่งถึงความหมายนั้น แต่...มันน่ารักเป็นบ้าเลย ให้ตายซิ
คนบ้าอะไร มันหล่อบาดใจได้ขนาดนี้
"เต้จะกลับบ้านยัง ง่วงยัง" มันถามผมอีกแล้ว ยังไม่ทันจะอ้าปากตอบ มันก็เล่นพูดดักคอเสียก่อน
"จะกลับบ้านก็ได้นะ ฮวดไม่ว่าอะไร แต่...นอนที่นี่กับฮวดได้ไหม" เอ่อ...นั่นไง
ดูมันพูดเข้า...หันไปมองนาฬิกา เออ...นี่มันก็จะตี 5 แล้วนะ
"อยู่เป็นเพื่อนฮวดก่อนได้มะ" ใกล้จะเช้าแล้วอีกไม่นานเอง
"อืม....เอาซิ พรุ่งนี้เราก็ไม่ได้ทำงาน แล้วฮวดไม่ทำเหรอ"
"พรุ่งนี้วันอาทิตย์วันหยุดฮวดนะ" ฮวดมันตอบตาใสแป๋วเลย
.................
.......
เราคุยกันได้อีกสักพัก ฮวดมันทำท่าทางง่วงๆ
"เต้...ฮวดขอพักแป๊บนึงได้ป่ะ" มันทำเสียงงัวเงียๆ
"เอาซิ" ผมพูดจบมันหงายหลังนอนลงไปเลยอ่ะ ดูมันดิ๊คงตั้งท่าจะนอนอยู่นานแล้ว
"นอนตักเราป่ะ" ผมยื่นขอเสนอให้มัน แค่ลองเสนอมันนะ ไม่คิดว่ามันจะสนองหรอก
มันไม่ตอบครับ แต่......ยกหัวมาบนตักผมเลย
"นิ่มขึ้นนะ สงสัยเพราะเต้อ้วนขึ้น"
อย่านอนมันเลยดีมะ ปากหมานนนนนนจริงๆ
มันหันมามองหน้าผม ที่กำลังทำท่าทางบูดเบี้ยว ก่อนจะหลับตานอนอมยิ้มไป.......
.............
......
แล้วเรื่องราวของผมกับฮวดก็คงมาถึงที่สุดของที่สุดแล้ว
คืนนั้น ไม่ซิ เช้าแล้วนิหน่า เช้านั้น ผมไม่ได้นอนเลย
เพราะรู้สึกอยากจะเก็บภาพความทรงจำ ของชายหนุ่มที่ตอนนี้
ดูเป็นเด็กที่น่ารักไร้ซึ่งภาพลวงตาที่สร้างขึ้นให้คนอื่นดูว่าเป็นคนเข้มแข็ง
ผมนั่งจ้องหน้า.....มันแล้วก็คิดย้อนกลับไปกลับมา เทียบกับเมื่อก่อน...
อืม...มันหล่อ...ขึ้นเยอะ หน้าใสกิ้ง คิดแล้วก็เสียดาย 555 เริ่มหวงของเก่าครับ
เอ่อ....มันหลับสบายมากครับ มีแอบกรนนิดๆ ส่วนผม..จะกลายเป็นซอมบี้แล้วครับ
หันไปมองนาฬิกา เอ่อ..จะ 9 โมงแล้ว คงต้องถึงเวลาแล้วจริงๆ
ผมพยายามยกหัวฮวด และลากขาตัวเองออกมา ให้เบาที่สุด
"โอ้ย.." ผมอุทานเบาๆ เพราะขามันชา แฮะๆ ปวดจนลุกไม่รอด
นั่งบีบ นั่งนวดอีกพักนึง ก่อนจะลุกไปหยิบกุญแจบ้าน ที่ตั้งอยู่บนเครื่องเสียง
เปิดประตูให้เบาที่สุด ก่อนจะเดินออกไป มันอดใจไม่ได้จริงๆที่จะหันมาลา
หันมาเห็นหน้ามันอีกครั้ง เอ่อ...น้ำตามันเริ่มครอที่ตาผม ผมพยายามที่จะคุมมันแล้วนะ
ไม่ให้มันไหลออกมา แต่มันไม่ไหวจริงๆ ผมเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง
แล้วก้มหน้าไปหามัน แล้วกระซิบที่หูมันเบาๆ "เต้กลับแล้วนะ"
พร้อมกับหอมแก้มมันเบาๆ (กลิ่นแป้งแคร์) และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้กลับมาเจอกัน
................
.........
ณ ปัจจุบัน ผมยังคงได้พบเจอกับฮวดอยู่เหมือนเดิม
เรายังคงทักทายกันเวลาพบปะเจอกันข้างนอก
ฮวดมันคงน่ารักเหมือนเดิม แต่เวลาเห็นมันอยู่กับแฟนมันทีไรเป็นต้องจี๊ดๆทุกที
แต่เอาหน่า เวลาแฟนมันไม่อยู่ มันก็พูดดีกับเราเหมือนเดิม
..............
......
สุดท้าย........ผมคงต้องขอขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามผมเสมอมา
ขอบคุณครับ
ปล....ติดตามไดผมได้นะครับ บางวันก็มีเรื่องราวดีๆมาให้ได้อ่านกัน บางวันก็มีรูปสวยๆมาให้ดูด้วย
ปล2...เร็วๆนี้จะมีเรื่องใหม่อีกเรื่องครับ เป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดสดๆร้อนๆ เรื่องราวน่าประทับใจ
อาจจะมีน้ำตานิดๆ แต่ก็....แฮะๆ...รอติดตามเองดีกว่านะครับ
ขอบคุณทุกๆคนจริงๆเลย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
