หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[Alexie333]

 



 





“ เค้าก้อกระทำการต่ำช้ากับผมเรื่อยมา โดยมีหลิง หลิง เป็นคนคอยยุให้เค้าต้องทำร้ายผมอย่างหนัก จนวันก่อนวันงานหมั้น ผมทนไม่ไหวแล้วที่จะต้องโดนอย่างนี้อีก ผมสู้กับหลิง หลิง และได้ทำร้ายหล่อนไป จากนั้น ผมก้อคิดจะหนี แต่ไอ้ดิว มันงัดเอาไม้เด็ดมา เค้าบอกว่า เค้าจะเอารูป เอาคลิปที่มันได้เคยขืนใจผมไว้ ไปให้แม่ผมดู แล้วจะไปเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ต เค้าขู่ผมว่า ถ้าผมไม่มาหาเค้าทันที แม่ผมจะรู้เรื่องนี้ทันที ผมก้อต้องทำตามที่เค้าสั่ง ไม่อย่างนั้นแล้ว แม่ผม คนที่ผมรักและแคร์ที่สุด อาจจะเสียใจมากๆก้อได้ ผมเลยยอมให้เค้าย่ำยีอีกครั้ง ซ้ำยังโดนทุบตีอย่างหนัก จนผมหมดสติไป “ ผมหยุดเช็ดน้ำตาอีกที แล้วเหลือบไปมองมองหน้าคุณประวิทย์ ที่ตอนนี้ ยืนอึ้ง นิ่ง เหมือนคนไม่มีวิณญาณ เค้าควรจะได้รู้เรื่องจริงๆซะที

“ ยังไม่จบหรอกนะ พอผมฟื้นขึ้นมา มันก้อเรียกต้ง และพี่กรณ์ ให้มาดูสภาพของผม ที่มันได้ทำการเยี่ยงสัตว์ไว้ และบอกให้พวกเค้ารับรู้ว่า ผมเลว ต่ำช้ายังไง ผมเองก้ออยากรู้เหมือนกัน ว่าผมได้ทำอะไร ที่เค้าคิดว่า ผมได้ทำร้ายจิตใจเค้าไปบ้าง พูดๆไปสักพัก เค้าก้อบอกถึงสิ่งที่พวกท่านสร้างขึ้นมา ว่ามันเป้ฯเพราฝีมือผมคนเดียว ผมมันเลว ต่ำช้าอย่างมาก ในสายตาของเค้า แล้วสิ่งที่เค้าทำกับผมนั้น มันไม่มากเกินไปเลย ผมควรจะโดนมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ติดเพราะว่า เค้าต้องหมั้นกับหลิง หลิงแล้ว เค้าจึงอยากจะปล่อยผมไป ไปตามทางของผม ซึ่งเค้าไม่รู้หรอกว่า ตอนนั้น ผมแทบไม่เหลือคุณค่าของความเป็นคนอีกต่อไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าตัวเองทนอยู่ได้ยังไง ทำไมร่างกายผมถึงได้ทนต่อการกระทำนั้นได้มากขนาดนั้น ผมน่าจะตายๆไปด้วยซ้ำ “

“ แต่แล้ว จู่ๆ พี่กรณ์ก้อพูดขึ้นมาว่า เรื่องทุกอย่าง มันไม่เกี่ยวกับผมเลย มันเป็นการร่วมมือ ของท่าน กับหลิง หลิง โดยมีพี่กรณ์เป็นเหยื่อของความคิดชั่วๆนั้น ตอนแรก ไอ้ดิวก้อไม่เชื่อ จนพี่กรณ์ได้เอาหลักฐานต่างๆ มาให้ไอ้ดิว ได้ดู ถึงตอนนั้นผมถึงได้รู้ว่า ตัวผมเองเป็นเหยื่อของแผนการชั่วๆของพวกท่าน โดยที่ผมไม่ได้แม้แต่จะทำอะไรเลย หลังจากที่ไอ้ดิวได้รู้ความจริง เค้าก้อพยายามที่จะเข้ามาขอโทษผม แต่มันก้อโดนพวกต้ง และพี่กรณ์ยำไปซะเละ ผมเองก้อไม่ได้เห็นหรอกนะ เพราะว่าตอนนั้น ผมสลบไปอีกแล้ว กว่าจะรู้ตัวอีกที ก้อรู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว “

“ ผมเฝ้ารักษาตัวเอง ให้หายจากความเจ็บปวด ทั้งทางกาย และทางใจ โดยมีต้งคอยดูแลผมเป็นอย่างดีเสมอมา จนผมเริ่มรู้สึกดีขึ้น ผมเข้าพักรักษาตัว โดยที่ปกปิดชื่อกับโรงพยาบาลมาตลอด แต่แล้ววันนึง ไอ้ดิวก้อหาผมจนพบ เค้าพยายามจะมาสารภาพผิด มันพยายามจะมาขอโทษผม สภาพของเค้าตอนนั้น ผมว่า หมาขี้เรื้อนข้างถนน มันยังดูดีกว่าอีก เค้าพร่ำบอกผมว่า เค้าเสียใจขนาดไหน ที่เค้าได้ทำร้ายผมไป และเค้าก้อรู้สึกผิดมากๆ ที่จริงๆแล้ว เรื่องทุกอย่าง มันไม่ได้เกิดจากผมเลย แต่มันก้อลงมือทำร้ายผมไปแล้ว เค้าขอให้ผมทำร้ายเค้าคืน ฆ่ามันให้ตายด้วยน้ำมือของผมเอง ไอ้ความรู้สึกของมันตอนนั้น มันเทียบไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียวกับความเจ็บปวดทั้งทางร่างกาย และจิตใจ ในแบบที่ผมเคยเจอมา ต่อให้เค้าอ้อนวอนผมยังไง ผมก้อไม่มีทางที่จะให้อภัยมันได้หรอก “

“  แต่ตอนนั้น สภาพของผมไม่รับรู้อะไรแล้ว ตอนนั้นสติผมก้อขาดไปอีกครั้งนึง แล้วจากนั้นไอ้ดิวก้อถูกลากออกไป ช่วงนั้น หลังจากวันนั้น ผมรู้สึกว่า ชีวิตผมขาดหายไป ผมไม่มีสติอยู่หลายวัน แต่ต้งบอกว่า ไม่ใช่อย่างนั้นเลย หลังจากที่ไอ้ดิวได้แอบไปหาผมครั้งนั้น ผมก้อคลุ้มคลั่งอย่างกับคนบ้าทุกๆครั้งที่ตื่นนอน จนหมอต้องฉีดยาระงับประสาทผมอยู่ตลอดเวลา เพื่อให้ผมสงบลง ผมใช้เวลานานมาก ถึงจะคืนสภาพปกติ แล้วก้อก้อใช้เวลานานอีกเช่นกัน เพื่อเยียวยาจิตใจผม “

“ และที่ผมมาวันนี้ เพื่อที่จะมาบอกท่านเรื่องนี้ แล้วก้อจะขอบอกอีกเรื่องนึง คือ ต่อจากนี้ไป ท่านไม่ต้องกลัวนะครับว่า ผมจะไปยุ่งเกี่ยวกับไอ้ดิวอีก การกระทำเยี่ยงสัตว์ของเค้า ได้ทำลายความรักของผมที่มีต่อมันจนหมดสิ้น ตอนนี้ ในใจผมมีแต่ความเกลียดชัง แต่ผมไม่ได้แค้นอะไรเค้าหรอกนะ ผมถือว่าชดใช้กรรมไปแล้วกัน แล้วขอว่า ชาตินี้ และชาติไหนๆก้ออย่าได้เจอกันอีกเลย ท่านคงจะพอใจแล้วนะครับ กับบทสรุปนี้ ท่านสบายใจได้ ต่อให้เค้ามาขอโทษผมยังไง หรือต่อให้เค้าต้องมาตายต่อหน้าผมตรงนี้ ผมก้อไม่มีวันให้อภัยเค้าเด็ดขาด ซึ่งเป็นการยืนยันได้เป็นอย่างดีว่า ต่อไปนี้ ชีวิตของผม จะไม่มีไอ้ดิวอีกต่อไปแล้ว “

   พอพูดจบ ผมก้อเช็ดน้ำตาออก แล้วยืนมองหน้าคุณประวิทย์อยู่ตรงนั้น ส่วนคุณประวิทย์ ก้อทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ แล้วเอามือกุมหน้าตัวเองไว้ เหมือนกับพยายามคิดทบทวนเรื่องต่างๆ เค้าดูสับสนมาก แต่ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

“ เป็นไงครับ มันได้ผลเกินคาดใช่ไหมครับ ต่อจากนี้ไป หวังว่าเราคงไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันอีกแล้วนะครับ แล้วนี่ “

   ผมหยิบเช็ค ค่าจ้าง ที่คุณประวิทย์ เคยให้ผมไว้ ผมไม่เคยใช้เลยแม้แต่บาทเดียว

“ เอาเงินของคุณคืนไป มันไม่มีค่าสำหรับผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ผมขอลาก่อน “ ผมขว้างเช็คทั้งหมด ใส่หน้าคุณประวิทย์ แล้วหันหลังกลับจะเดินออกไป

“ อี้ เดี๋ยวก่อนๆ ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ชั้น ชั้น ชั้น ขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ฟังชั้นก่อน สิ่งที่ต้องการ ชั้นแค่อยากให้ไอ้ดิวมันเกลียดเธอก้อเท่านั้นเอง แล้วมันจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกับเธอ ชั้นไม่คิดว่า ชั้นไม่คิดว่า มันจะทำอย่างนั้นกับเธอขนาดนั้น ชั้น ชั้นอยากชดใช้สิ่งที่ชั้นได้ทำลงไป อี้ ชั้นขอโทษ เธอต้องการอะไร เธอบอกชั้น ถ้ามันจะช่วยลบล้างความเลวร้ายที่ชั้นได้ทำลงไปบ้าง บอกชั้นมาสิ บอกชั้นมา “ คุณประวิทย์ รีบเดินเข้ามาหาผมแล้วจับมือผมไว้ ผมหันไปมองหน้าเค้า ที่ตอนนี้ ทำหน้าเหมือนสำนึกผิดมากๆ แต่ผม สะบัดมือเค้าออกอย่างแรง

[andy_kwan]

ทั้งพ่อทั้งลูก  เลวพอกันจริงๆ

[DWBY]

^
^
^
อย่าว่าดิวน้า ดิวเค้าไม่รู้เรื่อง
เรื่องนี้มีแต่คนน่าสงสาร
อี้คงไม่มีวันให้อภัยดิวละมั้ง
ตอนนี้สงสัยอี้คงกำลังมีความสุขกับต้ง
ดิวเหลือใครเนี้ยย

[broke-back]

 
พ่อเอ่ยปาก....ขอโทษ
ลูกชายตามหา...ขอโทษ
อี้สงสารทั้งพ่อและลูก....รับคำขอโทษ

ต้งยอมรับการตัดสินใจ.....เป็นเพื่อนคนดีต่อไป

  ปวดตับเจรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 :pig4:ขอบคุณครับ และ + 1 ให้อเล็กซี่ ----- ผมถึงโหวตให้เป็นนิยายสุดโศก ไงครับ หึหึ

[ToRMoR]

ดิวจ๋าอย่าเป็นอะไรไปก่อนนะ สู้นะดิว
ยังไงอี้ก็รักดิว หวังว่าอี้จะไม่ใจแข็งจนดิวทนอยู่ไม่ได้นะ

[CYPINUS]

พ่อของดิวยอมพูดคำว่า"ขอโทษ"เป็นด้วย ก็ยังดีที่ยังมีจิตสำนึกเหลืออยู่บ้าง 
อี้โชคดีที่ผ่านเรื่องร้ายๆมาได้โดยมีต้งคอยให้กำลังใจ
แต่ดิวไม่มีใครเลย...น่าสงสาร
เพราะดิวไม่เชื่อมั่นในตัวคนรัก เรื่องเลยบานปลายขนาดนี้ 

[win200]

แล้วเจ้าดิวหายไปไหนอ่ะ

ดิวสู้ๆ

สักวันอี้อาจจะอภัยให้

มาต่อน่ะคับคุงอเล็กซี่

[subaru]

อี้เข้มแข็งมาก...

[beernp]

อี้ อย่ายอมมันนะ สู้ๆ

รออ่านนะครับ

[jokirito]

ไปรอชดใช้กรรมในนรกเหอะลุง

กรรมเลวกรรมชั่วที่ได้กระทำลงไป

จะมาขอชดใช้กันได้ง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ

เอาส่วนไหนของร่างกายคิดกันเนี่ย

แต่ละอย่างที่ทำลงไปเนี่ยเป็นการประมวลผลของสมองคนระดับสูงเรอะ

 


ปล.อ่านไปก็หายใจไม่ทั่วท้องไป    ไอ้ดิวเป็นผีตายซากไปแล้วสินะ สู้โว้ยอี้

[ToRMoR]

มาต่อไวๆนะจ๊ะรออ่านจนลุ้นตัวโก่งแล้วอิอิ
        ผมว่าเรื่องนี้ดิวน่าสงสารสุดแระ เพราะอะไรรู้ม่ะ ชีวิตที๋โดนคนอื่นบงการอ่ะแล้วตนไม่รู้อะไรเลยอ่ะมันเลวร้ายขนาดไหนดิวไม่รู้ว่าพ่อตัวเองทำอะไรไว้ ไม่รู้ว่าความจริงคืออะไร  "ดิว" เกิดและถูกเลี้ยงมาด้วยความรู้สึกแบบไหนคงจะอึดอัดกับสังคมน่าดูกว่าที่จะได้เจอคนที่ตนคิดว่าืคือทุกสิ่งแ่ต่ก็ต้องพังเพราะพ่อตัวเองและคนอื่น ดิวอาจจะผิดที่ไม่เชื่อใจอี้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ร้ายแรงแต่ชีวิตดิว มันไรุ้คุณค่าหากไม่มีอี้ช่วยสร้างสรรค์ พูดแล้วน้ำตาจะไหล
       "อี้"เป็นคนที่ได้รับผลจากการกระทำที่พ่อของดิวเป็นคนสร้าง เพียงแต่ผลมันร้ายแรงเกินกว่าที่ควรจะเป็น ถึงแม้อี้จะเข็มแข็งเพียงใดสุดท้ายก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ตนเอง รักดิว แม้มันจะเกลียดแม้ทุกอย่างมันอาจจะเลวร้าย แต่ถ้าอี้ยอมใจเย็นละทิฐิลงสักนิด อี้น่าจะเข้าใจดิวมากกว่านี้เพราะชีวิตดิวมันถุกคนอื่นควบคุมอยู่

***ทั้งนั้นทั้งนี้ ก็ คงที่ความเชื่อใจของทั้งสองฝ่ายที่ไม่มั่นคงจึงถูกคนอื่น เอามาเล่นตลกและปรับเปลี่ยนไปได้ง่าย ...เฮ้อปวดใจอ๊ะ555+

[B4U_BoA]

ไม่ได้มาซะนาน

สุดท้ายแล้ว สงสารสัตว์โลกจริงๆ

คิดได้อยู่อย่างเดียว มีความสุขยังไง

อยู่ได้ด้วยความแค้น อันโง่เขลา

จริงๆ สุดท้ายก็รักตัวเองมากกว่านั่นแหละ เหอะๆ...

เด๋วนี้เริ่มเหนความจริงของมนุษย์ มากขึ้นแฮะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ความชั่วมันชดใช้กันไม่ได้หรอกนะ
เพราะการที่คนทำความดีนั้น ก็แค่ช่วยเพิ่มบุญ

เวลาเพิ่มมันเพิ่มนิดหน่อย แต่เวลาทำเรื่องไม่ดีมันกลับเพิ่มมากกว่าหลายเท่า

[broke-back]

ไปรอชดใช้กรรมในนรกเหอะลุง

กรรมเลวกรรมชั่วที่ได้กระทำลงไป

จะมาขอชดใช้กันได้ง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ

เอาส่วนไหนของร่างกายคิดกันเนี่ย

แต่ละอย่างที่ทำลงไปเนี่ยเป็นการประมวลผลของสมองคนระดับสูงเรอะ

 


ปล.อ่านไปก็หายใจไม่ทั่วท้องไป    ไอ้ดิวเป็นผีตายซากไปแล้วสินะ สู้โว้ยอี้

^
ชอบเม้นท์อันนี้ของจ็อค เหลือเกิน
ได้ใจผม งั้น +1 ให้จ็อคไปเลย
  จ็อค

[Alexie333]

 






   ผมหยิบเช็ค ค่าจ้าง ที่คุณประวิทย์ เคยให้ผมไว้ ผมไม่เคยใช้เลยแม้แต่บาทเดียว

“ เอาเงินของคุณคืนไป มันไม่มีค่าสำหรับผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ผมขอลาก่อน “ ผมขว้างเช็คทั้งหมด ใส่หน้าคุณประวิทย์ แล้วหันหลังกลับจะเดินออกไป

“ อี้ เดี๋ยวก่อนๆ ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ชั้น ชั้น ชั้น ขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ฟังชั้นก่อน สิ่งที่ต้องการ ชั้นแค่อยากให้ไอ้ดิวมันเกลียดเธอก้อเท่านั้นเอง แล้วมันจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกับเธอ ชั้นไม่คิดว่า ชั้นไม่คิดว่า มันจะทำอย่างนั้นกับเธอขนาดนั้น ชั้น ชั้นอยากชดใช้สิ่งที่ชั้นได้ทำลงไป อี้ ชั้นขอโทษ เธอต้องการอะไร เธอบอกชั้น ถ้ามันจะช่วยลบล้างความเลวร้ายที่ชั้นได้ทำลงไปบ้าง บอกชั้นมาสิ บอกชั้นมา “ คุณประวิทย์ รีบเดินเข้ามาหาผมแล้วจับมือผมไว้ ผมหันไปมองหน้าเค้า ที่ตอนนี้ ทำหน้าเหมือนสำนึกผิดมากๆ แต่ผม สะบัดมือเค้าออกอย่างแรง

“ ท่านไม่ต้องมาชดใช้อะไรหรอก เพราะต่อให้ท่านเอาชีวิตของท่านมาให้ผม ผมก้อไม่สนใจ เพราะมันไม่มีค่าอะไรเลย กับชีวิตของผมที่โดนทำลายไป สิ่งที่ท่านสมควรได้รับก้อคือ ความรู้สึกผิดบาป ที่มันจะกัดกินหัวใจของท่านไปตลอดชีวิต เพราะว่าผม จะไม่มีวันให้อภัยท่านเป็นอันขาด เป็นยังไงละ ความรัก ความหวังดีต่อลูกชาย สุดท้าย ท่านนั่นแหละ เป็นคนฆ่าลูกชายของท่านให้ตายทั้งเป็นด้วยมือของท่านเอง ท่านก้อเตรียมรับกรรมที่ท่านทำไปแล้วกัน ต่อจากนี้ไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ลาขาด “

   ว่าแล้วผมก้อรีบเดินออกจากห้องไป โดยที่คุณประวิทย์ พยายามที่จะรั้งมือผมไว้ แต่ผมก้อปัดตัวเค้าออก แล้วรีบวิ่งหนีออกมา พอเปิดประตูได้ปุ๊บ ผมก้อพยายามจะวิ่งไปหาน้องแมน แต่คุณประวิทย์ก้อกระโดดกอดตัวผมไว้ แล้วก้อพร่ำพูดขอโทษต่อผม เหตุการณ์นี้มันเหมือนกับตอนที่ไอ้ดิวมันพยายามมาขอโทษผมเลย ผมเองก้อทำได้แต่ปัดป้องตัวเอง ส่วนเลขาสาวคนนั้นก้อตกใจกับภาพที่เห็น หล่อนคงจะไม่คิดว่า เจ้านายของเค้าจะบ้าได้ขนาดนี้ น้องแมนเห็นดังนั้นก้อพยายามเข้ามาช่วยผม แล้วคนผ่านไปผ่านมาที่ได้มาเห็น ก้อต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นเช่นกัน

   เรายื้อยุดกันอยู่นาน โดยมีน้องแมนมาคอยช่วยผม แต่คุณประวิทย์ก้อไม่ยอมปล่อยผมสักที จน เลขาต้องเรียก รปภ มาแยกคุณประวิทย์ให้ออกจากผมไป แต่คุณประวิทย์ ก้อดิ้นรนสุดๆ

“ นี่คุณ ดูแลเจ้านายของพวกคุณด้วย นี่อะไร จะเข้ามาทำร้ายพี่ผม จับไว้เลยนะ อย่าปล่อยมานะ ไม่งั้น ผมเอาเรื่องพวกคุณแน่ “ น้องแมนพูดอย่างโกรธสุดๆ กับการกระทำของคุณประวิทย์ ที่เหมือนคนบ้าไร้สติ

“ ไม่นะ พวกแกปล่อยชั้นสิ ชั้นจะคุยกับอี้ให้รู้เรื่อง ปล่อยสิว่ะ ปล่อย “ คุณประวิทย์คลุ้มคลั่งเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกทีแล้ว

“ ท่านประธานค่ะ สงบสติอารมณ์หน่อยนะ ค่ะ เดี๋ยวลูกค้ามาเห็นเข้า มันจะไม่ดีนะค่ะ “ เลขาสาวคนนั้น พยายามพูดเตือนสติ คุณประวิทย์ แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่รับรู้

“ เธอเงียบไปเลย แล้วบอก ไอ้ รปภ สวะพวกนี้ปล่อยชั้นเสียที ไม่งั้น ชั้นไล่พวกแกออกหมดแน่ ปล่อยยย “ คุณประวิทย์ยังคลุ้มคลั่งไม่หยุด จนพนักงานหลายๆคนเริ่มกลัว แต่ รปภ. ก้อไม่ยอมปล่อยคุณประวิทย์ทันที ได้แต่ยืนอึ้งๆอยู่ ว่าจะเอายังไงดี

“ พวกคุณ รีบออกไปเถอะค่ะ ก่อนที่อะไรมันจะแย่กว่านี้ ไปเลยค่ะ “ เลขาสาวคนนั้นบอกกับพวกผม พวกผมได้ยินดังนั้น ก้อรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที แล้วพวกเราก้อออกมาจากตึกนั้นได้สำเร็จ โดยที่ได้รับความช่วยเหลือจากเลขาสาวคนนั้น และ รปภ.

   พอออกมาได้ พวกผมก้อรีบขึ้นรถแท็กซี่ แล้วขับออกมาจากตรงนั้นทันที จะว่าไปแล้ว ผมเองก้อทำอะไรค่อนข้างเสี่ยงมากอยู่เหมือนกัน แต่จุดๆนั้นแล้ว ผมแค่อยากจะให้เค้ารับรู้ว่า สิ่งที่เค้าทำไปมันเลวร้ายแค่ไหน มันส่งกระทบกับคนอื่นมากแค่ไหน ดีเหมือนกัน เค้าจะได้เสียทีว่า ความหวังดีของเค้านั้น มันกลับมาทำร้ายลูกชายของเค้าเอง โดยไม่รู้ตัว ผมไม่ได้ทำเพื่อความสะใจ หรือว่าอยากแก้แค้นอะไรหรอก แต่ถ้าเค้าไม่รับรู้อะไรเลย เค้าอาจจะทำอะไรบ้าๆอย่างนี้อีกก้อได้

   เรามาตั้งหลักกันที่ร้านอาหารแห่งนึง แถวๆบ้านน้องแมน ตอนที่นั่งอยู่นั้น น้องแมนก้อพยายามซักไซ้ผมเรื่องวันนี้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องมีพ่อของดิวมาเกี่ยวข้องด้วย ผมเห็นว่า ไหนๆก้อไหนๆแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะปิดบัง ผมเลยเล่าให้น้องแมนฟังคร่าวๆว่า ผมเจออะไรมาบ้าง แล้วมันมาจากเหตุผลอะไร ผมเองก้อไม่ได้ลงรายละเอียดมากหรอก เพราะว่าไม่อยากให้น้องแมนรับรู้ ถึงความเลวร้ายที่ผมต้องเจอมากนัก กลัวน้องแมนจะรับไม่ได้

“ ไอ้เชี่ยดิว ผมกะแล้วว่า มันต้องไม่ใช่คนดี และมันก้อคงไม่ได้รักพี่อี้จริง ถ้ามันรักพี่จริง มันคงไม่ทำอย่างนี้กับพี่หรอก ผมสังเกตท่าทางของมันมาตั้งนานก้อรู้ว่ามันคิดอะไรกับพี่ แต่แมนไม่คิดว่า เพราะความเข้าใจผิด มันจะทำร้ายพี่ได้ขนาดนี้ อย่าให้แมนเจอมันนะ แมนจะเล่นแม่มจะคว่ำไปเลย บังอาจมาทำร้ายดวงใจของแมน ไอ้นี่มันไม่ได้ตายดีแน่นอน “ น้องแมนพูดอย่างโกรธแค้น ท่าทางน้องแมนคงเอาจริง สีหน้าน้องแมนแสดงออกสุดๆ

“ อย่าไปยุ่งกับมันเลยแมน พี่ว่าป่านนี้มันคงได้รับบทเรียนไปแล้วล่ะ และพี่ก้อจะให้ความรู้สึกผิดนี้ กัดกินหัวใจมันไปจนวันตาย พี่ไม่ให้อภัยมันหรอก แมนไม่ต้องห่วง เราอยู่ของเราดีกว่า “

“ แต่แมนว่านะ คนอย่างมัน ไม่เลิกยุ่งกับพี่อี้ง่ายๆหรอก พี่เชื่อแมนไหม สักวัน มันต้องหาทางมาขอโทษ ขอคืนดีกับพี่แน่ๆ แมนว่าพี่อี้ต้องคิดหาทางทำอะไรสักอย่างซะแล้วล่ะ “ น้องแมนออกความเห็น

“ พี่ก้อคิดไว้เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม มันค่อนข้างเสี่ยงไม่แพ้กับครั้งที่เราเพิ่งไปมานี่เลย แต่ถ้าเราไม่ลองเสี่ยง มันก้อไม่รู้นะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น มันอาจจะดีขึ้น หรือไม่ก้อ....แย่ลงก้อได้ พี่ยังสับสนอยู่เหมือนกัน ว่าจะเอายังไงดี “

[DWBY]

ไอ้คุณประวิทย์เป็นบ้าไปแล้ว
สมน้ำหน้ามัน
เป็นพ่อที่แย่ๆๆๆๆๆๆมากกกกก
สงสารดิวและอี้
ที่ตกเป็นเหยื่อของตาแก่ไร้ความคิด

เอ่อ  อินมากไปป่ะเนี้ย
แต่มันก็น่านัก

[Loidelohm]

อ้าว...แล้วคนที่ให้อี้นอนจับห่อหมกอยู่ทุกคืนนี่ใครอ่ะ
มะใช่ดิวหรอกเหรอ...
แต่เอ..เรื่องมันยังไม่จบนี่นา..........................................................งั้น ลุ้นต่อดีก่า
คิดถึงดิวอ่ะ

[jokirito]

   รายต่อไปที่อี้จะชำระความ คือ เจ้าดิวเรอะ

[CYPINUS]

ดิวทำผิด ก็สมควรถูกลงโทษ แต่อย่าให้ถึงขนาดต้องช้ำใจตายเลยนะ น่าสงสาร 

[maew189870]

 
น่าสงสารดิวอ่ะคับ   นะนะนะ
อี้อย่าทรามานดิวมากเกินไปนะคับ
ยังไงอี้ก็รัก ดิวมากไม่ใช่หรอ

ปล. ผมอ่านสามวันเลยคับจนจบถึงตอนนี้แล้วอ่ะลงเร็วๆหน่อยนะคับ

[jokirito]

ตอนนี้กลับสงสารดิวเนาะ
เพราะพ่อคนเดียว
แต่....ก็นะ
ดิวทำไรเหมือนไม่คิดก่อนอ่ะ
รู้สึกยังไงก็ทำไปเลย
ไม่คิดให้ดีๆก่อน
พ่อคงตามใจมาตั้งแต่เด็ก
เลยเอาแต่ใจ
ไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่น
คิดๆไปก็น่าสงสารเนาะ 

ในความคิดผมน่ะ  พ่อดิวไม่ได้ตามใจดิวมาตั้งแต่เด็กหรอก  แต่พ่อดิวไม่ได้สนใจดิวมาตั้งแต่เด็กๆต่างหาก   ลองย้อนกลับไปอ่านแรกๆดูนะครับ  เหมือนจะเขียนไว้ประมาณว่า ดิวนั้นโตมาด้วยตัวเองคนเดียว พวกพี่ๆน้องๆดิวจะมีญาติๆเอาไปช่วยเลี้ยงแต่ดิวไม่มีใครเอาไปเลี้ยง และดิวเคยทำธุรกิจขายอุปกรณ์แต่งรถอะไรประมาณนี้อ่ะ ก่อนที่จะถูกพ่อดึงตัวมาทำงานที่บริษัท  จำได้ประมาณนี้ คงไม่ได้เอาไปสับสนกับเรื่องอื่นหรอกมั้ง

[Alexie333]

ต็อค สุดยอด



แฟนพันธ์แท้ตัวจริงเสียงจริง


ข้อมูลแน่นๆ เปรี๊ยะๆๆ


คนเขียนปลื้มมากมายเลยครับ

ผมคงไม่ต้องตอบอะไร เพราะจ็อคตอบให้หมดแล้ว



ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จ็อคจังเลย


แต่ผู้อ่านคนอื่นๆ ผมก้อรักเหมือนเดิมน่ะครับ


ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ และกำลังใจดีๆเสมอมา

 

[broke-back]

 

โอ่ยยย โอ๊ยยยย....ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพราะเธอ
.
.
.
เดี๋ยวอยากรัก เดี๋ยวอยากลืม
จะทนได้นานซักเท่าไหร่....
โอ๊ยยย โอ๊ยยยย......

ชิมิ...อี้ หึหึ

  ขอบคุณครับ อเล็กซี่

[woradach]

สุดท้ายก็ได้แต่สงสารทุกๆคน สุดท้ายก็มีแต่คนเสียใจ เฮ้อ เศร้า 

[LoFT]

รอลุ้นต่อนะครับ

[Alexie333]

เด๋วดึกๆ มาลงต่อให้นะคับ  รอนิดนึงน๊า

[maew189870]

 
มาเร็วๆนะ
ดิวจะเป็นยังไงบ้างไม่รู้
สาธุ    อย่าให้ดิวเป็นบ้าเลย
สงสารมากๆ
อี้ก็อย่างอนมากนักนะ
เฮ้อ........เศร้า

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เออ

ไม่เชียร์

ไม่ปลื้ม

ใครทั้งนั้น

อ่านแล้วโดนกัด (หัวใจ) อย่าาสงรุนแรง 

[LingNERD*]

รอจ้า

[Alexie333]

 





“ อย่าไปยุ่งกับมันเลยแมน พี่ว่าป่านนี้มันคงได้รับบทเรียนไปแล้วล่ะ และพี่ก้อจะให้ความรู้สึกผิดนี้ กัดกินหัวใจมันไปจนวันตาย พี่ไม่ให้อภัยมันหรอก แมนไม่ต้องห่วง เราอยู่ของเราดีกว่า “

“ แต่แมนว่านะ คนอย่างมัน ไม่เลิกยุ่งกับพี่อี้ง่ายๆหรอก พี่เชื่อแมนไหม สักวัน มันต้องหาทางมาขอโทษ ขอคืนดีกับพี่แน่ๆ แมนว่าพี่อี้ต้องคิดหาทางทำอะไรสักอย่างซะแล้วล่ะ “ น้องแมนออกความเห็น

“ พี่ก้อคิดไว้เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม มันค่อนข้างเสี่ยงไม่แพ้กับครั้งที่เราเพิ่งไปมานี่เลย แต่ถ้าเราไม่ลองเสี่ยง มันก้อไม่รู้นะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น มันอาจจะดีขึ้น หรือไม่ก้อ....แย่ลงก้อได้ พี่ยังสับสนอยู่เหมือนกัน ว่าจะเอายังไงดี “

“ แล้วแผนของพี่อี้ที่ว่าอ่ะ มันคืออะไรอ่ะ มีอะไรที่แมนพอจะช่วยพี่อี้ได้บ้างไหมครับ แมนิยดีทำทุกอย่างเพื่อพี่อี้ “

“ พี่กะว่า จะเข้าไปหามัน และเคลียร์กับมันเอง พี่จำเป็นต้องโกหกมันด้วยว่าพี่จะไปอยู่เมืองนอกและ จะแต่งงานกับต้งที่นั่น แล้วพี่ก้อกะว่าจะไปอยู่เมืองนอกสักพักจริงๆเหมือนกัน รอให้ทุกอย่างมันซาๆแล้ว พี่ก้ออาจจะกลับมาเมืองไทยอีกที แล้วหลังจากนั้น จะเป็นยังไงค่อยว่ากันอีกทีนึง พี่ว่าอย่างนี้คงจะเวิร์ค “

“ จะดีเหรอพี่อี้ คิดดูให้ดีๆนะครับ “ น้องแมนพยายามเตือนสติผม

“ แล้วพี่ต้งละ เค้าจะว่ายังไง แมนว่าพี่ปรึกษาพี่ต้งก่อนจะดีไหม บุกเข้าไปอย่างนี้ มันอันตรายนะ ก้อรู้ๆกันอยู่ว่าไอ้บ้านั่น มันไม่ปกติอยู่ด้วย ถ้ามันทำอะไรพี่อี้ขึ้นมาอีกละ จะว่าไง “

“ ไม่มีไรหรอกมั้งแมน พี่เข้าไปตอนกลางวัน มันคงไม่ทำอะไรพี่หรอก คนออกเยอะแยะไป “ ผมพูดไป แต่ในใจก้อหวั่นๆไม่น้อย

“ พี่อี้ พี่อี้ชอบเป็นอย่างนี้ทุกที มองโลกในแง่ดีตลอด แล้วเป็นยังไง ต้องโดนคนอื่นเอาเปรียบตลอดเวลา ไม่ได้ครับ ถ้าพี่อี้ไม่บอกพี่ต้ง แมนก้อจะไม่ยอมให้พี่อี้ไปไหน ไปทำอะไรบ้าๆแบบนั้นเด็ดขาด พี่อี้เลือกเอาแล้วกัน “ น้องแมนบังคับให้ผมเลือก ในสิ่งที่ผมเลือกยาก ที่ผมไม่อยากบอกต้ง เพราะว่า ไม่อยากให้เค้าเสียใจเพราะผมอีกครั้ง แล้วเรื่องนี้ มันคงจะทำร้ายต้งอีกไม่น้อยเช่นกัน แล้วผมก้อเข้าใจน้องแมนนะครับ ว่าเค้าเป็นห่วงผม แต่ผมก้อไม่รู้จะทำยังไงดี

“ ก้อได้ พี่บอกต้งก้อได้ “

   ว่าแล้ว ผมก้อเดินออกไปข้างนอกร้าน เพื่อโทรบอกต้ง ไม่นานนัก ต้งก้อรับสายทันที

“ หวัดดีครับอี้ มีอะไรด่วนไหมครับ พอดีต้งกำลังยุ่งๆอยู่นิดนึงอ่ะ “  ต้งดูเหมือนยุ่งๆอยู่ แล้วผมควรจะบอกเค้าดีไหมเนี่ยะ หรือว่าจะรอให้เค้าว่างค่อยคุยกันดี

“ ถ้างั้น เอาไว้ให้ต้งว่างก่อน ค่อยคุยกันนะครับ งั้นอี้ไม่กวนแล้ว บายครับ “ แล้วผมก้อวางสายไป เพราะว่าผมไม่อยากกวนเวลาทำงานของต้ง และผมก้อคิดว่าเรื่องนี้มันไม่ได้จำเป็นเท่าไหร่ แล้วผมก้อเดินหลับเข้ามาในร้าน

“ พี่ต้งว่าไงบ้างพี่ พี่เค้าโอเคไหม “ น้องแมนถามขึ้นมา ตอนที่ผมนั่งลงที่โต๊ะนั่นแล้ว

“ ต้งเค้ารับรู้แล้ว เค้าบอกว่าเค้าโอเค ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ตกลงพี่จะไปเคลียร์กับไอ้ดิวแล้วนะ “ ผมจำเป็นต้อวปฏิเสธน้องแมนไป ไม่งั้นเดี๋ยวน้องแมนจะไม่ยอมให้ผมไป

“ ทำไมพี่ต้งยอมง่ายจังอ่ะ แมนว่าไม่ใช่หรอก พี่อี้อย่ามาโกหกแมนดีกว่า “ น้องแมนทำหน้าไม่เชื่อ

“ เดี๋ยวแมนจะโทรหาพี่ต้งเอง “ ว่าแล้วน้องแมนก้อหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเตรียมจะกด

“ แมนๆๆ ไม่ต้อง “ ผมรีบร้องห้ามน้องแมนทันที น้องแมนชะงัก แล้วมองหน้าผม

“ คืออย่างนี้ ต้งเค้ายุ่งอยู่อ่ะ พี่เลยไม่กล้าบอกเค้าไป แล้วพี่ก้อกะว่า จะบอกเค้าตอนที่เค้าว่างอ่ะ พี่ไม่ได้ตั้งใจโกหกแมนนะ พี่แค่กลัวว่าแมนจะไม่ยอมให้พี่ไปเคลียร์กับมันอ่ะ “