ยิ่งอ่่านยิ่งสงสารเจ้าดิว (อีกแล้ว)
^
มองต่างมุม น่ะคร้าบบบ
ถ้ามีการหักมุมเกิดขึ้น
มันจะไม่สอดคล้องกับคำพระสอน เหรอเปล่าคร้าบบบบบ
แต่เมื่อมีการหักมุมจริง
คนที่น่าจะดีใจด้วย
แน่นอน.....ดิว
แล้วคนที่ชื่อต้งล่ะ
น่าจะดีใจกับเค้าด้วยมั้ย ผมว่าน่าคิดน่ะ
หนุกๆๆ น่ะครับ ไม่ซีเรียสๆๆๆ
มองต่างมุมนะครับ
สำหรับด้ง เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์ อบอุ่น สุขภาพจิตก็ดี การที่ต้องอกหักบ้างอะไรบ้างโลกของเค้าคงไม่แตกทั้งใบหรอก
แต่ดิวล่ะ พื้นฐานครอบครัวต่างกันสุดขั้ว บุคลิกอุปนิสัยก็ต้องออกมาตามสภาพนั้น แล้วคนแบบนี้ถ้าจิตผูกพันกับใครไปแล้วเมื่อความฝันและความหวังว่าตัวเองจะมีความสุขได้ถูกทำลายลง เค้าจะเหลืออะไร.....เหลือพ่อบ้าๆ กับยัยหลิงหลิงๆ น่ะเหรอ เฮอะ คำเดียวที่นิยามได้คือ แหลกสลาย
ดิวกับด้ง สองคนนี้เหมือน หยินกับหยาง ดำกับขาว มืดกับสว่าง กลางวันกับกลางคืน ทะเลทรายกับผืนป่า ไฟฟ้ากับแสงเทียน ทางวงเวียนกับรถติดไฟแดง
นี่ล่ะมั้ง ทีทำให้อ่านยังไงผมก็เกลียดเจ้าดิวไม่ลง มันน่าเห็นใจมากกว่า
ในขณะที่อี้เจอเรื่องร้ายๆมา แต่อี้ก็ยังมีแม่ที่คอยทำให้อุ่นใจได้เสมอ
แต่คนแบบดิวมันตัวคนเดียวชัดๆ
พ่อ ที่รักลูกแบบไม่ถูกทิศทาง
หลิงๆ ผู้หญิงที่ไม่รู้ว่ารักดิวจริงๆหรือแค่อยากเอาชนะอี้ เพราะเป็นคนประเภทที่ไม่เคยแพ้ใครมาก่อนกันแน่
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม............อืม....ก็เข้าใจนะ แต่สงสารอ่ะ