หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[jokirito]

^
^
^
เอ่อ... กรรมก็ตกอยู่ที่เด็กในท้องไงครับ 

ที่จะไม่มีพ่อ 

ออ..เดี๋ยวด้งก็คงรับเป็นพ่อให้เองและนะ 

[Alexie333]

จ็อค



อย่ามาเพ้อเจ้อ



เด๋วจะโดนสาปปปปปปปปปปปป     

[broke-back]

 

รักคนเลว


กรึ๊บ....กรึ๊บ มันเร้าใจ

 

[Alexie333]

 




“ คืออย่างนี้นะ หลังจากที่ เอ่ออออ ไอ้เลวนั่นมันแอบเข้ามาหาอี้ที่โรงบาล จากนั้น อี้ก้อคลุ้มคลั่งใหญ่ เหมือนคนไม่มีสติ ต้งพยายามจะเข้าไปปลอบ อี้ก้อทั้งผลัก ทั้งถีบต้งออกไป พูดอะไรก้อไม่ฟัง เอาแต่ร้องไห้และโวยวาย ใครก้อเอาไม่อยู่ จน จนหมอต้องฉีดยาระงับประสาทให้อี้ อี้ถึงได้สงบลง จากนั้น อี้ก้อสลบไป สองวันเต็มๆ พออี้ตื่นขึ้นมา อี้ก้อคลุ้มคลั่งอีก ขว้างปาข้าวของ กรีดร้องเหมือน เอ่อออ เหมือนคนบ้า จนหมอต้องให้ยาระงับประสาททุกครั้งที่อี้ตื่นขึ้นมาแล้วคลุ้มคลั่ง ล่าสุดนี่ อี้ก้อสลบไปอีกสามวันเต็มๆ แล้วอี้ก้อไม่ตื่นอีกเลย ต้งเลยคิดว่า มันน่าจะมาจากที่ในความทรงจำของอี้มันยังมีเรื่องร้ายๆอยู่ ณ ที่โรงพยาบาลนั่น จากนั้นต้งก้อเลยขอย้ายอี้มาที่บ้านของต้ง ตอนแรกทางโรงพยาบาลก้อไม่ยอม เพราะว่าต้งไม่ใช่ญาติของอี้โดยตรง จนต้งขู่พวกเค้าว่า ต้งจะฟ้องเค้าเรื่องที่เค้าปล่อยให้ไอ้ดิวมันขึ้นมา ทั้งๆที่ได้บอกไว้ก่อนแล้ว และต้งก้อเป็นเจ้าของไข้อี้มาโดยตลอดเพราะต้งอ้างสิทธิ์การเป็นเจ้านาย จนทางโรงพยาบาลถึงได้ยอมปล่อยให้ต้งพาอี้มารักษาต่อที่บ้านแล้วก้อมีนางพยาบาลและตัวต้งเองมาคอยดูแลทีนี่ละ เผื่อว่าอี้จะรู้สึกดีขึ้น ซึ่งพออี้มาอยู่ที่บ้านต้งนะ อี้ก้อไม่คลุ้มคลั่งอีกเลย อาจจะมีผวาๆไปบ้าง ต้งคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวกับสถานที่ด้วยนะ จนมาถึงวันนี้ไง วันที่อี้ตื่นขึ้นมาอีก ใจนึงต้งก้อดีใจนะ ที่อี้ฟื้นมาอีก แต่ต้งก้อตกใจเหมือนกันที่อี้คลุ้มคลั่งไป แต่อี้ก้อสงบลงได้แบบนี้ ต้งว่าอี้ดีขึ้นมาแล้วนะ “

“ อี้ทำให้ต้งลำบากอีกแล้วใช่ไหมเนี่ยะ อี้นี่แย่จริงๆเลย อี้ขอโทษนะต้ง “ ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ที่เป็นอย่างนั้นโดยไม่รู้ตัว ต้งคงจะลำบากใจกับตัวผมไม่น้อย

“ ไม่เลยอี้ ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว ต้งยินดีทำให้อี้เสมอ อี้ไม่ต้องคิดมากนะ “ ต้งพูดและยิ้มให้ผม ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

“ ขอบคุณต้งมากๆนะ แล้วก้อขอโทษด้วย ที่เมื่อกี้ อี้คลั่งใส่ต้งไป ตอนนั้นอี้ฝันร้าย ฝันร้ายมากๆ พออี้ตื่นขึ้นมา อี้ก้อไม่เห็นใคร ในห้องมันมืดไปหมด อี้กลัว อี้กลัวมากๆเลย “ ขณะที่ผมพูด ตัวผมก้อยังสั่นอยู่ในอ้อมกอดของต้ง

“ ไม่เป็นไรๆ อย่างน้อยอี้ก้อมีสติเหมือนเดิมอีกครั้ง พอดีว่าคืนนี้ นางพยาบาลเค้าขอกลับไปบ้าน ต้งเลยต้องมาดูแลอี้เองคนเดียว แล้วพอดีต้งไปเข้าห้องน้ำอ่ะ พอต้งได้ยินเสียงอี้ ต้งก้อตกใจใหญ่เลย นึกว่าอี้เป็นอะไรไปอีก แต่พอได้มาคุยอย่างนี้ ต้งรู้สึกดีขึ้นมากเลยนะ แสดงว่า อาการของอี้ดีขึ้นมากๆแล้ว เดี๋ยวไม่นานอี้คงหาย และกลับไปหาครอบครัวอี้ได้ แต่ในระหว่างนี้ อี้ต้องอยู่รักษาตัวที่นี่กับต้งจนกว่าจะหายนะครับ เข้าใจไหม คนดี “ ต้งพูดและจูบมาที่หน้าผากผมอย่างนุ่มนวล

“ แล้ว แล้ว ทางบ้าของอี้ละ เค้าว่ายังไงบ้าง อี้หายไปหลายวันมาก พวกเค้าจะเป็นห่วงอี้ไหม อี้นี่แย่มากๆเลย ทำให้พ่อแม่ต้องมาสเยใจอีกแล้ว ต้ง อี้จะทำยังไงดี “ ผมเริ่มกังวลเรื่องคอรบครัวผมขึ้นมาอีกแล้ว ผมกลัวว่าพวกท่านจะเสียใจ

“ ไม่หรอกอี้ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลย ต้งได้บอกพวกท่านไปว่า อี้รับงานด่วนจากต้ง ต้องไปต่างประเทศด่วน เพราะว่าลูกค้าเร่งงานนี้ แล้วอี้ก้อทำงานหนัก เลยไม่สามารถติดต่อทุกๆคนได้ แต่อี้ก้อฝากความคิดถึงไปยังทุกคน ต้งบอกไปอย่างนั้น ที่จริงต้งก้อมไอยากโกหกนะ แต่จะให้ทำไงละ มันช่วยไม่ได้นี่ เอาไว้อี้ดีขึ้นแล้ว ค่อยโทรบอกพวกท่านก้อได้นะ “ ต้งพูดอย่างอ่อนโยน

“ ต้ง อี้ไม่รู้จะหาคำไหนมาขอบคุณต้งได้อีก อี้ซึ้ง ซึ้งใจกับต้งกับสิ่งที่ต้งทำให้อี้มากๆ ถ้าอี้ไม่ได้ต้งนี่ อี้ต้องแย่แน่ๆเลย ฮือๆๆๆ อี้ขอโทษนะ ที่อี้เคยทำร้ายจิตใจต้งแต่ก่อนอ่ะ อี้สัญญานะครับว่า ต่อจากนี้ไป อี้จะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว ฮือๆๆๆ “ แล้วน้ำตาแห่งความซึ้งใจของผมก้อไหลออกมา กี่ครั้งแล้วที่ต้งเพียรพยายามทำดีเพื่อผม แต่ผมไม่เคยเลยแม้แต่จะตอบแทนเค้า ผมนี่แย่จริงๆเลย

“ ไม่เอาครับอี้ ไม่ร้องแล้วนะ ต้งบอกแล้วไงว่า ต้งยินดีทำเพื่ออี้ทุกอย่าง อี้ไม่ร้องนะครับ ไม่เอานะครับดี “

   ต้งก้อปลอบผมที่ร้องไห้อยู่อย่างนั้นสักพัก ผมเองก้อร้องไห้ออกมาแบบไม่รู้ตัว แต่คราวนี้ มันเป็นความซึ้งใจ เป็นความตื้นตันใจ จากสิ่งที่ต้งได้ทำให้ผม เรากอดกันอยู่สักพัก ผมก้อฉุดคิดขึ้นมาได้ เลยถามต้งขึ้นอีก

“ แล้ว เอ่ออออ แล้ว พ่อแม่ของต้งละ เค้า เค้าจะว่ายังไง แล้วนี่ ต้ง ต้งบอกพวกเค้าไปว่ายังไง เกี่ยวกับตัวอี้ สภาพที่อี้มาที่นี่ คงไม่ปกติแน่นอน ต้ง ต้งได้บอกพวกท่านว่ายังไง “ ผมเองเกิดความกังวลใจไม่น้อยกับเรื่องนี้ ว่าพ่อแม่ของต้งจะว่ายังไง ผมแอบหวั่นใจว่าพวกท่านอาจจะรับสภาพผมไม่ได้

   ต้งดูอึ้งไปทันที เหมือนกับว่าต้งจะไม่อยากพูดเท่าไหร่ แต่ในที่สุดต้งก้อยอมพูดออกมา

“ คือ ต้งต้องขอโทษอี้ด้วย คือตอนนั้น มันค่อนข้างฉุกละหุกเล็กน้อย ตอนที่ต้งพาอี้มาที่นี่ พ่อแม่ต้งก้อสงสัยเหมือนกันว่าอี้เป็นอะไร ทั้งๆที่เมื่อไม่กี่วัน อี้ยังดีๆอยู่เลย ต้งอยากจะโกหกพวกท่านอยู่นะ แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว อะไรจะเกิด มันก้อต้องเกิด ต้งเลยต้องบอกความจริงกับพวกท่านไป ตอนแรกต้งก้อกลัวว่าพวกท่านจะรับอี้ไม่ได้ แต่ไม่เลย พอพวกท่านได้รู้เข้า พวกท่านก้อรีบเข้ามาช่วยต้งดูแลอี้ทันที จัดเตรียมห้องไว้ให้อี้พักเดี๋ยวนั้น ต้งเองก้ออึ้งเหมือนกัน ที่มันออกมาเป็นอย่างนี้ แต่ต้งก้อดีใจ ที่พ่อแม่ของต้ง ยอมรับคนที่ต้งรักได้ แม้ว่าเค้าจะโดนอะไรหนักหนาสาหัสมาแค่ไหนก้อตาม ต้งซึ้งใจมากๆเลยนะครับอี้ “ ต้งพูดไป ยิ้มไป ดูมีความสุขนัก แต่ผมนี่สิ

“ ถึงอย่างนั้นก้อเหอะ อี้เองก้อรู้สึกไม่ดีกับตัวเองอ่ะต้ง อี้ไม่ใช่คนดีขนาดนั้น ที่ทุกคนต้องมาทำดีด้วยขนาดนี้ อี้ อี้รู้สึกแย่จังอ่ะต้ง อี้ไม่รู้จะสู้หน้าพวกท่านได้ยังไง ในเมื่อ อี้ อี้โดนมาซะขนาดนั้น “ ผมก้มหน้างุดเพื่อปิดบังสีหน้าแห่งความละอายใจ แต่ต้งก้อค่อยๆเอามือของเค้า แตะที่คางของผม แล้วเงยหน้าผมขึ้น เพื่อให้สบตากับเค้า

“ อี้ครับ อี้อย่าคิดอะไรอย่างนั้นเลย ไม่มีใครเค้าคิดอย่างนั้นหรอก ไม่เอาละ ต้งไม่ชวนอี้คุยดีกว่า ต้งว่าอี้นอนพักผ่อนเยอะๆดีกว่านะ จะได้หายเร็ว พออี้อาการดีขึ้นแล้ว ต้งจะพาอี้เดินเที่ยวเล่นรอบๆบ้านต้งนะ ต้งอยากอวดบ้านของต้งใจจะขาด อี้คงไม่เคยมาสินะ แต่ตอนนี้ อี้ควรจะนอนนะครับ เก็บแรงไว้ดีกว่า นะครับคนดี “

    จากนั้นต้งก้อค่อยๆวางตัวผมลงบนที่นอนอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล จากนั้นก้อเอาผ้าห่มมาคลุมตัวผม แล้วต้งก้อนั่งอยู่ข้างๆผมอย่างนั้น โดยที่ไม่ได้พูดอะไร และผมก้อยื่นมือของผมไปจับมือของต้งไว้ เป็นการแสดงความรู้สึกในใจของผมที่มีตอนนี้ ว่าผมรู้สึกยังไงกับเค้า มันยากที่จะหาคำพูดดีๆ ใดๆมาพูดให้ต้งรับฟัง แล้วจากนั้นไม่นาน ผมก้อหลับไปอย่างสุขใจ


                                    --------------------------------   จอบตอนที่ 47 ------------------------------

   
   

[LingNERD*]

ต้งคนดีจัง



เห้อ แล้วดิวจะเป้นไงเนี่ย

[Joobperman]

ถึงอี้จะเจอเรื่องเลวร้ายมา  แต่เวลานี้ก็มีคนๆหนึ่งที่อยู่เคียงข้างอี้เสมอ
เขาคือ...น้องต้งนั่นเอง   
เอาใจช่วยนะ....น้องต้ง สู้ สู้ 

[beernp]

รออ่านนะครับ

[subaru]

อี้โชคดีมีเพื่อนอย่างต้ง....

[broke-back]

^
^
หึหึ ใช่ครับ
มีเพื่อนดีๆๆๆ อย่างต้ง

เพื่อนนนนนนนนนนนน หึหึ


ใจเฝ้า....

....โหยหา

..badboy..

หึหึ

  เอาดอกไม้มาเยี่ยม อี้(คนป่วย) ---- ขอบคุณครับ อเล็กซี่

[tawmic]

แฮ่ะๆ ตามอ่านทันแล้ว^^"


ต้งชั่งเป็นคนดีซะจริงๆ

[Loidelohm]

ดิวเท่านั้น สามีที่เลว และเร้าใจของอี้
หึ หึ...............
คนแต่ง ...ส่งบทให้ดิวหน่อยเด้....
ทุกวันนี้ พวกเลวๆเท่านั้นที่เข้าวิน
ไม่เห็นเหรอ...
เลวตั้งแต่พ่อยันลูก มีเยอะแยะ...
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พูดไรเนี่ยะ..
ขอโต้ดน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา

[Alexie333]

บทที่ 48 เยียวยา / รักษา  ( Recover / Treameant )

  
   ผมรู้สึกตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนเช้ามืด เพราะว่าผมเริ่มเห็นแสงอาทิตย์เล็ดลอดเข้ามาทางหน้าตา เช้านี้ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ อาจจะเพราะการพักผ่อนที่เพียงพอ หรือไม่ก้อการที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี จากคนที่รักเราสุดหัวใจ อย่างผู้ชายคนนี้ คนที่นอนขดอยู่ข้างๆตัวผม โดยไม่ห่มผ้า สงสัยเค้าจะกลัวว่าจะต้องแย่งผ้าห่มผมไปมั้ง เห็นแล้วอดขำไม่ได้ ว่าแล้ว ผมก้อขยับตัวเค้าให้เบียดเข้ามานอนในผ้าห่มในท่านอนที่สบายขึ้น ต้งไม่รู้สึกตัว แต่ก้อยอมเบียดเข้ามาแต่โดยดี ต้งเค้าคงจะนั่งเฝ้าผมจนเผลอหลับไปเลย ว่าแล้วก้ออดสงสารเค้าไม่ได้ ผมเลยคิดได้ว่า ผมควรจะตั้งสติตัวเองใหม่ พร้อมทั้งปรับร่างกายของตัวเองให้แข็งแรงมากขึ้น ซึ่งต้งจะได้ไม่ต้องมาลำบากดูแลผมอีก ผมต้องทำให้ได้

   ว่าแล้ว ผมก้อลุกออกจากเตียง แล้วเดินลงมาข้างล่าง กะว่าจะทำอาหารเช้าให้ต้งทานซะหน่อย ว่าไปแล้วผมก้อค่อยๆเดินห่ห้องครัวที่ชั้นล่าง จะว่าไปแล้ว ผมก้อบ้าดีแฮะ บ้านต้งนี่ ผมก้อไม่เคยมาก่อน จะหาเจอได้ยังไง และถ้ามีคนที่ไม่รู้จักผมเช่น แม่บ้าน หรือคนอื่นๆมาเห็นผมที่เดินดุ่มๆ ในบ้านเข้า เค้าจะว่ายังไงนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้ค่อยอธิบายทีหลังแล้วกัน และนี่มันก้อเช้ามากๆ คงยังไม่มีคนตื่นหรอก บ้านต้งเองก้อใหญ่โตใช่ย่อย ภายในบ้านถูกจัดไว้อย่างสวยงามและเป็นระเบียบ ผมเองก้อเห็นไม่ชัดนัก
เพระาว่าตอนนั้นมันยังไม่สว่างเท่าไหร่

   ผมเดินหาจนทั่ว จนมาเจอครัวห้องใหญ่ ที่อยู่ทางหลังบ้านต้ง เห็นดังนั้นผมก้อเปิดไฟในครัวแล้วก้อเริ่มปฏิบัติการ ทำอาหารเช้า ขั้นแรกผมก้อหาของสดในตู้เย็นก่อนว่ามีอะไรบ้าง หาไปหามาก้อเจอ กุ้ง ปลาหมึก อยู่พอสมควรเหมือนกัน ผมเลยคิดที่จะทำอาหารเช้าเผื่อทุกๆคนด้วยเลย ว่าแล้วผมก้อคิดทำข้าวต้มทะเลดีกว่า เช้าๆอย่างนี้ ทานแล้วน่าจะสดชื่นไม่น้อย


   ผมก้อทำของผมไปเรื่อยๆจนใกล้จะเสร็จแล้ว ผมก้อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้องครัว ยังไม่ทันที่ผมจะหันไปมอง เสียงคนๆนั้นก้อพูดขึ้นซะก่อน

" ใครค่ีะนั่น มาทำอะไรที่นี่ค่ะ " เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น ผมจึงหันไปหาเธอ ก้อพบผู้หญิง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของผม ยืนอยู่หน้าครัว ผมจึงพูดกลับไป

" ผมชื่ออี้ครับ เป็นเพื่อนกับต้ง พอดีมาพักที่นี่ แล้วเอ่อออ คือผมว่างๆอ่ะครับ เลยอยากทำอาหารเช้าให้ทุกๆคนทาน เลยถือวิสาสะเข้ามาทำในครัว ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ " ผมตอบไปอย่างสุภาพ แล้วน้าคนนั้นก้อเดินเข้ามาหาผมที่ทำอาหารอยู่

" ไม่ค่ะไม่ ป้าไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ป้าคิดว่าป้าจำคุณได้นะ วันที่คุณต้งพามา แล้วนี่หายดีแล้วเหรอค่ะ ถึงลงมาได้ หิวหรือเปล่าค่ะ ทำไมไม่บอกป้าล่ะ เดี๋ยวป้าทำให้ทานเอง คุณไม่ต้องทำหรอกค่ะ ไปพักผ่อนนะค่ะ เดี๋ยวป้าทำต่อเอง " ป้าเค้าพยายามจะมาหยิบทัพพีจากมือผม แต่ผมก้อพูดไปว่า

" ไม่เป็นไรครับคุณป้า ผมหายดีแล้ว นี่ก้อใกล้จะเสร็จแล้ว คุณป้าไปทำอย่างอื่นเถอะนะคัรบ เดี๋ยวตรงนี้ผมทำเอง "

" อ้าวอี้ หนูลงมาได้ไงลูก หายดีแล้วเหรอ ทำไมไม่นอนพักผ่อนล่ะ แล้วนั่นทำอะไรอ่ะ " น้าปิ่นที่เดินเข้ามาในครัวพูดขึ้น ท่าทางน้าเค้าจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผมมาอยู่ในห้องครัว แทนที่จะนอนอยู่บนเตียง

" อ้อออ พอดีอี้หายดีแล้วอ่ะครับ แล้วก้อเบื่อๆว่างๆ เลยมาหาอะไรทำอ่ะครับ นี่อี้ก้อกะว่าจะทำอาหารเช้าให้ทุกๆคนทานอ่ะครับน้าปิ่น รู้สึกว่าใกล้จะเสร็จแล้ว มาทานด้วยกันนะครับ "

" อ้าวอี้ ทำไมไม่บอกป้าพรให้ทำให้ล่ะจ้ะ เราเพิ่งหายดีนี่นา ไม่เอาๆ มานี่เลย มานั่งๆ เดี๋ยวเป็นอะไรไปอีก ไอ้ต้งมันเอาน้าตายแน่เลย ป้าพร รับไปทำต่อทีน่ะจ้ะ " น้าปิ่นพูดอย่างจริงจัง

" ไม่เป็นไรครับ นี่ก้อจะเสร็จแล้ว ไม่ต้องหรอกครับ น้าปิ่นนั่งรอเลยนะครับ เดี๋ยวอี้ตักให้ทานเลย "

" โอเคๆๆ งั้นเราก้อมานั่งได้ล่ะ แล้วปล่อยให้ป้าพรตักไปแล้วกัน นี่อะไร เพิ่งจะหาย ยังมาทำให้ตัวเองเหนื่อยอีก เดี๋ยวไข้ก้อกลับขึ้นมาอีกหรอก "

   ว่าแล้ว น้าปิ่นก้อเดินมาจูงมือผมไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวในห้องครัว ผมเลยต้องยอมไปกับน้าปิ่นแล้วปล่ิอยให้ป้าพกทำอาหารต่อจนเสร็จและตักมาให้เราสองคนทาน เราก้อทานกันไปเรื่อยๆ โดยที่น้าปิ่นก้อถามถึงอาการป่วยของผม ผมก้อตอบไปว่าดีขึ้นมากแล้ว ดูท่าทางว่าเค้าจะไม่พยายามพูดถึงเรื่องที่เกิดกับผม ซึ่งมันก้อดีเหมือนกัน ผมจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดใจ

" อี้ อี้ อี้อยู่ไหนอ่า คุณๆๆ ป้าพร มีใครเห็นอี้บ้างไหม น้ามิ่ง ออกไปดูหน้าบ้านสิ ว่าอี้อยู่หรือเปล่า ตามหาให้ทั่วเลยนะ " เสียงต้งตะโกนดังลั่นมาจากทางหน้าบ้าน เล่นเอาเราสองคนตกใจเหมือนกันว่าเกิดอะไร พอได้ยินชัดๆก้อรู้เลยว่า ต้งกำลังตามหาผมอยู่ จากนั้นต้งก้อวิ่งเข้ามาในครัวด้วยความร้อนรน จนไม่ทันสังเกตุเห็นผมที่นั่งอยู่บนโต๊ะทานข้าว ข้างๆน้าปิ่น อาจจะเป็นเพราะว่า ผมนั่งหันหลังให้เค้าก้อเป็นได้

" คุณๆ คุณเห็นอี้ไหม อี้หายตัวไปอ่า คุณช่วยอี้ตามหาได้ไหม ต้งกลัวว่าอี้จะเป็นอะไรไป " เสียงต้งดูร้อนรนมากๆ เหมือนคนกลัวๆ

"ต้ง ต้ง ตั้งสติก่อน แล้วมองสิว่าข้างๆแม่นี่ ใคร " น้าปิ่นพูดขึ้น

   แล้วผมก้อหันหน้าไปหาต้ง ต้งที่พยายามควบคุมสติอยู่ก้อคงจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผมอยู่ตรงนั้น ผมเองอยิ้มให้เค้าไปนิดนึง แล้วพูดว่า

[LingNERD*]

ต้งเป็นห่วงอี้น่าดูเลยอะ

[broke-back]

 
โอ๊ยยยยยย..ย อ่านแล้วใจจะละลาย

อยากบอกรักต้งอ่ะ
  รักต้งน่ะครับ
ฮิ้วววววว..ว อายว่ะ เอิ้กเอิ้ก


  ขอบคุณครับ อเล็กซี่ +1 ให้เลยครับ ที่กรุณาพาคนน่ารักๆ อย่างต้งมาให้รู้จัก 

[beernp]

รออ่านนะครับ

[woradach]

ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่ต้งมากมาย ช่างโชคดีเจงๆที่มีคนดีๆเข้ามาในชีวิต หวังว่าพี่ต้งจาไม่เปลี่ยนไปแบบใครบางคน 

[andy_kwan]

ตังคงจะไม่เปลี่ยนแปลงนะ  ไม่งั้นอี้คงจะช้ำใจซ้ำซาก   อุอุ

[i_lost in..]

+1 ให้พี่ อเล็กซี่ 

[Yurameki]

พี่ต้ง 

ขอบคุณนะคะที่ดูแลพี่อี้อ่าาา 

[subaru]

ต้งน่ารักมาก ๆ อี้โชคดีที่มีต้งดูแล

[jokirito]

    เชอะๆ 

[Alexie333]

 



เป็นไรมากไหมจ็อค อิอิ


ดูเรา จะแปลกเพื่อนน่ะ



กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

[Alexie333]

 



" คุณๆ คุณเห็นอี้ไหม อี้หายตัวไปอ่า คุณช่วยอี้ตามหาได้ไหม ต้งกลัวว่าอี้จะเป็นอะไรไป " เสียงต้งดูร้อนรนมากๆ เหมือนคนกลัวๆ

"ต้ง ต้ง ตั้งสติก่อน แล้วมองสิว่าข้างๆแม่นี่ ใคร " น้าปิ่นพูดขึ้น

   แล้วผมก้อหันหน้าไปหาต้ง ต้งที่พยายามควบคุมสติอยู่ก้อคงจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผมอยู่ตรงนั้น ผมเองก้อยิ้มให้เค้าไปนิดนึง แล้วพูดว่า

" ต้งครับ อี้อยู่นี่เอง ไม่ได้ไปไหน ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก้อได้ " ผมพูดไปแบบขำๆ แต่หน้าตาต้ง ดูไม่ขำด้วยเลย

" อี้ อี้มาที่นี่ได้ไง โถ่ ต้งตกใจหมด นึกว่าอี้หายไปไหน เดินหาซะทั่วบ้านเลย แล้วนี่ลงมาที่นี่ทำไมอ่ะ อี้ยังไม่หายดีนะ อี้ควรจะพักผ่อนให้มากๆ ถ้าอยากได้อะไร ก้อบอกต้งสิ เดี๋ยวต้งมาเอาให้ " ต้งดูจะเป็นเดือดเป็นร้อนมากทีเดียว

" อี้เค้าบอกว่าเบื่ออ่ะต้ง เค้าเลยลงมาทำอาหารเช้าให้ทุกๆคนทาน ไหนๆก้อตื่นแล้ว มานั่งนี่สิ แล้วทานอาหารด้วยกัน " น้าปิ่นพูดเสริม

" คุณนี่ก้ออีกคน ทำไมปล่อยให้อี้ทำก้อไม่รู้ ก้อรู้ทั้งรู้็อยู่ว่าอี้เค้ายังป่วยอยู่ น่าจะดูแลให้กันหน่อย ถ้าเกิดอี้เค้าเป็นอะไรมาอีก จะทำยังไง " ต้งดูยังไม่หายวิตกกังวล ซ้ำยังไปว่าน้าปิ่นอีก

" ต้ง ต้งไปว่าแม่อย่างนั้นได้ยังไง อี้ลงมาทำอาหารนเองี่ ไม่มีใครรู้หรอก เพราะอี้ลงมาตอนเช้ามืด แล้วพอดีป้าพรกับน้าปิ่นมาเจออี้ตอนทำเสร็จแล้วพอดี อี้เลยชวนทาน ไม่เอานะ อย่าว่าแม่แบบนี้อีก อี้ผิดเอง ถ้าจะว่า ก้อว่าอี้คนเดียว "

   ผมก้อไม่พอใจเล็กน้อยที่ต้งทำไปอย่างนั้น แต่ใจนึงผมก้อเข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงผมมาก แต่ก้อไม่ควรไปว่าแม่ตัวเองอย่างนั้นนี่ ผมลงมาที่นี่ ก้อมาเอง ไม่ได้มีใครรู้เห็น พอผมเอ็ดต้งไปอย่างนั้น ต้งก้อหน้าสลดลง แล้วก้อยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น น้าปิ่นเห็นสถานการณ์ไม่ดี เลยแทรกขึ้น

" ไม่เป็นไรหรอกอี้ ที่ต้งเค้าพูดอย่างนั้น เพราะว่าเค้าเป็นห่วงอี้นะ น้าไม่โกรธหรอก ดูสิ ยืนหงอยอยู่ตรงนั้นอ่ะ เห็นไหม น่าสงสารออก มาๆๆ มาทานอาหารเช้าด้วยกัน ป้าพรจ้ะ รบกวนตักให้ต้งชามนึงด้วยนะ แล้วก้อไปเรียกคนอื่นๆมาทานด้วยนะจ้ะ "

   ต้งก้อเดินมานั่งแต่โดยดี แต่ไม่ยอมมองหน้าผม อาหารที่ตักให้ก้อไม่ยอมทานสักที ได้แต่เขี่ยไปเขี่ยมา คงจะเพราะรู้สึกผิดมั้งที่เผลอว่าแม่ตัวเองไป ผมเองก้อไม่ได้โกรธแล้วละ แค่อยากให้เค้าสำนึกเฉยๆ ว่าไม่ควรทำอย่างนั้น ผมเห็นต้งหงอยอยู่นาน เลยพูดปลอบใจเค้าว่า

" ต้งครับ อี้ไม่ได้เคืองอะไรมากหรอก อย่าทำหน้าหงอยสิ ไม่หล่อเลยรู้ไหม " ต้งเงยหน้าขึ้น แล้วยิ้มเจื่อนๆมาให้ผม

" ก้อต้งรู้สึกผิดนี่ จะให้ต้งทำไงล่ะ ก้อต้งตกใจไง เลยทำอะไรไปไม่คิด คุณครับ อย่าโกรธต้งน๊า ต้งขอโทษ ต้งไม่ได้ตั้งใจ ต้งแค่ตกใจเฉยๆ คือต้ง..." ต้งหันไปขอโทษน้าปิ่น เหมือนจะพูดอะไร แต่พูดไม่ออก

" ต้งเป็นห่วงอี้มากใช่ไหม อันนี้แม่รู้น่า แม่ไม่โกรธต้งหรอก ทานๆได้แล้ว เขี่ยไปเขี่ยมาอยู่นั่นแหละ เย็นชืดหมดแล้ว เดี๋ยวอี้เค้าเสียใจนะ ที่เราไม่ทานอาหารของเค้า ถ้าเป็นอย่างนั้นนะ คราวนี้ แม่ไม่ช่วยแล้วนะ " น้าปิ่นแซวต้งแบบขำๆให้ต้งได้หัวเราะออก ซึ่งก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆ ต้งยิ้มแหยๆแล้วก้มหน้าเอามือเกาหัวตัวเอง เหมือนอายๆ

" คุณก้อ ชอบแซวผมอยู่เรื่อยเลย ...."

   จากนั้นเราก้อทานอาหารไปเรื่อยๆ แล้วสักพัก คนอื่นๆในบ้านต้ง เช่น พ่อของต้ง พี่ตั้ง น้องบิว ก้อเดินลงมาทานอาหารเช้ากันที่โต๊ะอาหารในห้องครัว พวกเค้าดูเป็นกันเอง และสบายๆกันมาก ไม่ถือตัวเลยสักนิด เพราะตามปกติ แล้วพวกเค้าจะทานอาหารที่โต๊ะอาหารใหญ่ ส่วนโต๊ีะที่กำลังทานอยู่นี่ ส่วนมากแม่บ้านจะใช้ทานกัน หรือไม่ก้อใช้เตรียมอาหาร

   ผมไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมต้งถึงได้เป็นดีแบบนี้ มันมาจากครอบครัวของเค้านั่นเอง พ่อแม่ของต้งเป็นคนน่ารักมาก ดูอบอุ่น และตลกด้วย คอยหาเรื่องดีๆมาเล่าให้ฟังเสมอๆ โดยที่พวกเค้าไม่เอ่ยถึงเรื่องที่ผมประสบมาเลยแม้แต่น้อย คงจะกลัวผมอึดอัด ก้อเป็นได้ ผมเลยรู้สึกดีขึ้นมาอีก ที่ทุกๆคนดีกับผมอย่างนี้ ทกุคนคอยแต่ถามอาการป่วยของผมว่าดีขึ้นหรือยัง ซ้ำยังบอกว่า ถ้าหายแล้วจะพาผมไปเที่ยวพักผ่อน แต่ต้งดันเบรคขึ้นก่อนว่า เค้าได้ชวนผมไปแล้ว แล้วก้อกะว่าจะไปกันสองคน ถ้าคนอื่นจะชวน ต้องหลังเค้าไปกับผมเท่านั้น เรียกเสียงฮาจากทุกคนในโต๊ะได้เป็นอย่างดี เพราะทุกคนขำที่ได้เห็นต้ง หวงผมขนาดนี้ ผมเองก้อรู้สึกดีไม่น้อยเช่นกัน ที่ได้รู้ว่า ผมเองก้อมีค่า ในสายตาของคนดีๆคนนึง

   พอทานเสร็จแล้ว ผมก้อช่วยป้าพรเก็บจาน ทั้งๆที่ตอนแรก ต้งจะคัดค้านขอทำเอง เพราะเค้ากลัวว่าผมจะเหนื่อย ผมเลยต้องบอกไปว่า ถ้าผมอยู่เฉยๆนี่จะเบื่อยิ่งกว่า และอาจจะเป็นง่อยได้ ต้งเลยต้องยอมหใ้ผมทำ พอจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว น้าปิ่นก้อชวนผมไปเดินเล่นที่สวนข้างบ้าน ส่วนต้งก้อไปอาบน้ำแต่งตัว

[jokirito]

ยิ่งอ่านแบบนี้ยิ่งสงสารเจ้าดิว 
มันผิดใช่มั้ยที่เกิดมาในครอบครัวแบบนั้นอ่ะ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

เอออ

ไม่รู้

ไม่แคร์

ไม่สน

อ่านอย่างเดียว 

เพราะตูไม่รู้จะว่าใคร ๕๕๕

[beernp]

มาเป็นกำลังใจให้ครับ


รออ่านนะครับ

[ToRMoR]

หวังว่าเรื่องนี้คงไม่จบทีเส้นขนานน่ะ

ดิวเป็นคนที่ถูกทำร้ายมากที่สุด ทำไมอี้ไม่คิดจะหาคำตอบที่แท้จริงของปัญหาเหล่านี้เลย
ทั้งๆที่ตนเองก็บอกจะสู้ (- -*)

โลกนี้ไม่เที่ยงจิงๆแฮะ แต่ถ้าจบแบบขนานผมไม่กล้าอ่านต่ออ่ะกลัวfailเป็นเดือน555+

[broke-back]

  ขอเข้าร่วมบรรยากาศแบบนี้ ด้วยคน
เห็นรีบนๆๆ พูดเชิงปรัชญากัน เอาด้วยๆๆ ฮี่ฮี่

---- กมฺมุนา วตตฺตี โลโก ----
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

อี้....ดิว....ต้ง
การกระทำ เหตุการณ์ ต่างๆ ที่ผ่านมา
ทุกคนต้องยอมรับผลที่ตามมา
จากการกระทำนั้นๆ ของตนเอง

ทำดี.....ย่อมได้รับผลดีตอบแทน

ทำไม่ดี.....ก็ต้องรับผลไม่ดีตอบแทน

---- ตามนั้น เช่นเดียวกัน ----

  นานๆ ที จะมีสาระกับเค้ามั่ง

  ขอบคุณครับ อเล็กซี่ +1 ให้คุณน่ะครับ

[unseen]

คืออยากจะบอกว่า เพิ่งเข้ามาอ่านได้2วัน

ติดงอมแงมเลย...(เกบไปฝันด้วย )


เกบตัวอ่านเงียบๆมา2วัน แต่อดใจไม่ไหว.....
ยังตามอ่านไม่ทันเลย ตอนนี้อยากรู้มากว่าไปถึงไหนกันแล้ว

กลั้นใจอยู่พยายามอ่านไปเปนขั้นตอนๆ

คืนนี้ต้องอ่านให้ทันให้ได้!! ไม่ทันไม่นอน!!   


เหลืออีก60กว่าหน้าจะทันแว๊ว
หก ... .ส...สิบ

[i_lost in..]

^
^
^

^
^
^

สู้สู้นะรีบน 


เป็นกำลังให้พีี่อี้กะอเล็กซี่ค่ะ