หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[Alexie333]

หง่ะ อี้ม่ะได้หาเรื่องนะคับ แต่มันจำเป็นจริงๆ เฮ้อออออ และวันนี้คงม่ะได้ลงต่อนะคับเนื่องจากมาทำงานที่ดอย อินเตอร์เน็ตฮ่วยม๊ากกกก ขอบอกเอไอเอส ไม่ครอบคลุมเสมอไป รอหน่อยนะคับอาจจะ สองวันถึงจะกลับ เซงงงงงงจิต
มเน็ตไ
ออ

[jokirito]

จ้า  รอจ้า

[win200]

 
แอ๋ อีก2 วันหรอ
ไม่เป็นไรคับ รอได้
มาต่อเร็วๆน่ะ เป็นกำลังใจให้คับ

[Alexie333]

   น้องแมนดูงงๆ กับผมนัก เหมือนจะสงสัยว่า ผมคิดจะทำอะไรกันแน่

“ พี่อี้จะไปไหนอ่ะ จะทำอะไร ทำไมต้องแอบไปด้วย มีอะไรหรือเปล่า ให้แมนไปเป็นเพื่อนไหม แมนเป็นห่วงอ่ะ ถ้าพี่อี้ไปคนเดียว แมนไม่ไว้ใจอ่ะ เดี๋ยวพี่อี้เป็นอันตราย นะครับ ให้แมนไปด้วย “

“ แมนไม่ต้องไปกับพี่หรอก พี่ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ที่พี่ต้องการคือ แมนก้อแค่ถ่วงเวลาพี่อ้อไว้ก้อพอ นะ แมน แล้วพี่จะเล่าให้ฟังทีหลัง แต่ตอนนี้ พี่ขอก่อนนะ แมนทำให้พี่ได้ไหม “

   น้องแมนดูครุ่นคิดอยู่สักพัก ผมเองก้อลุ้นว่าน้องแมนจะช่วยผมไหม จนในที่สุดน้องแมนก้อพูดขึ้น

“ ถ้าพี่อี้จะให้แมนช่วย ก้อได้ครับ แต่พี่อี้ต้องให้แมนไปด้วย ไม่งั้นแมนไม่ยอม ตกลงไหมครับ “ น้องแมนยื่นข้อเสนอ

“ อ้าว แล้วถ้าแมนไปกับพี่ ใครจะกันพี่อ้อออกไปละ ไม่เป็นไรหรอกแมน แมนช่วยพี่แค่นี้ก้อพอ “ ผมยังค้านต่อ

“ ไอ้เรื่องกันพี่อ้อ ไม่อยากหรอก เดี๋ยวแมนบอกแม่แมนเองว่า แมนจะไปทำธุระกับพี่อี้ โดยที่ไม่บอกให้พี่อ้อรู้ เพื่อเป็นการเซอร์ไพรส์ อะไรสักอย่าง จากนั้น เราก้อแอบไปทำธุระกันไง นะครับ บอกตรงๆว่าแมนไม่ไว้ใจเลยนะ ถ้าพี่อี้จะไปคนเดียว ผมรู้สึกแปร่งๆอ่า แมนว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ นะๆๆๆ ให้แมนไปด้วนะครับ มีอะไรจะได้ช่วยกันไง ถ้าไม่ให้แมนไปละก้อ แมนไม่ช่วยพี่อี้จริงๆนะ แล้วแมนก้อจะไปบอกพี่อ้อด้วยว่า พี่อี้จะหนีไปที่อื่น เอางี้ไหมล่ะ “ นั่นไงละ น้องแมนคนดีของผม แบล็คเมล์ผมจนได้ ผมคงไม่มีทางเลือกแล้วสินะ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน ดีเหมือนกัน ผมจะได้มีเพื่อนไป

“ โอเคๆๆ ตกลงตามนั้น ไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยนะ เวลาพี่มีไม่เยอะ พี่จะรออยู่นี่นะ ถ้าเรียบร้อยแล้ว มาเรียกพี่ด้วย “

   ว่าแล้วน้องแมนก้อรีบลงไปหาพี่อ้อทันที ผมเองก้อคิดว่า ต่อจากนี้ผมต้องทำอะไรบ้าง ต้องคิดให้รอบคอบ หาวิธีเอาตัวรอดทุกรูปแบบ อย่าให้เป็นเหมือนเมื่อก่อน เพราะว่า อะไรก้อเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ผมต้องไม่ประมาท แล้วก้อไม่นานนัก น้องแมนก้อขึ้นมาหาผม แล้วบอกว่า ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่อ้อ กับพี่มด กำลังไปซื้ออาหารมาทำกับข้าวกัน โดยที่แมนบอกว่า ผมสอนหนังสืออยู่กับแมนด้านบน และไม่อยากให้ใครรบกวน ( เป็นข้ออ้างที่ไร้เหตุผลมากๆ แต่ตอนนั้นน้องแมนบอกว่าคิดอะไรไม่ออก ใช้ๆข้ออ้างนี่ไปก่อน คิดว่าพี่อ้อคงเชื่อ แล้วก้อเชื่อจริงๆด้วย )

   พอทางสะดวกแล้ว ผมกับน้องแมนก้อรีบออกเดินทางไปยังจุดหมายทันที จุดหมายของผมในที่นี้คือ บริษัทของคุณประวิทย์ พ่อของไอ้ดิวนั่นเอง วันนี้เป็นวันศุกร์ พนักงานในบริษัทจึงทำงานกันยุ่งๆนิดหน่อย เลยไม่ค่อยได้มีคนสังเกตการณ์มาของพวกผมเท่าไหร่นัก ผมบอกประชาสัมพันธ์ว่า มาติดต่องานกับเลขาคุณประวิทย์ โดยบอกไปว่า ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า และมาจากบริษัท.... ซึ่งผมแอบอ้างบริษัทของน้าเนตรนั่นเอง มันเป็นเครือเดียวกัน แต่คนละสายงาน รู้สึกว่าเลขาของคุณประวิทย์จะงงๆเหมือนกัน แต่ก้อยอมให้ผมเข้าพบ พอผมเดินมาถึงหน้าห้องของคุณประวิทย์แล้ว เลขาก้ออึ้งไปเล็กน้อยที่เห็นผมมายืนอยู่ตรงนั้น แล้วเธอก้อเดินเข้ามาพูดกับผม

“ เอ่อออ คุณใช่ไหมค่ะที่มาจากบริษัท.... ตกลงจะมาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ “ หล่อนพูดขึ้นมาอย่างหวาดๆ

“ ไม่ใช่หรอกครับ ผมแอบอ้างเอา ไม่งั้นคุณคงไม่ยอมให้ผมเข้ามาพอหรอก ที่จริงแล้ว ผมจะมาพบเจ้านายคุณต่างหาก ไม่ทราบว่าพอจะขอเข้าพอได้ไหม ผมรบกวนเวลาไม่นานหรอกครับ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพ

“ เอ่ออออ คือ ท่านประธานมีนัดกับลูกค้าต่างชาติอยู่ ต้องรอสักครู่นะค่ะ ถึงจะเข้าพบได้ “ ท่าทีหล่อนก้อยังกลัวๆอยู่

“ ได้สิ ทำไมจะรอไม่ได้ละ งั้นผมนั่งรอตรงนี้แล้วกัน “

    ว่าแล้วผมก้อไปนั่งรอกับน้องแมนที่โซฟาใช้รับรองแขกด้านตรงข้ามกับเลขาสาวคนนั้น ระหว่างที่รอ น้องแมนก้อถามผมว่า ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ ผมเองก้อได้บอกว่า รอให้ทุกอย่างมันจบก่อน ผมถึงจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง ตอนนี้สมาธิผมจดจ่ออยู่กับการได้คุยกับคุณประวิทย์เท่านั้น ผมนั่งรออยู่ตรงนั้นประมาณ 10 นาที ก้อมีคนเดินออกมาจากห้องคุณประวิทย์ จากนั้นเลขาคนนั้นก้อเดินเข้าไปในห้องคุณประวิทย์ สงสัยจะไปรายงานเค้าว่า ผมมาขอพบ แล้วหล่อนก้อเดินออกมาหาผม แล้วเชิญผมเข้าไปในห้อง ผมก้อเดินไป แต่ให้น้องแมนนั่งรออยู่ด้านนอก เพราะว่า เรื่องนี้ ผมต้องเคลียร์ ตัวต่อตัว กับเค้า

   พอผมเดินเข้าไปในห้อง ก้อเห็นคุณประวิทย์นั่งหน้าเครียดรอผมอยู่แล้วที่เก้าอี้ เค้าจ้องมองผมเหมือนกับอยากจะฆ่า อยากจะแกงผมด้วยซ้ำ แต่ในเวลานี้ ชีวิตของผม ไม่มีอะไรจะต้องกลัวแล้ว

“ ชั้นเตือนแกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งกับลูกชายชั้น แล้วนี่แกต้องการอะไรกันแน่ มันมีอยู่ช่วงนึงนี่ ที่เรื่องมันกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้ว เพราะว่าดิวก้อกำลังจะหมั้นกับคนที่คู่ควร จู่ๆ มันก้อมาหายตัวไปดื้อๆ ล่มงานหมั้น ทิ้งงานที่ทำ แล้วแกก้อมาหายตัวไปอีก พอมันกลับมา มันก้อเหมือนคนไม่มีชีวิตชีวา เหมือนซากศพ นี่มันยังไงกันแน่ ทุกอย่างมันเป็นเพราะแกใช่ไหม บอกมาสิว่าแกต้องการอะไร หรือว่าต้องการเงิน รอบนี้แกบอกมาเลยว่าจะเอาเท่าไหร่ ชั้นจ่ายไม่อั้น เพื่อแลกกับอิสรภาพของลูกชายชั้นคือมา ว่ามาเลย จะเอาเท่าไหร่ “ คุณประวิทย์ตะโดกนเสียงดังลั่น เหมือนเป็นการข่มขวัญผม แต่ผมมไกลัวหรอก

“ ก่อนอื่นที่ท่านจะถามว่าผมต้องการอะไร ผมอยากให้ท่านรู้ว่า ผมเจออะไรมาบ้าง จากการกระทำต่างๆของท่าน “ ผมตอบไปเสียงเรียบ เหมือนไม่ได้เกรงกลัวเค้าเลย

[Alexie333]

 



ดีใจม๊ากกกกกกกกกกกกกก




ในที่สุดเอไอเอสก้อทำสำเร็จ




ทำงานได้แล้ววววววววววววววว




เชิญอ่านได้เลยครับ

[beernp]

สู้ๆนะครับ


รออ่านครับ

[win200]

 
เย่ๆ มาแล้ว
บอกไปเลยคับ คุณอี้ จัดการกับตัวต้นเหตุไปเลยคับ ส่วนยัยหลิง หลิง ต้องเอาไปฆ่าหมกป่า
มาต่อนะคับคุณอเล็กซี่

[Loidelohm]

วู้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ซู้ดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(คนแต่งนะครับ แต่ตัวละคร สู้ๆ)

[CYPINUS]

สงสารดิว สงสารอี้ เรื่องร้ายๆก็มีสาเหตุมาจากพ่อของดิว  

เมื่อไหร่พ่อของดิวจะยอมทิ้งทิฐิ ซะทีนะ

[i_lost in..]

พี่อี้จัดการ 

คุณพ่อค๊ะสังเกตุคุณลูกได้ถึงขนาดนี้ ยังไม่รู้ตัวอีกหรือค๊ะว่า ตัวเองเป็นต้นเหตุ 

[DWBY]

 
พ่อดิวทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เลย

[Yurameki]

เบื่อพ่อพี่ดิวจิง ... อะไรนักหนา 

[railay]

รอค่ะ

[sitim]

 


รอค่ะ


รอ


เป็นกำลังใจให้เสมอ


อ่านแล้วเศร้าอ่ะ


หลังจากที่ขยันอ่านมาหลายวัน


ในที่สุดก็อ่านทัน


หลังจากที่แอบเป็นแฟนคลับลึกลับอยู่ในมุมมืด


หุหุ



เอาใจช่วยค่ะ

[win200]

 


เมื่อคืนเก็บไปฝันด้วยอ่ะพี่


ฝันว่าดิวอภัยให้อี้ และอยู่ด้วยกันอย่างสันสุข (แล้วคุงต้งอ่ะ-*-)


มาต่อน่ะคับ รอจนหนังเริ่มเหี่ยวแหล่ว   

[Alexie333]

รีบนคับต้องบอกว่า อี้ให้อภัยดิวสิคับ อิอิสงสัย อินจนเบลอ เอาไว้พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคับ ตอนนี้ไม่สะดวกเท่าไหร่ กำลังเดินทางกลับ กทม รอหน่อยนะคับ

[crazy Y]

เมื่อคืนเก็บไปฝันด้วยอ่ะพี่


ฝันว่าดิวอภัยให้อี้ และอยู่ด้วยกันอย่างสันสุข (แล้วคุงต้งอ่ะ-*-)


มาต่อน่ะคับ รอจนหนังเริ่มเหี่ยวแหล่ว   

ไม่อาวววว   เค้าอยากให้ได้อยู่กะ ต้ง  ต้งดีกับอี้มากกแถมเป็นคนที่รักอี้มากเหมือนกัน


ต้งดีที่หนึ่งเลยนะอี้

[broke-back]

^
เห็นด้วยกับรีบน....อย่างแรง
หึหึ

ใครไม่รับรักต้ง ก็ไม่เป็นไร
เดี๋ยวผมจะเป็นคนปลอบใจต้งเอง  Love you,ต้ง

จุ๊บจุ๊บ ต้ง

[Alexie333]

“ ชั้นเตือนแกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งกับลูกชายชั้น แล้วนี่แกต้องการอะไรกันแน่ มันมีอยู่ช่วงนึงนี่ ที่เรื่องมันกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้ว เพราะว่าดิวก้อกำลังจะหมั้นกับคนที่คู่ควร จู่ๆ มันก้อมาหายตัวไปดื้อๆ ล่มงานหมั้น ทิ้งงานที่ทำ แล้วแกก้อมาหายตัวไปอีก พอมันกลับมา มันก้อเหมือนคนไม่มีชีวิตชีวา เหมือนซากศพ นี่มันยังไงกันแน่ ทุกอย่างมันเป็นเพราะแกใช่ไหม บอกมาสิว่าแกต้องการอะไร หรือว่าต้องการเงิน รอบนี้แกบอกมาเลยว่าจะเอาเท่าไหร่ ชั้นจ่ายไม่อั้น เพื่อแลกกับอิสรภาพของลูกชายชั้นคือมา ว่ามาเลย จะเอาเท่าไหร่ “ คุณประวิทย์ตะโดกนเสียงดังลั่น เหมือนเป็นการข่มขวัญผม แต่ผมมไกลัวหรอก

“ ก่อนอื่นที่ท่านจะถามว่าผมต้องการอะไร ผมอยากให้ท่านรู้ว่า ผมเจออะไรมาบ้าง จากการกระทำต่างๆของท่าน “ ผมตอบไปเสียงเรียบ เหมือนไม่ได้เกรงกลัวเค้าเลย

“ ทำอะไร ชั้นไปทำอะไร ไหนแกลองบอกมาสิ “

“ ก้อไอ้แผนการของท่าน ที่ร่วมมือกับหลิง หลิงไงครับ ที่หมายว่าจะแบล็คเมล์ผม ผมขอบอกก่อนนะครับว่า แผนนั้นสำเร็จด้วยดี หลังจากที่เค้ารู้ เค้าก้อเกลียดผมเลยทันที ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่ท่านต้องการ “ ผมพูดออกไป

“ แผนอะไร ชั้นไม่รู้เรื่อง แกอย่ามาใส่ความชั้นนะ รู้ไว้ด้วย เรามันคนละระดับกัน “ คุณประวิทย์ตะคอกใส่ผมเสียงดัง

“ ผมรู้ว่าผมมันคนละระดับกับท่าน แต่จิตใจผมนะ คงไม่ต่ำไปกว่าสิ่งที่ท่านทำหรอก ผมรู้ว่าผมเป็นยังไง และผมก้อยอมรับทุกการกระทำของผม เปรียบกับท่าน ที่ทำตัวเยี่ยงกับพวกเดนมนุษย์ ลอบแทงข้างหลังคนอื่น เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเงอต้องการ อย่างนี้เหรอ ที่ท่านเรียกตัวเองว่า คนชั้นสูง “ ผมตอบกลับไปอย่างเผ็ดร้อย จนคุณประวิทย์ ยืนขึ้นแล้วตบโต๊ะเสียงดัง ปัง !!!

“ แกอย่ามาปากดี ชั้นว่า ไอ้สิ่งที่แกโดนไอ้ดิวมันรังเกียจนะ มันก้อสมควรดีอยู่หรอก ที่จริงแล้ว ที่แกเจอมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ จะบอกให้ นี่ชั้นยังปราณีนะ เห็นว่าเป็นคนโปรดของเมียชั้นหรอก ไม่งั้น เธออาจจะไม่มีโอกาสได้มายื่นด่าชั้นอย่างนี้หรอก จำไว้ “

“ ท่านรู้ด้วยเหรอว่าผมเจออะไรมาบ้าง จากการกระทำของท่าน และลูกชายของท่าน “ ผมถามกลับไป

“ รู้สิ จะอะไรล่ะ ก้อไอ้ดิวมันก้อได้รู้สักทีไงว่า แกมันเป็นคนเห็นแก่เงิน และเลวทรามแค่ไหน จะว่าไปแล้ว มันก้อไม่ได้อะไรมากมายนี่ แค่ไอ้ดิวมันเกลียดแก มันเลิกรักแกแล้ว แล้วมันก้อใช้งานแกเยี่ยงทาส เป็นการตอบแทน ทำไม มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นเหรอ แต่ชั้นไม่ได้อยากรู้หรอกว่าแกโดนอะไรมาบ้าง ชั้นอยากรู้แค่ว่า หลังจากก่อนวันหมั้นอ่ะ แกไปทำอะไรไอ้ดิว มันถึงได้เปลี่ยนไปอย่างนั้น รู้ไว้ซะด้วยว่า ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ปราณีแล้ว เข้าใจไหม “ คุณประวิทย์วางท่าเหมือนกับจะเข้ามาทำร้ายผม แต่ผมก้อยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ประจัณหน้ากันไปสิ ตอนนี้ ใครผมก้อไม่กลัวทั้งนั้น

“ ฟังก่อนสิครับว่าผมเจออะไรมาบ้าง หลังจากที่แผนของท่านสำเร็จ หลังจากวันนั้น ผมไม่รู้นะครับว่า ดิวเค้าไปรู้เรื่องที่ท่านกับหลิง หลิง ได้สร้างกันขึ้นมาเพื่อให้ดิวเชื่อนั้น แต่มีอยู่วันนึง เราก้อไปทำงานกันปกติ จากนั้นจู่ๆเค้าก้อโปะยาสลบผม แล้วเค้าก้อขืนใจผมอย่างทารุณเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน ครั้งแล้วครั้งเล่า “ ผมเล่าอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะว่าตอนนี้ผมเริ่มเข้มแข็งขึ้นแล้ว ผมพร้อมที่จะชนกับทุกปัญหาที่จะเข้ามาในชีวิตผม

“ ...................... “ คุณประวิทย์อึ้งไปทันทีที่ได้ยินผมพูดไปอย่างนั้น แล้วผมก้อเล่าต่อ

“ ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกนะ ว่าผมไปทำอะไรให้เค้าเสียใจนัก เค้าบอกว่า ผมได้ทำลายความรักของเค้าที่มีต่อผมอย่างหมดสิ้น ผมได้หักหลังเค้า ผมงงว่าผมไปทำอะไรให้เค้า แต่เค้าก้อไม่เคยอธิบาย จากนั้น ไม่เพียงแต่เค้าจะใช้งานผมหนักเท่านั้น เค้ายังไม่ยอมปล่อยให้ผมเป็นอิสระ ทั้งยังทำการขืนใจผมต่อมา ทุกๆวัน จนความรู้สึกของผมมันได้ตายไปแล้วในช่วงนั้น เค้าพร่ำบอกว่า สิ่งที่ผมทำกับเค้า มันยังน้อยกว่าสิ่งที่เค้าได้รับ เค้าไม่รู้หรอกว่า ผมรู้สึกยังไง ที่โดนคนที่ตัวเองรัก ทำร้ายแบบที่เราไม่แม้แต่จะรู้เลยว่า เราได้ทำผิดอะไร” ผมหยุดพูดไปนิดนึง เพื่อพยายามสะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ จากที่ผมพยายามจะเข้มแข็ง แต่ตอนนี้ ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว

“ ผมยอมรับว่า ผมเคยรักเค้ามาก แต่พอผมมาเจอแบบนี้ ผมไม่รู้เลยว่า ตัวเองรู้สึกยังไงกับเค้ากันแน่ ผมเฝ้าแต่บอกตัวเองว่า ชาตินี้ชาติไหน ผมก้อจะไม่มีวันให้อภัยเค้าอีก เพราะเค้าได้ทำลายชีวิตผมลงกับมือของเค้าเอง แต่ไม่ใช่ว่าผมจะยอมเค้าไปทั้งหมดนะ แต่ทุกครั้งที่ผมต่อสู้ เค้าก้อจะใช้กำลังบังคับผม ทุบตีผม เหมือนผมไม่ใช่คน ผมหมดอาลัยตายอยาก ไม่แม้แต่จะคิดต่อสู้ หรือป้องกันตัวเองอีก มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ผมรอวันที่ผมจะหมดลมหายใจก้อเท่านั้นเอง “ ผมหยุดพูดอีกที ตอนนี้น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาแล้ว โดยที่ผมไม่สามารถหยุดได้

“ เค้าก้อกระทำการต่ำช้ากับผมเรื่อยมา โดยมีหลิง หลิง เป็นคนคอยยุให้เค้าต้องทำร้ายผมหนัก จนวันก่อนวันหมั้น ผมทนไม่ไหวแล้วที่จะต้องโดนอย่างนี้อีก ผมสู้กับหลิง หลิง และได้ทำร้ายหล่อนไป จากนั้น ผมก้อคิดจะหนี แต่ไอ้ดิว มันงัดเอาไม้เด็ดมา มันบอกว่า มันจะเอารูป เอาคลิปที่มันได้เคยขืนใจผมไว้ ไปให้แม่ผมดู แล้วจะไปเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ต มันขู่ผมว่า ถ้าผมไม่มาหามันทันที แม่ผมจะรู้เรื่องนี้ทันที ผมก้อต้องทำตามที่มันสั่ง ไม่อย่างนั้นแล้ว แม่ผม คนที่ผมรักและแคร์ที่สุด อาจจะเสียใจมากๆก้อได้ ผมเลยยอมหมันย่ำยีอีกครั้ง ซ้ำยังโดนทุบตีอย่างหนัก จนผมหมดสติไป “ ผมหยุดเช็ดน้ำตาอีกที แล้วเหลือบไปมองมองหน้าคุณประวิทย์ ที่ตอนนี้ ยืนอึ้ง นิ่ง เหมือนคนไม่มีวิณญาณ เค้าควรจะได้รู้เรื่องจริงๆซะที
 

[beernp]

รออ่านนะครับ

[thaitanoi]

แล้วพ่อของดิวจะรับผิดชอบหรือเปล่าเนี่ย

[Loidelohm]

ดีจิ ดิวจะได้กลับมาแบบโอโม่ ซะที

[Alexie333]

 



ขอบคุณที่ตามอ่านเสมอมานะครับ


ช่วงนี้เค้ามีโหวตเซ็งเป็ดอวอร์ดอ่ะครับ


ใครที่ชอบเรื่องไหน ก้อแวะเข้าไปโหวตให้กำลังใจคนเขียนกันบ้างนะครับ


ของผมมีติดไปสองรางวัล ไม่ได้คาดหวังหรอกครับ


แค่มีชื่อติดก้อดีใจตายแล้วครับ


ไว้คุยกันใหม่นะครับ อิอิ

[Loidelohm]

จิ้มโดนตรงใหนไม่รู้นะครับ

[kamigasez]

น้อยจังอ่ะ ขอเยอะๆหน่อยยย

รออยุ่ๆๆ จ้า


 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

 


เศร้า

เจ็บ


=

รอ !!!

[ToRMoR]

ิอ๊ากกกกกกกก ค้างงงง!!!

[anawas]

พ่อ...ลูก นิสัยเหมือนกันไม่มีผิด

[LoFT]

 

[broke-back]

 
พ่อ....จะแก้ตัว...ไถ่บาป
แทนลูกชายงั้นเหรอ

ง่ายไปมั้ยนั่น หุหุ
 

ขอบคุณครับ อเล็กซี่