“ พวกเราไม่ได้คิดร้ายน่ะ แค่จะมาตามคนกลับเท่านั้นเอง เลยแอบขึ้นรถมา กะว่าจะไปขอต่อรองกับเฮียเบ้งซะหน่อย อย่าทำอะไรพวกเราเลยน่ะ “ ผมพยายามพูดขอความเห็นใจมัน
“ นี่พวกนายคิดว่าเล่นกับใคร รู้ไหม ??? ใครที่ได้เข้าไปทำงานที่บ่อนเฮียเบ้ง ไม่ใช่ว่าจะเข้าจะออกได้ตามอำเภอใจน่ะ นายนี่มันหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ “ ไอ้บิ๊กมันดุท่าทางไม่ได้คิดร้ายกับพวกผม
“ พวกเราไม่รู้จะทำยังไงนี่นา ยังไงก้อต้องเอาน้องแมนกลับให้ได้ นายไม่ต้องช่วยอะไรชั้นหรอก แค่ให้ชั้นติดรถไปก้อแค่นั้นเอง รับรองชั้นไม่ทำให้นายเดือดร้อนแน่นอน น่ะๆ ชั้นขอร้อง “ ผมแทบจะไหว้ไอ้บิ๊กอยู่แล้ว
“ ไม่ต้องๆ เอาอย่างนี้ ถือว่าชั้นไม่เห็นนายแล้วกัน ที่เหลือนายไปจัดการกันเอาเอง บอกไว้ก่อนน่ะว่า เฮียเบ้งนี่ไม่ใช่ธรรมดาน่ะจะบอกให้ จะทำอะไรคิดให้ดีก่อนแล้วกัน “ จากนั้นไอ้บิ๊กก้อเดินกลับไปขึ้นรถ แล้วแล่นไป ผมกับพี่กรณ์ถอนหายใจโล่งอกกันอีกครั้ง เฮ้ออออ จะมีปาฏิหาริย์อย่างนี้บ่อยๆไหมเนี่ยะ ผมว่าส่วนนึงที่ไอ้บิ๊กไม่เอาเรื่องผมเพราะว่าครั้งที่แล้ว ผมได้ไว้ชีวิตมันกระมัง นับว่าเป็นอานิสงค์จริงๆ
จากนั้นผมก้องีบหลับไปพักนึง โดยที่พี่กรณ์บอกให้ผมงีบไปได้ เดี๋ยวพี่เค้าจะดูทางให้ ผมซึ่งเหนื่อยมากเลยของีบสักพัก โดยหลับในท่าที่พี่กรณ์โอบไหล่ผม และผมก้อซบที่หน้าอกพี่กรณ์ แล้วผมก้อสะดุ้งตื่นอีกครั้ง เพราะเสียงมือถือผมมันดังขึ้น ผมเลยรีบรับสาย ต้งเป็นคนโทรมานั่นเอง
“ ว่าไงครับต้ง ตอนนี้ต้งอยู่ไหนอ่ะ “
“ ตอนนี้ต้งกำลังรวบรวมเพื่อนๆอยู่ คิดว่าน่าจะตามทันในไม่ช้า ณ ตอนนี้อี้อย่าเพิ่งออกจากที่ซ่อนน่ะ หลบไว้ก่อน ให้ต้งเจรจาเองเข้าใจไหมครับ แล้วเจอกันน่ะครับ “ พอต้งวางสายไป ผมก้อหันมาคุยกับพี่กรณ์
“ พี่กรณ์ครับ ถ้าวันนี้เกิดเหตุการณ์อะไรไม่ดีขึ้น ถ้าพี่กรณ์หนีได้ หนีไปเลยน่ะครับ ไม่ต้องห่วงอี้ อี้จะไม่ยอมให้ใครมาเดือดร้อนกับเรื่องที่อี้สร้างขึ้นอีกเด็ดขาด เข้าใจไหมครับ “ ผมพูดเสียงหนักแน่น
“ ไม่ได้หรอก มาด้วยกัน ก้อต้องไปด้วยกัน พี่ไม่ทิ้งอี้ไปไหนทั้งนั้น และพี่ก้อจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรอี้ด้วย มันต้องข้ามศพพี่ไปก่อน อี้เข้าใจไหมครับ ว่าไม่มีใครทำอะไรอี้ได้ทั้งนั้น “ พี่กรณ์ดูจริงจังกว่าผมอีก[/color]