หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[jokirito]

พักผ่อนให้เพียงพอนะจ๊ะอี้
อย่าแดรกเหล้ามากนะเค้าเป็นห่วง ไปนอนดีกว่าเพลียง่วง

[khozz]

น้อๆๆๆ

ดิวน้อ ตอนนี้ดิวก็ได้แต่ตัวลีบๆ อยู่ในรถ -*-

เศร้าว่ะ 

[Alexie333]

" แหมอี้ก้อ ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง แล้วอี้คิดรึยังครับว่าจะไปจัดงานที่ไหน ต้งไม่ได้ลืมน่ะว่าอี้เกิดวันนี้ เพียงแต่ยุ่งๆกันอยู่เลยลืมบอก " ต้งเอ่ยถามผม

" ยังไม่รู้เลย อาจจะจัดที่ร้านเล็กๆ เดี๋ยวต้องชวนพวกชะนีป่านั้นด้วย พวกนั้นนี่เว้าวอนมาก ตอนแรกอี้ก้อว่าจะไม่จัดแล้วหล่ะเพราะว่ายังกังวลเรื่องน้องแมนอยู่เลย แต่นี่พอน้องแมนกลับมาแล้ว กะจะฉลองควบกันไปเลย ขอเชิญพี่กรณ์ด้วยน่ะครับ มากันเยอะๆสนุกดี ดิวด้วยน่ะ ชวนป๊อบมาด้วยน่ะ " ผมเอ่ยชวนทุกคนไป

" ถึงอี้ไม่ชวน พี่ก้อจะไปอยู่แล้ว งานสนุกๆอย่างนี้ ไม่มีพี่ได้ไง ว่าแต่ว่าอี้อยากได้อะไรเป็นของขวัญไหมครับ พี่จะได้จัดให้ " พี่กรณ์พูดขึ้น

" ขอบ้านหลังใหญ่ๆสักหลังได้ไหม ฮ่าๆๆๆ อี้ล้อเล่นน่ะครับ ไม่ต้องให้ก้อได้ครับพี่ อี้ยังไม่อยากได้อะไร เอออออ ช่าย รู้แล้วว่าอี้อยากได้อะไร อี้อยากได้วันหยุดสัก 2-3วันอ่ะเพ่ ช่วงนี้อี้ยอมรับว่าเหนื่อยม๊ากกกก พี่กรณ์ให้อี้ได้ป่าวล่ะครับ อี้กะว่าจะหนีไปเที่ยวพักผ่อนคนเดียวซะหน่อย "

" โอ๊ยยยย ได้เลย สบายมาก มะรืนนี้อี้ก้อหยุดเลยก้อได้ครับ เรื่องงานเอาไว้ให้พี่จัดการเอง อี้พักผ่อนให้สบายเหอะน่ะ " โหยยยย พี่กรณ์ใจดีมาก

" จริงๆน่ะครับพี่ อี้ดีใจจัง ไปเที่ยวครั้งนี้อี้กะจะปิดมือถือไปเลย จะได้ไม่มีใครมากวนใจ อี้ขอบคุณมากน่ะครับ " ผมแทบจะกระโดดหอมแก้มพี่กรณ์อยู่แล้ว ถ้าไม่เกรงใจต้ง

" แหมๆๆๆ จะทิ้งแฟนไปเที่ยวคนเดียวได้ไงล่ะครับ กะจิตกะใจจะไม่ชวนต้งเลยรึงาย น้อยใจแล้วน่ะ " ต้งทำหน้าง้ำใส่ผมด้วย ผมเลยต้องโอ๋ซะหน่อย

" ใครบอกล่ะ นี่กะจะชวนอยู่พอดีเลย ว่าแต่ว่าต้งจะว่างไปกับอี้ไหมล่ะ อี้กะว่าจะไปเกาะช้างอ่ะ ไม่ได้ไปมานานแล้ว "

" ได้สิครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้งเคลียร์งานแล้วค่อยไปกันวันมะรืนนี้น่ะ ดีใจจังได้เที่ยวกับอี้ด้วย " ต้งยิ้มแฉ่งหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลยครับ

" อี้ก้อไปที่นี่สิ เพื่อนดิวมันเปิดรีสอร์ทอยู่อ่ะ เดี๋ยวดิวเอาเบอร์ให้ เดี๋ยวให้มันจัดห้องราคาพิเศษให้เลย " ดิวเสนอมา

" ไม่เป็นไรหรอกดิว พวกเราจัดการกันเองดีกว่า เกรงใจอ่ะ อีกอย่างยังไม่รู้เลยว่าจะไปหาดไหน ยังไงก้อขอบใจน่ะ " ผมพูดไปแต่ไม่ได้หันหน้าไปหาดิว เพราะว่าผมยังแคลงใจเค้าเรื่องที่พี่กรณ์เล่าให้ฟังอยู่ เลยมองหน้าเค้าไม่สนิทนัก

" ไม่เป็นไร มีอะไรให้ช่วยก้อบอกแล้วกัน " ดิวทำเสียงอ่อยๆ

   ไม่นานนักเราก้อถึงโรงพยาบาลที่พี่มดรักษาตัวอยู่ จากนั้นเราก้อรีบไปเช็คกับเจ้าหน้าที่ว่าพี่มดอยู่ห้องไหน เจ้าหน้าที่บอกว่า พี่มดอยู่ที่ห้องคนป่วยพิเศษเพระว่าพี่มดต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากแพทย์ พอเรารู้ห้องแล้ว น้องแมนก้อรีบวิ่งรุดหน้าไปหาพี่มด

   พอมาถึงหน้าห้องแล้ว น้องแมนก้อค่อยๆเปิดประตูเข้าไปเพราะว่าไม่อยากรบกวนให้พี่มดตื่น ตอนนั้นผมสังเกตุเห็นว่าน้องแมนเริ่มน้ำตาไหลแล้ว ที่เห็นสภาพพี่มด มีสายระโยงระยางเป็นไปมหด มี่ที่ช่วยหายใจครอบปากอยู่ด้วย ผมไม่ยักรู้มาก่อนว่าพี่มดจะอาการหนักขนาดนี้ ส่วนพี่นพก้อนั่งหลับอยู่ข้างๆเตียง ผมเห็นแล้วสงสารพวกเค้านัก น้องแมนค่อยๆเดินเข้าไป แล้วก้อกอดพี่มดเบาๆ แต่พี่มดเหมือนจะรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมาเห็นน้องแมน พี่มดก้อค่อยๆขยับตัวแล้วดึงที่ช่วยหายใจออก น้ำตาก้อเริ่มไหล ส่วนพี่นพก้อตื่นมาเห็นพอดี ดูท่าพี่นพจะดีใจมาก โผเข้ากอดน้องแมนด้วย ทั้งสามคนต่างกอดกันกลม ร้องไห้แข่งกันใหญ่เลย ผมรู้สึกว่าเป็นการ้องไห้ที่แสดงความดีใจมากกว่าน่ะครับ เห็นอย่างนั้นก้ออดปลื้มใจไม่ได้ ที่ทำให้ครอบครัวพวกเค้ากลับมาอบอุ่นเหมือนเดิม พลางน้ำตาตัวเองก้อเริ่มคลอเบ้าไปด้วยเหมือนกัน ต้งเห็นเช่นนั้นก้อเค้ามาโอบไหล่ผมเบาๆ เหมือนจะปลอบ

" แมน แมนกลับมาหาแม่แล้วใช่ไหมลูก ฮือๆๆๆ แมนไม่หนีแม่ไปไหนอีกแล้วน่ะ ฮือๆๆๆ แม่รักแมนน่ะ รักมากที่สุดเลย ฮือๆๆๆ " พี่มดร้องไห้ไปพูดไป

" แมนอยู่กับพ่อกับแม่น่ะลูก อย่าหนีไปไหนอีกน่ะ พ่อขอโทษถ้าพ่อทำอะไรไม่ดีไป แมนให้อภัยพ่อน่ะ " พี่นพร้องไห้อีกคน

" ไม่ครับพ่อ พ่อเป็นพ่อที่ดีมาก แมนผิดเอง แมนมันเลวที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ต่อไปแมนสัญญาว่าแมนจะไม่ทำตัวไม่ดีอีก แมนจะเชื่อฟังพ่อกับแม่น่ะครับ พ่อกับแม่ให้อภัยแมนน่ะครับ ฮือๆๆๆ "

" พ่อกับแม่ไม่เคยโกรธลูกเลย แค่แมนกลับมา พ่อกับแม่ก้อดีใจมากมายแล้ว แมนกินอะไรรึยังลูก เดี๋ยวพ่อไปหาซื้อมาให้ " พี่นพขยับตัวออก จะลุกขึ้นไป แต่น้องแมนดึงไว้ซะก่อน

" พ่อครับ พ่อเหนื่อยมามากแล้ว ต่อจากนี้ไปให้แมนดูแลพ่อและแม่บ้างน่ะครับ เดี๋ยวแมนไปซื้อเอง " น้องแมนจะลุกขึ้น

" น้องแมนไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้เอง น้องแมนอยู่กับพ่อและแม่เหอะ "แล้วผมก้อหันไปบอกต้งกับพี่กรณ์ให้รออยู่บนห้องก่อน ผมจะไปซื้อของ ตอนแรกพวกเค้าทั้งสองจะขอไปด้วย แต่ผมเห็นว่าพวกเค้าเหนื่อยมากแล้ว ให้นั่งพักสักหน่อย แค่ออกไปซื้อของแค่นี้ ผมไปเองได้ พวกเค้าก้อตกลง ว่าแต่ว่า ดิวหายไปไหนของเค้าน๊า แล้วทำไมผมต้องเป็นห่วงเค้าด้วย ว่าเค้าจะไปไหน เฮ้อออ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย

[imageriz]

อืม ดีนะที่ยังรู้จักรักพ่อรักแม่  กลับมาเป็นคนดีของพ่อแม่ ดูแลพ่อแม่ให้ดี ๆ นะ น้องแมน 

แล้วอี้จะไปกับตังอีกแล้ว  แล้วเอาดิวไปไว้ไหนกันอ่ะ 




+1  ให้กับความขยัน  ขนาดเมาค้างยังมาลงให้ได้อ่านอีก 

[khozz]

อืมๆๆๆ ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่ แล้วแมนเอ้ย 555+

สงสารดิวว่ะ เหมือนเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู็เวงกำ-*-

[thaitanoi]

   นึกว่าอี้จะแย่ซะแล้ว แมนกลับมาหาพ่อกับแม่แล้วหวังว่าคงไม่ทำอะไรให้พ่อแม่เสียใจอีกนะ  งานนี้ดิวไม่ค่อยมีบทบาทเลยเนาะ   แล้วอี้กับตังจะเป็นยังไงต่อไป

[jpkoko]

นั่นดิ  ดิวหายไปไหนหว่า

น่าสงสารนเป็นส่วนเกินเลย 

[jokirito]

โถ ดิวมาหาพ่อนี่มาลูกมา
เดี๋ยวปลอบใจให้เอง
อี้จะไปทำไรกับด้งก็ตามใจ
ผมจะอ่านข้ามๆไป
ดิวออกเมื่อไหร่ค่อยอ่าน หึหึ

[ifwedo]

แอบเข้ามาตื้นตันด้วย

[andyus1]

บทเรียนนี้คงทำหั้ยน้องแมนเปนผู้ใหญ่ขึ้นนะคั้บ

ว่าแต่ดิว จะยอมได้งัย ปล่อยไปกันสองคนอย่างนั้น เสดแน่ๆ

ไม่ต้องคิดได้คืนแล้วอี้อ่ะ รีบพลิกสถานะการหน่อยเด้อ

[boss]

 

 ดิวตกกระป๋อง เอิ๊กๆๆๆๆ


ต้ง สู้ๆ   

[Alexie333]

ขอบอกว่าวันนี้ก้อเมาค้างอีกตามเคย

สงสารตับมากมายเหอะ

แล้วจะมาต่อให้อ่านอีกน่ะครับ


 

[jokirito]

ทำงานหนักก็ต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะครับ
เดี๋ยวโทรมไม่รู้ด้วยนา 

[imageriz]

เมาค้าง 

สงสารตับจังอ่ะ 

[Alexie333]

 แล้วผมก้อเดินไปซื้ออาหารข้างล่างโรงพยาบาล ซื้อเครื่องดื่มไปด้วยเผื่อต้งและพี่กรณ์ ผมเองก้อลืมไปว่าตัวเองยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยตั้งแต่เย็น นี่ก้อจะตี 2 แล้ว ซื้อเสร็จแล้วผมก้อกำลังจะเดินกลับเข้าไปโรงพยาบาล

“ ให้ดิวช่วยถือของให้ไหม พะรุงพะรังซะขนาดนั้น “ ดิวเดินมาจากด้านหลังของผม เล่นเอาผมสะดุ้งด้วยความตกใจ

“ อุ๊ย ตกใจหมด ไม่เป็นไรหรอกดิว แค่นี้เอง ขอบใจน่ะ “ ผมทำเป็นไม่สนใจเค้าครับ

“ อี้ไม่สนใจดิวเลยเหรอว่าดิวหายไปไหนมา อี้ไม่สนใจที่จะพูดคุยกับดิวเลยเหรอ “ ดิวเปิดประเด็นแล้วครับ

“ แล้วทำไมอี้จะต้องสนใจดิวด้วยล่ะ เราเป็นอะไรกัน “ ใช่สิเราเป็นอะไรกัน แล้วทำไมผมต้องอารมณ์ไม่ดีด้วย แค่เค้า.....

“ อี้เป็นอะไรไปอ่ะ ตอนแรกก้อดีๆอยู่ ดิวทำอะไรให้อี้ไม่พอใจรึเปล่า “ ดิวเดินเข้ามาจะจับแบนผม แต่ผมเบี่ยงตัวหนี

“ อี้ไม่ได้เป็นอะไร อี้ว่าดิวกลับไปได้แล้วหล่ะ นี่ก้อดึกมากแล้ว ขอบใจน่ะทุกเรื่องที่ช่วยเหลือ ต่อไปนี้คงไม่มีอะไรต้องรบกวนดิวอีกแล้วหล่ะ “ ผมพูดไปแต่หน้าหันไปทางอื่น

“ ไม่ได้เป็นไรทำไมต้องทำเป็นเลี่ยงๆดิวด้วยหล่ะ หรือว่าใครไปพูดอะไรให้อี้ฟังอีก ไอ้กรณ์ใช่ไหมที่พูด “  ดิวถามผมเสียงเข้ม

“ ไม่ได้มีอะไร แล้วทำไมดิวจะต้องเดือดร้อนด้วย ถ้าจะมีใครพูดอะไรเกี่ยวกับดิว หรือว่าดิวเป็นอย่างนั้นจริงๆ “ ผมสวนกลับไป

“ ใช่จริงๆด้วย อี้อย่าไปฟังใครเค้าใส่ร้ายดิวน่ะ เข้าใจไหม มีอะไรให้ถามดิวได้ตรงๆเลย “ แล้วดิวก้อเดินมาจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ แต่ผมก้อถอยหนี ดิวก้อยังเดินตามผมมา จนผมสะดุดล้ม แล้วดิวก้อเข้ามาประคองกอดผมไว้

“ ทำไมต้องหนีดิวด้วย ดูสิเนี่ยะเกือบล้มแล้วถ้าดิวจับไว้ไม่ทัน แล้วตกลงอี้เป็นอะไรกันแน่ “ ผมพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมกอดเค้า แต่เพราะว่าของเต็มไม้เต็มมือพะรุงพะรังเลนดิ้นไม่ได้มาก

“ ไม่ได้หนี แค่ไม่อยากเจอหน้า ดิวปล่อยเราเหอะ เราจะเอาของไปให้พวกเค้าทาน “ ผมพยายามพูดกับดิวดีๆ ดิวก้อดึงตัวผมขึ้นแล้วก้อปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ผมก้อเดินถอยมานิดนึง

[jokirito]

ใจร้ายกะดิวจริงๆเล้ยอี้เนี่ย
โบราณเค้าว่า
ยิ่งเกลียดยิ่งเจอนะตะเอง

[khozz]

อี้ใจร้าย .......    

สงสารดิวจับจิต

ไอ้เราก้เพราะรักเลยเสี่ยงตามไปช่วย แลกด้วยอะไรก็ยอม อี้น้อ ไม่สงสารเลยน่ะ-*-

[Alexie333]

 


“ ไม่ได้หนี แค่ไม่อยากเจอหน้า ดิวปล่อยเราเหอะ เราจะเอาของไปให้พวกเค้าทาน “ ผมพยายามพูดกับดิวดีๆ ดิวก้อดึงตัวผมขึ้นแล้วก้อปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ผมก้อเดินถอยมานิดนึง

“ งั้นดิวไม่กวนอี้แล้วกัน ดิวขอตัวกลับก่อนน่ะ ไว้ให้อี้อารมณ์ดีค่อยคุยกับดิวแล้วกัน ดิวไปก่อนน่ะ แล้วก้อขอโทษด้วยถ้าทำอะไรไปหรือพูดอะไรไปให้ไม่พอใจ แต่ดิวอยากให้รู้ว่า ดิวไม่ได้คิดร้ายอะไรกับอี้เลย “ พูดจบดิวก้อเดินไป ส่วนผมก้อเดินกลับขึ้นไปที่โรงพยาบาล พยายามไม่คิดเรื่องนี้ เอาของขึ้นไปให้พวกเค้าทาน คงจะหิวกันแย่เลย

   พอถึงห้องที่พี่มดพัก ผมก้อแกะของให้ทุกคนทาน โดยมาต้งเดินมาช่วยผมแกะด้วย อยู่ดีๆต้งก้อถามขึ้นมา

“ อี้ไม่เห็นดิวเหรอ เมื่อกี้มันบอกจะออกไปโทรศัพท์หาใครไม่รู้ แล้วนี่ยังไม่กลับมาเลย ตอนลงไปข้างล่างอี้ไม่เห็นเหรอครับ “

“ ไม่นี่ต้ง สงสัยกลับไปแล้วมั้ง “ ผมตอบไปแบบไม่รู้สึกอะไร กลัวต้งจะจับอาการผมได้

“ เหรอ อยากขอบคุณมันเหมือนกันที่ช่วยสืบเรื่องน้องแมนให้ ไม่ได้มันก้อคงแย่แล้วน่ะเนี่ยะ “ ต้งพูดเหมือนจะแอบแฝงอะไรสักอย่างไว้ แต่ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วเอาอาหารไปให้น้องแมนและพี่กรณ์ทาน ผมดูท่าทางพี่มดจะดีขึ้นมาก ยิ้มแย้มตลอดเวลาที่ดูน้องแมนทานข้าว เหมือนอย่างที่เค้าว่า คนป่วยบางคนอาการจะดีขึ้นได้ ไม่จำเป็นต้องใช้ยาใช้แค่กำลังใจก้อหายแล้ว แล้วพี่มดก้อหันมายิ้มกับผม

“ พี่ขอบใจอี้มากๆเลยน่ะ ที่พาแมนกลับมาหาพี่ได้ พี่ไม่รู้ว่าต้องทดแทนยังไงกับการช่วยเหลือของอี้ครั้งนี้ “

“ ไม่เป็นไรหรอกครับพี่มด ก้ออี้สัญญาไว้แล้วไงว่า อี้จะต้องพาแมนกลับมาหาพี่ให้ได้ และอีกอย่าง พี่มดไม่ต้องมาทดแทนอะไรอี้หรอก มันเป็นหน้าที่ของอี้อยู่แล้ว ก้อน้องแมนเป็นน้องชายของอี้นี่ครับ “ ผมยิ้มกลับไปให้พี่มด

“ ยังไงก้อตาม ถ้าอี้มีอะไรให้พวกพี่ช่วยเหลือก้อบอกได้เลยน่ะ พวกพี่ยินดีช่วยเสมอ คิดซะว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกันน่ะอี้น่ะ เออออ พรุ่งนี้ก้องานวันเกิดเราแล้วนี่ คิดว่าจะจัดที่ไหนล่ะ จัดที่บ้านพี่ไหม พี่ให้ยืมสถานที่ได้ตามสะดวกเลย “ พี่นพพูดขึ้น

“ ยังไม่รู้เลยอ่ะพี่นพ เอาไว้อี้ขอคิดก่อนแล้วกัน ถ้าจะรบกวนอะไรยังไง แล้วอี้จะบอกอีกทีน่ะครับ “

“ อูยยยย รบกวนอะไร บ้านพี่ก้อเหมือนบ้านของเราน่ะอี้ มีอะไรก้อบอกพี่ได้น่ะ แล้วนี่ก้อดึกแล้ว พวกเราคงเหนื่อยกันมาทั้งวัน กลับไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ เดี๋ยวทางนี้พวกพี่จัดการเอง ยังไงพี่ก้อขอบใจเรามากน่ะอี้ ต้ง และกรณ์ด้วย พวกเรามีอะไรให้พี่ช่วยก้อบอกพี่ได้เลยน่ะ พี่ยินดีช่วยเต็มที่ “

“ ไม่เป็นไรครับพี่นพ เราพี่น้องกันมีอะไรก้อช่วยๆกัน งั้นพวกผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ “ ต้งพูดขึ้น จากนั้นพวกเราก้อลาพวกพี่นพกลับบ้าน โดยที่ต้งจะขับรถไปส่งพี่กรณ์ก่อนที่พี่เค้าจอดรถไว้ตอนหัวค่ำ จากนั้นต้งก้อมาส่งผมที่คอนโด โดยที่ต้งเดินขึ้นมาส่งผมถึงห้อง ก่อนจะกลับต้งก้อกำชับกับผมว่า

“ อี้ต้องอาบน้ำแล้วนอนเลยน่ะครับ แต่ก่อนนอนควรจะดื่มแบรนด์รังนกก่อน มันจะดีต่อสุขภาพอี้มาก แล้วพรุ่งนี้ก้อไม่ต้องรีบตื่นก้อได้ ไอ้กรณ์มันคงไม่ว่าอะไรหรอก แล้วต้งก้ออยากให้อี้นอนเยอะๆด้วย เดี๋ยวโทรม พรุ่งนี้สายๆต้งจะมารับอี้ไปทำบุญน่ะครับ “ ต้งทำเหมือนกับว่าไม่ใช่แฟนผม แต่เป็นบิดาของผมไปซะแล้ว

“ ครับ คุณพ่อ อี้จะทำตามคำสั่งคุณพ่อทุกอย่างเลยครับ “ ผมประชดไป ต้งคงหมั่นไส้ผม เดินมาหยิกแก้มผมซะเลย

“ เรานี่น่ะยังไง ก้อคนมันเป็นห่วงนี่นา ไม่ให้ห่วงแฟนตัวเอง แล้วจะไปห่วงแมวที่ไหน ไม่ต้องมาทะเล้นเลย ไปอาบน้ำแล้วนอนได้แล้ว นี่จะตี 3 แล้ว ถ้ายังดื้อน่ะต้งจับปล้ำจริงๆด้วย “ ต้งทำท่าจะถอดเสื้อผม ผมก้อเลยถอยร่นหนี

“ อาบแล้วๆ ต้งอ่ะกลับไปได้แล้ว ตัวเองก้อเหนื่อยมาทั้งวัน อี้ไปแล้วน่ะ ล็อคห้องให้ด้วย “ ผมกำลังจะเข้าไปห้องผม แต่ต้งดึงแขนผมไว้ก่อน แล้วมันอะไรนี่เดี๋ยวให้ไปอาบน้ำ เดี๋ยวดึงแขนไว้

“ ก่อนจะไป หอมแก้มต้งก่อน คืนนี้ต้งจะได้หลับฝันดี “ แล้วต้งก้อยื่นแก้มมาให้ผม ผมก้อจุ๊บไปทีนึงแล้ววิ่งเข้าห้องไป ไม่งั้นเดี๋ยวต้งเปลี่ยนใจมาปล้ำผมจะทำยังไง เฮ้ออออ ว่าแล้วก้ออาบน้ำซะหน่อย ร่างกายจะได้สดชื่น จากนั้นก้อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก้อเข้านอน พรุ่งนี้ก้อจะถึงวันเกิดเราแล้ว แก่ขึ้นอีกปีแล้วเรา ใช่สิ ปีนี้ผมก้อเบญจเพสพอดีเลย เค้าบอกว่าเบญจเพสนี่ต้องระวังตัวให้ดี อาจจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับชีวิตเรา ที่จริงผมก้อไม่ค่อยเชื่อเรื่องดวงเท่าไหร่หรอก แต่ระวังไว้ก้อดี ง่วงแล้ว หลับดีกว่า....

                                          -------------------  จบตอนที่ 31 ----------------------

[White..BroccO]

อ๊ายยยยยยยยยยย หอมแก้มกันด้วย 

เอาแล้ว วัยที่ 25 เริ่มขึ้นแระ

วุ่นวายน่าดู 

[jokirito]

เฮ้อ ปีที่ 25 ปีแห่งความระทึก จริงๆนะ ผมก็เหมือนกัน

[imageriz]

  น้อยใจอี้ ที่ไม่สนใจดิว แล้วยังไปฟังที่พี่กรณ์พูดอีก

[B4U_BoA]

โอ้วววว

สุดยอดดดดด

ให้ตายสิ

กว่าจะจบเรื่องน้องแมนได้

แล้วเรื่องตัวเองล่ะ

เหอๆๆ

[andyus1]

เม้นไม่ถูก 25 แระหรอ อื้มๆๆๆ

 

[khozz]

เหมือนไอ้ดิวเป็นตัวประกอบว่ะ -*-

น้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

TC.ดิวบ้างสิครับ สงสารมัน

[Joobperman]

 

..เชียร์น้องต้งสุดใจจ้า

อี้จะได้ไปพักผ่อนฉลองวันเกิดกับต้งแล้วววววววว

หวังว่าคงไม่มีใครมาขัดขวางอีกนะจ๊ะ 

+ 1 ให้น้องอเล็กซ์คนขยัน

ป๋อล๋อ.. ให้คะแนนน้องอเล็กซ์ ได้เลข 69 ชอบเลขนี้

            สงสัยพี่จะสมหวังนะ...อิอิ   
 

[ifwedo]

ตามอ่านนนนน

[boss]

 ปล่อยดิวไว้อย่างนั้นแหละ ดีแล้ว

[jokirito]

^

^

^

รีบนอ่ะ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย 
อย่ามาทับถมดิวนะเฟ้ย

[Alexie333]

บทที่ 32 สุขสันต์วันเกิด อลหม่าน ( Happy Crazy Birthday )

   กริ๊งๆๆๆ โอ๊ยยยย เสียงใครมากดออดแต่เข้าเนี่ยะ รู้บ้างไหมว่า คนเค้าเพิ่งได้นอนน่ะเนี่ยะ ว่าแล้วก้อไปดูหน่อยว่าใครมากดออด ถ้าไม่มีเรื่องด่วนอะไรน่ะ พ่อจะล่อให้แต่เช้าเลย พอไปส่องดูที่ตาแมว เอ๊ะ ใครอ่ะ หน้าตาไม่ค่อยคุ้นเลย

" คุณอี้ใช่ไหมครับ พอดีมีของมาส่งให้น่ะครับ รบกวนเซนต์รับด้วยน่ะครับ " พนักงานชายคนนี้พูดขึ้น สงสัยเค้าจะเป็นพนักงานออฟฟิซที่นี่" ของอะไรอ่ะ ทำไมต้องเซนต์ด้วย แล้วไหนล่ะของ ไม่เห็นมีอะไรเลย " ผมถามเค้าไป ก้อมันไม่เห็นมีอะไรจริงๆนี่ครับ

" คือมันเป็นของชิ้นใหญ่อ่ะครับ ยังไงเดี๋ยวผมพาลงไปดูเลยแล้วกัน " จากนั้นผมก้อเดินตามพนักงานคนนี้ไปข้างล่างเพื่อดูของ เค้าก้อมาผมเดินไปที่ลานจอดรถ แล้วก้อหยุดอยู่ตรงหน้ารถ Benz สีขาว เปิดประทุนคันนึง แล้วพนักงานคนนี้ก้อหันมายิ้มให้ผม

" อย่าบอกน่ะว่าของที่คุณพูดคือ รถคนนี้ ??? " ผมก้องงสิครับ ใครเอารถมาให้ผมอีกล่ะครับเนี่ยะ

" ใช่ครับ คนส่งของบอกว่า นี่คือของที่คุณควรจะได้รับ และเค้ายังบอกอีกว่า มีอย่างอื่นด้วยที่คุณต้องดู มันวางอยู่ในรถอ่ะครับ จากนั้นพนักงานคนนี้ก้อยื่นกุญแจให้ผม  ผมก้อรับไว้ แล้วเปิดประตูรถเข้าไปดู ผมก้อเห็นพวงกุญแจอีกพวงนึง พร้อมทั้งหนังสือแคตาล็อคอะไรสักอย่าง แล้วผมก้อหยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นแคตาล็อค คอนโดและบ้านครับ แล้วก้อมีจดหมายด้วยฉบับนึง ผมก้อเลยเปิดอ่าน

       ถึงอี้

             รถคันนี้คือข้อตกลงที่เราได้ทำร่วมกันในสัญญาของเรา
            อี้ต้องรับไว้ และไม่มีการนำมาคืน เพราะว่ารถคันนี้ได้โอนเป็นชื่ออี้แล้ว
         ดิวหวังว่าคงจะถูกใจอี้น่ะ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดก้อได้ รับไว้ด้วยน่ะครับ
        ส่วนพวงกุญแจที่อี้เห็น เป็นกุญแจคอนโดริมแม่น้ำ ที่อี้เคยบอกว่าอยากได้
        ดิวได้ให้คนจัดการตกแต่งเรียบร้อยแล้ว และพร้อมเข้าอยู่ได้
        ยังไงๆก้อขอให้มีความสุขมากๆในวันเกิดน่ะครับ แล้วเย็นนี้เจอกันน่ะครับ


                                 จาก ดิว

   ผมก้อเลยมาถึงบางอ้อทันทีที่ได้อ่านจดหมายจบ สรุปแล้วเป็นดิวนั่นเองที่ส่งรถคันนี้มาให้ผม จะว่าไปแล้วรถคันนี้ก้อสวยดีไม่เบาเหมือนกันน่ะ แต่ถ้าพูดจริงๆผมก้อไม่อยากได้รถจากดิวเท่าไหร่หรอก ผมยังไม่รู้จุดประสงค์ที่แน่นอนของเค้า บอกตรงๆว่าผมไม่ค่อยไว้ใจดิวเอาซะเลย[/color]

[jokirito]

นั่นแน่ะเจ้าดิว
เอาสัญญามาอ้างอีกแล้ว
เรียกร้องความสนใจหน่อยพรรคพวก