หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[t2007]

ลุ้น อยากให้อี้เป็นของต้งจัง เฮ้อมารดิวมาขัดซะนี่

[Alexie333]

พอสายๆหน่อยผมก้อตื่นขึ้นมา โอ๊ยยยย ขี้เกียจไปทำงานจริงๆเลย พอลุกแล้วผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปทำงาน วันนี้วันศุกร์ วันสุดท้ายของการทำงาน แต่พรุ่งนี้มีฟังค์ชั่นงานของต้งตอนเย็น ส่วนวันอาทิตย์ ผมฟรี กะว่าจะไปทำบุญซะหน่อย ห่างหายจากการทำบุญมานานแล้ว พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมก้อออกเดินทางไปทำงานที่ออฟฟิซพี่กรณ์

   วันนี้งานไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ครับ เพราะว่างานใหญ่ยักษ์ที่ออฟฟิซรับผิดชอบได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตอนนี้ก้อมีดีลงานกับลูกค้าเล็กน้อย เคลียร์เอกสารนิดหน่อย ส่วนพี่กรณ์วันนี้เค้าก้อยุ่งๆกับโปรเจ็คต่างประเทศที่กำลังมีปัญหากันอยู่ ผมเห็นพี่เค้าดูท่าทางเครียดๆ เลยไม่ได้เข้าไปกวน แต่ดูอยู่ห่าง ใจผมก้ออยากจะช่วยอยู่น่ะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง ส่วนผมก้อดูงานของผมไปเรื่อยๆ จนเวลาใกล้เที่ยง ต้งก้อโทรมา

“ สวัสดีครับอี้ ยุ่งอยู่รึเปล่าครับ ต้งคุยได้ไหม “ ต้งพูดเสียงใสมาเชียว

“ ว่างสิครับ ท่าน มีอะไรอะไรบ่าวรับใช้รึ ??? “ ผมเล่นคำกลับไป

“ ดีเลย งั้นว่านี้เจ้าต้องมาทานมื้อเที่ยงกับข้าที่.....น่ะ อย่าสายล่ะ ไม่เยี่ยงนั้นเจ้าจะโดนลงหวาย “ ต้งก้อเป็นบ้าไปกับผมด้วย หุหุหุ

“ โอ๊ยยยย นายท่าน อย่าลงหวายบ่าวเลยเด้อ บ่าวย่านแล้ววววว “ ( แอบพูดภาษาบ้านเกิดเล็กน้อย ) ฮ่าๆๆๆๆ

“ เอ่อออ อะไรอ่ะอี้ ย่านไหนอ่ะ ต้งไม่เข้าใจ “ ต้งคงงงๆ เพราะว่าปกติผมจะพูดภาษากลาง ไม่ค่อยพูดภาษาบ้านเกิด หรือภาษาอีสานกับใครนัก ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทจริงๆ

“ ฮ่าๆๆๆ โดนจนได้ มันเป็นภาษาท้องถิ่นของอี้อ่ะ อยากรู้ก้อไปหาคำตอบเอาเอง แล้วนี่ต้งอยู่ที่ไหนแล้วอ่ะครับ จะให้อี้ไปหากี่โมง อี้จะได้เตรียมตัวแล้วออกไปเลย “

“ ตอนนี้ต้งถึงที่ร้านแล้วอ่ะครับ กะว่าจะมานั่งรอสักหน่อย อี้ไม่ต้องรีบน่ะครับ แต่ให้รู้แค่ว่าต้งรออยู่ “ อ้าววว มามุขนี้อีกแล้ว

“ โอ๊ยยย พอคู๊นนนน จะไม่บอกกล่าวกันล่วงหน้าเลยรึไง รอแป๊บๆน่ะ เดี๋ยวอี้นั่งมอไซค์ไปเลย “ พอผมวางสายผมก้อรีบออกจากห้องทำงานแล้วลงไปชั้นล่างเพื่อไปหาต้ง วันนี้อุตส่าห์ แต่งตัวซะหล่อ เซ็ทผมมาซะตั้ง แต่ต้องนั่งพี่วินฯไป ผมเสียทรงแน่เลย แต่ก้อช่างเหอะเดี๋ยวต้งจะรอนาน กว่าจะถึงร้านก้อใช้เวลานานเหมือนกันครับ ขนาดนั่งพี่วินฯมาน่ะเนี่ยะ แต่รถมันเยอะนัก พอผมถอดหมวกกันน็อคเสร็จผมก้อต้องเซ็ทผมใหม่ เพราะว่าตอนนี้มันได้ลู่เสียทรงไปหมดแล้ว ตายๆๆ หมดหล่อเลย กะจะแต่งมาอวดต้งซะหน่อย

   จากนั้นผมก้อเดินเข้ามาในร้าน และกวาดตามองต้ง มองอยู่ตั้งนานก้อหาไม่เจอ ไหนเค้าบอกว่ามารอแล้วไงน่ะ นี่มันแกล้งกันชัดๆนี่นา อย่าให้เจอน่ะ พ่อจะเล่นซะให้น่วมเลย ผมยืนมองซ้ายมองขวาอยู่นาน ก้อมีเด็กเสริฟคนนึงเดินมาหาผม ถามผมว่าผมชื่ออะไร ผมก้อบอกชื่อไป น้องเค้าก้อบอกว่ามีคนจองโต๊ะไว้แล้ว แล้วผมก้อเดินตามน้องคนนั้นไป ปรากฏว่า โต๊ะที่น้องเค้าบอกนั้น รอบๆโต๊ะถูกจัดตกแต่งไปด้วยดอกกุหลาบสีขาว ซึ่งเป็นดอกไม้โปรดของผม มันสวยงามมากๆ แล้วผมก้อนั่งลง จากนั้นน้องเด็กเสริฟคนนั้นก้อมารินไวน์ขาวให้ผม บอกว่าดื่มไวน์ขาวก่อนอาหารที่จัดไว้ให้ มันจะทำให้ได้รสชาตที่ดีมากยิ่งขึ้น แล้วผมก้อนั่งจิบไวน์ไป

“ ดอกไม้สวยถูกใจไหมครับ “ ผมได้ยินเสียงคะนึงพูด เลยหันมามอง ต้งนั้นเองครับ แต่วันนี้ต้งแต่งตัวน่ารักมาก ใส่เอี๊ยมสีดำ เสื้อยืดสีขาว โชว์มัดกล้ามที่สวยงาม และกางเกงยีนส์สีเข้มเข้ารูป ดูดีมากๆครับ แถมยังใส่แว่นอีกด้วย กรี๊ดๆๆๆ

[imageriz]

  ตังทำคะแนนน่าดู  เป็นคนดีจริง ๆ

อย่าให้มากกว่านี้เลยอ่ะ  ชักหวั่นไหวตามแล้ว 

แล้วดิวหายไปไหนแล้ว 

[andyus1]

มาแผนนี้ทำแต้มขาดลอยยยย

ดิว เมิงจะทำไงว่ะ เคียดแทนว่ะ แต่เชียละกัน

รุ้สึกว่าต้งจะร้ายลึกก่าที่คิดนะเนี่ย

 

[B4U_BoA]

อร๊ายยยย

แล้วจะเปนไงต่อไปเนี่ยย

อิอิ

[byzantines]

หวัดดีครับ ^^ มาตามอ่าน 2 วัน ทันละครับผม หุหุ เรื่องสนุกมากเลยนะครับ แต่ก็จริงๆอะ ไม่อยากเชียร์ใครหรอกครับเรื่องนี้ เค้าดีกับอี้ทั้งนั้นเลย แต่ก็อย่างที่อ่านอะ ใจอี้แพ้ดิวไปแล้ว เลยอยากให้ดิวเลิกบ้าแล้วก็กลับมาทำคะแนนซะ (แล้วบอกไม่เชียร์ -*-) เป็นกำลังใจให้เสมอน้าครับ เรื่องให้อ่านสะจายมากเลยอะ บับบายครับ

[jokirito]

เลี่ยนอย่างแรงจนรู้สึกคลื่นเหียนครับ
ใครชอบแต่ผมไม่ชอบอ่ะแบบนี้ 
เคยเจอมากับตัวเองแล้ว ผมกลับเลยนะ
โรแมนติกสไตล์นี้รับไม่ได้จริงๆครับ

[Alexie333]

" ไม่ต้องมาพูดเลย หลอกให้เรามารอซะนี่ มันน่าตีนัก " ผมพูดเขินๆ
" แล้วนี่อะไรเอาดอกไม้มาจัดซะมากมาย ไม่เห็นจะชอบเลย " ผมก้อแกล้งเก็บอาการดีใจไว้ เดี๋ยวต้งจะรู้ฟอร์มผม

" ไม่ชอบจริงง่ะ เอ๊ แล้วใครน๊า ที่บอกว่าชอบ ดอกกุหลาบสีขาว กับดอกลิลลี่ สงสัยแหล่งข้อมูลจะเชื่อถือไม่ได้ อย่างนี้ต้องจัดการแหล่งข้อมูลซะแล้ว " ต้งทำหน้าครุ่นคิด

" ไม่ต้องหรอกจะนั่งก้อนั่งเลย พูดมาก เสียเวลาทานข้าวหมด รู้ไหมเนี่ยะกว่าจะมาได้อี้ต้องลำบากแค่ไหน ต้องนั่งมอไซค์มาหัวเหอพังหมดอุตส่าห์ เซ็ทมาอย่างดี ร้อนก้อร้อน ถ้าอี้รู้ว่าต้งมาช้าอย่างนี้น่ะ อี้นั่งแท็กซี่มาแบบสบายๆดีกว่า ต้งน่ะต้งทำกันได้ นั่งๆเลยจะสั่งอาหาร วันนี้เลี้ยงด้วยน่ะ โทษฐานทำให้เสียอารมณ์ " ผมแกล้งงอนไปงั้น แต่ไม่รู้จะพูดแก้เขินยังไงนี่ครับ

" งอนเหรอ งอนทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ รึว่าเขินกันแน่ " ต้งดันมารู้ทันอีก

" บ้า อี้จะเขินทำไม ต้งไม่ต้องเลย นั่งๆ จะสั่งข้าว หิวจนจะกินคนได้ทั้งคนแล้ว "

" ยังไม่บอกเลยว่าดอกไม้ที่ต้งจัดทำให้นี่สวยไหม ไม่บอกต้งไม่ให้สั่งข้าว ขอบอกว่าวันนี้น่ะ เป็นอาหารจานโปรดของอี้ด้วยน่ะ "

" โอเคๆ นี่อี้เห็นแก่อาหารน่ะเนี่ยะ คืออออ ดอกไม้ก้อสวยดีน่ะ ดูสดชื่นดี พอใจรึยังล่ะ " ผมฟอร์มทำเป็นน้ำเสียงประชด

" ถึงแม้อี้จะฟอร์มว่าไม่ชอบแต่ต้งก้อรู้ว่าอี้ชอบ อ่ะ ต้งยอมนั่งแล้ว น้องๆครับ นำอาหารที่พี่สั่งมาได้เลยน่ะครับ " จากนั้นเด็กเสริฟก้อเข้าไปในครัว

" ทำขนาดนี้เนี่ยะ เนื่องในโอกาสอะไรอ่ะครับ ทานธรรมดาก้อได้นี่ อี้ยังไงก้อได้อยู่แล้ว "

" ต้งอยากขอโทษอี้เรื่องเมื่อคืนนี้อ่ะ ต้งไม่น่าบุ่มบ่ามเลย จนอี้ต้องเกือบจะเจ็บตัว "

" ไม่หรอก อี้ไม่ได้โกรธอะไร อี้ต่างหากที่กลัวต้งโกรธ ที่ทิ้งต้งไว้ทั้งคืน เอาเป็นว่าเราหายกันน่ะครับ " ผมเปลี่ยนเป็นโหมดปกติแล้ว

" ได้ครับ อี้น่ารักจัง ไม่โกรธต้งด้วย อ่ะ อาหารมาแล้ว ทานกันดีกว่า " จากนั้นเด็กเสริฟก้อยกอาหารมา

   ปรากฏว่าอาหารที่นำมาเสริฟนั้น เป็นของชอบผมจริงๆครับ มีทั้ง ปลาหิมะย่างซีอิ๊ว ( อันนี้ปลื้มม๊ากกกก ) เนื้อโคขุนย่างกะทะร้อน ปลาหมึกทอดกระเทียม และปลากระพงสามรส อาหารมันน่าทานมาก แต่ผมอดขำต้งไม่ไดเที่เค้าจัดอาหารมาถูกใจก้อจริง แต่ว่าแต่ละอย่างน่ะ มันไม่ค่อยเข้ากันเลย มีทั้งอาหารญี่ปุ่น อาหารอีสาน อาหารไทย ปนเปกันไปหมด ต้งก้อสงสัยว่าผมขำอะไร แต่ผมก้อไม่ตอบลงมือทานไป

   ระหว่างทานอาหาร เราก้อพูดคุยกันสัพเพเหระ เรื่องต่างๆนานา วันนี้ผมชวนต้งไปบ้านน้องแมนเพื่อส่งข่าว และจะถือโอกาสไปเยี่ยมพี่มดด้วย เห็นพี่นพบอกว่ายังป่วยอยู่เลย เฮ้อออ น่าสงสารจัง จากนั้นต้งก้อถามผมเรื่องงานวันเกิดผมที่จะถึงในอาทิตย์หน้า ว่าจะจัดทีไหน ผมบอกไปว่าไม่รู้ว่าจะได้จัดไหม เพราะว่าผมมีงานเยอะเหลือเกิน ถ้าจัดไม่ได้ตรงวัน ก้อจะจัดวันอื่น แต่ผมต้องทำบุญอยู่แล้วทุกปี ปีนี้กะจะไปบ้านเด็กกำพร้าที่ต่างจังหวัด เห็นเพื่อนมันชวนๆเหมือนกัน เราคุยกันไป ทานกันไปจนไม่สังเกตุว่ามีคนรอบมองพวกเราอยู่ จากนั้นผมก้อรู้สึกว่ามีคนเดินมาข้างหลังผม ต้งเห็นเค้าก้อยิ้มให้เหมือนรู้จักกันมาก่อน ผมเลยหันไปมอง .......บอลนั่นเอง โลกจะกลมอะไรได้ขนาดเนี่ยะ

[Alexie333]

" หวัดดีครับอี้ ไม่นึกเลยว่าจะเจอกันที่นี่ สบายดีน่ะ " บอลยิ้มและกล่าวทักทายผม แต่ผมกลับทำหน้าตาเฉยๆไม่ยินดียินร้าย

" อ้าว อี้รู้จักบอลด้วยเหรอ นั่งๆก่อนสิ " ต้งเชิญให้บอลนั่ง

" ไม่ดีกว่า ไม่อยากรบกวนเวลาสวีตของใคร อ้าว แล้วนี้ดิวหายไปไหนซะล่ะ ปล่อยให้แฟนตัวเองมากับผู้ชายคนอื่น อี้นี่น๊า เสน่ห์แรงจริงๆเลย มีแต่คนมารุมชอบ แต่ทำอย่างนี้ไม่สงสารไอ้ดิวมันบ้างเหรอ ดูท่ามันจะรักอี้มากเลยน่ะ " โอ๊ยยยย ไอ้ตัวทำลายบรรยากาศ ผมแอบสังเกตุเห็นต้งเริ่มทำสีหน้าไม่พอใจแล้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร

" เรามาทานข้าวกันเฉยๆ นายมีอะไรไหม ถ้าไม่มีก้อขอตัวน่ะ พอดีทานข้าวกันอยู่ " ผมออกปากไล่ทางอ้อม

" ไม่ต้องรีบขนาดน้านนนน แค่มาทักทายเฉยๆ ชั้นไปแล้ว ฝากความคิดถึงไปถึงได้ดิวด้วยน่ะ " จากนั้นบอลก้อเดินออกไป ทิ้งให้ผมอารมณ์เสียอยู่คนเดียว ไอ้บ้าเอ๊ย คนกำลังมีความสุขกัน มาทำลายซะพังพินาศ ผมหันไปมองหน้าต้ง ต้งก้อแค่นยิ้มให้ผมมาทีนึงครับ ผมก้อหน้าเจื่อนทันที ก้อไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนี่ครับ

" ทานต่อดีกว่าครับอี้ อย่าไปสนใจคนพาลเลย เอาไว้อี้พร้อมเมื่อไหร่ อี้เล่าให้ต้งฟังด้วยนะครับว่า รู้จักกับบอลได้ยังไง " แล้วเราก้อทานข้าวกันต่อ แต่ดูเหมือนต้งจะดูเศร้าไปบ้าง ทั้งๆที่ผมพยายามหาเรื่องสนุกๆมาเล่าให้ฟังแล้ว แต่ดูท่าไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ผมก้อจนใจ หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว เราเช็คบิล แล้วต้งก้อมาส่งผมที่ทำงาน โดยที่ต้งไม่ได้ชวนผมคุยมากนัก เค้าคงอารมณ์ไม่ดีอยู่ ผมก้อไม่ได้เซ้าซี้อะไรนัก จากนั้นผมก้อขึ้นไปทำงานต่อ

   ตกเย็นต้งก้อมารับผมไปบ้าน้องแมน โดยที่พี่กรณ์ก้อตามมาด้วย ตอนแรกผมกะจะไม่ชวนพี่กรณ์แล้ว แต่ช่วงบ่ายๆพี่กรณ์มาถามผมเรื่องน้องแมน ผมเลยเล่าให้ฟัง พี่กรณ์เลยบอกว่าจะตามไปด้วย จากนั้นเราก้อไปบ้านพี่นพกัน พอไปถึงบ้านพี่นพ ผมก้อไปเยี่ยมพี่มดที่นอนพักอยู่บนห้อง โดยมีน้องเม่นคอยดูแลอยู่ข้างๆ ส่วนพี่นพก้อยุ่งอยู่กับโรงเรียนอยู่ บอกว่าจะตามมาทีหลัง

   พี่มดน่าสงสารมาก จนผมไม่กล้าบอกความจริงทั้งหมด พอพี่นพมาแล้ว ผมก้อเล่าให้พี่นพฟังว่า ( แต่ผมโกหกน่ะครับ ไม่กล้าเล่าความจริงอ่ะ ) เมื่อคืนผมเจอน้องแมน ทำงานอยู่ร้านอาหาร และผมก้อได้บอกให้น้องแมนกลับบ้านแล้ว น้องแมนบอกว่า ขอออกมาใช้ชีวิตตามลำพังสักพักนึงก่อน แล้วจะกลับบ้านในอีกไม่นาน ให้ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง พอได้ยินดังนั้นพี่มดก้อน้ำตาไหลพรากด้วยความสงสารลูก ถามผมว่าน้องแมนอยู่ไหน ผมเลยปดไปอีกว่า น้องแมนไม่ให้ผมบอกว่าอยู่ที่ไหน น้องแมนบอกว่าจะกลับบ้านในอีกไม่นาน ให้ทุกคนสบายใจได้ แล้วผมก้อปลอบพวกเค้าไปว่า ผมและเพื่อนๆจะตามไปดูอยู่ห่างๆไม่ต้องกังวล ซึ่งมันก้อทำให้พวกเค้าใจชื้นขึ้นมาบ้าง

   พอพูดคุยกันเสร็จแล้ว ผมก้อขอตัวกลับบ้านก่อน โดยที่พวกพี่นพและพี่มดก้อขอบคุณพวกผมเป็นอย่างดีที่ช่วยเป็นธุระให้ จากนั้นเราก้อกลับออกมา โดยที่พอออกมาจากบ้านพวกพี่เค้าแล้ว พวกผมก้อออกตามหาน้องแมนต่ออีก จนดึกจนดื่นก้อไม่มีวี่แววว่าจะเจอ คืนนั้นพวกผมเลยต้องกลับไปพักผ่อนก่อน ไว้ค่อยตามหากันอีกวันหลัง[/color]

[imageriz]

เริ่มหวั่นไหว ไปกับตังแล้ว   

ดิวไม่ได้ดังใจเลยอ่ะ   

[jokirito]

แหม..หวั่นไหวไปกะด้งกันหมดแล้ว
ต่อไปดิวก็เป็นของผมดนเดียวแล้วดิ กร๊ากกก

วันนี้งานเข้าครับ บ่ายนี้อาจไม่ได้มาตามอ่าน
 :เฮ้อ:เสียดายจัง

[Alexie333]

   วันเวลาก้อผ่านล่วงเลยไปตามกาลเวลา ผมก้อทำงานของผมไปเรื่อยๆ ทั้งที่บริษัทโมเดลลิ่ง ออฟฟิซพี่กรณ์ งานฟังชั่นของต้งก้อด้วย รวมทั้งผมยังรับจ๊อบทำงานกับน้าเนตร และเป็นผู้ช่วยดิวอีกตามเคย มันเลยทำให้ผมได้เจอกับดิวบ้าง มาระยังหลังๆนี้ ดิวทำตัวดีกับผมมาก เป็นมิตรและช่วยงานผมทุกอย่าง จนบางทีผมอดรู้สึกดีไปกับดิวไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆครับ มันแปลกน่ะครับ ทั้งๆที่ต้งก้อดีแสนดีกับผมขนาดนี้ ดูแลผมเป็นอย่างนี้ เอาใจใส่ผมตลอดเวลา แม้ว่าต้งจะงานเยอะขนาดไหนต้งก้อไม่ลืมผม แต่ผมกลับไม่คิดกับต้งเหมือนคนที่รักกัน เป็นแฟนกันทั่วไป ไม่ใช่ว่าผมไม่พยายามคิดให้รักต้งนะครับ แต่อะไรไม่รู้มาดลใจผมให้คิดอย่างนั้นกับ.....ดิวมากกว่า ผมมีความรู้สึกกับดิวแบบว่า อยากเจอ อยากพูดคุยทุกๆวัน เหมือนที่ต้งทำกับผม ผมพยายามไล่ความรู้สึกนั้นออกไป แต่มันไม่ยอมไปเสียที....ไม่ได้ ผมจะคิดอย่างนั้นไม่ได้ ผมจะไม่ให้ให้คนที่รักผมต้องมาเสียใจเพื่อผมอีก ผมต้องทำให้ได้

   จนมาถึงวันก่อนวันเกิดผม ผมก้อมาทำงานปกติที่ออฟิซพี่กรณ์ วันนี้ทุกคนในที่ทำงาน ดูจะยุ่งมากเป็นพิเศษ วิ่งกันให้พร่านไปหมด พอผมจะถามเรื่องงาน ก้อไม่มีใครว่างตอบผมสักคน ผมก้อแปลกใจเล็กน้อย แต่ก้อไม่ได้คิดอะไรมาก จากนั้นผมก้อเข้ามาทำงานในห้องผมตามปกติ พอใกล้เวลาพักเที่ยง ผมก้ออกมากะว่าจะชวนทุกๆคนไปทานอาหารเที่ยงกัน แต่ผมกลับไม่เห็นใครอยู่ที่โต๊ะทำงานเลยสักคน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่นานทุกคนก้อวิ่งทำงานกันให้วุ่นอยู่ ผมก้อไม่ได้ใส่ใจอะไร ออกไปทานคนเดียวก้อได้ว่ะ พอผมเดินผ่านห้องประชุมใหญ่ ผมก้อได้ยินเสียงกุกๆกักๆในนั้น เลยเปิดประตูเข้าไป

   แล้วผมก้อได้ยินเสียงว่ามีคนจุดพลุซะมากมาก เล่นเอาผมตกอกตกใจหมด และก้อมีเสียงร้องเพลง Happy Birthday กันดังลั่น จากนั้นไฟก้อถูกเปิดขึ้น และผมก้อเห็นเพื่อนๆร่วมงานทุกคนยืนอยู่ในห้องนั้น และร่วมกันร้องเพลง และปรบมือให้ผม โดยที่ผมเห็นพี่กรณ์ยืนยิ้มแฉ่งถือเค้กอยู่ตรงกลาง พอร้องเพลงจนจบ พี่กรณ์ก้อถือเค้กมาให้ผมให้ผมอธิษฐานและเป่าเค้ก พอผมเป่าเค้กแล้ว ทุกคนก้อปรบมือ จากนั้นผมก้อบอกทุกคนว่า เค้กนี้ผมจะป้อนให้ทุกคนทานกันหมด แต่มีข้อแม้ว่า ผมจะใช้มือป้อน ซึ่งตอนแรกๆก้อมีคนบ่นว่า ไม่กล้าทาน อย่างนั้นอย่างนี้ ผมเลยพูดเสียงแข็งไปว่า ถ้าทุกคนไม่ทาน ผมก้อจะไม่ทานเค้กชิ้นนี้ ทุกคนเลยต้องทำตามโดยไม่มีข้อแม้

   จากนั้นผมก้อเริ่มป้อนเค้กทุกคน โดยที่ผมไม่ป้อนธรรมดา ยังแกล้งทำเค้กเลอะพวกเค้าอีก ก้อเรียกเสียงเฮอากันสนั่น จนมาถึงพี่กรณ์ ผมคิดว่าพี่เค้าต้องเป็นคนต้นคิดแน่ ผมเลยละเลงเค้กไปทั่วหน้าพี่กรณ์แทนที่จะป้อน ทุกคนก้ออึ้งครับ ที่ผมกล้าทำอย่างนั้น แต่ผมกลับหัวเราะดังลั่น จากนั้นพี่กรณ์ก้อเอาเค้กมาป้ายหน้าผมบ้าง และวิ่งป้ายคนอื่นๆ จนเกิดโกลาหลขึ้นเล็กน้อย สร้างความสนุกสนานกันมาก ผมไม่เคยได้ยินเสียงเพื่อนรวมงานผมจะสนุก และหัวเราะเสียงดังขนาดนี้ สุดท้ายแล้ว ห้องประชุมก้อเลอะเทอะไปด้วยเศษเค้กและกระดาษพลุรวมทั้งขนมต่างๆมากมายบนพื้น จากนั้นพอทุกคนหยุดเล่นเค้กกันแล้ว ผมก้อชวนทุกๆคน ไปทานสุกี้กันที่ร้านไม่กลจากออฟฟิซนี้ โดยที่ผมจะเป็นคนเลี้ยงเอง เรียกเสียงเฮซะดังลั่น จากนั้นเราก้อไปทานสุกี้กัน

[khozz]

ป้าดดด

วันดีๆงี้นาจะเผื่อเวลาให้ดิวบ้างนะครับอี้

ดิวเอ็นี่มันยังไงฟร๊ะ.... ทำคะแนนหน่อย

รออยู่นะเฟ้ยดิว

555+

[jokirito]

หึ หึ

[imageriz]

เอาไงดีอ่ะ

อี้จะไปฉลองกับดิว หรือ ตังดี

[Alexie333]

ระหว่างที่ทานนั้น ผมก้ออดดีใจไม่ได้ที่เห็นทุกๆคนมีความสุข ทุกคนดูยิ้มแย้มเป็นกันเอง สนุกสนาน ต่างจากตอนทำงานนักที่พวกเค้าจะเคร่งเครียดกันมาก พี่กรณ์คงจะเห็นผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว เลยหันมาคุยด้วย

" พี่ขอบใจอี้มากน่ะ ที่ทำให้พวกเรามีความสุขขนาดนี้ รู้ไหมว่าไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่พี่ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของพวกเค้า พี่ขอบใจจริงๆน่ะ "

" ป่าวน่ะพี่ อี้ไม่ได้ทำอะไรเลย ทุกๆคนสนุกกันเองทั้งนั้น พี่ก้อพูดไป๊ "

" ทำสิ ทำไมอี้จะไม่ทำล่ะ ถ้าอี้ไม่เล่นเค้ก ถ้าไม่เอาเค้กมาป้ายพี่ และป้ายคนอื่นๆทุกคนคงจะไม่กล้าเล่นกับพี่อย่างนี้หรอก นี่พี่คงดูเคร่งเครียดมากเลยใช่ไหมเวลาทำงาน พี่นี่เป็นเจ้านายที่แย่จริงๆเลยน่ะ "

" ไม่หรอกครับพี่ แค่พี่ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงก้อเท่านั้นเอง ค่อยๆปรับตัวแล้วกัน เดี๋ยวทุกอย่างก้อดีขึ้นเอง " พี่กรณ์ยิ้มให้ผมเป็นการตอบรับ  ผมเองก้อปลื้มใจที่ตัวเองเป็นสาเหตุให้ทุกคนมีความสุขกันขนาดนี้

   พอทานไปสักพักนึง พี่กรณ์ก้อประกาศว่า บ่ายนี้ทุกคนไม่ต้องกลับไปทำงานต่อ ให้ทานกันต่อได้ ส่วนใครที่จะกลับบ้าน พี่กรณ์อนุญาต พนักงานทุกคนเฮกันใหญ่ ต่างมาขอบแกขอบใจผมกันหมดทุกคน นี่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะเนี่ยะ แล้วหลังจากนั้นก้อมีคนกลับบ้านกันบ้าง ส่วนคนที่นั่งทานอยู่พี่กรณ์ก้อสั่งเบียร์ สั่งเหล้ามาเลี้ยงลูกน้อง ทุกคนดีใจกันมาก กินดื่มกันอย่างสนุกสนาน

   เรานั่งดื่ม นั่งคุยกันไปจนเวลาประมาณ 2 ทุ่มเศษๆ ทุกคนก้อเริ่มมึนๆกันบ้าง รวมทั้งผมด้วย แล้วก้อมีคนโทรเข้ามาหาผมที่มือถือ เอ๊ะใครกันน่ะ นี่เบอร์ดิวนี่นา ว่าแต่ว่าเค้าโทรมาทำไม

" อี้เหรอ ตอนนี้อี้อยู่ไหนอ่ะ " เสียงดิวร้อนรนมาก

" ทานข้าวกับที่ออฟฟิซอยู่ ทำไมเหรอ " ผมสงสัย

" ตอนนี้ดิวสืบจนรู้แล้วน่ะว่าน้องแมนอยู่ที่ไหน อี้ออกมาตอนนี้ได้ไหม เราต้องรีบแล้ว ไม่งั้นจะไม่ทันการ "

" มีอะไรรึเปล่า บอกอี้ได้ไหม อี้จะรีบออกไปเลย " ผมเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว

" คืออย่างนี้ ตอนนี้น้องแมนจะไปอยู่ปอยเปตอ่ะ ไปทำงานที่บ่อนที่นั่น ถ้าเราไม่รีบขัดขวางก่อนน้องแมนอาจจะไม่ได้ออกมาจากที่นั่นเลยน่ะ รู้ไหมใครที่ไปอยู่ที่นั่นน่ะ กลับออกมาจะมีสภาพไม่ต่างจากพวกเดนมนุษย์ อี้รีบออกมาเลยได้เปล่า ดิวจะรออยู่ที่.........น่ะครับ "

[Alexie333]

" ได้ๆๆ เดี๋ยวอี้จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้แหละ " จากนั้นผมก้อวางสายแล้วบอกลาทุกคนไปว่า มีธุระด่วนต้องรีบไป ตอนแรกทุกคนไม่ยอม แต่ผมบอกว่าไม่ได้จริงๆ พี่กรณ์เลยมาถามผมว่า

" อี้ดูลุกรี้ลุกรนจัง จะรีบไปไหนเหรอ "

" อี้ต้องรีบไปยับยั้งน้องแมนก่อน เดี๋ยวจะไม่ทันการณ์ แล้วเจอกันน่ะพี่ " แล้วพี่กรณ์ก้อมาดึงแขนผมไว้

" เดี๋ยวอี้รอพี่ด้วย ขอพี่ไปด้วยคนสิ " จากนั้นเราสองคนก้อออกเดินทางไปหาน้องแมน

    ระหว่างทางผมก้อโทรหาต้ง

“ ต้งเหรอครับ อี้มีเรื่องด่วนอ่ะ คุยได้ไหม “

“ พอได้ๆ อี้มีอะไรเหรอครับ “ เสียงต้งตกใจไม่น้อย

“ ดิวสืบได้แล้วว่าน้องแมนอยู่ที่ไหน เดี๋ยวอี้กับพี่กรณ์จะออกไปยับยั้งน้องแมนก่อน เพราะได้ข่าวมาว่า น้องแมนจะไปทำงานอยู่ที่บ่อนที่ปอยเปตอ่ะ ได้ข่าวยังไงอี้จะติดต่อต้งไปน่ะครับ “

“ เอาอย่างนี้น่ะอี้ อี้รุดหน้าไปก่อนน่ะครับ ต้งเสร็จธุระแล้วจะรีบตามไปทันที แล้วยังไงต้งจะโทรหาน่ะครับ “

    พอวางสายได้ไม่นาน ก้อมี่คนโทรเข้ามาหาผมอีก คราวนี้เป็นพี่นพ

“ อี้ ตอนนี้อี้ตามแมนมาให้พี่ได้ไหม มดเค้าอยากเจอแมนอ่ะ ฮือๆๆๆ “ เสียงพี่นพทั้งพูดทั้งร้องไห้

“ พี่นพครับ พี่มดเป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมพี่นพต้องร้องไห้ด้วยอ่ะครับ “ ผมกระวนกระวายใจมาก

“ ตอนนี้มดแย่แล้วอ่ะ ฮือๆๆ เมื่อเย็นนี้เกิดช็อคอย่างรุนแรง หัวใจก้อหยุดเต้นด้วย ดีน่ะที่พี่พามาหาหมอทัน ฮือๆๆ พอตื่นขึ้นมาก้อร้องเรียกหาแต่แมนๆๆ อี้ช่วยพี่หน่อยน่ะ ทำยังไงก้อได้ ให้แมนกลับมาพี่ขอร้องล่ะ ให้พี่ทำอะไรก้อได้ พี่ยอมทั้งนั้น ฮือๆๆๆ “ พี่นพร้องไห้ฟูมฟายเสียงดังมาก ผมล่ะอดใจเสียไม่ได้ น้ำตาผมก้อเริ่มคลอเบ้าเพราะความสงสารพวกเค้าจับใจ

“ ต่อให้ต้องแลกกับอะไรในโลกนี้ อี้ก้อจะเอาน้องแมนกลับมาให้ได้ พี่นพไม่ต้องห่วงน่ะครับ คืนนี้พี่มดได้เจอน้องแมนแน่นอน “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ จากนั้นก้อวางสายไป พรันในสมองคิดแผนต่างๆนานาที่จะพาน้องแมนกลับมาให้ได้

                                                     ---------------------   จบตอนที่ 30 --------------------[/color]

[andyus1]

ง่ะไอน้องแมนนี่มันน่านัก

อี้ก็ยกโทษหั้ยแล้ว ยังมิสำนึก

รีบกับมาเลยโดยด่วน

ต้องหาคนคุมพรึกติกำแระ

อิอิ เปนพี่กรได้ป่ะ ชอบอ่ะ

 

[jokirito]

ไม่คิดว่าแมนจะเป็นได้ขนาดนี้

[White..BroccO]

โอ้ววววววววววววววววววว เรื่องใหญ่ซะแล้วอ่ะ

 

อย่าเป็นอะไรเลยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา

ปล. อยากรู้ว่า ปัจจุบันนี้พี่อี้ได้อยู่ข้างๆพี่คนนั้นรึป่าว

คนที่พี่อี้เลือกอ่ะ แล้วเป็นคนในเรื่องนี้ใช่ป่าว ?

แอบหวังเจ้าค่ะ 

[jokirito]

ผมว่าต้องติดตามจนจบถึงจะรู้มั้งนะ
ห้ามเฉลย
อี้ลึกลับจะตาย

[Alexie333]

     ไม่อาวววววววววอ่ะ อยากเฉลยๆ

     คันปากสุดๆ มีแฟนๆอยากรู้ อยากรู้จริงๆไหมครับ

    หุๆๆๆๆ แกล้งคนเล่นดีก่า  แบบว่าพอเฉลยแลวเลิกอ่านของผมไปเลย

    แง่วววววววววววววว  เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ







 

[boss]

  :beat:ไอ่น้องแมนนี่น่าพ่นไฟใส่น่าจิงจิ้ง:m31:

[Alexie333]

 



บทที่ 31 ของขวัญ ( The Present )

   พอผมไปถึงสถานที่ที่ดิวบอก มันเป็นเหมือนกับโรงงาน โกดังอะไรสักอย่าง เห็นชายวัยฉกรรจ์เดินกันให้วุ่น เหมือนจะมีการเคลื่อนย้ายอะไรสักอย่าง แต่ดูท่าแต่ละคนจะไม่ใช่ย่อยเลย เหมือนกับพวกผ่านสงครามมาแล้วทั้งนั้น จากนั้นผมก้อเห็นน้องแมนเดินถือของอะไรไม่รู้มาวางไว้ที่หลังรถ 6 ล้อ ผมได้โอกาสนั้น เดินไปดึงแขนน้องแมนมาคุยที่ข้างๆโกดัง

“ น้องแมน กลับบ้านกับพี่เหอะน่ะ พี่อี้ขอร้อง อย่าไปเลยน่ะ มันไม่ดีหรอก เชื่อพี่น่ะ “ ปากผมก้อพูดไป แต่มือผมก้อจับน้องแมนไว้แน่น

“ ไม่กลับ ยังไงแมนก้อไม่กลับ พี่อี้อย่ามาห้ามเสียให้ยาก แมนอยากมีชีวิตของแมน แมนอยากโตเป็นผู้ใหญ่ ถ้าแมนมัวแต่อยู่ในเงาของพ่อแม่น่ะแมนก้อไม่โตซะที พี่อี้ปล่อยแมนเหอะ แมนรีบ “ น้องแมนดูเปลี่ยนไปมาก อะไรมาเปลี่ยนความคิดเค้าเนี่ยะ

“ นี่แมนเอาความคิดบ้าๆนี่มาจากไหน รู้ไหมว่าพ่อแม่เค้าเป็นห่วงเราขนาดไหน และตอนนี้แม่เราก้อป่วยมาก ไม่สงสารแม่บ้างเหรอ เราอ่ะกลับพร้อมกับพวกพี่เดี๋ยวนี้เลย “ พี่กรณ์พูดเสริม

“ พี่เป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม ยังไงผมก้อไม่กลับ อย่ามาเสียเวลาให้ยากเลย แค่นี้น่ะ ผมต้องไปแล้ว “ น้องแมนจะเดินไป แต่ผมยังดึงแขนน้องแมนไว้แน่น น้องแมนพยายามแกะผมผมออก น้องแมนเปลี่ยนไปมากจริงๆครับ

“ ยังไงพี่ก้อไม่ให้น้องแมนไป อย่าไปเลยน่ะพี่ขอร้อง น้องแมนต้องการอะไรพี่ยอมทั้งนั้น พี่ขออย่างเดียว น้องแมนอย่าไปกับพวกนั้นเลยน่ะ มันไม่มีอะไรดีหรอก น่ะๆ พี่ขอร้อง “

“ มาถึงตอนนี้แล้ว ถึงแม้พี่อี้จะเอาตัวมาถวายผม ต่อให้นอนถ่างขาให้ผม ผมก้อไม่สนอะไรทั้งนั้น ผมเป็นคนใหม่แล้ว ผมจะไปสร้างอาณาจักรของผม พี่อี้กลับไปเหอะถ้าพี่อี้ไม่อยากเดือดร้อน พี่อี้รู้ไหมว่าเฮียเค้ามีอิทธิพลมากขนาดไหน อย่ามายุ่งดีกว่า “ น้องแมนตวาดผมเสียงดัง ผมไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าน้องแมนจะกล้าพูดอย่างนี้กับผม น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาแล้ว

“ น้องแมนคนเดิมของพี่ไปไหน เอาน้องแมนคนเดิมของพี่กลับมาน่ะ ทำไมแมนทำอย่างนี้ “ ผมตะโกนกลับไป น้ำตาก้อไหลพราก

“ แมนคนเดิม มันตายไปนานแล้ว ตายไปตั้งแต่ตอนที่พี่อี้ทำร้ายจิตใจมัน ตอนนี้ผมเป็นคนใหม่ที่พี่ไม่มีทางที่จะได้รู้จัก อย่ามาห้ามเสียให้ยาก พี่กรณ์ฝากพี่อี้กลับด้วย ผมต้องไปแล้ว “ น้องแมนหันหลังจะเดินไป แต่พี่กรณ์ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

“ นี่เหรอน้องแมน น้องชายสุดที่รักของอี้ นี่หรือลูกหัวแก้วหัวแหวนของพี่นพและพี่มด สมองมันก้อมีแต่ขี้เลื่อย คิดอะไรบ้าๆ พี่ไม่นึกเลยน่ะว่าแมนจะเป็นไปได้ขนาดนี้ เสียแรงที่ทุกคนรัก ทุกคนออกกันตามหา กันมาหลายวันหลายคืนไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน เสียแรงที่ทุกคนเป็นห่วง นึกว่าจะตกอยู่ในอันตราย แล้วนี่มันอะไร บอกพี่หน่อยสิ แมน !!! “ พี่กรณ์ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างเหลืออด น้องแมนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แล้วก้อหันกลับมา สายตาเย็นชา[/color]

[White..BroccO]

ไม่บอกว่าใครไง

เพียงแค่บอกว่า เป็นคนในสามคนนี้ใช่มั้ย แล้วตอนนี้ก้อคบกันอยู่ใช่ป่าว

แค่นั้นเองงงงงงงงงงง

 

[khozz]

  แมนสงสารพ่อ-แม่ เอ็งกลับบ้านเต๊อะนะๆๆๆๆๆ

ปอยเปรต โอ้วว ว้าวววว-*- ชื่อก็น่ากลัวเเว้วววว

555+ (เปรต) ก๊ากกกกก

ไอ้ดิวไปไหนมานี่เดี๋ยวปั๊ด 

[StillLoveThem]

^
^
..ไม่ต้องไปถามเขาหรอก ว่าคนไหน ในสามคน
..ดูชื่อเรื่องเอา...เขาทำสัญญากับคนไหนมากที่สุด
ก็คนนั้นแหละ...ใช่ปล่าววะ เดาอีกแล้วตรู...
...น้อง Alex คนขยัน เหนื่อยไหม...สู้ๆๆนะ
...พักบ้างก็ได้นะ...หรือมีกำลังใจดี..เลยไม่เหนื่อย...
...เรื่องนี้เข้มข้น ทุกตอน มีเรื่องให้เล้าใจ ระทึกใจ ตลอด..
...เขียนได้เก่งมากๆๆ อ่านแล้วไม่เบื่อเลย เพราะคนเขียน...
...กำลังมีความรัก โลกเป็นสีชมพู อยู่อิอิ..

 

[White..BroccO]

^
^
^

เห็นทำสัญญาทุกคนเลยพี่ 


  คนกำลังมีความรัก   

[jokirito]

เด็กเชี่ยเอ๊ย
เห็นแก่ตัวชิหาย
ไม่คิดถึงใจพ่อแม่บ้าง
เอาไม้ตีหัวลากกลับบ้านไปเลยอี้
แม่ง โตแต่ตัว
 
ง่ะ
เผลออินตามอีกแล้วตรู 555 ++

[imageriz]

เด็กอย่างนี้มันน่า    นักเชียว

อยากเป็นผู้ใหญ่ แต่ไอ้ที่ทำแบบนี้มันใช่ผู้ใหญ่เหรอ

พ่อแม่เอาไปไว้ที่ไหน  ไม่รักเลยรึไง   

สงสารคนเป็นพ่อ เป็นแม่จริง ๆ  อยากรู้นักถ้าทุกอย่าง

มันสายเกินไป  จะทำยังไงฮะ