หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[imageriz]

จริง ๆ  ก็สงสารตังนะ


 

[jokirito]

ตาดิวนี่แผนสูงจริงๆ

[White..BroccO]

อ๊ากกกกกกกกกก

เหมือนว่าทุกคนจะสงสารต้ง แต่กลับเชียร์ดิว 

ชิชะ เค้ารักทุกคนน๊า 

  ชั้นอยากจะบ้า เอาสักทีดิอี๊

[khozz]

รอๆๆๆๆๆๆ ฉากงานเลี้ยงวู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดิวสู้เว้ย

[andyus1]

สุดยอดเว้ยดิว แม่มได้จัย

แผนสูงมาก จัดไปๆๆ เด๋วเชีย

 

[Alexie333]

“ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการพูดสายกับใครครับ “

“ สวัสดีค่ะ น้องอี้ใช่ไหมค่ะ นี่พี่อ้อน่ะค่ะ คืออย่างนี้ค่ะ น้องอี้อยู่ที่ไหนค่ะตอนนี้ พี่รู้สึกว่าน้องอี้จะหยิบเอกสารของพี่ไปน่ะค่ะ น้องอี้อยู่แถวนี้รึเปล่าค่ะ เดี๋ยวพี่ไปเอาเอง “ พี่อ้อนั่นเอง ว่าแต่ผมไปหยิบอะไรของเค้ามานี่ ตายแล้วๆ

“ จริงเหรอครับพี่ ตายแล้ว พอดีอี้ออกมาจากตึกนั่นแล้วอ่ะครับ ทำยังไงดี พี่อ้อต้องรีบใช้ไหมอ่ะครับ “ ผมกระวนกระวายใหญ่เลย มาทำงานด้วยกันวันแรกก้อทำเปิ่นแล้ว

“ ด่วนสิค่ะ พี่ต้องสรุปงานภายในคืนนี้แล้วส่งให้ผู้บริหารทุกท่าน พี่รบกวนน้องอี้เอามาให้พี่ได้ไหมค่ะ เดี๋ยวพี่จะจ่ายค่ารถแท็กซี่ให้ก้อได้ค่ะ พี่รบกวนหน่อยน่ะค่ะ “ เสียงพี่อ้อร้อนรนมาก ผมก้อเลยต้องกลับไปสิครับ

“ ได้ครับพี่อ้อ เดี๋ยวอี้กลับไปที่นั่นให้ รออี้แป๊บนึงน่ะครับ “ จากนั้นผมก้อบอกให้พี่คนขับกลับรถไปยังตึกที่ผมเพิ่งประชุมมาเมื่อกี้ พอถึงปุ๊บผมก้อให้รถแท็กซี่รอผมก่อน แต่ผมก้อให้เงินไปจำนวนหนึ่งเพื่อให้เค้ารอที่หน้าตึก จากนั้นผมก้อรีบวิ่งขึ้นไปหาพี่อ้อที่ห้องประชุม

   พอผมขึ้นไปถึงห้องประชุม ผมก้อเห็นพี่อ้อยืนรออย่างกระวนกระวายอยู่กับดิว ซึ่งตอนนี้ดิวทำหน้าตาได้กวนโอ๊ยมาก แต่ผมไม่สนใจรีบเปิดกระเป๋าเอกสารหาเอกสารที่พี่อ้อคิดว่าอยู่กับผมอยู่ เราหาเท่าไหร่ก้อหาไม่เจอ ทำไงดีเนี่ยะ ซวยอีกแล้วอี้เอ๋ย

“ หาไม่เห็นอ่ะพี่อ้อ พี่แน่ใจน่ะว่าพี่เก็บไว้กับอี้ “ ผมเริ่มไม่สบายใจแล้ว

“ พี่ก้อไม่แน่ใจน่ะค่ะ แต่ตอนที่เราทำงานใกล้กัน พี่ก้อไม่ได้วางเอกสารไว้ที่ไหนนี่ค่ะ ตายล่ะ รึว่าพี่ทำหายเนี่ยะ “

“ เดี๋ยวก่อนน่ะอ้อ ใช่อันนี้ไหม “ จากนั้นดิวก้อค้นๆอะไรไม่รู้ในกระเป๋าของเค้า แล้วยื่นให้พี่อ้อ พอพี่อ้อเห็นก้อทำหน้าดีใจ

“ ใช่เลยค่ะคุณดิว อ้าว แล้วมันไปอยู่กับคุณดิวได้ยังไงค่ะ “ พี่อ้อทำหน้างงแต่ดิว ทำหน้ายิ้มสะใจ

“ ก้อพอดีตอนที่เลิกประชุมอ่ะ อี้เค้าจับๆยัดๆเอกสารอะไรไม่รู้มาให้ผม แล้วเอาไปใส่กระเป๋า ตอนแรกผมก้อไม่รู้หรอกแต่แบบว่าเอะใจไง ว่ามันจะหายไปได้ไงเลยลองเปิดดูแล้วเอาให้คุณดูนี่แหละ “ ???????? อะไรกันเนี่ยะ

“ เฮ้ยยยย ผมไม่ได้ ...” ผมจำได้ว่าพอเลิกประชุมผมก้อรีบออกไปเลยไม่ได้ไปเอาอะไรให้ดิวเลย

[Alexie333]

“ นายนี่มันสะเพร่าจริงๆเลย รีบจนไม่ได้ดูอะไรเลย นี่เกือบทำอ้อเค้าเสียงานแล้วไหมล่ะ " ไอ้้านี่เอ็ดผม
"คุณอ้อครับ ถ้าได้เอกสารแล้วก้อรีบกลับไปทำให้เสร็จเหอะครับ เดี๋ยวจะไม่ทันส่งคืนนี้น่ะครับ ขอบคุณมากๆน่ะครับ ไว้เจอกันที่ทำงานน่ะครับ “ จากนั้นพี่อ้อก้อขอตัวกลับไปทำงานต่อ ส่วนผมยืนตัวเกร็งโกรธดิว ที่ผมโดนเค้าแกล้งอีกแล้วเรื่องนี้ผมไม่ผิดน่ะครับ

“ นายเป็นคนทำเรื่องบ้าๆนีขึ้นมา แล้วให้พี่อ้อเข้าใจชั้นผิดใช่ไหม “ ผมพยายามกดอารมณ์สุดขีด

“ นายมันสะเพร่าเอง รีบๆจนไม่ดูนั่นดูนี่ ชั้นเลยเอาจังหวะนี้มาเล่นนายกลับไง หนอย คิดว่าจะหนีชั้นพ้นเหรอ ชั้นไม่ปล่อยนายไปกับไอ้ต้งง่ายๆหรอกน่ะ จำไว้ “ อ๋อออ อย่างนี้นี่เอง

“ ชั้นไม่ได้หนีน่ะ แค่รีบไปช่วยงานน้าเนตรเท่านั้น อีกอย่างดูนายยุ่งๆเลยไม่อยากกวน “ ผมปดอีกแล้วครับ

“ เหรอ ไม่ได้หนีงั้นเหรอ งั้นนายก้อซวยไปแล้วกัน ช่วยไม่ได้ ไป ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะเย็นแล้วจะเตรียมงานไม่ทัน แขกคนยิ่งจะมาเยอะแยะมากมาย หน้าที่นายยังอีกเยอะ ไป !!! “ ดิวเดินมาจับแขนผม แต่ผมสะบัดออก

“ ชั้นจะไปเอง ชั้นบอกให้แท็กซี่รอข้างล่าง นายไปเหอะ เดี๋ยวชั้นรีบตามไป “ แล้วดิวก้อมาจับแขนผมไว้อีก

“ อย่าเล่นตัวได้ไหม ค่าแท็กซี่เท่าไหร่ ชั้นจะจ่ายเพิ่มให้ ไปกับชั้น หรือว่านายนัดไอ้ต้งไว้ “ ดิวไม่ยอมปล่อยผมไปง่ายๆ

“ ไม่ได้นัดใครทั้งนั้น ปล่อยน่ะโว๊ยยย “ แล้วผมก้อสะบัดหลุด แล้วจะเดินไป แต่ดิวไม่รู้กดเบอร์หาใคร

“ แม่เหรอครับ อี้เค้าไม่ยอมไปกับดิวอ่ะแม่ เค้าบอกว่าเค้าจะตามไปทีหลังค่ำๆหน่อย สงสัยจะไปกับแฟนน่ะครับ “ ไอ้ดิว ไอ้ๆๆๆ

“ อ้อ ครับๆๆ เดี๋ยวแป๊บน่ะครับแม่ “ แล้วดิวก้อยื่นโทรศัพท์มาให้ผม

“ แม่ชั้นจะคุยด้วย รับไปสิ “ ดิวเล่นไม้นี้อีกแล้ว ผมล่ะเจ็บใจนัก ผมเลยต้องรับสายโดยปริยาย

“ สวัสดีครับ คุณแม่ ว่ายังไงครับ “[/color]

[khozz]

^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆ

555+

แผนสูงจริงไอ้ดิว

สู้เว้ยยยยย

 

[SweetSacrifice]

มุกเอาแม่มาอ้างนี่ใช้ได้ทุกสถานการณ์จริงๆ
 

[jokirito]

แบบนี้เค้าเรียกว่า
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล
ไม่ได้ด้วยมนต์ก็เอาด้วยคาถา
แต่เจ้าเล่ห์ขนาดนี้
จะพิชิตใจอี้สำเร็จมั้ยล่ะเนี่ย
อี้แพ้ความจริงใจ(?)ของด้งไปซะก่อนแน่ๆ
ไม่ยอมๆๆ 

[Alexie333]

“ สวัสดีครับ คุณแม่ ว่ายังไงครับ “

“ เห็นดิวบอกว่าหนูจะมาค่ำๆเหรอลูก อ้าวงานของเรามันเริ่มช่วงเย็นนี่ หนูจะไม่อยู่ดูงานก่อนเหรอจ้ะ ทำไมมาซะค่ำขนาดนั้น “ เจ็บใจนักเจ้าดิว ผมไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะไปค่ำๆ มันใส่ไฟผมซะ

“ เปล่านี่ครับ ดิวเบลอรึเปล่า อี้ว่าอี้จะเดินทางไปเอง แล้วจะตามไปต่างหากอ่ะครับ “ ผมบอกไปตามความจริง

“ งั้นหนูก้อมากับดิวนั่นแหละ น่ะจ้ะ จะได้ไม่ต้องลำบาก ตกลงตามนี้น่ะลูก อีกอย่างวันนี้มาแต่งหน้าให้แม่ด้วยน่ะ คืนนี้แม่ต้องสวยที่สุดฮ่าๆๆๆ แล้วเจอกันน่ะลูก บาย “ แล้วน้าเนตรก้อวางสายไป ผมจ้องดิวเหมือนอยากจะฉีกเค้าเป็นชิ้นๆ

“ นายนี่มันร้ายมาก ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก้อเอาด้วยกล อย่าให้ถึงทีชั้นแล้วกัน " ผมหัวเสียอย่างมาก
" ไปรึยังล่ะ แวะหน้าตึกให้ด้วย จะบอกแท็กซี่ให้ไปเลย “

“ จำไว้เลยน่ะ ชั้นไม่ยอมให้นายไปมีความสุขกับไอ้ต้งหรือใครง่ายๆหรอก คอยดูชั้นแล้วกัน ไปได้แล้ว “

   จากนั้นดิวก้อเดินนำผมไปที่รถ เดินผิวปากอย่างสบายอารมณ์ ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ระวังตัวเลยต้องโดนเล่นงานอยู่เรื่อยๆ เจ็บใจนัก พอเราขับรถไปถึงหน้าตึก ผมก้อมองหาแท็กซี่คันที่ให้จอดรอ ดันไม่มี หายไปไหนน่ะ

“ นี่นายโกหกรึเปล่าเนี่ยะ ว่ามีแท็กซี่รอ นายนี่มันเชื่อใจไม่ได้จริงเลยๆ “ ดิวแขวะผม

“ ชั้นไม่ได้โกหก แต่เมื่อกี้ โอ๊ยยย ช่างมันเหอะ ไปได้รึยังล่ะ “ ผมเร่งให้ดิวขับรถออกไปซะที

“ นายนี่โกหกเก่งน่ะ รวมถึงเรื่องเมื่อเช้าด้วยใช่ไหม “ ดิวมาจับมือผมแล้วบีบไว้ ผมเลยหันหน้าไปด่า

“ ชั้นว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วน่ะ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องล่ะก้อ สัญญาของเรา เป็นอันโมฆะ “ ผมขู่ไป ซึ่งก้อได้ผลครับ ดิวขับรถออกไปด้วยความเร็วสูงมาก ผมก้อกลัวน่ะครับ แต่ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงเลยนั่งนิ่งๆตลอดทาง

[khozz]

พี่

มาต่อเร็วววว

555+

ลุ้นอยู่นิ

  

[Alexie333]

   พอผมถึงบ้านดิวปุ๊บ ผมก้อลงรถทันที แล้วพุ่งตัวไปหาน้าเนตรที่รอผมอยู่ในบ้านแล้ว วันนี้ที่บ้านน้าเนตรมีการจ้างยาม และตำรวจให้มาอำนวยความสะดวกแขกเหรื่อเต็มที่ ได้มีการเปิดรั้วบ้านข้างๆ ( เพิ่งรู้ว่าเป็นบ้านน้าเนตรเหมือนกัน เอาไว้รับแขกคน หรือไว้ให้กองถ่ายเช่าถ่ายละคร ) เพื่อให้แขกได้จอดรถได้สะดวก และภายในบ้าได้มีการประดับประดาตกแต่งอย่างสวยงาม ด้วยโคมไฟรูปร่างๆมากมายที่ผลิตจากวัสดุธรรมชาติ มีการทำพวกของประดับที่ทำมาจากสิ่งของที่ใช้แล้วมากมาย เช่นขวดแก้ว แผ่นซีดี กล่องกระดาษ ฯ มาประดับในการ ซึ่งธีมนี้ผมและลูกๆคนอื่นของน้าเนตรช่วยกันคิดขึ้นมา เพราะว่าเราไม่อยากใช้สิ่งของที่ใช้ได้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง สนองนโยบายรัฐบาลกันหน่อย

   พื้นที่สวนหลังบ้านถูกจัดให้เป็นแบบไทยโมเดิร์น มีกลิ่นอายความเป็นไทย แต่ทันสมัยมากๆด้วย ( อันนี้ผมเป็นคนคิดครับ อิอิ ) มีพนักงานเสริฟแต่งตัวไทยๆ แต่ดูคล่องแคล้วส่วนอาหารการกิน ผมเลือกให้เป็นอาหารไทยซะส่วนมาก และมีอาหารสากลอยู่บ้าง ในกรณีที่ลูกค้าบางคนอาจจะทานอาหารรสจัดไม่ได้มาก ส่วนเครื่องดื่มก้อมีไวน์ ขาวและเหล้า วิสกี้ บรั่นดี พั๊นช์ และซอฟต์ดริ๊งค์ ต่างซึ่งในงานจะมีพนักงานเสริฟตลอดเวลา แต่ ณ ตอนนั้นเพิ่งจะ บ่าย 4 โมงกว่า ยังไม่มีแขกมางาน พนักงานเลยต้องช่วยกันดูสถานที่ในงานรอบๆช่วยกัน

   จากนั้นผมก้อเดินไปหาน้าเนตร ซึ่งตอนนี้ท่านนั่งคุยอยู่กับฝรั่งทีไหนไม่รู้ พอน้าเนตรเห็นผมก้อแนะนำให้คนที่ท่านคุยด้วยรู้จัก คนเหล่านี้คือเพื่อนๆ ชาวต่างชาติที่เคยทำงานร่วมกัน และเป็นหุ้นส่วนกันบ้าง หลังจากแนะนำเสร็จแล้ว น้าเนตรก้อขอตัวคนเหล่านั้น ไปเตรียมตัวกับผมที่ห้องด้านบน จากนั้นผมก้อแต่งหน้า ทำผมให้น้าเนตร วันนี้น้าเนตรขอแบบว่า สบายๆ ไม่ต้องเป็นพิธีการมากเพราะว่าแขกในงานเป็นคนกันเองทั้งนั้น

   พอผมแต่งตัวให้น้าเนตรเสร็จแล้ว ผมก้อเอาชุดของผมมาเปลี่ยนบ้าง วันนี้ผมแต่งโทนสีเขียวอ่อนครับ ผมใส่เสื้อข้างในสีขาว มีลายลูกไม้เก๋ๆ ใส่เสื้อกั๊กสีเขียวอ่อนเหลือบๆ กางเกงขาเดฟสีเดียวกับเสื้อกั๊ก ให้เข้ากับสถานที่ที่เป็นสวน ซึ่งผมกับน้าเนตรแต่งโทนสีคล้ายๆกัน โดยที่วันนี้น้าเนตรให้ผมแต่งหน้าตัวเองเล็กน้อย เพื่อไม่ให้หน้าตาจืดชืดเหมือนคนทั่วไป ผมก้อเลยตามใจท่านหน่อย อีกหน่อยผมก้อไม่ได้แต่งทุกวัน วันนี้ก้อขอกรีดอายไลเนอร์หน่อย ลงอายแชโดว์สีบลอนซ์เล็กน้อย ลงเฉดดิ้งให้หน้าเรียว ปัดแก้มสีน้ำตาลผมส้มเล็กน้อย ตามด้วยลิปกรอสสีนู๊ดๆ ดูไม่แรงมาก และไม่น่าเกลียดจนเกินไป ซึ่งน้าเนตรก้อชอบที่ผมแต่งอย่างนี้

[Alexie333]

 

   จากนั้ผนมก้อไปดูตรวจงานโดยรอบๆ ดูอาหารว่ามาครบรึยัง ดูเครื่องดื่ม โดยมีพี่ฝ้ายพี่ดอม และน้องแบม รวมทั้งญาติคนอื่นๆมาช่วยกันดูด้วย ซึ่งเวลาผมเดินไปไหนนั้น ก้อจะมีคนมองมากมาย พวกลูกๆน้าเนตรคนอื่นๆก้อชมว่า วันนี้ผมแต่งตัวน่ารักมาก ผมก้อเขินมากครับ เพระว่ามีแต่คนชม จนไม่เป็นอันทำงาน บางคนก้อไม่ให้ผมทำอะไร กลัวว่าหน้าผมจะเลอะ แต่ผมก้อไม่ยอม ฝืนทำช่วยกันจนเสร็จ จากนั้นเวลาประมาณ 6 โมงเย็น แขกเหรื่อก้อเริ่มเข้างานมา โดยที่แขกกลุ่มแรกคือ คนในครอบครัวของต้ง ซึ่งที่หน้าบ้าจะมีพนักงานต้อนรับมาคอยต้อนรับแขก พอต้งและครอบครัวเดินเข้ามาในงาน ผมก้อเดินไปทักทายครอบครัวต้ง

   พอต้งเห็นผมก้ออึ้งเล็กน้อย จนน้าปื่นต้องสะกิด จากนั้นต้งก้อแนะนำผมให้ทุกคนรู้จัก วันนี้ที่บ้านต้งมี พ่อต้ง น้าปิ่น ต้ง พี่ตั้ง พี่ชายต้ง และน้องบิว น้องสาวต้งมาร่วมงาน จากนั้นผมก้อนำพวกเค้าทุกคนไปนั่งยังโต๊ะที่จัดไว้ให้ และผมก้อขอตัวออกไปทำอย่างอื่น ขณะที่ผมเดินออกมานั้น ต้งก้อตามผมมาด้วย แล้วทักว่า

" อี้ครับ รู้ไหมครับว่าวันนี้อี้ดูดี ดูดีมากๆ น่ารักมากเลย แฟนของต้งน่ารักจังจนต้งอยากจะกอดตรงนี้ซะให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดน่ะ ...."

" พอเลยต้ง อย่ามาหื่น หิวอะไรรึยังเดี๋ยวอี้จัดอาหารให้ "

" ตอนแรกก้อหิวน่ะ แต่ตอนนี้ อิ่มไปทันที เห็นแฟนตัวเองน่ารักอย่างนี้ กินอะไรไม่ลงหรอก มันเต็มท้องไปหมด อิอิ "

" ต้งนี่ก้อน่ะ ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเลย แล้วนี่พี่กรณ์จะมารึเปล่า เห็นน้าเนตรก้อชวนนี่ " ผมถามต้งไป

" คงจะมาอีกสักพักแหละ ป่ะอี้ เข้าไปนั่งกับที่บ้านต้งดีกว่า " ต้งจูงมือผมไปจะชวนผมไปนั่งด้วย แต่.....

" นี่เล่นจับมือถือแขนกันในงานบ้านชั้นเลยเหรอต้ง ไม่อายคนอื่นบ้างเหรอ " พวกเราก้อหันไป เห็นดิวยืนกอดอกแล้วมองมาที่พวกเรา

" พวกชั้นไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียด นายอย่าหาเรื่องดีกว่า วันนี้เป็นวันงานของแม่นาย สงบสติด้วยน่ะ " ต้งตำหนิไป[/color]

[jokirito]

แต่งให้เริ่ด เผื่อน้าเนตรจะเปิดตัวลูกสะใภ้  กร๊ากกกก

[Alexie333]

" อ้อเหรอ แต่เอ๊ะ งานวันนี้ อี้เค้ามีหน้าที่ต้องดูแลงานน่ะ แล้วนั่นนายจะเอาลูกจ้างของแม่ชั้นไปไหน เค้าต้องทำงานน่ะ ไม่ใช่มานั่งกินลอยหน้าลอยตาเหมือนแขกทั่วไป " ต้งเริ่มกัดฟันแล้ว ผมไม่อยากให้มีเรื่องเลยต้องสงบศึก

" ต้งไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวอี้ตามไปที่โต๊ะ อี้ว่าจะไปดูอาหารหน่อย แล้วคุยกันน่ะครับ " ผมบีบมือต้งไป เพื่อเป็นการขอร้อง ซึ่งต้งก้อยินยอมไปแต่โดยดีครับ ผมเลยหันไปกะจะต่อว่า แต่ดิวชิงพูดก่อน

" นี่ขนาดลงทุน แต่งตัว แต่งหน้าดีขนาดนี้เพื่ออ่อยแฟนถึงในงานบ้านชั้นเลยเหรอ นายจะไม่ลงทุนไปหน่อยเหรอ ทำอะไรให้เกียรติกันบ้างน่ะอี้ ที่นี่ไม่ใช่รังรักของนาย " ผมหมั่นไส้ดิวมาก นี่มันจะมากไปแล้วน่ะมว่ากันฉอดๆๆๆ

" ก้อไม่แน่หรอก ถ้าน้าเนตรรักชั้นมากๆ ชั้นอาจจะขอมาอยู่ที่นี่ก้อได้ จากนั้นชั้นก้อจะพาแฟนๆของชั้นมาอยู่ด้วย นายว่าดีไหม " ผมเลยยั่วประสาทกลับไป ดิวโกรธมาก เดินย่างเข้ามาหาผมแล้วจับแขนผมไว้ ผมพยายามสะบัด

" ชั้นไม่มีทางยอมแน่นอน ใครจะยอมก้อช่างแต่ชั้นก้อจะค้านหัวชนฝาเลย คอยดูสิ " ดิวพูดเสียงแข็ง

" ทำไม หึงชั้นเหรอ นี่นายผิดหวังจากชั้นเลยมาตั้งท่าสกัดดาวรุ่งกันอย่างนี้เหรอ นายนี่ไม่แมนเลยน่ะ " ผมเย้ยกลับไป

" นายอย่าหลงตัวเองให้มากนัก ระวังจะเสียท่าโดยไม่รู้ตัว "

" ดิวค่ะ มาทำอะไรที่นี่อ่ะ อ้าวนั่นมันนัง.... เชอะ แล้วนี่เป็นอะไรกันค่ะ ทะเลาะกันเหรอ ต๊าย ตายยังไม่ถึง 3 เดือน จะเลิกกันแล้วเหรอ ไม่เอาน่า จะตบตาทั้งทีก้อให้เนียนหน่อยสิค่ะดิว เอ๊ะ หรือว่าทนกันไม่ไหวแล้ว เห็นไหมหลิงบอกแล้วว่า เกย์ยังไงก้อสู้ผู้หญิงแท้ๆอย่าง หลิง ไม่ได้หรอก จริงไหมค่ะดิว " แล้วหลิง หลิงก้อเดินมาเกาะแขนดิว ผมหมั่นไส้มาก เลยได้โอกาสนี้เล่นงานคืนเลย จากนั้นผมก้อไปแกะมือของหลิง หลิง ที่เกาะแขนดิวออก

" ใครบอกล่ะ เราก้อแค่คุยกันเรื่องงานเล็กน้อย มันก้อต้องมีขัดแย้งกันบ้าง ส่วนเธอหล่ะ หลิง หลิง หน้าตาก้อดี ฐานะก้อร่ำรวย ไม่น่ามารี่ตามผู้ชายถึงในบ้านเค้าเลย ไม่อายบ้างเหรอ เป็นผู้หญิงซะเปล่า ผู้ชายเค้าไม่แลยังจะมาตื๊ออีก ถ้าชั้นเป็นเธอน่ะ ชั้นไปหาแฟนใหม่นานแล้ว ไม่มาตามตื๊อคนที่ไม่สนใจตัวเองอย่างนี้หรอก จริงไหมครับดิว " แล้วผมก้อกระชากดิวกลับคืนมา ผมสวมบทตัวร้ายในละครสุดฤทธิ์ ไม่นึกเลยว่าการที่ดูละครมากๆนี่ มันจะเป็นประโยชน์อย่างนี้เอง

[khozz]

5555+

ดิวเร็ว สู้ๆ เว้ยเอ็ง

แต่เบื่อพี่กรณ์น่ะ ไม่ต้องให้มาได้ป่ะ

555+  

[imageriz]

^
^
^

เหมือนรีบน

[jokirito]

^

^

^

เอ้ย ผมด้วยๆ

[khozz]

แหมๆๆ ลอกกันใหญ่เลยทีเดียว

       กร๊าาาาก

ดิวสู้เว้ย

[B4U_BoA]

กร๊ากกกกกกกกก

สู้ๆๆๆ ค้าบบบบ

[Alexie333]

 



" นี่แกอย่ามาปากดีที่นี่น่ะ เดี๋ยวชั้น.... " หลิง หลิงจะด่าต่อ แต่ดิวปรามซะก่อน

" หลิง ดิวว่าหลิง กลับไปที่โต๊ะดีกว่าน่ะ เดี๋ยวดิวจะไปตรวจดูงานแล้ว ฝากบอกพ่อกับแม่หลิงด้วยว่า เดี๋ยวดิวจะเดินไปทักทายพวกท่านน่ะ " จากนั้นดิวก้อเดินออกมากับผม ผมก้อหันไปทำหน้าเยาะเย้ยใส่หลิง หลิงเล็กน้อย ฮ่าๆๆๆ สะใจชะมัด

“ นี่ชั้นจะต้องทำเรื่องบ้าๆนี่อีกนานเท่าไหร่ ที่จริงแล้ว ถ้านายจะไปรักกับใคร จะเลิกกับใคร มันก้อไม่เกี่ยวกับชั้นนี่ แล้วถ้าเรื่องหลิงหลิง ถ้านายจะไม่เอาเค้า เค้าก้อไม่มีสิทธิ์ทำอะไรนายได้ชั้นว่าชั้นไม่อยากทำอย่างนี้อีกต่อไปแล้ว ชั้นเบื่อ ชั้นไม่อยากสร้างภาพใส่หน้ากาก ดิวชั้นว่าชั้นจะบอกเลิกสัญญา “ ผมหยุดเดินแล้วพูดกับดิวตอนที่เรากำลังจะเดินเข้าไปในงาน ดิวชะงัก แล้วหันมาพูดกับผม

“ ไม่ได้ นายเซนต์สัญญาไปแล้ว เงินก้อรับไปแล้วด้วย แล้วชั้นก้อรับข้อเสนอนายทุกอย่างที่ขอมา แล้วนายจะมายกเลิกง่ายๆได้ยังไง ยังไงชั้นก้อไม่ยอม นายอย่ามาพูดซะให้ยาก “ ดิวปฏิเสธเสียงแข็ง

“ ชั้นจะคืนเงินให้ก้อได้ เพราะชั้นยังไม่ได้ใช้เงินนายสักบาท น่ะ ถือว่าชั้นขอร้อง ชั้นไม่มีความสุขเลยที่ได้ทำอะไรอย่างนี้ อีกอย่าง นายเอ่อออ ก้อไม่ได้อะไรกับชั้นอยุ่แล้วนี่ น่ะๆๆ ดิว “ ผมเริ่มอ้อนวอนอย่างจริงจัง

“ ไม่ได้ก้อคือไม่ได้ มันไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น เงินชั้นก้อจะไม่รับคืน ชั้นว่านายเอาเวลาที่จะมาอ้อนวอนชั้น ไปคิดดีกว่าน่ะว่าจะจัดการเรื่องนี้ต่อยังไงดี อย่ามาอ้อนวอนซะให้อย่าง นายรับปากแล้ว ก้อต้องรักษาคำพูดด้วย น่ะจ้ะ ที่รัก แต่ว่า นายนี่แสดงได้สมบทบาทจริงๆน่ะ ชั้นประทับใจมาก เอาน่า ถ้าเสร็จงานแล้ว ชั้นจะเพิ่มเงินให้ ดีม่ะ ??? “ ดิวทำท่ากวนประสาทใส่ผม

“ นายนี่มันยังไงน่ะ โรคจิตชะมัดยาดเลย ชั้นไม่น่ามาตกลงทำเรื่องบ้าๆอย่างนี้เลย “ ผมเริ่มอารมณ์เสีย

“ ช่วยไม่ได้ ในเมื่อนายรับปากและรับเงินไปแล้ว นั่นแน่ เจ้ากรณ์มาแล้ว ไปต้อนรับมันกับชั้นหน่อยสิ “ พูดยังไม่ทันรู้เรื่อง ดิวก้อลากแขนผมมาหาพี่กรณ์ที่กำลังยืนคุยกับน้าเนตรอยู่ วันนี้พี่กรณ์แต่งตัวหล่อมาก มีของขวัญมาให้น้าเนตรด้วย พี่กรณ์ดูอึ้งเล็กน้อยที่เห็นผมเดินมากับดิว ก้อดิวเล่นลากผมมาซะขนาดนั้น

“ ไงไอ้กรณ์ มาร่วมงานเหมือนกันเหรอ แต่งตัวหล่อดีนี่ คงจะมาหาสาวๆในงานอ่ะดิ ฮ่าๆๆ ถึงจะหล่อยังไงแต่ก่อน้อยกว่าชั้นว่ะ จริงไหมครับ อี้ “ ดิวแขวะพี่กรณ์ไปดอกนึง พี่กรณ์ดูตึงๆเล็กน้อย แต่เก็บอาการคงเพราะจะเกรงใจน้าเนตร

“ ก้อน้าเนตรโทรชวนชั้นเอง ก้อเลยมาร่วมงานหน่อย แกก้อแต่งตัวหล่อเหมือนกันนี่ คงจะมีคนพิเศษมาร่วมงานด้วยใช่ไหม “ พี่กรณ์ก้อใช่ย่อย ต่อปากต่อคำดิวกลับมาเหมือนกัน[/color]

[khozz]

 

ฉุนไอ้พี่กรณ์วุ้ย

ปู้ววววววววววววววว 

สู้ๆเว้ยดิว

[Alexie333]

ไปฉุนเค้าทำไม

เค้าก้อยู่ของเค้าดีๆ อิอิอิ

พี่กรณ์น่าสงสารจะตาย

[khozz]

^
^
^
^
^

ก็ชอบขัดขวาง ดิว-อี้ จัง

555+ น่าสงสาร เง้อ ตรงไหนอ่ะ

ผู้ชายดีๆ มันมีแต่ในนิยาย อี้เลยชอบคนเลวๆอย่างดิว 555+ 

[Alexie333]

“ ไงไอ้กรณ์ มาร่วมงานเหมือนกันเหรอ แต่งตัวหล่อดีนี่ คงจะมาหาสาวๆในงานอ่ะดิ ฮ่าๆๆ ถึงจะหล่อยังไงแต่ก่อน้อยกว่าชั้นว่ะ จริงไหมครับ อี้ “ ดิวแขวะพี่กรณ์ไปดอกนึง พี่กรณ์ดูตึงๆเล็กน้อย แต่เก็บอาการคงเพราะจะเกรงใจน้าเนตร

“ ก้อน้าเนตรโทรชวนชั้นเอง ก้อเลยมาร่วมงานหน่อย แกก้อแต่งตัวหล่อเหมือนกันนี่ คงจะมีคนพิเศษมาร่วมงานด้วยใช่ไหม “ พี่กรณ์ก้อใช่ย่อย ต่อปากต่อคำดิวกลับมาเหมือนกัน

“ คนพิเศษเหรอ ก้อนี่ไง ยืนข้างๆชั้นนี่ไง ไม่เห็นเหรอ ว่าเราแต่งตัวคล้ายๆกัน ก้อธรรมดาน่ะ คนมันใจตรงกัน “ พี่กรณ์อึ้งไปเล็กน้อย ผมก้อด้วย แต่ผมมาสังเกตดูแล้ว วันนี้ดิวแต่งตัวในแบบคล้ายๆกับผมและน้าเนตร ดูๆไปแล้วก้อหล่อดีเหมือนกันน่ะครับ ผมเองก้อเพิ่งสังเกต แต่ว่า ผมไม่ได้นัดกับดิวน่ะ แล้วทำไมต้องมาพาดพิงกันด้วย

“ อย่ามัวแต่ยืนคุยกันเลยลูก พาเพื่อนไปนั่งก่อนไป ให้นั่งกับโต๊ะของต้งก้อได้ “ จากนั้นดิวก้อทำท่าผายมือให้พี่กรณ์เดินไปก่อน แล้วดิวก้อหันมาลากผมให้เดินตามไปด้วย น้าเนตรเห็นอย่างนั้นก้ออดขำพวกผมไม่ได้ แต่ผมอ่ะ ไม่ขำด้วยน่ะครับ
 
“ นี่นายจะกวนประสาทใครก้อกวนไป แต่อย่าเอาชั้นไปพาดพิงด้วย “ ผมเอ็ดดิวขณะที่เดินไปที่โต๊ะของต้ง

“ ไม่เอาๆ อย่ามาทะเลาะกันให้คนอื่นเห็นน่ะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย “ ดิวทำเป็นไม่ทุกข์ร้อนอะไร

   จากนั้นพวกเราก้อเดินไปนั่งรวมกับโต๊ะของต้ง โดยที่ตอนนี้ครอบครัวของต้งก้อกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พอเห็นพวกรามาก้อชวนนั่ง โดยที่ตอนแรกผมจะไปนั่งข้างน้องบิว แต่ดิวดึงแขนผมให้มานั่งข้างๆเค้า ส่วนที่ข้างน้องบิว ดิวก้อเลื่อนให้พี่กรณ์นั่ง คนอื่นๆในโต๊ะอาจจะไม่สงสัย แต่ผมเห็นอาการต้งแล้วก้อดูไม่พอใจเหมือนกันที่ดิวทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมซะขนาดนั้น แต่ต้งก้อมีมารยาทพอที่จะไม่พูดหรือทำอะไรที่รุนแรงออกไป ยังเก็บอาการ และพูดคุยกับทุกคนเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่พี่กรณ์น่ะสิ ดูเป็นเดือดเป็นร้อนแทนต้งไปซะงั้น พยายามชวนผมพูดคุยหลายอย่าง แต่ดิวก้อจะกันท่าตลอด

“ เสร็จงานนี้แล้วอี้จะไปไหนต่ออ่ะ พี่ว่าจะชวนไปหาอะไรดื่มซะหน่อยที่ร้านเพื่อนพี่อ่ะ พี่ดีมันเปิดร้านใหม่แถวๆสาทรอ่ะ ไปด้วยกันน่ะ พี่ชวนต้งแล้วด้วย “ พี่กรณ์เอ่ยชวน

“ คงไม่ได้หรอกว่ะกรณ์ เพราะว่าอี้ต้องอยู่จนเลิกงาน แล้วก้อต้องช่วยกันเคลียร์งานด้วย เสียใจด้วยน่ะ เอาไว้วันหลังชั้นจะพาอี้ไปเองแล้วกัน ยังไงก้อขอบใจน่ะที่ชวน “ ดิวตอบแทนผมเองซะงั้น ผมทนไม่ไหวแล้ว เลยขอซะหน่อย

“ ใครบอกล่ะ เสร็จงานนี้น้าเนตรก้อให้กลับได้เลย พี่กรณ์ครับ สรุปว่าอี้ไปกับพี่กรณ์และต้งดีกว่า ไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก้อดีเหมือนกัน ช่วงนี้ทำงานทุกวันเลย อยากรีแล็กซ์บ้าง “ ดิวโดนผมหักหน้าซะ สะใจจิมๆ

“ ได้ไงล่ะอี้ ยังไงอี้ก้อต้องอยู่ที่นี่ จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย อี้จะมาทิ้งไปง่ายอย่างนี้ได้ไง “ ดิวเริ่มโวยวาย แต่ยังไม่มีใครในโต๊ะสังเกต

“ ก้ออี้บอกน้าเนตรไปแล้วนี่ ว่าเลิกงานก้อกลับได้ไม่เห็นท่านจะว่าอะไร แล้วทำไมดิวจะต้องเดือดร้อนด้วย “ ผมทำหน้าสะใจ[/color]

[Alexie333]

“ อี้ครับ เดี๋ยวไปนี่กับต้งหน่อยสิ พอดีต้งเจอลูกค้าอ่ะ จะได้แนะนำให้รู้จัก “ ต้งคงเห็นว่าผมกับดิวเรื่มจะฟาดฟันกันแล้ว เลยหาเรื่องอื่นพูดเพื่อเปลี่ยนประเด็น

“ ไปสิ เบื่อคนแถวนี้เหมือนกัน “ จากนั้นผมก้อลุกขึ้นแล้วเดินไปกับต้ง โดยมีพี่กรณ์ตามมาด้วย ส่วนดิวก้อนั่งทำหน้าเหมือนคนโดนตบหน้าไปฉาดใหญ่ๆ อิอิ สะใจจริงๆ   จากนั้นต้งก้อพาผมไปแนะนำให้ลูกค้ารู้ เค้าชื่อ อลัน เป็นคนอเมริกัน เค้าเป็นเจ้าของเครื่องสำอางยี่ห้อนึง ที่กำลังจะมาเปิดตลาดที่ประเทศไทย ต้งเลยอยากแนะนำผมให้เค้ารู้จัก เวลามีงานจะได้พึ่งพากัน ซึ่งอลันก้อดูเป็นคนง่ายๆ กันเอง ไม่เหมือนคนรวยๆคนอื่นๆที่ผมเคยทำงานด้วย อีกอย่าง อลันเป็นเพื่อนสนิทกับน้าเนตรด้วย เลยได้มางานวันนี้ เป็นการดีอย่างยิ่งที่ผมได้รู้จัก เพราะว่าผมรู้สึกถูกโฉลกกับอลันมาก เค้าเป็นกันเอง และตลกมากๆอีกด้วย เราพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน โดยมีพี่กรณ์มาร่วมคุยด้วย

“ สวัสดีจ้ะต้ง สวัสดีพี่กรณ์ คุยอะไรกันท่าทางน่าสนุกจังเลย “ หลิง หลิง ไม่รู้ว่ามาจากไหน เดินเข้ามาแทรกคุยกับพวกเรา แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ ส่วนต้งก้อยิ้มให้นิดๆเป็นการทักทาย

“ ก้อพอดีเราพาอี้มาแนะนำให้อลันรู้จักอ่ะ พอดีคุณอลันจะมาเปิดตัวสินค้าใหม่ ต้องการคนมาทำงานช่วย ต้งเห็นว่าอี้ทำงานด้านนี้ได้ดี เลยพามาแนะนำให้รู้จักไง ดูคุณอลันสนใจอี้ไม่น้อยเลยน่ะ “ ต้งตอบไปแบบสุภาพ

“ โหๆๆๆ นี่ขนาดพามาแนะนำเลยเหรอ แสดงว่าคงจะไม่ใช่คนธรรมดาสำหรับต้งแล้วม้างงงง จริงไหมอี้ “ หลิง หลิงพูดกระแนะกระแหนผมใหญ่เลย แต่ผมก้อพูดอะไรไม่ได้เพราะว่า ผมต้องแสร้งทำเป็นแฟนดิวอยู่

“ ก้อไม่ขนาดนั้นหรอก ตอนนี้เราก้อดูๆกันอยู่ ว่าแต่ว่าหลิง มีปัญหาอะไรเหรอ “ ต้งเริ่มไม่พอใจ แต่น้ำเสียงยังคงนิ่งอยู่

“ ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่หลิง หรอก มันอยู่ที่คนของต้งมากกว่า ได้ยินมาว่า เค้าเป็นแฟนกับดิวอยู่ก่อนแล้วนี่ ไม่ใช่เหรอ ว๊า หรือว่าเค้าจะคบทีนึงหลายๆคนล่ะ ฮ่าๆๆๆ เธอนี่ร้ายไม่ใช่เบาเลยน่ะอี้ “ ตายล่ะ ผมโดนหนังหลิง หลิง อีกดอก ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ แต่ต้งกับพี่กรณ์สิครับ ตอนนี้ทั้งสองคนมองหน้าผมกันใหญ่เลย คงจะสงสัยกับคำพูดของหลิง หลิงมาก แต่ผมก้อไม่ได้ตอบโต้อะไร

“ ไม่จริงมั้งหลิง เค้าก้อแค่ทำงานด้วยกันเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านี้หรอก จริงไหมอี้ “ ต้งหันมามองหน้าผมแบบจะเอาเรื่อง ผมก้อได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ใครก้อได้ ช่วยผมที

[Alexie333]

“ ไม่จริงมั้งหลิง เค้าก้อแค่ทำงานด้วยกันเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านี้หรอก จริงไหมอี้ “ ต้งหันมามองหน้าผมแบบจะเอาเรื่อง ผมก้อได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ใครก้อได้ ช่วยผมที

“ ตายแล้ว นี่ต้งคงไม่รู้อะไรใช่ไหม ได้ๆๆ เดี๋ยวหลิงจะพาตัวต้นเรื่องมายืนยันแล้วกัน น่ะจ้ะ “ จากนั้นหลิง หลิงก้อเดินไปหาดิว ที่ตอนนี้กำลังยืนคุยกับแขกในงานอยู่ ปล่อยให้ผมยืนเอ๋อทำอะไรไม่ถูกอยู่ต่อหน้าต้งและพี่กรณ์

“ ต้งเชื่อว่ามันไม่ใช่ความจริง ใช่ไหมครับอี้ “ น้ำเสียงต้งดูน่ากลัวมาก แม้จะพูดสุภาพ แต่ผมรู้สึกกดดันมาก

“ คืออย่างนี้น่ะต้ง ตอนนี้อี้ยังพูดอะไรไม่ได้ แล้วอี้จะอธิบายให้ฟังวันหลังน่ะ “ ผมบ่ายเบี่ยงไป

“ พี่ก้อไม่เชื่อน่ะอี้ แต่พี่ว่า เรื่องนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย ดูอี้มีลับลมคมใน “ พี่กรณ์เสริมมาอีกคน

“ นี่ไงค่ะต้ง ต้งลองถามดิวดูสิว่าหลิง พูดจริงไหม “ นั่นมาอีกแล้วครับ นังหลิง หลิง ไปลากตัวดิวมา ซึ่งดิวก้อทำหน้างงๆอยู่เหมือนกันว่าหลิง หลิง ลากมาทำไม แต่หล่อนเห็นต้งไม่พูด เลยเริ่มเล่นเกมส์กับผมต่อ

“ ก้อนี่ไงต้ง ดิวบอกกับหลิง เองเลยน่ะว่า ดิวกับอี้อ่ะ เป็นแฟนกัน อี้เค้าก้อยอมรับน่ะ เห็นว่ารักกันดีด้วยนี่ “ ตอนนี้ผมเห็นหน้าต้งแล้วอยากจะวิ่งหนีไปไกลๆอย่างมาก ต้งทำหน้าเหมือนจะเขมือบผมได้ทั้งตัว ดิวเห็นท่าไม่ดีเลยช่วยแก้

“ หลิงก้อน่ะ ไปป่าวประกาศซะทั่ว ของอย่างนี้เค้าไม่บอกคนอื่นมากมายหรอก “ นี่ดิวจะช่วย หรือว่าซ้ำผมกันแน่

“ หลิงว่าให้อี้เค้าบอกมาตรงๆกับต้งดีกว่า ว่ามันเป็นยังไงกันแน่ ดิวอย่ามาทำให้เขวได้ไหม “ ตอนแรกผมก้อคิดว่าหลิง หลิงนี่จะเป็นผู้หญิงที่สวย แต่ไม่ค่อยมีหัวคิด แต่ตอนนี้ผมต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วครับ จริงๆแล้ว หล่อนฉลาดและร้ายมากกกกกกกกก

“ ใช่ครับ อี้เป็นแฟนกับดิว เรื่องนี้อี้ยังไม่ได้บอกต้งใช่ไหม ก้อดี วันนี้จะได้บอกซะเลย ขอบใจเธอมากน่ะหลิง หลิง ที่ช่วยชั้นป่าวประกาศ แล้วตอนนี้เธอมีปัญหาอะไรสงสัยไหมล่ะ “ ผมต้องตัดสินใจพูดไปอย่างนั้นครับ ตอนนั้ผนมไม่รู้จะทำยังไง มันคิดไม่ออกจริงๆ ส่วนต้งและพี่กรณ์พอได้ยินดังนั้นก้ออึ้งไปทันที

[khozz]

เวงกำ หลิงๆ เอ่ยยย

555+

สงสารอี้ว่ะ      

แต่ก็ดีเป็นของไอ้ดิวไปเหอะ 555+ 

[Alexie333]

“ ตายแล้ว เรื่องสำคัญอย่างนี้เธอไม่บอกเพื่อนๆ สนิทเธอได้ยังไง เอ๊ะ หรือว่าอุ๊บอิ๊บจะควบสองควบสาม มันไม่ดีน่ะจ้ะ จับปลาอ่ะเค้าให้จับที่ละตัวไม่งั้นเธอจะไม่ได้อะไรเลยน่ะ “ หลิง หลิงทำหน้าเหมือนเป็นผู้ชนะ โอ๊ยแล้วผมต้องทำยังไงเนี่ยะ

“ เหรอ ขอบใจน่ะที่ช่วยสอน ชั้นว่าเธอเอาเวลาที่จะมาสอนคนอื่น ไปสอนตัวเองก่อนดีกว่า ว่า จะทำยังไง ถึงให้ผู้ชายมารักตัวเองซะทีไม่ใช่มาวิ่งไล่ของคนอื่นอยู่อย่างนี้ มันดูไร้ค่า “ ผมด่ากลับไปอย่างเจ็บแสบ ดูหลิง หลิง จะโกรธกับคำพูดผมไม่น้อย

“ ขอบใจน่ะที่เตือน แต่ตอนนี้เธอจัดการปัญหาของเธอให้ดีก่อนเหอะ ตอนนี้ท่าทางเธอจะแย่แล้วน่ะ “ หล่อนเย้ยผม

“ ไม่มีอะไรหรอกหลิง แค่อี้เค้าลืมบอกปกติเค้าก้อบอกต้งทุกเรื่องน่ะ อีกอย่าง มันก้อไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่อี้เค้าจะไปคบกับใคร เพราะว่าต้งกับอี้ ไม่ได้เป็นอะไรกัน นอกเจ้าเจ้านายและลูกจ้าง ต้งว่าหลิงอย่ามาป่วนดีกว่าน่ะ มันไม่มีอะไรมากมายหรอก ต้งขอตัวน่ะ พอดีต้งจะพาอี้ไปหาลูกค้าอีกท่านนึง ไปกันเหอะคัรบอี้ “ จากนั้นต้งก้อเดินจูงมือผมเดินไปอีกทางนึง แต่ดิวดันมาดึงแขนผมไว้ก่อน

“ ขอบใจน่ะต้งที่ดูแล และช่วยหางานให้แฟนชั้น ชั้นว่าที่เหลือชั้นจัดการเองดีกว่า อี้ไปหาแม่กันเถอะ แม่จะขึ้นเวทีแล้ว ไปดูสิว่าต้องเติมอะไรบ้างไหม “ ผมก้ออึ้งคัรบ ทำอไรไม่ถูก นี่ดิวเค้าจะซ้ำผมจริงๆเหรอ ผมเห็นหน้าต้งแล้วเค้าคงจะโกรธมาก ผมเลยต้องหย่าศึกก่อน

“ อืมต้งครับ อี้ว่าต้งกลับไปนั่งรอที่โต๊ะดีกว่าน่ะ ไว้อี้เสร็จจากตรงนี้แลว้จะเดินไปหาน่ะครับ พี่กรณ์ด้วย ไว้ยังไงคืนนี้เราก้อไปเที่ยวกันต่อ ตอนนี้อี้ขอทำงานก่อนแล้วกัน แล้วเจอกันครับ “ จากนั้นผมก้อเดินลิ่วไปหาน้าเนตรโดยที่ไม่รอดิว

“ นี่อี้ จะรีบไปไหนอ่ะไม่รอแฟนคนนี้ก่อนเหรอ “ ดิวรีบเดินตามผมมา ผมหยุดเดินแล้วหันมาพูด

“ นายจะช่วยทำให้เรื่องนี้มันแย่ไปกันใหญ่แล้วน่ะ นายก้อรู้นี่ว่าต้งกับชั้นเป็นอะไรกัน แล้วทีนี้ชั้นจะบอกกับต้งยังไงล่ะ “ ผมเหลืออดมากๆ ที่ดิวเค้าทำอย่างนั้นไป

“ แต่ที่นี่มันบ้านชั้น แล้วหลิง หลิงก้ออยู่ ฉะนั้นยังไงนายก้อต้องเป็นแฟนชั้น โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ แล้วลับหลังนายจะไปสวีต จะไปออดอ้อนกับต้งยังไงก้อตามใจ แต่ไม่ใช่ที่นี่และตอนนี้ ชั้นว่าน่ะไอ้ต้งมันโกรธนายได้ไม่นานหรอก มันชอบนายออกขนาดนั้น นายก้อฉอเลาะสักหน่อยมันก้อหายแล้ว นายจะพูดอะไรก้อได้น่ะ แต่อย่าบอกว่าเราทำสัญญากันเข้าใจไหม “

“ ได้ ในเมื่อชั้นรับปากนายแล้ว ชั้นก้อจะทำ และหลังจากจบงานนี้แล้ว นายก้อช่วยทำตามสัญญาที่ว่า นายจะออกไปชีวิตชั้นซะที หวังว่าคงยังไม่ลืมน่ะ “ จากนั้นผมก้อเดินไปหาน้าเนตร โดยไม่สนว่าดิวจะพูดอะไรต่อ