หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[MonsterP]

แต่ผมว่า คนกะล่อนมักมีเสน่ห์ นะ ครับ อย่าง คุณ กร กะโต้งผมรู้สึก จืดๆ ไปเลย เวลาเจอดิว อะไรทำนองนี้

[jpkoko]

งง งง แล้วจารักกันตอนไหนเนี่ย 

แต่ยังไงก้อเชียร์ดิวอยู่ดี 

[khozz]

วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดิวจับกดเลย เป้าหมายเริ่มโอนอ่อนแล้ว 5555+ 

ออกแนวชั่วร้าย

รอๆๆนะครับพี่ 

[Alexie333]

บทที่ 25 หายนะเข้ามาเยือน  ( The Coming of Diaster )

   จากนั้นผมก้อขับรถกลับมาที่ห้อง พอถึงคอนโดผม ผมก้อขนเอาของลง กำลังจะเดินขึ้นไปห้อง ดิวที่วิ่งมาจากไหนไม่รู้ มาดึงเอาของในมือผมไปถือ ผมก้อตกใจเล็กน้อยครับ

“ มาม่ะคุณครู ผมช่วยถือ ของของนักเรียนตอนนี้วางรอยอู่หน้าห้องแล้วครับ “ ดิวทำท่าเหมือนนักเรียนถือของให้คุณครู ผมล่ะขำในท่าทางเค้านัก เลยปล่อยให้เค้าถือของไป

   พอไปถึงห้อง ผมก้อเปิดห้องเข้าไป ส่วนดิวก้อนำของของผมมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารก่อน แล้วก้อวิ่งกลับไปเอาของของเค้าที่วางไว้หน้าห้องเข้าตามมา วันนี้เราคุยกันว่าจะทำอาหารง่ายๆสัก 3-4 อย่าง เช่น ต้มยำกุ้ง ผัดผักรวมมิตร น้ำตกเนื้อ และแกงอ่อมไก่บ้าน ของพวกนี้ทำไม่อยากหรอกครับ

   เริ่มแรกผมก้อบอกให้ดิวหัดล้างผัก โดยสอนการล้างผักว่าควรล้างยังไง ให้ผักสดอยู่เสมอและไม่ให้ช้ำเสียก่อนจะนำมาปรุงอาหาร ส่วนผมก้อหั่นเนื้อ สับไก่ หั่นปลาหมึก กุ้งไว้รอ ดิวเค้าเห็นว่าผมทำก้อวิ่งมาดูบ้าง วิ่งกลับไปล้างผักบ้าง ดูน่ารักไปอีกแบบ การทำอาหารครั้งนี้สนุกสนานมากครับ จนผมลืมไปเลยว่าคนๆนี้เคยทำไม่ดีกับผมยังไง ทำไมผมเป็นคนลืมง่ายอย่างนี้น่ะ ???

   พอเตรียมพวกเครื่องปรุงเสร็จแล้ว ผมก้อเริ่มลงมือทำแกงอ่อนก่อน เพราะว่าต้องต้มไก่ให้เปื่อยเสียก่อน ไก่บ้านนี่เนื้อจะเหนียวมากต้องใช้เวลาต้มนานพอสมควร ผมก้อเลยเอาไก่บ้านที่สับแล้วลงไปต้มในน้ำเดือดพร้อมกับเครื่องปรุงพวกพริกกับตะไคร้โขลกรวมกันก่อน เครื่องปรุงจะได้เข้าเนื้อเข้ากระดูกไก่ได้มากขึ้น จากนั้นผมก้อสอนดิวหุงข้าวว่าหุงยังไงไม่ให้ข้าวแข็งหรือแฉะเกินไป จากนั้นก้อมาต้งน้ำแกงทำต้มยำรวมมิตร โดยการต้มน้ำให้สุก ใส่เครื่องเทศพวก ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูดลงไปก่อน จากนั้นก้อใส่ปูที่สับแล้วลงไป รอให้สุกสักพักก้อใส่หอยแมลงภู่ กุ้ง และปลาหมีกทีหลัง จากนั้นก้อปรุงรสแล้วก้อชิม เป็นอันเสร็จพิธี แล้วผมก้อมาต่อด้วยน้ำตกเนื้อ ขั้นตอนแรกนำเนื้อไปคั่วในกระทะให้สุกก่อนโดยการใส่น้ำซุปลงไปเล็กน้อยไม่ให้ติดกระทะ จากนั้นพอเนื้อสุกแล้วก้อปรุงรส ชิมแล้วก้อตกแต่งเป็นอันเสร็จพิธี พอมารายการสุดท้าย ผัดผักรวมมิตร เป็นอะไรที่ง่ายมาก ขั้นตอนแรกเจียวกระเทียมด้วยน้ำมันที่เดือดเล็กน้อย จากนั้นก้อใส่แครอทกับข้าวโพดอ่อนก่อน เพราะพวกนี้จะสุกยากกว่าเพื่อน จากนั้นก้อใส่เห็ด ใส่ผักกะหล่ำ ผักคะน้า หน่อไม้ฝรั่ง ( หรือแล้วแต่ผักที่เราจะชอบ ) จากนั้นก้อปรุงรส แล้วชิมเป็นอันเสร็จ เหลือแกงอ่อมไก่บ้าน พอมาดูว่าไก่เปื่อยแล้วก้อใส่ผักชีลาว ใส่ฟักทอง ต้นหอม ผักกาดขาว และกะหล่ำหั่นฝอย ปรุงรสแล้วชิม เป็นอันเสร็จ ( แกงอ่อมจะอร่อยได้ ก้อตอนที่ใส่ผักแล้วไม่ต้องรอให้ผักสุดปรุงรสแล้วยกลงมาได้เลย ผักจะไม่สุกมากกรุบๆ นั่นแหละ สุดยอด ) ผมไม่รู้ว่าดิวฟังทันไหม แต่ดูเข้าตั้งใจมากเหมือนกัน ผมบอกว่าวันนี้ผมทำให้ดูก่อน แล้วให้เค้าค่อยไปหัดเอง ถ้าหัดให้วันนี้เกรงว่าจะไม่ได้ทานข้าวกันพอดี ฮ่าๆๆๆๆๆ

[Alexie333]

 


   พออาหารเสร็จแล้ว พวกเราก้อยกมาวางไว้ที่โต๊ะ จากนั้นดิวก้อไปตักข้าวมาให้เราสองคน

“ อาหารมื้อนี้คงจะพิเศษไม่ได้แน่ ถ้าไม่มีสิ่งนี้ “ ว่าแล้วดิวก้อวิ่งไปหยิบอะไรไม่รู้มา พอมาใกล้ๆผมจึงเห็นว่าเป็นไวน์แดงครับ

“ โหๆๆ นี่นายจะดื่มด้วยเหรอ เดี๋ยวก้อเมากลับบ้านไม่ได้หรอก “

“ ไม่เป็นไรหรอก แค่ขวดเดียวมันทำอะไรนายไม่ได้หรอก นายคอแข็งจะตายไป อีกอย่าง ได้ยินมาว่า ทานเนื้อ ทานไก่ ต้องมีไวน์แดงถึงจะเยี่ยม แม้ว่าอาหารอาจจะไม่เข้ากันซักหน่อย แต่ก้อพอกล้อมแกล้มไปได้น่า “ พูดเสร็จดิวก้อไปหยิบแก้วไวน์มาแล้ว ก้อรินไวน์ให้ผมกับเค้าคนละแก้ว แล้วยกแก้วไวน์ขึ้งทั้งยังพยักเพยิดให้ผมทำตาม ผมก้อบ้าจี้ทำตาม

“ แด่คุณครูอันเป็นที่รัก ที่สอนผมทำอาหารพิชิตใจสาว ขอบคุณคร๊าบบบบ “ พอดิวพูดมาคำนี้ผมก้อสะอึกไปเล็กน้อย แต่กลัวดิวจะเห็นอาหารของผม ก้อเลยผมเป็นก้มตัวน้อมให้ปิดบังหน้าที่มันม้านไปแล้วของผม เสร็จแล้วเราก้อชนแก้วกัน จากนั้นเราก้อลงมือทานกัน

   ในระหว่างทานข้าว ผมก้อชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย เรื่องการงานของเค้า เค้าบอกว่า ก่อนที่จะมาทำงานบริษัทที่บ้านนี้น่ะ เค้าทำงานกับเพื่อนๆมาก่อน ขายอุปกรณ์แข่งรถบ้าง ขายรถมือสองที่แต่งแล้วบ้าง แข่งรถเอาเงินพนันบ้าง แต่อย่างหลังนี้ดิวไม่ค่อยเน้นเท่าไหร่ เพราะเค้าบอกว่ามันผิดกฎหมาย ( แหม รู้ผิดรู้ชั่วด้วยเหรอนี่ อิอิ ) แค่ขายของแต่งรถกับขายรถมือสอง ก้อทำกำไลให้เค้ามากแล้ว เค้าขายส่งทั่วโลก ทั้งยังเปิดเว็ปเป็นที่ปรึกษาด้านการแต่งรถอีกต่างหาก เค้าบอกว่านี่เป็นงานอิสระที่เค้าใฝ่ฝัน เค้าไม่อยากทำงานตามที่บ้านนัก เค้าอยากมีความฝันเป็นของตัวเองเลยออกมาทำอย่างนี้ ซึ่งขัดกับที่บ้านมากโดยเฉพาะพ่อ ที่ไม่พอใจอย่างยิ่ง เนื่องจากพ่อของดิวต้องการให้ดิวมาบริหารงานช่วย เพราะว่าพี่น้องคนอื่นก้อไปช่วยงานญาติคนอื่นบ้าง มาทำของที่บ้านบ้าง พ่อของดิวจึงพยยามบังคับให้ดิวมา จนมาปีที่แล้วที่พ่อดิวทำสำเร็จโดยการบอกว่าจะตัดลูกตัดพ่อถ้าไม่มาช่วยงานที่บ้าน แต่พ่อก้อไม่ใจร้ายเพราะยังให้ดิวทำงานที่ดิวรักได้บ้าง แต่ยึดงานที่บ้านเป็นหลัก ผมเห็นดิวก้อเริ่มดื่มไปเรื่อยๆ ปากก้อพร่ำพรรณนาว่า ที่บ้านไม่ค่อยมีใครสนใจเค้าเท่าไหร่ เค้าเหมือนตัวคนเดียว เลยมักจะติดเพื่อน ไม่ค่อยกลับบ้าน เมื่อไม่นานมานี้ก้อสร้างบ้านแยกออกมาอีกหลัง ซึ่งพ่อก้อไม่พอใจ แต่ก้อทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากดิวบอกว่าถ้าจะให้ทำงานด้วย ดิวขอแยกบ้านมาอีกหลัง แต่ก้อจะไปทานข้าวที่บ้านด้วยบ่อยๆ

[khozz]

555+

เอาแล้ว กินข้าวด้วยกันดื่มไวน์

โรแมนซ์ ไปไหนล่ะห๊า ไอ้เสือดิว

เหมือนดูรายการหมึกแดงเลย 555+

อ่านจบเปิดร้านอาหารได้เลยนะเนี่ยพี่ 

[Alexie333]

   ผมได้ฟังดังนั้นก้อเลยได้รู้ว่า ทำไมดิวถึงได้เป็นคนอย่างนี้ ที่จริงเค้าเป็นคนน่าสงสารมากน่ะ แต่ด้วยความที่เค้าไม่อยากให้ใครมาสมเพชในตัวเค้า เค้าจึงเอาด้านมืดมาปิดด้านที่อ่อนแอของเค้าไว้ และอีกอย่าง ดิวพูดเหมือนไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน ผมก้อไม่พยายามขัดเค้าครับ พยายามรับฟังความรู้สึกของเค้าเหมือนเพื่อนคนนึง จากที่ฟังมาผมเลยได้รู้ว่า คนๆนี้ที่จริงไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก ถ้ารู้จักที่จะคบ จะคุยด้วยกับเค้า เค้าก้อเป็นคนที่น่ารักน่าคบด้วยเลยคนนึง

   พออาหารหมดแล้ว ไวน์ก้อหมด ผมเลยบอกดิวไปว่า

“ อิ่มแล้วใช่ไหม เดี๋ยวชั้นเก็บจานแล้วน่ะ นี่ไวน์ก้อหมดแล้ว ชั้นว่านายกลับไปพักผ่อนได้แล้วน่ะ ส่วนชั้นจะทำงานที่ค้างคาต่อแล้ว ไว้ยังไงค่อยคุยกันใหม่น่ะ “

“ ไม่เอาอ่ะ นายอยู่คุยเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ นี่ชั้นมีไวน์อีกหลายขวดเลยน่ะ เดี๋ยวชั้นไปหยิบมา “ ดิวไม่ฟังคำทัดทานของผม กลับวิ่งไปหยิบไวน์ที่วางไว้มาอีกขวด แล้วเปิด ผมก้อห้ามก้อไม่ทัน จากนั้นก้อรินไวน์มาให้ผมอีกแก้ว ผมเลยต้องเลยตามเลย

“ เอาน่า ดื่มอีกขวดชั้นก้อจะไปแล้ว หวังว่านายคงไม่รังเกียจชั้น เหมือนกับคนที่บ้านชั้นน่ะ “ ดิวพูดมาอย่างนี้ผมก้อเลยพูดไม่ออกสิครับ เลยต้องนั่งดื่มเป็นเพื่อนเค้า ระหว่างที่ดื่มไปคุยไป ดิวก้อเล่าเรื่องราวในอดีตของเค้ามากมายให้ผมฟัง ว่าที่บ้านเค้ามัวแต่สนใจทำงาน ลูกๆต้องอยู่กันตามลำพัง ดิวค่อนข้าวสนิทกับพี่ฝ้าย พี่สาวสาวคนรองมาก เพราะว่าต้องช่วยกันดูแลตัวเอง ส่วนคนอื่นๆ มักจะไปอยู่บ้านญาติคนนั้นคนนี้บ้าง เพราะว่าญาติของดิวไม่มีลูกเลยรับพี่คนโตที่ชื่อ พี่ทีไปลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ส่วนน้องแบมน้องคนเล็ก ก้อเป็นหลานรักของปู่กับย่า จึงมักจะไปอยู่บ้านปู่เสมอ ปล่อยให้ดิวอยู่กับพี่ฝ้ายตามลำพัง เล่าไปสักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่าดิวเริ่มคุยไม่รู้เรื่องแล้ว

“ ดิว นายพอได้แล้วล่ะ นายเมามากแล้วน่ะ “ ดิวไม่สนครับ กลับมองผมตาขวางแล้วลุกขึ้นมาจับแขนผมไว้ซะแรง

“ ทำไม แค่คุยเป็นเพื่อนกันแค่นี้ นายถึงกับรังเกียจชั้นเลยเหรอ ใช่สิ ชั้นไม่ได้ไอ้ต้งนี่ นายถึงจะได้ออเซาะตอแหลกับมัน ชอบมันมากนักใช่ไหม “ ดิวตวาดซะผมตกใจ นี่เค้าเป็นอะไรอีกนี่ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่

[khozz]

เอ้ยดิวจะจับอี้กดแล้ว

รออยู่ๆๆๆๆๆๆๆคร้าาาาบพี่
    

[imageriz]

  รีบน  ช่างไวทุกวันเลย


ดิวน่าสงสารอีกแล้ว อี้ รักดิวมาก ๆ นะ 

[Ekk_J]

ว่าแล้ววดิวพระเอก ชัวร์   

[Alexie333]

“ นี่นายอย่ามาดูถูกชั้นน่ะ ชั้นพยายามทำดีกับนายแล้วน่ะ แต่ทำไมนาย ... “ ผมพยายามหาเหตุผล

“ ถามหน่อยเหอะ นายเคยรู้สึกดีๆกับชั้นบ้างไหม เวลาที่ชั้นทำดีกับนาย นายเคยรู้สึกดีๆเหมือนที่นายรู้สึกกับไอ้ต้งบ้างไหม ชั้นต้องทำยังไง นายถึงจะหันมาสนใจชั้นบ้าง “ ดิวทั้งตวาด ทั้งบีบแขนผมแน่น

“ นายจะบ้าไปแล้วรึไง ปล่อยชั้นน่ะ ชั้นเจ็บ โอ๊ยยยยยยย “ ผมร้องลั่น

“ มันเจ็บไม่เท่ากับใจขอชั้นตอนนี้หรอก นายรู้ไหม ว่าไม่มีใครรักชั้นเลย แม้แต่นายคนที่ชั้น... ปัดโถ่เว๊ยยย “ พูดเสร็จดิวก้อเหวี่ยงผมลงไปกองที่พื้นอย่างแรง จนก้นผมกระแทกเสียงดัง ผมเจ็บมากครับ

“ ก้อเพราะว่านายป่าเถื่อนอย่างนี้ไง แล้วใครจะไปรักนายลง ... “ ผมพูดยังไม่ทันขาดคำดิวก้อกระชากตัวผมขึ้นมาอีก

“ ป่าเถื่อนเหรอ อย่างนี้ใช่ไหม “ แล้วดิวก้อดึงหน้าผมมาจูบอย่างรุนแรง ผมพยายามสู้แต่ก้อสู้ไม่ได้มากเพราะว่าเนื้อตัวผมเจ็บจาการกระแทกเมื่อกี้นี้ จนผมนึกได้ ผมเลยรวบรวมพลังมือทั้งสองข้าง แล้วตบเข้าไปที่หูดิวอย่างแรง จนดิวผงะออก ดูท่าดิวคงจะโกรธผมมาก ผมเลยหันหลังจะวิ่งหนี แต่ดิวกระชากตัวผมมาแล้วเขย่าๆแล้วก้อเหวี่ยงผมไป กระแทกกับอะไรซักอย่าง จากนั้นผมก้อหมดสติไป.....

   พอผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมรู้สึกปวดหัวมาก นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ยะ ที่หัวผมมีผ้าก็อตปิดแผลอยู่ด้วย จากนั้นผมพยายามขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นดื่มน้ำ เพราะว่าคอผมแห้งมาก ขณะนั้นก้อมีคนมาพยุงตัวผมขึ้น พอผมหันไปดู ก้อปรากฏว่า....

[PEAK]

แว้กกกกกกก  จะโรแมนติกสักกาหน่อย ดิวตวาดออกมามายยย  ... รมณ์เสีย อิ อิ

แล้วดูจิ  หัวแตกไปแระ   

บวก 1  สนุกมากครับ  ...  ขอบคุณอเล็กซ์ครับ

[khozz]

โอ้ย   ไอ้ดิวเอ็งจะโหดไปไหนว่ะ

ทะนุทนอมหน่อย

เมียของลูกนะเฟ้ย  

[imageriz]

ดิวทำไมทำยังงี้อ่ะ  เริ่มจะดีแล้ว  ไม่น่าทำกับอี้รุนแรงเลย 

[PEAK]

อ่านเม้นท์นี้ของคุณ Khozz

เมียของลูกนะเฟ้ย  

แล้วฮาครับ 

บวก 1  ให้เลยครับ ขยันเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนมากมาย

[imageriz]

อ่านเม้นท์นี้ของคุณ Khozz

เมียของลูกนะเฟ้ย  

แล้วฮาครับ 

บวก 1  ให้เลยครับ ขยันเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนมากมาย

   ตกลงจะเป็นเมียของลูก  หรือ แม่ของลูก อ่ะ 

[Alexie333]

   พอผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมรู้สึกปวดหัวมาก นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ยะ ที่หัวผมมีผ้าก็อตปิดแผลอยู่ด้วย จากนั้นผมพยายามขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นดื่มน้ำ เพราะว่าคอผมแห้งมาก ขณะนั้นก้อมีคนมาพยุงตัวผมขึ้น พอผมหันไปดู ก้อปรากฏว่า....

“ นี่นายปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้เลยน่ะ ยังทำร้ายชั้นไม่พอรึไง ปล่อยน่ะ โอ๊ยยยย “ ดิวนั่นเองพยายามพยุงตัวผมขึ้น แต่ผมพยายามสะบัดแต่สะบัดไม่ไหวเพราะว่าผมปวดตัวและปวดหัวมาก

“ นายก้ออยู่นิ่งๆสิ จะเอาอะไรเดี๋ยวชั้นหยิบให้ “ ดิวพยายามพูดดีกับผม

“ ไม่ต้อง ชั้นไม่ไว้ใจนายอีกแล้ว เดี๋ยวนายก้อดี เดี๋ยวนายก้อร้าย ไม่ไหวจริงๆ ปล่อยน่ะ โอ๊ยยย “ ผมร้องอีกที

“ เมื่อคืนนี้ชั้นขอโทษน่ะ ชั้นเมาและเครียดไปหน่อย เลยทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว ชั้นไม่ได้ตั้งใจทำร้ายนายเลยน่ะอี้ ชั้น ชั้น  ชั้นขอโทษน่ะที่ทำให้นายเจ็บอีกที นายไม่ได้ตั้งใจจริงๆน่ะ “ ดิวสำนึกผิด

“ นี่ถ้านายตั้งใจ ชั้นไม่ตายไปเลยเหรอ ชั้นว่านายออกไปจากที่นี่ดีกว่าน่ะ ชั้นขอร้อง “ ผมไล่ดิว

“ นายยังไม่แข็งแรงชั้นดูแลก่อนได้ไหม เมื่อคืนพอนายสลบชั้นถึงได้รู้สึกตัวว่าชั้นทำรุนแรงกับนาย ชั้นเลยได้สติพานายมานอนบนเตียงนี่ แล้วก้อทำแผลที่หัวให้ แล้วก้อนั่งเฝ้าจนนายตื่นนี่ ไว้นายแข็งแรงก่อนชั้นค่อยไปได้ไหม “ ดิวพยายามอ้อนวอน

“ อย่าดีกว่า เดี๋ยวนายผีเข้าอีกชั้นจะแย่ไปกว่านี้ หลีกไปชั้นจะลุก โอ๊ยยย ปวดหัวอ่ะ “ ขณะที่ผมพยายามจะลุก ผมก้อรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ดิวเห็นดังนั้นก้อรีบเข้ามาพยุงผมไว้ก่อนที่ผมจะร่วงลง

“ นายอย่าดื้อสิอี้ ให้ชั้นดูแลนายเหอะ ชั้นอยากไถ่โทษกับนายบ้าง น่ะๆ “ ดิวก้อยังจับตัวผมอยู่

“ คิดว่าแค่นี้มันจะหายกันเหรอ บอกให้ปล่อยไง “ ผมก้อดิ้นไม่หยุด แต่ขอบอกว่าปวดหัวมาก

“ เอาอย่างนี้ ให้ชั้นดูแลนายแค่ให้นายตื่นก้อพอแล้ว แล้วชั้นจะไปเอง น่ะๆ นายยังเจ็บอยู่ ชั้นสัญญาว่าชั้นจะไปทันที “

“ ก้อได้ แต่นายต้องไปทันทีที่ชั้นรู้สึกค่อยยังชั่วแล้วน่ะ หวังว่านายจะรักษาสัญญาน่ะ "ผมพูดไป จากนั้นผมก็รู้สึกหิวน้ำ
"ชั้นหิวน้ำอ่ะ เอาน้ำมาให้ดื่มหน่อยสิ “ ผมคิดว่าคงทัดทานดิวไม่ได้เลยต้องจำยอมอีกครั้ง ส่วนดิวก้อไปหยิบน้ำมาให้ผมอย่างว่าง่าย ผมก้อรับมาดื่มแล้วส่งคืน

“ ชั้นรู้ว่านายคงไม่หายโกรธ หายเกลียดชั้นหรอก ชั้นแค่อยากบอกว่า ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ชั้นขอโทษ นายจะรับคำขอโทษชั้นหรือไม่ก้อแล้วแต่นาย ตอนนี้นายนอนเหอะน่ะ ชั้นจะนั่งเฝ้าเอง “ ผมเองก้อไม่ได้โต้ตอบ แต่นอนลงแล้วหันหลังให้ดิว ผมไม่อยากเห็นแววตาคู่นั้น คู่ที่ครั้งหนึ่งผมเคยเคลิ้มไปกับมัน ผมกลัวว่าผมจะหวั่นไหวไปกับมันอีก ผมต้องตัดใจหันหลัง แล้วหลับไป เพราะว่าผมเจ็บแผลเหลือเกิน

[imageriz]

อภัยให้ดิวเถอะนะ เขาไม่ได้ตั้งใจนะ   

[khozz]

^
^
^
^
^

นั่นดิๆ สงสารดิวมัน

อ่านเม้นท์นี้ของคุณ Khozz

เมียของลูกนะเฟ้ย  

แล้วฮาครับ 

บวก 1  ให้เลยครับ ขยันเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนมากมาย

   ตกลงจะเป็นเมียของลูก  หรือ แม่ของลูก อ่ะ 

พิมผิดแค่นี้ แซวกันจ๊าาาง

[jokirito]

อยากให้ชีวิตมีสีสันก็ต้องดิวนี่แหละ 
เป็นคน 2 บุคคลิกอีกต่างหาก
ถ้าอี้เป็นมาโซก็คงจะชอบดิวนะ




แหะๆ อ่านไม่ทัน แอบอ่านข้ามๆมาล่ะ   

[Alexie333]

“ ชั้นรู้ว่านายคงไม่หายโกรธ หายเกลียดชั้นหรอก ชั้นแค่อยากบอกว่า ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ชั้นขอโทษ นายจะรับคำขอโทษชั้นหรือไม่ก้อแล้วแต่นาย ตอนนี้นายนอนเหอะน่ะ ชั้นจะนั่งเฝ้าเอง “ ผมเองก้อไม่ได้โต้ตอบ แต่นอนลงแล้วหันหลังให้ดิว ผมไม่อยากเห็นแววตาคู่นั้น คู่ที่ครั้งหนึ่งผมเคยเคลิ้มไปกับมัน ผมกลัวว่าผมจะหวั่นไหวไปกับมันอีก ผมต้องตัดใจหันหลัง แล้วหลับไป เพราะว่าผมเจ็บแผลเหลือเกิน

   ผมรู้สึกเหมือนมีแสงแดดส่งมาที่ตาผม นี่เช้าแล้วเหรอเนี่ยะ ผมเลยตื่นขึ้นมาจากที่นอน ไม่สิ นี่ไม่ใช่เช้าธรรมดาเพราะว่าแสงแดดค่อนข้างแรง ผมเลยเอื้อมตัวไปหยิบนาฬิกามาดู ตายแล้ว นี่มันจะเที่ยงแล้วนี่ แล้ววันนี้ผมต้องทำงานด้วย ตายแล้วๆ เพิ่งจะทำงานได้ไม่กี่วันผมก้อจะขาดงานเลยเหรอเนี่ยะ ผมเลยพยายามลุก แต่ก้อลุกลำบากเหมือนกัน แม้ว่าจะเมื่อยๆ ปวดๆไปบ้างผมก้อว่าผมน่าจะไหว เดี๋ยวคนอื่นเค้าว่าให้ จากนั้นผมก้อออกไปนอกห้องเพื่อจะออกไปดื่มน้ำซะก่อน ขณะที่กำลังเดินมาก้อมีเสียงคนกดกริ่ง ผมเลยเดินไปเปิด คนที่มากดกริ่งนั้นคือ พี่กรณ์นั่นเอง อ้าว แล้วดิวหายไปไหนเนี่ยะ ???

“ อี้ เป็นยังไงบ้างอ่ะ พี่โทรมาแล้วมีคนรับสายบอกว่าอี้ไม่สบายพี่เลยมาดู เราไหวไหม “ พี่กรณ์ถามอย่างเป็นห่วง

“ พี่เข้ามาก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาคุยกัน “ แล้วผมก้อเปิดประตูให้พี่กรณ์เข้ามานั่งคุยที่โซฟารับแขก

“ แล้วอี้เป็นยังไงบ้างล่ะ อ้าวแล้วนั่นหัวไปโดนอะไรมา “

“ ไม่เป็นไรมากหรอกพี่ พอดีเมื่อคืนดื่มไวน์ไปนิดหน่อยเลยลื่นหัวเลยไปโดนโต๊ะอะไรอย่างนี้แหละ ไม่เป็นไรมากหรอก นี่อี้กำลังจะไปทำงานพอดี อืมเดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยน่ะ “

“ เฮ้ยยย ไม่ต้องไปหรอกถ้ายังเจ็บอยู่ งานไม่ได้มากมายขนาดนั้น พักผ่อนเหอะ ไม่ต้องไปหรอก พี่แค่มาดูเราเฉยๆ “

“ อูยยยย ไม่ได้หรอก เพิ่งทำงานได้แค่วันเดียวจะป่วยแล้ว มันดูไม่ดีหรอก ให้อี้ไปเหอะ อี้ยังไหวน่ะครับ “ ผมยังดื้อรั้น

“ แต่เรายังเจ็บอยู่นี่ ไม่มีใครว่าอะไรหรอก พักผ่อนเหอะน่ะ “ พี่กรณ์กล่อมให้ผมยอมพักผ่อน

[Alexie333]

“ ไม่เอาอ่ะ ถ้าพี่กรณ์ไม่ให้อี้ไปทำงาน วันนี้อี้จะไปทำงานที่ออฟฟิซเก่าน่ะ อี้เบื่ออ่ะ จะให้อยู่บ้านเฉยๆ กินๆ นอนๆ ไม่ได้หรอก อี้ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น น่ะๆๆๆ พี่ชายสุดหล่อ “ ผมอ้อนพี่กรณ์อีกที

“ อ่ะ ก้อได้ แต่อี้ไม่ต้องขับรถไปน่ะ เดี๋ยวไปกับพี่ ขากลับก้อพี่จะมาส่ง “

“ เย้ๆๆๆ พี่กรณ์น่ารักที่สุดเลย โอ๊ย !!!  “ ผมเผลอดีใจจนลืมตัวกระโดดขึ้น ลืมว่าตัวเองปวดหัวอยู่ เลยเซไปนิด พี่กรณ์เลยถลาเข้ามาประคองตัวผมไว้ ไม่งั้นผมร่วงแน่

“ เรานี่ยังไงน่ะ เจ็บอยู่ยังจะทำเป็นลิง เดี๋ยวก้อไม่ให้ไปทำงานซะนี่ “ ไม่วายทำเสียงดุใส่ผม

“ โอเคๆ เดี๋ยวอี้ไปอาบน้ำก่อนน่ะครับ พี่กรณ์รอแป๊บนึงน่ะ “ แล้วผมก้อวิ่งเข้าห้องเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว พออาบน้ำเสร็จแล้ว กำลังจะแต่งตัว ผมก้อเห็นกระดาษโน้ตในนึง ติดไว้ที่กระจก ผมเลยหยิบมาอ่าน

                                            อี้ ถ้านายเห็นโน้ตนี้แสดงว่านายตื่นแล้ว
                                            ชั้นทำข้าวต้มไว้ให้นายแล้วน่ะ อยู่ในหม้อที่เตา
                                            มันคงไม่อร่อยเท่าไหร่หรอก แต่ว่าคงจะพอให้นายทานรองท้องได้
                                             ทานข้าวแล้วอย่าลืมทานยาล่ะ จะได้หายไวๆ
                                             แล้วอีกไม่นาน กรณ์มันก้อจะมาหานายแล้ว นายจะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียวไง
                                            สำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้ ยังไงชั้นก้อต้องขอโทษนายอีกทีน่ะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ
                                             ที่จะทำให้นายต้องมาเจ็บตัวเพราะชั้นอีก ไม่ว่านายจะรับฟังหรือไม่
                                             ชั้นอยากบอกว่าชั้นเสียใจมาก ที่ทำให้คนที่ชั้น.....ต้องเจ็บตัว
                                             แต่นายคงไม่ให้อภัยชั้นแล้วล่ะ และตามที่สัญญาที่ให้ไว้
                                             หลังจากที่นายตื่น ชั้นก้อจะไปจากนาย
                                             ชั้นจะไม่มาวุ่นวายกับนายอีก จะพยายามหนีห่างจากนาย
                                             จะไม่ให้นายต้องลำบากใจอีก ขอให้นายโชคดีน่ะ

                                             จาก ดิว
                                             
                                             ปล.นายเคยได้ยินไหม ที่คนมักจะพูดว่า คนเมาจะพูดแต่ความจริง

   หลังจากที่ได้อ่านแล้ว ข้อความนี้ทำผมตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะเลยครับ ทำไมน่ะ ในเมื่อดิวเค้าจะหนีหายไปจากชีวิตผมแล้ว ทำไมผมต้องรู้สึกแย่อย่างนี้ด้วย ทำไมผมไม่รู้สึกดีใจ ผมควรจะดีใจใช่ไหมครับ ??????????

[imageriz]

ฮือ ๆ  ดิวจะไปไหน 

แต่ก็ดีนะ  เพื่ออี้จะได้รู้ใจตัวเองเร็ว  ว่าตกลงรักดิวรึเปล่า 

[khozz]

เอ้ยดิว นี่มันไม่ใช่เอ็งนี่

ไมยอมแพ้ง่ายจังวะ

แต่อี้เสน่ห์แรงเกิ๊นส เป็นผม ผมก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
  รีบน อ่ะขี้โกงมาจิ้มก่อน

[Alexie333]

   ผมตั้งสติได้ ผมก้อรีบแต่งตัวไปทำงาน เพราะว่าพี่กรณ์รออยู่ข้างนอก พอเสร็จแล้วผมก้อออกไปนอกห้อง เพื่อไปที่ครัว ไปดูข้าวต้มที่ดิวทำให้ ซึ่งดิวก้อทำไว้ให้จริงๆครับ ยังอุ่นๆอยู่เลย แต่ผมเห็นว่าพี่กรณ์รออยู่ ผมเลยไม่ได้ทานข้าวที่ดิวทำไว้ให้ นี่ถ้าดิวรู้จะเสียใจไหมน๊า แต่เอ๊ะ ทำไมผมต้องแคร์คนที่ทำร้ายผมตลอดมาด้วย ทำไมๆๆๆ.............

    แล้วผมก้อชวนพี่กรณ์ไปทำงานโดยที่ไม่สนใจอาหารนั่น ตอนแรกพี่กรณ์ก้อทำหน้าสงสัย แต่ผมทำเนียนไม่มีอาการใดๆทั้งนั้น พอไปถึงรถผมก้อนั่งเงียบ ไม่พูดไม่คุยอะไรทั้งนั้น พี่กรณ์แกคงสงสัยล่ะ ก่อนจะอาบน้ำเห็นร่าเริง แต่มาตอนนี้ดันเงียบ

“ อี้ ไหวไหมเนี่ยะ กลับบ้านไปนอนดีม่ะ ไม่ต้องไปทำงานแล้ว “ ดูพี่กรณ์จะห่วงผมมาก

“ อ้อออ ป่ะ ป่าวพี่ อี้คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก “ ผมไม่อยากให้ใครรับรู้ว่าตอนนี้อารมณ์ของผมสับสนแค่ไหน ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรกันแน่ โอ๊ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

   พอถึงออฟฟิซแล้ว พวกผมก้อขึ้นไปทำงานกันตามปกติ โดยที่ผมพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด วันนี้ผมขอพี่กรณ์ไปเรียนรู้งานกับคุณอรัญณีที่โต๊ะ เพราะว่าจะได้รู้ความเป็นไปในออฟฟิซด้วย พี่หนิง ( ชื่อเล่นของคุณ อรัญณี ) ให้ความเป็นกันเองกับผมมาก สอนงานคร่าวๆของที่นี่ ซึ่งก้อไม่มีอะไรยาก เพราะว่าผมเคยทำมาก่อนแล้วเลยเข้าใจง่าย จากนั้นพี่หนิงก้อพาผมไปรู้จักพนักงานคนอื่นๆ พนักงานที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กนอกทั้งนั้น เพราะว่าลูกค้าที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ แต่ละคนที่ทำงานที่นี่ก้อเซอร์ๆ แนวๆกันทั้งนั้น แต่ก้อสนุกสนานดีครับ ผมก้ออ่อนน้อมถ่อมตน ไม่อยากให้คนอื่นว่าเป็นเด็กเส้นแล้วยังมาหยิ่งอีก

   หลังจากที่เรียนรู้งานและไปทำความรู้จักกับคนทั้งออฟฟิซแล้ว ผมก้อกลับมาดูงานต่อที่ห้องทำงานผม จนใกล้จะเลิกงานต้องก้อโทรมา

“ สวัสดีครับแฟน วันนี้ทำงานเป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม “ ต้งทักทายเสียงหวานๆ

“ ก้อไม่เหนื่อยมากหรอกครับ ช่วงนี้ยังไม่มีอะไรมาก แต่อาทิตย์หน้าจะหนักหน่อย เพราะว่าต้องออกไปที่จ๊อบด้วย คงได้เริ่มทำแล้ว แล้วต้งล่ะเป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่างานเยอะนี่ “

“ ใช่แล้ววว นี่ยังไม่ได้หยุดเลย อี้ก้อทำงานหนักอย่าลืมคิดถึงแฟนน่ะครับ “ น้ำเสียงออดอ้อนของต้งนี่ผมชอบจริงๆเลย

[Alexie333]

“ ไม่ลืมหรอกครับ เอ้อ งานของต้งรอหน่อยน่ะ อี้กำลังคิดให้อยู่ น่าจะได้พรุ่งนี้ จะได้ไม่ถ่วงต้งไง “

“ ไม่เป็นไรครับ ต้งไม่ได้รีบอะไรมาก ช่วงนี้อย่ามัวทำแต่งานน่ะพักผ่อนมากๆด้วย ช่วงนี้ต้งอาจจะไปหาอี้ไม่ได้บ่อยๆน่ะครับ เพราะว่าต้องเคลียร์งาน เอาไว้ต้งว่างๆจะไปหาบ่อยๆน่ะครับ “

“ แหวะ มาหาบ่อยๆอี้ก้อเบื่อแย่เดะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องซีเรียส เอาไว้ว่างๆค่อยเจอกันน่ะครับ “ ผมแซวไป

“ โหยยยย อี้อย่างนี้อีกล่ะ ไม่โรแมนซ์เลย งั้นเสาร์นี้เจอกันน่ะครับ เดี๋ยวไปหาไรกินกัน ต้งขอไปทำงานก่อนน่ะครับ บาย “ แล้วต้งก้อวางสายไป การได้คุยกันต้งก้อทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยนึง อย่างน้อยก้อยังทำให้คิดถึงคนอื่นบ้างนอกจาก....

“ ต้งโทรมาเหรอครับ ดูท่าทางอารมณ์ดีเชียว “ พี่กรณ์ไม่รู้เข้ามาตอนไหน

“ อ้อครับ ก้อคุยกันทั่วไป พี่กรณ์มีอะไรจะใช้อี้เหรอครับ “

“ ป่าวหรอก นี่ใกล้เวลากลับบ้านแล้ว ว่าจะชวนกลับไง “

“ ได้ครับ ขออี้ปิดคอมก่อนน่ะ “ พอผมเก็บทุกอย่างเสร็จแล้ว ก้อเดินไปที่รถกับพี่กรณ์ ก่อนจะถึงห้องผม พี่กรณ์ก้อชวนทานข้าวแถวๆห้องผม เราก้อทานไป คุยกันไป พี่กรณ์ดูเครียดๆ สงสัยจะงานเยอะ แต่เค้าบอกว่าไม่มีอะไร ก้อเครียดตามปกติ ผมเลยไม่ซักเค้ามาก พอทานเสร็จพี่กรณืก้อมาส่งผมที่ห้อง แล้วยังกำชับให้ผมพักผ่อนมากๆ แล้วพี่เค้าก้อกลับบ้าน ผมเองก้อไม่เข้าใจท่าทีของพี่กรณ์เหมือนกันว่าเค้าเป็นอะไร เค้ามีปัญหาอะไรรึป่าว ดูแล้วผมก้อพลอยไม่สบายใจไปด้วย

   พอผมเตรียมตัวจะอาบน้ำ มือถือผมก้อดังขึ้น นี่ดิวโทรมาหาผมทำไมเนี่ยะ แต่ผมก้อรับสายครับ

“ นี่ชั้นเองน่ะ ดิว พรุ่งนี้เย็นๆนายว่างไหม แม่ชั้นจะออกงานอ่ะ ว่าจะให้มาช่วยดูเสื้อผ้าหน่อย จากที่นายเลือกก้อดูดีอยู่แล้วล่ะ แต่แม่เค้าอยากให้มาแต่งหน้าให้ด้วย และดูเครื่องประดับอะไรอย่างนี้ พอจะมีเวลารึป่าว “

“ ก้อพอได้น่ะ กี่โมงล่ะ ชั้นขอดูเวลาก่อน “ ผมถามไป

[Alexie333]

“ ก้อสักห้าโมงแหละ คงไม่รบกวนเวลางานน่ะ “ ดิวยังทำเสียงเป็นปกติ

“ ก้อพอได้น่ะ แต่ต้องบอกพี่กรณ์ก่อน แล้วยังไงเจอกันที่ไหน “

“ เดี๋ยวชั้นโทรบอกอีกทีแล้วกัน บางทีอาจจะไปรับที่ทำงาน นายจะได้ไม่ต้องขับรถมาเองไง “

“ ไม่ต้องหรอกดิว ชั้นขับไปเองได้ เกรงใจนายป่าวๆ “ ผมปฏิเสธไป

“ ไม่เป็นไรหรอก ไมได้ลำบากมาก อีกอย่างแม่เค้าอยากให้อำนวยความสะดวกนายหน่อย “

“ งั้นก้อตกลง ยังไงโทรมาหาชั้นอีกทีน่ะ บาย “ ผมกำลังจะวางสาย

“ เดี๋ยวๆ เอ่อออ คือนายเป็นยังไงบ้าง ไม่เจ็บแผลแล้วใช่ไหม “ ดิวถามผมแบบไม่เต็มเสียง

“ ก้อดีแล้ว พอไปทำงานได้แล้ว ขอบใจน่ะ “

“ แค่อยากให้รู้ว่า ชั้นน่ะ รักษาสัญญาที่ให้นายไว้น่ะ แต่ที่ต้องติดต่อนายเพราะว่าแม่เค้าขอมา เลยขัดไม่ได้ “

“ ไม่เป็นไร ชั้นเข้าใจ งานคืองาน ชีวิตส่วนตัวก้ออีกเรื่องนึง “ ผมพยายามข่มน้ำเสียงไว้

“ แต่ถึงชั้นจะไม่ได้เจอนาย รู้ไว้น่ะว่าชั้นเป็นห่วงนาย แค่นี้แหละ ตู๊ดๆๆๆ “ แล้วดิวก้อวางสายไป

   ผมพยายามคิดตามที่เค้าพูด แต่ทำไมจิตใจผมถึงได้ฟุ้งซ่านนัก ผมพยายามขับไล่ความรู้สึกนั้นออกไป ให้หมด จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำและมาทำงานของต้งต่อ เพราะว่าอาทิตย์หน้าผมจะได้ออกงานแล้ว มันอาจจะเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับงานของพี่กรณ์ แต่ก้อสามารถสลับสับเปลี่ยนกันได้ พูดง่ายๆ สามารถสับขาหลอกได้เพราะว่าทั้งสองคนนี้เค้ารู้จักกันดีและคงคุยกันได้ไม่ยาก ก้อเป็นโชคดีของผมไป และพอผมทำงานเสร็จทุกอย่าง ผมก้อเข้านอน ก่อนนอนใจผมก้อว้าวุ่นอยู่กับเรื่องเดิมๆ ซ้ำไป ซ้ำมา.......[/color]

[Alexie333]

ตอนเช้าผมก้อตื่นตามปกติ แล้วก้อไปทำงานที่ออฟฟิซพี่กรณ์เป็นวันที่ 3 วันนี้ที่ออฟฟิซไม่มีอะไรให้ทำมากนัก เพราะว่างานส่วนมากพนักงานคนอื่นๆจะทำกันจนใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือแต่ที่ผมต้องช่วยพี่กรณ์ตรวจงานว่า ออกมาตามที่กำหนดไว้หรือไม่ วันนี้พี่กรณ์ก้อมาสอนผมเรื่องการตรวจงานว่าต้องดูยังไง มีวีธีแก้ไขงานที่ผิดพลาดอย่างไร ซึ่งมันก้อไม่อยากนัก เพราะงานพวกนี้มันก้อเหมือนๆงานที่ผมเคยทำ แต่แตกต่างกันที่ว่า คราวนี้ผมเป็นคนตรวจงานเอง ต้องละเอียด รอบคอบ ข้อมูลต้องแน่น รายละเอียดต้องเป๊ะ ไม่งั้นเวลาผิดพลาดมาเราจะแก้ปัญหาได้ไม่ตรงจุด ซึ่งผมสังเกตการณ์ทำงานของพี่กรณ์แล้วว่า พี่เค้าระเอียดมากกกกกกกก ข้อมูลงานทุกอย่างออกมาเป๊ะๆ ลูกน้องทุกคนทำตามที่พี่กรณ์สั่งอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ดูลูกน้องทุกคนจะเกรงพี่กรณ์มาก ตั้งใจทำงานกันมาก ไม่พูดคุยเล่นกันเหมือนเมื่อวานที่ผมมาทำงานด้วย แต่ดูแล้วก้อน่าจะเกรงอยู่หรอก พี่กรณ์ดูเคร่งเครียดและจริงจังมาก ซึ่งมันขัดกับการทำงานของผมที่จะออกแนวผ่อนคลาย และไม่พยายามเครียดมากนัก เพราะว่าเวลาผมเครียดจะเครียดนานนนนน แต่ผมว่าแนวทางของพี่กรณ์ก้อดีไปอีกแบบ เพราะว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่กำหนดมาตั้งแต่ต้น และแม่นยำทุกรายละเอียด งานจึงได้ออกมาสมบูรณ์แบบ

    พอตรวจงานขั้นต้นเสร็จแล้ว ทุกคนก้อแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง ผมกับพี่กรณ์ก้อกลับมาดูงานต่อที่ห้องทำงานของพี่กรณ์ ในระหว่างที่ทำงานกันอยู่ผมก้อถามขึ้น

“ ตามปกติแล้วพี่ทำงานเครียดๆอย่างนี้ตลอดเลยเหรอ “

“ ก้อใช่ เพราะว่าพี่อยากให้งานทุกอย่างออกมาดีตามที่ลูกค้าต้องการ พี่ถึงต้องจริงจังไงล่ะ “

“ มันจะดีกว่าไหม ถ้าเราจะยังคงจริงจัง แต่ลดความเคร่งเครียดลงมา อี้ว่าบรรยากาศการทำงานมันน่าจะดีกว่านี้น่ะ “

“ ไม่รู้เดะ พี่ก้อเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้น เลยไม่รู้ว่าจะปรับตรงไหน ที่เราเคยแนะนำพี่ไม่ใช่ว่าพี่ไม่คิดน่ะ แต่พี่ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนไง กลัวว่ามันจะออกมาผิดพลาดแล้วเสียงาน เลยทำตามแบบเดิมๆของพี่ “

“ ไม่เป็นไร เราค่อยๆปรับกันไปไง ไม่มีอะไรเปลี่ยนได้ปุบปับหรอก ไว้อี้จะสอนน่ะ “ พูดจบพี่กรร์ก้อยิ้มให้ผมทีนึงแล้วจากนั้นเราก้อลงมือทำงานกันต่อไป[/color]

[Alexie333]

   ผมได้บอกพี่กรณ์ไว้แล้วว่าผมมีงานนอก คือไปช่วยงานน้าเนตร พี่กรณ์ก้อไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่บอกว่าให้ผมดูแลงานในส่วนของผมให้ดี แต่ถ้าผมยังทำงานที่นี่ไม่เสร็จก้อค่อยกลับมาทำเมื่อว่าง ผมก้อเข้าใจ พอใกล้เวลาที่จะไปงานนอก ดิวก้อโทรมาหาผม

“ อี้ ชั้นรออยู่ลานจอดรถชั้นใต้ดินน่ะ นายเคลียร์งานนายให้เสร็จค่อยมาหาชั้นที่นี่ก้อได้ “

“ เสร็จแล้วล่ะ เดี๋ยวลงไปเลย แล้วเจอกัน “

    จากนั้นผมก้อลงไปหาดิว แต่ก่อนไปผมก้อเข้าไปลาพี่กรณ์ก่อน  พี่กรณ์
ก้ออวยพรให้ผมทำงานทุกอย่างออกมาดี ผมก้อขอบคุณพี่เค้าแล้วออกมา พอผมลงมายังลานจอดรถชั้นที่ดิวนัดไว้ ผมก้อเดินไปยังรถดิวที่จอดอยู่ตรงมุมสุดทางเดิน พอผมเดินมาถึงดิวก้อเดินมาเปิดประตูให้ผมขึ้น โดยที่ไม่พูดอะไร พอผมขึ้นรถแล้วดิวก้อออกรถไปยังโรงแรมที่จัดงาน

   ระหว่างทาง ดิวไม่เอ่ยเอื้อนคำพูดใดๆทั้งนั้น ดูท่าทางดิวจะเครียดกับอะไรไม่รู้ ผมก้อเลยไม่ชวนคุยเหมือนกัน ฉะนั้นจึงไม่มีประโยคคำพูดใดๆเกิดขึ้นในรถระหว่างการเดินทาง พอถึงโรงแรมแล้วดิวก้อพาผมไปยังห้องแต่งตัวที่น้าเนตรเปิดไว้เพื่อการแต่งตัวโดยเฉพาะ ก่อนจะถึงห้อง ผมกับดิวก้อเดินสวนทางกับ หลิง หลิง และแม่ของหล่อน หลิง หลิง ตอนที่เดินสวนกันนั้น หลิง หลิงก้อจ้องมาทางพวกผมตาเขม็ง แต่พวกผมทำเป็นไม่สนใจ และผมยังทำท่าทีเดินเข้าไปควงแขนดิวต่อหน้าหลิง หลิงอีก ถ้ามองไม่ผิดผมเห็นหลิง หลิงเม้มปากด้วย หล่อนคงจะโกรธและเคืองพวกผมมาก ผมก้อไม่สนใจเดินต่อไปยังห้องที่น้าเนตรอยู่

“ ดิวหยุดก่อน หลิงขอคุยด้วยหน่อย แกด้วย “ ไม่รู้ว่าหลิง หลิงเดินตามพวกผมมาตอนไหน เรียกพวกผมไว้ก่อนที่จะถึงห้องแต่งตัว พอผมได้ยินดังนั้น ผมก้อหยุดและหันมาทางหลิง หลิง

“ มีอะไรเหรอ ตอนนี้พวกชั้นไม่ว่าง น้าเนตรรออยู่ต้องรีบไป “ ผมรีบพูดตัดบท

“ นี่ดิวกล้าเอามันออกงานด้วยเหรอ ดิวไม่อายคนเหรอ อย่าลืมน่ะว่าพ่อแม่ดิวเค้ามีหน้ามีตามากแค่ไหนในสังคม ทำอะไรก้อควรจะคิดถึงพ่อแม่ของดิวบ้างน่ะ “ หลิง หลิง พูดกับดิวเสียงดังลั่น ดีแต่แถวนั้นไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน ผมกำลังจะพูดแต่ดิวสะกิดผมไว้ และดิวพูดเอง

[Alexie333]

“ ทำไมต้องอาย เราไม่ได้ทำอะไรผิด ก้อมางานกับแม่ ก้อแค่นั้น “ ดิวโต้กลับไป

“ แต่ยังไงก้อตาม แล้วนี่ดิวคิดยังไงเอามันเป็นแฟน ผู้หญิงในโลกนี้มันหมดแล้วรึไง ดิวไม่อายเหรอเวลาเดินกับเกย์ต่ำๆแบบนี้ หน้าตา ฐานะ ชาติตระกูลก้อดี ไม่เห็นต้องขว้าเอาสวะมาทำแฟนเลย สิ้นคิดสิ้นดี แล้วไหนดิวบอกว่าดิวเกลียดมันอย่างกับอะไรดี แล้วทำไมต้องมาอะไรกับมันด้วย  “ หลิง หลิงดูถูกผม

“ นี่หลิง อย่ามาดูถูกคนของดิวน่ะ ถึงเค้าจะเป็นใครก้อช่างถ้าดิวรักแล้วดิวไม่เลือกหรอกว่าเค้าเป็นใคร ขอให้เค้าเป็นคนดีและรักดิวก้อพอ อย่างอื่นดิวไม่สนหรอก อะไรที่มันผ่านมาก้อให้มันผ่านไป “ ดิวแก้แทนผม แล้วก้อโอบตัวผมไว้แน่น

“ นี่ดิวมันจะมากไปแล้วน่ะ ดิวลืมไปแล้วรึไงว่ามีหลิงอยู่ หลิงไม่ดีตรงไหน ทำไมต้องไปเอามันมาแทนที่หลิงด้วย “ หลิง หลิงเริ่มเสียงดัง

“ ดิวไม่ได้เอามาแทนใครทั้งนั้น เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว ตอนนี้ดิวคบกับอี้อยู่ หลิงหยุดคิดซะเถอะ “

“ หลิงไม่ยอมหรอกน่ะ และหลิงไม่เชื่อด้วยว่าดิวจะชอบมันจริงๆ หลิงชักจะคิดแล้วสิ ว่าดิวต้องมีอะไรแอบแฝงแน่เลย อ๋ออออ รึว่าดิวจะจีบนังผู้หญิงเพื่อนของนังเกย์นี่ที่หลิงเจอในงานแต่งงานบุ๋ม แล้วดิวกลัวว่าหลิงจะไปราวีนังคนนั้น เลยอ้างว่าเป็นแฟนกับมัน เพื่อบังหน้า อย่าคิดว่าหลิงรู้ไม่ทันดิวน่ะ “

“ ดิวไม่เห็นจำเป็นต้องทำอย่างนั้น หลิงอย่าเพ้อเจ้อได้ไหม “ ดิวตวาดหลิง หลิงไป

“ อ่ะ อ่ะ อ้า ใช่จริงๆด้วย ดิวก้อรู้นิสัยหลิงดี ถ้าหลิงไม่ได้ คนอื่นก้ออย่าหวัง แต่ถ้าดิวยืนยันว่าดิวคบกับมันจริงๆ หลิงจะพยายามเชื่อ แต่ถ้าภายใน 3 เดือนนี้ หลิงเห็นดิวคบกับนังนั่นล่ะก้อ ขอบอกเลยน่ะว่า หลิงลุยแน่ “ หลิง หลิงพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ อย่าว่าแต่สามเดือนแล้ว ชั้นจะคบกันนานกว่านั้นให้เธอดู แต่เธออย่าขาดใจตายไปก่อนแล้วกันล่ะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมอดไม่ไหว เลยเยาะเย้ยหลิง หลิงไป แล้วก้อโน้มตัวดิวมาหอมแก้มทีนึง จนดิวเองก้อตกใจที่ผมกล้าทำอย่างนั้น