หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm)

[kyoya11]

=w= อย่าหายไปอีกนะ

[Rafael]

ดิวอี้ ยังน่ารักเสมอ อิอิ

หายไปหลายวัน คิดถึงนะเออ

[Alexie333]

ไม่ได้หายไปไหนนะครับ

พอดีคอมเครื่องนี้เสีย

และอีกเครื่องที่พิมมันก้อเข้าเว็ปนี้ไม่ได้ ผมกอ้เซ็งๆเหมือนกัน

นี่เพิ่งซ่อมเสร็จ ไว้จะมาต่อนะครับ

[Rafael]

รับแซบค่าาาาา
ฮ่าาา

[jimmyFG]

จร้า

[kyoya11]

ต่อแถวรอจ้า หุหุ

[Alexie333]

ยังไม่ได้หายไปไหนนะครับทุกคน

พอดีช่วงนี้มาเท่วเกาะกรูดเล็กน้อย กะเพิ่ลรัก

คอมก็ยังแก้ปันหาไม่ได้ กะว่าจะใช้เครื่องอื่นแล้ว

กลับไปนี่วันจันทร์น่าจะลงได้

และเหลืออีก3 ตอนเอง จบแน่ๆครับ

อย่าเพิ่งงอนผมนะ จุ๊บๆ

[kyoya11]

หนีไปเที่ยวนี่เอง...รอวันจันทร์ ^^

[Alexie333]

ครับๆๆๆ วันจันทร์แน่นอน


ตอนนี้กลับมาแล้ว แต่บีบีพัง เลยต้องจัดการมันก่อน


อย่าเพิ่งหนีข้อยไปไสนะ หุหุ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

จันทร์แล้วนร้า มานั่งรอนอนรอเลยเอา5555
ยังรอและลุ้นเป็นกำลังใจให้อี้เสมอนะครับ

[kyoya11]

วันจันทร์แล้วคร้าบ มารึยังหว่า??

[jimmyFG]

มาทวง

[Alexie333]

อาจจะดึกหน่อย พอดีเพิ่งเลิกงานครับ


ปูเสื่อรอได้เลยจ้ะ ทุกๆคน

[Alexie333]

 







“ ได้ครับ อี้จะไป ไปด้วยกัน เป็นไงเป็นกัน “ ผมทำหน้าจริงจังด้วย เพื่อให้เค้ารู้ว่าผมเอง ก้อต้องการอย่างนั้นเหมือนกัน
“ อี้รู้ไหม ยิ่งนานวัน ที่เราได้อยู่ด้วยกัน ความทรงจำต่างๆที่ผ่านมา ที่ดิวได้ลืมไปนั้น มันแทบไม่มีค่าเลย เพราะความทรงจำดีๆ ของเรา เราสร้างเองได้ใหม่ และอี้ก้อสร้างมันให้เห็นว่า ดิวเลือกคนไม่ผิด ขอบคุณนะครับ ที่ยังอยู่เคียงข้างกับดิวเสมอมา และจากนี้ไป เราจะทำมันให้ดีขึ้น ยิ่งๆขึ้นไปอีก ทุกคนต้องรู้ ว่าเรารักกัน ด้วยใจจริง และรักกันมากด้วย “
   ผมยิ้มไป น้ำตาก้อเริ่มคลอเบ้า ดิวเค้าค่อยๆก้มลงจูบมือผมเบาๆ เล่นเอาน้ำตาผมไหลอีกเลย คนบ้าอะไร บทจะซึ้งก้อเล่นเอาซะผมไปไม่เป็นเลย
“ เรากลับกันเถอะนะครับที่รัก เรามีเวลาอยู่ที่นี่ไม่นานนัก เราไปเก็บเกี่ยวบรรยากาศกันดีกว่านะครับ นี่ดิวก้อเริ่ม เอ่ออออ แข็งตัวมากแล้วนะครับ “
   นั่นไง บทจะซึ้ง จะหื่น ก้อมาซะแบบนี้ ผมก้อเลยได้แต่พยักหน้าไป จากนั้นเราก้อเช็คบิลแล้วกลับห้องกันไปนอน....นอนนะเหรอ เหอะๆ เกือบจะเช้าเลยครับท่าน คงไม่ต้องบอกนะครับว่าทำอะไรกัน พระเจ้า!!!!!! นี่เค้าจะไม่มีอารมณ์เบื่ออะไรบ้างเลยใช่ไหมครับ.........
   กว่าจะตื่นอีกที ล่อไปตั้งสายๆจนเกือบเที่ยง ผมนี่แทบจะไม่มีเรี่ยว มีแรงตื่นเลยทีเดียว ก้อเพราะไอ้หื่นข้างกายผมนี่สิครับ โอ๊ยยยยยยยยยย จะบ้าตาย พอผมเพลียจะหลับหน่อย ก้อหาว่าผมไม่รักเค้า ไม่ตามใจเค้า นั้นๆ นี่ๆ ซึ่งมันไม่ใช่เลย เพราะผมเองก้อไม่ได้ขัดใจอะไรเค้าเลยนะ แต่มันเพลียไง แล้วพอผมอธิบายไปนะ ก้อทำหน้าเง้าหน้างอบ้างล่ะ ผมเลยต้องยอมโอนอ่อนตามใจเค้าตลอดเลย เฮ้ออออออออออ เอาละเนอะ ก้อคนมันรักนี่เนอะ
   แล้วกว่าคุณชายเค้าจะยอมลุกจากเตียง เพื่อไปทานข้าวเช้า ( ทั้งที่เที่ยงเข้าไปแล้ว )ก้ออิดออด นั่นนี่ ผมเลยต้องขู่เค้าไปว่า ถ้าไม่ลุกขึ้นมาดีๆนะ ผมจะหนีไปกินข้าวคนเดียว และหนีกลับบ้านไปเลย ตอนแรกเค้าไม่เชื่อ แต่ผมบอกว่า แต่ก่อนผมก้อเคยหนีเค้ามาแล้ว และทำได้ด้วย เค้าเลยต้องรีบทำตามผมตามที่บอกทุกอย่าง แต่ก้อไม่วายที่จะให้ผมเข้าไปอาบพร้อมเค้าด้วย ผมรู้ว่าเค้าคิดอะไร เลยต้องบอกปฏิเสธไป ไม่งั้นคงไม่ได้ไปง่ายๆแน่ เค้าเลยต้องไปอาบน้ำก่อนผม แบบหน้าตาไม่ค่อยจะเต็มใจ แต่ผมต้องทำเป็นไม่สนใจ ไม่งั้นเค้าจะได้ใจเอา พอเค้าอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก้อเข้าไปอาบต่ออย่างทันที ไม่อยากเห็นสายตาเว้าวอนของเค้า
   พอผมอาบเสร็จแล้ว ผมก้อชวนเค้าไปทานอาหาร แต่ดูท่าทางเค้าจะงอนผมอยู่ ผมก้อทำเป็นไม่ใส่ใจ พอถึงห้องอาหารแล้ว ผมก้อสั่งอาหารมาทาน และให้เค้าสั่ง เค้าบอกว่าเค้าไม่ทาน แล้วก้อบ่นไรไม่รู้นั่นนี่ หาว่าผมอย่างนั้นอย่างนี้บ้าง ขู่เค้าบ้างทั้งๆที่ผมรู้ว่าเค้ารักผมมากขนาดไหน ผมก้อนะ เฮ้อออออออออ จะไม่ใส่ใจก้อไม่ได้ เพราะผมไม่ชอบนั่งทานข้าวกับใครแล้วเค้านั่งหน้างออย่างนี้ เลยต้องปลอบไปว่า ต่อจากนี้ไปนะ ผมจะพยายามไม่ขัดใจเค้าอีก แต่เค้าก้อต้องมีเหตุผลด้วย อย่างอแงดื้อรั้นมาก เพราะเราก้อโตๆกันแล้ว ถ้าเราทำอะไรโดยใช้แต่อารมณ์ตัวเอง ทุกอย่างมันก้อจะแย่ลงไปอีก เหมือนในอดีต ที่เราทั้งสอง แทบจะไม่เคยเผยความในใจกันเลย จนได้เกิดเหตุการณ์ไม่ดีๆขึ้นมากมาย เค้าก้อรับฟังด้วยความตั้งใจ แล้วก้อนิ่งไป นิ่งไปนานมาก จนผมต้องถามเค้าอีกที
“ ดิว นิ่งทำไมล่ะเป็นอะไรหรือเปล่า อย่ามางอนสิ นี่อี้พูดด้วยเหตุผลจริงๆนะ “
“ สมัยก่อน ดิวแย่กับอี้มากเลยใช่ไหมครับ “ เค้าพูดแบบไม่เงยหน้า
“ ก้อไม่ขนาดนั้นหรอก ไม่เอาน่าๆ ทานข้าวกันดีกว่า ดูสิอี้สั่งมากินเยอะแยะเลย “ ผมพยายามเบี่ยงประเด็น
“ อี้ตอบดิวมาก่อนสิ ว่าดิวแย่มากใช่ไหมครับ “ เค้าพูดหน้าง้ำๆ
“ อืม จะว่ายังไงดี ตอนแรกๆนะก้อแย่เลยแหละ ดิวชอบแกล้งอี้ ชอบลวนลาม ชอบฉวยโอกาส แต่พอมันอยู่ๆกันไปเรื่อยๆ อี้กลับรู้สึกว่า เวลาขาดดิวไปแล้วนี่ มันเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง บางทีอี้ก้อโมโหจริงนะ บางทีก้อแกล้งๆโมโห แต่เวลาได้นึกถึงทีไรแล้ว มีความสุขทุกทีเลย ไม่รู้ว่ามันจะเรียกว่าความสุข หรืออะไรดี “ ผมพูดแล้วอมยิ้มพร้อมนึกในใจตามคำที่ผมได้พูดไปด้วย ก้อผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ครับ นี่เป็นครั้งแรกมั้ง ที่ผมกล้าพูดความในใจขนาดนี้
“ นั่นเค้าเรียกว่ารักแล้ว อี้นั่นแหละ ชอบปฏิเสธดิวไปเอง ยอมๆรับว่ารักก้อจบ เนอะๆ “
“ หา ??? อะไรนะ ??? ดิวรู้ได้ไงว่าอี้ชอบปฏิเสธดิว ??? “ ผมอึ้งกับคำพูดของดิวเล็กน้อย ก้อไหนว่าเค้าจำอะไรไม่ได้ไง เอ๊ะ !!! หรือว่าความจำเค้ากลับมาแล้ว แต่ทำไมเค้าไม่บอกผมเลย ???
“ เออๆ ไม่หรอก ดิวก้อพูดไปตามที่อี้พูดไง เราต่างก้อปฏิเสธกันไปมาไง 5555 อี้นี่ขี้ตกใจง่ายเหมือนเดิมเลยนะ “
“ ดิวรู้ได้ไงว่าอี้ขี้ตกใจง่าย อี้ไม่เคยบอกนี่ ??? “ เอ๊ะ มันชักจะยังไงแล้ว มันเหมือนกับว่า...
“ โอ๊ยยยยย ไม่มีไรหรอกอี้ ดิวก้ออำไปเรื่อยแหละ อ่านจากนิสัยที่เราได้เจอ ได้คุยกันไง เรื่องแค่นี้ใครๆก้อเดาได้ เด็ก ป.4 ยังเดาออกเลย 555555555 มาๆ ทานข้าวกันดีกว่า หิวจะแย่อยู่แล้ว พอดีเมื่อคืนใช้แรงเยอะไปหน่อยอ่ะ แฟนก้อไม่ยอมปล่อยให้นอนเลย สงสัยวันนี้ต้องแก้แค้นคืนซะแล้ว หึ่มๆ “ แหนะ...ยังจะมาทำหน้าหื่นใส่ผมอีก ผมก้อไม่อยากจะอะไรมาก ก้อเลยต้องทานข้าวไป ไม่อยากจะไปตามอารมณ์หื่นของเค้า
   พอเราทานอาหารเสร็จแล้ว เราก้อไปเดินเที่ยวเล่นตามชายหาด ไปทักคนนั้นคนนี้บ้าง ( อันนี้ดิวนะ ไม่ใช่ผม ) แหม รู้จักคนไปซะทั่วเลย ไม่ว่าลูกเล็กเด็กแดง ไปเล่น ไปอุ้มกับเค้าหมด บ้างก้อไปเล่นน้ำทะเลบ้าง ไปเล่นบอลกับคนนั้น คนนี้บ้าง ผมเองก้อได้แต่เดินตาม เดินยิ้มไปเรื่อยๆ ปล่อยให้เค้ามีความสุขในแบบของเค้าบ้าง และเราได้แค่มอง มันก้อโอเคแล้ว
   พอตกเย็นมา เราก้อไปอาบน้ำกัน คืนนี้ดิวเค้าขอผมเลยว่า เค้าขอเมาหนักๆสักคืน ก่อนที่จะกลับกรุงเทพ ผมก้ออนุญาตไป แต่ที่จริงแล้ว ถึงแม้เค้าจะอะไร ยังไง เมาหนักแค่ไหน ผมก้อไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ยังไงเค้าก้อยังอยู่กับผม ผมดูแลเค้าได้แน่ๆ แต่ไอ้ตอนอาบน้ำนี่สิ เฮ้ออออออออ เค้าจะพยายามให้ผมอาบกับเค้าให้ได้ ผมบ่ายเบี่ยงยังไงเค้าก้อไม่ยอม เค้าเลยต้องอุ้มผมเข้าห้องน้ำไปจนได้ และแล้ว.....ก้ออีกตามเคยครับ เราทำการบ้านกันในนั้นอีกครั้ง เหนื่อยใจกับที่รักคนนี้จริงๆ หื่นได้ตลอด อิอิ
   กว่าจะอาบน้ำเสร็จ ก้อปาไปทุ่มกว่าๆ ( คงไม่ต้องสาธยายนะครับ ว่าทำอะไรบ้าง และกี่รอบ... ) เราก้อเดินไปที่ห้องอาหาร คืนนี้เป็นคืนวันเสาร์ ผู้คนเลยเยอะเป็นพิเศษ บ้างก้อมาเป็นคู่ๆ บ้างก้อมาเป็นครอบครัว มีเยอะมาก มีหลายเชื้อชาติ ดูแล้วอบอุ่นไปอีกแบบ ดิวพาผมไปนั่งที่ๆนึง ที่เค้าบอกว่าจองไว้แล้ว ( จองตอนไหนอ่ะ ??? ) ซึ่งเป็นโต๊ะที่ตั้งอยู่กลางร้านอาหารพอดี และเราสามารถเดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ หรือ ขึ้นเวทีได้เลย จะว่าไปวันนี้เค้าก้อจัดร้านได้สวยดีนะ มีตกแต่งอะไรมากมาย นักดนตรีก้อเล่นเพลงคลอเบาๆ ชวนให้คนที่นั่งฟังรู้สึกเคลิ้มไปเลยทีเดียว
   พอเรานั่งลงแล้ว ผมกำลังจะสั่งอาหาร แต่ดิวบอกว่า คืนนี้ผมไม่ต้องสั่ง เค้าจัดการไว้หมดแล้ว รับรองว่าต้องเป็นอาหารที่ผมชอบแน่ๆ ผมเองก้อเอ๊ะใจ เค้าไปสั่งตอนไหน ??? เค้าร็ได้ยังไงว่าผมชอบกินอะไร ??? ส่วนมากตอนอยู่ที่นี่ผมจะสั่งแต่อาหารฝรั่ง ไม่ก้ออาหารไทยธรรมดาๆ ไม่ได้สั่งอะไรที่ผมอยากทานมากนัก หรือว่าเค้าจะเห็นจากวันแรกที่เราเจอกันที่นี่ แต่ตอนนั้นก้อไม่ได้สั่งอะไรมาทานเยอะนะ แค่ไม่กี่อย่างเองนะ
   ผมนั่งรอสักพัก พนักงานก้อนำอาหารมาเสริฟ สรุปแล้วที่ดิวสั่งไว้ก่อนแล้วก้อเป็น หมูแดดเดียว กระเพราะหมูสับ ต้มยำปลาหมึก ไข่เจียวกุ้งสับ และลาบปลาหมึก ( อยากจะบอกว่าอาหารพวกนี้ผมจะทำทานเองที่บ้านนะครับ แล้วแต่ก่อน ผมก้อไม่เคยทำทานกับดิวเลย เอ๊ะ หรือยังไง ผมงงสับสนไปหมดแล้ว ) นับว่าเค้ารู้ใจผมมากเลยนะครับ ที่สั่งอาหารพวกนี้มา ผมถามไปว่าเค้ารู้ได้ไง เค้าก้อบอกว่าเค้ามีซิกส์เซนส์อะไรเทือกนั้น ผมเองก้อไม่อยากจี้เค้ามาก ก้อทานๆไป ปรากฏว่าอาหารอร่อยเลยทีเดียว รสชาตเหมือนกับที่บ้านผมทำเลย แหม.....ดิวนี่เดาใจเรื่องอาหารและรสชาตผมเก่งไม่น้อย รู้ไปซะทุกอย่างเลย ฮึฮึ
   ผมนั่งทานไป คุยกับดิวไปเรื่อยๆ เค้าพูดให้ฟังว่า กลับไปเค้าจะไปเคลียร์งานกับที่บ้าน เค้าจะลองหากิจการบางอย่างทำ เค้าไม่อยากอยู่เฉยๆ เดี๋ยวแฟนเค้าว่า ( จะเป็นใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ผม อิอิ ) แต่เค้าก้อยังไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร คงต้องไปดูอีกที ผมก้อบอกเค้าไปว่า ลองไปสานต่องานที่บ้านดีไหม ลองๆทำดูเผื่อว่ามันจะโอเค เค้าก้อรับฟังและบอกว่าจะลองไปคิดดู
   ดึกสักหน่อยพอทานอาหารอิ่มแล้ว ดิวก้อสั่งไวน์มาดื่ม เค้าเน้นว่าขอไวน์ที่แรงที่สุด เพราะเค้าอยากเมา ผมก้อไม่ได้ว่าอะไร จากนั้นแล้ว วงดนตรีก้อเริ่มเล่นเพลงเร็วขึ้น เป็นเพลงดังๆ ฮิตๆ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน นักร้อง ร้องเพลงได้สนุกและเพราะมากๆ ผมเองก้อเคลิ้มๆไปเหมือนกัน ไม่นานนักดิวก้อชวนผมออกไปเต้นรำเป็นคู่แรก ซึ่งตอนแรกผมก้ออายๆ ปกติแล้วจะไม่เต้นนำคนอื่น มักจะเต่นตามๆมากกว่า แต่ดิวไม่ยอมครับ ลากผมไปจนได้
   ตอนเต้นนั้น ดิวแทบจะไม่ปล่อยผมไปไหนเลย เค้าทั้งเต้น ทั้งโอบ ทั้งกอด จนผมอายไปหมดแล้ว คนเค้าก้อมองเยอะ แต่มองแบบยิ้มๆ เหมือนผมเป็นคู่รักกันซะงั้น แต่ดิวไม่ได้มีคำว่าอายเลย ทั้งยิ้ม ทั้งร้องเพลงไปด้วย จนคนอื่นๆก้อได้ออกมาเต้นบ้าง แล้วเราก้อเต้นๆกันไป ส่วนดิวก้อไปเต้นกับคนนั้นที คนนี้ที ดูท่าจะสนิทคนง่ายอยู่นะ ผมก้อเต้นๆไป แต่ไม่ได้เข้าที่นั่ง เพราะพอว่าผมจะเดินกลับโต๊ะทีไร ดิวก้อจะวิ่งมาดักไว้ทุกที ผมเลยต้องคิดว่า เอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว ลองมันสักตั้งคงไม่เป็นไร ที่นี่ก้อไม่ใช่บ้านเราอยู่แล้ว ทำอะไรที่อยากจะทำ ต่อหน้าคนอื่นๆสักครั้ง คงไม่เป็นไร ผมเลยบอกดิวว่า ผมขอไปดื่มไวน์เพื่อบิ๊วตัวเองก่อน แล้วจะกลับมา ดิวก้อยอม ผมเลยกลับมากรึ๊บไวน์ไปอีก 4-5 แก้ว ซึ่งมันก้อทำให้ผมมึนๆไปเหมือนกัน ตอนนั้นในใจคิดว่า ขอสนุกกับคนที่เรารักสักครั้งเถอะ คงจะไม่เป็นไร เย้ๆๆๆ
   คืนนั้นทั้งคืน ผมยอมรับกับตัวเองเลยว่า นี่เป็นคืนที่ผมสนุกมาก และมีความสุขที่สุดในรอบหลายๆปี ( ผมเองก้อจำไม่ได้ว่า ครั้งสุดท้ายที่ผมสนุกนี่ มันตอนไหนกันแน่ ??? ) ผมทั้งเต้นแบบไม่ยั้ง เรียกว่าขุดวิชาการเต้นของผมทั้งหมดมาเลยทีเดียว ส่วนดิวนะเหรอ ไม่ต้องห่วงครับ เค้าเมาแบบยั้งไม่อยู่ ใครไม่รู้มากมายนำเครื่องดื่มไปให้เค้าดื่ม ทั้งเหล้า เบียร์ ไวน์ ค็อกเทล เฮ้อออออ จะไหวไหมน๊อที่รักของผม แต่ผมก้อไม่ห้ามเค้าหรอก เค้าขอไว้แล้ว ยังไงก้อได้อยู่แล้ว ขอให้ที่รักสนุกก้อพอ
   ยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมเองก้อเริ่มเมาไม่แพ้กัน เพราะผมก้อเต้นกับคนไปทั่วหมด ทั้งยกไวน์ของตัวเอง ( ที่ดิวสั่งไม่ยั้ง และยังสั่งแจกคนอื่นอีก ) และจากที่คนอื่นยกมาให้ ตอนแรกผมก้อกลัวว่ามันจะตีกันมั่วไปหมด แต่จะไปห้ามได้ไงเล่า คนอื่นเค้าคงอยากให้ผมสนุกเหมือนกัน ผมเลยต้องเออออไปด้วย จนผมเองก้อเริ่มไม่ไหว ว่าจะไปนั่งพักบ้าง แต่คนในฟลอร์ก้อไม่ยอมซะงั้น บอกว่าจะหาน้ำมาให้ผมดื่ม ผมก้อดิ่มไป เลยทำให้โอเคขึ้นบ้าง พอผมไปดิวนะเหรอ นู้นนนนนนนน ไปเต้นอยู่ข้างๆมือกีต้าร์อย่างเมามันส์ แถมยังทำท่าดีดกีต้าร์อย่างกับเซียนอีก เฮ้ออออออ เอ้าๆ เต็มที่ไปเลยครับ วู้วววววว
    ผมเองก้อไม่รู้ว่าผมมาหลับตรงนี้ได้ยังไง สงสัยจะเมาหนักไปหน่อย ผมตื่นเพราะมีคนปลุกผมนั่นเอง ผมค่อยๆลืมตา อาจจะเพราะฤทธิ์ของเครื่องดื่มที่ผมดื่มเยอะไปมั้ง เลยลืมตาได้ยากนัก แต่พอลืมตาขึ้นมาแล้ว ก้อเป็นดิวนั่นเองที่มาปลุกผม
“ ที่รักครับ เรากลับห้องกันเถอะนะ “ ดิวพูดเหมือนคนปกติทุกอย่าง ไม่ยักกะเมาเหมือนตอนที่เต้นรำแฮะ
“ แล้วนี่มันที่ไหนอ่ะ แล้วกี่โมงแล้ว “ ผมถามแบบงัวเงียๆ
“ เราอยู่ที่ห้องอาหารนี่แหละ แล้วนี่ก้อตี 2 แล้วด้วย ตอนแรกดิวกะว่าจะไม่ปลุก อยากให้อี้นอนนานๆ แต่คนอื่นก้อกลับกันหมดแล้ว ดิวเลยเกรงใจที่ร้านเค้า เลยมาปลุกอี้ไง “
“ อ้าวเหรอ นี่อี้หลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆๆ โอเคๆ แล้วอี้กลับล่ะ “
“ ไม่ต้องหรอกครับ ไม่ต้องเดิน เดี๋ยวดิวอุ้มที่รักเอง “
“ เฮ๊ยยยยยยย ไม่เป็นไร อี้ไม่ได้เมาขนาดนั้น อี้เดินเองได้ “ ใครจะบ้าให้เค้าอุ้ม ผมยังเดินได้อยู่ อีกอย่าง อายคนในร้านอ่ะ...
“ ไม่ได้ครับ ที่รักต้องให้ดิวอุ้มนะ ไม่งั้นดิวจะปล้ำที่รักตรงนี้โชว์ทุกคนเลย “ จะว่าไป ผมหันไปมองรอบๆก้อพอจะมีพนักงานมาคอยเก็บร้านอยู่บ้าง ถ้าดิวปล้ำผมจริงๆนะ คงอายไม่น้อย ไม่เอาอ่ะ แงๆๆๆ
   แต่ผมก้อไม่ได้พูดอะไรอีกครับ เงียบไป ดิวคงรู้ว่าผมคงยอมให้เค้าอุ้มแล้ว เค้าก้อยิ้มกรุ้มกริ่มใหญ่เลย ผมล่ะหมั่นไส้นัก ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองได้เปรียบแล้วจะคอยเอาเปรียบผมตลอดนี่ เฮ้อออออออ แต่ก้อเอาเถอะ เราก้ออยากให้คนที่เรารักมีความสุขเหมือนกันแหละ หลังจากที่ผ่านอะไรๆมาเยอะแล้ว เค้าก้อน่ารักนะครับ อุ้มผมอย่างระมัดระวังเชียว หน้านี่ยิ้มแฉ่งเลย ผมเองก้ออดยิ้มไม่ได้ที่เห็นเค้ายิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้
   แต่แปลกแฮะ เค้ากลับไม่พาผมกลับห้องที่เราอยู่ กลับพาผมไปอีกที่นึง ที่ผมไม่เคยไป ผมเองก้อยังไม่ได้ถามอะไรนัก รอให้ถึงที่ก่อนค่อยถามเค้าทีเดียวเลย แต่ห้องที่ดิวพาไปนั้น อยู่ไม่ไกลนักจากห้องอาหาร ใกล้ๆทะเล ลมผัดเอื่อยๆนะ แล้วระหว่างทางก้อมีการตกแต่งไว้สวยงาม มีดอกไม้ประดับเป็นทางด้วย น่ารักดีจริงๆ พอดิวไปถึงหน้าห้องพัก ซึ่งเป็นห้องที่ใหญ่กว่าห้องที่เราพักเล็กน้อย แต่น่าอยู่กว่ามาก ตรงโต๊ะหน้าห้องมีช่อดอกไม้วางอยู่ด้วย จากนั้นดิวก้อปล่อยให้ผมลง แล้วเค้าก้อเดินไปหยิบช่อดอกไม้มา จากนั้นก้อมายืนยิ้มหวานๆอยู่ตรงหน้าผม
“ ดิวให้ที่รักครับ สวยไหม “ ดิวพูดยิ้มๆ
“ สวยสิครับ อืม แล้วนี่ดิวพาอี้มาที่นี่ทำไม แล้วทำไมเราไม่กลับห้องพักเราล่ะ “
“ ก้ออออออออ ยังไงดี ดิวอยากเซอร์ไพรส์อี้เล็กน้อย ดิวอยากให้คืนสุดท้ายที่เราได้อยู่ด้วยกันที่นี่ เป็นคืนที่วิเศษที่สุด และเท่าที่ดิวทำได้ ก้อแค่นี้เองแหละ รู้ไหมว่ากว่าจะแอบไปเตรียมอะไรมาเนี่ยะ เหนื่อยเหมือนกันนะ และดิวคิดว่า อี้คงจะไม่ได้ประทับใจอะไรหรอก แค่ดิวอยากจะบอกว่า ที่ทำไป เพราะรักนะครับ “
    โอ๊ยยยยยยยยยยยย บทเค้าจะหวานก้อหวานซะ เล่นเอาผมเขินจนทำอะไรไม่ถูกเลย จะว่าไปแล้ว ไอ้ที่เค้าทำให้นี่ก้อดีมากมายแล้วนะ แถมยังไม่รู้ไปแอบนัดแนะจัดเตรียมตอนไหน ผมเองก้อยังงงๆ แต่ก้อเอาเถอะ แค่นี้ผมก้อมีความสุขมากพอแล้วครับ
“ ไม่เลยครับ “ ผมพูดนิ่งๆ จนดิวอึ้งไปนิดนึง
“ อี้ไม่ชอบเหรอครับ ดิวต้องขอโทษด้วยนะ คือดิวทำได้แค่นี้จริงๆ “ ดิวพูดหน้าเศร้าๆเล็กน้อย
“ ใครบอกล่ะ อี้อยากจะบอกว่า สิ่งที่ดิวทำให้อี้นะ มันมากกว่าคำว่าพิเศษซะอีก อย่างน้อยๆ อี้ก้อได้รู้ว่า ตอนนี้อี้รักคนถูก อี้ไม่ได้ฝืนใจ อี้ทำตามทุกอย่างที่ใจเรียกร้อง เพราะคนที่อี้รัก เค้าก้อพยายามที่จะบอกอี้อย่างนั้นเหมือนกัน รู้ไหม ว่านี่คือหนึ่งที่ดีที่สุดในชีวิตอี้เลยนะ ที่อี้ได้รู้จักกับดิว ได้รักดิว แม้ว่าไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ได้แค่นี้ อี้ก้อดีใจแล้ว และมันทำให้อี้รู้ว่า คุณค่าของอี้อยู่ตรงไหน อยู่ตรงนี้แหละ อยู่ตรงหน้าอี้ตรงนี้ คนที่อี้รักจนหมดใจ “ ผมพูดไป น้ำตาก้อคลอเบ้าไปด้วย มันเป็นความรู้สึกจริงๆที่มันออกมาจากใจล้วนๆ
    ดิวยื่นดอกไม้ให้ผม จากนั้นเค้าก้อมากอดผมแบบเบาๆ แล้วหอมแก้มผมอย่างนุ่มนวล
“ ต่อจากนี้ไป มันจะเป็นข้อพิสูจน์เรื่องความรักที่ดิวมีต่ออี้ อี้ไม่ต้องกังวลอะไรเลยนะ ตราบใดที่ดิวยังหายใจอยู่ ใจของผู้ชายคนนี้จะไม่เปลี่ยนแปลงไปไหน ดิวสัญญา “ ดิวหอมแก้มผมอีกครั้ง จนผมรู้สึกเปียกๆที่แก้มเล็กน้อย ดิวคงจะน้ำตาไหลเหมือนกับผมมั้ง ไม่รู้ทำไมเนอะ อยู่ๆก้อรู้สึกซาบซึ้งขึ้นมา
“ พูดอยู่นั่นแหละ แล้วเมื่อไหร่จะได้นอนนี่ แล้วคืนนี้ยังไง ไม่ทำการบ้านแล้วเหรอ ปกตินี่แทบจะไม่พลาดเลยนะ “ ผมแซวเค้าไป เพื่อเบี่ยงประเด็นไม่อยากให้เค้าร้องไห้อยู่ตรงนี้
   ดิวค่อยๆดันตัวออก จากนั้นก้อยิ้มที่มุมปากแบบหื่นๆ
“ อี้ต้องการก้อบอกมาเถอะ ก้อนะ ปกตินี่ดิวแทบจะปล้ำเอาเลย ไม่เป็นไรๆ ถ้าที่รักต้องการ ผมจัดให้ได้ตลอด ยังไงคืนนี้ไม่ต้องนอนเลยเนอะ จัดหนักๆก่อนกลับกรุงเทพไปเลย “
    ไม่ทันได้พูดพร่ามทำเพลงอะไรเลยครับ ดิวรีบลากผมเข้าห้องทันที จากนั้น.....ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคนหื่นๆที่น่ารักคนนี้ กับผมที่ตอนนี้ ยอมเค้าหมดใจจริงๆ






   ผมลืมตาตื่นอีกที ก้อสายๆแล้ว ที่จริงไม่อยากจะตื่นเลย เมื่อคืนนี้คุณชายท่านก้อพาผมขึ้นสวรรค์ไปตั้งหลายรอบจนเกือบเช้า แต่ผมนะ ไม่ว่าไม่ขัดขืนอะไรเลย ทำตามทุกอย่างที่ใจสองเราเรียกร้อง พอลุกขึ้นปุ๊บผมก้อโทรสั่งอาหารเช้ามาไว้รอดิว จากนั้นก้อปลุกเค้าไปอาบน้ำ โดยที่ผมต้องอาบน้ำตามระเบียบ แต่คราวนี้ อาบน้ำอย่างเดียวครับ และแลดูเค้าจะถะนุถนอมผมเป็นพิเศษ ไม่ออกอาการหื่นๆเหมือนเคย ก้อดูน่ารักไปอีกแบบนะ พออาบน้ำเสร็จแล้ว เราก้อมาทนั่งทานข้าวกันด้านนอก แบบน่ารักๆ เพราะดิวคอยนั่งป้อนข้าว ป้อนน้ำผมตลอด เหมือนกับผมป่วยก้อไม่ปาน
“ เดี๋ยวสักหน่อยดิวไปเช็ค เอาท์นะครับ ยังไงอี้เก็บของรอนะ เดี๋ยวเรากลับกรุงเทพกันคืนนี้เลย “
   ผมอึ้งไปนิดนุง แอบคิดไปว่า นี่คงถึงเวลาที่เราจะต้องต่อสู้กับความจริงแล้วใช่ไหม ??? จะว่าไปผมเองก้อยังไม่พร้อมนัก แต่ดิวสิ ดูเค้าใจร้อนเป็นพิเศษ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน
“ ได้ครับ แล้วค่าใช้จ่ายค่าห้องยังไง มาเอาที่อี้ได้นะ เพราะคงหลายตังค์อยู่ “
“ ไม่ต้องหรอกครับ แค่นี้เอง มากกว่านี้ดิวก้อให้ได้ เพื่อคนที่ดิวรักแล้ว แม้ชีวิต ดิวก้อให้ได้ “ นั้นไง บทจะหยอด ก้อหยอดซะผมเขินไปหมด เฮ้อออออออออ คนๆนี้ มีอะไรที่นึกไม่ถึงบ่อยๆอยู่จริง แล้วผมก้อชอบเอาเสียด้วย
    พอทานข้าวเสร็จแล้ว ดิวก้อขอตัวไปจัดการเรื่องห้อง ผมเองก้อค่อยๆทะยอยเก็บของทั้งของผม และของดิว เก็บไปสักพัก ก้อเสร็จ จากนั้นดิวก้อเดินมาหาผม แล้วบอกว่า อีกครึ่งชั่วโมงเค้าจะเอารถไปส่งที่ท่าเรือ ตอนกลับนี่ ดิวบอกว่าดิวได้จองเรือเร็วไว้แล้ว จะได้ไปเร็วๆ ส่วนผมยังไงก้อได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว จากนั้นก้อมีพนักงานมารับสัมภาระของเราไปไว้ที่ล็อบบี้ ส่วนดิวก้อไปคุยอะไรไม่รู้กับพนักงาน จากนั้นก้อเดินมานำผมไปยังรถ ตอนกลับ ก้อมีพนักงานมาส่งด้วย มาขอจับมือ ดูแล้วน่ารักมากๆ ไว้ถ้ามีโอกาสอีก ผมจะกลับมาที่นี่ให้ได้ เพราะที่นี่คือที่ๆเราสองคนได้กลับมาเจอกันอีก.....
   พอนั่งรถมาสักพัก ก้อถึงท่าเรือ พอดีตอนนั้นมีเรือมาจอดรออยู่แล้ว พอพนักงานเห็นเราก้อรีบมาช่วยยกของๆเราไปไว้ที่เรือ จากนั้นก้อขับเรือเข้าฝั่งไป ในระหว่างที่นั่งเรืออยู่นั้น ดิวนั่งกำมือผมแน่นเลย ผมเองก้อกำตอบ ดูเค้าจะเป็นห่วงผมจริวๆ เวลาเรือกระแทกคลื่นก้อจะยิ่งกำมือผมแน่น ผมเองก้อแอบประทับใจในความเป็นห่วงเป็นใยเค้าเหมือนกัน....เรานั่งเรือไม่นานมากนัก ก้อถึงฝั่ง จากนั้นดิวก้อพาผมไปขึ้นรถเพื่อไปท่ารถที่จะกลับกรุงเทพ แต่ผมเพิ่งมานึกในใจว่า ผมยังฝากรถไว้ที่โรงแรมของทิตย์นี่นา ไหนๆก้อต้องกลับมาเอาแล้ว แวะไปเอาเลยดีกว่า ผมบอกดิวไปตามนั้น ดิวก้อตกลงไปกับผมด้วย เราเลยต้องจองรถไปภูเก็ตด่วนนิดนึง เพราะตอนนั้นก้อเที่ยงแล้ว ถึงที่นั่นคงเย็นๆ
   ระหว่างทางที่นั่งรถไปภูเก็ต ผมก้อนั่งหลับไปพรางๆ เพราะเหนื่อยเล็กน้อย ส่วนดิวเองก้อนั่งหลับข้างๆผม แต่เค้าก้อยังกำมือผมไว้ดังเดิม นี่ไม่รู้ว่ากลัวผมหาย หรือหวงผมกันแน่ อิอิ ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ จนเมื่อดิวปลุกผมว่าถึงภูเก็ตแล้ว ผมเลยตื่น นี่ก้อเย็นๆแล้วสินะ ไงเดี๋ยวต้องรีบหน่อยแล้วกัน เพราะผมไม่ชอบขับรถตอนกลางคืนเท่าไหร่นัก ว่าแล้วผมก้อเหมารถไปที่โรงแรมของทิตย์ทันที ซึ่งใช้เวลาไม่นานนักก้อถึง บรรยากาศจะว่าไปตอนนี้ก้อลมเย็นๆ สบายดีเหมือนกัน แต่ก้อไม่ใช่ว่าเราจะมาเรื่อยเปื่อยอย่างนี้ ผมคงต้องรีบแล้ว ถ้าดึกไปกว่านี้จะง่วงกันหมดแล้วจะขับรถกลับลำบาก
   ผมเดินเข้าไปหาทิตย์ที่ห้องทำงาน ตามที่พนักงานได้แจ้งไว้ แล้วดิวก้อเดินตามผมมาด้วย ผมเห็นทิตย์เค้ายุ่งๆกับอะไรบางอย่างบนโต๊ะอยู่ ผมเลยเคาะประตูเรียกเค้าเล็กน้อย เค้าเงยหน้าขึ้นมา พอเค้าเห็นผม เค้าดีใจมาก รีบมาเปิดประตูทันที
“ อี้ อี้มาแล้วเหรอ แล้วนี่ไปไงมาไงอ่ะ ปล่อยให้ทิตย์คิดถึงตั้งนาน “ ทิตย์มองหน้าผมยิ้มๆ แล้วก้อหันไปหาดิว พอเค้าเห็นดิวเค้าทำหน้าเจื่อนๆเล็กน้อย แล้วก้อหันมาหาผม
“ อี้ อี้มากับใครเหรอ คนนี้ทิตย์ไม่เคยเห็นอ่ะ “ ทิตย์ถามแบบงงๆ
“ นี่ไงดิว คนที่อี้เคยบอกไง ว่าอี้รักเค้า พอดีเอ่อออออ พอดีอี้ไปเที่ยวที่อื่นมา เลยได้เจอเค้า แล้วตอนนี้กำลังว่าจะกลับกรุงเทพแล้ว เลยแวะมาเอารถขับกลับไป “
   ทิตย์ดูอึ้งๆเล็กน้อย แต่ก้อยิ้มให้ดิวบางๆ
“ สวัสดีครับ ได้ยินกิตติศัพท์คุณมานาน ได้เจอตัวเป็นๆสักที “ ทิตย์พูดแบบฝืนๆ

   

 

[Alexie333]

ช้านิดหน่อยนะครับ


หวังว่าคงไม่ว่ากัน


ช่วงนี้งานเยอะ


บีบีก้อพังถาวร เฮ้อออออออออออ

แต่เพื่อทุกคน ผมจะพยายามครับ

[jimmyFG]

แปะไว้ก่อน

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกๆๆแบบนี้ จะยังไงต่อไปละครับ

[Alexie333]

รอลุ้นนะครับพี่กล้วย



อีกไม่กี่ตอนก้อจบแล้ว


อาจมีสะไพรซ์ 5555555555555555+

[kyoya11]

ดิวจัดอี้หนักทุกคืน

[Alexie333]

ดิวจัดอี้หนักทุกคืน

อยากได้บ้างอ่ะดิ อิอิอิ


นี่กำลังคิดอยู่ว่า จะเขียนเรื่องใหม่ดีไหม


กลัวขี้เกียจแล้วเด๋วโดนแบนอีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

[maew189870]

อยากให้สมหวังออ่ะคับ

สนุกมากๆเลยนะคาบบบบบบบบบบบบบบบบบ

[kyoya11]

เปิดเลยก็ได้ แต่ขอเรื่องนี้จบก็โอเคแล้ว หุหุ
.
.
.
อยากเหยิกอาร๊ายยยยย =//=

[ranyoo]

ดิว+อี้ สู้ๆน๊าาาาา ขอให้จบเเบบแฮปปี้เอนดิ้งค์ เน้อ><!!!!!

[kyoya11]

ดันๆ

[Alexie333]

เด๋วกลับมาต่อให้นะครับ


วันนี้เป็นวันพระใหญ่ อย่าลืมทำบุญกันนะครับ

เผื่อบุญจะได้หนุนนำเรื่องต่างๆในชิวิต


สาธุๆ

[kyoya11]

อยู่ไหนหว่า???

[mild-dy]

รีบๆมาต่อนะคะ

[nutty]

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ อ่านเพิ่งถึงตอน11แต่อยากเม้นให้กำลังใจย้อนหลังคนเขียน
ขยันโพสมากกกกกกกก ยังเดาทางม่ะถูกแต่พระเอกน่าจะดิวม่ะ
รู้อย่างเดียวอี้มันฮอตขนาด หนุ่มรุมไม่มีเว้นเลยวุ้ย ชอบๆ

[Alexie333]

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ อ่านเพิ่งถึงตอน11แต่อยากเม้นให้กำลังใจย้อนหลังคนเขียน
ขยันโพสมากกกกกกกก ยังเดาทางม่ะถูกแต่พระเอกน่าจะดิวม่ะ
รู้อย่างเดียวอี้มันฮอตขนาด หนุ่มรุมไม่มีเว้นเลยวุ้ย ชอบๆ

อ่านไปเรื่อยๆแล้วจะรู้ครับ ว่าใครเป็นพระเอก


เรื่องราวมันค่อนข้างซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากมาย


แต่รับรองว่าสนุกแน่นอน อิอิ

[kyoya11]

^
^
รออยู่นะ
นั่งรอเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ