ผู้เขียน หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm) (อ่าน 888250 ครั้ง)

Alexie333 · «ตอบ #5910 เมื่อ17-05-2013 04:53:15 »

พอแม่ผมเห็นผมปุ๊บ แม่ก้อวิ่งตรงมาหาผมทันที จากนั้นก้อกอดผมสุดแรงเลย หนำซ้ำไม่พอยังร้องไห้อีก ปากก้อพร่ำบ่นว่าผมทำไมใจร้ายจัง ติดต่อก้อลำบาก หายไปเป็นอาทิตย์ๆ จากนั้นผมก้อเห็นพ่อของผม พี่กรณ์และต้งเดินตรงมาหาผม หน้าตาท่าทางพวกเค้าคงจะเอาเรื่องเหมือนกัน โดยเฉพาะต้ง ที่หน้านี่อย่างกะยักษ์เลย ผมต้องค่อยๆดันตัวแม่ออก จากนั้นก้อไหว้ที่หน้าอกเค้างามๆ รวมทั้งเดินไปไหว้พ่อด้วย ผมเลยบอกไปว่า ที่ติดต่อยากเพราะว่าผมอยู่ต่างประเทศ การสื่อสารค่อนข้างลำบาก และผมเองก้อไม่ได้เป็นอะไรด้วย ต้องขอโทษทุกคนจริงๆที่ทำให้เป็นห่วง
“ ถ้าเป็นอย่างนี้นะครับแม่ คราวหน้าคงจะไม่ให้ไปไหนคนเดียวอีกแล้ว รู้ไหมคนเค้าเป็นห่วงกันหมดเลย “ ต้งพูดเสียงเข้ม
“ ใช่ กระจิตกระใจจะติดต่อมาบ้างก้อไม่มี อย่างนี้มันน่านัก “ พี่กรณ์เสริมเชีย
“ เอาน่าต้ง อี้โตแล้วนะ อี้ดูแลตัวเองได้ อย่าทำเหมือนอี้เป็นเด็กๆสิ “ ผมตอบไปแบบขำๆ แต่รู้ว่าต้งไม่ขำ
“ ใช่ครับ แล้วอีกอย่าง อี้ก้อมีคนที่รักเค้าดูแลอยู่ด้วย แกจะห่วงอะไรนัก “
เอ๊ะ นี่มันเสียงของดิวนี่ เค้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมมองไปที่หน้าต้งรู้สึกว่า ต้งเองตกใจ พี่กรณ์ก้อด้วย ไม่แม้กระทั่งแม่ผม พ่อผม หรือว่าทุกคนในร้านก้อดูอึ้งๆไปหมด เมื่อได้เห็นหน้าดิว
“ ไอ้ ดะ ดะ ดะ ดิว “ เสียงของต้งพูดแบบช็อคๆ
“ อ้าว ไหนว่าแก ไปเมืองนอก ไปรักษาสมองไง แล้ว ทะ ทะ ทำไม... “ พี่กรณ์ยังอึ้งเช่นกัน
“ ก้อชั้นไปรักษาแล้ว แล้วก้ออาการดีขึ้นมากแล้ว แล้วนี่แกจะยืนคุยอยู่อย่างนี้นะเหรอ ไม่เรียกอี้เค้าไปนั่งก่อนล่ะ เค้านั่งรถมานานเค้าเมื่อยนะ ชั้นเองก้อเมื่อยด้วย ขับรถให้ภรรยาตลอดทางเลย ไปๆ เข้าไปนั่งคุยกันข้างใน “ ดิวทำท่าเหมือนกับรู้จักที่นี่ดี แล้วก้อเหมือนเคยมาที่นี่ด้วย ไหนเค้าว่าเค้าความจำเสื่อมไง แล้วกับต้งและพี่กรณ์อีก ทำไมดูเหมือนเค้ารู้จักกันดีนักนะ
พอเข้ามานั่งปุ๊บ ทุกคนก้อนั่งมองดิวเป็นดาเดียวเลย แบบประมาณว่า เค้ามาได้ยังไง แล้วยังมองผมอีกด้วย เหมือนกับว่า ผมไปเจอเค้าได้ยังไง ไม่เห็นผมจะโทรบอกเลยสักคำ โดยเฉพาะต้ง ที่แบบทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
“ อี้นี่ยังไงนะ มือถือก้อไม่เคยจะเปิดเลย โทรหาก้อลำบาก นึกว่าเป็นอะไรไปแล้ว รู้ไหมว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วง แล้วอีกอย่างนะ ไปเจอไอ้ดิวได้ยังไง ทำไมไม่โทรหาต้งเลย เดี๋ยวนี้มีอะไรลึกลับนะอี้ “ ต้งท่าทางว่าความโกรธจะไม่ลดน้อยลงเลยจากเมื่อกี้นี้
“ ต้ง เรื่องนี้มันอธิบายลำบาก ไม่ใช่ว่าอี้จะอยากหายไปนะ เรื่องมันซับซ้อนนิดนึง “ ผมตอบแบบไม่เต็มเสียงนัก
“ ใช่ แทนที่จะโทรมาสักนิดนึงก้อยังดี “ พี่กรณ์ยังเสริมอีก
“ เอาล่ะๆ ยังไงอี้ก้อกลับมาแล้ว ไว้ค่อยว่าเรื่องนี้กันเถอะ แต่ตอนนี้ที่แม่อยากรู้คือ อี้ไปเจอดิวเค้าได้ยังไง แล้วทำไมกลับมาพร้อมกันได้ เรื่องนี้ที่แม่อยากจะรู้นัก อี้รู้ใช่ไหมว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ “ แม่ดูท่าทางจริงๆจังมากๆ
ผมนั่งคิดสักแป๊บนึง ค่อยๆเรียบเรียงคำพูดในสมอง แล้วหันไปดูดิวนิดนึง ดิวมองหน้าผม แล้วยักหน้านิดๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจผม ที่จะพูดเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง
“ คืออย่างนี้นะ พอดีว่าอี้ทำไปทำงานช่วยเพื่อนที่ภูเก็ต จากนั้นอี้ก้อรู้สึกเบื่อหน่ายอะไรนิดหน่อย เลยตัดสินใจไปเที่ยวที่เกาะเลยออกไปทางใต้หน่อยอ่ะ มันชื่อ... อยู่นอกประเทศนิดนึง สัญญาณมือถือก้อไม่ค่อยมี อี้เลยปิด จากนั้นอี้ก้อไปเจอเค้าที่นั่นโดยบังเอิญ บังเอิญจริงๆนะ เพราะอี้ก้อไม่คิดว่าเค้าจะไปที่นั่น จากนั้นเราก้อ....เอิ่มมมมม คือ เราก้อ ก้อ “ ผมไม่รู้จักอธิบายเรื่องนั้นยังไง ดูทุกคนจะตั้งใจฟังมากเกินไปไหม มันพูดไม่ได้อ่ะ โอ๊ยยยยยยยยยยย
“ ก้อเราก้อ แค่ทบทวนความหลังไง ตามประสาคนเคยรักกัน ตอนแรกชั้นก้อจำเค้าไม่ได้หรอกนะ แต่พอได้มองหน้าเค้านานๆแล้ว เค้าเหมือนใครคนนึงที่อยู่ในฝันของชั้นมานานแล้ว ชั้นไม่เองก้อไม่เข้าใจว่า ทำไมชั้นถึงต้องฝันถึงคนๆนี้คนเดียวตลอดมา แต่ก้อไม่รู้จะถามใคร เพราะคิดว่าตัวเองความจำก้อเพิ่งจะฟื้นขึ้นมาบ้าง คิดว่าตัวเองคงจะประสาท แต่เมื่อได้คุยกับเค้ามากขึ้น มากขึ้น ชั้นก้อเข้าใจเลยว่า คนๆนี้คือคนที่ชั้นรัก เคยรัก และรักมากแน่ๆ แล้วมันก้อมีอีกหลายๆเหตุการณ์ตามมานะ ที่ทำให้ชั้นแน่ใจมากขึ้นๆ แล้วความจำในส่วนนั้นของชั้น มันก้อค่อยๆเผยออกมาเรื่อยๆ ทีละนิดๆ “ จากนั้นดิวก้อเดินมานั่งจับมือผมใกล้ๆอีกครั้ง เหมือนเป็นการแสดงความรักต่อหน้าทุกคนมั้ง ซึ่งผมเองก้อบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน มันคงเขินๆมั้ง ก้อเล่นมาแสดงต่อหน้าครอบครัวผมและคนสนิทผมอย่างนี้
“ และที่เรามาด้วยกันวันนี้คือ ชั้นจะพาอี้ไปที่บ้านชั้น ไปเจอกับทุกคน และไปบอกกับเค้าว่า คนๆนี้ เค้าคือคนที่ชั้นรัก และชั้นจะไม่ยอมที่จะแต่งงานกับใครทั้งนั้น ชั้นมั่นใจแล้ว ถึงได้ทำอย่างนี้ไป “ ดิวพูดด้วยความมั่นใจ
“ มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อแต่ก่อนแกทำแย่กับอี้ไว้ซะขนาดนั้น และมันก้อไม่เกี่ยวหรอกนะว่าแกจะความจำดี ความจำเสื่อมหรือยังไง เพราะมันทดแทนไม่ได้หรอก “ ต้งโพร่งออกมาด้วยความโมโห ไม่รู้ว่าเค้าจะอะไรนักหนา เรื่องมันผ่านไปแล้วนี่
“ ชั้นพอจะรู้บ้างนะว่า แต่ก่อนชั้นเคยเลวยังไงกับอี้ แต่ชั้นก้อค่อนข้างแน่ใจอีกว่า มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆเลย เพราะชั้นไม่ได้รู้สึกเกลียดอี้เลยแม้แต่น้อย แล้วอีกอย่างนะ ตัวเค้าเองก้อบอกด้วยว่า ที่ผ่านมา เค้าไม่ได้คิดอะไรแล้ว ไม่ถือสากับการกระทำเลวๆของชั้น เพราะเค้ารักชั้น และรักมาตลอด แค่นี้มันก้อน่าจะพอแล้วมั้ง ที่คนรักกันจะมาเริ่มต้นกันใหม่ มานึงหนึ่งกันใหม่ ในความทรงจำใหม่ๆ กับหัวใจดวงเดิม จริงไหมครับอี้ “ ดิวหันมาถามผม ซึ่งผมเองก้อไม่รู้จะตอบยังไง แต่ยังแอบหันไปมองหน้าต้งเล็กน้อย ก้อรู้เลยความต้งเครียดแค้นแค่ไหน แต่ผมควรทำยังไงดีล่ะครับ ???????
“ ต้ง เรื่องร้ายๆที่มันผ่านไปแล้ว ก้อให้มันผ่านไปเถอะ จะไปรื้อฟื้นกันทำไม ณ ตอนนี้ เค้าเองก้อน่าจะรู้สึกผิดและสำนึกแล้ว และอีกอย่างอี้ไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก “ ผมพูดทั้งยังก้มหน้าด้วย
“ ตอนนี้ สิ่งที่อี้อยากทำที่สุดคือ ได้อยู่กับคนที่อี้รัก และเค้าก้อรักอี้ และอี้ก้อมั่นใจว่าเค้าจะรักอี้ตลอดไป เหมือนที่อี้รักเค้า แล้วถ้าเราไปเจอครอบครัวของเค้า แล้วบอกเรื่องนี้ไป และถ้าพวกเค้ารับไม่ได้ พวกเราก้อจะไม่ว่าอะไร แต่จะแยกตัวออกมาเอง มาอยู่กันเอง อี้เชื่อว่า ความรักที่เรามีให้กัน จะนำทางให้ชีวิตเราดีขึ้นได้ “
จากนั้นแม่ก้อจัดอาหารมาให้ทุกคนทานกัน แล้วกก้อพูดคุยกัยเรื่องสัปเพเหระ เรื่องที่ผมไปเที่ยวมาบ้าง เรื่องที่ไปเจอดิวมาว่าเป็นมายังไง ผมก้อเล่าไปเรื่อยๆ จะมีดิวที่คอยแทรกเล่าอยู่เป็นระยะๆ ผมรู้สึกว่าความทรงจำของเค้าคงจะค่อยๆกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วมั้ง จากที่สังเกตมา มันก้อดีไปอย่างนะครับ ที่ผมจะได้ทั้งคนที่ผมรักจริงๆคืนมา แล้วก้อไม่ต้องไปรื้อฟื้นอะไรมากมาย แค่เราดำเนินชีวิตไปตามปกติของเราโดยมีเค้าอยู่เคียงข้างก้อน่าจะดี ขออย่าให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอีกเถอะ ไม่งั้นผมก้อคงไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว แต่เอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว สู้สุดๆครับ งานนี้
พอทานข้าวกันเสร็จแล้ว มันก้อได้เวลาที่ดิวจะต้องกลับบ้านไปพร้อมกับผม เพื่อไปเคลียร์เรื่องต่างๆที่มันค้างคาใจให้จบเสียที บอกตรงๆเลยนะว่าผมเองก้อกลัวๆอยู่ไม่น้อย กลัวว่าทางบ้านดิวเค้าจะไม่เห็นด้วย ไหนจะมีหลิง หลิงอีก ซึ่งถึงแม้ว่าหลิงหลิงเหมือนจะหลีกทางให้ แต่ก้อใช่ว่าทางผู้ใหญ่เค้าจะเห็นด้วยกับเรา และเหมือนดิวจะรู้ว่าผมคงจะกังวลไม่น้อย เค้าก้อจะคอยมาจับมือผมอยู่กลายๆ เหมือนเป็นการให้กำลังใจ มันก้ออาจจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น...มั้ง
พอตอนที่เรากำลังจะออกเดินทางไปนั้น ทางบ้านผม พี่กรณ์ ต้งก้อเดินมาส่งพวกเราที่รถด้วย โยที่แม่ของผมนั้นเดินข้างๆผมตลอด พร้อมทั้งโอบผมไว้ด้วย เหมือนแม่จะแอบรู้เลยว่าผมรู้สึกยังไง
“ อี้จ้ะ ถึงแม้อะไรจะเกิดขึ้น แม่ก้อยังเชื่อมั่นในการตัดสินใจของอี้นะ อี้รู้ใช่มั้ยว่าแม่รักอี้มากแค่ไหน และถ้าอี้รักใครแม่ก้อจะรักคนนั้นด้วย ต่อให้ใครไม่ยอมรับอะไรยังไง แม่ก้อไม่สนนะลูก “ โห....แม่เล่นมามุขนี้แล้ว ทั้งพูดทั้งน้ำตาซึม ผมรึจะกลั้นน้ำตาได้ โผเข้ากอดแม่อีกที น้ำตาไหลพรากๆ เฮ้อออออออออ นี่ผมจะไปรบกันรึไง ถึงได้ตื่นเต้นกันขนาดนี้
แม่ค่อยๆดันตัวผมออก ปาดน้ำตา แล้วหันไปคุยกับดิว
“ ดิว ฟังแม่นะ ไม่ว่าจะยังไง ใครรับได้ ไม่ได้ แต่ทางบ้านของอี้ รับได้เสมอนะ กลับมาทางนี้ก้อได้นะลูก และแม่ก้อเชื่อมั่นในตัวดิวมากๆว่าดิวจะไม่ทำให้อี้ต้องเสียใจอีก แม่ฝากอี้ด้วยละกันนะลูก “ แม่พูดซะผมต้องร้องไห้อีกโหใหญ่ๆอีก คราวนี้ผมเลยต้องกอดพ่อไว้เลย พ่อเองก้อเอามือลูบหลังผมเบาๆ เหมือนให้ผมรู้สึกอย่างนั้น
“ ครับแม่ แม่ไม่ต้องห่วง ยังไงดิวก้อจะไม่ทิ้งอี้ไปไหนอีกแล้ว ถึงแม้ว่าทางบ้านดิวจะรับไม่ได้ ดิวก้อจะขอออกมาอยู่กับอี้เอง ดิวอาจจะไม่มีสมบัติติดตัวมาเลยนะครับ แต่ทุกคนไม่ต้องห่วง ดิวจะทำทุกอย่างให้อี้มีความสุข ดิวยอมเป็นเด็กเสริฟที่ร้านนี้ หรือเป็นคนสวนเลยก้อได้ เพื่อที่จะเลี้ยงให้อี้สุขสบาย ดิวสัญญาครับ “ ดิวพูดเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่ผมก้อแอบขำไอ้ตรงที่บอกว่าเป็นคนสวนนี่แหละ ใครจะให้เค้าเป็นนะ หน้าที่อื่นมีเยอะแยะ ช่างพูดไป๊...
จากนั้นผมกับดิวก้อขับรถออกมาจากร้านของผม แล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านของดิว ซึ่งระยะทางมันไม่ได้ไกลเลย ในใจของผมมันเต้น ตุ๊บๆ ตลอดเวลา เหมือนกับตื่นเต้นอะไรก้อไม่รู้ ไม่ใช่ว่าผมไม่แน่ใจในตัวดิวนะ แต่ที่จริงผมเองก้อไม่อยากจะให้เค้าต้องผิดใจกับทางบ้านอีก ถ้าพวกค้ำไม่ยอมรับ แต่ก้อนะ อย่างที่เคยได้ยินหลายคนบอกผมไว้ ให้ผมทำตามหัวใจของตัวเองบ้างเถอะ เรื่องราวมันคงจะง่ายลงกว่านี้เยอะ...ส่วนดิวตอนที่ขับรถก้อจับมือผมตลอดเหมือนอยากให้ผมมั่นใจในตัวเค้า ผมก้อจะมั่นใจครับ
พอถึงบ้านดิวแล้ว ก้อมีคนมาเปิดประตูให้ จากนั้นดิวก้อขับรถเข้าไปในบ้านแล้วจอดรถไว้ที่โรงจอดรถ ผมเองนะก้อกลัวๆ กล้า ไม่ร็ว่าจะลงไปดีมั้ย หรือว่าจะนั่งรอที่รถดี ผมยังสับสนกับตังเองไม่น้อยเลย
“ ดิว อี้ไม่ลงไปได้มั้ย อี้นั่งรอที่รถนี่แหละ ถ้าอะไรยังไงมาบอกอี้แล้วกันนะ อี้ อี้ไม่กล้าอ่ะ “ ผมบอกไปตามนั้น
ดิวเข้ามาจับมือผมทั้งสองข้าง แล้วมองตาผม
“ ลงมาเถอะอี้ อี้ไม่ต้องห่วงนะ อี้ไม่ต้องพูดอะไร เดี๋ยวดิวพูดเอง ดิวแค่อยากให้อี้ไปเป็นกำลังใจให้ดิว ยืนข้างๆดิว ดิวสัญญษว่าดิวจะไม่ทำให้อี้เสียใจอีก อย่างที่เคยบอกว่า แม้ว่าดิวจะเคยสัญญามากี่ครั้ง แต่ดิวก้อแทบจะไม่เคยทำตามสัญญาเลยก้อตาม ครั้งนี้แหละ ที่ดิวจะทำ แม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ดิวจะอยู่ข้างอี้ตลอดไป อี้เชื่อดิวนะ “
ผมเองก้อไม่ได้พูดอะไรครับ ก้อเดินออกมาจากรถ แล้วเดินตามดิวไปที่บ้านเค้า ในใจเฝ้าคิดภาวนาว่า ขอให้ทุกอย่างราบรื่นด้วยเถอะ เพราะผมเองก้อเหนื่อยกับเรื่องนี้มามากพอแล้ว...พอเดินเข้าไปในบ้าน ดิวก้อจูงมือพาผมเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่ๆคนในบ้านจะมานั่งพูดคุยกัน หรือดูทีวีกัน หลังจากที่ทานข้าวเย็นกันแล้ว และในห้องนั้นผมเห็นน้าเนตร(แม่ของดิว)นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟากับพี่ฝ้ายพี่สาวของดิว แต่ผมไม่เห็นพ่อของดิวอยู่ในห้องนี้นะ สงสัยเค้าจะอยู่ในห้องทำงานมั้งครับ
“ แม่ครับ ดิวกลับมาแล้วครับ “
พอพูดจบแม่และพี่ฝ้ายก้อหันหน้ามาเหมือนกำลังจะพูดอะไร แต่พอเจอผมก้อเงียบไปเล็กน้อย ท่าทางเค้าจะดูประหลาดใจมากๆ
“ อ้าว แล้ว แล้ว แล้วดิวมา มากับอี้ได้ยังไงล่ะลูก แล้ว หลิง หลิงล่ะ เห็นไปด้วยกัน แล้ว แล้ว “ น้าเนตรพูดติดๆขัดๆเหมือนกับว่า หลิง หลิงไม่ได้บอกกับทางบ้านนี้ว่า ดิวได้เจอกับผมแล้วที่เกาะนั้น
“ แม่ครับ นี่อี้ไงครับ ดิวคิดว่าแม่คงจะรู้จักดี และแม่ก้อรู้ใช่มั้ยครับว่า ก่อนที่ดิวจะความจำเสื่อมนั้น เราเคยรักกันมาก่อน ใช่ไหมครับ เหมือนพรหมลิขิตเลยนะครับ ที่ทำให้ดิวได้เจอเค้าที่นั่น แล้วนี่พ่อไปไหนครับ พอดีดิวมีเรื่องจะคุยกับทุกคน “
“ อ้อ พ่ออยู่ห้องทำงานอ่ะจ้ะ ดิวมีอะไรเหรอ เรื่องด่วนมั้ยลูก “
“ ด่วนครับ ด่วนมากๆด้วย ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป เราต้องคุยกัน ยังไงดิวรบกวนพี่ฝ้ายไปตามพ่อมาให้ทีนะครับ เดี๋ยวดิวจะนั่งรอที่นี่กับแม่และอี้ “ ว่าแล้วดิวก้อพอผมไปนั่งที่โซฟา ส่วนพี่ฝ้ายก้อเดินไปตามพ่อของดิวแบบงงๆ ท่าทางของดิวดูจริงจังมาก จนผมเองก้อเริ่มกลัวๆแล้วเหมือนกันครับ
“ มีเรื่องอะไรเหรอดิว บอกแม่ได้มั้ย “ น้าเนตรถามขึ้น ตอนที่เรานั่งแล้ว
“ ทำไมแม่ไม่บอกว่าก่อนที่ดิวจะความจำเสื่อม ดิวรักอี้มาก่อน รักมากขนาดไหน ทำไมแม่ไม่บอกครับ “ ดิวตอบไม่ตรงคำถามครับ แต่กลับถามแย้งขึ้นมา จนน้าเนตรสะดุ้งไปเลย
“ แต่ดิว คือมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ เรื่องอย่างนี้มันซับซ้อน แล้วดิว ดิวก้อ...”
“ ดิวเคยถามแม่ใช่ไหมครับ ตอนที่รักษาหายใหม่ๆว่าคนๆนี้เป็นใคร ดิวพยายามอธิบายลักษณะท่าทางของเค้า ว่าเค้าเป็นยังไง แต่แม่ก้อว่าดิวคงเพ้อฝันไป มันไม่ใช่เรื่องจริง แล้วนี่ไงครับ เรื่องเพ้อฝันของแม่ ดิวพามาให้เห็นตัวเป็นๆเลย “ ดิวใส่เป็นชุดเลยครับ จนน้าเนตรอึ้งไปอีก ผมเงอก้ออดสงสารน้าเนตรไม่ได้ แต่ก้อจะให้ทำไงล่ะครับ
“ อย่าไปว่าแม่เค้าเลย พ่อเองล่ะที่บอกให้แม่พูดอย่างนั้น “ ไม่รู้ว่าพ่อของดิวมาตอนไหน พูดแทรกขึ้นมาทันที
“ ดิวอยากทราบเหตุผลครับพ่อ ว่าทำไมพ่อถึงต้องยัดเยียดหลิง หลิงให้ดิว ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่า ในใจของดิวนั้นไม่เคยรักเค้าแต่ “ ไม่ใช่น้าเนตรคนเดียวที่โดนกระหน่ำ แต่เป็นพ่อของดิวด้วยอีกคนที่โดน
“ ก้อแกความจำเสื่อม จนเราคิดว่าถ้ารักษาหายแล้ว แกจะจำเรื่องเก่าๆไม่ได้ไง แล้ว แล้ว อีกอย่างนะ แต่ก่อนแกกับหลิง หลิงก้อเหมือนจะชอบพอกัน พ่อก้อคิดว่าน่าจะต่อกันติดได้ นี่พ่อหวังดีนะดิว “
“ ผมขอบคุณในความหวังดีของพ่อนะครับ แต่ดิวบอกเสมอนี่ว่า ดิวรู้สึกว่าดิวไม่ได้ชอบหลิง หลิงเลย ดิว ดิวกับชอบผู้ชายคนที่ดิวฝันถึงมากกว่า นี่ถ้าดิวไม่บังเอิญเจอเค้าที่เกาะนั้น ป่านนี้ดิวคง คงได้หมั้นกับหลิง หลิงไปแล้วมั้ง หมั้นแล้วก้อแต่งงาน แต่งงานไปทั้งๆที่ยังค้างคาใจอยู่ว่าคนในฝันคนนี้เป็นใคร “ ดิวพูดไป น้ำตาก้อซึมไป เหมือนเค้าคับแค้นใจอะไรซักอย่าง
“ ดิว ฟังพ่อนะ พ่ออยากให้ดิวมีความสุข ได้แต่งงานกับคนที่เหมาะสม แล้วหลิง หลิงเค้าก้อดูเหมาะสมดี พ่อไม่ได้คิดจะทำร้ายความรู้สึกของดิวเลย แล้วเรื่องอะไรๆที่ผ่านมา พ่อก้ออยากให้มันผ่านไป พ่ออยากให้ดิวเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน แล้วจะมีใครล่ะ ที่จะยอมรับสภาพของคนความจำเสื่อมได้ ถ้าไม่ใช่หลิง หลิง นี่พ่อหวังดีนะลูก “
“ พ่อครับ ดิวขอบคุณอีกทีนะครับสำหรับความหวังดี แต่วันนี้ทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ ดิวได้พบกับอี้ ได้เจอกับอี้ คนที่ดิวเคยรักมาก มากจนสุดหัวใจ และดิวก้อได้สัญญาว่าจะอยู่กับเค้าตลอดไป “ ดิวปาดน้ำตาแล้วหันไปหาน้าเนตร
“ พ่อครับ แม่ครับ ดิวรักอี้ครับ ดิวไม่สนใจว่าในอาทิตย์หน้านั้นดิวจะต้องหมั้นกับหลิง หลิง หรืออะไรยังไง ตอนนี้ดิวได้ค้นพบหัวใจของดิวแล้ว และดิวก้อมีความสุขมากๆที่ดิวได้พบกับอี้ ยอดรักของดิว ได้โปรดนะครับ อย่าทำให้เราต้องแยกจากกันอีกเลย นึกเสียว่าสงสารดิวเถอะ นะครับ ให้ดิวทำอะไรก้อยอม ขอแค่อย่าแยกเราจากกันนะครับ “ ดิวพูดไปน้ำตาก้อไหลพรากๆ ผมเองก้ออดกลั้นน้ำตาไม่อยู่ร้องไห้ออกไปเช่นกัน ผมรับรู้ถึงความรู้สึกของดิวได้ว่าเค้ารู้สึกยังไง ผมเองก้อไม่ต่าง เมื่อเราได้เจอคนที่เรารักสุดหัวใจแล้ว ไหนเลยจะอยากแยกออกจากกัน
“ แต่ แต่ งานหมั้นจะจัดอาทิตย์หน้าแล้วนะลูก แล้วทุกอย่างก้อเตรียมพร้อมแล้ว แล้ว แล้ว... “จู่ๆดิวก้อผละมือออกจากผมไป แล้วเดินไปที่หน้าพ่อเค้าแล้วค่อยๆก้มลง กราบที่แทบเท้าของพ่อเค้า พ่อเค้าก้อตกใจก้าวถอยหลังไปนิดนึง พ่อเค้าเองก้ออึ้งๆที่เห็นอย่างนั้น ผมเองก้ออึ้งๆเช่นกัน ที่เห็นดิวกล้าทำขนาดนั้น
“ พ่อครับ ผมขอโทษ ที่ผมไม่สามารถสืบทอดสกุลได้เหมือนคนอื่นๆอย่างที่พ่อหวังไว้ แต่พ่อจะมีความสุขเหรอครับ ถ้าได้รู้ว่าลูกของพ่อไม่มีความสุขในชีวิตแต่งงานเลย พ่ออยากเห็นดิวตายทั้งเป็นเหรอครับพ่อ ฮือๆๆๆ “ ดิวทั้งกราบทั้งพนมมือไว้ที่อก ช่างเป็นภาพที่น่าสะเทือนใจนัก แล้วน้าเนตรก้อพุ่งลงไปกอดดิวทันที แล้วร้องไห้โหเช่นกัน ผมเห็นแล้วสงสารพวกเค้ายิ่งนัก พี่ฝ้ายด้วยอีกคนที่ยืนร้องไห้อยู่ไม่ห่างจากพวกเรานัก
“ คุณ ชั้นขอล่ะ ฮือๆ อย่าทำร้ายจิตใจลูกอีกเลย อย่าบังคับลูกเลยนะ งานหมั้นนั้น ถ้ามันจะเสียหาย เสียหน้าอะไรก้อช่างมันเถอะ ชั้นไม่สนใจแล้ว ชั้นอยากเห็นลูกชั้นมีความสุข ถ้าจะให้ชั้นกราบอีกคน ชั้นก้อยอมนะ “ น้าเนตรทำท่าจะกราบเท้าอีกคนแต่พ่อของดิวก้อก้มลงรั้งไว้ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าพ่อของดิวก้อร้องไห้เช่นกัน
“ พอๆๆคุณ อย่าเลยๆ คุณคิดว่าผมจะเป็นพ่อใจร้ายขนาดนั้นเหรอ ฮือๆๆ มันก้อจริงที่ทุกอย่างมันได้เตรียมไว้หมดแล้ว แต่ถ้าเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมก้อจะยกเลิกมันให้หมดเลย ช่างมันประลัยใครจะว่ายังไง ขอเพียงแค่ให้ลูกชายของผมมีความสุขอีกครั้ง มันคงไม่ลำบากไปหรอก ผมก้อไม่สนเช่นกันนะ ฮือๆๆ “
“ นี่ นี่ตกลงพอจะยกเลิกงานหมั้นผมกับหลิง หลิงแล้วใช่ไหมครับ “ ดิวถามอึ้งๆ
“ ใช่สิลูก ยกเลิกให้หมด เรื่องทุกอย่างเดี๋ยวพ่อจะจัดการเอง ขอเพียงให้ดิวมีความสุข ต่อให้ต้องเสียอะไรไป พ่อก้อยอม พ่อขอโทษนะที่พยายามแยกดิวจากอี้อีกครั้ง แต่พ่อไม่รู้จะทำไงจริงๆ ดิวเข้าใจพ่อนะ “
“ พ่อครับ ฮือๆๆๆ ผมรักพ่อครับ ฮือๆ ผมขอโทษครับ ฮือๆๆๆๆๆ “
“ ดิว ไม่ต้องขอโทษหรอกลูก ความรัก มันไม่มีใครผิดใครถูกหรอก นี่มันชีวิตของลูก ถ้าลูกคิดว่ามันดีแล้ว คนที่เป็นพ่อ เป็นแม่ก้อต้องเห็นดีด้วยสิ ยังไงเราก้อเป็นครอบครัวเดียวกันนะลูก ฮือๆๆๆๆ “
ผมอยากให้ทุกคนมาเห็นภาพนี้จัง ภาพที่สามคนพ่อ แม่ ลูกมาร้องไห้กอดกันอย่างนี้ ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจยิ่งนัก พกวเค้ากอดกันเหมือนกับไม่เคยกอดกันมากก่อน และไม่นานนักพี่ฝ้ายก้อเดินเข้าไปกอดด้วยคน อืมมมมมมม จะว่าไปแล้ว เรื่องของเรามันก้อเคลียร์ตรงนี้ไปได้แล้วนะ แม้ว่าทุกคนจะเสียน้ำตาไปแล้วก้อตามเถอะ แต่ถ้าน้ำตามันแลกกับการที่ทุกคนได้เข้าใจกันมากขึ้นเห็นใจกันมากขึ้นนะ ผมว่ามันคุ้มนะครับ...
ผมปลีกตัวเดินออกมาที่หลังบ้านของดิว เพื่อให้พวกเค้าได้คุยอะไรกันต่ออีกเล็กน้อย ตามประสาครอบครัว ผมนั่งลงที่ม้านั่งข้างๆสระว่ายน้ำ ในใจมันคิดขอบคุณอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้เรื่องมันง่ายขึ้น และนี่คงถึงเวลาแล้วสินะ ที่ผมจะพบกับความสุขที่ผมใฝ่ฝันหาจริงๆสักที วันที่ผมจะได้อยู่กับคนที่ผมรัก และเค้าก้อรักผม ขอบคุณสวรรค์นะครับ ที่เห็นในความรักของพวกเรา ขอบคุณจริงๆ

ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยสักพัก พี่ฝ้ายก้อเดินจูงดิวมาทางผม ผมหันไปมองหน้าดิวแล้วอดขำไม่ได้ หน้าตาเค้าดูแย่มากๆ ตาบวมเป่งเชียว คงจะร้องไห้หนักไม่น้อย แล้วพี่ฝ้ายก้อเดินมานั่งข้างๆผม
“ อี้จ้ะ พี่ไม่รู้นะว่าทำไมเรื่องราวมันถึงได้เป็นอย่างนี้ แต่จริงๆพี่ก้อแอบดีใจที่พี่เห็นน้องชายของพี่มันได้มีความสุขอีกครั้ง พี่มั่นใจมากๆ ว่าน้องพี่รักอี้มากๆนะ และหวังว่า อี้คงจะรักเค้ามากๆเช่นกันนะจ้ะ “ พี่ฝ้ายกุมมือผมเบาๆ ผมเองก้อยิ้มให้พี่ฝ้าย
“ พี่ฝ้ายครับ ผมยืนยันเลยครับว่า ผมรักดิว รักมาก และจะรักตลอดไป ดิวยอมทำขนาดนี้แล้ว ถ้าผมรักน้อยกว่านั้น มันคงเป็นเรื่องที่แย่มากใช่มั้ยครับพี่ “
“ แต่อี้ไม่ชนะหรอกนะ ยังไงดิวก้อรักมากกว่าอี้รักดิวด้วย “ จู่ๆดิวก้อพูดแทรกขึ้น ทำหน้าทำตาน่าตีชะมัดเลย
“ ไม่จริง อี้รักมากกว่า รู้มั้ยตอนที่ไม่อยู่กับดิวนะ อี้ไม่มีใครในหัวใจเลย มีแต่ดิวคนเดียว ฉะนั้น อี้ชนะเห็นๆ “ ผมเองบ้างสิ อย่ามาเล่นไม้นี้กับผม เพราะผมก้อมั่นใจในความรักของผมเช่นหัน หึหึ...
“ ไม่จริงอ่ะ คิดดูสิ ขนาดดิวความจำเสื่อมนะ ในสมองดิวยังมีแต่รูปอี้เลย พอรักษาหายก้อยังคิดถึงอี้ตลอดเลย แม้จะจำไม่ได้ก้อตาม ดิวไม่รู้ล่ะ ยังไงดิวก้อรักมากกว่า รักมากๆๆๆๆๆๆด้วยอ่ะ “ นั้นไง เอาเลยๆ น่าตีมั้ยล่ะคุณ ???
“ แต่อี้รักดิวก่อนนะ รักตอนไหนไม่รู้ แต่พอมารู้ตัวนะ ก้อรักเลย แล้วถอนตัวไม่ขึ้นด้วย หึหึ อี้ชนะ “ ผมยังไม่ยอมครับ
“ ใครบอกล่ะ ดิวรักอี้ตั้งแต่แรกเห็นเลย เคยได้ยินป่าว รักแรกพบอ่ะ ยังจำได้มั้ยตอนที่รถมอเตอร์ไซค์ของอี้มาชนรถดิวอ่ะ ดิวยังจำได้เลยนะ จำได้ละเอียดด้วย 55555+ ความจำดิวกลับมาแล้ว ดิวไม่ยอมแพ้หรอกนะ “ โอ๊ยยยยยยย ครับๆ ผมควรต้องยอม ชิมิ เนี่ยะ
“ เอาล่ๆ จะแข่งรกักันก้อแข่งไปนะ พี่ไม่อยู่เป็นก้างขวางคอแล้ว ไปดีกว่า “ ว่าแล้วพี่ฝ้ายก้อเดินออกไป แต่ดันผลักดิวให้มานั่งข้างๆผมแทน เล่นเอาซะผมตกใจเล็กน้อยเลย แม้คุณพี่ฝ้ายดันเล่นไม้นี้...
พอพี่ฝ้ายเดินไปแล้ว ดิวก้อมองหน้าผม ส่งยิ้มหวานในแบบที่ผมไม่เคยเห็นเค้ายิ้มให้ผมมาก่อน ผมเองก้อยิ้มกลับไปหาเค้าเช่นกัน ผมไม่รู้นะว่าผมยิ้มยังไง ผมแค่รู้สึกว่าผมดีใจและปลื้มใจมากๆเท่านั้นเอง
“ อี้ครับ ดิวมีเรื่องจะบอกอ่ะว่า พ่อดิวคงไม่ยกเลิกงานหมั้นแล้วล่ะ “ เค้าพูดแล้วก้อหุบยิ้มลง อ้าววววววว
“ อ่ะ อ่ะ อ้าววววว แล้ว แล้ว ยังไงล่ะ “ ผมเองก้อตกใจสิ ก้อคิดว่าเคลียร์ไปแล้วนี่นา
“ อย่าตกใจนะที่รัก แค่เปลี่ยนจากงานหมั้นของดิว กลับหลิง หลิง เป็นงานหมั้นของเราไง เดี๋ยวรายละเอียดปลีกย่อยทุกอย่างพ่อกับแม่ดิวเค้าจะจัดการเองนะ อี้ไม่ต้องห่วงนะ อี้แค่อยู่ข้างๆดิวก้อพอแล้ว อี้ไม่ต้องทำอะไรแล้ว “ ดิวพูดยิ้มๆ จนผมต้องยิ้มตาม
“ ขอบคุณนะดิว ขอบคุณจริงๆที่ทำตามสัญญา แม้ว่ามันจะยังไม่เกิดขึ้นเลยก้อตาม แต่ดิวก้อยังรักษาสัญญาไว้ด้วยคำพูด และการกระทำในวันนี้ อี้ซึ้งใจจริงๆครับ ที่ดิวยอมแลกขนาดนี้ ซึ้งใจจริงๆ “
“ ดิวเองต่างหาก ที่ต้องขอบคุณอี้ ที่ยังรัก และรอดิวเสมอ นี่ถ้าอี้คบกับคนอื่นไปแล้วนะ ตอนที่ดิวหายไปรักษาตัว ป่านนี้ ดิวคงช้ำใจตายไปแล้วมั้ง ยังไงก้อ ขอบคุณนะครับที่รัก ขอบคุณจริงๆ “ ดิวจับมือของผมขึ้นมาจูบเบาๆ ผมเองก้ออายเขินหันหน้าไปทางอื่น แล้วจากนั้น ผมเห็นดิวเค้าล้วงเอาอะไรในกระเป๋าของเค้าออกมา มัน มัน....มันคือแหวนเพรชครับ แหวนวงนั้นที่ดิวเคยให้ผม นี่ดิวยังเก็บมันไว้เหรอ ??? จากนั้นดิวก้อนำมันมาสวมใส่นิ้วนางของผม ผมเองก้อทั้งดีใจ ทั้งตื่นเต้น ทั้งตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก จนน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง ผมอธิบายความรู้สึกไม่ได้จริงๆครับ
“ แหวนวงนี้ ถือเป็นการตอบแทนความรักที่อี้มีให้ต่อดิวมาช้านาน และดิวก้อได้รับรู้มาเสมอ แปลกเหมือนกันเนอะ คนที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย คนที่เหมือนจะเกลียดกัน แต่กลับมารักกันได้ไงไม่รู้ 555555+ “ ดิวพูดทั้งหัวเราะไป จนผมต้องหัวเราะตาม
“ ไอ้บ้า “ นั่นคือคำตอบรับของผมกับคำพูดของดิวมั้ง อิอิอิอิอิ

---------- จบบริบูรณ์ ---------

Alexie333 · «ตอบ #5911 เมื่อ17-05-2013 16:20:10 »

จบแล้วนคร๊าบบบบบบบบบบ

จบได้เสียที หลังจากที่หายไปนานมาก อิอิ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ

ผมซึ้งใจมากๆ

ไว้มาคุยกันต่อนะครับ

ขอทำงานแป๊บบบบบบบบบบบ

nunnan · «ตอบ #5912 เมื่อ17-05-2013 18:51:41 »

จบแล้วววว ดิวอี้ น่ารักกกที่สุดดดด

loveaaa_somsak · «ตอบ #5913 เมื่อ17-05-2013 18:54:10 »

อ่านไป 30 กว่าหน้า แต่มาขอบคุณครับที่แต่งจนจบ

เรื่องนี้ยาวมาก

Violet Rose · «ตอบ #5914 เมื่อ17-05-2013 20:43:38 »

หายไปนานมากกกกกกกกก คิดถึงนะจ๊ะ

ขอให้ดิวอี้มีแต่ความสุขๆๆๆๆๆ โชคดีๆๆๆๆๆ ขอบคุณมากๆ เลยที่นำเรื่องดีๆ มาลงในเล้า
อย่าลืมต่อตอนพิเศษนะ 55555

Alexie333 · «ตอบ #5915 เมื่อ18-05-2013 00:51:46 »

ตอนพิเศษเหรอครับ ?????

ที่จริงก็มีคิดๆไว้อยู่นะครับ แต่ยังไม่ได้เริ่มเขียนเลย

ไม่แน้ใจว่าจะมีคนรออ่านหรือเปล่า

โดดเดี่ยวแต่ไม่ · «ตอบ #5916 เมื่อ18-05-2013 12:45:57 »

ซึ้งใจเหลือเกิน ติดตามนิยายเรื่องนี้มาตั้งแต่ปี2009 จน มา ณ ปัจจุบัน
ทุกอย่างดูลงตัว มิตรภาพ ความรัก ความผูกพันธ์ ที่ทำให้อี้และดิวได้
กลับมารักกันอีกครั้ง กี่ครั้งที่เจ็บปวด กี่ครั้งที่ทำร้ายกัน กี่ครั้งที่ถูกกีดกัน
ระยะเวลาที่ยาวนาน ไม่เคยทำให้ความรักของสองคนนี้เปลี่ยนไปเลย
ขอบคุณน้อง อเล็กซ์ ที่มาต่อนิยายเรื่องนี้ให้จบลงได้ด้วยดีครับ
ขอบคุณอีกครั้ง

malula · «ตอบ #5917 เมื่อ18-05-2013 23:02:00 »

กำลังเริ่มอ่าน เกลียดดิว ป่วนมาก ชอบต้ง

Alexie333 · «ตอบ #5918 เมื่อ19-05-2013 15:18:09 »

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ

ขอบคุณทุกความอดทนที่ตามมาตลอด

เด๋วมาตอบอีกนะครับ ทำงานก่อนนนนนนนน

kyoya11 · «ตอบ #5919 เมื่อ19-05-2013 16:24:09 »

แวะมาดูอีกทีจบแล้ว

แสดงว่าไม่ได้เข้ามานานมาก

รอตอนพิเศษต่อไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE · « **ตอบ #5919 เมื่อ:** 19-05-2013 16:24:09 »

ประกาศที่สำคัญ

ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432

รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0

Alexie333 · «ตอบ #5920 เมื่อ20-05-2013 22:18:53 »

ก่อนอื่นจะบอกว่า ผมขอกล่าวอะไรเป็นทางการหน่อยนะครับ

คืออย่างแรกต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนิยายของผมมาเป็นอย่างดี

แม้ว่าบางครั้งผมจะหายไปนานมากกกกกกกกกกกกกก ก็ตาม

ความพยายามของทุกคนก็ยังตามและรออย่างสม่ำเสมอ

ผมซึ้งใจจริงๆครับ

ส่วนที่มีคนถามหาตอนพิเศษนั้น ที่จริงผมคิดไว้คร่าวๆแล้วนะครับ

แต่ยังไม่ลงมือเขียนเลย เพราะว่าติดด้วยอะไรหลายๆอย่าง

เลยจะมาขอความเห็นจากทุกท่านนะครับว่ายังไงดี

รอคำตอบจากผู้อ่านที่น่ารักนะครับ

จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

kyoya11 · «ตอบ #5921 เมื่อ23-05-2013 18:50:13 »

แต่งเล้ยยย

yong · «ตอบ #5922 เมื่อ25-05-2013 17:51:19 »

เพิ่งอ่าน กำลังตามอ่าน ขอให้กำลังใจนะครับ แล้วจะโพสมาอีก

Alexie333 · «ตอบ #5923 เมื่อ30-05-2013 23:33:08 »

คือแบบว่า อยากจะย้ายนิยายเรื่องนี้

ไปที่ห้องนิยายที่แต่งจบแล้วอ่ะครับ

แต่ย้ายยังไงเอ่ย ?????

ใครรู้ช่วยบอกผมทีเน้อออออออออออออ

ขอบคุณครับ จุ๊บๆๆๆ

yong · «ตอบ #5924 เมื่อ31-05-2013 15:01:44 »

ตามอ่าน ชอบตังนะครับ

kyoya11 · «ตอบ #5925 เมื่อ31-05-2013 18:17:27 »

แจ้งพี่โมทั้งสาม ได้เลยจ้า ^^

dr_tylenol · «ตอบ #5926 เมื่อ05-06-2013 02:07:14 »

จบแล้งครับบบ สนุกมากเลยครับ ย้ายเถอะครับ ขอร้องง

taroni · «ตอบ #5927 เมื่อ15-06-2013 15:23:47 »

Alexie333 · «ตอบ #5928 เมื่อ18-06-2013 23:41:02 »

อ้างจาก: dr_tylenol ที่ 05-06-2013 02:07:14

จบแล้งครับบบ สนุกมากเลยครับ ย้ายเถอะครับ ขอร้องง

ย้ายม่ะเป็นอ่ะ ส่วนเรื่องแจ้ง เราแจ้งไปแล้ว

แต่ยังเงียบมากๆ งือๆๆๆๆๆๆๆๆ

Alexie333 · «ตอบ #5929 เมื่อ18-06-2013 23:55:54 »

เพิ่งเช็คเมื่อกี้นี้

สรุปว่าย้ายห้องแล้ว

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มีกำลังใจเขียนตอนพิเศษแล้ว

เอาใจช่วยเราด้วยน๊าาาาาาาาาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE · « **ตอบ #5929 เมื่อ:** 18-06-2013 23:55:54 »

zuu_zaa · «ตอบ #5930 เมื่อ29-06-2013 21:28:15 »

ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันสักที

เรื่องราวมหากาพย์มากมาย เศร้าเค้าน้ำตาไปหมด

แล้วจะรอตอนพิเศษนะคะ

kyoya11 · «ตอบ #5931 เมื่อ03-07-2013 19:16:27 »

ranyoo · «ตอบ #5932 เมื่อ05-07-2013 20:50:24 »

รวมเล่มไหมคับ ?

อยากได้ๆ

Alexie333 · «ตอบ #5933 เมื่อ07-07-2013 00:16:55 »

อยากทำอยู่เหมือนกันนะครับ แต่ขอทำตอนพิเศษก่อนได้มิครับ พอดีช่วงนี้อาการป่วยเริ่มมาอีกแล้ว

คือไม่ค่อยอยากนอนดึกเท่าไหร่ แต่ยังไงจะรีบนะครับ

รักเสมอ ทุกคน จุ๊บๆๆๆ

อ้างจาก: ranyoo ที่ 05-07-2013 20:50:24

รวมเล่มไหมคับ ?
อยากได้ๆ

changyed · «ตอบ #5934 เมื่อ01-08-2013 05:36:09 »

จากนั้น

Alexie333 · «ตอบ #5935 เมื่อ13-08-2013 23:51:22 »

อ้างจาก: changyed ที่ 01-08-2013 05:36:09

จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น จากนั้น

555555555555555555555555+++++++++++++++++ ขำคุณคนนี้จัง จากนั้นๆๆๆ อิอิ

summerkiss · «ตอบ #5936 เมื่อ15-08-2013 20:48:23 »

สุดท้ายก็ดิว >< แฮปปี้ ชอบมากๆค่ะ เรื่องนี้

อี้ดิว รักที่สุด <3

(= = ความจริงเราแอบ เลิกอ่านไปตอนที่แฟนอี้มีชู้นั่นแหละ เจ็บแทนอี้ T^T :: แต่ทำใจมาอ่านอีก เพราะคิดถึงอี้)

Alexie333 · «ตอบ #5937 เมื่อ17-08-2013 23:35:00 »

อ้างจาก: summerkiss ที่ 15-08-2013 20:48:23

สุดท้ายก็ดิว >< แฮปปี้ ชอบมากๆค่ะ เรื่องนี้ อี้ดิว รักที่สุด <3

(= = ความจริงเราแอบ เลิกอ่านไปตอนที่แฟนอี้มีชู้นั่นแหละ เจ็บแทนอี้ T^T :: แต่ทำใจมาอ่านอีก เพราะคิดถึงอี้)

ขอบคุณนะครับที่ตามอ่านจนจบ นับว่าเป็นกำลังใจที่ดีทีเดียว

ช่วงนี้ขอพักก่อนนะ อาจจะตอนพิเศษเพิ่มมาอีก เอาไว้ให้ว่างๆกว่านี้ก่อนนะครับ

รักเสมอ จุ๊บๆๆๆๆ

Alexie333 · «ตอบ #5938 เมื่อ11-09-2013 02:29:00 »

เข้ามาดันเจ๋ยๆๆๆ มะมีไรครับ

ส่วนตอนพิเศษเค้ายังจำได้น๊าาาาาาาาาาา

ขอเวลาแป๊บบบบบบบบ แต่ไม่นานเมหือนเมื่อก่อนหรอก

จุ๊บๆๆๆๆ

miyuujung · «ตอบ #5939 เมื่อ12-02-2014 08:00:28 »

ยาวมากๆๆๆ เรื่องเล่าหรือนิยายคะเนี่ยะ ดราม่าเยอะมากๆ เรียกว่ากินจนอิ่ม มาม่าเต็มพุง 55 อ่านไปน้ำตาซึมไป แต่จบแฮปปี้ ดิวอี้ อี้ดิว รักกันตลอดไปน้าาา

ขอบคคุณ Alexie333 ด้วยนะคะ

ข่าว:

ผู้เขียน หัวข้อ: สัญญารัก สัญญาสวาท -- ตอนพิเศษ บทที่1 หลังมรสุม (After the Storm) (อ่าน 888250 ครั้ง)

Violet Rose

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ranyoo

changyed