รัก...ทำนายไม่ได้ ภาค 1+2 (END) ตอนแถมเล็กๆน้อยๆเอาฮา (P41 21/7/56)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รัก...ทำนายไม่ได้ ภาค 1+2 (END) ตอนแถมเล็กๆน้อยๆเอาฮา (P41 21/7/56)  (อ่าน 413061 ครั้ง)

melon_jung

  • บุคคลทั่วไป
งุงิ...โอเช...รอได้จ้า

แต่อย่านานนะ...แบบว่าคิดถึงลุงธีกะน้องต้าแล้วอ่ะ...อิอิ

ออฟไลน์ A-J.seiya*

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +306/-8


มาดันรอ

 :call:


ออฟไลน์ ลูกหมู

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +394/-0
    • Lookmuh Novel blog
Re: [นิยาย] Unpredictable love : รัก...ทำ
«ตอบ #122 เมื่อ23-02-2009 11:44:24 »

^
^
ดันดีนัก  :z13: จิ้มซะเลย ฮ่าๆๆ


:pig2:เพิ่งเห็นเรื่องนี้อ่ะ  แต่จะบอกว่าเราเป็นแฟนพันธ์แท้เรื่องคนโรคจิตเลยอ่ะ  ขำสุดๆ โดยเฉพาะภาค 2

ถ้ามีเรื่องอื่น  ทยอยเอามาลงที่เล้าอีกน๊า

ขอบคุณค่า +1 สำหรับแฟนๆ  :pig4:

ลูกหมูสอบเสร็จแล้วไหมคะ ยังไงรอตอนต่อไปนะ  o13

เรียบร้อยค่ะ! เรียนจบแล้ววว (ถ้าไม่ต้องสอบซ่อมนะ)  o22



++++++++++++++++++

ตอนที่ 6



เฮ้อ~

คืนก่อนหน้านั้นโต้รุ่ง คืนหลังจากนั้นนอนไม่หลับ เมื่อคืนกลับบ้านโคตรดึก แล้วคืนนี้ยังตาค้างเพราะซัดกาแฟไปอีก ชีวิตนี้จะได้พักผ่อนมั้ยวะกู

ผมนอนหลับตาถอนหายใจอยู่บนโซฟาตัวเก่ง...โซฟาที่ยาวไม่พอช่วงตัว นอนแล้วเหมือนไม้กระดานยาวๆที่ถูกพาดอยู่บนเสาสองด้าน นึกภาพตามนะครับ...หัวอยู่เสานึง เท้าอยู่อีกเสานึก ส่วนตรงกลางก็แอ่นลงล่างเหมือนมีอะไรมาถ่วงไว้...อุบาทว์สิ้นดี

แถมแอร์ก็หนาวชะมัด ผ้าห่มก็อยู่ในห้องนอนที่ไอ้ตัวแสบยึดไป

“ฮัดเชี่ย!!” เสียงจามผมเองครับ ไม่ได้ด่าใคร

ผมยกหลังมือขึ้นปาดน้ำลายเช็ดกับเสื้อนอน...อย่าทำตามนะครับ มันสกปรก...

ตอนนี้อยากพักมากครับ แต่นอนไม่หลับจริงๆ สิ่งที่ทำได้ก็แค่นอนหลับตาแขนก่ายหน้าผากแล้วพยายามสั่งตัวเองให้หลับ

...ตาต้าหนึ่งตัว...ตาต้าสองตัว...ตาต้าสามตัว...ตาต้าสี่ตัว...

“...”

เวร! จะหลับมั้ยเนี่ย เห็นแต่หน้ามันลอยไปลอยมา...

...แกร๊ก...

เห? ท่าทางจะไม่ได้มีแค่ผมที่นอนไม่หลับซะแล้ว

ผมนอนนิ่งท่าเดิม ให้อีกฝ่ายคิดว่าผมหลับไปแล้ว แต่กางหูเต็มอัตราเพื่อลอบสังเกตการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม

ไอ้เปี๊ยกมันเดินย่องมาทางโซฟา ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆก้าวมาช้าๆ สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่ด้านหน้าผม ได้ยินเสียงผ้าเสียดสีกัน ก่อนจะรู้สึกถึงลมร้อนๆที่พัดเบาๆข้างแก้มตัวเอง

ไอ้เปี๊ยกคงกำลังนั่งมองหน้าผมอยู่...มันมองนิ่งๆไม่หือไม่อือ มองอยู่อย่างนี้นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่ในความรู้สึกผมที่ต้องแกล้งหลับอย่างนี้มันนานชะมัด

...ไปซะทีดิวะ กูเกร็งจนตะคริวจะขึ้นแล้วเว้ย...

“นี่ลุง...” สุดท้ายไอ้เปี๊ยกก็พูดออกมาเบาๆ...มันรู้รึเปล่าวะ ว่าผมยังสติเต็มร้อยอยู่...

“...ลุงชอบผมจริงอะ?” ผมไม่ตอบมันครับ มันก็นั่งมองหน้าผมอยู่เหมือนเดิม

สัมผัสอุ่นร้อนทาบลงบนแก้มผมเบาๆ ก่อนจะถอยห่างไป ได้ยินเสียงขยับตัว กับไออุ่นของไอ้เปี๊ยกที่หายไปแล้ว...มันคงยืนขึ้นแล้วล่ะ...หลังจากนั้นผ้าห่มนุ่มๆก็คลุมลงมาบนตัว

“ถ้าชอบจริง...ก็อย่าทิ้งกันซะก่อนล่ะ”

โชคดีที่มันเดินเข้าห้องไปแล้ว ไม่อย่างนั้นต้องความแตกแน่ๆ เพราะตอนนี้ผมแกล้งทำเป็นหลับไม่ไหวแล้วน่ะสิครับ หัวใจมันเต้นแรงจนต้องเอามือไปกด แถมปากยังฉีกยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ด้วย

อย่าทิ้งกันงั้นเหรอ?...ให้ความหวังกันอย่างนี้มัน...โอ๊ย!...ไอ้เปี๊ยก!...ไอ้ตัวน่ารัก!...น่ารักอย่างนี้ใครจะทิ้งลงวะ...ไม่ไหวแล้ว!!...แล้วคืนนี้ผมจะข่มตานอนได้ยังไง...อยากกอดมัน อยากจูบมัน อยากมองหน้าใสๆกับตาโตๆของมัน นี่ผมเป็นอะไรไป ทำอย่างกับเด็กวัยรุ่นไม่เคยมีความรักอย่างนั้นแหละ...

ผมลุกขึ้นนั่ง สูดกลิ่นหอมของไอ้เปี๊ยกจากผ้าห่ม...ฮ่า...ชื่นใจ

ว่าแต่...ผ้าห่มมีผืนเดียว มันเอามาให้ผมอย่างนี้ แล้วตัวมันจะห่มอะไรล่ะ? แอร์ในห้องมันเย็นน้อยกว่านอกห้องซะที่ไหน ผมนอนเองยังสั่นซะขนาดนี้ แล้วไอ้เปี๊ยกมันจะทนได้เหรอ

ผมลุกเดินไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอน กะจะเคาะเรียกแล้วคืนผ้าห่มให้มันน่ะครับ...ตอนนี้คิดแค่นี้จริงๆนะ ไม่ได้อกุศลอะไรเลย เชื่อผมดิ

แต่ก็อยากลองพนันดูเหมือนกันครับ ว่ามันเปิดใจให้ผมจริงๆรึเปล่า ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก เอื้อมมือไปลองบิดลูกบิด...ปรากฏว่ามันไม่ได้ล็อคประตูแล้วครับ...ฮ่าๆๆๆ

ไอ้เปี๊ยกนอนอยู่ริมเตียง หันหลังให้ผม...ชุดนอนเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นวาบหวิวของมันคงจะกันแอร์ไม่ได้หรอก ถึงได้นอนขดซะขนาดนั้น

ผมเอาผ้าห่มห่มคืนมัน แล้วก็ขอซุกตัวตามเข้าไปด้วยซะเลย...มันคงยังไม่หลับหรอกครับ เพราะตัวมันยังขยุกขยิกอยู่เลย...ผมแนบตัวเข้ากับแผ่นหลังมัน แล้วโอบเอวให้ตัวเราชิดกันมากกว่าเดิม ตอนแรกมันขืนตัวหน่อยๆ แต่สุดท้ายก็ยอมให้ผมกอดดีๆ

ตัวมันหอมดีชะมัด ผิวมันตอนนี้เย็นเฉียบอย่างกับน้ำแข็ง...แต่กอดแล้วชื่นใจ...ผมซุกหน้าเข้ากับกลุ่มผมมัน สูดกลิ่นแชมพูเข้าเต็มปอด มือข้างนึงก็ลูบๆแขนมันเล่น

เห็นมันไม่ว่าอะไรเลยเอาใหญ่ครับ ผมล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อกล้ามของมัน ลูบหน้าท้องมันวนไปมา...อืม ไอ้เปี๊ยกนี่มันเนื้อแน่นเหมือนกันนะ...ว่ากันตามตรง มันก็หุ่นผู้ชายล่ะครับ...

มันจับมือผมหมับ! “นี่...”

“หือ?” ผมออกเสียงได้แค่นี้ล่ะครับ เพราะปากกำลังซุกที่ต้นคอมันอยู่ มันย่นคอหนียิกเลยครับ สงสัยจะบ้าจี้แฮะ

“หยุดได้แล้ว คนจะนอน” มันกระเถิบหนี...ไม่สำเร็จหรอก ไอ้เปี๊ยก

“ก็นอนไปสิ” ไม่ได้กวนนะครับ อยากนอนก็นอนไปผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว...แค่ขอผมกล่อมน้องชายตัวเองให้หลับก่อนเท่านั้นเอง

“อ๊ะ!” มันร้องอุทานออกมาเบาๆ เพราะผมดันส่วนที่‘ตื่นแล้ว’ใส่ก้นมัน “ไอ้ลุง!!”

“ครับผม?” ผมเบียดเข้าไป มันก็กระเถิบหนี...หารู้ไม่ว่ามันยิ่งเป็นการกระตุ้นมากกว่าเดิมซะอีก ผมเอาแขนลอดใต้คอให้มันหนุนแทนหมอน จับคางมันบังคับให้หันหน้ามารับจูบ แต่มันหันหน้าหนี สุดท้ายเลยได้แค่เล็มๆเลียๆมุมปากมันเล่น

มือที่วางอยู่บนหน้าท้องมันเริ่มซุกซนครับ  เลื้อยผ่านขอบกางเกงยางยืดเข้าไปก็เจอกับน้องชายของมันที่ตาสว่างไม่แพ้ของผมเลย...หึ...ไหนว่าจะนอนไงวะ ไอ้เปี๊ยก...

ผมจับของมันไว้ในอุ้งมือ ใช้นิ้วโป้งเขี่ยด้านบนนิดหน่อย เท่านั้นล่ะ มันแหงนหน้าตัวเกร็งเลยครับ

“หยุด...” ได้ยินเสียงห้ามกระเส่าๆอย่างนี้ยิ่งหยุดไม่อยู่ครับ

ผมจับบ่ามันบีบเบาๆ “ต้า...หันกลับมา”

“ฮึก...ไม่เอา” ไอ้ตัวดื้อ ยังไงก็ไม่ยอมหันกลับมาครับ สุดท้ายผมเลยถอดใจ เล่นกับมันท่านี้ก็ได้วะ

ส่วนหน้ามันเริ่มเปียกหน่อยๆ ไอ้เปี๊ยกคงเพลินเต็มที่ ถึงได้เคลื่อนสะโพกตามการขยับมือของผม ผมก็เบียดด้านหน้าตัวเองเข้ากับร่องด้านหลังมัน มือที่ว่างอยู่เลื่อนลงมาซุกผ่านขอบกางเกง หลีกหนีอีกมือที่กำลังเมามัน เข้าไปแตะด้านหลังที่ยังสงบอยู่แทน

พอแตะโดนเท่านั้น มันสะดุ้งสุดตัว สองมือจับแขนผมแน่นจนเล็บจิกลงมา เหมือนสติมันจะกลับมาเต็มร้อยอีกครั้ง มันร้องห้ามเสียงดัง

“ไม่!”

ผมยังไม่ฟังมันครับ ดึงดันจะสอดนิ้วเข้าไปให้ได้ จนสุดท้ายได้ยินเสียงมันสะอื้น

“ฮึก! ไม่เอา ขอร้อง ไม่เอา...”

“ทำไมล่ะครับ ไม่ชอบเหรอ?” ผมจูบแก้มปลอบมันเบาๆทีนึง มันก็ซุกหน้าหนีลงกับหมอน

“ไม่เอา...มัน...” เสียงมันอู้อี้ ฟังไม่รู้เรื่องครับ

ผมเร่งมือที่จับน้องชายมันนิดหน่อย “...ไม่ได้ยิน”

“อือ...มัน...จ...”

ก็พอจะรู้แหละครับ ว่ามันจะพูดอะไร แต่เห็นท่าทางเขินอายของมันแล้วอยากแกล้งขึ้นมาชะงัด

“ไม่ได้ยินครับ” ออกแรงกระตุ้นส่วนหน้ามันอีกหน่อย

มันคงเหลืออดครับ เคยบอกแล้ว ว่าไอ้เปี๊ยกนี่มันยั่วขึ้น มันหันกลับมาตะโกนใส่หน้าผมซะหูอื้อเลย

“มันเจ็บโว้ย!!!”

มันหันกลับมาแล้ว เรื่องอะไรจะยอมปล่อยให้หันกลับล่ะครับ ผมจัดการรวบตัวมันให้หันกลับมานอนตะแคงมองหน้ากันทันที...ฮะๆๆ หน้าแดงแจ๋เชียว...

“ฮะๆๆๆๆ” อดไม่ไหวครับ ต้องหัวเราะออกมา

มันถลึงตาใส่ทั้งๆที่ยังหน้าแดงอยู่อย่างนั้นล่ะ “ปล่อย”

โอ๊ะ! ท่าจะโกรธจริงแฮะ ผมหยุดหัวเราะกึก...กลัวอดครับ

ผมลูบหัวมัน แนบหน้าเข้าหากัน “ไม่เจ็บนะ พี่สัญญา” ว่าแล้วก็ของับจมูกมันหน่อยเหอะ หมั่นไส้ว่ะ

“ไม่เอา!” มันยืนกรานเสียงแข็ง

“นะ?” อ้อนอีกหน่อย เดี๋ยวมันก็คงใจอ่อน

“ไม่! ถ้าไม่ฟังก็ออกไปนอนที่เดิม” น่ากลัวตายล่ะ...เข้ามาแล้วใครจะยอมออกวะ บ้านกูนะเว้ย!

“นะ?” ผมอ้อนมันอีกรอบ ชักจะทนไม่ไหวแล้วครับ ปวดหนึบไปหมดแล้ว

มันก้มหน้างุดเข้ากับอกผม  “ไม่เอา...มันเจ็บ...ครั้งที่แล้ว...มัน...ยังเจ็บอยู่เลย”

โอ๊ย! น่ารัก!!! เอาวะ ปล่อยไปก่อนก็ได้ครับ เห็นมันอ้อนๆอย่างนี้แล้วทำไม่ลง...ถือว่าคืนนี้ได้กำไรแล้วครับ

ผมยอมหยุดรบเร้ามัน มันคงแปลกใจเหมือนกันที่เห็นผมยอมง่ายๆ ตาโตๆมันเหลือบขึ้นมองหน้าผม ผมเลยงับจมูกมันเบาๆอีกครั้ง จับมือมันให้ลอดเข้าไปในกางเกงนอนของผม พอหลังมือมันแตะโดนไอ้ธีน้อย มันก็สะดุ้งจะชักมือกลับ แต่ผมไม่ยอมครับ...อุตส่าห์ยอมให้ก่อนแล้ว มันก็ต้องตามใจผมบ้างล่ะ

“ช่วยพี่หน่อยนะ?” ผมทำเสียงอ้อนมันพลางเอามือตัวเองจับน้องชายมันแล้วเริ่มขยับ ตอนแรกมันก็จับของผมไว้หลวมๆ แต่พอเริ่มเคลิ้ม มืออุ่นๆของมันก็เริ่มขยับตามการนำของผม...เรียนรู้เร็วดีชะมัด

เราขยับกันอยู่อย่างนั้น จากช้าเป็นเร็ว จากไม่เป็นจังหวะก็เริ่มเป็น ความเปียกลื่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามขีดอารมณ์ ผมยื่นปากเข้าไปจูบปากมัน มันก็ยอมอ้าปากให้ลิ้นผมเข้าไปสำรวจโดยดี

กิจกรรมเข้าจังหวะดำเนินไปเรื่อยๆ จนใกล้จะจบ มันก็ร้องครางเสียงยาวในคอก่อนจะปลดปล่อยทั้งหมดออกมา

มันหอบแฮ่กๆ เป็นหมาหอบแดด มือที่จับของผมอยู่ก็อ่อนระทวยหมดแรงซะงั้น... ผมเลยต้องจับมือมันไว้ช่วยกันเร่งช่วยกันขยับล่ะครับ จนสุดท้ายถึงขีดสุดนั่นล่ะ ผมถึงค่อยพอใจยอมปล่อยมือมันออก

รู้ตัวอีกที ผ้าห่มต้นเรื่องก็ตกลงไปข้างเตียงแล้วครับ แต่ตอนนี้ไม่หนาวแล้วล่ะ...พูดตามตรง เหงื่อซกทั้งคู่แล้วด้วยซ้ำ ไอ้เปี๊ยกนอนหงายหอบระทวย เสื้อกล้ามเลิกขึ้นไปถึงหน้าอก กางเกงร่นลงมาอยู่ที่หัวเข่า หน้าท้องมันเปื้อนน้ำขาวๆเต็มไปหมด...ใครก็ได้ช่วยผมที ผมจะทนไม่ไหวแล้ว!!

ผมเอาตัวคร่อมทับมันเอาไว้ กดมือทั้งสองข้างของมันแนบกับพื้นเตียง ประสานนิ้วกัน กดจูบมันแรงๆอีกที ตอนนี้มันไม่ขัดอะไรแล้ว...คงจะหมดแรงขัดนั่นล่ะครับ

“ต้า” ปากเราแยกออกจากกัน ผมเรียกชื่อมันเบาๆ มันก็ค่อยๆปรือตาขึ้นมามอง ผมบีบมือมัน มันก็บีบมือผมกลับ

“เป็นแฟนพี่นะ?”

ไม่ได้อวดนะครับ เกิดมาเพิ่งเคยขอคนอื่นเป็นแฟนนะเนี่ย! ปกติมีแต่คนอื่นมาขอเป็น ไม่งั้นก็เป็นแบบไม่ได้ตกลงกัน...ไม่ได้อวดจริงๆครับ ที่ว่ามาทั้งหมดแค่จะบอกว่า...แม่ม เขินชิบหาย...

มันเบิกตากว้างมองหน้าผม...ตกใจอะไรวะ

“นะ...เป็นแฟนกันนะ?”

สีหน้ามัน...ลังเล...

มันหลบสายตา...

“แต่...” เสียงมันสั่นๆเหมือน...ไม่แน่ใจ...

ผมบีบมือมันแน่นกว่าเดิม “...สัญญา...จะไม่ทิ้งต้าแน่นอน...”

ดวงตากลมโตมันกลับมามองสบตาผม ปากมันเม้มเป็นเส้นตรง ผมรู้สึกว่าตัวมันเกร็งขึ้นมากกว่าเดิมแฮะ

“ลุง...” ...ผม...ชอบมันมากจริงๆนะ ขนาดเสียงเค้นๆของมัน ผมยังชอบเลย อยากนอนซบอกฟังมันพูดทั้งวัน มันจะยอมมั้ยนะ?

“เมื่อกี้ไม่ได้หลับหรอวะ?” มันทำเสียงโหด

อ้าวเวร! ความแตก...

“เอ้อ...” แก้ตัวไม่ขึ้นอะครับ ตอนนี้หน้ามันแดงแจ๋ แต่ตามันถลึงกว้างเชียว ให้ผมเดา มันคงเขินน่ะแหละ

“อั๊ก!!!” แม่จ๋า~ มันตีเข่าผมอีกแล้วครับ!! เล่นซะผมจุกร่วงจากเตียง มันยังไม่หยุดครับ มันลุกขึ้น กระโดดลงมาไล่เตะผมอีก

“ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!” จนผมหนีออกมานอกห้องได้นั่นล่ะครับ มันถึงหยุดเตะ

หลังจากนั้นมันก็ปิดประตูดังปัง ตามด้วยเสียงล็อคห้องดังแกร๊ก

“ต้า!!” ผมเคาะประตูห้องดังปังๆๆ มันก็ไม่ตอบอะไร

“ตกลงเป็นแฟนกันนะ?!” เอาสิโว้ย ไม่ให้เข้าก็ตอบมาก่อน ไม่งั้นไม่หยุดทุบ

สุดท้ายมันคงรำคาญแหละครับ ได้ยินเสียงลอดออกมาจากอีกฟากบานประตู  “เออ! หยุดเคาะซักที จะนอน!!!”

ผมหยุดเคาะประตู เอามือมาปิดปากตัวเองแทน...ก็ตอนนี้มันยิ้มหุบไม่ลงเลยนี่ครับ...น่ารักจริงๆ แฟนผม ทั้งโหด ทั้งอ้อน แล้วยังขี้อายอีกต่างหาก

ผมเดินกลับไปที่โซฟาตัวเดิม ล้มลงนอนหงายหลับตา มือพาดปิดหน้าเอาไว้...เดี๋ยวใครมาเห็นจะหาว่าบ้าครับ นอนไปยิ้มไปอย่างนี้







...สงสัยคืนนี้จะนอนไม่หลับอีกคืนซะแล้ว...

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC สั้นไปหน่อยค่ะ ต่อไปจะพยายาม...  :z10:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-02-2009 12:10:43 โดย LookMuh »

PEAK

  • บุคคลทั่วไป
ููู^
^
บวก 1 คุณลูกหมู  ...  แค่สั้นกว่าตอนที่แล้ว  แต่โดยทั่วไป + เนื้อเรื่องคับแก้ว ตอนนี้ไม่สั้นหรอกครับ

หุ หุ  ตอบตกลงเป็นแฟนกันแว้วววว  ไม่หวานมาก น่ารัก กำลังดี  ..  ชอบๆ

ขอบคุณนะครับ  ...  อ่านแล้วมีความสุขมากมาย

ออฟไลน์ Millet

  • `ヅ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1667
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +663/-5
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


น่ารักสุดแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


ไอ่ลุงมาทำเขิน อร๊ายยย

+1 น้องลูกหมูค่า

เห!! ทำไมเรายิ้มไม่หุบ  กร๊ากก

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
Re: [นิยาย] Unpredictable love : รัก...ทำ
«ตอบ #125 เมื่อ23-02-2009 12:35:15 »

ลงเอยซะทีนะลุง

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
น่ารักมากกกก สุดๆๆๆสุดๆๆๆ  :-[

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
สนุก น่ารัก อ่านแล้วขินอ่ะ :-[

อารมณ์เดียวกะรีบน

ออฟไลน์ ♥a2k♥

  • 見えないままだって愛しい
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-2
น่ารักกกกกก บวกหนึ่งให้พี่ลูกหมูไปเลย  o13

น้องตาต้าน่ารักมากกกกกก

ยอมเป็นแฟนกันแล้วว  :impress2:

ขอให้ตาต้ารักพี่ธีเร็วๆ 


 :กอด1:

ออฟไลน์ RN

  • Global Moderator
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3649
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1650/-14
แอร๊ยยยยยยยย เป็นแฟนกันแล้ว

ลุงธี สุ้ๆๆๆ :mc4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ A-J.seiya*

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +306/-8

+1 คืนมั่ง ^^



งื้ออออ
น่ารักไปอ่ะ

ชอบตาต้ามากกกกกกก
><

เป็นแฟนกันแล้วด้วย

พี่ธี พยายามหน่อย  อีกไม่นานหรอก
โฮะๆ 

 :impress2:


Bg LoVe NT

  • บุคคลทั่วไป
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เป็นแฟนกันแล้วววววววววววววว

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก




ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :z13:
จิ้มป้าแขคนสวย อิๆ
+1 ให้ลูกหมูด้วยคนนะ อ่านแล้วรักต้าจังเลยอะเดกไรน่ากินชะมดเลย  :haun4: :haun4:

melon_jung

  • บุคคลทั่วไป
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น้องต้าตกลงเป็นแฟนกะลุงธีแล้น

ดีใจด้วยนะลุง....อิอิอิ :m1:

+1 ให้ลูกหมูกะความน่ารักของลุงกะน้อง

ออฟไลน์ panpan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +50/-2
เริ่มหวานกันแล้วววว :L2:

น้องต้าใจอ่อนแล้วใช่มะ  แต่ยังไม่ค่อยวางใจเจ้าเพื่อนธีอยู่เลย  เดี๋ยวต้องมาป่วนอีกแหงๆ

ออฟไลน์ ● MaYa~Boy ●

  • ฉันมันคนขี้อิจฉา
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-2
เป็นแฟนกันแล้ว ดีใจด้วยนะคับ

ไฉไล

  • บุคคลทั่วไป
ตอบรับเป็นแฟนกันแล้ว   :impress2:
แต่ลุงธี ก้อต้อง สู้ๆต่อไป อิอิ o13

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
อิอิ เป็นแฟนกันแล้ววววว  :mc4:

น้องต้าน่ารักจัง  :man1:

+1 เป็นกำลังใจให้ลูกหมูนะคะ  :L2:

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
ได้ตัวแล้ว
ได้ใจมาบ้างแล้วมั้ง
ได้เป็นแฟนแล้วด้วย  :-[
ดีใจด้วยนะลุงธี เร่งทำคะแนนเร็วๆเข้า

บวก 1 ให้ลูกหมูนะจ๊ะ

ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
อร๊ายยยยยยยยยยย
น่ารักอ่ะ
ตอนที่ต้าเอาผ้าห่มมาให้
กะตอนไล่เตะลุงธี

โฮกกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ววว


เอาใจช่วยต้า ให้ลืมเพื่อนสนิทเร็วๆ
ลุงธียังต้องอดทนอีกมากเช่นกันเนอะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ maxtorpis

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1442
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-4

ออฟไลน์ menano

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1463
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-0
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

น่ารักมากมาย

น่ารักได้อีกอ่ะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วย  :กอด1:

ออฟไลน์ pdolphin

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-2
ยินดีมากค่า

อ่านทุกเรื่องใน blog หมดแล้ว  มาอ่านที่นี่อีก

^_^

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
สั้นแต่น่ารักแบบนี้ให้อภัยกันได้ค่ะ

น่ารักจังเลยอะทั้งลุง ทั้งต้า

อ่านแล้วยิ้มมีความสุขจัง

ออฟไลน์ ลูกหมู

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +394/-0
    • Lookmuh Novel blog
Re: [นิยาย] Unpredictable love : รัก...ทำ
«ตอบ #144 เมื่อ24-02-2009 23:53:09 »

ตอนที่ 7

“แอนจ๋า...” เสียงผมเองครับ ตอนนี้ผมยังอยู่ในออฟฟิศ ทั้งๆที่...เอ่อ...ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน

“ไม่ค่ะ พี่ธี” ยัยแอนยืนถลึงตา สองแขนกางออกกว้าง อุดทางออกจากบริษัท...โธ่...ทางสวรรค์ของผม

“แอนจ๋าาาา” ผมหยอดเสียงให้หวานมากกว่าเดิม...รู้สึกยังกับร้องแม่จ๋าอยู่ยังไงยังงั้น

“กลับไปทำงานต่อเดี๋ยวนี้นะคะ ยังไม่เลิกงานเลย!” ยังครับ มันยังไม่ใจอ่อน

“แอน~”

มันคงรำคาญเต็มแก่ครับ มันยืนเอามือข้างหนึ่งเท้าสะเอว อีกข้างคว้าไม้แบทสำหรับตบแมลงวันขึ้นมาฟาดอากาศดังเฟี้ยวฟ้าว...นี่เห็นกูเป็นแมลงวันเหรอวะ?

“อีกแค่สองชั่วโมงทนไม่ได้หรือไง ถ้าเด็กมันรักจริงมันก็ไม่หนีไปไหนหรอกค่ะ ไม่ต้องไปนั่งกินกาแฟสิบแก้วดักรอให้เสียหุ่นเฟิร์มๆหรอก...แอนจะถามเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ พี่ธีจะกลับเข้าไปทำงานดีๆรึเปล่า?”

มันร่ายอาขยานเป็นชุดอย่างนี้แล้วผมจะทำยังไงได้ล่ะครับ คำตอบสุดท้ายก็คือ...เดินคอตกเข้าไปทำงานต่อครับ

...เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมก็แค่ขอเวลานอกไปรับไอ้เปี๊ยกที่บริษัทมันก่อน หลังจากนั้นค่อยแวะมาเอางานกลับบ้านไปปั่น แค่นี้เองครับ แต่ยายลูกน้องผมนี่มันทำงานคุ้มเงินเดือนซะจริง ถึงได้มายืนขวางทางผมอยู่อย่างนี้น่ะ...ยัยนี่สงสัยไม่เคยมีความรัก ถึงได้ใจไม้ใส้ระกำอย่างนี้

สุดท้ายก็ต้องกลับมาที่ห้องทำงาน นั่งอ่านเอกสารเป็นตั้งๆ รอเวลาเลิกงานล่ะครับ

...รักจริงก็ไม่หนีไปไหนงั้นเหรอ...

ผมขอตั้งชื่อชีวิตในช่วงนี้ของผมว่า ระยะอันตรายครับ ไม่ใช่เจ็ดวันก่อนเจ็ดวันหลังแต่อย่างใด แต่มันคือระยะที่ไอ้เปี๊ยกมันยังตัดใจจากไอ้เชี่ยหน้าจืดเพื่อนมันไม่ขาดน่ะสิ...ดูจากไอ้อาการเมื่อเช้าที่นั่งมองแมสเซจเก่าๆแล้วก็ลังเลอยู่นานว่าจะลบไม่ลบดี ตอนออกจากห้องก็พะวักพะวงว่าจะเอาเป้ไปด้วยดีรึเปล่า มันคงลังเลว่าวันนี้จะกลับบ้านตัวเองรึเปล่านั่นแหละครับ

แล้วที่ผมแอบสงสัยก็คือ มันอาจจะกำลังชั่งใจว่าจะไปพบเพื่อนมันรึเปล่านี่สิ

ผมก้มหน้าลงกับโต๊ะทำงาน สองมือกุมหัวขยี้ผมจนเสียทรง

“ก็เพราะอย่างนี้น่ะดิวะ ถึงต้องคอยไปรับไปส่ง” กลัวครับ...กลัวหมาคาบไปแดก กระดูกไอ้เปี๊ยกมันยิ่งหอมหวานน่าหม่ำอยู่ด้วย

“เพราะอะไรล่ะวะ?”

เจ๊ย!!! ไอ้เปี๊ยกมันมานั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ แถมกำลังส่งเค้กช็อคโกแล็ตเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆอีกตะหาก

“เฮ้ย! มาได้ไง”

มันเลิกคิ้วมองหน้าผม ทำปากเบ้ๆพร้อมแววตาเหยียดหยามประมาณว่า ถามไรโง่ๆวะ  “...ขี่ควายมามั้ง”

กวนตีนอีกครับ อย่างนี้มันน่า...จริงๆ

“ไม่ใช่...พี่จะถามว่ามานี่ได้ไง...ง่า...หมายถึงทำไมมาตอนนี้ ยังไม่เลิกงานไม่ใช่เหรอ?” ผมเงยหน้ามองนาฬิกา...ยังเหลืออีกตั้งชั่วโมง กว่ามันจะเลิกงาน นี่แสดงว่ามันโดดมาเหรอ?

มันคว้าแก้วโอวัลตินดูดซ๊วบ “เลิกเร็ว เค้าซ้อมดับเพลิงกัน”

โดดซะงั้น...น่ากลุ้มใจแทนเจ้านายมันจริงๆครับ เจอพนักงานรักสันโดษอย่างนี้

มันขมวดคิ้วมองผมเหมือนมองตัวประหลาด “ยิ้มบ้าอะไรวะ?”

อ่า...ผมยิ้มเหมือนคนบ้าจริงๆครับตอนนี้ ก็ดีใจนี่หว่าที่มันตรงมาหาผมทันทีที่เลิกงานอย่างนี้

ผมกวาดเอกสารบนโต๊ะกองไว้ที่ด้านข้าง เก็บปากกาเข้ากระเป๋าเสื้อ “งั้นไปหาไรกินกัน”

มันถือจานเปล่าเลอะคราบช็อคโกแล็ตเล็กน้อยขึ้นแกว่ง นั่งกางแขนพาดพนักโซฟา ขายกขึ้นไขว่ห้าง ใบหน้ามันเงยขึ้นในขณะที่เปลือกตาหลุบลงล่าง ปากแดงๆของมันเผยอออกหน่อยๆ ดูแล้วเซ็กซี่จนแทบทนไม่ได้ ก่อนที่มันจะเปล่งเสียงออกมา...

“เจ๊แอนคร้าบบบ~”

พอมันเรียกเสร็จปุ๊บ แทบไม่ต้องรอเลยครับ จูแอนเปิดประตูพร้อมแผ่รังสีอำมหิตออกมาทันที

“อีกหนึ่งชั่วโมงค่ะ” เสียงสยองมากครับท่าน แต่พอมันหันไปหาไอ้เปี๊ยกเท่านั้นล่ะ เสียงอ่อนเสียงหวานเชียว “น้องต้ากินเค้กหมดแล้วเหรอจ๊ะ เอาจานมานี่มา เดี๋ยวพี่เก็บให้”

“เฮ้ย! เตี๊ยมกันหรอวะ!!!” ไม่น่าเชื่อเลยครับ แฟนผมซื้อได้ด้วยเค้กแค่ก้อนเดียว สิ้นหวังแล้วจริงๆ

ยัยแอนเหล่ตามองผม ท่าทางจะไม่พอใจที่โดนโวยวายครับ มันยกยิ้มมุมปาก “น้องต้า ไปนั่งกินเยลลี่ผลไม้ข้างนอกดีกว่า อยู่ในห้องเดี๋ยวพี่ธีไม่มีสมาธิทำงาน”

ขอโทษครับ ผมพูดผิดไป นอกจากจะซื้อได้ด้วยเค้กก้อนเดียวแล้ว เยลลี่แค่ถ้วยเดียวก็ซื้อมันได้ครับ มันลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกจากห้องไปอย่างเร็ว...โธ่...นึกว่าจะนั่งมองหน้ามันจนหมดเวลาซักหน่อย...

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



“งอนอะไร?” มันถามระหว่างที่กำลังเดินเข็นรถเข็นอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตครับ...เรา...ผมชอบคำนี้จัง...เราตกลงกันว่าวันนี้จะทำอาหารกินเอง เพราะกินแต่ร้านอาหารนอกบ้าน เสียสุขภาพหมด ผักเผิกไอ้เปี๊ยกมันไม่เคยสั่ง

“เปล่า” ผมว่าพลางก้มลงเลือกผักที่ตู้แช่ ไม่มองหน้ามันครับ...จริงๆไม่ได้โกรธอะไรหรอก แค่อยากรู้เท่านั้นเอง ว่าเวลาไอ้เปี๊ยกมันง้อจะเป็นยังไง

“เรื่องเมื่อกี้น่ะเหรอ?” มันเดินเข้ามายืนซ้อนด้านหลังผมแล้วก็วางแขนสองข้างเท้าลงมา ไม่ยอมให้ผมเงยหน้า...

“ก็บอกว่าเปล่า” โอ๊ย น่ารักครับ ไม่ติดว่าอยู่ในที่สาธารณะพ่อจะจับกดให้ มันทิ้งตัวลงมามากกว่าเดิมจนผมรู้สึกถึงไออุ่นจากตัวมัน เสียงของมันใกล้หูมากกว่าที่เคย

“ผักอันนี้มันขม ไม่อร่อย หยิบมาก็กินเองให้หมดละกัน” พอพูดจบมันก็เดินหนีไปเลยครับ...เฮ้ย แล้วกูล่ะ ไม่ง้อหรอวะ?...สรุปมันเข้ามาเพื่อดูผักเนี่ยนะ???

สุดท้ายเลยกลายเป็นผมเอง ที่ต้องเข็นรถเข็นเดินตามมัน

“หยิบเนื้ออะไรมากมายวะ เอาออกๆ กินไม่หมดเสียดายตังค์” ผมเห็นมันหยิบเนื้อเป็นห่อซ้อนกันเพียบเลยครับ

มันหันกลับมาถลึงตาใส่ผม “เงินกู...กูจะซื้อใครจะทำไม” มื้อนี้มันเลี้ยงครับ

“แต่มันเยอะเกินไป” ผมยังไม่ยอมมันครับ ก็มันเสียดายจริงๆนี่หว่า กินแค่สุกี้หม้อไฟ จะซื้ออะไรเยอะขนาดนี้ พอผมทำท่าจะหยิบออกเท่านั้นล่ะ มันฟาดมือผมดังเผียะเลย

“ก็จะซื้อเท่านี้นี่หว่า ส่วนนึงไว้กินวันนี้ อีกส่วนเก็บไว้ในช่องแข็ง เอาไว้กินวันหลัง...แม่งอยู่บ้านยังไงตู้เย็นไม่มีของสด มีแต่เหล้ากับเบียร์” มันหันหลังบ่นหงุงหงิงตามประสา แต่ตอนนี้ผมยิ้มแฉ่งแล้วครับ

...เอาไว้กินวันหลัง...มันจะมาอยู่ที่ห้องผมไปเรื่อยๆใช่มั้ย...ฮะๆๆๆ...เนื้อแค่นี้จะพออะไร...

มันบ่นไปๆคงแปลกใจที่ไม่ได้ยินเสียงผมเถียงล่ะครับ ถึงได้หันกลับมามอง “เฮ้ย!! หยิบเชี่ยไรเยอะงั้นวะ! ล้นตู้เย็นพอดี!!!”

..

..

ตอนนี้ผมกำลังเครียดอยู่ครับ...ผมกำลังคิดหนัก เลือกไม่ถูก...

“ต้า...” ผมเรียกมันที่กำลังเลือกยาสีฟันอยู่...มันเป็นพวกแพ้ง่ายครับ ใช้แต่ยาสีฟันเด็ก พอมาใช้ยาสีฟันของผมมันก็เลยบ่นใหญ่ว่าเผ็ดบ้างล่ะ ปากแตกบ้างล่ะ

“มีไร ลุง” มันก็คงกำลังลังเลอยู่เหมือนกันครับ ระหว่ารสส้มกับสตอร์เบอรรี่

“กลิ่นนี้กับกลิ่นนี้ ชอบอันไหน?” ผมยื่นขวดตัวอย่างให้มันดมสองขวด มันรับไปมองงงๆ

“ทาครีมด้วยเหรอวะ? แล้วทำไมไม่เลือกเอง ใช้เองไม่ใช่หรือไง?”

อืม...ถ้าใช้เองผมก็คงไม่ลังเลหรอกครับ ผมก้มหน้าไปกระซิบกับหูมัน “ไม่ได้ใช้เอง ให้ต้าใช้”

มันส่งขวดครีมคืนผม ปัดมือเหมือนปัดแมลงวัน...นี่ผมเป็นแมลงวันในสายตามันกับไอ้แอนใช่มั้ย?

“ไม่เอา เหนอะหนะตายห่า ทาทำไม”

มันยังไม่เข้าใจครับ ผมเลยต้องกระซิบกับมันอีกที “แต่ถ้าไม่มีอะไรลื่นๆทาก่อนใส่ มันจะเจ็บนะ”

มันนิ่งไปซักพัก ก่อนที่หน้ามันจะกลายเป็นสีแดงแจ๋ ถลึงตากัดฟันกรอด “ลองซื้อมาดิวะ พ่อจะเจี๋ยนให้เป็ดกิน”

เฮ้ยยย!! ดุชิบหาย แฟนใครวะ?



...แต่สุดท้ายผมก็แอบซุกลงในรถเข็นอยู่ดีแหละครับ อิอิ



++++++++++++++++++++++++++++++++




หลังจากมื้อสุกี้หม้อไฟที่เรียกได้ไม่เต็มคำว่าสุกี้เพราะมีแต่เนื้อจบลง ผมก็ต้องเป็นฝ่ายอาบน้ำก่อนอีกแล้วครับ พอใส่เสื้อเรียบร้อยก็เอาผ้าขนหนูเช็ดๆผมให้แห้งพลางเดินออกมามองหาไอ้เปี๊ยก ตั้งใจจะเรียกให้มันไปอาบน้ำต่อครับ...มันนั่งอยู่หน้าทีวีเหมือนเมื่อวาน สงสัยจะชอบดูหนัง...แต่ที่มันเปิดดูไม่ใช่หนังนี่หว่า

“ดูอะไรน่ะ ต้า?” ผมนั่งลงบนโซฟาข้างๆมัน มันนั่งยกเท้าขึ้นมาสองข้าง มือกอดเข่าซุกจมูกปากลง เหลือแค่ตาโตๆนั่งมองจอทีวีอยู่

“ไม่รู้ดิ เห็นแผ่นมันแปลกๆเลยเอามาเปิดดู”

ผมดูซักพักถึงค่อยนึกได้ มันคือดีวีดีงานแต่งงานเพื่อนสนิทผมเอง มันไรท์ส่งมาให้แต่ผมก็ไม่เคยเปิดดู ก็คงจะโยนรวมๆอยู่ในกองแผ่นหนังแล้วก็ลืมไปเลยแหละครับ

“นี่ลุง” ไอ้เปี๊ยกมันพูดกับผมเสียงอู้อี้ ตายังมองภาพผู้หญิงในชุดเจ้าสาวถือช่อดอกไม้หัวเราะร่าอยู่อย่างนั้น

“หืม” ผมคว้าหนังสือพิมพ์มาเปิดๆดู ปากก็ตอบมันไป

“มีแฟนเป็นผู้หญิงนี่ดีนะ แต่งงานก็ได้ด้วย”

ผมนิ่งซักพัก ก่อนจะพับหนังสือพิมพ์วางลงบนโต๊ะ คว้ารีโมทกดปิดทีวี

“ต้า...”

ตามันยังจับอยู่ที่จอทีวี ทั้งๆที่หน้าจอกลายเป็นสีดำสนิทไปแล้ว

“หรือไม่ใช่ล่ะ ว่าแต่แฟนลุงไปอยู่ไหนน่ะ เจ้าของชุดชั้นในสีดำเมื่อวานนี้น่ะ เค้าจะกลับมาเมื่อไหร่” มึงจะแกล้งทำเสียงร่าเริงไปทำไมวะ ดูก็รู้แล้วว่ากำลังจะร้องไห้ จมูกงี้แดงแจ๋ซะขนาดนั้น

“ต้า...”

“ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ เป็นผู้ชายธรรมดาไม่ชอบ เสือกดันไปรักผู้ชายคนอื่นอย่างนี้ ไม่ต้องเดาก็รู้แล้ว ว่าอกหักชัวร์...ก็ผู้หญิงมันดีกว่านี่หว่า”

“ต้า!” ผมขึ้นเสียงใส่มัน จับหน้ามันเงยขึ้นแล้วตบแก้มเบาๆ พอมันสบตาผมเท่านั้นล่ะ น้ำตามันก็ไหลพรากออกมา ตัวมันสั่นระริก

“ลุงไม่อยากแต่งงานหรือไง ถึงได้มาขอผมเป็นแฟนน่ะ ไม่รู้สึกว่ามันแปลกหรือไง...ขนาดไอ้ธีมันยัง...”

ผมไม่ปล่อยให้มันพูดจบครับ แค่ยอมให้มันพูดชื่อเพื่อนมันออกมานี่ก็มากพอแล้ว ผมปิดปากมันด้วยปากตัวเอง ฉวยโอกาสสอดลิ้นเข้าไปตอนที่มันอ้าปากร้อง หวังแค่ว่าจูบนี้จะช่วยให้มันลืมเรื่องที่มันกำลังจะพูดไปได้

ปากเราแยกออกจากกัน ไอ้เปี๊ยกยังสะอื้นน้อยๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรแล้ว เพราะลำพังแค่หอบหายใจก็คงกินแรงมันมากอยู่

“ต้าฟังนะ...แฟนพี่ก็นั่งอยู่ตรงหน้าพี่นี่แหละ...ต้าตกลงเป็นแฟนพี่แล้วนะอย่าลืมสิ แล้วคนอย่างพี่จะคบใครก็คบแค่คนเดียว...ชอบใครก็ชอบคนเดียว เข้าใจมั้ย?” ...บอกตามตรงผมค่อนข้างโกรธอยู่นะครับ ที่มันคิดว่าผมคบกับมันเล่นๆ เพื่อรอให้ตัวจริงกลับมาน่ะ

มันคงพอจะรู้แหละว่าผมโกรธมัน มันถึงได้ไม่กล้าสบตา มันซุกหน้าเช็ดน้ำตากับเสื้อนอนผม

“ขอ...โทษ”
 
ผมกอดมันเอาไว้ เอาคางวางลงบนหัวทุยๆของมัน “ไม่เป็นไร แต่...ต้าอย่าลืมก็แล้วกัน ว่าตอนนี้ต้าเป็นแฟนของพี่...แล้วพี่ก็เป็นแฟนของต้า...”

มันพยักหน้า มือของมันกำเสื้อนอนผมจนขึ้นเส้นเลือด ตัวมันยังไม่หายสั่นจากแรงสะอื้น

“ต้า” ผมถอนหายใจ “ผู้หญิงกับผู้ชายน่ะ เทียบกันไม่ได้หรอกนะ ว่าใครดีกว่าใคร มันสำคัญที่เราต้องการใครมากกว่าต่างหากล่ะ เข้าใจมั้ยครับ”

มันพยักหน้าอีกครั้ง สูดจมูกดังซื้ดแล้วพูดเสียงอู้ “...ลุงต้องการผมรึเปล่า”

ผมกอดมันโยกไปมาเหมือนกล่อมเด็ก ปากก็พูดกระซิบที่หูมัน “ต้องการสิ ไม่อย่างนั้นพี่จะขอต้าเป็นแฟนเหรอ?”

“ลุงต้องการผมใช่มั้ย?” มันถามย้ำเหมือนจะไม่เชื่อ

“อือ”

“จริงๆนะ?” ไอ้เด็กนี่มันเคยเจอเรื่องอะไรมารึเปล่านะ ถึงได้เชื่อใจใครยากอย่างนี้ หรือเพราะว่าผมมันไม่น่าเชื่อถือกัน?

“อือ...ต้องการจริงๆครับ”

มันนิ่งไป แต่ก็ยังยอมนั่งอยู่ในอ้อมกอดผม ปล่อยให้ลูบหัวลูบหลังมัน พออยู่ในท่านี้แล้วคิดถึงวันที่มันกอดคอผมร้องไห้หลังจากตกทะเลเลยครับ เพิ่งผ่านมาไม่กี่วันเอง ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะทำให้ผมรู้สึกชอบไอ้เปี๊ยกนี่ได้มากขนาดนี้...แล้วไอ้เปี๊ยกที่อยู่กับเพื่อนมันมาตั้งสี่ปี แอบชอบมาสามปี มันจะรู้สึกรักเพื่อนมันขนาดไหนกันนะ? ผมไม่กล้าคิด ไม่กล้าเปรียบเทียบจริงๆ

“ธี” มันเรียกเสียงแผ่ว...ผมเกร็งตัวทันที ดูเหมือนผมจะมีปฏิกิริยากับชื่อนี้ไปซะแล้วสิ

มันคงรู้สึกได้ ถึงได้เรียกใหม่ “...พี่ธี...”

“หืม?”

“กอดหน่อย”

ผมหัวเราะเบาๆ ออกแรงรัดมันแน่นขึ้นกว่าเดิม “ก็กอดอยู่นี่ไง”

“ไม่ใช่...กอด...หน่อย...”

มันหมายความว่ายังไง? กอดของมัน...ความหมายเดียวกับที่ผมเข้าใจตอนนี้รึเปล่า? มันเข้าใจรึเปล่าว่ามันกำลังขออะไร? ผมคลายอ้อมแขนออก มองหน้ามัน มันก็ก้มหน้าไม่ยอมมองผมกลับ

“ต้าแน่ใจ?” ผมถามมัน

“อือ” มันตอบเบาๆพลางพยักหน้า

มันแน่ใจอย่างที่มันพูดจริงๆรึเปล่า? มันให้ผมกอดเพราะอะไร...มันมองผมเป็นใคร?

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-02-2009 00:04:49 โดย LookMuh »

ออฟไลน์ ลูกหมู

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +394/-0
    • Lookmuh Novel blog
ผมยื่นหน้าเข้าใกล้มัน มันก็เงยหน้าขึ้นหลับตาปี๋ พอเอื้อมมือไปจับแขนมันเท่านั้นล่ะ มันสะดุ้งเฮือกทันที

ผมแนบริมฝีปากลงกับหน้าผากมันเบาๆ หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นยืน คว้าผ้าขนหนูเช็ดผมเปียกๆต่อไป มันคงแปลกใจถึงได้ลืมตาบวมๆขึ้นมอง

“ไปอาบน้ำไป เหม็นจะตายชัก” ผมไม่มองหน้ามัน เดินเข้าไปในห้องนอน ค้นเสื้อนอนในเป้กลับมายื่นให้มัน มันก็รับไปแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆ

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

ไอ้เปี๊ยกคงอาบอีกนาน เพราะท่าทางคงจะมีเรื่องให้คิดมากอยู่ ผมเลยย้อนกลับไปที่ห้องนอน ปิดประตู นั่งลงบนขอบเตียบ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมันขึ้นมาดู...เมื่อกี้ตอนที่มาหยิบเสื้อ ผมว่าผมเห็นแสงไฟกระพริบนิดหน่อยนะ

ไม่ใช่ไม่เข็ดเรื่องเมื่อวานครับ แต่ตอนนี้ผมยังไม่กล้าเสี่ยงที่จะเสียมันไป...สู้ผมยอมให้มันโกรธดีกว่า

ใช่จริงๆด้วยครับ ไอ้ Tea เพื่อนมันเจ้าเก่านั่นแหละ สิบมิสคอลกับอีกหนึ่งแมสเซจ...ผมเลือกกด sms ดู

/ ต้าเป็นอะไร เมื่อเช้าบอกแล้วว่าจะไปรับตอนเลิกงาน ทำไมออกไปก่อนล่ะ? ต้ากำลังหนีหน้าเราใช่มั้ย? ขอร้องล่ะต้า เรามีเรื่องอยากคุยด้วย...เป็นเรื่องสำคัญมากๆ แล้วก็ไม่อยากคุยผ่านโทรศัพท์ด้วย เราพอจะรู้ความรู้สึกต้านะ...นี่เป็นเรื่องที่เราอยากคุย...เราจะรออยู่ในห้องต้าคืนนี้นะ เราจะไม่โทรหาต้าอีกแล้ว เพราะรู้ว่าโทรไปก็ไม่รับ เราจะรอให้ต้ามาหาเราเอง...มาหาเราด้วยความรู้สึกของต้าเอง...พรุ่งนี้เราจะต้องไปดูงานต่างจังหวัด 5 วัน ระหว่างนั้นคงไม่โทรมากวนใจอีก...แต่ขอบอกว่าเราไปคนเดียว ไม่มีใครไปด้วยทั้งนั้น...เราจะรอนะ...ไม่ good night นะ เพราะอยากพูดต่อหน้ามากกว่า/

ข้อความที่ส่งมายาวเหยียด อ่านก็รู้ว่าเพื่อนมันคิดยังไง...

...เมื่อเช้าบอกแล้วว่าจะไปรับตอนเลิกงาน...ที่ไอ้เปี๊ยกมันมาหาผมก่อนเลิกงานได้ ก็คงเพราะหนีไอ้หน้าจืดมานี่แหละ

...จะรออยู่ในห้องคืนนี้...

ถ้าไอ้เปี๊ยกเห็นข้อความนี้...มันก็คงจะทิ้งผมไปโดยไม่ต้องคิด...

ผมกดปุ่มหนึ่งปุ่ม ตัวอักษรในหน้าจอก็เปลี่ยนไป

delete message?

ผมเลื่อนไปที่ yes

...ต้าจะไม่มีวันได้เห็นข้อความนี้...ต้าจะต้องอยู่กับผมคืนนี้...และคืนต่อๆไป...

ผมเลือกปิดเสียงโทรศัพท์ แล้วโยนกลับเข้าไปในเป้เหมือนเดิม หลังจากนั้นก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ

“ต้า”

เสียงน้ำเงียบลง พร้อมกับเสียงมันถามออกมา “ลุงเรียกรึเปล่า?”

“อือ ต้าเปิดหน่อย”

“เดี๋ยวๆๆๆ” ได้ยินเสียงมันปึงปัง คงจะรีบคว้าผ้าขนหนูล่ะครับ

“ไม่เดี๋ยวแล้ว ไม่ไหวแล้ว!!!” ผมตะโกนกลับไป...ข้ออ้างน่าอนาถแถมอุบาทว์สุดๆเลยครับ

เสียงข้างในยิ่งดังมากกว่าเดิม ไม่นานมันก็เปิดประตู ตัวมันยังมีหยดน้ำเกาะพราว ผมเปียกซกลู่ลงมากับแก้มยิ่งดูเซ็กซี่กว่าปกติอีก

“อะ ลุงเข้าไปก่...เฮ้ย!!!” มันยังพูดไม่จบหรอกครับ เพราะผมคว้าตัวมันลากเข้าไปก่อน

ผมกดแผ่นหลังมันให้ทาบกับผนังห้องน้ำ เปิดฝักบัวให้สายน้ำสาดรดร่างกายเราสองคน จูบปากมันอย่างไม่ให้มันได้ตั้งตัว มันคงตกใจมาก เพราะจับเสื้อผมดึงซะจนคอเสื้อรั้งไปข้างหลัง

“อื้อ!!” มันร้องประท้วงเพราะผ้าขนหนูที่พันเอวอยู่ถูกผมปลดลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว

ผมปล่อยปากมันแล้วลดตัวลง ไล้เลียที่หน้าอกมัน ดูดดุนตุ่มไตทั้งสองข้าง มือหนึ่งก็กดข้อมือที่ไม่อยู่สุขของมันเอาไว้ อีกมือก็จับน้องชายของมันรูดขึ้นลงปลุกอารมณ์ให้

ไล่เรื่อยลงมาถึงหน้าท้อง แหย่ลิ้นเข้าไปในสะดือนิดหน่อยมันก็สะดุ้งโหยง พอลงมาถึงส่วนสำคัญของมันที่เริ่มตื่นน้อยๆ ก็จัดการปลุกปั่นทันที

“อ๊ะ!!!” มันร้องลั่น ลำตัวแอ่นเกร็ง หงายหน้าขึ้นจนท้ายทอยกดราบกับผนังห้อง สองมือของมันวางอยู่บนหัวของผม ตอนแรกก็ขยำซะจนเจ็บ แต่ไม่นานก็กลายเป็นลูบไล้อย่างลืมตัวแทน

ผมจับแก้มก้นของมันไว้พลางขยำเล่นอย่างมันมือ ปากก็ปรนเปรอให้มันไม่มีขาด จนสุดท้ายมันก็ทนไม่ไหว แข้งขาอ่อนซะจนแผ่นหลังไหลราบกับผนัง แทบจะกองอยู่ที่พื้น แต่ผมไม่ยอมให้มันนั่งสบายหรอก...เมื่อกี้ดันยั่วผมเองนี่นา... ผมลุกขึ้นสอดมือเข้าใต้รักแร้ พยุงให้มันยืนอยู่อย่างนั้น สอดหน้าขาข้างหนึ่งเสียดสีกับส่วนล่างของมัน

ตอนนี้มันหมดเรี่ยวแรงแล้วล่ะครับ มันเอื้อมแขนทั้งสองข้างมากอดเอวผมเพื่อพยุงตัวเองไว้ มือผมก็เลยพอจะว่างเลื้อยลงไปสำรวจช่องทางด้านล่างของมันได้สะดวกขึ้นหน่อย

“อือ...” กดนิ้วยั่วเย้าตามร่องก้นแล้วค่อยๆนวดคลึง มันก็ร้องครางออกมาเบาๆ

สายน้ำทำให้อะไรๆง่ายขึ้นครับ พอผสมกับสบู่เหลวเข้าไปนิดหน่อยก็ทำให้นิ้วชี้สามารถสอดแทรกช่องทางคับแคบได้สะดวกโยธิน ผมขยับนิ้วเข้าออกอยู่อย่างนั้นจากที่มันเกร็งตัวหน่อยๆ ก็กลายเป็นอ่อนยวบ

เพิ่มนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ จากสองกลายเป็นสาม มันก็ไม่มีทีท่าจะประท้วง...เตรียมการดีมีชัยไปกว่าครึ่งครับ

กางเกงของผมหลุดลงไปกองกับพื้นเรียบร้อย เหลือแค่เสื้อนอนบางๆที่เปียกชุ่มแต่ไม่มีกะใจจะถอดทิ้ง ส่วนหน้าของเราเสียดสีกันโดยไร้ปราการขวางกั้น ถ่ายทอดความร้อนและความวาบหวามได้อย่างแนบแน่นทีเดียว

สามนิ้วของผมสำรวจช่องทางมันอยู่นานพอควร เริ่มจะเจอจุดเร้าแล้วล่ะครับ ทุกครั้งที่กดขยี้ลงไป มันก็จะกอดผมแน่นกว่าเดิมแล้วร้องครางเสียงกระเส่าออกมา

“อื๊อ!!” อย่างว่าล่ะครับ ประสบการณ์มันต่างกัน ไอ้เปี๊ยกปลดปล่อยออกมาเรียบร้อย ในขณะที่ผมยังค้างคา สายน้ำอุ่นร้อนพัดพาคราบสีขาวบนเนื้อตัวมันให้ไหลระขาอ่อน ลงไปถึงพื้นอย่างรวดเร็ว

ผมจับมันยืนพิงพนัง ยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดเอวผม มันปรือตามอง อ้าปากหอบหายใจแรง

ผมจับหน้ามันซุกเข้ากับซอกคอ กระซิบกับหูมัน “พร้อมนะ”

รู้สึกว่ามันพยักหน้านิดหน่อย ผมก็จัดการจับเจ้าน้องชายสอดใส่ทันที

“ฮึก!!” ด้วยท่าทางที่ทำกันอยู่ตอนนี้ค่อนข้างจะทุลักทุเลนิดหน่อย พอสอดเข้าไปได้ น้ำหนักตัวก็ดึงให้ผมไถลเข้าไปในร่างมันอย่างเร็ว ตัวมันเกร็งแน่น แขนมันกอดคอผมจนแทบหายใจไม่ออก

ผมจับแก้มก้นมันแยกออกกว้าง ยกตัวมันขึ้นแล้วเริ่มขยับสะโพก มันก็ได้แต่ร้องกระเส่าล่ะครับตอนนี้ ร่างกายไอ้เปี๊ยกนี่มันตอบสนองไวมากครับ แค่งับหูมันเล่น ด้านหลังมันก็รัดจนผมแทบจะไปให้ได้

ขยับโยกอยู่อย่างนั้นซักพัก สุดท้ายก็ทนเมื่อยไม่ไหว ต้องจับมันยืนโก้งโค้งแล้วค่อยใส่เข้าไปใหม่ มันก็ร้องไม่หยุดล่ะครับ จังหวะนี้ไม่รู้ว่าร้องเพราะเจ็บหรือเพราะอย่างอื่นแล้ว ผมไม่มีเวลาถามมัน ได้แต่เสือกร่างกายเข้าไปอย่างเมามัน

“อ๊า!!” มันปลดปล่อยไปอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ผมยังไม่ทันสำเร็จเลยซักครั้ง...ท่าทางกว่าจะถึงพรุ่งนี้ มันคงหมดแรงสิ้นประดาตายอย่างที่ผมหวังไว้ล่ะ

ผมเล่นกับมันในห้องน้ำอีกพักใหญ่ๆ จนสุดท้ายก็เสร็จในตัวมัน ผมปิดน้ำ ถอดเสื้อเปียกๆออก เช็ดตัวมันให้แห้ง แล้วลากมานอนหงายลงบนเตียง

“ไหน ดูซิ” จับขามันแยกออกกว้าง สำรวจข้างหลังให้มัน...หวั่นเหมือนกันครับ คราวที่แล้วเล่นมันซะเลือดตกยางออก

“...อย่ามอง” มันซุกหน้าลงกับหมอน พูดเสียงสั่นๆ

ผมไม่ได้สนใจ เอานิ้วลองกดสำรวจดู “อืม...ไม่มีแผล...” มีแค่รอยบวมๆแดงๆ ยาที่อุตส่าห์แอบซื้อมาเตรียมเลยไม่ต้องใช้ครับ

แผลมันไม่มี...มีแต่น้ำสีขาวขุ่นที่ค่อยๆไหลออกมา เลอะไปตามร่อง แล้วซึมลงบนผ้าปูที่นอน มันคงรู้สึกเหมือนกันครับ เพราะมันซุกหน้ามากกว่าเดิม พยายามหุบขาลง

ผมเอาตัวเข้าแทรกระหว่างขามัน สอดนิ้วเข้าไปสำรวจอีกครั้ง

“พ...พอแล้ว...อื๊อ!” มันขอร้อง ขยับตัวเหมือนจะต่อต้าน ผมกดนิ้วลงไปที่จุดไว้สัมผัสของมัน เท่านั้นล่ะครับ ทิ้งตัวลงนอนแอ่นเลย

มันพอ แต่ผมยังไม่พอนี่ครับ ไอ้เปี๊ยกมันหอมอร่อยอย่าบอกใคร เรื่องอะไรจะยอมหยุดอยู่แค่รอบเดียวล่ะ

ผมรุกมันอีกครั้งบนเตียง มันร้องครางไปห้ามไป จนสุดท้ายก็เหลือแต่เสียงคราง


...

...

สัมผัสยุกยิกในอ้อมกอดทำให้ผมรู้สึกตัวขึ้นมา ไอ้เปี๊ยกนอนหันหลังให้ โดยที่ตัวผมนอนแนบอยู่กับมัน แขนกอดมันเอาไว้แน่น

ผมไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ ว่าทำมันไปกี่ครั้ง...ที่แน่ๆมันเหนื่อยกว่าผมแน่นอน...ผมทำจนมันไม่ไหวหลับไป แล้วผมก็หลับตามมันไปหลังจากนั้นไม่นาน...หลับไปทั้งๆที่น้องชายผมยังคาอยู่ในตัวมันอยู่เลย

“ต้า...” ผมเรียกมันเบาๆ พอมันรู้ว่าผมตื่นแล้วเท่านั้นล่ะ ตัวเกร็งขึ้นมาทันที

“เอาออกไป” มันกระซิบ ถ้ามองไม่ผิด หูมันแดงแจ๋เลย

“อา...อย่าเพิ่งขยับ” แย่ครับ อยู่เฉยๆก็ดีแล้ว เล่นส่ายสะโพกไปมาอย่างนี้ น้องชายผมมันก็ตาสว่างสิครับ พอมันรู้สึกว่าของผมเริ่มแข็งขึ้นเท่านั้นล่ะ มันกลับมานอนนิ่งเป็นปลาตายเลย...ไม่ทันซะแล้วล่ะ ไอ้หนูเอ๊ย

“ไม่...” มันร้องประท้วงขณะที่ผมเริ่มจะขยับสะโพกเบาๆ “...ไม่ไหวแล้ว...อา” ตอนนี้เสียงมันแหบแห้งไปแล้ว

หยุดไม่ได้แล้วครับ ผมขยับทั้งๆที่เรายังนอนตะแคงซ้อนกันอยู่ เอื้อมมือไปจับส่วนหน้าของมัน...มันก็มีอารมณ์เหมือนกันนี่หว่า “ยังไหวสิ...นี่ไงยังไหวอยู่เลย”

มันหันมาถลึงตาใส่ผม สบโอกาสครับ รีบขโมยจูบมันทันที

แล้วผมก็เริ่มบรรเลงรักยกที่เท่าไหร่ไม่รู้...แต่ที่รู้...ไม่ใช่ยกสุดท้ายสำหรับคืนนี้แน่นอน...ส่วนหนึ่งก็เพราะไอ้เปี๊ยกนี่มันเหมือนยาเสพติด ได้ลองแล้วมันเลิกไม่ได้ อยากจะลองมากขึ้นไปอีกครับ...และอีกส่วนหนึ่งก็คือ เสียงร้องของมัน ร่างกายร้อนผ่าวของมันที่อยู่ในอ้อมกอดผม ทำให้ผมแน่ใจได้ว่า เพื่อนมันไม่มีวันได้บอกราตรีสวัสดิ์มันในคืนนี้แน่นอน

...จะหาว่าผมขี้ขลาดก็ได้นะ ที่ทำอย่างนี้...

 

 


...แต่ผมยินดีเป็นคนขี้ขลาด ดีกว่าผู้กล้าที่ไปต่อสู้...ทั้งๆที่รู้ว่าแพ้แน่นอน...

++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC ไม่ได้ตอบเม้นท์เลยอะค่ะ ง่วงนอนมากมาย

ออฟไลน์ A-J.seiya*

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +306/-8
^
^
^


จิ้ม ซักทีซิ


ฮ่าๆๆ   ><



ขอไ ปอ่านก่อนนนน

ออฟไลน์ ♥a2k♥

  • 見えないままだって愛しい
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-2
^
^
^

กระซวกก แล้วไปอ่าน

PEAK

  • บุคคลทั่วไป
 :haun4:

ยาวจุจายยยยยย 

ขอบคุณนะครับ

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
อย่างนี้ถ้าต้ารู้เรื่องเมสเสจจะโกรธไหมเนี่ย

แต่ก็เข้าใจลุงอะ ขอให้รักกันจริงๆนะคต่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด