หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[okotba]

โอ้!!! โจแย่แล้ว.....

 

[konnarak]

โจ  รอเราก่อนน่ะเราจะไปช่วยโจ เเล้ว  สุ้ๆๆ

[nopkar]

โจพระเอกมากกกกกกกก

[ExecutioneR]

ขอโทษครับ ขอเวลาสักสองสามวันนะครับ (ไม่เกินนี้) ขอดูอาการตัวเองอีกหน่อย

เมื่อคืนวาน (คืนวันเสาร์) นอนไปตอนสามทุ่มกว่า แต่ตื่นมาตอนสี่ทุ่มครึ่ง เข้าห้องน้ำท้องเสียอย่างหนักเลย
หลังจากนั้นก็ขี้แม่งตลอดทั้งคืน ตกชั่วโมงละครั้งยันเช้า (รวมทั้งคืน 7 รอบได้) T__T
พอเช้าวันอาทิตย์มา กินยา ก็ดีขึ้น พร้อมๆกับที่ไข้เริ่มขึ้นตามไปด่วย
ขี้ไม่แตก แต่แม่งไข้แดกแทน จนตอนบ่ายสามที่บ้านต้องหอบผมไปหาหมอ เพราะไข้สูงถึง 39.2 องศา
พอหัวค่ำนั่งรถกลับกรุงเทพ ไข้ขึ้นในรถอีกรอบ หนาวยังกะหิมะตก เกือบชักไปแล้ว จนถึงบ้านตอนตีหนึ่ง ท้องแม่งเสียอีก ตีหนึ่งถึงเจ็ดโมงก็เข้าห้องน้ำไปสี่รอบ

ตอนนี้กำลังดูอาการครับ ไข้ลดลง ท้องเสียยังอยู่ ถึงจะไม่บ่อย แต่เพลียมากๆๆๆๆ
ไม่สามารถหอบร่างไปไหนทำอะไรได้เลย นอนทั้งวันเลยตอนนี้
คิดว่าถ้านอนมากกว่านี้ จะนอนเฉยๆแล้วให้พ่อมามัดตราสังค์แล้วครับ

 


ปล. ปีชงงงง แรงสาดดดดดดด 
ปลล. กระทู้ที่ 4444 เรื่องดีสาดดดด 

[1582]

หอบดอกไม้มาเยี่ยมคนป่วยจ้า  หายป่วยเร็วๆ นะจ๊ะ 

[0nePiece]

 

ไม่เป็นไรครับ คุณต้นดูแลตัวเองดีๆๆนะครับ
รักษาตัวเองให้หายดีก่อน หายป่วยไวๆๆนะครับ

 

[cmos]

หายไว ๆ นะครับ 

[น้ำค้าง]

น้องต้น รักษาสุขภาพหน่อยนะจ๊ะ ทั้งเรียนทั้งเดินทางทุกอาทิตย์มันเหนื่อย ร่างกายจะทรุดโทรมพอป่วยก็จะเป็นมาก พักผ่อนมากๆ จ้า   

[mole eye man]

พี่ต้นโดนทิ่มแล้วเหรอฮะ   ทำไมคลี่คล่องซะขนาดนั้น   


ขอให้หายเร็ว ๆ นะฮะ   

[patz]

หายไวๆนะคร้าบบบ 

[ExecutioneR]

เปลี่ยนใจและครับ นอนเฉยๆ ไม่มีไรทำ ปวดหัวกินยาก็หาย เดี๋ยวมาต่อตอนต่อไปให้เลยแล้วกัน

มันคันนน

 

[K2KARN]

สงสารคริส ,, และที่สำคัญ โจของช๊าน !
สุดท้ายเป้นโจเถอะนะ โจดูมีปมมากกว่า
ยังไงก็เลือกโจนะโจ สู้เค้าๆ 

[yamanaiame]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
 

[ExecutioneR]

A 74


“แล้วก็นั่นแหละ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น.......” วายุเล่าจนจบ

“อ้าว และไหนไอ้นัทเคยบอกว่าพ่อแม่ไอ้คริสไม่รู้ว่ามันไปนอนกับมึงไง” เคนถามสิ่งที่ผมก็กำลังสงสัยอยู่ด้วยเหมือนกันขึ้น

“เหออ กูบอกไปแบบนั้นเหรอวะ”

“ก็เออดิ่ ไอ้ยุ มึงบอกกูตอนกูโทรไปถามมึงว่าทำไมมึงมาสายอ่ะ แล้วมึงก็บอกว่ามึงนอนอยู่กับไอ้คริส และพ่อแม่ไอ้คริสก็ไม่รู้ด้วยว่ามันมาอยู่กับมึงอ่ะ”

“อ๋อออ ฮ่าๆๆ เออๆ ขอโทษทีว่ะ กูง่วงๆก็เลยพูดไม่เคลียร์เอง คือ พ่อแม่มันรู้ไงว่ามันมาอาศัยอยู่กับอาไคล์ แต่เค้าไม่รู้นี่ว่าอาไคล์กับกูสนิทกันแล้วกูก็มานอนกับมันน่ะ เอาจริงๆคือเค้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องของพวกป่ะป๊าพ่อเล็ก อาไคล์กับอาพี และเรื่องของครอบครัวกูเลยว่าพวกเราเกี่ยวข้องกันยังไงอ่ะ เค้าก็รู้แค่ผิวเผินว่ารู้จักกันธรรมดาๆเท่านั้นเอง พวกมึงเข้าใจยัง”

“อ๋อออออ” พวกเราทุกคนร้องออกมาพร้อมๆกัน

“นี่ก็แปลว่ามันจะต้องไปอยู่กับมึงอีกสักพักเลยอ่ะดิ่วะ” เจย์ถาม

“เปล่า ไม่ได้อยู่กับกูหรอก ไปอยู่กับอาพีแล้วก็อาไคล์ที่คอนโดน่ะ ส่วนกูก็นอนบ้านกูนี่แหละ ไอ้เจย์ มึงไม่ต้องหึงไม่ต้องหวงขนาดนั้นหรอกน่า”

“ไอ้เหี้ย! ใครบอกว่ากูคิดแบบนั้นวะ!” เจย์รีบปฏิเสธทันที “ว่าแต่พรุ่งนี้พวกมึงมาเรียนกันแน่ใช่ป่าว งี้พวกมึงก็จะมาพร้อมกันตอนเช้าเลยใช่มั๊ยวะ”

“อือ ก็ใช่อ่ะดิ่ กูก็บอกไปแล้วไง”

“ว่าแต่.......” เคนพูดขึ้นเบาๆ “พ่อแม่ไอ้คริสเค้าหาว่าใครในกลุ่มพวกเราวะ ที่เป็นเกย์และทำให้ไอ้คริสต้องเป็นแบบนั้นน่ะ”

เจย์กำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่เสียงของวายุจากในโทรศัพท์ก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน “ก็คงเป็นกูนั่นแหละ จะเป็นใครล่ะ พ่อแม่ไอ้คริสก็ไม่ได้รู้ว่าไอ้เจย์เป็นเกย์ แล้วกูก็ดูเหมือนจะสนิทกับลูกเค้าที่สุดด้วย กูก็คงต้องยอมรับไปอ่ะว่ะ”

“แล้วมึงไม่เป็นแน่เหรอวะ ไอ้ยุ” ป๊อปถาม

“ครวยเหอะ ไอ้ป๊อป ถ้ากูอยู่ใกล้ๆนะกูจะโดดเตะปากมึงให้” วายุพูด “เฮ้ย ไอ้คริสมันกำลังเดินมาแล้วว่ะ สงสัยมันจะคุยกับพวกป๊าเสร็จแล้ว งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะพวกมึง ไว้เจอกันพรุ่งนี้เว้ย”

พวกเราทุกคนบอกลาเขา และหลังจากที่สายถูกตัดไปแล้ว ความเงียบก็เข้ามาปกคลุมในห้องของเราทันที ดูเหมือนว่าทุกคนต่างก็มีเรื่องให้คิดอยู่ในหัวด้วยกันทั้งนั้น และผมก็พนันได้เลยว่าพวกเราก็คงจะกำลังคิดถึงเรื่องเดียวกันอยู่อย่างแน่นอน

ผมเหลือบไปเห็นป๊อปกำลังนั่งมองพวกเราทุกคนสลับกันไปมาอย่างร้อนรน แล้วก็รู้เลยว่าอีกไม่นานเขาจะต้องเป็นคนแรกที่ร้องโวยขึ้นอย่างแน่นอน

“เฮ้ยยย พวกมึงแม่งอย่าเงียบกันดิ่วะ สาดดดด!!”

นั่นไง ผมคิดไว้ไม่ผิดจริงๆ

“กูเครียดนะพวกมึงง่าาาา ใครจะพูดอะไรก็พูดออกมาหน่อยสิวะ แม่งงงงง”

“แยกย้ายกันไปนอนดีกว่าว่ะ” เจย์พูดขึ้นพร้อมกับดีดตัวลุกออกจากเตียง“ไปเหอะ แป้น ไปนอนกันได้และ”

“งั้นเราก็กลับห้องกันได้แล้ว ไอ้ป๊อป” ตี๋เล็กหันไปพยักหน้ากับป๊อป

“อะ อ้าว” ป๊อปทำหน้าเหวอ

“ไอ้เจย์” นัทเรียก “มึงอย่าคิดมากนะเว้ย ยังไงพวกเราก็ต้องช่วยกันดูแลมันจนกว่ามันจะดีขึ้นให้ได้นั่นแหละว่ะ”

“กูรู้น่า” เจย์ตอบพร้อมกับก้มเก็บสมุดดินสอของตัวเองไปด้วย และเมื่อเขาเก็บของทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว เขาก็ยืดตัวขึ้นอีกครั้ง “แต่บางครั้งกูก็แค่คิดว่า กูน่าจะเป็นคนที่ช่วยเหลืออะไรมันได้มากกว่านี้อ่ะว่ะ..........”

“เช่นอะไรวะ ไอ้เจย์” ตี๋เล็กหันไปถามเขา

“ไม่รู้สิ” เจย์ถอนหายใจเบาๆ “อย่างเช่นเป็นคนที่อยู่เคียงข้างมันได้บ้างในเวลาที่มันเจอเรื่องเลวร้ายที่สุดแบบนี้ล่ะมั๊ง” และเมื่อพูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่ประตูแล้วเดินออกจากห้องไปเลยทันที

“อ้าว ไอ้นี่ ไม่รอกูอีกและ เออๆ งั้นเจอกันที่โรงอาหารพรุ่งนี้เหมือนเดิมเว้ย พวกมึง ฝันดีๆทุกคน” เคนหันมาบอกลาพวกเราแล้วจากนั้นก็รีบเดินออกจากห้องตามเจย์ไปอีกคน

“งั้นพวกกูก็ไปและเหมือนกันนะ ไอ้นัท ไอ้นนท์” ตี๋เล็กหันมาพูดกับผมและนัท “แล้วค่อยเจอกันพรุ่งนี้เช้า”

“โซลองมายเฟรนด์” ป๊อปใช้กำปั้นทุบที่อกข้างซ้ายตัวเองเบาๆสองทีแล้วส่งจูบให้กับพวกเรา

“มึงรีบไปเลย ไอ้ควาย ประสาทแดกนะมึงเนี่ย” นัทไล่

“แล้วสักวันมึงจะนึกถึงกู ไอ้นัท” ป๊อปขยิบตาให้กับนัท “จุ๊บๆมึง”

“จุ๊บพ่อมึงนู่นไป๊ สาดดด!!” นัทยกเท้าขึ้นจะถีบป๊อป แต่ป๊อปก็รีบวิ่งออกจากห้องไปได้ทันซะก่อน “แม่งงง ไอ้เหี้ยนี่ยิ่งโตยิ่งเพี้ยนขึ้นทุกวันๆ”

“หึๆ ไปและเว้ย ไอ้นัท ไอ้นนท์ ฝันดีๆ” ตี๋เล็กโบกมือลาเราสองคนแล้วก็เดินออกจากห้องไป

นัทปิดประตูห้องลงและเดินกลับมาหาผมที่เตียง “ไอ้เชี่ยป๊อปนี่แม่งไม่ได้รู้เวล่ำเวลาเลยจริงๆ”

ผมหัวเราะเบาๆ “มันก็เป็นของมันแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ดีออกเหอะ เราจะได้ไม่เครียดกันไง อย่างไอ้เจย์เมื่อกี๊ก็ดูมันเครียดๆจริงๆนะนั่น”

“อืมมม” นัทพยักหน้า “มันคงหึงๆ อิจฉาๆไอ้ยุด้วยล่ะมั๊ง”

“จริงดิ่ นนท์ก็คิดว่านนท์จะรู้สึกอยู่คนเดียวซะอีกนะเนี่ย”

นัทถอนหายใจ “ก็งี้แหละ หลงรักเพื่อนตัวเอง ทำไงได้ล่ะเนอะ........”

หลังจากนั้นเราสองคนก็เข้านอนกัน แต่ก่อนที่ผมจะหลับลงไป ผมกับนัทก็คุยกันถึงเรื่องของคริสกันยาวเลยทีเดียว จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่นัทออกไปเดินเวรได้แค่ไม่กี่นาที และผมเองก็กำลังจะเตรียมตัวออกจากห้องอยู่นั้น เสียงเคาะประตูห้องของเราก็ดังขึ้น และเมื่อผมเปิดประตูห้องออก ผมก็พบว่าคนที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องก็คือโจนั่นเอง

“กูมีเรื่องอยากคุยกับมึงสองคนหน่อย” เขาพูด

“หืออ มีไรวะ” ผมเขยิบให้เขาเดินเข้ามาในห้อง และจากนั้นก็ปิดประตูห้องลง

“ไอ้นัทไม่อยู่เรอะ”

“อือ เพิ่งจะไปเดินเวรเมื่อกี๊นี้เอง”

โจขมวดคิ้วเล็กน้อย “แม่งง”

“มึงมีไรป่าววะ ไอ้โจ”

เขาหันมามองหน้าผม “แล้วมึงดีขึ้นรึยัง”

ผมพยักหน้า “อืออ ก็ดีขึ้นเรื่อยๆล่ะมั๊ง ไม่รู้ดิ่ มันก็เหมือนๆเดิมอ่ะ ว่าแต่มึงเหอะ ได้ทายาอะไรมั่งรึยัง”

“ทายาอะไร” เขานิ่วหน้า

“เอ๊า ก็ที่เอวมึงนั่นไง ที่มันช้ำน่ะ หายรึยัง”

“ช่างมันเหอะ เรื่องแค่นี้” เขาตอบสั้นๆ “ว่าแต่ไอ้นัทมันจะกลับมาที่ห้องอีกรึเปล่า”

“อือออ คงไม่แล้วมั๊ง เพราะเมื่อกี๊เค้าก็หิ้วกระเป๋าไปด้วยแล้วอ่ะ คงจะไปเจอกันที่โรงอาหารเลยทีเดียวแหละ นี่กูก็กำลังจะลงไปพอดีเลย มึงจะไปกับกูด้วยกันเลยมั๊ยล่ะ ไปกินข้าวด้วยกัน”

“ไป” เขาพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว “และต่อจากนี้ ไม่ต้องถามกูแล้วนะ”

“เหออ” ผมเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

“เพราะต่อจากนี้กูจะไปกับมึงทุกเช้านั่นแหละ” เมื่อพูดจบ เขาก็เดินสวนผมตรงไปยังประตูห้อง และจากนั้นเขาก็หันกลับมาหาผมอีกครั้ง “เอ้า จะไปได้รึยัง”

ผมมองเขาแบบทึ่งๆอึ้งๆ แล้วจึงเดินเข้าไปหาเขาที่ประตู “มึงผีเข้าอีกแล้วเหรอวะ ไอ้โจ”

“ครวยไรล่ะ” เขายกมือขึ้น ผมจึงหดคอลงโดยอัตโนมัติเพราะคิดว่าเขาจะตบหัวผมอีกแล้ว แต่ปรากฎว่าเขากลับแค่ขยี้หัวผมเบาๆเท่านั้นเอง “ไปเถอะ ไปหาเพื่อนๆมึงกัน”

ผมกับเขาเดินออกจากหอไปยังโรงอาหารด้วยกัน และเมื่อไปถึงที่นั่น ผมก็เห็นว่าเจย์กับเคนกำลังนั่งรอพวกเราอยู่แล้ว และเมื่อทั้งสองคนหันมาเห็นว่าโจก็มากับผมด้วย พวกเขาก็แสดงสีหน้าแปลกใจออกมานิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรนักเมื่อเทียบกับครั้งแรกๆที่พวกเขาเห็นผมอยู่กับโจ ผมคิดว่าพวกเขาคงจะเริ่มชินกับความคิดที่ว่าโจน่าจะเริ่มเข้ามาคลุกคลีกับพวกเรามากขึ้นแล้วนั่นเอง

“ไอ้นัทอ่ะ นนท์” เคนถาม

“ไปเดินเวรไง แล้วนี่ไอ้โจมันก็.........” ผมหันไปมองหน้าโจแบบถามความเห็นว่าผมจะพูดได้รึเปล่า และเขาก็มองตอบผมกลับมาแบบไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจอะไร ผมจึงหันกลับมาพูดกับเคนต่อ “มันไปหานัทที่ห้องเพราะบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยด้วยน่ะ”

ทั้งเคนและเจย์ที่นั่งเงียบหน้าตึงมาตั้งแต่แรกต่างก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยทันที

“มึงจะไปคุยอะไรกับไอ้นัทวะ ไอ้โจ” เจย์ถาม

“คุยกับพวกมึงทุกคนเลยก็ได้” โจตอบ “แต่รอเพื่อนมึงมาครบก่อนเถอะ แล้วกูจะพูดทีเดียว”

เจย์ทำหน้าข้องใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เขายักไหล่เบาๆแล้วก็กลับเงียบลงไปเหมือนเดิม ผมรู้สึกว่าวันนี้เขาดูเงียบๆแปลกๆกว่าที่เคยยังไงก็ไม่รู้สิ

หลังจากที่เรานั่งกันอยู่เงียบๆสักพัก ผมก็เห็นนัทเดินเข้าประตูโรงอาหารมาพร้อมกับป๊อปและตี๋เล็ก เมื่อทั้งสามคนเห็นว่าโจก็กำลังนั่งอยู่ข้างๆผมด้วย พวกเขาก็หันไปพูดคุยอะไรกันนิดหน่อย จนกระทั่งพวกเขาเดินมาถึงโต๊ะที่พวกเรานั่งกันอยู่แล้ว นัทก็นั่งลงข้างๆผมแล้วหันไปหาโจ

“ไงวะ ไอ้โจ”

“เมื่อเช้ากูไปหามึงที่ห้องมา”

นัทเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ไปหากูอ่ะนะ มึงมีไรวะ”

“มึงจำเรื่องที่เราเคยคุยกันในห้องของกูได้รึเปล่า”

เมื่อโจพูดแบบนั้น ผมก็ต้องใช้เวลาประมวลผลอยู่สักพักเพื่อจะพยายามนึกว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ แต่นัทที่คิดเร็วกว่าผมก็พยักหน้าออกมาเบาๆก่อนแล้ว

“ตอนที่นนท์ไปเปลี่ยนเสื้อในห้องมึงใช่มั๊ย”

“ใช่”

คราวนี้ผมจึงพยักหน้าออกมาด้วยแล้วเหมือนกัน “อ๋อออ”

“อะไรวะพวกมึง กูงง กูอยากรู้ด้วยคน” ป๊อปชะโงกหน้าเข้ามาถามพวกเรา

นัทมองหน้าโจกับผมแว่บหนึ่งก่อนจะหันกลับไปหาทุกคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพวกเรา “แล้วนี่ไอ้ยุมันจะมาถึงกันรึยัง มีใครโทรไปหามันยังวะ”

“ไม่ต้องโทรแล้ว เดินมานั่นแล้วไง” ตี๋เล็กชี้ไปยังประตูทางเข้าโรงอาหารที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง

“เออ ถ้างั้นพวกมึงก็อย่าลืมล่ะ ระวังอย่าเพิ่งไปทักเรื่องนั้นกับไอ้คริสมันนะเว้ย พยายามทำตัวปกติเข้าไว้ก่อนดีกว่า เข้าใจป่าว” นัทกำชับ

ผมหันไปมองคริสกับวายุที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเรา และผมก็สังเกตเห็นว่าสีหน้าของคริสนั้นดูแย่มากจริงๆ ถ้าหากสมมติว่าผมไม่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับปัญหาครอบครัวของเขามาก่อนเลย แล้วผมได้มาเห็นหน้าของเขาในตอนนี้ ผมก็คงจะต้องทักเขาออกไปว่าเขากำลังมีปัญหาอะไรไม่สบายใจอยู่รึเปล่าอย่างแน่นอน

“ไง ไอ้ยุ ไอ้คริส กินไรกันมายังวะ” นัททักทั้งคู่เมื่อทั้งคู่ต่างก็เดินมาถึงที่โต๊ะแล้ว

คริสมองมาที่โจด้วยสีหน้าแปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาหรือแสดงท่าทีอะไรมากไปกว่านั้น

“ยังเลยว่ะ ก็จะมากินพร้อมกะพวกมึงนี่แหละ” วายุวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ แต่ก็ยังคงไม่นั่งลง “ไงไอ้โจ วันนี้ก็มานั่งด้วยกันเหรอวะ ดีๆ เฮ้ยพวกมึง ไปซื้อข้าวกันเหอะว่ะ กูหิวแล้วอ่ะ”

“โอเค ไปๆๆ” ป๊อปลุกขึ้นยืน

“มึงกินไร คริส เดี๋ยวกูซื้อมาให้ มึงนั่งเฝ้ากระเป๋าไว้ก็ได้” เจย์ถาม

“ไม่อ่ะว่ะ.......” คริสส่ายหน้า “กูไม่หิว”

“ไม่ได้เว้ย ยังไงมึงก็ต้องกิน สักนิดก็ยังดีเหอะมึง ข้าวต้มมะ จะได้กินง่ายๆ”

“ช่ายๆ ไอ้คริส เมื่อวานมึงก็ไม่ค่อยกินข้าวนะเว้ย เดี๋ยวก็เป็นลมล้มไปหรอกมึง” วายุพูดเสริม

คริสถอนหายใจ “ก็ได้ งั้นกูฝากมึงซื้อหน่อยก็แล้วกัน ไอ้เจย์”

“โอเค งั้นมึงรอแป๊บเดียว เดี๋ยวกูมา” เจย์พูดพร้อมกับเดินจากไป ตามไปด้วยป๊อปกับเคนที่เดินตามไปติดๆ

“งั้นนท์ก็นั่งเป็นเพื่อนคริสแล้วกัน เดี๋ยวนัทไปซื้อมาให้” นัทหันมาพูดกับผม

“เฮ้ยไม่เป็นไร นนท์ไปเองก็ได้”

“เหอะน่า มือเจ็บก็อยู่เฉยๆเหอะ” เขายิ้ม “เอาข้าวมันไก่มะ นัทอยากกินข้าวมันไก่ว่ะ”

“อือๆ ก็ได้ๆ”

“แล้วมึงอ่ะไอ้โจ ไม่แดกข้าวเหรอ นั่งเฉยเลยมึง” ตี๋เล็กหันไปถามโจ

“แดก” เขาตอบพร้อมกับลุกขึ้นยืน และจากนั้นเขาก็เดินออกจากโต๊ะไปเลยเหมือนกัน

“ไอ้นี่แม่งเดาใจยากจริงเว้ยเฮ้ย” ตี๋เล็กส่ายหน้าเบาๆ “มันจะมานั่งกับพวกเราตลอดไปเลยมั๊ยวะเนี่ย กูล่ะทำตัวไม่ค่อยถูกจริงๆนะเว้ย”

“อืออ กูชวนมันเองอ่ะ กูขอโทษว่ะ เพราะกูคิดกูว่าแบบนี้น่าจะดีกว่าอ่ะ แต่ถ้าพวกมึงลำบากใจ.......”

“ถ้าพวกกูลำบากใจแล้วมึงจะทำไมวะ ไอ้นัท” วายุพูดขึ้น “มึงจะไล่มันไปรึไง ไอ้เหี้ย ทำได้ที่ไหนล่ะ มันจะมากับพวกเรารึเปล่าก็เรื่องของมัน ถือซะว่ามึงเคยเอ่ยปากชวนแล้วก็พอ ที่เหลือก็ให้มันตัดสินใจไปเองเหอะ ถ้ามันอยู่กับพวกเราแล้วมันรู้สึกอึดอัดมากนัก เดี๋ยวมันก็ไปเองนั่นแหละ มึงอย่าสนใจเลย ส่วนพวกเราก็มีกันตั้งหลายคนขนาดนี้ ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องไปสนใจมันซะก็ได้แล้ว พวกมึงอย่าไปคิดมากเลย ไปเหอะ ไปซื้อข้าวกัน ไอ้ตี๋ ไอ้นัท”

นัทกับตี๋เล็กพยักหน้าแล้วก็เดินออกไปพร้อมกับวายุ และเมื่อทุกคนเดินไปซื้อข้าวกันหมดแล้ว ที่โต๊ะก็เลยเหลือผมกับคริสอยู่กันตามลำพังแค่สองคน ผมเหลือบมองหน้าของเขาแล้วก็เริ่มรู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาทันที นี่ถ้าผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยมันก็คงจะง่ายกว่านี้เยอะ แต่นี่ผมดันไปรู้มาแล้วว่าเขากำลังมีปัญหาอะไร แต่กลับต้องมาทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องราวอะไรแบบนี้ นี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะเนี่ย

“นนท์........ มึงรู้เรื่องแล้วใช่มั๊ย” จู่ๆคริสก็พูดขึ้น

“อะ หือ เออะ เหอ ระ รู้เรื่องอะไรเหรอ”

“เรื่องของกูนี่แหละ” เขาถอนหายใจ “พวกมันทุกคนก็รู้แล้วด้วยใช่มั๊ย ไอ้ยุคงบอกพวกมึงแล้วล่ะสิ”

“อะ เอ่ออ เรื่องนั้น คืออ........” ผมอึกอักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าออกมาเบาๆ “อืออ ก็เพิ่งรู้เมื่อคืนอ่ะ แบบ พวกกูก็เป็นห่วงมึงกันมากๆนะเว้ย แล้วไอ้ยุมันก็เลยเล่าให้พวกกูฟัง คือมึง..... แบบว่า กูขอโทษนะเว้ย......”

“ไม่เป็นไรหรอก” เขาส่ายหน้า “กูดูหน้าพวกมึงแต่ละคนกันกูก็รู้แล้ว โดยเฉพาะไอ้เจย์น่ะ”

“อะ อือออ.......”

“ขอบใจนะเว้ย ที่พยายามกันขนาดนี้”

“เฮ้ย ขอบใจเรื่องอะไรวะ”

“ที่ทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรและไม่ถามอะไรกูไง ตอนนี้กูก็ยังไม่พร้อมจะคุยเรื่องนั้นกับพวกมึงจริงๆนั่นแหละ มันเจ็บ......” เขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง

“เฮ้ย คริส........”

เขายกมือขึ้นปาดน้ำตาที่หางตาเบาๆก่อนจะหันมาหาผม “ไม่เป็นไรหรอก โทษที กูไม่เป็นไรจริงๆ”

เราสองคนนั่งกันอยู่เงียบๆแบบนั้นอีกครู่หนึ่งก่อนที่เจย์จะเป็นคนแรกที่เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับชามข้าวต้มกับน้ำอีกแก้วหนึ่ง

“อ่ะนี่ ไอ้คริส ข้าวต้มปลา แล้วก็นี่ น้ำส้มของมึง” เขาวางชามกับแก้วน้ำลงบนโต๊ะตรงหน้าของคริส

“ขอบใจเว้ย แล้ว.........” คริสหันไปหาเจย์ที่กำลังนั่งลงข้างๆเขา “ข้าวมึงอ่ะ”

“กูให้ไอ้แป้นมันถือมาให้กูแล้ว มือกูเต็มน่ะ”

หลังจากนั้นคนอื่นๆก็ทยอยเดินกลับมาที่โต๊ะกันจนครบ และหลังจากที่เราเพิ่งจะเริ่มกินข้าวกันได้ไม่ถึงห้านาทีนั้น ผมก็เห็นว่ามีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินตรงเข้ามาหาพวกเรา และการที่เห็นพวกเขากำลังเดินเข้ามาหาพวกเราในสถานที่และเวลาแบบนี้นั้นก็ทำให้ผมต้องรู้สึกแปลกใจขึ้นในทันที

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

^
^
^
จิ้มก้นคนเขียน

แหม่ ชีวิตนี้ดี มีพระเอกสองคน
ว่าแต่ โจกับนัท คุยว่าอะไรกันนะ อยากรู้จัง

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[หอยทาก]

พวกแมกซ์เรอะ = =
ไอพวกนี้ ชอบหาเรื่องจิงน้า
ทุกคนสู้ๆน้อออ = w =
หึหึหึ เคี้ยก เคี้ยก(หัวเราะเพื่อ เสียงโรคจิตได้อีก)
ปล.ขอบคุณที่มาต่องับ

[จันทร์ผา]

นี้แระความรักของเพื่อน

อธิบายเป้นคำพูดไม่ได้แต่แสดงได้

จากการกระทำใครมีเพื่อนแบบนี้ไม่เสียชาติเกิด

 :pig4:คุรต้นมากๆนะครับขนาดไม่สบายยังมาต่อให้อีก

ดูแลรักษาสุขภาพให้ดีนะครับขอให้หายไวๆนะครับ

[konnarak]

ต้องมีเรืองอาไรเกิดขึ้นเเน่ๆ     

โจ สุ้ๆ   

[~prince™~]

รักษาสุขภาพด้วยนะแล้วก็ขอให้หายป่วยไวๆนะครับ

[1582]

เพื่อนๆ กลุ่มนี้รักกันจริงๆ   

คนป่วยอาการดีขึ้นหรือยังคะ  ขอให้หายเร็วๆ นะคะ 

[Ryuse]

ระเบิดจะลงอีกกี่ลูกเนี่ย หวาดเฉียววววววววววววววววววววววววว

[ExecutioneR]

อืมมม ตอนแรกว่าจะไม่โพสแล้วนะ แต่ขอหน่อยแล้วกัน 555
ตั้งให้หัวชื่อดูแรงไปงั้นแหละครับ จริงๆก็ไม่ได้อยากจะอะไรมากมายหรอก

ประเด็นคือ ... มีคนในบอร์ดคนนึง (ผมขอไม่บอกชื่อเนอะ เพราะผมก็ยังไม่ได้บอกเขาว่าจะเอาชื่อมาลง) หวังดี หลังไมค์มาบอกผมว่า นิยายผมถูกก๊อปไปแปะที่เว็บเกย์อีกเว็บหนึ่ง และไม่รู้ว่าได้ขออนุญาตผมรึยัง

แน่นอนว่า ไม่มีการขออนุญาต แน่นอนครับ ผมก็เลยตามๆไปดู ดูซิว่าอย่างน้อยๆจะแปะเครดิตให้มั๊ย
ก็....... มีแปะนะครับ แต่ ตัวเท่าเนี๊ยได้มั๊ง เมื่อเทียบกับ font อื่นๆ

ผมก็สมัครสมาชิกและหลังไมค์ไปหาเค้าแล้ว แต่ก็ยังไม่มีอะไรตอบกลับมา โดยเนื้อหาที่ผมส่งไปคือ

ผม ExecutioneR หรือ ต้น คนแต่งเรื่อง "กระดานดำ" นะครับ
พอดีมีคนบอกมาว่ามีคนมาเอาเรื่องมาลงโดยที่ผมเองก็ไม่ได้รู้เรื่อง
ผมเลยตามเข้ามาดูน่ะครับ

ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยก็ให้เครดิตผม (ถึงจะตัวจิ๊ดเดียว)
แต่ผมอยากให้ไปโพสให้ชัดเจนกว่านี้น่ะครับ ว่า คุณไม่ได้เป็นคนแต่งเอง และได้ติดต่อเจ้าของเรื่องแล้วรึยัง

เท่านี้แหละครับ ผมก็ไม่ได้อยากจะซีเรียสอะไร ^^

ต้องขอบคุณด้วยซ้ำที่เอานิยายผมมาเผยแพร่ แปลว่าคุณก็ต้องติดตามอยู่เหมือนกัน

 :gay_0115:

ตามนี้เลยครับ และผมก็หมายความตามนี้ด้วย เพราะถ้าใครลองไปอ่านกระทู้นั้นดูจะเห็นว่า ถ้าใครไม่อ่านรายละเอียดดีๆ ก็จะเข้าใจผิดว่าคนโพสเป็นคนแต่งได้ง่ายมากจริงๆ ซึ่งตอนนี้ผมก็ยังรอการตอบรับจากคนๆนั้นอยู่ แต่ถ้าพี่คนนั้นได้เห็นข้อความนี้ ในบอร์ดนี้ของผมแล้ว ก็ช่วยติดต่อกลับมาหาผมหน่อยนะครับ แสดงตัวนิดนึง จะได้ให้เห็นว่า มีการ contact กันจากทั้งสองฝ่ายแล้วจริงๆ ไม่ใช่เห็นผมใจดีให้ก็เออออลงต่อโดยไม่ติดต่อผมกลับมาซะงั้นอีก หรือไอ้ครั้นจะเลิกลงนิยายที่นู่นไปเลยก็ไม่ดีอีก ผมก็เกรงใจคนอ่านคนอื่นๆเขาเนอะ รึจะให้ผมไปลงเอง ผมก็ไม่เอาอ่ะครับ เวลาก็ไม่มี และไม่อยากรับผิดชอบกับปัญหาที่อาจจะตามมา เพราะที่นู้นเค้ายังไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้ถูกก๊อปไปโดยเจ้าของเรื่องยังไม่รับทราบ

ก็เท่านี้แหละครับ เรื่องที่จะแจ้งให้ได้ทราบโดยทั่วกัน ซึ่งนั่นก็คือ ..... นิยายผมดังใหญ่แว้วว 5555   

[mantdash]

อ้าโดนเข้าซะแล้ว

คิดซะว่านิยายของพี่เจ๋งจนมีคนเอาไปช่วยโปรโมทละกันครับ อิอิ

แต่มันก็นะ ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย

ยังไงก็ขอให้จบลงดีๆนะครับ

[PeeraDHa]

ต้องเผาพริกเผาเกลือเลยนะ คนแบบเนี้ย.....โระกโลก 

[ExecutioneR]

ต้องเผาพริกเผาเกลือเลยนะ คนแบบเนี้ย.....โระกโลก 

ม่ายครับม่ายย ไม่โกรธๆ ผมยังไม่โกรธเลย ชิวๆ~
คิดซะว่าเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ เพียงแต่ตอนนี้ผมอยากได้้้แค่การติดต่อกลับมาเท่านั้นเองครับ ^^

[BIRD]

อ่านทันแล้วววว เย้ !!

โจ โจ โจ โจ 

[shinobi]

บังอาด :angry2:นำนิยายของคนอื่นไปcopyลงที่อื่นโด้ยไม่ขอก่อนมันหน้า
ผมเป็นกำลงใจให้นะพี่สู้ๆๆๆๆๆ :m12:เเละมาลงตอไวๆๆๆๆนะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

โอ้ย
งง
อยากอ่านต่อ
ได้แต่หวังว่าเพื่อนๆ ของนนท์จะรับโจได้
และปกป้องนนท์ได้ด้วย
ส่วนเรื่องของคริส
ค่อนข้างจะมั่นใจว่ามันจะต้องออกมาดีแน่ๆ

[K2KARN]

อ๊า ,, เจอเข้าแล้วสินะ
แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอให้ฝั่งนั้นเค้าคอนแทคกลับมาด้วยเถอะค่ะ 

[Ultramann]

แอบอ่านมาซะนาน
ได้ฤกษ์ เปิดตัวซะที อิอิ
ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ




โจ..เท่านั้น ฮ่าๆๆๆ