หัวข้อ: ]|เรื่องไม่สั้นและไม่เล่า|[ กระดานดำหลังรั้วโรงเรียน ... ชาย (ภาค 2: เม้นแรก)

[AidinEiEi]

ตามเก็บ อ่านซะมึน
ถูกใจหนึ่งประโยค
“มึงจำไว้ก็แล้วกันว่า คนที่กำลังมีความรักน่ะ ไม่ใช่เพราะว่าเขามีคนที่จะให้เขารัก แต่มันเป็นเพราะว่าเขามีความรักที่อยากจะแบ่งปันให้กับคนที่เขาเลือกต่างหาก.........”
โดนมากเลยน้องต้น โดนใจ...พี่....เอิ๊กกก

ค่อยๆซึมซับตัวละครแต่ละตัวแล้ว รู้สึกดี
นัทแอบเนียนได้อีกนะเนี่ย มีกอดด้วย หุหุ

งงๆกับโจนิดหน่อย ว่ามานคิดอะไรอยู่(วะ?)

รอๆๆตอนต่อไป(ที่ไม่รู้ว่าจะได้มาอ่านเมื่อไหร่ ฮ่าๆๆๆ)

ปล.รักษาสุขภาพโตยเน้อ น้องต้นหน้ามนคนน่าร๊ากกกก
 

[andyus1]

ยังคงมิรุ้ โจคิดงัยกันแน่อ่ะ

บอกมาเด๋วเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ไม่งั้นจะเชียร์นัทละนะ นัทเกิดนายอยากเปนพะเอก ก็อย่าดีเกินไป อย่ามัวชักช้าด้วย

เด๋วจะโดนตัดน่าคาบไปแดรกอ่ะคั้บ

รอดูละกาน คายจะมาวิน หุหุ ลุ้นยิ่งกว่าออสก้าร์อีกวุ้ย

[wan]

มารอตอน ป๊อบออกศึกอยู่นะครับ ต้น +1 ให้เป็นกำลังใจ

[alpha]

ป... ป๊อบออกโรงเหรอ

งื้ออออออออ  จองตี๋เล็ก!!!   

[bamboo_boy]

คำเมือง งง เเต้ แต้
ไว้ มีแฟน เด็กเหนือ เมื่อไร คงเข้าใจมากกว่านี้
ซะง้านน ......

[nopkar]

โจ เป็นตัวละครที่น่าค้นหาอ่ะ

(เอ๊ะ หรือเพราะว่า ไม่มี joe's side แอบอยากอ่านอะ อิอิ)

[maggy]

ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน
เล่นเอาเหนื่อย
อยากบอกว่า ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
แต่อาจจะชอบต่างจากชาวบ้านเค้าอ่า
จะว่าไรมั๊ยถ้าจะบอกว่าชอบบรรดาคู่รองๆมากกว่าคู่หลักเหอเหอ
โดยเฉพาะป๊อปกะตี๋เล็กอ่า ชอบคู่เน่ น่าร้ากกกกกกกกกกมากๆ
ชอบป๊อปอ่า ดูเฮ้วๆดี ตอนแรกอิมเมจไปว่าเหมือนนากาทสึ ในเรื่องสับขั้วมาลุ้นรัก(ไม่รู้จักแหง เหอเหอ เป็นการ์ตูนของบงกชอะค่ะ)
แบบเป็นคนร่าเริงสร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อนๆอยู่เสมอ รักเพื่อนพ้องสุดๆ เล่นกีฬาเก่ง
แต่เห็นบรรยายว่าตัวเล็กเลยผิดอิมเมจไปหน่อย แต่ก็ยังชอบบบบบ
อ่า แล้วก็ชอบเจ อื่ม ทำไมถึงชอบนะ คือดูเป็นคนมั่นใจในตัวเอง แต่พอเคยแพ้ให้กับโจไป
ถึงกับเสียหน้าไปเลย อ่านแล้วแบบว่า อื่ม ดูน่ารักดีแหะ
อ๊ะ แล้วก็เรื่องที่ไม่ถูกชะตากับแม็ค(เขียนงี้เปล่าหว่า)
อยากจะบอกว่าเชียร์สองคนเน่ (ฮา) ไม่รู้ว่าจับคู่อีท่าไหนเหมือนกัน
แต่คิดว่าถ้าคู่กันคง มันส์พิลึก พลังเคบังเกิด ศึกกล้ามชนกล้าม
พล่ามมาซะเยอะ ฮะฮะ จะติดตามต่อไปนะคะ
ปล.เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเดาไม่ถูกเจงๆว่าใครรุกใครรับอ่า นนท์กะนัทเนี่ยพอเดาได้ (ไม่ใช่ว่าพลิกบทนนท์รุกนร้า ม่ายยยยย )

[สุดโฉด]

รอตอนต่อไปค๊าบบบ ให้ว่อง ให้ว่อง

[ExecutioneR]

b7


ป๊อป


หลังจากที่ไปเข้าชมรมมาเมื่อเย็นวันศุกร์ ผมก็เดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมด้วยสภาพที่เรียกได้ว่าโทรมกว่าทุกวันอย่างเห็นได้ชัด แต่ผมไม่อยากจะทำให้อะไรๆมันกลายเป็นเรื่องใหญ่จนเกินไป ผมจึงไม่ได้พูดอะไรให้ไอ้ยิ่ว หรือ “ไอ้ตี๋เล็ก” ฟัง

อืมมม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไม แต่ผมรู้สึกว่าเวลาที่ผมอยู่กับมันตามลำพัง ผมอยากจะเรียกมันด้วยชื่อเล่นจริงๆของมันมากกว่าชื่อเล่นที่คนอื่นๆตั้งให้ด้วยเหตุผลที่........ หึหึ ที่ก็เพราะว่ามันน่ะทั้ง “ตี๋” แล้วก็ทั้ง “เล็ก” อย่างที่ชื่อมันว่าจริงๆนั่นแหละ

จริงๆแล้วคนที่เห็นว่าไอ้ยิ่วมัน “เล็ก” จริงๆก็เห็นจะมีแค่ผมกับเพื่อนๆเราในกลุ่มแค่ไม่กี่คนนี่แหละ และพวกมันก็มารู้ถึงความเล็กของไอ้ยิ่วมันทีหลังผมด้วย เพราะว่าผมกับไอ้ยิ่วนั้นรู้จักกัน เล่นด้วยกัน และอาบน้ำพร้อมกันมาตั้งแต่เรายังเด็กมากแล้ว และพอเราขึ้นเรียนชั้นมอหนึ่งที่โรงเรียนเดียวกัน คนอื่นๆก็เริ่มที่จะเรียกมันว่า “ไอ้ตี๋” จนติดปาก และเนื่องด้วยที่ตัวมันเล็กกว่าเด็กคนอื่นๆ และมีผมเป็นตัวกระตุ้นด้วย ทำให้จากชื่อ “ตี๋” ของมันกลายเป็น “ตี๋เล็ก” ไปในเวลาอันรวดเร็ว

แต่ก็อย่างที่บอก ผมเรียกชื่อมันว่าตี๋เล็กก็แค่เพราะว่าคนอื่นๆเค้าเรียกมันกันอย่างนั้นก็เท่านั้นเอง จะมีเพื่อนแค่ไม่กี่คนจริงๆที่รู้ว่าจริงๆแล้วมันน่ะมีชื่อว่า ยิ่ว ไม่ใช่ตี๋หรือตี๋เล็กอย่างที่พวกมันเข้าใจ เพราะงั้นเวลาอยู่กับคนอื่นๆผมก็เลยจะเรียกมันว่าตี๋เล็ก แต่เมื่อเราอยู่กันสองคน ผมก็ชอบที่จะเรียกมันด้วยชื่อจริงๆที่เราสองคนต่างก็คุ้นเคยกันมากกว่า และดูท่าทางว่าไอ้ยิ่วเองก็จะชอบที่ผมทำแบบนี้ด้วยเหมือนกัน.......

“เดี๋ยว ไอ้ป๊อป” ผมถูกมันเรียกให้หยุดขณะที่ผมกำลังจะเดินผ่านมันที่กำลังนอนอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียงไปเข้าห้องน้ำ

“มีไรวะ” ผมหันไปถามมัน

มันนิ่วหน้าด้วยความสงสัยก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียง “มึงเป็นอะไรรึเปล่าวะ”

“เป็นอะไรอะไรวะ” ผมตัวเกร็งขึ้นเล็กน้อยเพราะกลัวว่ามันจะดูออก

“ก็ปกติมึงจะถอดเสื้อผ้าก่อนเข้าห้องน้ำ แต่นี่วันนี้มึงกลับใส่เสื้อผ้าเข้าไป แถมยังจะเอาชุดเข้าไปเปลี่ยนในนั้นด้วย” ไอ้ยิ่วตั้งข้อสังเกต ให้ตายสิ นี่ผมจะไม่มีวันหลบสายตาและความสงสัยของมันพ้นได้เลยรึไงนะ

“ไม่มีอะไรหรอกน่า.....” ผมตอบก่อนจะออกเดินต่อ

“เดี๋ยวก่อน ไอ้ป๊อป” ไอ้ยิ่วรีบลุกขึ้นจากเตียงและกระโดดเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็คว้าเข้าที่ต้นแขนซ้ายของผมแล้วออกแรงบีบจนผมต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ยยยยย!! ไอ้เหี้ย!!” ผมรีบสะบัดแขนออก ทำให้เสื้อผ้าและผ้าขนหนูของผมทั้งหมดตกไปกองอยู่ที่พื้น

“มึงเจ็บตัวมาใช่มั๊ย ไอ้ป๊อป มึงเป็นแผลมาใช่มั๊ย” มันพูดอย่างหัวเสีย “แล้วทำไมมึงไม่บอกกูวะ”

“กูไม่เป็นไรหรอกน่า!” ผมตอบกลับไป

“มึงถอดเสื้อออกหน่อย ขอกูดูแผลที” ไอ้ยิ่วเดินตรงเข้ามาหาผมแล้วจับแขนของผมข้างที่ไม่เจ็บเบาๆ “นะ กูขอร้องเหอะว่ะ มึงไม่ต้องปิดบังกูก็ได้นี่หว่า เวลากูเจ็บมึงยังดูแลกูเลย เพราะงั้นก็ให้กูดูแลมึงเวลาที่มึงเจ็บมั่งดิ่วะ”

ผมมองหน้ามันก่อนจะยอมพยักหน้าออกมาเบาๆ แล้วจึงค่อยๆถอดเสื้อออก ผมยกแขนซ้ายขึ้นเหนือหัวชูให้มันดูแผลถลอกขนาดใหญ่ตรงส่วนที่เลยรักแร้ขึ้นมาเล็กน้อย และด้วยความที่หลังจากที่ผมได้แผลมาผมก็แค่ล้างน้ำเปล่า เอาทิชชู่ซับให้แห้งพอประมาณ แล้วก็ตรงกลับเข้าหอเลย ทำให้สภาพของแผลตอนนี้มันคงจะดูแย่มากพอดู เพราะสีหน้าของไอ้ยิ่วมันชวนให้ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ

“ไอ้เหี้ยยย แผลไม่ใช่เล็กๆเลยนะเว้ย! นี่มึงล้มเหรอ!” มันถาม

ผมพยักหน้า “อืมม ตอนวิ่งนะ จู่ๆก็มีเด็กมอหนึ่งที่ไหนไม่รู้มันวิ่งเล่นกับเพื่อนมันแล้วพุ่งเข้ามาจะตัดหน้ากู กูก็เลยหลบ และก็สะดุด และพอสะดุด กูก็ล้ม และพอล้ม กูเสือกล้มท่าเหยียดแขนออกน่ะ มันก็เลยครูดไปกับพื้นยาวเลย” ผมอธิบาย “แล้วก็มีแผลถลอกที่ขาอีกนิดหน่อย แต่ก็ไม่มากอ่ะ”

“แล้วทำไมมึงไม่ทำแผลก่อนวะ” มันปล่อยมือออกจากแขนของผมแล้วนั่งลงบนขอบเตียง ผมจึงยกแขนลงเหมือนเดิม

“ก็มันไกลอ่ะ กูขี้เกียจ ก็เลยว่าจะมาอาบน้ำทีเดียวแล้วก็คิดว่ามันน่าจะไม่เป็นไรมาก”

“ไม่มากเหี้ยอะไร ไอ้ป๊อป แผลใหญ่นะเว้ย แล้วกูว่ามันก็ลึกพอควรเลยสำหรับแผลถลอกอ่ะ ถามจริง นี่มึงไม่รู้สึกแสบรึอะไรบ้างเลยรึไงวะ”

“ก็แสบดิ่.......”

“มิน่าล่ะ.......” มันส่ายหน้า “แล้วนี่ทำไมมึงถึงจะไม่ยอมบอกกูวะ กูถามจริงๆ”

ผมนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะส่ายหัว “ไม่รู้ว่ะ กูไม่อยากให้มึงเป็นห่วงกูมั๊ง”

“ไร้สาระน่า” ไอ้ยิ่วถอนหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม “คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะเว้ย”

ผมพยักหน้ารับ แต่จริงๆก็ไม่ค่อยแน่ใจหรอกว่ามันกำลังหมายถึงเรื่องอะไรกันแน่

“ดีแล้ว ถ้างั้นรอกูแป๊บนึง เดี๋ยวกูลงไปขอพวกยาทำแผลจากข้างล่างมาให้” มันพูด จากนั้นก็ลุกขึ้นใส่รองเท้าแล้วเดินออกจากห้องไป

จริงๆก็ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วที่เราสองคนมักจะอยู่ด้วยกันทำอะไรด้วยกันเสมอๆ บางที นอกจากความเป็นเพื่อนแล้ว ผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าผมเป็นพี่ชายของมันด้วยยังไงไม่รู้ ผมรู้สึกว่าผมต้องดูแลมัน ปกป้องมัน ปลอบโยนมันในเวลาที่มันเศร้า และอยู่เคียงข้างมันเสมอและตลอดไปไม่ว่ายังไงก็ตาม แต่เมื่อลองคิดดูดีๆ ผมเองก็เป็นฝ่ายที่ได้รับการดูแลจากมันด้วยไม่น้อยไปกว่ากันเลย มันจะเป็นห่วงเป็นใยผมมาก มากซะจนผมไม่คิดว่าจะมีเพื่อนคนไหนที่จะสามารถทำให้ผมได้มากเท่ากับที่มันทำให้กับผมอีกแล้ว

ผมบอกกับตัวเองอยู่เสมอๆว่าไม่ว่ายังไงก็ตาม ผมกับมันจะต้องเป็นเพื่อนรักกันแบบนี้ไปตลอดกาลแน่นอน

หลังจากที่มันกลับขึ้นมาบนห้องแล้ว มันก็ช่วยผมทำแผลให้ผมและยังช่วยผมอาบน้ำด้วย เพราะมันบอกว่าแผลของผมไม่ควรจะถูกน้ำ ไม่อย่างนั้นแผลจะไม่ยอมแห้งและอาจจะมีหนองออกมาได้ และผมก็เชื่อมัน

ในขณะที่เราอาบน้ำด้วยกันอยู่นั้น มันจะช่วยถือฝักบัวให้ผมและคอยระวังไม่ให้น้ำกระเซ็นไปถูกแผล และเมื่อต้องฟอกสบู่ในส่วนที่ผมฟอกเองไม่ได้ มันก็ต้องช่วยฟอกให้ผมด้วย

“นี่ ไอ้ยิ่ว........” ผมเรียกมันขณะที่มันกำลังถูหลังให้ผมอยู่

“หืมมม”

“มึงรู้ได้ไงวะว่ากูเป็นแผลที่แขนน่ะ”

มันหัวเราะในลำคอเบาๆ “ก็แขนเสื้อมึงเลอะกว่าส่วนอื่นซะขนาดนั้น นักวิ่งอ่ะ ถ้าเกิดไม่ล้มแล้วเสื้อมันจะเลอะดินได้ยังไงวะ อีกอย่าง นอกจากเสื้อที่เลอะดินและรอยเลือดพวกนั้นแล้วนะ มึงยังถือของด้วยมือขวาข้างเดียวอีกด้วย เพราะงั้นกูก็พอจะเดาอะไรๆได้ล่ะมั๊งเว้ย”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย “เออออ..... มันก็จริงเนอะ”

“แล้วที่ตอนแรกมึงจะไม่ยอมบอกกูเนี่ย อย่าบอกนะว่ามึงจะไม่บอกพวกไอ้นัทด้วยน่ะ”

“ก็คงงั้นอ่ะ กูไม่อยากบอกว่ะ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่กูไม่ค่อยอยากให้พวกมันรู้อ่ะ มึงไม่บอกพวกมันได้มั๊ยวะ” ผมถามกึ่งๆขอร้อง

“ก็ได้ ถ้ามึงต้องการอย่างนั้น.........”

“ขอบใจมากเว้ย.......” ผมหันไปยิ้มให้กับมัน แต่แล้วผมก็เห็นว่าไอ้ยิ่วกำลังยืนกระเจี๊ยวแข็งอยู่ มันเลยทำให้ผมต้องหัวเราะออกมา “ไอ้เหี้ยย! มึงจู๋แข็งเหรอวะ ไอ้ยิ่ว สาดดด”

มันหน้าแดงขึ้นมาทันที “แล้วไงวะ สาดด ทำเป็นไม่เคยเห็น ไอ้เหี้ย! และอีกอย่าง กูก็ไม่ได้เอาออกมาตั้งหลายวันแล้วนี่หว่า จู่ๆมันก็ขึ้นของมันเองอ่ะ”

“ไอ้หลายวันของมึงน่ะ กี่วันวะ”

“อืมมม......” มันทำท่านึก “สักสี่ห้าวันได้แล้วมั๊ง”

“โหห สาดดด นี่มึงจะถือศีลเหรอวะ” ผมหัวเราะ

“ใครจะไปบ้ากามเอาออกแม่งแทบทุกวันอย่างมึงล่ะ ไอ้ป๊อป ก็กูทำการบ้านทำงานเยอะอ่ะ เลยไม่มีเวลามาคิดเรื่องพวกนี้.........” สายตาของมันเริ่มเลื่อนลงไปมองยังน้องชายของผมที่กำลังค่อยๆตื่นขึ้นมาบ้างแล้วด้วยเหมือนกัน “แล้วไหงจู่ๆมึงก็แข็งขึ้นมาได้ล่ะวะ ไอ้เชี่ยป๊อป แล้วมาทำว่าแต่กู ไอ้ครวยยย”

“ก็พอคุยเรื่องพวกนี้แล้วมันก็แข็งของมันเองอ่ะ” ผมยิ้มกว้าง

“ทั้งๆที่แขนเจ็บแบบนี้เนี่ยนะ ไอ้หื่น!” ไอ้ยิ่วคว้าแขนของผมแถวๆแผลแล้วบีบเบาๆทำให้ผมต้องสะดุ้งออกมา

“โอ๊ยย ไอ้สัสส! กูเจ็บ!” ผมรีบสะบัดแขนออก

“ดีแล้ว จะได้เลิกคิดเรื่องใต้สะดือได้สักที เอ้า หันกลับไปได้แล้ว กูจะล้างหลังให้” ไอ้ยิ่วผลักให้ผมหันกลับไปหันหลังให้มันเหมือนเดิม “แล้วนี่ตกลงมึงจะทำยังไงไม่ให้พวกมันรู้กันว่ามึงเป็นแผลวะ”

“ก็เวลาใส่เสื้อ มันจะเห็นกันได้ไงอ่ะ จริงป่ะ แล้วหลังจากนี้ก็พันผ้าไว้ มันก็คงไม่ค่อยเจ็บแล้ว แต่ถ้าพวกมันสังเกตเห็น เดี๋ยวกูก็บอกเองแหละ”

“ถ้างั้นก็ตามใจ แต่จำไว้ก็แล้วกันนะเว้ย ว่าคราวหลังอ่ะ อย่าคิดจะปิดบังกูอีก ไม่งั้นกูมีเคืองจริงๆด้วย”

“รู้แล้วน่าาาา” ผมรับคำ

เย็นนั้นพวกเพื่อนๆเราต่างก็มานั่งคุยเล่นกันอยู่ที่ห้องของพวกเรา และพอตกดึกจากที่ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับห้องของตัวเองไปกันหมดแล้ว ผมก็คุยกับไอ้ยิ่วทันทีว่า ถ้าหากว่าเราต้องไปนอนค้างที่บ้านของไอ้ยุจริงๆ ผมจะทำยังไงดีที่พวกมันถึงจะไม่รู้ว่าผมเป็นแผลที่แขนแบบนี้ และคำตอบของไอ้ยิ่วก็คือให้ผมบอกๆความจริงไปซะ แต่ว่าผมก็ยังไม่อยากพูดอยู่ดี สำหรับผมแล้ว บางทีส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะว่าผมรู้สึกอายด้วยก็เป็นได้ล่ะมั๊ง ผมจึงตัดสินใจว่าผมคงต้องพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด และหวังว่าหลังจากพรุ่งนี้ไปแผลของผมมันคงจะอาการดีขึ้นจนผมไม่เผลอแสดงท่าทีผิดสังเกตออกมา และแน่นอนว่าตอนอาบน้ำผมก็คงต้องให้ไอ้ยิ่วมันคอยช่วยผมและช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ผมเหมือนกับวันนี้ด้วย

ที่บ้านของไอ้ยุก็ดูท่าทางว่าคงจะไม่มีใครสังเกตเห็นแผลของผมเหมือนกัน หรือไม่พวกมันก็คงจะพอสังเกตเห็นบ้างแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมาเท่านั้นเอง และเมื่อถึงตอนหัวค่ำที่เราทุกคนต้องผลัดกันไปอาบน้ำ ผมกับไอ้ยิ่วก็ต้องไปอาบน้ำด้วยกันเพื่อที่มันจะได้ช่วยผมอาบและช่วยทำแผลให้ด้วย ซึ่งก็คงไม่ได้น่าแปลกใจเท่าไหร่อยู่แล้ว เพราะทุกๆคนหรือแม้แต่นนท์เองก็รู้ดีว่าผมกับไอ้ยิ่วนั้นสนิทกันมากขนาดไหน แถมเรื่องอาบน้ำพร้อมกันนี่ก็ยิ่งไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเลยสำหรับพวกเราทุกคน ไม่ใช่แค่ผมกับไอ้ยิ่ว แต่ยังไม่ว่าจะเป็นไอ้เจย์  ไอ้เคน ไอ้นัท หรือไอ้ยุ พวกมันทุกคนต่างก็เคยอาบน้ำด้วยกันมาหมดแล้วทั้งนั้น จะเว้นก็แต่ไอ้คริสที่โคตรรรรขี้อายแบบสุดๆแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ

อ้อ แต่ตอนนี้ก็ยังมีไอ้นนท์เพิ่มขึ้นมาด้วยอีกคนนึงนี่นะ

“แผลเริ่มดีขึ้นแล้วนี่ หลังจากพรุ่งนี้ไปก็คงโดนน้ำได้แล้วล่ะมั๊ง” ไอ้ยิ่วบอกผมหลังจากที่มันแกะผ้าพันแผลออก

“อืมๆ ก็ดีเว้ย กูจะได้อาบน้ำคนเดียวได้สักที”

ไอ้ยิ่วหันมามองหน้าผม “งั้นมึงจะอาบคนเดียวเลยมั๊ยล่ะ ลองดูว่าขยับแขนได้สะดวกรึยังอะไรพวกนี้”

“ไม่เอาอ่ะ มึงเข้ามาแล้วนี่ ก็มาอาบๆกับกูนี่แหละ ดีซะอีก กูก็จะได้มีคนช่วยถูหลังให้ ไม่ต้องเหยียดแขนเอง ไม่เมื่อย” ผมหัวเราะ

“จะเอายังไงกันแน่วะมึงเนี่ย......” มันพึมพำออกมาเบาๆ

พอเราสองคนอาบน้ำด้วยกันจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไอ้ยิ่วก็เริ่มลงมือทำแผลให้ผมโดยที่เราสองคนต่างก็นั่งขัดสมาธิกันอยู่บนพื้น เราคุยกันถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งวกเข้ามาถึงเรื่องที่ผมเองก็เคยถามมันมาหลายครั้งแล้วเหมือนกัน

“นี่ ตกลงว่ามึงไม่คิดจะมีแฟนจริงๆเหรอวะ ยิ่ว”

“อารายของมึงวะ ไอ้ป๊อป จู่ๆมึงจะถามกูเรื่องนี้ทำไมเนี่ย”

“อ้าว ก็กูสงสัยอ่ะ มึงเองก็มีผู้หญิงมาชอบตั้งหลายคนนะเว้ย แต่กูไม่เห็นมึงจะสนใจหรือจีบใครเลย......... อย่าบอกนะว่า..........”

“ว่าอะไร” ไอ้ยิ่วหยุดมือที่กำลังพันผ้าให้ผมลงทันที

“มึงอย่าบอกกูนะว่ามึงเป็นเกย์อ่ะ!”

“ไอ้เหี้ย!” มันด่าผม “ใครบอกมึงว่ากูเป็นเกย์ กูก็แค่ยังไม่สนใจใครเท่านั้นเอง ไอ้สัดดดด มึงดูไอ้ยุหรือไอ้นัทดิ่ พวกมันเองก็ยังไม่มีแฟนเหมือนกัน เห็นป่ะละ”

“เออๆ กูล้อเล่นน่า ไอ้ต้องซีเรียสขนาดนั้นก็ได้ สาดดด” ผมหัวเราะ “มึงยังไม่มีแฟนอ่ะดีแล้ว จะได้อยู่เป็นเพื่อนกับกูไปนานๆไง ไม่งั้นเดี๋ยวพอมึงมีแฟนนะ มึงก็จะต้องคอยดูแลเทคแคร์แฟนมึง แล้วกูก็เหงาอ่ะดิ่”

“กูไม่มีวันทิ้งมึงแบบนั้นหรอก ไอ้เหี้ย” ไอ้ยิ่วส่ายหน้าเบาๆ “มึงเองนั่นแหละที่อย่าเพิ่งรีบมีแฟนแล้วก็ทิ้งกูไปก่อนก็แล้วกัน..........”

“กูก็อยากมีนะเว้ยย แฟนอ่ะ แต่แม่งงงง........” ผมเบ้ปากแล้วยักไหล่ “ไม่รู้ว่ะ กูขี้เกียจมานั่งเทคแคร์ใครด้วยล่ะมั๊ง อยู่กับมึงแบบเนี๊ย สบายใจสบายกายดีและว่ะ”

ผมเห็นไอ้ยิ่วพยักหน้าเบาๆแต่มันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากนั่งทำแผลให้ผมไปเรื่อยๆอย่างเงียบๆจนเสร็จ และหลังจากนั้นมันก็เริ่มเก็บของบนพื้นในห้องน้ำจนหมดแล้วก็ลุกขึ้นยืน แต่ก่อนที่เราจะเดินออกจากห้องน้ำไปด้วยกัน มันก็หันกลับมามองหน้าผมเป็นครั้งสุดท้ายแต่ว่าก็ดันไม่ยอมพูดอะไรออกมาจนผมสงสัย

“อะไรวะ” ผมถาม

“เปล่า” มันส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอก ไปเหอะ เดี๋ยวเราหายกันไปนานแล้วไอ้พวกเหี้ยนั่นจะคิดอะไรเหี้ยๆออกมาอีก โดยเฉพาะไอ้เจย์น่ะ”

ผมหัวเราะเห็นด้วย จากนั้นเราสองคนก็เดินออกจากห้องน้ำกลับไปที่ห้องของไอ้ยุด้วยกัน

[ExecutioneR]

ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ขอบคุณจริงๆสำหรับกำลังใจและคำชม
ขอบคุณที่รีพลาย อยากให้รู้ไว้อ่ะครับว่า ทุกรีพลาย ผมได้อ่านทุกครั้ง และอ่านหลายครั้งด้วย ซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั่นแหละ
มันเป็นกำลังใจให้ผมจริงๆๆ
ยิ่งรีพลายที่พูดถึงนิยายของผมและบอกว่า"ชอบ" ไม่ว่าจะตัวนิยายหรือตัวละคร นั้น...
มันทำให้ผมปลื้มมมมากๆๆๆเลยล่ะครับ รวมทั้งรีพลายให้กำลังใจด้วย
ขอบคุณจริงๆๆๆ

แต่ก็ขอโทษด้วยนะครับที่ผมไม่ได้ตอบรีพลายของหลายๆคน
แต่ผมอ่านทุกรีพลายจริงๆนะครับ และบางอันผมก็อยากจะให้ทุกคนได้อ่านเจอคำตอบในนิยายเองน่ะครับ ก็เลยไม่ได้มาตอบของทุกๆคำถามหรืออะไรแบบนี้

ขอบคุณมากๆครับ 

[สุดโฉด]

จิ้มๆ ผมเชียร์โจ อ่ะ 

นัทแกมันได้แค่เพื่อนสนิทนะ อิอิ

[mole eye man]

กระซวกรีบนข้อหาเชียร์โจ      (อ้าวเฮ้ย...)

สองคนนี้เนียนโคตรเลยแฮะ  ไมได้สะกิดใจอะไรเลยเรื่องอาบน้ำด้วยกันเมื่อตอนก่อน   

แล้วจะรอติดตามต่อนะฮะ  ^^\

[l3iZal2l2e]

แอ่ะ
สงสารน้องยิ่วเนาะ ...



หรือ ป๊อปจะซื่อ(บื้อ) ??
 

[Caution]

 

โห จัยร้ายว่ะ

รู้ทั้งรู้ ว่าเจ็บแขน จะช่วยหน่อยก็ไม่ได้ (อิ อิ สงสัยป็อบ คิดงี้แหงมๆ)

 

[mantdash]

ป็อปดูเหมือนไม่คิดอะไรเลยอะ

ตอนที่ตี๋เล็กหันมามองคงแอบเสียใจแหงๆเลย

เป็นเพื่อนแบบนี้ก็ดีนะ แต่จะว่ามันก็ทรมานน่าดูเหมือนกันแหละ 

[MonkeYMauS]

แวะมาติดตามครับ

ชอบคู่ นัท กับ นนท์

 

[nopkar]

เข้าใจอารมณ์เด็กๆนะ ว่าจะแยกไม่ค่อยออกระหว่าง ความสนิท ความหวง และความรักอ่ะ

แต่พอโตขึ้นก็จะเข้าใจในแต่ละคำเอง


  สำหรับคนเขียนครับ

[zene]

....ผ่านไปผ่านมาแล้วก็ได้เข้ามาอ่าน....
 ..เด็กหนุ่มๆน่าเจี๊ยะทั้งนั้น
ชอบอ่ะ อ่านแล้วเพลินดี มี 24 หน้า อ่านแบบลุ้นๆอย่านะ อย่าเพิ่งถึงน.24 แล้วก็หมด

รอๆๆๆๆ...เชียร์นัทได้ป่ะ แล้วให้น้องโจตกเป็นของน้องเจย์ได้มั้ยอ่ะ
ส่วนน้องเคนขอเก็บไว้เองละกัน....

[andyus1]

ง่ะ ป๊อป ยังมิรุ้อีก หรอพยายามไม่คิด เด๋วเห๊อยิ่วไปหวั่นไหวกะคน่นแล้วจะหนาวว้อย

มานั่งรอตอนต่อปายคร้าบบบ 

[krappom]

สนิทกันจนน่าลุ้นเลยนะคู่นี้
 

[maggy]

อื่มมมม ท่าทางยิ่วนี่เกินเพื่อนไปหลายขุม
ดูจากในกรณีห้องน้ำแล้ว ถึงจะบอกว่าเก็บไว้นานก็เถอะ อาจจะแถเพื่อกลบเกลื่อน
ส่วนป๊อปก็ยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเค้าเล้ยยยยยย
เท่าที่อ่านตอนนี้ตัวละครที่กี้ชอบสุดน่าจะเป็นป๊อปอะ
ดูเป็นคนมีอีเนอร์จี้เหลือล้นจริงๆ ออกแนวใสซื่อบริสุทธิ์มากๆ เหมือนเด็กแก่นเซี้ยวทั่วๆไป
(ตอนนี้กำลังคิดว่ายิ่วเป็นรุก เหอเหอ แต่เห็นบอกว่ายิ่วก็ตัวเล็ก...........เอ หรือป๊อปมันจะรุกหว่า......รอลุ้นในเรื่องดีกว่า- -")
อารมณ์เรื่องตอนนี้จะออกแนวอบอุ่น ใสๆ ยิ่วก็ยังคอยดูแลป๊อป
จะรอลุ้นว่ายิ่วจะตบะแตกหรือเปล่า เหอเหอ (รวบหัวรวบหางเลยลูก เจ้เชียร์ )

[Blurry]

ป็อปเหมือนยังไม่ได้คิดไร น่าสงสารตี๋เล็ก มันน่าลุ้นมากคู่นี้

[patz]

เพิ่งเริ่มอ่านครับ พอมาเจอประโยคนี้เข้า

ผมยิ้มกว้าง “นอกจากแม่แล้ว คนในกระจกก่อบอกนนท์จะอี้กู่วันเหมือนกั๋น ฮู้ก่อ”

ก็แอบงงเล็กน้อย ว่าทำไมอ่านรู้เรื่อง และแว่วๆเป็นเสียงคำเมืองในหัว ย้อนกลับไปอ่านอีกที อ้าว คำเมืองนี่ เลยชอบเลย หุ หุ หุ 




ปล.ตอนนี้ยังอ่านหน้าแรกอยู่เลย แต่เดี๋ยวนอนก่อน แล้วบ่ายๆค่อยตื่นมาอ่านอีกทีครับ 

[❝CHŌN❞]

สงสารตี๋เล็กอ่า


คำว่าเพื่อนมันค้ำคอหรือป่าว ถึงไม่กล้าคิดเกินเลยเนี่ย


รอลุ้นคู่นี้ 

[DEMON3132]

ชอบคู่ป๊อบกับยิ่วค่ะ เข้าใจนะคะความเป็นเพื่อนทำให้จะแสดงความรู้สึกอะไรออกมามากไม่ได้ มันเลยต่างคนต่างกั๊ก
ทั้ง ๆ ที่ใจตรงกัน ทั้งอยากเปิดเผยในบางเรื่อง และจำเป็นต้องปิดในบางเรื่องเหมือนกัน กลัวว่าหากใครบอกหรือแสดง
ความรู้สึกออกไปก่อนแล้วอีกคนคิดไม่เหมือนกัน ความเป็นเพื่อนที่เคยมีอาจจบลงไปได้เหมือนกัน คงมีคนอ่านหลายคน
ที่มีความรู้สึกแบบนี้ ขอบคุณคุณต้นมากนะคะที่แต่งเรื่องดี ๆ มาให้อ่าน เรื่องน่ารักมาก ใส ๆ ของความเป็นเพื่อนในวัยรุ่น
ชอบเด็กค่ะ อิ อิ ... แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ 

[~•SAkurAIro•~]

เอิ๊กกกกกกกส์ เมื่อกี้แอบหากระทุ้นี้ไม่เจออออ

เปิดตั้งแต่หน้า 1 ยัน หน้า 4 ก้ยังไม่เจอ ตกใจนึกว่าโดนอุ้ม (คิดไปได้)

แล้วสุดท้ายก้มาเจออยุ่กระทุ้แรกสุด - * -

ดุป๊อปยังไม่คิดอะไร สงสัยต้องให้โตกว่านี้ ถึงจาเริ่มดุออก

รอโจ รอโจ รอโจ 

[น้ำค้าง]

ป๊อบกะยิ่ว  รักกันนานๆ ตลอดไปเลยนะลูก แต่ว่าเมื่อไหร่มันจะรู้ว่ารักกันขนาดขาดกันไม่ได้ล่ะจ๊ะน้องต้น

[Ex'ecuzě]

 

ม่ะเปนรายแร้วนะค้าบเฮีย

 

ปล. ชอบนัทอ้ะ

[wan]

คู่ ยิ่วกับป๊อบ ยังคงมีแผ่นบาง ๆ กันอยู่ รอว่าเมื่อไหร่

หรือใครจะเป็นคนทำลายไอ้แผ่นบาง ๆ นี้ก่อนเท่านั้นเอง

เป็นกำลังใจให้ต้นเช่นเคยนะครับ +1 เป็นการสะสมแต้มให้ด้วย

รอตอนใหม่อยู่นะครับ 

[patz]

เย่... ตามทันแล้ว อยากรู้จักโจให้มากขึ้นจัง ตอนนี้เชียร์นัท-นนท์ไปก่อน ไว้รู้ตัวตนของโจจริงๆแล้ว ค่อยว่ากันอีกที ว่าจะเปลี่ยนคู่ดีไหม หุ หุ หุ 

อยากจิ้ม +1 ให้คุณต้นจังเลย แต่ว่า ที่จิ้ม+ ผมหายอ่ะ เฮ้อ... 






ปล.ขอตอบดีเลย์นิดนึงนะคับ เกี่ยวกับคำว่า "อีวอก" อะ คือก็อย่างที่รู้กันนะครับว่า วอก คือ ลิง แล้วคำที่มักจะได้ยินกันก็คือ ลิงหลอกเจ้า เค้าก็เลยว่ากันว่า ลิงขี้โกหกอะครับ เวลาถูกด่าว่า "อีวอก" ก็คือด่าว่า "อีขี้โกหก" "อีขี้ปด" "อีหลอกลวง" หรืออาจจะแรงไปถึงขั้น "อีตอแหล" ได้เลยอะครับ ดังนั้นเวลาไม่รู้จักใครแบบสนิทสนมจริงๆ อย่าใช้คำนี้ด่านะครับ ดีไม่ดี มีเจ็บตัวกันได้

ปล2.มีอีกอันก็คือ "เวยหยั่งวอก" คือ ไวเหมือนลิง อะครับ

ปล3.อ้อ.. มีอีกวอกครับ คือ "สะหลิดหยั่งวอก" คือ มีจริตเหมือนลิง ประมาณอยู่ไม่นิ่ง จิ๊กๆจั๊กๆ แต่อีกความหมายหนึ่งคือ จริตจะก้านเกินงาม หรือ "กระแดะ" อะครับ ซึ่งอันนี้ผมก็ไม่เข้าใจว่า ลิงกระแดะ มันเป็นยังไงเหมือนกัน เหอ เหอ เหอ