ป่วยครับ นอนหมดสภาพมาหลายวัน เขียนไม่ออก เืมื่อคืนนี้พอมีแรงเลยได้มาหนึ่งบท
เชิญอ่านครับ
แพลนตอนจบไว้คร่าวๆ แล้วล่ะ งานนี้มีคนอกหกหลายคน รวมทั้งคนที่ไม่ควรจะอกหัก
เฮ้อ ใจมนุษย์นี่มันจริงๆ เลย
36
คืนวันเสาร์
แทน กริช และบุริณทร์นั่งดื่มเหล้าด้วยกันจนเกือบถึงเวลาห้าทุ่มสถาปนิกหนุ่มเสน่ห์แรงก็เริ่มกระสับกระส่าย บุริณทร์ไม่ทันสังเกตเพราะกำลังอธิบายอะไรบางอย่างให้กริชฟัง แต่วิศวกรหนุ่มปรายตามามองคนที่นั่งนิ่งมาตลอดอยู่บ่อย จนในที่สุดก็อดถามไม่ได้
"เป็นอะไรหรือแทน"
...ถ้าบุริณทร์ไม่นั่งอยู่ด้วยเขาคงพูดต่อว่า กลัวใครมาเห็นหรือ ทำยุกยิกๆ แบบนี้แทนต้องมีอะไรซักอย่างแน่...
"ปวดท้อง" แทนตอบสั้นๆ
"เป็นอะไรมากหรือเปล่าแทน" บุริณทร์หันมาถามด้วยความห่วงใย
"สงสัยอาหารทำพิษนะพี่โจ แทนขอตัวไปห้องน้ำนะ" แทนพูดแล้วรีบลุกขึ้นเดิน "นานหน่อยนะ ปวดจริงๆ"
...อะไรอีกล่ะนี่ อยากตามไปดูนักเชียว...
กริชมองตาม ยิ้มเยาะมุมปาก ไม่เชื่อที่แทนบอกแม้แต่นิดเดียว
...ปวดจริง หรือแกล้งปวดนะ แทนคงรู้สึกอึดอัดที่ต้องนั่งอยู่ในนี้ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยอยากมา...
บุริณทร์มองแทนด้วยสายตาอ่อนโยน พลางคิดในใจว่าสงสัยต้องขอตัวกริชเสียแล้ว เขาอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่กับแทนให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้
แทนรีบโทรศัพท์หากฤษณะ บอกว่าเพื่อนยังไม่ยอมปล่อยตัวเขาให้เป็นอิสระ
"นี่ยังดื่มเหล้ากันอยู่เลยครับ ผมกลัวคุณกฤษณ์รอ ก็เลยออกมาโทรศัพท์บอกไว้ก่อน"
...กฤษณะจะเชื่อไหมเนี่ย ทุกทีที่เขามีลูกเล่น กฤษณะทำหน้ายิ้มๆ เหมือนรู้ทันแต่ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ คราวนี้แปลก ตอนที่บอกว่าต้องไปเจอเพื่อนสองทุ่มสิบห้านาที กฤษณะทำท่าไม่ยอมปล่อยเขามา คะยั้นคะยอจะให้เขาดื่มไวน์ต่อด้วยให้ได้...
...นี่ถ้ากฤษณะรู้ว่าเขารีบทานดินเนอร์กับตัวเองแล้วมาต่อดินเนอร์รอบสองกับบุริณทร์ กฤษณะจะทำหน้าอย่างไรนะ...
"งั้นห้าทุ่มครึ่งผมไปรับ" กฤษณะสรุป
...ไม่ได้ ไม่ได้นะ บุริณทร์ก็ทำท่าว่าจะไม่ยอมปล่อยเขาไปไหน...
"เอ่อ มันดึก ใกล้ถึงเวลานอนแล้วนะครับ" แทนแย้งเสียงเบา
"นอนดึกได้ไม่เป็นไร พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไม่ต้องทำงาน แล้วนี่มาเที่ยวกระบี่นะครับ ใครก็นอนดึกกันทั้งนั้น" กฤษณะพูดเสียงนุ่ม ใบหน้าก็คงยิ้มพราวอย่างที่เคยเห็นประจำ
...ทำไงดีวะ...
แทนกลืนน้ำลายลงคอ พยายามคิดหาเหตุผล แต่ก็ยังคิดไม่ออกจึงตอบไปง่ายๆ ว่าขอเลื่อนเวลาเป็นหกทุ่ม
...ยืดไปได้อีกครึ่งชั่วโมง ทันได้มีเวลาคิด...
บุริณทร์เดินสอดส่ายสายตามองหาลูกน้องสุดที่รักแต่ก็ไม่เจอ แทนหายไปสิบกว่านาทีแล้ว เขาเริ่มเป็นห่วง ตอนนี้ชักจะเริ่มเชื่อแล้วว่าแทนปวดท้องจริงๆ
แต่ทว่า ในห้องน้ำก็ไม่มี ในผับก็ไม่เจอ ลานด้านหน้าผับก็ไม่เห็น บุริณทร์จึงเดินกลับมาที่โต๊ะ แล้วเปรยกับกริชว่าหาแทนไม่พบ
"ไปนั่งดูทะเลหรือเปล่าก็ไม่รู้" กริชพูดเบาๆ "เดี๋ยวผมไปตามให้ครับ"
พูดเสร็จ กริชก็ลุกขึ้นทันที บุริณทร์ห้ามไม่ทัน กำลังจะลุกตามไปแต่คิดได้ว่าหากแทนกลับมาแล้วไม่เจอใครก็อาจจะหงุดหงิด บุริณทร์จึงจำต้องนั่งคอยที่โต๊ะ
...เฮ้อ ทำไมปวดหัวแบบนี้ ภูวนัยกับกฤษณะสองคนไม่พอ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกแล้วว่ากริชอาจจะเข้าร่วมสมาคมคนรุมรักสถาปนิกเจ้าเล่ห์อีกคน...
...เขาจำได้ว่าสมัยเรียน สงครามเคยล้อเล่นๆ ว่า "คู่กัด" อย่างกริชนั้นไม่ได้อยากเป็น "คู่กัด" จริงๆ หรอก ตอนนั้นเขาไม่ใส่ใจ เห็นว่าล้อเล่นกันสนุกๆ อีกอย่าง แทนก็ไม่ได้แสดงท่าทีจะจริงจังกับเขา คนมาชอบแทนก็เยอะ เขาเองก็กะล่อนไปเรื่อยๆ เรื่องที่สงครามล้อเล่นว่ากริชแอบ "มอง" แทนอยู่บ้างจึงไม่ได้อยู่ในสมองของเขาเลย...
...แต่วันนี้เขาเห็นอะไรบางอย่าง ประกายตาของกริชนั้นวูบวาบไม่ใช่น้อย แล้วเวลาสิบกว่านาทีที่แทนหายไป กริชเอาแต่พูดเรื่องของลูกน้องเขา แม้จะเป็นการบ่นเรื่องไม่ค่อยถูกคอกัน แต่เขาจับน้ำเสียงได้ว่ากริชพูดในลักษณะขำๆ มากกว่าจะเป็นการพูดเพราะไม่ชอบหน้ากันจริงๆ ประกายตาวิบวับ ไม่น่าไว้วางใจ...
...เอ แบบนี้ต้องคุยกับบริษัทวิศวกรให้เปลี่ยนตัววิศวกรโครงการดีไหมเนี่ย ไม่ก็หาทางให้แทนย้ายกลับไปทำงานที่อื่น แต่แทนคงไม่ยอม กระบี่เป็นความฝันของแทนมาแต่ไหนแต่ไร...
"หนีมาแบบนี้ไม่กลัวพี่โจไล่ออกจากงานหรือแทน" กริชพูดยิ้มๆ ยืนกอดอกมองชายหนุ่มที่นั่งเอนตัวมองดูดวงดาวบนท้องฟ้าอยู่ริมทะเล
"อย่ามาทำลายบรรยากาศนะ" แทนพูดเสียงเบา ตามองอยู่บนท้องฟ้า เท้ากระดิกเป็นจังหวะ
"พี่โจตามหา"
"ตามก็ตามไป คนปวดท้องไม่รู้หรือ" แทนยักไหล่
"ปวดท้องแต่ไม่อยู่ในห้องน้ำ ไหงมานั่งนับดาวอยู่ตรงนี้"
"อยากรู้ไปทำไมกริช มาตอแยอยู่ได้" แทนทำเสียงราวกับเอือมระอาเต็มทน "กลับไปบอกพี่โจว่า เราอยากสูดอากาศบริสุทธิ์ เหม็นกลิ่นบุหรี่ในผับ"
"ก็แล้วทำไมไม่บอกตรงๆ" กริชนั่งลงข้างๆ
"ก็บอกแล้วไง"
"แทนบอกว่าปวดท้อง"
"ก็บอกเมื่อกี้ไงว่าเหม็นบุหรี่" แทนยียวน
...เซ้าซี้จริงๆ พ่อวิศวกรสกินเฮดนี่ เคยเป็นยังไงก็เป็นยังงั้น...
"บอกเรา ไม่ได้บอกพี่โจ ไม่รู้หรือว่าพี่เขาเดินตามหาซะทั่ว ตัวเองมานั่งเล่นสบายใจเฉิบอยู่ตรงนี้"
"งั้นก็ขี่มาสามศอกไปบอกที่โจเลยสิ จะเอาหลักฐานด้วยไหมว่าเราปวดท้องจริงๆ จะกลับไปเอามาให้ดู คนเสร็จธุระแล้วก็มานั่งสูดอากาศหน่อยสิ โล่งทั้งลำใส้ โล่งทั้งปอด" แทนอดกวนกริชไม่ได้
บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเอง เห็นหน้ากริชแล้วรู้สึกอยากจะกวนซักหน่อย ทั้งๆ ที่ตัวเองก็รู้ว่าอีกฝ่ายก็กวนอารมณ์เหมือนกัน
"แทน ถามอะไรอย่างได้ไหม อย่าโกรธกันนะ"
"ไม่โกรธหรอก แต่ถ้าไม่เข้าหูก็อาจลงไปคลุกฝุ่นได้นะ" แทนตอบกลับทันที
"กลัวจัง"
"มีอะไรว่ามา ถามสั้นๆ ชัดๆ เน้นๆ อย่าเยิ่นเย้อ" แทนหันไปเอียงหน้าท้าทายอีกฝ่าย
กริชนิ่งไปชั่วครู่ เลียริมฝีปาก หันไปมองทะเลแวบหนึ่งแล้วจึงถามขึ้นว่า "แทนรักพี่โจหรือว่าแทนรู้สึกอะไรกับคุณภูวนัย"
...เกี่ยวอะไรกับนายด้วยวะกริช...
ภูวนัยหย่อนขาลงจากเตียง นั่งนิ่งชั่วครู่เพื่อให้สายตาปรับเข้ากับความมืดก่อนจะเดินออกจากห้องนอนตรงไปยังห้องครัวโดยที่ไม่เปิดไฟ เขาไม่อยากให้วิริญญาตื่น หญิงสาวหลับสนิทตั้งแต่เข้านอนเพราะเหนื่อยอ่อนจากการเดินทางข้ามโลกมาจากนิวยอร์ค
เขาคิดถึงแทน ขณะที่เปิดตู้เย็นและหยิบขวดน้ำดื่มออกมาเขามองเห็นหน้าใครบางคนอยู่ในตู้เย็น มองเห็นหน้าทะเล้นผสมบึ้งตึง รอยยิ้มกว้างสดใสและปากเม้มเวลาไม่พอใจ มองเห็นคนที่เปลี่ยนสีหน้าเป็นอารมณ์แบบต่างๆ ได้นาทีละหลายอย่าง...
...สดใส มีชีวิตชีวา แทนทำให้ชีวิตของเขามีสีสันและไม่น่าเบื่อ ทำให้เขารู้สึกกระชุ่มกระชวยและกลับเป็นหนุ่มน้อยอีกครั้ง...
...ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับวิริญญาเป็นไปอย่างเนือยๆ เขายอมรับว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้ค่อนข้างจะก่อความยุ่งยากใจให้ทุกฝ่าย หาก...หากเกิดการ "ตกลง" กันขึ้น หากเกิดการ "ต้อง" ตัดสินใจ หากเกิดการเผชิญหน้า หรือหากเกิดเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่อาจนำไปสู่การแตกหัก...
...เขาเคยเป็นคนเด็ดขาด พูดคำไหนคำนั้น ไม่เคยลังเลเมื่อต้องตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องงาน แต่ครั้นเป็นเรื่องหัวใจ เขากลับรู้สึกสับสน ว้าวุ่น คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรดี...
กฤษณะชะลอรถลงจอดข้างถนน เมื่อเห็นชายหนุ่มร่างคุ้นตากำลังเดินข้ามถนนอย่าเร่งรีบ มีชายหนุ่มร่างสูงอายุไล่เลี่ยกัน ผมตัดสั้นเกรียนกำลังเดินตามหลังพยายามชวนคุยแต่คนที่เดินนำหน้าทำท่าทางไม่อยากฟัง
แทนต่อรองเวลากับเขาขอพบกันตอนหกทุ่ม แต่เขานั่งรอมานานแล้ว จนถึงห้าทุ่มสิบหน้านาทีเขาก็ทนไม่ไหว จึงตั้งใจมาเดินเล่นริมทะเลเพื่อรอชายหนุ่ม แต่ไม่คิดว่าจะมาเป็นแทนเล่นบทแง่งอนกับชายหนุ่มร่างสูงที่ท่าทางสนุกสนานกับการได้ยั่วสถาปนิกของเขา
...สภาปนิกของภูวนัยต่างหาก...
...ไม่จริงหรอก แทนยังไม่ได้เป็นของภูวนัย เพราะฉะนั้นเขาก็มีสิทธิ์ ภูวนัยก็แสดงท่าทีให้เห็นแล้วว่า ใครดีใครได้ จะว่าไป ภูวนัยน่าจะตามเขาอยู่หลายก้าวด้วยซ้ำ เขาพาแทนไปอยู่ด้วยกันสองต่อสองบนเรือยอช์ทกลางทะเล และกอดจูบกันจนเกือบจะเกินเลยถึงขั้นมีอะไรกันแล้ว และที่สำคัญ เขาไม่มีห่วงผูกคอเหมือนภูวนัย...
...หากภูวนัยจะจริงจังกับแทน จนกลายมาเป็นแฟนกัน เพื่อนของเขาก็ต้องจัดการเรื่องของวิริญญาให้ได้เสียก่อน เขาเสียอีก ตัวคนเดียว ไร้พันธะใดๆ มีภาษีดีกว่าคนอื่นตั้งเยอะ แม้กระทั่งเจ้านายหน้าจืดของแทน...
...แต่ว่าหนุ่มสกินเฮดนี่เป็นใครกัน รอไม่ได้แล้ว ต้องลงไปถามให้รู้เรื่อง...
แทนส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ปากก็เอาแต่ปฏิเสธกริชว่าไม่ไปเที่ยวไหนต่ออีกแล้วเพราะอีกฝ่ายชวนไปผับอื่นต่อให้ได้
"เราไม่ยอมเป็นเครื่องแก้เหงาให้อีกแล้ว พอเมียไม่อยู่ก็มาลากเราไปเป็นเพื่อน พอเมียมา หายหัวไปทันที อย่าฝันไปเลย" แทนโวยวาย
"บอกแล้วว่าไม่ใช่ เราคบกับริต้าแค่..."
"แค่สองเดือน" แทนแทรก "โธ่เอ๊ย ใครจะเชื่อ สองเดือนแค่กอดกับจุ๊บกันนี่นะ เชื่อตายล่ะ"
"ทำไมหรือแทน อยากจะได้ยินชัดๆ สองหูหรือว่าเรากับริต้ามีอะไรกันแล้วถึงขั้นนั้น" กริชทำเสียงเข้ม
"ใครจะอยากได้ยิน จะมีก็มีกันไปสิ ไม่ต้องมาอธิบาย ไม่เห็นจะอยากรู้อะไรเลย" แทนยักไหล่แล้วชะงักเมื่อเห็นใครบางคนเดินเข้ามาใกล้ "คุณกฤษณ์"
"คุณแทน" กฤษณะเรียกเสียงนุ่ม ใบหน้ายิ้มๆ มือล้วงกระเป๋ากางเกงเดินทอดน่องเข้ามาหา
...ทำไงดีล่ะที่นี้ กฤษณะเห็นยืนคุยกับกริชจะเข้าใจผิดหรือเปล่านะ...
"บอกแล้วว่ามีธุระ ยังมาชวนไปเที่ยวต่ออยู่ได้ จะไปก็ไปคนเดียวเลยนะกริช" แทนหันขวับมาต่อว่ากริชซึ่งทำหน้างงๆ
"ไปกับพี่โจด้วย"
...ไอ้กริชบ้า มาพูดชื่อบุริณทร์ทำไม แล้วนี่กฤษณะรู้สึกชื่อเล่นบุริณทร์หรือเปล่าเนี่ย...
"ไปกันเองเถอะ เราบอกแล้วไงว่ามีนัด ไปต่อด้วยไม่ได้ นี่คุณกฤษณ์ก็รอนานแล้ว" แทนทำท่างฮึดฮัด แล้วหันมายิ้มแหยๆ กับกฤษณะ "คุณกฤษณ์มาก่อนเวลา"
"พอดีผมอยากเดินเล่นริมหาด โชดดีที่เจอกัน คุณแทนเข้าไปสนุกกับเพื่อนต่อก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะรอจนถึงเวลานัด เสร็จแล้วก็โทรบอก ผมอยู่แถวๆ นี้ล่ะ" กฤษณะพูดยิ้มๆ แล้วทำท่าจะเดินจากไป
"เดี๋ยวก่อนสิครับ" แทนยกมือแตะแขนของอีกฝ่าย "ขอเวลาห้านาที เดี๋ยวผมออกมา"
แทนหันขวับแล้วรีบเดินกลับเข้าไปในผับ กริชยิ้มบางๆ ให้กฤษณะ ก้มศรีษะให้เล็กน้อยแล้วเดินตามแทนไปติดๆ
"เสน่ห์แรงจังเลยนะ" กริชอดยั่วไม่ได้
"ห้ามปากบอนพูดอะไรเด็ดขาดนะกริช" แทนหันมาจ้องตาคนที่เดินตามมาติด
"พูดอะไร ยังไง กับใคร"
"อย่ามาทำซื่อบื๊อ" แทนกระชากเสียง "ห้ามไปพูดกับพี่โจว่าเจอคุณ...ว่าเจอคนมายืนรอเรา ห้ามเด็ดขาด"
"ง่ายๆ แบบนี้หรือ" กริชทำหน้ากวน
"เออสิ" แทนตะคอก "มันปวดหัวรู้ไม๊ ไม่อยากให้พี่โจถามอะไร ขี้เกียจตอบ"
"อ้อ เข้าใจแล้ว" กริชผงกหัวช้าๆ แล้วเดินนำหน้ากำลังจะเข้าไปในผับ แต่แทนคว้าแขนเอาไว้
"เข้าใจอะไร"
"เข้าใจว่า ไม่อยากให้พี่โจรู้ว่าแทนกำลังนอกใจ"
"นอกใจอะไรที่ไหน เรากับพี่โจไม่ได้เป็นอะไรกัน"
"แล้วทำไมไม่อยากให้พี่โจรู้ล่ะ" กริชเลิกคิ้ว เอียงหน้า ทำท่าทางที่ทำให้แทนหมั่นใส้เหลือประมาณ "นึกว่ามีเฉพาะคุณภูวนัยกับพี่โจ ที่แท้มีคนที่สามด้วย เสน่ห์แรงจังเลยพ่อคุณ มีสามคนแบบนี้ก็เลือกยากน่าดูสิเนี่ย"
แทนไม่ตอบ ส่ายหน้าช้าๆ แล้วเอื้อมมือไปเปิดประตู แต่กลับเปลี่ยนใจหันมากำชับคนที่ยืนอยู่ข้างหลังว่า "บอกไว้แล้วนะ จะตกลงหรือไม่ตกลงก็ช่างนาย แต่ถ้าไม่เชื่อ รับรองว่าพัง จะหาว่าแทนใจร้ายไม่ได้ล่ะ จะตีให้เมียนายกระเจิงเลยทีเดียว ไม่เชื่อลองดูสิ"
"โห กลัวจัง" กริชทำท่าขนลุกแล้วยิ้มร่า รู้สึกสนุกสนานที่ได้ล้ออีกฝ่ายเล่น ลืมนึกไปว่า เวลาแทนโกรธ ฝ่ายนั้นทำได้สารพัด
บุริณทร์นั่งดื่มเหล้าคนเดียวเซ็งๆ พลางยกมือขึ้นมองนาฬิกาเป็นระยะ กริชหายไปตามแทนนานพอสมควร จนเขาคิดไว้ว่าหากภายในห้านาทียังไม่เห็นกลับมา เขาจะไปตามอีกคน
"พี่โจ หยุดดื่มได้แล้ว เดี๋ยวเมา" เสียงของแทนดังขึ้นข้างหูบุริณทร์ "เดี๋ยวไม่มีแรงไปเที่ยวเกาะพรุ่งนี้"
บุริณทร์เลิกคิ้ว "เที่ยวเกาะ?"
"ฮื่อ พี่โจพาแทนไปเที่ยวเกาะนะ เราไปนอนอาบแดดกันสองคน หาเกาะที่ไหนไกลๆ เงียบๆ ไม่มีมารผจญ" แทนปรายตาไปมองกริชที่เดินตามมาติดๆ คิดอยู่ในใจว่ากริชนี่ล่ะท่าทางจะเป็นมารผจญ จะไปไหนก็เดินตามเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น
"ผมไปด้วย"
"จะไปทำไม ไม่มีที่ไปเป็นของตัวเองหรือไง คิดอะไรเองบ้างสิกริช" แทนโวยวายเสียงเข้ม
"ก็ไม่มีเพื่อนนี่นา มาทำงานที่นี่เซ็งจะตาย เลิกงานแล้วไม่รู้จะทำอะไร" กริชยักไหล่ รู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ ปกติเป็นคนติดเพื่อนและอยู่คนเดียวไม่ได้ ยิ่งมาอยู่กระบี่เขายิ่งไม่มีเพื่อน และอยู่เมืองเงียบๆ ริมทะเลยิ่งไม่รู้จะทำอะไรดี
"พี่โจ" แทนเบ้ปาก มองบุริณทร์เหมือนจะให้เป็นคน "จัดการ" เด็กโข่ง
"เอ่อ..." บุริณทร์ทำท่าอึกอัก
"เอาสิพี่บุ ถ้าอยากไปเที่ยวกับแทนสองต่อสองพรุ่งนี้ พี่ก็ต้องกำจัดกริชให้พ้นทาง ไม่งั้น แทนจะไปกับใครคนอื่นที่กริชไม่กล้าขอติดสอยห้อยตามไปด้วย" แทนขู่
...กฤษณะหรือ...อย่าได้หวังเลยว่าจะปล่อยให้แทนไปนอนอาบแดดสองต่อสองกับกฤษณะ...
ในที่สุดแทนก็โน้วน้าวให้บุริณทร์กลับโรงแรมไปก่อนได้เพราะสัญญาว่าจะไปเที่ยวเกาะกับบุริณทร์ตั้งแต่เช้าและใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน บุริณทร์โดนออดอ้อนหน่อยก็ใจอ่อน แต่ก็ไม่วายจะเดินไปส่งแทนที่บ้านพักให้ได้ จนสถาปนิกหนุ่มต้องขู่ว่า หากไปส่งที่บ้านพักก็ไปเที่ยวกันแค่สองเกาะ เที่ยงก็กลับเข้าฝั่ง แล้วเวลาช่วงบ่ายเขาจะไปตีกอล์ฟกับ "เพื่อน"
แทนสงสัยว่าบุริณทร์คงต้องรู้ว่ากฤษณะอยู่ที่กระบี่ เพราะเวลาที่เขาขู่ว่าจะไปกับเพื่อน บุริณทร์ดูยอมเอาเสียง่ายๆ เหมือนจะกลัวว่าเขาจะไปกับ "เพื่อน" คนนั้นเสียจริงๆ
บุริณทร์ขึ้นรถกลับไปที่โรงแรมแล้ว แต่เด็กโข่งที่ขาดความอบอุ่นกับติดเขาแจไม่ยอมไปไหน จนในที่สุดเขาต้องไล่ไปตรงๆ
"จะไปไหนก็ไปเถอะกริช ไม่มีอะไรทำหรือไง มาตามติดอยู่ได้" แทนถอนหายใจ หันซ้ายหันขวาเหมือนจะมองหากฤษณะ
"ทำไม ขจัดพี่โจไปได้แล้วแต่หนักใจที่กำจัดเราไม่ได้งั้นหรือ"
"ใครว่า" แทนอมยิ้ม "ขจัดนายให้พ้นหน้าพ้นตาน่ะไม่ยากหรอก แต่ว่ายังไม่อยากทำ สงสาร"
...ทำยังไงดีวะ ท่าทางกริชไม่ยอมไปง่ายๆ คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี กริชเกิดบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ย...
"มาแลกเปลี่ยนกันหน่อยดีไหมแทน วันจันทร์เลิกงานไปเป็นเพื่อนเราตกปลา แล้วคืนนี้กับวันพรุ่งนี้เราจะหายหัวไปไม่ให้รกหูรกตา แล้วเราจะหุบปากให้สนิท ไม่บอกพี่โจเรื่องที่มีหนุ่มมายืนรอ" กริชยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำตาวิบวับเป็นต่อ
"ทำไมต้องแลกเปลี่ยน เราไม่เห็นว่าจำเป็นต้องแลกเปลี่ยนอะไรที่ไหนเลย เราไม่ได้ทำอะไรผิดจนต้องกลัวความลับจะเปิดเผย" แทนเบ้ปาก ยักไหล่ไม่สนใจ
"คนเดียวอาจน้ำหนักไม่พอ ถ้างั้นเราสัญญาเพิ่มให้ก็ได้ว่าจะไม่บอกคุณภูวนัยด้วย ยิ่งหลายคนรู้ยิ่งอิรุงตุงนังนะแทน" กริชทำหน้ายิ้มๆ
...คิดว่าตัวเองเก่งนักนะ...
"แค่นี้นี่นะ แค่จะให้ไปเป็นเพื่อนตกปลานี่นะ ไม่รู้จะทำอะไรขนาดนั้นเลยหรือกริช เลิกงานแล้วมันเบื่อมากมายจนนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรเลยหรือไง"
"ฮื่อ คนมันเคยแต่อยู่เมื่อไหญ่น่ะ" กริชพยักหน้า
"แล้วเมียตัวเองล่ะ ไม่ตามให้มาคลายเหงา"
"เอ๊ะ บอกแล้วว่าไม่ใช่" กริชเสียห้วน เปลี่ยนสีหน้าขึ้นมาทันใด "พูดแบบนี้ผู้หญิงเขาเสียหาย"
"แหม แตะไม่ได้เลยนะ เป็นแฟนกันก็ได้เอ๊า" แทนส่ายหน้า กรอกตาไปมา "มีแฟนแล้วยังมาบังคับขู่เข็ญให้คนไปทนทุกข์ทรมานด้วยอีก"
"ก็ขอแค่วันจันทร์อังคารพุธเท่านั้นหรอก วันพฤหัสฯ เขาก็มาแล้ว รับรองว่าจะไม่รบกวน"
"ไหนเมื่อกี้บอกว่าแค่ตกปลาวันจันทร์" แทนเสียงเข้ม ขมวดคิ้วมองหน้ากริชนิ่ง
"น่านะ ขอเพิ่มอีกสองวัน เท่าจำนวนคนพอดี พี่โจวันจันทร์ คุณภูวนัยวันอังคาร แล้วคนหน้าหล่อเมื่อกี้วันพุธ เราสัญญาว่าจะเก็บปากเก็บคำเงียบ ไม่ให้รถไฟของแทนชนกัน"
"ไม่เห็นจะแคร์เลย อยากเจอกันก็เจอกันสิ แค่สามขบวน จิ๊บจ๊อย" แทนยักไหล่
...ฝากไว้ก่อนเถอะกริช...
....แต่ตอนนี้ต้องสลัดนายวิศวกรกริชสกินเฮดให้พ้นเสียก่อน ท่าทางเกาะแจไม่ยอมห่าง เดี๋ยวกฤษณะก็จะมาแล้ว ขี้เกียจปวดหัว ส่วนเรื่องรถไฟสามขบวนชนกันนะหรือ...
...ไม่เอาอีกแล้ว...ประสาทจะกิน...
***********
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
