การโพสของฉันสั้น...แต่ของฉันยาว
โทดทีที่มาช้านะครับ งานและชีวิตมันยุ่งๆ มากอ่ะ เลยไม่ได้พิมพ์
35
เย็นวันเสาร์
แทนกลับถึงบ้านเมื่อใกล้ห้าโมงเย็น ทันทีที่เดินพ้นกระถางต้นไม้หน้าห้องพักก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใครบางคนยืนหน้าบึ้นงมองเขาอยู่
"พี่โจ" แทนอุทาน "มาทำอะไรที่นี่"
"ถามได้ พี่ก็มาหาแทนนะสิ" บุริณทร์เดินเข้ามาหาแทนที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
...เอาไงดีวะ กฤษณะยอมปล่อยตัวเขามาเพราะเขายืนกรานจะกลับบ้านให้ได้ แต่ฝ่านนั้นก็บอกว่าจะมารับเขาไปทานอาหารเย็นมื้อพิเศษเพราะมีอะไรพิเศษจะมอบให้ โดยให้เวลาเขาหนึ่งชั่วโมงครึ่งในการอาบน้ำแต่งตัว
"แล้วนี่คิดยังไง จู่ๆ ก็โผล่มา ตกใจหมด"
"ทำไมต้องตกใจ ซ่อนใครไว้หรือไง" บุริณทร์ยังทำหน้าตึง เหมือนจะงอน
...กฤษณะแน่ๆ ที่แทนหายไปตั้งแต่เที่ยวต้องกฤษณะแน่ๆ..
"บ้าหรือ ไม่ใช่เฒ่าหัวงูแอบมีเมียน้อยนะพี่บุ พูดดีๆ นะ เดี๋ยวไล่กลับกรุงเทพฯ ซะเลย เป็นเจ้านายก็ไม่กลัวนะเนี่ย"
"แทนเคยกลัวพี่ที่ไหน" บุริณทร์เบ้ปาก
"แล้วนี่มาทำไม ทำไมไม่บอกก่อน"
"พี่โทรหาตั้งร้อยแปดครั้งได้แล้วมั๊ง ทำไมจะไม่บอก"
"เอ่อ แทนลืมโทรศัพท์" แทนยิ้มแหยๆ
"แล้วทำไมไม่กลับมาเอา เผื่อพี่โทรมา เผื่อสงครามโทรมา เผื่อมีเรื่อง มีกิจธุระอะไร"
"แล้วมันมีไหมละ แทนไปเที่ยวเกาะ จะให้ว่ายน้ำข้ามเกาะมาเอาโทรศัพท์หรือไง"
...เขาไม่ได้ไปเที่ยวเกาะ เขาโดนพาไปลอยตุ๊บป่องอยู่กลางทะเลบนเรือยอช์ท ถึงไม่ใช่เกาะแต่ก็คงคล้ายกัน เพียงแต่ว่าเกาะนี้เล็กนิดเดียวแล้วลอยอยู่กลางทะเล แล้วก็มีบทรักเล็กๆ กับกฤษณะ ตั้งใจว่าจะแกล้งยั่วให้กฤษณะอารมณ์ค้าง ที่ไหนได้...
"ก็..." บุริณทร์เริ่มหน้าเสียเพราะอีกฝ่ายเริ่มทำหน้าบึ้ง
"บอกแล้วว่าไม่ต้องมา" แทนบ่น
"ทำไมล่ะ พี่มาไม่ได้หรือ แทนไม่คิดถึงพี่หรือไง" บุริณทร์ทำเสียงน้อยใจ
...กฤษณะ...กฤษณะแน่ๆ มาหันเหความสนใจของแทน ดูสิ แทนว่าเขาเสียไม่มีดี...
"พี่คิดถึงแทนจะแย่ ต้องทำตามคำเรียกร้องของหัวใจ"
"จำที่ไหนมาพูดพี่บุ เหมือนตลกคาเฟ่เลย" แทนเบ้ปากแล้วเดินไปเปิดประตูห้องพัก
"แทน ทานข้าวเย็นกับพี่นะ พี่รอแทนตั้งนาน ตั้งแต่เที่ยงโน่นแล้ว" บุริณทร์เปลี่ยนเป็นเสียงเว้าวอน ที่ทำหน้าบึ้งเมื่อครู่นั้น ตอนนี้เปลี่ยนมามาเป็นออดอ้อน
"แทนมีนัดกับเพื่อน" แทนตอบเสียงค่อยเพราะที่เพื่อนที่นัดนั้นคือกฤษณะ--คนที่บุริณทร์คงไม่คิดว่าเป็น "เพื่อน" ตามที่บอก
"อะไรกัน มีเพื่อนได้ยังไง เพิ่งมาทำงานไม่กี่อาทิตย์ เพื่อนที่ไหน ใคร ชื่ออะไร" บุริณทร์เสียงเข้ม
...เพื่อนชื่อกฤษณะละสิ ต้องเป็นกฤษณะแน่ๆ...
บุริณทร์กัดฟัน เจ็บใจที่ไม่ทันกฤษณะ เขาเสียเวลารอรถที่สนามบิน กฤษณะเดินออกมาจากอาคารผู้โดยสารแล้วก็ขับรถออกไปเลย
"อ้าว พูดยังงี้ก็สวยสิพี่บุ แทนเป็นคนเข้ากับคนง่ายนะ มีเพื่อนไม่ได้หรือไง คนสดใสร่าเริงแบบนี้ไม่มีเพื่อนสิแปลก"
...ถูกยืมตัวไปเป็นเพื่อนแก้เหงาอีกต่างหาก คิดๆ ไปยังเจ็บใจนายวิศวกรหัวเกรียนไม่หาย พอแฟนมาก็โยนเขาทิ้งอย่างไม่ใยดี คอยดูนะ พอแฟนกลับ แล้วมาเดินตามเขาอีกเพราะเหงา อย่าได้คิดว่าแทนจะยอมแก้เหงาให้...
"พี่ก็ไม่ได้ว่าแทนแบบนั้น" บุริณทร์เสียงอ่อน "ก็แค่สงสัยว่าเพื่อนแทนเป็นใคร"
"ช่างเหอะพี่บุ แล้วนี่พักโรงแรมอะไร"
"ไม่มี พี่พักกับแทนที่นี่นะ" บุริณทร์ทำตาวิบวับ
"น้อยๆ หน่อย อย่ามาทำลวดลาย กระเป๋าไม่มี นี่คงไปเช็คอินแล้วละสิ" แทนยกนิ้วชี้หน้าบุริณทร์อย่างรู้ทัน
"แล้วจะให้พี่นั่งรอแทนตั้งแต่เที่ยงหรือไงจ๊ะทูนหัว นั่งรอแบบไม่รู้ว่าแทนหายไปไหน จะกลับเมื่อไหร่ ไปกับใคร"
...กฤษณะ...กฤษณะแน่ๆ แทนต้องไปกับกฤษณะแน่ๆ เจ็บใจนัก...
"แล้วพี่บุจะ..."
"ทานข้าวเย็นด้วยกันนะ พี่มารับ นะแทนนะ" กฤษณะอ้อน
"แทนมีนัดกับเพื่อน" แทนเสียงเบา
บุริณทร์ไม่ยอมฟัง รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนที่แทนบอกคือกฤษณะ แต่เขาก็ออดอ้อนไม่หยุดจนในที่สุดแทนก็ต้องยอม...แต่มีเงื่อนไข
"สองทุ่มสิบห้า พี่ไปรอแทนที่ ร้านอาหาร เดอะ บาลโคนี่ ของวิสต้ารีสอร์ท"
บุริณทร์ทำหน้ามุ่ย "ทำไมดึกขนาดนั้น สองทุ่ม หิวตายพอดีเลย แล้วทำไมต้องเป็นร้านอาหารโรงแรม"
...สงสัยกฤษณะพักที่วิสต้ารีสอร์ทละสิ แทนต้องวิ่งรอกแน่ๆ ทานข้าวกับ "เพื่อน" เสร็จก็วิ่งมาหาเขา เชื่อได้เลยว่าต้องทานข้าวกับกฤษณะที่วิสต้ารีสอร์ทเหมือนกัน หรือไม่ก็โรงแรมมิลเลเนียใกล้ๆ กัน...
...เอาสิ...เขาจะกักตัวแทนไว้ ไม่ให้กลับไปหากฤษณะ อยากเจ้าเล่ห์นัก เขาก็จะเจ้าเล่ห์เหมือนกัน...
"ถ้าหิวพี่ก็ไปหาข้าวเย็นกินคนเดียว ถ้ารอแทนไม่ได้ ก็ไม่ต้องรอ รักกัน รอกันไม่ได้ ก็ไม่เรียกว่ารักกันจริง" แทนทำหน้าบึ้ง
"รอจ๊ะรอ รักแทนเข้าไปแล้วยังไงก็ต้องรอ" บุริณทร์รีบรับคำ "แต่อย่าให้รอนานนักนะจ๊ะ พี่กลัวสุนัขคาบไปรับประทาน"
"พี่บุริณทร์" แทนทำเสียงเข้ม "ไปว่าเค้า แล้วอีกอย่างแทนเป็นคนนะ ไม่ใช่ก้อนเนื้อ ไม่ใช่จะให้ใครจะคาบไปไหนก็ได้"
แทนมองบุริณทร์ด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ราวกับครุ่นคิดว่าจะพูดอะไรบางอย่างออกไปดีหรือไม่แต่ก็ตัดสินใจเก็บเอาไว้ แล้วพูดสิ่งอื่นแทน
"ว่าแต่พี่เถอะ ถ้าอยากจะคาบแทน จะมีแรงคาบไหวหรือเปล่า กล้าสู้ร๊อตไวเลอร์ สู้โกลเด็ลรีทริฟเวอร์ หรืออัลเซเชี่ยนเรอะ แล้วพี่เป็นอะไร ชิสุ หรือ ชิวาวา"
"ปากหรือนั่นนะแทน มาเปรียบคนเป็นหมาได้" บุริณทร์หน้าง้ำ
"อ้าว พี่เป็นคนพูดเรื่องหมาคาบไปแดกเองนะ" แทนยังไหล่ ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "ระวังเป็นจริงอย่างพูด"
"พูดไม่เพราะ" บุริณทร์บ่นอุบ
"เป็นเต่าอยู่ได้" แทนบ่นพึมพำเบาๆ พอให้ตัวเองได้ยินคนเดียว แล้วบอกให้บุริณทร์กลับได้แล้ว
"แทนจะอาบน้ำพักผ่อน ตากแดดร้อนมาทั้งวัน"
"ไหนชอบอาบแดดให้ตัวดำ" บุริณทร์แย้ง
"แดดตรงที่ผมไปมันร้อนมากเกิน" แทนให้เหตุผล ก่อนจะดึงประตูปิด บุริณทร์รีบใช้มือดันเอาไว้แล้วขอเข้าห้องน้ำ
"อย่าลีลานะพี่บุ ปวดห้องน้ำจริงๆ นะ"
"จริงสิ" บุริณทร์รับปาก "แล้วขอน้ำดื่มซักแก้ว พอนั่งพักหายเหนื่อยแล้วพี่ก็จะไป"
...ว่าแล้วเชียว แบบนี้ล่ะที่เขาเสียตัวให้บุริณทร์ตอนเป็นนิสิต กะล่อนไม่มีใครเกินหรอกบุริณทร์เนี่ย ตอนนั้นก็บอกว่าจะขับรถไปส่งที่บ้าน แล้วขอแวะทำธุระที่คอนโดเพื่อน เขานั่งรอจนหลับ ตื่นขึ้นมารถก็อยู่บนทางด่วน เผลอแป๊บเดียวก็ถึงหัวหิน แล้วยังมีหน้ามาบอกว่าพามานั่งดูพระจันทร์เต็มดวงริมหาด ดูเสร็จก็พาขึ้นคอนโดไปเข้าห้องน้ำ นั่งพักแล้วจะพากลับไปส่งบ้าน ท้ายที่สุดก็ดึงมือเขาไปนั่งคุยบนเตียง รู้สึกตัวอีกทีก็ผ้าผ่อนหลุดออกจากร่างกันทั้งสองคน...
"งั้นก็เชิญ" แทนผายมือ "เดี๋ยวผมจะนั่งคอยหน้าห้อง"
บุริณทร์ทำตาประหลับประเหลือกเหมือนค้อน ก่อนจะเดินเข้าห้องไปช้าๆ แล้วหายไปเกือบห้านาทีก่อนจะกลับออกมานอกห้อง
"สบายตัวแล้วสิ ทำอะไรในห้องน้ำนานจัง" แทนล้อยิ้มๆ
"ใครจะอยากทำแบบนั้นคนเดียว" บุริณทร์ทำตากรุ้มกริ่ม "ทำกับแทนล่ะไม่แน่"
"ทะลึ่งนะพี่บุ ไปได้แล้ว แทนจะได้อาบน้ำ"
"อย่าลืมนะ สองทุ่มเจอกัน ทานข้าวเสร็จ พี่จะพาไปท่องราตรี" บุริณทร์ทำตาเจ้าเช้า พูดเหมือนจะไปและยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมจนแทนต้องลุกขึ้นใช้มือผลักให้เจ้านายก้าวเดินออกไปยังสนามหญ้าหน้าเรือนพัก
"เอาไว้ค่อยคุยกันนะพี่โจ ไปได้แล้ว" แทนออกแรงรุนหลังบุริณทร์ให้เดินไปข้างหน้า ปากก็บอกว่าจะอาบน้ำ ส่วนบุริณทร์ก็พร่ำแต่พูดถึงสิ่งที่อยากทำหลังจากทานอาหาร รวมถึงแผนการท่องเที่ยววันรุ่งขึ้น
บุริณทร์ก้าวขึ้นรถและขับออกไป แทนยืนมองรถเช่าของบุริณทร์จนลับตาแล้วรีบกลับเข้าห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัวและออกมานั่งรอกฤษณะหน้าที่พัก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
