หัวข้อ: วุ่นนัก รุมรักสถาปนิกหนุ่ม -

[โน๊อา]

เชียร์คุณภูด้วยนะพี่นาย อย่าหักอกคนแถวนี้เลย
8-8-8-8-8-8-8-8-8-8-
นี่ แล้วเด็ก ๆ คุณน้องnuttykung กะ คุณน้องsasi  จะให้พี่ไปหมู่หรือจ่ากะน้อง ๆ หรือไงกันเนี่ย
ไปถามคนที่บ้านน้อง ๆ ก่อนว่ายอมหรือเปล่า แล้วค่อยมาว่ากัน (โทษที ที่พี่ทำเป็นไม่เข้าใจอ่ะนะ)
แล้วคุณน้อง sasi กรุณาเรียกว่า พี่โน๊อา ด้วยจ้ะ

ถามใครหรอ??
ผมคนโสดอ่ะ  เลยไม่มีใครให้ถาม   

โสด ไม่ สด อ่ะ
คิคิ มารังแกน้องแต่เช้า

[baros]

 :pighaun:คู่แข่งมาอีก 1 เอาให้ครบ 10 ดีกว่าแทนเอ๋ย

[katawoot]

:pighaun:คู่แข่งมาอีก 1 เอาให้ครบ 10 ดีกว่าแทนเอ๋ย

เอ่อ 10 ไม่ไหวครับ ครึ่งเดียวก็พอ
ไม่ใช่น้องแทนไม่ไหวนะ แทนนะคงไหว
แต่ผู้เขียนจะไม่ไหว แค่น้องแทนมีตอนนี้สี่คน ผู้เขียนก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว  ไม่รู้คิดได้ไง
ขอ format เรื่องใหม่เหมือนฟอร์แมตฮา์ร์ทดิสได้ไหมเนี่ย ให้แทนเหลือคนเดียว แบบวาเจอกันแล้วไล่ตามจีบกันแล้วก็จบอ่ะ
ให้ผู้อ่านทุกคนฟอร์แมทความจำของตัวเองให้หมดเลย แบบล้างไปให้สะอาด แล้วมาเริ่มกันใหม่ รับรองนิยายเรื่องนี้จบได้ภายใน 1 สัปดาห์ 

[three]

อย่านะ

[ืnuttykung]

เล่นง่ายไปมั้ยพี่นาย

ถ้าแบบนั้นก็เข้าแนวเรือ่งเดิมอ่ะดิ

ไม่เอาๆ

มะรุมมะต้มรุมรักหนุ่มแทนแบบนี้อ่ะมันดี

อิอิ

ปล.  เค้าโสดจิงๆน้าพี่โน๊อา  แต่สดไม่สดนี่ตอ้งมาพิสูจน์เอง  อิอิอิ

[katawoot]

32 อิ อิ บทนี้ บทโปรด (แต่่่ว่าจบบทต้องโดนเกลียดอีกแหง๋มๆ เฮ้อ เขียนเรื่องไหนก็โดน น่าสงสารตัวเองยิ่งนัก)

บ่ายวันเสาร์

เรือใกล้จะถึงฝั่ง แทนรออย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเรือถึงฝั่ง กริชก็คงแยกตัวออกไป ส่วนเขา แม้คิดว่าจะรีบวิ่งหนีภูวนัยไป แต่ความเป็นจริงคงทำแบบนั้นไม่ได้
...นี่ภูวนัยจะคิดบัญชีกับเขาไหมนะ ท่าทางฉุนๆ อยู่เหมือนกัน ตั้งแต่เรื่องผิดนัดเมื่อเช้าที่เขาแอบหนีไปเที่ยวเกาะ แล้วเรื่องลากกริชไปเป็นก้างขวางคอ รวมถึงเรื่องปั่นหัวภูวนัยให้หึงอีก
...ภูวนัยหึง เขาแน่ใจ เขาเห็นว่าภูวนัยหึง...
ก่อนกลับเข้าฝั่ง เขาวิ่งไปตามกริชที่เอาแต่นอนอยู่ใต้ต้นไม้ ภูวนัยยืนรออยู่บนเรือ กริชพูดอะไรไม่เข้าหูเขาซักอย่างเลยโดนเขาคว้าทรายขว้างเข้าให้กลางหลัง กริชไม่ยอม จะขว้างคืนบ้าง เขาวิ่งหนี กริชก็วิ่งตาม แล้วก็เปลี่ยนเป็นกริชวิ่งหนี เขาวิ่งไล่เตะ ตอนนั้นความคิดแผลงๆ บางอย่างแวบขึ้นมา เขาวิ่งทันกริชแล้วกระโดดขี่หลัง กริชคงไม่นึกว่าเขาจะทำแบบนั้นเลยล้มกลิ้งกันอยู่ริมหาด คลื่นซัดเข้ามาพอดีเขากับกริชเลยเปียกกันทั้งสองคน ยังไม่พอ ความคิดจะลองยั่วภูวนัยก็แวบเข้ามาในหัวอีกแล้ว เขานอนแผ่อยู่บนหาดทราย หัวเราะอย่างสนุกสนาน กริชบอกว่าพอเถอะแทน ไปกันได้แล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมลุก กลับยื่นมือขึ้นมาให้กริชดึง กริชก็ซื่อบื้อ เอื้อมมาดึงเขา เลยโดนกระชากให้ล้มจนหัวคะมำ ตอนนั้นเหลือบตาไปมองภูวนัยทั้งๆ ทั้งยังนอนแผ่บนหาดทราย ตะกร้าในมือคนหน้าดุคนนั้นหลุดจากมือทันใด
...แค่นี้ก็รู้แล้วว่าภูวนัยหึง สนุกจริงๆ...
...ตอนนั้นสนุกจริงๆ แต่ตอนนี้สิ จะโดนอะไรอีกไหมเนี่ย...
"คุณแทน ถึงแล้ว" ภูวนัยกระซิบ แตะแขนคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ "มีคนมารอรับด้วยล่ะ แต่ไม่น่าจะมารอรับเราสองคน"
"คนที่มารอรับ" เป็นสาวสวย ท่าทางเปรี้ยวพองาม แต่งตัวด้วยชุดเสื้อไม่มีแขนสีชมพู กางเกงสั้นจู๋สีขาว สวมหมวกปีกกว้างสีชมพู ทันทีที่เรือเทียบท่า สาวเปรี้ยวคนนั้นก็วิ่งโผเข้ามายืนรอ "คนที่มีคนมารอ" ใกล้ๆ เรือ เขย่งตัวเต้นระริกระรี้ราวกับจะรอไม่ไหว
...อย่าบอกนะว่านี่แฟนของกริช...
"คิดถึงจังเลย" เสียงหวานต้อนรับวิศวะหัวเกรียนที่กำลังจะก้าวขึ้นจากเรือ
...อยากช่วยส่งให้ขึ้นได้เร็วกว่านี้นัก...
แทนยืนนิ่ง พยายามควบคุมกายส่วนล่างอย่างสุดกำลัง เคาะเท้ากับพื้นเรือ ตามองกริชกับสาวสวยคนนั้นอย่างหมั่นใส้
"คุณแทน อย่านะ" ภูวนัยพูดกับแทนเบาๆ "อิจฉาเขาล่ะสิ"
"คุณรู้ไหมว่าผมคิดอะไรอยู่" แทนถามภูวนัยเสียงเบา
"มันเจ็บนะแทน อย่าทำอะไรแผลงๆ อย่างนั้น ยังไงเขาก็เพื่อนร่วมงาน เขาไม่ได้ทำอะไรผิด คนไม่ผิดไม่ต้องถูกลงโทษ"
...เอ๊ะนี่ภูวนัยจะบอกอะไร บอกว่าคนผิดเท่านั้นที่ต้องถูกลงโทษหรือ...
...แล้วใครผิดล่ะ...
--ก็ไอ้แทนละสิ จะมีใครเสียอีก ผิดในสายตาภูวนัย ผิดที่แอบหนีไปตอนเช้า ผิดที่ยั่วจนภูวนัยโกรธ...
กริชลงถึงพื้นของท่าเทียบเรือ หญิงสาวกระโดดกอดคอแล้วหอมแก้มชายหนุ่มอย่างเสน่หา กริชเองก็แสดงความรักอย่างเปิดเผย จุ๊บแก้มหญิงสาวคนนั้นแล้วหันมายิ้มกว้างให้ภูวนัย
"ขอบคุณครับคุณภูวนัย เช้าวันจันทร์เจอกันครับ อ้อ ลืมแนะนำ นี่ริต้า...แฟนผม ริต้า นี่คุณภูวนัย เจ้านายผมเอง แล้วนั่นก็ แทน สถาปิกคนเก่งของโครงการ" กริชแนะนำแฟนสาว
ภูวนัยยกมือรับไหว้หญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มๆ ส่วนแทนก้มศรีษะให้ช้าๆ ไม่รู้สึกตัวว่าเองทำหน้าเรียบนิ่งจนกริชสังเกตได้
"ริต้าเป็นแอร์โฮสเตสครับ แวะมาเยี่ยมผมสองสามวัน รู้สึกว่าจะพักโรงแรมเดียวกันกับคุณภูวนัย"
...อ้าว ไม่ได้พักด้วยกันหรือครับ...แทนตั้งใจจะถาม แต่หุบปากไว้ทัน
...กลัวถูกภูวนัยดุ...ว่าปากไม่ดี
...หมั่นใส้ พักที่โรงแรมเดียวกันกับภูวนัย จริงหรือเปล่าไม่รู้ พักที่อพาร์ทเมนท์ตัวเองสิไม่ว่า รักษาหน้าผู้หญิงดีจังเลยนะกริช...
แทนขยับเท้าจะก้าวขึ้นจากเรือ แต่ภูวนัยยื่นมือมาคว้าแขนเขาไว้แล้วบอกว่าให้รอก่อน สถาปนิกหนุ่มหันไปมองอย่างงงๆ ชั่วครู่แล้วพลันนึกอะไรออก
...เฮ้ย ไม่ได้นะ จะพาเขาไปไหน...
ภูวนัย กล่าวอำลากริชและริต้าแล้วขยับเรือออกจากสะพานเทียบเรือในทันใด ไม่สนใจชายหนุ่มหน้าตี๋ที่หันขวับมาทำหน้าดุ ปากกำลังเอ่ยทักท้วง
"คุณภูวนัยจะไปไหน"
"กลับที่พักสิครับ" ภูวนัยตอบด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
"ก็นี่ท่าเรือ"
"ผมแวะมาส่งกริชเฉยๆ เขาจอดรถไว้ตรงนี้"
"ผมก็จะขึ้นรถตรงนี้" แทนโวยวาย
"คุณไม่ได้ขึ้นรถ คุณขึ้นเรือ"
แทนขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจเท่าใดนัก "ก็นี่อยู่บนเรือ แล้วตอนนี้ ต้องการขึ้นจากเรือ"
"ผมบอกแล้วไงว่ากลับที่พัก" ภูวนัยมองตรงไปข้างหน้า มือกำลังควบคุมเรืออย่างคล่องแคล่ว
...ที่พักของเรากลางทะเล...
...นี่ไงแทน โทษฐานที่หนีผมเมื่อเช้านี้ โทษฐานที่ดื้อกับผม โทษฐานที่ปั่นหัวผมทั้งวัน...
แทนหน้ามุ่ย ทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ กระแทกตัวลงนั่ง สมองพยายามคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น
...ภูวนัยจะพาไปไหนนะ กลับที่พัก สงสัยไปขึ้นอีกท่า รถเขาอาจจะจอดอยู่ที่อื่น นี่คงจะลากเราขึ้นรถไปโรงแรมของตัวเอง ฝันไปเถอะ พอถึงท่าเรือ เราจะรีบกระโดดขึ้นสะพานแล้วก็วิ่งหนีต่อหน้าเห็นๆเลยล่ะคอยดูสิ...
...เอ แต่ว่าเรือทำไมมุ่งออกนอกฝั่งวะ...
แทนเริ่มจะนึกอย่างอื่นได้ เมื่อเรือสปีดโบ้ทเริ่มห่างฝั่งออกไปเรื่อยๆ จุดหมายของภูวนัยต้องไม่ใช่ท่าเรือแห่งอื่นเป็นแน่แท้ ที่พักของภูวนัยอาจไม่ใช่โรงแรมหรู แต่ถ้าอยู่กลางทะเลก็คงเป็น...
...เรือยอชท์!
...จะบ้าหรือ นี่ลักพาตัวเขามากักขังบนเรือยอชท์เลยหรือเนี่ย ตายละ แทนเอ๋ย คราวนี้สงสัยโดนภูวนัยปล้ำแน่ๆ จะเสียตัวก็คราวนี้...
--แล้วจะกลัวอะไร ใช่ว่าจะไม่เคย แต่ก่อนมีอะไรกับใครไม่เห็นจะต้องแคร์
...แต่ว่าตอนนี้ไม่เหมือนกับตอนนั้น ความรู้สึกเขาเปลี่ยนไป หากเขาไม่ได้คิดกับภูวนัยแบบพิเศษๆ เขาก็คงนอนกับภูวนัยตั้งครั้งสองครั้งแรกที่เจอกัน ไม่ก็นอนกับกฤษณะไปตั้งนานแล้ว ส่วนบุริณทร์นะหรือ อืม ไม่ได้คิด แต่ถ้าจะให้คิดก็ค่อนข้างลำบากใจหน่อยเพราะเป็นเจ้านายและทำงานด้วยกันทุกวัน แม้พักหลังบุริณทร์จะแสดงออกชัดเจนว่าต้องการเปลี่ยนความสัมพันธ์ก็ตามเถอะ ไหนจะกริชอีก...
...เฮ้ย กริชมาได้ยังไงเนี่ย ไม่เอานะ สามคนก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว...
...แล้วเราชอบกริชหรือเปล่า...
...ไม่รู้สิ แต่ดูๆ ไปกริชก็ไม่เห็นจะแย่ตรงไหนเลย เพียงแต่ว่าเวลากวนกันแล้วรู้สึกสนุกดี แม้ประสาทเสียไปบ้างแต่ก็สนุก...
--กริชมีแฟนแล้ว เพิ่งเห็นจะๆ เมื่อครู่ แฟนเป็นผู้หญิงอีกต่างหาก สวยเปรี้ยวไม่ใช่เล่น ท่าทางมีอะไรกันไปถึงไหน
...เซ็งจริงๆ...
...อ้าวไม่ต้องเซ็งสิแทน ตอนนี้ต้องคิดหาวิธีเอาตัวรอดจากภูวนัยเสียก่อน...

ภูวนัยขับเรือไปพร้อมกับเหลือบตามองคนที่นั่งนิ่งจนเขาแปลกใจ แทนนั่งอยู่เฉยๆ จนเขาไม่อยากจะเชื่อ เขาอยากจะลองเสี่ยงดู อยากจะรู้ว่าแทนจะมีปฏิกิริยาอย่างไรหากเขาแสดงออกให้เห็นว่าเขาต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแทน "พัฒนา" ขึ้นมากกว่าเดิม
...นี่คงหาวิธีเอาตัวรอดละสิ แทนคงคิดว่าเขาจะพามา "ทำอะไร" กัน
...อืม ถ้าได้ทำแบบนั้นก็ดี เขาเองก็ไม่อยากจะรอนานมากไปกว่านี้ แต่เขาไม่ได้คิดว่าจะพาแทนมาทำแบบนั้น เขาเพียงต้องการเวลาที่จะอยู่ด้วยกันสองต่อสองเท่านั้นเอง...
ภูวนัยเทียบเรือสปีดโบ้ดกับเรือยอชท์สีขาวขนาดเล็กที่ลอยลำอยู่กลางทะเล แทนไม่รู้ว่าเรือลำนี้เป็นของกฤษณะ เพื่อนของเขาก็ไม่รู้ว่าเขาเอาเรือมาใช้ อย่างน้อยก็ที่กระบี่สุดสัปดาห์นี้
เรื่องนี้ไม่แปลก เขาเอาเรือกฤษณะไปใช้บ่อยครั้ง เหมือนที่กฤษณะก็ใช้คอนโดของเขาที่ภูเก็ตหรือบ้านพักที่เชียงใหม่บ่อยครั้ง จะว่าไป เขากับกฤษณะนั้นเป็นเพื่อนรักกันมาก แต่ตอนนี้ ภูวนัยชักไม่ค่อยมั่นใจว่า หากกฤษณะรู้ว่าเขาเอาเรือออกมาใช้ "กักตัว" แทนไว้ชั่วคราว เพื่อนของเขาจะว่าอย่างไร
...แทนไม่รู้ เขาไม่บอกกฤษณะ เพื่อนเขาก็ไม่รู้ เลขานุการของเขาและกฤษณะก็ไม่รู้ว่าเขามาทำอะไรที่กระบี่ วิริญญาก็ไม่รู้...
...แย่จริง ทำไมเขารู้สึกว่าตัวเองทำอะไรร้ายกาย หรือออกนอกลู่นอกทางไปแบบนี้ ตั้งแต่เจอแทน เขาก็ทำอะไรแปลกๆ ไปจากที่เคยทำหลายอย่าง ชีวิตมันมีสีสันขึ้น หลายหลากรสชาติ แต่ที่แน่ๆ รสหวานอมเปรี้ยวอย่างหนึ่งล่ะ...
"เชิญครับ ถึงแล้ว" ภูวนัยผายมือ เมื่อจอดเทียบเรือเสร็จเรียบร้อย
...นี่คงทำฤทธิ์จะนั่งอยู่ในเรือสปีดโบ้ทไม่ยอมขยับละสิคุณแทน คงตั้งใจเล่นบทดื้อเงียบ เห็นนั่งนิ่งมาตั้งนาน...
ผิดคาด แทนลุกขึ้นทันที ปีนบันไดขึ้นเรือใหญ่ไม่รอช้า แล้วหันหน้ามาพูดกับภูวนัยด้วยประโยคที่ทำให้ "ผู้ร้ายลักพาตัว" ถึงกับอึ้ง
"คุณภูวนัยเอาถุงยางมาด้วยหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มีถุงยางกับหล่อลื่น ผมคงต้องขอปฏิเสธ"
...ฮ่า นึกว่าแทนจะจนมุมหรือ ไม่มีทางเสียล่ะ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับแทน โดนปั่นหัวบนเกาะทั้งวันยังไม่พออีกหรือคุณภูวนัย คราวนี้ล่ะ เจอฤทธิ์แทนต่ออีกซักหน่อยเถอะ...
--เดี๋ยวก็โดนปล้ำหรอกแทน
...ภูวนัยไม่กล้าหรอก ยังไงก็คงไม่ถึงกับข่มขืน อาจลวมลามหน่อยแต่คงไม่ทำอะไรแบบนั้น ถ้าไม่ไหวจริงๆ เขาก็มีไม้ตาย ทำหน้าเศร้าๆ ท่าทางเสียใจและผิดหวังกับการกระทำที่ภูวนัยจะหักหาญน้ำใจเขา ภูวนัยต้องหยุดแล้วพาเขากลับไปส่งที่ฝั่งแน่
--แล้วทำไมต้อง "หยุด" ล่ะ ตัวเองก็ชอบเขาไม่ใช่น้อย จะยื้อเวลาทำไมแทน
...แล้วกฤษณะกับบุริณทร์ล่ะ แล้วยัง....
--โอ๊ยปวดหัว
"ดื่มอะไรหน่อยไหมครับคุณแทน" ภูวนัยเดินเข้ามาใกล้ ถามเสียงนุ่มๆ ยิ้มกรุ้มกริ่ม "หรือจะเริ่มเลย"
"บ้า" แทนว่าภูวนัยบ้าเป็นครั้งแรก
"อ้าว ก็เมื่อกี้เห็นคุณ..." ภูวนัยแกล้งทำหน้าสงสัย
...เออ จริงสิ ลืมไปได้ไง...
--ก็เมื่อครู่เขาเขินนี่นา
"ได้ครับ ถ้าคุณภูวนัยอยากให้มันเกิดขึ้นเลยตอนนี้ก็ได้ แต่ผมขอบอกไว้ก่อนนะ ผมไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่" แทนแกล้งทำเสียงเรียบนิ่ง "ในเมื่อที่คุณคบกับผมโดยมีสาเหตุเพราะสิ่งนี้เป็นบทสรุป ผมก็คิดว่าไม่น่าจะยื้อเวลาต่ออีกแล้ว ที่จริง เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คนอย่างเราๆ เห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องชิลด์ๆ กันอยู่แล้วไม่ใช่หรือ"
...เรื่องชิลด์ๆ...พูดออกมาได้นะแทนเอ๋ย กับภูวนัย เขาไม่เคยคิดว่าเรื่อง "แบบนี้" จะเป็นเรื่องที่ไม่สลักสำคัญ หากมันจะเกิดขึ้นจริงๆ เขาก็อยากให้มันพิเศษ...พิเศษเหมือนครั้งที่เขายอมไปหัวหินกับบุริณทร์ และจบลงบนเตียงนอน
ความรู้สึกครั้งนั้นพิเศษจริงๆ และเขาก็ไม่เคยลืม...
เขามีอะไรกับใครหลายคน แต่ครั้งเดียวกับบุริณทร์ครั้งนั้นเขารู้ว่าตัวเองไม่เคยลืม
...เอ แล้วใช้ศัพท์แบบนี้ ภูวนัยจะเข้าใจคำว่าชิลด์ๆ หรือเปล่านี่
ภูวนัยไม่ตอบ หัวเราะหึๆ ในลำคอแล้วเดินเข้าไปในเคบิน ทิ้งให้แทนมองตามอย่างงงๆ
...ไม่ได้ผลหรอกแทน นี่คิดว่าพูดกับเขาแบบนี้แล้วจะได้ผลงั้นสิ เอาเถอะ เขาจะลองทำให้คนปากดีรู้สึกว่าตัวเองประสบความสำเร็จสักครั้ง...
ภูวนัยหายไปชั่วครู่ใหญ่ แล้วเดินกลับออกมาข้างนอกด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าสถาปนิกหนุ่มเจ้าเล่ห์ ร่างสูงใหญ่ของภูวนัยดูแกร่ง นิ่งราวกับภูผา สองมือยกเท้าสะเอว มองแทนด้วยสายตาครุ่นคิด แล้วพูดขึ้นว่า
"ผมขอโทษที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น เอาเป็นว่าเราทานอะไรกันซักหน่อยก่อนดีกว่า แล้วผมจะกลับไปส่ง"
แทนเหลือบตาไปด้านซ้ายแล้วเปลี่ยนมาด้านขวาสลับกันไปมาสองสามครั้งเหมือนพยายามจะใช้ความคิดว่าจะพูดอะไรต่อดี ตอนแรกที่พูดแบบนั้นเพื่อแกล้งให้ภูวนัยรู้สึกแย่ที่จะพาเขามากักตัว "ทำอะไร" กันแบบนั้น แต่ครั้งภูวนัยแสดงอาการอย่างที่เขาต้องการให้แสดงจริงๆ เขาก็รู้สึกแปลกๆ
...เหมือนเขาแคร์ความรู้สึกของภูวนัย...โอย ทำไมมันเป็นแบบนี้ ทำไมรู้สึกแบบนี้ แทน นายเป็นอะไรไป...

[OhhO16]

เอาแล้ววว


 อิอิอิอิอิ

[ลูกลิงตัวอ้วน]

อ้าาาาาาาาาา 
กริชมีแฟนแล้วเหรอ จะเชียร์ขึ้นมั้ยเนี่ย

[Fujitaga]

ตัดตัวเลือกได้อีก 1 แต่ก็เหลือ 3 อยู่ดีอะ

เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย เข้าไปอยู่ในหัวของ คน 2 คนเนี่ย

[pongsj]

แหม.....................น่าให้ภูวนัยเอาจริงน่ะเนี่ย

[mecon]

แทน นิยามคำว่า แร๊งเนี่ย ยังดูน้อยไปหน่อยนะ
ไมเปรี้ยว แฮ่ด เข็ดฟันแบบนี้ล่ะ ฉลาดที่จะยั่วคนไม่มีใครเกิน
ดีนะกริชมีเจ้าของเป็นตัวเป็นตนแล้ว โล่งไปหนึ่ง
เป็นคู่กัีดกันมันดีอยู่แล้วอ่ะแทนอย่างเีปลี่ยนสถานะเลย
โดนจับมาอยู่กลางทะเลแบบนี้แล้ว คิดว่าจะหายซ่าไปๆมาๆก็นะ คุณภูคะ ตามเกมส์หน่อยดีมะ

[astral]

ค่ำคืนพิเศษกับบุริณทร์ อยากให้มีย้อนอดีต รีเพลย์ให้ดูจัง 

[mma419109]

    น้องแทนไม่ต้องปวดหัวไป  ทำฉลากแล้วจับเอาได้ชื่อใครก็คนนั้นแหละ
 รับรองดีทุกคน  เชื่อพี่เต๊อะ

[pummy09]

จบแบบว่า   ให้คนอ่านลุ้นกันต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[ืnuttykung]

ตอนแรกนึกว่าจะเป็นกริชที่มาเป็นตัวเลือกหมายเลข4

แต่ไหงมามีแฟนสาวซะงั้น

เอ..แต่ก็ไม่แน่อีกอ่ะแหละ

ภูวนัยยังไม่วิรัญญาได้เลย

ทำไมกริชจะมีริต้าไม่ได้

งานนี้เชียร์ใครดีกว่า

กฤษณะก็รุกแรงดีชอบๆ

กริชก็กวนๆได้ใจ

เฮ้ออออ

เชียร์ใครดี

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
แหมมีให้ลุ้นแบบนี้รักกันตายเลย คิๆ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

[Black Angel]

 

 

[โน๊อา]

เชียร์คุณภู เหมือนเดิม 

[● MaYa~Boy ●]

อยากเชียร์ทุกคนเลย

[poii]

ยัง still เชียร์พี่ภูคนเดียวเท่าน้านนนนนนนนนนน

[prawy]

แทนนี่ไม่ไหวนะ

ยังไงกันแน่



 

[ï_Kiss_U♥]

ไม่เอาๆ
จะเอากฤษณะ!!

[j3llnlyza]

ตอนจบ อารมณ์ไม่จบ

คนเขียนหนีอีกแล้ว 

รีบกลับมาเขียนต่อหน่อยค่า 

[maxtorpis]

 

[three]

สุภาพบุรุษสุดๆเลยคุณภู

[lboy]

กฤษณะไปไหนไม่มีบทมาหลายตอนแล้ว และจะรู้ไหมว่าเพื่อนรักเอาเรือตัวเองมาทำอะไร

[izzmenuttykung]

 

มาจิ้มuserใหม่

nuttykung  คนเดิมคับ

แต่เปลี่ยนยูเซอร์ใหม่

กลายเป็นไข่อีกรอบ

[katawoot]

โทษทีที่ปล่อยให้รอนะครับ

...เหมือนเขาแคร์ความรู้สึกของภูวนัย...โอย ทำไมมันเป็นแบบนี้ ทำไมรู้สึกแบบนี้ แทน นายเป็นอะไรไป...
"ไม่ทาน ผมไม่หิว" แทนเล่นบทเด็กดื้อ
...บังคับดีนัก ขอดื้อบ้างหน่อยเถอะ..
แทนเดินไปนั่งที่เก้าอี้ ตากแดด มองทะเลอยู่เงียบๆ ในใจก็รอว่าเมื่อไหร่ภูวนัยจะเข้ามาง้อ มาเซ้าซี้ มาตื้อ มาขอร้องให้เขาทานข้าว หากภูวนัย เขาจะนั่งนิ่งต่ออีกสักหน่อยแล้วยอมทานข้าวด้วย เพราะที่จริงตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกหิว
แปลก...ภูวนัยไม่เดินตาม อยู่เฉยๆ ก็เดินไปด้านหลังของเรือแล้วเงียบหายไปเลย
...อย่าบอกนะว่าภูวนัยก็จะแกล้งทำเป็นงอนเหมือนกัน คนตัวโตหน้าดุขนาดนั้น รู้จักงอนกับเขาเป็นด้วยหรือ...
แทนนั่งเซ็งอยู่พักใหญ่แล้วจึงลุกเดินสำรวจสถานที่ก็เห็นว่าเรือลำนี้ค่อนข้างหรูหราพอสมควร ชายหนุ่มเปิดประตู แล้วมองลงไปยังห้องเคบินที่ต้องเดินลงบันได้ไปอีกสี่ขั้น ตอนแรกตั้งใจจะลงไปสำรวจ แต่ก็ยั้งใจไว้ได้เพราะเกรงว่าภูวนัยอาจจะอยู่ในนั้น
...เดี๋ยวโดนปล้ำ...
แทนยักไหล่ แล้วเปิดประตู เดินอ้อมไปด้านหลังของเรือ จึงเห็นคนที่หายเงียบไปเอนตัวนอนอยู่บนเก้าอี้อาบแดดข้างสระจากุซซี่
...โอ้โห เยี่ยม มีจากุซซี่ด้วย นี่ถ้าภูวนัยไปนอนหลับในเคบิน หรือไม่เขาอยู่คนเดียวบนเรือ จะเปลือยกายแช่จากุซซี่เปิดน้ำแรงๆ ให้กระแทกก้นเล่น...
...ภูวนัยนี่ก็จริงๆ เลย เมื่อครู่ยืนเท้าสะเอวทำหน้าเคร่งใส่เขาอยู่แท้ อยู่ๆ ก็เดินมาหลับอยู่ท้ายเรือเสียเฉยๆ คนอะไร...
แทนนั่งลงข้างๆ ประธานบริษัท ลูกค้าโครงการสปาแห่งใหม่ที่กระบี่ที่เขาใฝ่ฝันจะมาทำงานที่นี่ใจจะขาด
ยามหลับ ภูวนัยดูใบหน้าอ่อนโยนคล้ายๆ กฤษณะ พอคิ้วไม่ขมวด ภูวนัยก็ดูหน้าอ่อนขึ้น ปากไม่เม้ม หากเผยอนิดๆ น่าจูบ
...เฮ้ย ทำไมรู้สึกอยากจูบเขาขึ้นมาดื้อๆ ล่ะแทนเอ๋ย...
--ไม่ได้แค่จะอยากจูบนะ อยากกอด อยาก...อืม...อยาก...
...ตายล่ะ คิดอะไรทะลึ่ง
แทนอมยิ้มกับความคิดของตัวเอง แล้วนั่งลงกับพื้น แล้วเริ่มมองภูวนัยนอนหลับบนเก้าอี้อาบแดดอย่างเพลิดเพลิน พลางนึกเปรียบเทียบกับอีกสองหนุ่มที่อยู่ในจิตใจเขา
...กฤษณะหล่อกว่า หล่อมาเป็นอันดับหนึ่ง คงเพราะกฤษณะตาสวยและยิ้มสวย ทั้งยังยิ้มกว้างอยู่เป็นนิจ หุ่นก็คงพอๆ กัน แต่ภูวนัยดูหนากว่า ส่วนบุริณทร์...ไม่อยากจะนึก ถ้าให้ยืนเทียบกันสามคนบนเวที เหมือนประกวดนางงามตอนที่กำลังประกาศรางวัลชนะเลิศ พิธีกรคงประกาศว่ากฤษณะเป็นผู้ครองมงกุฎ ภูวนัยเป็นรองอันดับหนึ่ง (ทั้งๆ ที่น่าจะเป็นผู้ชนะได้ แต่หักคะแนนที่ไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่) ส่วนบุริณทร์ พิธีการคงตกใจมองผลการตัดสินอย่างไม่เชื่อสายตาว่า กรรมการตัดสินมาได้อย่างไงเนี่ย...ไปเป็นนางงามมิตรภาพซะเถอะไป๊ เจ้าชู้จีบใครไปได้ทั่ว...
แทนยิ้มกว้าง ตาเหม่อลอยเมื่อนึกถึงอะไรเรื่อยเปื่อย
...ส่วนกริชหัวเกรียนนั่น กรรมการคงไม่รับสมัครให้เข้าประกวดเพราะกวนอวัยวะส่วนล่างเหลือหลาย...
ภูวนัยขยับตัว แทนหันหน้ามามอง คนตัวโตดูหลับสนิท อกกว้างสะท้อนขึ้นลงเป็นจังหวะ สถาปนิกหนุ่มมองต่ำลงไปยังส่วนล่างของผู้บริหารหนุ่ม ตาหยุดมองตรงส่วนนั้นของภูวนัยชั่วครู่
...อืม ท่าทางไม่ใช่ย่อย ตัวโตขนาดนี้ก็คง...
--บ้าหรือแทน มาอ่านกินคนนอนหลับอย่างนี้ได้ยังไง
...ทำไมจะไม่ได้ ก็เราชอบเขานี่นา
--ชอบหรือ...แค่ชอบหรือ ไม่ได้รักหรือ ไม่ถึงขนาดรักเลยหรือ
แทนถอนหายใจ ความคิดวนกลับมาเรื่องเดิมอีกครั้ง
สามหนุ่ม...ภูวนัย กฤษณะ บุริณทร์ เขาจะเลือกใครดี
...เลือกยากนัก เลือกกริชไปซะเล๊ย...
อีกเสียงหนึ่งทะลึ่งดังขึ้นมาในหัว หากเสียงหนึ่งรีบตะโกนโวยวายทันทีว่าจะเลือกไปได้ยังไง ไม่ถูกกันขนาดนั้น อยู่ด้วยกันสงสัยได้ฆ่ากันตายวันละหลายหน ที่สำคัญ กริชมีแฟนสาวสวยขนาดนั้น
...ภูวนัยก็มีแฟนสวย วิริญญาเชียวนะ นางแบบอันดับต้นๆ ของเมืองไทยด้วย
...แล้วกฤษณะมีใครซุกไว้หรือเปล่าละ บุริณทร์นั้นมีแน่ๆ เขารู้ดีว่าบุริณทร์คบกับใครคนหนึ่งอยู่ แต่ตั้งแต่ทำสปาของภูวนัยใกล้จะเสร็จ บุริณทร์ก็บอกว่าห่างๆ และในที่สุดก็เลิกคบกับคนนั้นแล้ว และบ้าจี้ถึงกับขนาดเอาแหวนมาหมั้นและขอแต่งงานเขา
...พี่บุนี่จริงๆ เลย จะรักเข้าไปได้ยังไง ไม่รู้ว่าจะเอาแน่หรือเปล่า ส่วนภูวนัย เขาจะมารักเราได้ยังไง แล้วนางแบบสาวสวยคนนั้นล่ะ ต้องเลิกกันนะ จะมาให้เขาเป็นน้อยแล้วผู้หญิงเป็นหลวง ไม่เอาด้วยหรอก ยุ่งตายเลย
...ถ้ายังงั้นกฤษณะก็เหมาะที่สุดด้วยประการทั้งปวง ถ้าหาก...ถ้า...
...ถ้าเขารักชายหนุ่มทั้งสามคนเท่ากันนะ สมมุติว่าแบ่งให้เท่ากัน ร้อยเปอร์เซ็นต์ คนละ 33.33 เปอร์เซ็นต์
--เอ แต่ว่าเศษเล็กๆ ที่เหลือล่ะ จะทำยังไงดี อีกจุดศูนย์หนึ่งเปอร์เซ็นต์ คนใดคนหนึ่งในจำนวนสามคนนั้นก็ต้องได้ไป
...ถ้าอย่างนั้นก็จะช่วยให้เราตัดสินใจได้สิ
--อา...ไม่ปวดหัวแล้วแทนเอ๋ย แค่ต้องตัดสินใจให้ได้ว่า ใครจะได้ 0.01 เปอร์เซ็นต์ที่เหลือ แค่นี้ก็บอกได้ว่าแล้วว่าจะตกลงปลงใจกับใคร
...อย่ากระนั้นเลย ลองทดสอบกับภูวนัยเป็นคนแรกดูซิ
แทนยืนหน้าเข้าไปใกล้ผู้ชายตัวโต มองภูวนัยใกล้ๆ จนแทบจะแนบชิดกัน ในใจอดนึกถึงรถจูบของภูวนัยไม่ได้ ผู้ชายเคร่งขรึม เย็นชา แต่รสจูบแตกต่างจากบุคลิกตัวเองเป็นที่สุด
...ไม่เหมือนกฤษณะ รสจูบกับหน้าตาไปด้วยกันได้ ส่วนบุริณทร์จำไม่ได้ค่อยได้แล้ว เดี๋ยวค่อยไปลอง...
แทนก้มหน้าลง ปากวางทาบลงไปบนปากอิ่มเต็มของภูวนัย มือของสถาปนิกหนุ่มยังวางอยู่ข้างตัว แต่เมื่อเริ่มรื่นรมย์กับการขโมยจูบผู้ชายตัวโต แทนจึงมือซ้ายขึ้นมาประคองแก้มของภูวนัยเอาไว้ และดึงมือขวาขึ้นตาม ตั้งใจว่าจะประคองใบหน้าของภูวนัยให้อยู่นิ่งด้วยมือทั้งสองขว้าง แต่มือขวาเขาไม่ทำตามที่ใจสั่ง กลับเผลอไผลวางลงบนจุดที่เขาแอบมองก่อนหน้านี้แล้วทำตาโตว่าขนาดคงไม่ใช่ย่อย
ภูวนัยขยับตัวเล็กน้อยๆ แต่ยังไม่รู้สึกตัวตื่น แทนเริ่มสอดลิ้นเข้าไปในปากของชายหนุ่ม สัมผัสถึงความอุ่นและเย็นเปียกพร้อมๆ กัน ส่วนสิ่งที่อยู่ใต้อุ้งมือของเขานั้นกลับร้อนผ่าว แม้จะสงบนิ่ง แต่แทนก็รู้สึกราวกับว่า ส่วนนั้นของภูวนัยกำลังขยับกล้ามเนื้อเปลี่ยนแปลงขนาด
...โอย ไม่ไหวแล้ว ทำไมร่างกายมันร้อนอย่างนี้ แบบนี้นี่เอง คนถึงได้ปล้ำกัน...
แทนขยับมือและปากเป็นจังหวะสัมพันธ์กัน แม้จนขนาดนี้ ภูวนัยก็ยังไม่รู้สึกตัวตื่น มีเพียงองคาพยพที่อยู่ใต้อุ้งมือของแทนเท่านั้นที่มีปฏิกิริยา
แทนยกปากขึ้นเพื่อสูดลมหายใจ มองหน้าภูวนัยอีกครั้งเพียงเสี้ยววินาที แล้วก็ก้มหน้าลงไปจูบชายหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้หนักหน่วงกว่าเดิม
...ทำไมภูวนัยขี้เซาจังเลยนะ คนอะไร นอนหลับไม่รู้เรื่อง นี่ถ้าโจนมาปล้นก็คงถูกสังหารไปแล้ว...
โจรปล้นจูบคิดในใจ แล้วหาความเพลินเพลินบนเรือนร่างของภูวนัยต่อจนหนำใจ แล้วจึงถอนปากออกมาอีกรอบ นั่งหอบอยู่ข้างๆ คนขี้เซาที่มีเพียงส่วนหนึ่งในกายตื่นเด่นเป็นสง่า
...เอาวะ ขออีกรอบ ขโมยจูบภวนัยอีกครั้งเป็นยกที่สาม แล้วเขาจะย่องกลับไปนั่งเล่นอยู่ที่หัวเรือ นอนดูพระอาทิตย์ตกดิน...
แทนหันไปหาภูวนัยแล้วก้มหน้าลง...

***************

[โน๊อา]

555

จะลักหลับ ซะละ