หัวข้อ: วุ่นนัก รุมรักสถาปนิกหนุ่ม -

[M@nfaNG]

เดี๋ยวนี้มารอบเย็นด้วย แต่ก็รออ่านอยู่ดีนะคะ แล้วนี่ภูวนัยหายไปไหนรีบมาทำคะแนนให้ไวเลยยย

[prawy]

วุ่นวายได้อีกนะ






ชอบชอบ.................


 

[ลูกลิงตัวอ้วน]

เอ เชียร์คนนี้ดีมั้ยนะ
 

[สุขาพาเพลิน]

ตายละ  มาอีกคนแระ 

[OhhO16]

อิอิ  คู่รักคู่แค้นป่ะเนีย


อย่าบอกนะ ว่าจะมาเป้นคนที่ 4 นอกจาก  ภูวนัย กฤษณะ บุรินทร์


อ่อไม่ใช่คนที่ 4 ซิ กริชต้องเป้นคนที่ 5   เพระาคนที่ 4 คือคุรคฑาวุธ 55+




 

[in_blu]

เอ๊ะ

รึจริงๆ แล้ว

คนที่จะได้แทนไปครองก็คือ กริช



จบแล้วเราก็หนีไป แว๊บบบบ

[● MaYa~Boy ●]

เจอคู่แค้นอย่างนี้ แล้วจะทำงานตลอดลอดฝั่งหรือเปล่าเนี่ย

[chatkub]

มาต่อทีครับ

[pongsj]

คู่แค้นนนนนนนนนนนนนนนนมาแล้ว ว่าแต่กริชเป็นแบบไหนเนี่ย

[kororo]

ไม่ค่อยแน่ใจเลยว่าเป็นคู่แค้น อ่านดูแล้วท่าทางน่าจะเป็น "คู่แค้นแอบรัก" มากกว่าล่ะมั้งเนี่ย ถ้าเป็นงั้นจริง คู่แข่งก็เพิ่มขึ้นอีกคนแล้วสิ

ปล. เท่าที่อ่านดู มีคนอกหักแน่ ๆ คนนึงล่ะครับ รู้สึกว่าจะเป็นตัวละครชื่อคฑาวุธนะ รายนี้อกหักตั้งแต่ยังไม่ค่อยมีบทโผล่ออกมาเลย 555555 

[katawoot]

ไม่ค่อยแน่ใจเลยว่าเป็นคู่แค้น อ่านดูแล้วท่าทางน่าจะเป็น "คู่แค้นแอบรัก" มากกว่าล่ะมั้งเนี่ย ถ้าเป็นงั้นจริง คู่แข่งก็เพิ่มขึ้นอีกคนแล้วสิ
ปล. เท่าที่อ่านดู มีคนอกหักแน่ ๆ คนนึงล่ะครับ รู้สึกว่าจะเป็นตัวละครชื่อคฑาวุธนะ รายนี้อกหักตั้งแต่ยังไม่ค่อยมีบทโผล่ออกมาเลย 555555 

โกรธนัก
จะเขียนให้ภูวนัยอกหักเลยให้ตายสิ
ให้ทุกคนอกหักให้หมดเลย แล้วให้แทนมาคู่กับคฑาวุธ
ใครจะลุยผู้เขียนให้ไปจัดการคุณ kororo เอาก็แล้วกันนะครับ
 

[katawoot]

สวัสดีตอนดึกครับ วันนี้มาผิดเวลาไปหน่อย คิดถึงคนอ่านไม่ไหวเลยแอบใช้เน็ตโพสบทที่ 30 ต่อ
คาดว่าบทที่ 30 คงเป็นที่ถูกใจของคนอีกหลายคน

30

เย็นวันจันทร์

ในที่สุด แทนก็ผ่านพ้นวันทำงานวันแรกไปได้ โชคดีที่กริชออกไปทำงานที่สถานที่ก่อสร้างสปาซึ่งอยู่ลึกเข้าไปจนติดริมหาดเขาจึงได้อยู่อย่างสงบสุข ไม่มีใบหน้าขาวๆ กวนๆ ผมสั้นเกรียนเหมือนทหาร มาขวางหูขวางตา
เลิกงาน แทนไม่รอช้า รีบกลับที่พัก เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตรงไปชายหาดจุดเดิมที่เขาไปนอนอาบแดดตั้งแต่มาถึงกระบี่วันแรก
สถาปนิกหนุ่มเริงร่าอยู่ในทะเลประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วมาอาบแดดอ่อนๆ ของพระอาทิตย์ตอนบ่ายแก่ๆ แทนนอนหงายอยู่บนหาดทราย มองท้องฟ้าสีครามอย่างสบายอารมณ์ เปิดเพลงเบาๆ กระดิกเท้าเข้ากับจังหวะ พลางหยิบขนมเข้าปาก
...นอนกินเดี๋ยวเป็นงูหรอก กฤษณะเคยตำหนิเขาใบหน้ายิ้มๆ แล้วหลังจากนั้นเขาก็โดนจูบเสียอ่อนระทวยไปทั้งกาย...
...แต่ตอนนี้อยู่คนเดียว ได้พักผ่อนอย่างสบายอุรา ขอนอนกินให้เพลินหน่อยเถอะ...
...เสร็จจากระบี่จะขอลางานบุริณทร์ไปเที่ยวมัลดีฟส์ อยู่ซักสองอาทิตย์ อาบแดดให้ชื่นใจ แล้วตัดผมทรงใหม่ ทรงสกินเฮด...
...ไม่เอาสิ ไม่ตัดสกินเเฮด เดี๋ยวออกมาน่าเกลียดเหมือนนายวิศวกรเถื่อนคนนั้น...
...บ้าจริงๆ แค่เห็นหน้าก็อารมณ์เสีย เรียนจบไปตั้งหลายปี ไม่เคยพบหน้าค่าตา จู่ๆ ก็โผล่มา ทำไมโลกมันเพี้ยนไปได้ถึงเพียงนี้...
แทนพยายามสลัดความคิดในหัวออกไป บอกตัวเองว่ากำลังนอนพักผ่อนชื่นชมธรรมชาติ ไม่อยากนึกถึงอะไรที่ทำให้เสียบรรยากาศ
แต่ทว่า บรรยากาศไม่เป็นใจ ร่างของชายหนุ่มตัวสูงคนหนึ่งนั่งลงใกล้ๆ คนที่นุ่งกางเกงว่ายน้ำสีขาวที่กำลังนอนกระดิกเท้าฟังเพลงอยู่ริมหาดอย่างเพลิดเพลิน รอยยิ้มของแทนหุบลงโดยพลัน
"มาทำไม" แทนถามห้วนๆ เมื่อเห็นว่าใครนั่งลงใกล้ๆ
"มาดูทะเล" กริชตอบสั้นๆ มองแทนแวบเดียวแล้วหันไปมองคลื่นที่ซัดหาดทรายเบาๆ
"ชายหาดมีออกกว้างขวาง ทำไมจะต้องมานั่งตรงนี้ด้วย" คนที่โดนขัดจังหวะความสุขหาเรื่อง
"ทำไม เป็นเจ้าของหาดหรือไง" เสียงกวนๆ เสียงเดิมที่เคยได้ยินมาตลอดหลายปีที่เรียนมหาวิทยาลัยทำให้แทนยันตัวขึ้นนั่ง
"ที่ตรงนี้เราจอง ในรัศมี  10 เมตรรอบๆ บริเวณนี้เป็นที่ของเรา เพราะฉะนั้น นายไปที่อื่น"
"แอปเปิ้ลไหมแทน อร่อยนะ ชอบกินแอปเปิ้ลไม่ใช่หรือ" กริชไม่สนใจที่ถูกไล่ ยื่นแอปเปิ้ลสีแดงให้คนหวงที่หนึ่งลูก
...จะมายุ่งกับเราทำไมวะ...
แทนพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิด ไม่เข้าใจกริชเลยจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบหน้าก็ยังจะมายุ่งวุ่นวายอยู่ได้ ตัวเองก็ใชว่าจะถูกกับเขาเสียที่ไหน ตอนเรียนอยู่เจอกันทีไรมีแต่เถียงกัน
"คุณพร้อมพงษ์เสียชีวิตเมื่อวันพฤหัสบดีที่แล้วนี่เอง บริษัทก็เลยส่งเรามาแทน อาจจะทำให้แทนไม่พอใจบ้างที่จู่ๆ ก็เห็นหน้าวิศวกรคนนี้" กริชอธิบายเหตุผลที่มาโผล่หน้าเกะกะสายตาของสถาปนิกหนุ่มบริษัท iStyle
"แต่ก็ช่วยไม่ได้" พูดเสร็จกริชก็ยักไหล่
...นั่นไง กริชคนเดิม กวนจนได้ หน้านิ่งๆ แบบนี้ล่ะ กวนได้ดีนักเชียว...
...แล้วทรงผมสกินเฮดนี่อีก ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งก็ตัดผมอยู่ทรงเดียว จบมาตั้งหลายปีก็ยังเป็นทรงเดิม ไม่ได้ใช้ความคิดอะไรเล๊ย เชยจริงๆ พนันได้เลยว่ารถก็คันเดิม มอเตอร์ไซด์ล้อใหญ่ๆ เสียงดังๆ
"แล้วนี่ไม่มีอะไรทำหรือไง ถึงได้มาทำลายบรรยากาศ ทำลายทัศนียภาพสวยงามของท้องทะเล" แทนกระทบกระเทียบ
"ก็ผ่านมา เห็นนอนอยู่ เลยเข้ามาคุยด้วยตามประสาคนเคยรู้จักกัน"
"ใครจะอยากคุยกับนาย" แทนพูดเสียงสะบัด
"ก็นั่งคุยอยู่นี่ ไม่เรียกว่าคุยหรือไง" กริชยักไหล่
...งั้นคุยไปคนเดียวเถอะ...
แทนหยิบหูฟังเสียบเครื่องเล่น MP3 ตัดการทำงานของลำโพงในตัวของเครื่องเล่นเพลงเครื่องจิ๋ว แล้วเอนตัวนอนกระดิกเท้าต่อ หลับตาพริ้ม ทำเหมือนว่าโลกทั้งโลกมีเขาอยู่เพียงคนเดียว
...แทน...กี่ปีๆ ก็ไม่เคยเปลี่ยน ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน แล้วนี่จะอาบแดดไปทำไมนักหนา ผิวขาวๆ เนียนๆ ก็ดูดีอยู่แล้ว ใบหน้าสะอาดน่ามอง ใครๆ ก็พากันรุมชอบ แม้จะเรียนจบแล้วก็มีคนที่เคยเรียนรุ่นเดียวกันตามจีบให้วุ่นเหมือนสมัยเรียน...
กริชมองคนที่ตัดขาดจากโลกของเขา ส่ายหน้าช้าๆ แล้วกัดแอปเปิ้ลคำใหญ่ ก่อนจะขยับตัวออกห่างจากคนที่ทำเป็นรักสันโดษนักหนา
เขาไม่นึกเหมือนกันว่าจะเจอสถาปนิกคนนี้ที่ The Southern Spirits Spa แรกที่ได้รับมอบหมายงานเขาไม่ค่อยจะอยากมานัก เกรงว่าจะเบื่อเพราะห่างไกลเพื่อนฝูงและคนพิเศษที่เขากำลังคบอยู่ เขาเป็นคนขาดเพื่อนไม่ได้ เขาไม่ชอบอยู่คนเดียวเพราะเบื่อความเหงา เบื่อที่จะไม่มีอะไรทำ
...โชคดีที่เจอคู่กัด ห้าเดือนที่จะมาถึงคงไม่น่าเบื่อเท่าใดนัก อย่างน้อยมีคนคอยปะคารมด้วย บางทีเขาก็อดคิดไม่ได้ว่า เวลายั่วให้แทนฉุนเฉียวจนสติแตกนั้นก็สนุกไม่น้อย และอีกฝ่ายก็คงคิดคล้ายๆ กันเวลาที่ยั่วให้เขาให้น๊อตหลุด

เที่ยงวันศุกร์

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป แทนเริ่มเรียนรู้ที่จะทำงานกับวิศวกรขี้โอ่ โชคดีที่ไม่มีเรื่องถึงขนาดลงไม้ลงมือกัน กริชเองก็พยายามเลี่ยงๆ ที่จะเข้ามาใกล้เขา ส่วนมากชายหนุ่มขลุกอยู่ที่ไซท์ก่อสร้าง และบางครั้งก็เข้าออฟฟิสในช่วงบ่าย ส่วนแทนก็มักจะออกไปไซท์งานในตอนบ่ายจึงสวนทางกัน
แทนเข้ากับทีมงานได้ดี ที่สำคัญ ช่างและโฟร์แมนของโครงการคือคนที่เขาเคยทำงานด้วยครั้งที่ทำคอนโดปราณบุรีให้ภูวนัย
...ภูวนัยหน้าดุที่กำลังเดินมาตามทางดินหน้าโครงการช้าๆ หันมองรอบๆ ราวตรวจตราสถานที่
...จะมาทำไมนะ นี่เขาต้องโดนควบคุมความประพฤติละสิเนี่ย...
"คุณแทน" ภูวนัยทัก
...ทักว่า "คุณแทน" นี่นะ ถ้าเป็นบุริณทร์คงทักว่า "แทนจ๋า" และหากเป็นกฤษณะก็คงพูดว่า "คุณแทนครับ"...
"ครับ ชื่อเดิมไม่เคยเปลี่ยน" แทนยกแว่นกันแดดขึ้นสวม ทั้งๆ ที่ยืนอยู่ในที่ร่ม อยากจะปิดบังแววตาของตัวเอง
...ไม่รู้เป็นอะไร พักหลังๆ ไม่ค่อยจะกล้าสบตาภูวนัย และภูวนัยเองก็มีประกายตาแปลกไปจากที่เคยเห็นตอนแรก
แต่ก่อนทำแต่หน้าดุ เคร่งขรึม ไร้อารมณ์ แต่หลังจากเหตุการณ์รถไฟสามขบวนชนกันที่สนามกอล์ฟวันนั้น ภูวนัยชักแสดงสีหน้าหลากหลายขึ้น...
...รวมถึงนัยน์ตาวิบวับแบบนี้ด้วย...
...แดดก็จ้า ไม่รู้จักสวมแว่นกันแดด ภูวนัยนี่ไม่ไหวจริงๆ...
"มาตรวจงานหรือครับ เพิ่งเริ่มงานไปได้แค่อาทิตย์เดียว ยังก้าวหน้าไปไม่ถึงไหนหรอก วิศวกรชอบอู้งาน มาทำงานก็สาย ท่าทางไม่ค่อยรับผิดชอบ ผมก็ไม่รู้จะว่ายังไง" แทนได้ที ความคิดชั่วร้ายแวบขึ้นมาในหัวทันใด
...พี่บุริณทร์ยังทำงานคืบหน้าไปไม่ถึงไหน บอกให้ดำเนินการเปลี่ยนตัววิศวกรก็ยังไม่ได้คำตอบ คุยกันทางโทรศัพท์ทีไรก็มีแต่พูดว่า "พี่กำลังทำอยู่"
...ทำเองก็ได้วะ ใช้ภูวนัยนี่ล่ะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา จะให้ทำงานกับกริชไปอีกตั้งห้าเดือนเชียวหรือ ได้ขาดใจตายพอดี...
"งั้นหรือ ผมไม่ยักรู้ ไม่น่าเชื่อว่าลูกชายคุณอาพเนศวร์จะเป็นแบบนี้ เห็นเขาชมลูกชายตัวเองนักหนา" ภูวนัยเลิกคิ้ว
...คุณอาพเนศวร์ ใครคือพเนศวร์...
"ใครหรือครับ" แทนถามทันที ไม่รีรอให้ความสงสัยค้างคาในใจ
"หุ้นส่วนใหญ่ เพื่อนคุณพ่อผม"
...โอ๊ย แค้น แผนการกำจัดหรือเปลี่ยนตัววิศวกรโครงการท่าจะหินกว่าที่คิด หรือบางทีอาจจะเป็นไปไม่ได้เลย เจ็บใจจริงๆ พี่โจจะรู้ไหมนี่ พี่โจเคยรู้อะไรที่ไหน เวลารับงานเคยรู้อะไรบ้าง...
...อยากจะโทรไปโวยกับบุริณทร์เดี๋ยวนี้ให้ได้เชียว...
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ภูวนัยมองคนตรงหน้าที่ยืนนิ่ง อดคิดไม่ได้ว่าหากไม่มีแว่นกันแดดสีเข้มปกปิดนัยน์ตาคู่นั้น เขาก็อาจจะได้เห็นว่าคนดื้อคนนี้คงกำลังหรี่ตาอยู่เป็นแน่แท้ สังเกตได้จากปากเริ่มยื่นนิดๆ และยืนนิ่งไม่ไหวติง
เขาชักจะชินกับบุคลิกของแทน เริ่มจะมองออกว่าตอนไหนหนุ่มตัวร้ายคนนี้คิดและรู้สึกอย่างไร แต่เท่าที่เห็น ตอนนี้แทนคิดอะไรไม่ค่อยดีแน่ๆ
...เราจะต้องรู้ให้ได้ เรื่องจะมารั้นกับเขาหรือโดนแกล้ง ไม่มีวันเสียล่ะ...

บ่ายวันศุกร์

โชคดีที่ภูวนัยไม่ได้มานั่งคุม แทนจึงทำงานด้วยความสะบายใจ พอทำงานของวันศุกร์เสร็จก็รีบเก็บข้าวของแล้วสะพายเป้คู่ชีพเดินออกจากออฟฟิสทันที วันนี้เขาไม่ต้องย้อนกลับไปที่ห้องพักเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกแล้วเพราะเตรียมทุกอย่างมาพร้อม เสร็จงานก็ตรงไปทะเลได้เลย ตอนเช้าเขาแวะซื้อแอปเปิ้ลมาห้าลูก คราวนี้ถ้านอนอาบแดดอยู่แล้วเกิดมี "นักทำลายบรรยากาศ" โผล่มาอีกเหมือนสองครั้งที่แล้ว เขาก็จะควักแอปเปิ้ลของตัวเองออกมาแล้วบอกว่าเขาก็มีเหมือนกัน ลูกใหญ่กว่าอีกต่างหาก
ทะเลวันนี้ราบเรียบมาก แทนสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอดและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงว่ายน้ำ วันนี้เขาเลือก Speedo สีดำตัวจิ๋วที่ฝากเพื่อนซื้อมาจากญี่ปุ่น สงครามเคยล้อว่าตัวนี้เซ็กซี่แบบเกินห้ามใจเพราะผ้าบางและเรียบตึง รัดติ้วจนแทบไม่เหลืออะไรให้จินตนาการ
...เฮ้อ สบายใจจัง คิดไปแล้วอยากย้ายมาอยู่ที่กระบี่ให้สิ้นเรื่อง จะได้อาบแดดทุกวัน...
แทนลูบไล้ตัวด้วยครีมกันแดด แล้วถอนหายใจเล็กน้อย ตั้งแต่มาถึงกระบี่เขาอาบแดดทุกบ่าย แต่ผิวก็ไม่มีวี่แววว่าจะคล้ำเข้ม แต่เขาก็ยังไม่หมดความหวัง เขาต้องผิวคล้ำให้ได้
...ขออย่างเดียว อย่าให้มันแดงเป็นกุ้งต้มก็แล้วกัน ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร อีกหน่อย เขาคงได้ผิวสีแทนสมชื่อ...
เสียงเพลงเบาๆ ดังคลอเคล้ากับเสียงคลื่นซัดหาดทรายค่อยๆ สวรรค์ไม่ได้อยู่แค่เอื้อม หากสวรรค์อยู่ในอ้อมแขนของแทนแล้ว ชายหนุ่มนอนคว่ำน้ำ ปล่อยให้แสงแดดลูบไล้แผ่นหลังอย่างสุขอารมณ์ มือป่ายมาด้านหลัง ดึงรั้งกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วให้เผยแก้มก้นทั้งสองข้างเพื่อจะได้ถูกแดด ไม่มีรอยขอบกางเกงว่ายน้ำให้น่าเกลียด
จบเพลงนี้เขาถึงจะลงน้ำ ว่ายน้ำซักสิบห้านาทีแล้วมาผึ่งอีกด้านให้เกรียมเหมือนเนื้อแดดเดียว
สถาปนิกหนุ่มหัะเราะหึๆ กับความคิดของตัวเอง แต่พลันสะดุ้งเมื่อพลิกตัวมาด้านซ้ายแล้วเห็นเท้าของใครบางคนยืนอยู่ใกล้ๆ
"มาทำไมอีก" แทนถามเสียงห้วน
อีกฝ่ายยังไม่ตอบ เขาจึงเหน็บแนมซ้ำ
"ฝึกทำลายบรรยากาศยังไม่เก่งพอหรือไง รู้จักไปหาชายหาดเป็นของตัวเองมั่งสิ"
...อ้าว ยังเงียบอีก ผิดวิสัยกริชที่ต่อปากต่อคำเขาทันใด...
...กวนอีกแล้ว เดี๋ยวพ่อกำทรายซัดเข้าหน้าซะเลย...
มือไวเท่าความคิด แทนกำทรายไว้ในมือแล้วพลิกตัวช้าๆ
"อย่านะ คุณแทน"
...เอ๊ะ ไม่ใช่พ่อวิศวกรหัวเกรียนนี่นา...
"คุณภูวนัย" แทนครางเสียงเบา มือที่กำทรายแบออก รู้สึกคอแห้งขึ้นมาทันใด
ภูวนัยใส่กางเกงขาสั้นสีเบจ เสื้อลายดอกสีฟ้าอ่อน ทิ้งชาย ไม่กลัดกระดุม ข้างในสวมเสื้อกล้ามสีขาว เผยให้เห็นหน้าอกกว้างแกร่ง นูนเด่นเพราะมัดกล้าม
...เออ คนแบบนี้ใส่กางเกงขาสั้นกับเขาเป็นด้วยหรือ นึกว่าใส่เป็นแต่สูท แต่ใส่สูทดำมายืมอยู่ริมทะเลนี่คงตลกพิลึก
ขาภูวนัยดูแข็งแรงมาก ปลีน่องกำยำ แน่นปึ๊ก นี่ถ้าเตะเขาเพราะซัดทรายเข้าหน้า เขาคงปลิวไปตกในทะเล...
"ดุจังเลย" ภูวนัยพูดยิ้มๆ นัยน์ตาพราวระยับ
...อีกแล้ว ไม่รู้จักใส่แว่นกันแดด คนอะไร ไม่กลัวแสบตาหรือไงนะ...
แทนยังนอนหงายอยู่ แผ่หราเหมือนดาวยั่วท้าทายสายตาชายหนุ่มหน้าดุ
ภูวนัยกวาดตามองทั่วร่างของสถาปนิกหนุ่มที่เสร็จงานแล้วรีบแว๊บหายออกจากออฟฟิสทันใด เขากลับมาจากไซท์งานก็ไม่เจอแม้แต่เงา ทั้งที่มาถึงหลังเวลาเลิกงานไม่ถึงห้านาที เลขานุการประจำสำนักงานบอกเขาว่าแทนคงมานอนอาบแดดอยู่ที่ชายหาดแห่งนี้
...มองอยู่ได้ จะมองไปถึงไหนกัน...
...อ้าว เอ๊ะ เราใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเด็ดอยู่นี่หว่า ตัวจิ๋วที่สุด รัดติ้วที่สุด บางที่สุด ใส่แล้วรู้สึกเหมือนเป็นดาราหนังโป๊ยังไงยังงั้น...
แทนรู้สึกตัว รีบพลิกนอนคว่ำโดยสัญชาตญาณ ลืมไปว่ายิ่งเผยก้นงอนให้อีกฝ่ายดูเต็มตา
...เฮ่ย ด้านหลังเขาดึงรั้งกางเกงว่ายน้ำให้เปิดออกเพื่อตากแดดให้ทั่วตัวนี่หว่า ตายแล้ว ภูวนัยเห็นหมดแล้วสิเนี่ย...
แทนรีบเอื้อมมืออ้อมไปด้านหลัง คลี่กางเกงว่ายน้ำที่รั้งเข้ามาในร่องทางด้านหลังเหมือนจีสตริง แต่แม้จะคลี่ขอบกางเกงว่ายน้ำออก Speedo ตัวจิ๋วก็ปิดก้นงอนๆ ของเขาแทบไม่มิด
...โอ๊ย ทำไมรู้สึกอายภูวนัยแบบนี้นะ อายพอๆ กับที่ภูวนัยโผล่เข้าไปในห้องน้ำที่คอนโดปราณบุรีตอนเขากำลังถอดกางเกงชั้นในเปียกน้ำเลยล่ะ...
...ฮื่อ แทน จะอาบแดดทั้งทีทำไมมีมารผจญวันเว้นวันด้วยนะ ก่อนนั้นก็กริช มาทำลายบรรยากาศเขาตั้งสองครั้ง มาถึงก็พูดหน้าตาเฉยว่าเลิกงานแล้วไม่มีอะไรทำ เบื่อ แล้วก็ยื่นแอปเปิ้ลให้กินอยู่นั่น ไม่รู้อะไรนักหนา...
"คุณภูวนัย จะไปไหนก็ไปสิครับ ผมกำลังอาบแดด"
"ไม่ยักรู้ว่าทะเลแถวนี้มีใครได้สัมปทานชายหาดไปด้วยแฮะ" เสียงภูวนัยเปรย แล้วนั่งลงข้างๆ
แทนยังนอนคว่ำหน้าอยู่ แก้มแนบกับผ้าเช็ดตัวที่พันม้วนเอาไว้เป็นหมอน หน้าหันไปอีกด้าน มองหาดทรายที่ทอดตัวยาวไกล
...อยากจะวิ่งหนีจังเลย ไปให้เลยโขดหินตรงโน้น แล้วไปนั่งซ่อนตัวซักชั่วโมง...
"คนเขาต้องการความเงียบสงบ" แทนเสียงอู้อี้
"ผมส่งเสียงดังสร้างความรำคาญที่ไหน" ภูวนัยเอื้อมมือไปปิดเพลงหน้าตาเฉย
แทนนิ่งเงียบ ในใจคิดจะเอื้อมมือขึ้นมาเปิดเพลง แต่ตอนนี้สองมือของเขาไขว้มาด้านหลัง วางมืออยู่บนแก้มก้นทั้งสองข้างเหมือนจะช่วยกางกางว่ายน้ำตัวน้อยปิดบังส่วนที่เขาหวงแหน
...ลุกขึ้น แล้ววิ่งลงทะเลไปเลย...
...แต่เดี๋ยวภูวนัยก็วิ่งตามลงไปสิ เล่นน้ำด้วยกัน เดี๋ยวก็โดนแต๊ะอั๋งหรอก...
--ทำเป็นกลัว ตัวเองก็อยากแต๊ะอั๋งเขาเหมือนกันล่ะ กล้ามบึ๊กขนาดนั้น น่าลูบไล้
...บ้าหรือแทน คิดอะไรแบบนั้น...
เสียงในหัวเริ่มเถียงกัน แทนรู้สึกใจสั่น มือสั่น แต่ในที่สุดก็ติดสินใจว่าหนีลงทะเลดีกว่า นอนให้ภูวนัยเชยชมด้วยสายตาแบบนี้เสียหายหลายแสน
แทนละมือมาถอดแว่นตาออก พลิกตัวตะแคงหันหน้าไปด้านที่ไม่มีภูวนัยแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่ง นิ่งอยู่ชั่วไม่กี่อึดใจแล้วลุกขึ้น เดินก้มหน้างุดๆ ตรงไปยังทะเลโดยไม่พูดไม่จา
...ยังตามมาอีก...
แทนรู้สึกว่าผู้ชายตัวโตเดินตามหลังมาใกล้ๆ
"ตามมาทำไม" แทนหันไปถามเสียงเข้ม
...ภูวนัยถอดเสื้อแล้ว แทนยังไม่ทันไม่ได้มองต่ำลงไปเพราะถูกตรึงด้วยสายตาพราวระยับคู่นั้น
แทนหลบตา ก้มหน้าลง สายตาจับอยู่ที่ต้นคอของภูวนัย อะไรบางอย่างบังคับให้สายตาเขาเลื่อนต่ำลง
แผงอกของภูวนัยกว้างมาก ผิวไม่ขาวซีดอย่างที่เขาคิดว่าผู้บริหารที่วันๆ สวมแต่สูทนั่งอยู่ในออฟฟิสก็คงจะผิวซีดเหมือนไก่ต้ม
...ผิวแบบนี้ล่ะที่เขาอยากได้ อาบแดดซักหน่อย ผิวของภูวนัยจะกลายเป็นสีแทนสวย...
...หน้าท้องภูวนัยก็แกร่ง แบนเรียบ แผ่นท้องกล้ามขึ้นเป็นลอน แต่งานยุ่งขนาดนี้ยังมีเวลาไปยิมด้วยหรือ...
...ภูวนัยสวมกางเกงว่ายน้ำสีดำ แม้ไม่ตัวจิ๋วอย่างเขา แต่ก็ไม่ได้เป็นแบบเต็มตัว หากรัดติ้วเป็นรูปเป็นร่างอย่างนายแบบโฆษณากางเกงว่ายน้ำ...
...ถอดเสื้อออกตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เร็วจริงๆ...
เสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ของภูวนัยทำให้แทนรู้สึกตัวเงยหน้าขึ้นมาหลังจากเผลอก้มหน้าสำรวจรูปร่างของคนหน้าดุอยู่หลายอึดใจ
"ดูพอหรือยัง" เสียงภูวนัยฟังดูขันๆ "เล่นน้ำด้วยกันนะครับ ผมไม่ได้เล่นน้ำทะเลมานานมากแล้ว"
...จะเล่นก็เล่นสิ มาขอเขาทำไม แต่ไปเล่นไกลๆ นะ...
แทนไม่ตอบ รีบสาวเท้าก้าวเดินลงทะเล แล้วโผตัวออกไปยังทะเลกว้าง จ้วงแขนว่ายน้ำราวกับจะหนีภูวนัยไปไกลๆ
ภูวนัยยิ้มกว้างแล้วว่ายตาม นึกสนุกขึ้นมาทันใด...

พระอาทิตย์ทอแสงอ่อน ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองสวยงาม ผิวน้ำทะเลต้องแสงตะวันยามเย็นส่องประกายระยิบระยับ แทนเริ่มจะเหนื่อยเพราะอยู่ในทะเลค่อนข้างนาน ภูวนัยคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง แม้ไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวเขา แต่แทนกลับรู้สึกว่ากำลังโดนโลมไล้ไปทั่วตัว
อยู่กลางทะเลเขายังรู้สึกว่าไออุ่นๆ จากตัวของภูวนัยแผ่ออกมา รู้สึกร้อนผ่าวผสมเย็นสะท้าน ความรู้สึกนี้แปลกประหลาดนัก เหมือนคนจะเป็นไข้...หนาวๆ ร้อนๆ...
"เหนื่อยแล้ว ผมจะกลับเข้าฝั่ง คุณภูวนัยอยู่ตรงนี้นะ" แทนเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรก หลังจากที่เล่นน้ำทะเลกันเงียบๆ อยู่เป็นเวลานาน
"อ้าว ทำไมละครับ ผมก็เหนื่อยเหมือนกัน" ภูวนัยตอบแล้วชวนว่า "ไปนอนอาบแดดกันเถอะ แดดกำลังจะหมด เดี๋ยวพระอาทิตย์ก็ตกดินแล้ว"
...พระอาทิตย์ตกดินก็โรแมนติกสิเนี่ย...
แทนไม่ตอบ ว่ายน้ำเข้าฝั่งช้าๆ เมื่อเท้าแตะพื้นทราย เขายืนรอชั่วครู่ เพราะเห็นว่าภูวนัยตามมาติดๆ แทนตั้งใจจะให้ภูวนัยเดินขึ้นไปก่อน ตัวเองถึงจะเดินตาม จะให้เดินนำหน้าแล้วภูวนัยสำรวจร่างกายเขาด้วยสายตามันรู้สึกเขินๆ ยังไงไม่รู้
"มีอะไรหรือครับ ทำไมไม่ขึ้น ไม่อาบแดดต่อหรือไง"
"แดดไม่เหลือแล้ว มัวแต่เล่นน้ำอยู่ พระอาทิตย์ไม่คอย" แทนเบ้ปากแล้วพูดต่อว่า "คุณภูวนัยเดินไปก่อน ผมกำลังทำธุระ" แทนหาเรื่องแกเขิน
...งี่เง่า ทำธุระอะไรวะอยู่ในทะเล แย่จริง อยู่ใกล้ชิดภูวนัยทำไมมันรู้สึกเงอะงะแบบนี้...
ภูวนัยเลิกคิ้ว ทำหน้ายิ้มๆ "มิน่า รู้สึกอุ่นๆ"
"บ้า" ทนเผลอทำปากยื่น กระพริบตาถี่ๆ แล้วหันไปมองด้านข้าง
...ทำเป็นค้อน น่ารักจริงแฮะ ไม่ค่อยเห็นแทนทำหน้าแบบนี้ คงเขินเราสิเนี่ย...
ภูวนัยมองชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มๆ แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้
"ผมว่าไม่ต้องอาบแดดแล้วล่ะ ยืนเล่นโต้คลื่นกันอยู่แบบนี้ดีกว่า เชิญคุณแทนทำกระแสน้ำอุ่นตามสบายนะครับ ผมไม่ถือ"
...ภูวนัยทำตาเจ้าชู้ก็เป็นด้วย นึกว่าทำตาดุๆ เป็นอย่างเดียว...

สองหนุ่มยืนโต้คลื่นเล็กๆ ของทะเลยามเย็นอยู่ด้วยกันเงียบๆ แทนมองซ้ายมองขวา ส่วนภูวนัยเอาแต่มองคนที่ยืนนิ่งไม่ไหวติง ก่อนจะตัดสินใจ "รุก" หนุ่มหน้าตี๋ที่เขาพึงใจ
"คิดอะไรอยู่หรือครับ" ภูวนัยถามเสียงนุ่ม ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แทนมากที่สุดเท่าที่เคยทำมา
"ก็ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย" แทนตอบเสียงเบาหวิว ยังไม่สบตาภูวนัย
"คิดอะไรอยู่ล่ะ บอกผมบ้างสิ"
"ก็เรื่อยเปื่อย จะบอกได้ยังไง" แทนยังไม่มองคนที่เซ้าซี้ถามคำถาม ตาเรียวเล็กของสถาปนิกหนุ่มมองไปยังพระอาทิตย์สีทองสดใสที่กำลังคล้อยตัวลงราวกับจะจมลงไปในทะเล
"ก็อยากจะรู้ว่า ในความคิดคุณมีผมอยู่ในนั้นหรือเปล่า"
"เปล่า" แทนตอบไม่เต็มเสียง
"จริงหรือ" ภูวนัยถาม พร้อมยิ้มมุมปาก ประกายตาวิบวับ
"จริงสิ" แทนตอบเสียงเบายิ่งกว่าเดิม รู้สึกเขินอายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
...จะโดนจูบไหมเนี่ย ภูวนัยทำหน้าทำตาเหมือนกฤษณะเข้าไปทุกที และเท่าที่เขาจำได้ แบบนี้ล่ะที่เขาโดนกฤษณะจูบเสียปากบวมเจ่อ
...แล้วเขาอยากให้ภูวนัยจูบหรือเปล่า...
...ถ้าภูวนัยจูบเขาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไปหรือไม่เขาอยากรู้นัก แล้วเขาจะวางตัวอย่างไร แล้วเมื่อเจอกับกฤษณะเขาจะวางตัวอย่างไร ไหนจะพี่บุริณทร์อีก
โอ๊ย...จะทำยังไงดี...
แต่ในที่สุดแทนก็ต้องหยุดคิด เพราะสิ่งที่เขาคิดนั้นเกิดขึ้นจริงๆแล้ว
ภูวนัยยื่นหน้าเข้ามาชิด ปากเรียวได้รูปทาบลงมาบนปากแดงๆ ของสถาปนิกหนุ่มช้าๆ
ไออุ่นจากตัวของภูวนัยที่แทนรู้สึกได้เมื่อตอนที่ว่ายน้ำอยู่ด้วยกัน ตอนนี้กำลังถ่ายเทออกมาผ่านริมฝีปากเข้าสู่กายของเขาจนร้อน...ร้อนดังถูกนาบด้วยเหล็กเผาไฟ แต่ก็ไม่ทรมาน แต่ทว่า กลับรู้สึกซาบซ่าน ตัวเบาหวิว ทั้งที่ยืนอยู่บนทรายหยาบๆ ในทะเล แต่เขารู้สึกเหมือนลอยละล่องอยู่บนปุยเมฆ
ภูวนัยโอบแขนแข็งแรงมาด้านหลังของแทน ลดแขนซ้ายลง มือวางทาบอยู่บนส่วนที่สถาปนิกหนุ่มหวงแหนแล้วกดมือลงน้ำหนักดันให้ชายหนุ่มเข้ามาแนบชิดตัวเขามากขึ้น มือขวาของภูวนัยวางอยู่กลางแผ่นหลังของอีกฝ่าย ดันเอาไว้ไม่ให้หนุ่มแทนขยับตัวกระดุกกระดิกได้ ความร้อนจากกายของคนที่เขากำลังจูบอยู่แผ่ซ่านจนเขารู้สึกเร่าร้อน แก่นกายเบื้องล่างของภูวนัยแกร่งเกร็งจนปวด ร้อนเหมือนจะระเบิด
ภูวนัยขยับตัวเสียดสีกับแทนเบาๆ เพิ่มความหฤหรรษ์มากยิ่งขึ้น มือซ้ายเริ่มขยับยกขึ้นช้าๆ ไล้นิ้วไปตามขอบกางเกงว่ายน้ำตัวเล็กของชายหนุ่มแล้วสอดมือเข้าไปสัมผัสกับเนื้อเนียน แทนสะดุ้งเฮือก มือขวาที่วางอยู่บนแผ่นอกกำยำของภูวนัยขย้ำอกกว้างแกร่งของฝ่ายนั้นแรงๆ แขนซ้ายที่รัดตัวภูวนัยอยู่กระชับแน่นขึ้น แต่ใบหน้าพยายามส่ายหนีเพื่อถอนปากออกสูดลมหายใจ
"อย่า" แทนพูดเสียงกระเส่า ขาดห้วง
ภูวนัยไม่ยอมหยุด ออกแรงบีบมือที่วางทาบอยู่บนเนินเนื้อแน่นเต็มมือ แล้วประกบปากแทนอีกครั้งหลังจากที่ยอมให้ฝ่ายนั้นหายใจ
"แทน...แทนครับ" ภูวนัยเสียงอู้อี้หลังจากถอนปากออกมาหายใจเช่นกัน เขาเองก็รู้สึกเหมือนใจจะขาดเสียให้ได้ แต่ครั้นสูดอากาศเข้าไปเฮือกใหญ่ เขาก็บดปากเข้ากับปากของชายหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้หนักหน่วงและยาวนานขึ้น ตะหวัดลิ้นดุนดันลุกล้ำเข้าไปลึกมากกว่าเดิม
"พอ พอเถอะ" แทนเสียงกระเส่า เปลี่ยนจากกอดรัดมาเป็นผลักดันภูวนัย
"แทนครับ ผม...ผม..." ภูวนัยเสียงพร่าด้วยแรงปรารถนา
แทนผลักอกภูวนัยแรงๆ เริ่มดิ้นหนีจากอ้อมอกแข็งแรงของอีกฝ่าย ภูวนัยจำเป็นต้องปล่อยให้ชายหนุ่มเป็นอิสระ แทนรีบโผออกสู่ทะเลกว้าง ว่ายน้ำหนีผู้ชายตัวโตที่เพิ่งแสดงบทรักกับเขาเมื่อครู่
ภูวนัยมองตามอย่างเสียดาย แต่ก็รู้สึกอิ่มเอมใจที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองปราถนา แม้แทนจะผลักดันเขาออก แต่ก่อนหน้านั้น ชายหนุ่มก็ตอบโต้เขาด้วยความเต็มใจ
เขาไม่ว่ายน้ำตาม หากยืนมองอยู่ด้วยสายตาครุ่นคิด ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่า แทนคือคนที่เขาต้องการ จะให้แย่งชิงกับกฤษณะและเจ้านายหน้าจืดคนนั้นของแทนเขาก็จะทำ
...แต่วิริญญาล่ะ จะทำอย่างไร เขายังมีโซ่ผูกมัดเขาอีกหนึ่งเส้น แม้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับวิริญญาไม่ลึกซึ้งขนาดเป็นคู่หมั้นคู่หมายหรือเป็นแฟนกันที่แทบจะขาดกันไม่ได้ แต่ก็ลึกซึ้งพอสมควร
...จะทำอย่างไรดี...
***** end of chapter 30 *****

[nanalonely]

^

^
จิ้มคุณคฑาวุธ

แล้วไปอ่านก่อน

[chatkub]

ในที่สุดก็โดนไปอีกคน

รอตอนต่อไปนะครับ

[MrTroy]

อืมมม ชักเห็นแววแล้วสิ ว่าผมต้องเป็นหนึ่งในคนที่เสียใจตามที่คุณ katawoot เตือน
แต่มะเป็นไรคับ เรื่องจะดำเนินไปทางไหน ผมก็อ่านอยู่ดี
ผมมีความสุขกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างทาง มากกว่า เวลาถึงจุดหมายปลายทางอยู่แล้ว

รออ่านตอนต่อไปคับ

[mecon]

 

คุณภูวนััยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย การี๊ดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็รุกแล้ว

ย๊ากกกกกกก เอาล่ะเว้ย จุมพิตที่ดูดดื่ม เนื้อแนบเนื้อ เนื้อนอก เนื้อเนียน  คืนนี้นอนไม่หลับแน่แทน แทน ครับ.....

  กดคุณคฑาวุธ  ย๊ากกกกกกกกกกกกกก ได้อย่างใจมากกกกกกกกกกกก

[โน๊อา]

วันนี้คุณนาย มาซะค่ำเชียว

ขอบคุณค่ะ สำหรับบบที่ 30

ไม่ว่า แทน จะคู่กับใคร ก็ยอมรับสภาพ แทนจะรักใคร ก็จะรักด้วย

น้อง ๆ หายไปไหนน้อ จะรู้หรือเปล่าเนี่ย ว่า เสาร์มาลงเรื่องนึง อาทิตย์ มาลงอีกเรื่องนึง

ปล. คุณนายหน่อย เหนื่อยนัก ก็พักซะบ้าง

[ï_Kiss_U♥]

คุณ ภูวนัย ลวนลาม แทน มากเกินไปแล้วนะ

[pongsj]

แทนกวาดเรียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

[prawy]

แทนรับรางวัลหนุ่มฮอตไปเลย
 

[● MaYa~Boy ●]

เชียร์ภูวนัยขาดใจเลย

[M@nfaNG]

ภูวนัยตะบะแตกแล้ว

[poii]

กรี๊ดดดดดดด

เชียร์คุณภูสุดใจเลยคร้าบบบบบบ

[the_pooh9]

พี่นายฮับ

อยากอ่านคุณนุจังอ่ะ

[in_blu]

คุณภูวนัย มาทีหลัง

แต่ รุกฆาตกันเลยทีเดียว


เชียร์คุณภูขาดใจ อิอิ

[OhhO16]

555555


 ร้อนแรงจริงๆๆ
 

[maxtorpis]

ท้องอีกละ

[nessa]

เข้ามาอ่านแบบรวดเดียวยาวๆ มันเลยเหมือนเป็นการระบายความในใจจากที่อ่านทั้งหมดรวดเดียว
ซึ่งเป็นความคิดเห็นแบบส่วนตัวล้วนๆ

ในช่วงแรกบ่อยครั้งที่แทนอยู่กับคนอื่นแล้วคิดถึงภูวนัย เวลาอยู่กับกฤษณะมักจะเปรียบเทียบกับภูวนัยบ่อยๆ
ส่วนบุรินทร์นานๆ ที กว่าจะนึกถึง อ่านไปอ่านมาคนที่จับทางแทนได้จริงๆ ก็มีแต่ผู้ชายคนนี้
และคนที่น่าจะปราบพยศได้ก็น่าจะคนนี้แหละ แต่มันอาจไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้
กฤษณะเข้าถึงตัวค่อนข้างเร็ว สำหรับเราแล้วมันเป็นอะไรที่ไม่ค่อยน่าไว้วางใจ หรือเรียกได้ว่าไม่ปลอดภัย
ซึ่งในตอนนี้ภูวนัยก็กำลังทำเหมือนกัน แย่ล่ะ มันกำลังเกิดการเปรียบเทียบบางอย่าง แถมตอนนี้
ยังมี กริช หนุ่มคนใหม่เข้ามาอีก ใจนึงอยากตะโกนบอกแทนให้เลือกให้ดี
ใจนึงก็อยากบอกว่า ทำตัวเองแท้ๆ นะแทน จริงจังไปไหมนะ กับความคิดแบบนี้ แต่ก็คอยลุ้นต่อไป

เห็นความเห็นคงเดาได้ว่าเชียร์ใคร คนนั้นก็คือ

                   "คุณภูวนัย"

ที่เลือกเพราะเขาเป็นผู้ชายสเปคนั่นเอง (ไร้สาระเนอะ แล้วไอ้ที่พรรณาโวหารมาข้างบนนั่นล่ะ หุหุ)

สุดท้ายก็ขอบคุณ ที่แต่งมาให้อ่าน จะคอยติดตามต่อไป

[ืnuttykung]

แหมๆ


อาทิตย์นี้พี่นายน่ารักที่สุดเลย


วันเสาร์มาลงตำรวจหนุ่ม


วันอาทิตย์มาลงเรืองนี้อีก


สงสัยต้องมีรางวัลให้ซะแล้ว


ปล.   จะได้หายเหนือ่ย...หรือว่ากอดแล้วพี่นายจะอยากกลั้นใจตายหว่า??


เอาเป็นว่าสู้ๆนะคับ  หายเหนือ่ยไวๆนะ 

[โน๊อา]

  น้องnuttykung

ว่าแล้ว ว่าต้องไม่ได้เข้ามาอ่านกัน