แม้นเหมือน จอมขวัญ มิอาจใช่
แม้นใจ รอคอย มิห่างหาย
แม้นจิต คะนึงหา มิเสื่อมคลาย
แม้นชีพวาย ยังมิคลาย รักเจ้าเอย
(พออ่านตอนที่พระเอกบอกว่าให้นายเอกเปิดใจให้อีกคนหลังจากที่ตนเองตาย อยู่ๆกลอนนี้เลยผุดออกมาจากสมอง )
อ่านจบ….ซาบซึ้ง…และ...ตราตรึง
ตอนแรกอ่านชื่อเรื่องนึกว่าจะเป็นแนวทวิภพ
ขอบคุณ เรื่องนี้ทำให้เกิดความคิดที่ว่า….
จริงๆแล้วคนทุกคนต่างมีจิตใจในส่วนที่เป็นปีศาจอยู่ในตัว
แต่
เราจะยอมรับในส่วนที่เป็นปีศาจของคนรักได้แค่ไหน

+1 ขอบคุณ เรื่องดีๆ สนุกมาก