หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด"

[RN]

เก่งนี่ไวไฟจริงน้า แค่โดนแสบบด ค ว เอ้ยบดตักไม่กี่โค้ง ก้อขึ้นพรึ่บพรั่บ เกินเสียอาการแล้วมั้ยเนี่ย

ตอนนี้ห้างแหลมทองเปลี่ยนชื่อมาเป็น ตึกคอมแล้วนะคะ

-----------------------------------------------------------

คืนนี้จะซักกี่ตอนคะ คุณ RN สุดฟิต

คืนนี้สงสัยไม่ไหวแล้ว  พรุ่งนี่นะ   

[salemon]

แสบก็ใช่ย่อย แอบ บด คลึง กด 

หึหึ เก่งก็ ร่ายกายไม่ตรงกับใจเลย
 

[PEAK]

เย้ ~!  เย้ ~!    วันนี้คนโพสใจดีมาลงให้อีกแล้ว  แม้จะตอนเดียว  แต่เป็นตอนที่ยิ้มได้มากมาย

ชอบตอนนี้จัง  ...  คนออกเถื่อน เวลามีความรักนี่น่ารักดี มีเขิน ๆ ...  แต่การแสดงออกนี่ถ้าแสบไม่รู้ใจ แสบจะรู้ไหมเนี้ยะ ว่าคนเถื่อนเริ่มมีใจ  ...  อ่ะฮิ้ว~!! !

ชอบแสบมากมาย  ดื้อนิด ๆ แต่น่ารักดี  ...   เพื่อน ๆ ยังคงฮาได้อีก

ขอบคุณ คนแต่งและคนโพส นะครับ  ^__^ ...  ขอบคุณคร้าบ

[OHmeza019]

อ่า งี้ เเสบเอาไงต่อดี
เอาตอนโค้งอีกดีป่ะ บดไห้สุด ๆๆ เลย
เเล้วมันจะมาง้ อเรา เชื่อ ดิ

[crazykung]

โหยยาย

เมื่อวานเอาซะ5 ตอนติดๆเชียว

วันนี้หลงดีใจสักสอนตอน

กุว่าแล้ว หมดไฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

ใครเอาพิซซ่าเน่าไปเซ่น ยายแกทีสิ

******************************
อ๊ากกก ไอเก่ง ไอบิดหน้าม่อมากมาย

ดูน้องแสบเราสิ อึน ไปเลย

แต่จิ้นอินังหวานไม่ออกอะ มานอ้วนขนาดนมห้อยเลยเหรอ

แล้วมันนั่งตัดไอบิดไหวได้ไงวะเนี้ย

โอ้วพระเจ้าจอร์จจิ้นนนนไม่ออกครับ

[LIZZ]

เชียร์แสบ ลุ้นแสบ

แหม...หลักฐานมันออกจะชัด โค้งนิดโค้งหน่อย

โด่...... ชอบแสบก็บอกมาเตอะ คิคิ 

[both^^]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮาน้ำไข่ไหลลงอ่างว่ะ

เก่งเริ่มชอบแสบแระ
มันไม่รุ้ใจมันหรอก
แต่ตรูคิดไปก่อน
คิดได้เอง
ฮา...

ว่าแต่
ค
ว
..
แข็งโป๊กนี่ไม่ไหวนะ
คิดทะลึ่งกะแสบไปมะ
55555+

[Manji+]

คู่แสบ ได้แสบ เชียร์แสบ เป็นเด็กแสบ 55

เขาจะรักกันยังง่ะ รออยู่ แต่อย่างว่าคงยังไม่คิดมาก ผู้ชายเกิดอารมณ์ง่าย

เชียร์แสบให้ลุก เอ๊ย รุก เร็วๆ จับเก่งให้ได้ ระวังใครคาบไปก่อนนน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

แหม เก็บอารมณ์แทบไม่อยู่นะเก่ง อิๆ

[LingNERD*]

เก่งคิดไงกะแสบเนี่ย

อิอิ

ปล.เปงกำลังใจให้นะคับ ขยันลง เหนื่อยก็พักนะก๊าบบบบบบบบ อิอิ

[menano]

 

โอ่ยขำ

จะเป็นจะตาย

ไม่ไหวแล้วตรูขำไม่เลิก

ลุงรถสามล้อเป็นใจป่ะเนี่ย

แถมแสบยังชอบอี๊กกกก  มีหันมายิ้มด้วย

โอ่ยยยยยยยยย ขำอ่ะ 

แต่ว่า..............

น่าสงสารแสบตอนท้ายอ่ะ

 

ตอนหน้าจะเป็นแบบไหนหว่าเนี่ย

รอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[moonlight]

แค่แสบนั่งตักแค่นี้...แข็งเลยหรอเก่ง 

อ่านแล้วทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ

[TOTO_951]

สุดยอดค๊าบ.....มาต่อไวๆนะ

ฮ่าๆๆ...มันๆๆ

[both^^]

เฮ้ยยยยยยยยยยยย
ไม่มาว้อยยยยยยยย
งานยุ่งแหงม
อุ๊ยๆๆ
มีงานทำเนอะ

[RN]

เฮ้ยยยยยยยยยยยย
ไม่มาว้อยยยยยยยย
งานยุ่งแหงม
อุ๊ยๆๆ
มีงานทำเนอะ

ค่ำๆๆจะมาต่อนะ  แอร๊ยยย ซาบซึ้ง น้ำตาไหล

มีคนทวงนิยายด้วยยยยยย

[IZE]

  :z1:นั่งตักกัน 

[RN]

ดัดสันดาน.........โรงเรียนผีสิง

การอยู่กันเป็นกลุ่มเป็นก้อน แม่งมักมีค่าใช้จ่ายในการบริหารและดำรงซึ่งมาตรฐาน ศักยภาพของกลุ่มให้มั่นคงที่สูงโคตรๆ ดังนั้นถึงแม้ว่าพวกกูจะเป็นเด็กวัยรุ่นแค่กลุ่มนึง แต่ว่าเงินมันก็ต้องใช้นี่หว่า ไอ้จะขอจากม๊ามันก็อาจจะไม่พอใช้ ทุกวันนี้ใช้อาทิตย์ละ3000 ก็แทบจะไม่พอใช้แล้ว ขืนขออีกมีหวังได้โดนด่าถลกหนังหัวแน่ๆ แล้วพวกกูจะทำไงกันดีหว่า...........................

เรื่องเงินๆทองๆ เรื่องค้าๆขายๆจะไปปรึกษาใครดีว้า...............


ใครว้า..........


คนๆนั้นต้องมีนิสัยประมาณนี้ว่ะ

ต้องฉลาดแกมโกง

ต้องมีเล่ห์เหลี่ยมจัด

ต้องดุดันและน่ากลัว (เพื่อป้องกันการชักดาบ)

ต้องมีลู่ทางที่ดี

ต้องเป็นผู้กว้างขวาง

ต้องมีความเชี่ยวชาญด้านตลาดมืด

และต้องมีใจนักเลงในการตกลงกันซึ่งผลประโยชน์

และคนๆนั้นจะเป็นหมาตัวไหนไปไม่ได้ นอกซะจาก.......................
.
.

.

อีห่าป้าดำนั่นเอง.....หุหุ
แม่งสมบูรณ์แบบครบถ้วนที่กล่าวมาทั้งหมดเลย ทั้งเจ้าเล่ห์เพทุบาย ฉลาดแกมโกง และมันดุดันน่ากลัว จึงเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด โดยไร้ซึ่งคู่แข่ง

"ไอ้เก่งแล้วอีป้ามันจะช่วยไรได้วะ" ไอ้บิดถามด้วยความสงสัย ด้วยเกรงว่าเด็กน้อยอย่างเราจะรู้ไม่เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมของอีป้าดำมัน
"กูมีวิธีละกันสัดนี่ อย่าสงสัยมากเดี๋ยวกูจัดการเองแหละ" ผมตัดบทด้วยความฉงนทิ้งท้าย และแล้วพวกเด็กน่ารักๆอย่างพวกผมก็ขนฝูงไปที่ร้านอีแม่หมีควายอย่างเร่งด่วน
.
.
.
สภาพร้านที่ไม่เคยจะสะอาดและเป็นระเบียบไปมากกว่าเดิม นับวันแม่งยิ่งรกและสกปรกมากขึ้น จนเหมือนร้านรับซื้อเศษเหล็กและของมือสองใกล้ๆกองที่ทิ้งขยะของเทศบาลไม่มีผิด จนบางทีก็ลืมคิดว่านี่แหละร้านขายของให้นักเรียนแดก ไม่รู้ว่าอีป้าดำแม่งเพาะลูกหนูพุกขายด้วยรึป่าว

"อีป้าดำทำเชี่ยไรอยู่อ่ะ" เสียงไอ้เชี่ยบิดทักโจทก์เก่าอย่างกวนตีน
"สระผมให้พ่อมึงอยู่มั้ง" อีป้าดำตอบห้วนๆแต่กวนตีนสุดยอด ในท่านั่งเก้าอี้พิงพนักอย่างสบายอารมณ์ นั่งแหกขาเหยียดตรง โดยมีเก้าอี้มารองรับขาอีกข้างละตัว นั่งแบบนี้แถวบ้านเรียกแผ่สองสลึง......... ช่างดูไร้ซึ่งความเป็นกุลสตรีเสียนี่กระไรนะอีป้ามึง

"ไรวะ แม่งด่าพ่อกูทุกทีเลย" ไอ้บิดบ่น
"ให้กูด่าแม่มึงด้วยมะ ไอ้เด็กระยำ" อีป้าดำพูดหน้าตาไม่แยแสปากด่าแต่ตาจ้องโทรทัศน์ .....แฟมิลี่ทีวีเล็ก เล็กจิงๆ ทั้งเล็กทั้งเก่า
"เฮ้ยๆอย่ามัวกัดกันอยู่ อีป้ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย" ผมเข้าเรื่องทันที
"มีเรื่องอะไรกะกู ไอ้เด็กเวร สงสัยไม่พ้นเรื่องระยำอีกแหละกูว่า" อีป้าแม่งปาก.......... สงสัยเมื่อคืนแม่งโดนผัวหมางเมินมาเลยอารมณ์ไม่ดี

"เฮ้ยป้า ซีเรียสนะเว้ย เรื่องเงินๆทองๆอ่ะ กำไรงามสนใจป่าววะ" ผมทำหน้าจริงจังและอาศัยความโลภของอีป้าดำเป็นเหยื่อ.......อิอิ
"อะไรวะ" อีป้าดำอารมณ์เปลี่ยนสีหน้าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด รีบปิดโทรทัศน์ และตั้งหน้าตั้งตาฟังอย่างละโมบ
.
.
รู้มั้ย ว่าอะไรที่ทำให้กูคิดวิธีหาเงินได้นอกจากการรีดไถเด็กเล็กและรายได้จากการค้าของเถื่อนเล็กๆน้อยๆในโรงเรียนได้ มันคือเรื่องอาหารการกินนี่แหละ ก็มึงลองนึกเอาดิวะ ว่าโรงเรียนแม่งจะมีอะไรให้แดกซักกี่อย่างเชียววะ ไอ้นั่นก็ห้ามกิน ไอ้นี่ก็ห้ามขาย อย่างน้อยๆก็ไม่มีดังกิ้นโดนัทและเคเอฟซีแหละวะ เพราะว่าอธิการกล่าวว่า มันคือ "อาหารขยะที่เด็กไม่ควรแดก" ดังนั้นอาหารนอกโรงเรียน ตามตลาดโต้รุ่งและอาหารที่เคลือบด้วยกลิ่นไอของอิสรภาพ จากโลกนอกโรงเรียนนั่นแหละน่าแดกที่สุดแล้ว แต่ว่า.......เด็กพวกนั้นมันจะออกไปซื้อมาได้ไงเพราะว่าการขอออกนอกโรงเรียนนั้นแม่งโคตรยากต้องให้ผู้ปกครองที่แท้จริงมาขอ นั่นหมายถึงต้องมีลายเซ็นตรงกับที่มีในระเบียนของโรงเรียนและทำได้แค่การขอในตอนกลางวัน และส่วนกลางคืนไม่ต้องไปพูดถึงแม่งอ่ะ ......ลืมไปได้เลย


แต่.......
.
.
พวกกูนี่แหละมีวิธี!


และวิธีนั้นก็คือ.................................................................



"อีป้า ดึกๆให้ผัวป้าไปซื้อของในตลาดมาให้ได้ป่าววะ" ผมยิงคำถามตรงๆเข้าเรื่องแม่งเลย อีป้าดำไม่ตอบทำหน้ากวนตีนหนักยิ่งกว่าเก่า ทั้งเย้ยหยันและท้าทาย
“ไอ้เก่ง.... นี่กูอีป้าดำนะมึง ถามเชี่ยๆแบบนี้มึงต่อยกะกูเลยดีก่า........ มีไรที่อีป้าดำทำไม่ได้มั่ง” อ่ะแน่....... แม่งได้ทีละคุยทับกูซะเลยนะ กูว่าแล้วไม่มีผิด ทีเรื่องเงินๆทองๆล่ะนะ แม่งตอบแบบนี้แสดงว่าแม่งรับปากตั้งกะกูยังถามไม่จบด้วยซ้ำ


“เอางี้อีป้าดำ กะเวลาซักทุ่มกว่าๆอีป้าไปเอาออเดอร์ที่หลังตึกนะเว้ย มุมหมาเห่าอ่ะ รู้จักมะ” ไอ้บิดนัดแนะรายละเอียดกะอีป้าดำ
“ทำไมกูจะไม่รู้ ที่เค้าเรียกกันแบบนั้นก็เพราะพวกมึงนี่แหละ ชอบไปดักเห่าอยู่ตรงนั้นประจำ” อีป้าดำทำหน้าเยาะเย้ย ยังกะพวกผมเป็นหมาซะงั้นอ่ะ
“อ่ะอีแม่หมีควายปากหมาแระ” ไอ้บิดอารมณ์เสีย จนปากหมากะอีป้าดำเกินเด็กแระ
“เฮ้ยมึงไปด่าอีป้ามันทำไมวะ เบาๆหน่อยคนจะร่วมธุรกิจกันนะโว้ยสัดนี่” ผมด่าสำทับมัน ไอ้ห่าบิดนี่เวลาแม่งเอาจริงเอาจังทีไร ชอบเครียดเกินเหตุทุกทีเลย ช่างไม่มีหัวการค้าซะจริงๆ ริจะค้าของโจร ก็ต้องอยู่กะโจรแบบนี้แหละวะ......อิอิ

“เอาตามนี้นะโว้ยป้า อย่ามัวแต่กัดกันอยู่เดี๋ยวนัดไม่รู้เรื่อง” ผมสรุปและนัดแนะรายละเอียดที่เหลืออีกเล็กน้อยจนเสร็จ ก็แยกย้ายเพื่อเตรียมตัวรับเงินกันได้เลย


“เฮ้ยมึงรู้ป่าวว่าอีแม่บ้านแม่งปล่อยให้หนูบ้านตกลงไปในหม้อแกงอ่ะ สัดเอ๊ย........แม่งเชี่ยโคตรๆเลยหว่ะ กูนะแดกไม่ลงเลยอ่ะ” อยู่ๆไอ้เชี่ยแสบก็พูดขึ้นมาตอนที่กำลังจะเข้าแถวเพื่อกินข้าวเย็นพอดี ผมก็นึกตกใจขึ้นมา อีแม่บ้านนี่แม่งเชี่ยจิงๆหว่ะ สัดเอ๊ยแทนที่แม่งจะดูแลให้ดีๆ แม่งเสือกปล่อยให้หนูตกลงไปได้ นึกไปก็หยะแหยง และโมโหไปด้วยในตัว ส่วนอีหวานเหรอขนาดว่ายังไม่ทันได้แดก น้ำลายก็เอ่อล้นเต็มปากทำท่ากระแดะจะอ้วกออกมาซะเดี๋ยวนั้น ส่วนไอ้พวกที่ยืนอยู่ในละแวกใกล้ๆได้ยินเข้า พวกแม่งก็ทำสีหน้าสะอิดสะเอียนอย่างเห็นได้ชัด แล้วเชื่อมะ ไอ้เรื่องเชี่ยๆและข่าวเชี่ยๆแบบนี้อ่ะ แป๊บเดียวแค่นั้นแหละ แม่งรู้กันทั้งตึกอ่ะ

“โอ้โห.... ไอ้เชี่ยบิดกูไม่อยากนึกเลยหว่ะ แกงเขียวหวานหนูบ้านอ่ะ” ผมพูดไม่กล้าแม้ที่จะหยิบช้อนขึ้นมาตักกับข้าวจานอื่นๆ
“อีสัด” เสียงไอ้บิดด่าในลำคอทันทีที่เห็นอีแม่บ้านเดินผ่านมาด้วยสีหน้าเคียดแค้นยังกะอีแม่บ้านแอบตัดไข่มันออกจากเป้ากางเกงมันไปลูกนึง ส่วนอีแม่บ้านก็งงเป็นไก่ตาแตกเลยดิเพราะว่าเค้าแอบหลีๆกะไอ้เชี่ยบิดกันอยู่......
ทุกคนที่โต๊ะอาหารอารมณ์บ่จอยกันแม่งทุกคน

ยกเว้น.....
.

.
.



“ไอ้เชี่ยแสบมึงยิ้มไรของมึงวะ” ผมถามมัน นึกในใจว่าแม่งมีเชี่ยไรน่าหัวเราะนักหนาวะ

“พวกมึงนี่แม่งโง่ชิบหาย” แม่งด่าแน่ะ ทำหน้าเหยียดหยามพวกกูด้วยนะ ไอ้สัดนี่เดี๋ยวแม่งมีต่อยอ่ะ


“............” พวกผมงง มองหน้ากันเลิ่กลั่ก


“แล้วมึงรู้มาได้ไงวะ ว่าอีแม่บ้านมันปล่อยให้หนูตกลงไปในหม้อแกงเขียวหวานวะ” ผมชักสงสัยข่าวที่มาจากไอ้เชี่ยนี่แระ
“อ่ะ เริ่มฉลาดแล้วนะมึงนี่” มันตอบสีหน้ามีความสุข
“ผัวะ” ผมตบหัวแม่งเน้นๆเลย

แต่ทุกคนแม่งเสือกมองหน้าผมแปลก คงตกใจและสงสัยที่จู่ๆผมก็ตบหัวมัน ทั้งๆที่ไม่ได้ตบมันมานานมาก ไม่รู้เพระว่าอะไรเหมือนกันหว่ะ....เหอๆๆ

“มึงทำเชี่ยไรของมึง” ผมถาม
“ก็กูจะช่วยมึงขายของไง” มันตอบหน้าเจื่อนๆคงจะกลัวผมโมโห
“ค-ยไรของมึง”
“ก็กูแกล้งปล่อยข่าวไง ให้พวกมันไม่กล้าแดกข้าวกัน มันจะได้หิวแล้วมาซื้อของที่พวกเราไงล่ะวะ” มันอธิบายมาแบบนี้ผมก็นั่งตัวเหี่ยว ถึงบางอ้อกันทันที และแอบๆอายนิดนึงที่ฉลาดไม่ทันมัน เรื่องแบบนี้ต้องนับถือแม่งจิงๆหว่ะ

“อือ” ผมพูดได้คำเดียวจริงๆ ส่วนมันน่ะเหรอตักแกงเขียวหวานที่ว่ามีหนูตกลงไปขึ้นมาแดกอย่างเอร็ดอร่อย มาเหนือเมฆนะมึง…..จำไว้ละกัน
พอแดกข้าวเสร็จพวกผมก็แยกย้ายกันออกเดินหาออเดอร์.............


“เฮ้ยกูจะจ้างคนให้ไปซื้อของให้ในตลาดมึงจะฝากซื้อไรป่าววะ” ไอ้บิดเดินถามคนในตึกอย่างเร่งรีบ ส่วนผมเหรอ เรื่องอะไรจะต้องไปเดินถามพวกมันด้วยล่ะ ก็นี่มันความคิดกูอ่ะ คิดแค่อย่างเดียวก็พอแระ แต่ว่าเชื่อมะ แผล่บเดียวแม่งออเดอร์มาเป็นฟ่อนเลยอ่ะ เกือบ120ห่อได้อ่ะ พวกกูงี้ตาลุกวาวเลย ซื้อมาห่อละ20 เอามาขายห่อละ30 อื้อหือ.........สาดดดดดดเอ๊ย เงินทั้งน้านนนนนนนนนนนน

“อ่ะอีป้าออเดอร์............” ไอ้แสบรีบส่งใบรายการให้อีป้าดำอย่างกระหืดกระหอบเพราะว่ารีบกระโจนมาหาอีป้าแม่งอย่างเร่งรีบ
อีป้าดำก็ตาเหลือกไม่แพ้กัน ที่เห็นว่ามีคนสั่งซื้อเยอะขนาดนั้น แม่งโลภจิงๆหว่ะ แบบว่าโลภจนนมสั่นอ่ะ
“แบ่งให้กูเท่าไหร่” อีป้าดำถามห้วนๆสีหน้าแม่งจริงจังชิบหาย

พวกผมหันมองหน้ากัน........เออหว่ะให้มันเท่าไหร่ดีวะ...
“ค่าจ้าง300” ไอ้เชี่ยแสบบอก
“กูไม่เอา” อีป้าดำทำหน้าปฏิเสธทันทีแทบไม่ต้องคิดอ่ะ
“อะไรวะ แล้วจะเอายังไงเนี่ย” ไอ้บิดถามอารมณ์ชักเสียอีกแระ
“กูเอา40เปอร์เซ็น”
“โห.........ไรวะอีป้า เอา40แม่งก็ตั้ง480บาทอ่ะแทบไม่ได้ทำเชี่ยไรเลยนะ” ไอ้บิดอึ้ง
“มึงตกลงมะ” อีป้าถาม
“งั้นกูไม่เอาอ่ะอีป้า หนีออกไปซื้อแม่งเองดีกว่า ค่าสามล้อแม่งไม่เกินร้อยนึงหรอก ค-ย...หน้าเลือดชิบ” ผมบอก อารมณ์เสียของจริง อีห่านี่แม่งโลภไม่มีที่สิ้นสุด


“สามสิบ” อีป้าแม่งตอบเสียงอ่อนลงนิดนึง
“กูก็ยังไม่เอาอยู่ดีอ่ะ ไหนอีป้าแม่งจะได้ส่วนลดจากร้านเค้าลดให้อีกอ่ะ ไหนจะห่อที่แถมๆมาอีกล่ะวะ” ผมล่ะเซ็งแม่ง
“สามร้อยก็สามร้อยวะ” อีป้าดำตอบเสียงอ่อย คอห้อย หน้าแหยๆที่โดนเด็กรู้ทัน ก็แหม แม่งแค่ไปซื้อมาแค่นี้อ่ะ ได้ตั้งสามร้อยแล้ว เผลอๆนะแม่งซื้อถุงละ15บาทมาขายกูด้วยซ้ำอ่ะ

“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะโว้ยอีป้า อย่าเรื่องมาก” ผมได้ทีขู่แม่งเลย เหอๆๆ
“งั้นพวกมึงไปรอเอาของที่ประตูแดงนะเว้ย” อีป้าแม่งตอบสีหน้ามีเลศนัย
“ทำไมต้องประตูแดงด้วยวะ” ผมถาม
“ก็ผัวกูจะได้ไม่ต้องเข้าไปส่งให้พวกมึงถึงหลังตึกไง ออกมาเอาเองสิวะ เผื่อมาสเตอร์มาเห็นผัวกูเข้ามีหวังโดนบราเดอร์ด่าเอาอ่ะดิ” แหมนะ ดูแม่งตอบยังไม่วายจะเหลี่ยมจัด ลดแม่งให้เหลือแค่200ซะดีมั้ง อีห่าแดก

“ด้ายยยยยยยยยยยย” ผมตอบแบบหมั่นเขี้ยวแม่ง เจ้าเล่ห์ชิบหายนึกหมั่นไส้แม่ง อยากปรี่เข้าไปขยำนมมันให้หายหงุดหงิด แต่นึกไปนึกมาแล้วไม่ทำดีก่า กลัวล้างกลิ่นสาบแม่งไม่หมด.......หุหุ

แต่ทว่า......
...
..
.
.
.
.
.

ประตูแดงนั้นมีความหมาย
ไม่เพียงแต่เป็นประตูที่มีสีแดงตุ่นๆเก่าๆและสนิมแดกเท่านั้น แม่งยังมีเรื่องเล่าขานกันมานานนมอีกด้วยมันเป็นประตูด้านหลังของโรงเรียน จะเปิดก็ต่อเมื่อโรงเรียนเข้าหรือโรงเรียนเลิกในตอนเช้าและตอนเย็นเท่านั้น และก็มักจะไม่มีคนใช้ประตูนี้กันอ่ะ เพราะว่ามันห่างไกลจากความเจริญและนอกรั้วออกไปแม่งก็มีแต่บ้านคนเก่าๆอยู่กันกระจัดกระจายมีแต่ป่าหญ้าเต็มไปหมด แถมมีป่าช้าและวัดอีกตะหาก แต่จะกลัวเชี่ยไร พวกกูเยอะ........


“อีหวานมึงเป็นเชี่ยไรของมึง” ผมถามมันที่ยืนหน้าซืดอยู่
“ป่าว” มันตอบสั้นๆ
“แล้วมึงสองคนเป็นเชี่ยไรวะเนี่ย” ผมหันไปถามไอ้ชิ้นกะไอ้กระรอกที่แม่งมายืนเอาตัวชิดผมอยู่ด้านหลัง เหงื่องี้ซึมเชียว
“จะไปกันยังวะ สองทุ่มกว่าแล้วเนี่ย” ไอ้บิดถาม
“ก็ไปดิวะ” ผมตอบ
“เราไปรอที่ร้านป้าดำได้ป่ะ” ขณะที่ผมเริ่มก้าวเดินกันออกมาซึ่งก็มีแค่ผมไอ้บิดไอ้แสบเท่านั้นที่เดินมา ยังเหลือไอ้เชี่ยสามตัวนั่นแหละที่ไม่ยอมแม้แต่จะก้าวขาเดินตามมา แล้วเสือกจะไปรอร้านอีดำหน้าเลือดซะงั้น

“รอพ่อมึงดิ ไอ้ค-ย.....ราดหน้าก๋วยเตี๋ยวตั้งร้อยกว่าถุงมึงจะให้พวกกูหอบกันมาเนี่ยนะ สัดนี่มึงมาช่วยพวกกูเลย” ไอ้แสบเดินไปลากแขนอีหวานไอ้ชิ้นและไอ้กระรอกมาอย่างด่วน พวกมันก็เดินตามแรงลากมาแบบเสียไม่ได้
แต่จะว่าไปบรรยากาศแม่งก็ใช้ได้เลยนะ เดินผ่านหลังตึก ลอดต้นไม้ใหญ่มาเรื่อยๆๆ มืดๆ ลมพัดโชยๆเย็นๆ เยือกๆ เสียงใบไม้กรอบแกรบทุกครั้งที่เท้าเหยียบลงไป แม่งเงียบชิบหายเลยอ่ะ

“ไอ้บิดมึงใส่กางเกงในมาป่าววะ” จู่ๆไอ้เชี่ยแสบเสือกถามเรื่องส้นตีนไรขึ้นมาตอนนี้ไม่รู้หว่ะ บรรยากาศแม่งไม่น่าถามเรื่องแบบนี้อ่ะ
“ค-ย...... เวลานอนใครเค้าใส่เกงในนอนกันวะ กูไม่ชินหว่ะ อึดอัด แล้วมึงจะถามทำค-ยไรวะ” ไอ้บิดตอบแล้วถามมันกลับด้วยความสงสัย
“ลมแม่งพัดเย็นไข่ชิบหาย” ไอ้แสบตอบ

ผมเองก็เสือกเอาเอามือกำไข่ตัวเองดูโดยอัตโนมัติ ......เออว่ะไข่เย็นจิงๆด้วย คงเหมือนกะที่เวลามีคนถามว่าใครขี้ไม่ล้างมือ แล้วคนแม่งมักจะเอามือขึ้นมาดมยังไงยังงั้นแหละ

แล้วพวกผมก็เดินต่อไปในความมืดและเงียบสงัด
“มึงทำไรของมึงวะไอ้เชี่ยแสบ” ผมถามมันที่กำลังทำท่าแปลกๆ
“กูกลัวไข่เย็น” แหมไอ้สาดดดดดดดดดดด........ตอบมาได้.....
ผมก็อดอมยิ้มในความน่ารักและทะเล้นของมันไม่ได้.......แหม หมั่นเขี้ยว...อิอิ

.
.
.พวกผมเดินต่อมาเรื่อยๆ เดินเลาะทิวต้นไม้มาเรื่อยๆ เห็นแสงรำไรๆ จากตึกนอนที่เราเดินคล้อยหลังมา มันช่างมืดและเงียบจนไม่น่าเชื่อ ไม่มีเสียงสนทนาใดๆจากทุกคนในกลุ่ม เดินมาจนถึง “โรงงาน” โรงงานก็คือที่ที่โรงเรียนเอาเก้าอี้หรือของต่างๆของโรงเรียนเอามาซ่อมอยู่ที่นี่ มันก็จะมีทุกอย่างที่เก่าๆพังๆ มากองๆไว้เพื่อรอการซ่อม มันก็ไม่ต่างจากโกดังเก็บของเก่าๆร้างๆรกๆซักเท่าไหร่หรอก แถมหน้าโกดังแม่งเสือกมีต้นไทรใหญ่อยู่ต้นนึงอีกตะหาก เสียงลมแม่งพัดแรงจนได้ยินเสียงใบของต้นไทรกระทบกันไปมา แถมมันก็ยังร่วงหล่นลงมาทีละใบสองใบ กลิ่นเปรี้ยวๆเน่าๆของลูกไทรที่ตกลงมาแตกเน่ากองอยู่ใต้ต้นของมัน เสียงปีกของค้างคาวที่มันอาศัยหากินลูกไทรอยู่บนต้นไม้นั้นกระพือพึ่บพั่บๆ ยิ่งน่าขนลุกขึ้นไปอีก

ยิ่งถ้ามองเข้าไปในโรงงานที่มืดจนเกือบสนิท และมีเงาของกองโต๊ะเก้าอี้เก่าๆและของต่างๆหักๆพังๆเป็นเงามืดตะคุ่มๆอยู่ ช่างน่าขนลุกชิบหาย บรรยากาศแบบนี้ยิ่งทำให้ทุกอย่างเงียบลงไปอีก จนเหมือนจะได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองเต้นตึกตักๆอยู่ในอก หรือแม้แต่เสียงของขนรักแร้ของไอ้เชี่ยบิดที่ต้องลมสะบัดพลิ้วไหวไปมา มือที่มีเหงื่อซึมออกมา ต้องลมเวลาค่ำคืนยิ่งทำให้มือนั้นเย็นเฉียบขึ้นมาทุกที ทำให้ทุกคนยิ่งต้องเร่งฝีเท้าเดินให้ถึงจุดหมายที่ห่างออกไปอีกไม่ถึงร้อยเมตร มองเห็นป้อมยามที่มีเพียงไฟนีออนแสงริบหรี่อยู่เพียง1ดวง ก็ยังพอจะทำให้ใจชื้นขึ้นมาได้นิดนึงว่าอย่างน้อย ก็ยังมีคนอยู่ตรงนั้นเป็นเพื่อนอีกคน แต่เมื่อพวกเราเดินถึงป้อมยามก็ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะว่ามันมีเพียงหมวกของยามวางอยู่ และมีเสื้อของยามแขวนอยู่กับบานเกล็ดกระจกเก่าๆ แตกมั่งบิ่นมั่งอยู่หนึ่งตัว ดูเหมือนกับว่าไม่มีคนใส่มันมานานแล้ว เสียงสมุดบันทึกของยามที่วางอยู่บนโต๊ะถูกลมพัดทำให้มันเปิดไปมาไปเอง........


ทุกคนหันสบตากันในความมืด แม่งช่างน่าขนลุก ตอนแรกๆกะว่าจะไม่คิดอะไรแม่งแระ แต่เสือกนึกถึงเรื่องเล่าที่เค้าเล่าต่อๆกันมาว่าเวลาดึกๆแบบนี้จะมีบราเดอร์ที่เคยอยู่ที่โงเรียนนี้ และฝังศพอยู่ที่โรงเรียนนี้จะเดินใส่ชุดนักบวชสีขาวยาวลากพื้น ลอยไปมาตรวจและคอยเฝ้านักเรียน ลอยมากับลมหนาว กับแววตาสีขาวโพลนทำให้พวกผมต้องคอยใช้หางตาเหลือบมอง ว่าสิ่งที่เราหวั่นอยู่ในใจนั้นจะลอยมาอยู่ด้านหลังเราเมื่อไหร่ .......บอกตรงๆว่าหัวใจกูเต้นแรงแบบไม่รู้ตัว

ขาที่เริ่มเกร็งและล้าทำให้ทุกคนต้องหย่อนตัวนั่งลงกับขอบร่องระบายน้ำ จับกลุ่มนั่งเบียดกันโดยไม่มีคำพูดใดๆ มันขำไม่ออกจริงๆ ในใจของทุกคนคงคิดกันไปต่างๆนาๆ แววตาที่ประกายออกมาในความมืด แสดงถึงความหวาดกลัวและลนลาน แล้วจู่ๆก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทุกคนสะดุ้งจนตัวโยน แล้วเบียดตัวเข้ามาชิดกันจนแน่นบางคนก็หลับตาบางคนก็จ้องหาที่มาของเสียง และไม่ทันสิ้นเสียงประหลาดนั้นผมก็เห็นแสงไฟสีเขียวสว่างวาบขึ้นมาใกล้ๆตัว..... มันใกล้มากๆแค่เพียงมือเอื้อมถึง แล้วกระพริบดับไปสองสามครั้ง มันสว่างมากจนเห็นหน้าไอ้กระรอกสะท้อนเป็นสีเขียวมาจากไฟดวงนั้น ผมใจหายตกใจกับภาพที่เห็น และทุกคนก็คงจะตกใจไม่ต่างกัน

.
.
.

มันใช่กระสือรึป่าว!!!!!!!!!

.
.
.
.
.

“ผัวะ....... ไอ้เย็..แม่ง........ทำเชี่ยไรของมึง” เสียงไอ้เชี่ยบิดตบหัวไอ้กระรอกอย่างแรงด้วยอารมณ์หงุดหงิดแบบที่ไม่เคยเห็นมันเป็นมาก่อน

ทุกคนแตกวงออกมาแล้วเพ่งมองเหตุการณ์ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

และทุกคนก็กระจ่างเมื่อเห็นนาฬิกาคาสิโอรุ่นดิจิตอลรุ่นล่าสุดที่ข้อมือของไอ้เชี่ยกระรอกมีแสงสว่างจ้า แสดงเวลาสองทุ่มห้าสิบนาที เขียววาบๆอย่างที่ทำให้ตกใจกลัวกันเกือบเยี่ยวจะราด


“ผัวะ ผัวะ ผัวะ” แล้วทุกคนก็รุมตบหัวไอ้กระรอกคนละทีสองทีด้วยความหมั่นไส้และเหมือนยกภูเขาออกจากอกว่าไม่ใช่แสงแบบที่กลัวๆกัน ..................


แหม้................. เล่นเอากูเกร็งซะปวดไข่ดันเลย



“ก็เราอยากแค่รู้ว่ากี่โมงแล้วอ่ะ เลยกดนาฬิกาดู เหมือนมันนานๆยังไงไม่รู้อ่ะ” มันตอบฟันเหยินๆของมันสะท้อนกับแสงนาฬิกาเป็นสีเขียวเรืองๆ
แต่มันก็ทำให้ทุกคนคลายความตึงเครียดลงไปได้เยอะ
.
.
.
.
.
.
.
“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ครืดๆๆๆ”.........

เสียงนั้นทำให้พวกผมทุกคนที่ยังไม่ทันตั้งตัวลุกขึ้นยืนขาแข็ง อยู่ในท่าเตรียมวิ่ง แต่ว่ามันวิ่งไม่ออก แถมยังต้องเพ่งมองเข้าไปในโรงงานร้างๆที่มาของเสียงกระตุกวิญญาณนั้นด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง
“โครม!!!!!”
.
.
.
เสียงบ้าๆพวกนั้นยังไม่หมดลง มันเหมือนเก้าอี้หล่นลงบนพื้นอย่างแรง ในความมืดแบบนั้น
ในที่แบบนั้น และในเวลาแบบนี้คงไม่มีหมาหน้าไหนเข้าไปทำเชี่ยๆแบบนี้หรอก ผมเผลอตัวนั่งลงไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ โดยมีไอ้พวกที่เหลือนั่งยองๆมือไม้สั่นอยู่ข้างๆ ไอ้แสบเอามือของมันมาคล้องแขนผมจนแน่น แล้วผมก็เอามือไปกุมมือของมันอีกทีนึง แล้วมองตากันอย่างน้อยๆก็อยากบอกให้มันรู้............ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกูไม่ทิ้งมึงแน่
ไฟที่ป้อมยามก็เสือกดันมากระพริบติดๆดับๆเอาเวลาตึงเครียดแบบนี้ เสียงเก้าอี้ลากกับพื้นดังออดแอดใกล้พวกเราเข้ามาทุกที จะว่าเป็นหมาจริงๆเดินมาก็ไม่น่าใช่ หมามันไม่น่าจะมีแรงมากขนาดนี้ มันยิ่งทำให้พวกผมกลัวกันขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณ

“แคร็กๆ.......................แอ๊ดดดดดดดดดดด.............” ทุกคนหันไปอีกด้านหนึ่งเป็นสายตาเดียวกัน และลุ้นแทบขาดใจ มันเป็นภาพลุงแก่ๆเดินออกมาจากประตูแดง ทุกคนเกิดคำถามขึ้นมามากมายในใจ เค้าคนนี้เป็นใคร มาจากไหน มาทำอะไร ลุงแก่ๆนั้นไม่สนใจพวกผมแม้แต่น้อย ทำเหมือนไม่มีพวกผมหกคนยืนอยู่ตรงนั้น พวกผมอดลุ้นไม่ได้ว่าแกจะทำอะไรต่อไป แกจะปรี่เข้ามาหาพวกผม หรือหายพรึ่บไปกลายเป็นควันสีขาว แต่.............
.
.
.
ลุงแกหยิบเสื้อขึ้นมาใส่
และหยิบหมวกขึ้นมาใส่....
.
แล้วหยิบสมุดบันทึกเก่าเล่มนั้นเดินมาหาพวกผม
ไอ้ลุงแก่นี่มันคือยามนั่นเอง.....และไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าโรงเรียนที่หรูหราค่าเทอมแพงระยับแบบนี้จะจ้างลุงแก่เกือบหมดสภาพแบบนี้มาเฝ้าโรงเรียน อย่าว่าแต่เฝ้าโรงเรียนเลย แค่ดูแลฟันปลอมของตัวเองแม่งทำให้ได้ซะก่อนเหอะ

“มาทำอะไรกัน” ลุงถามด้วยเสียงแหบพร่า
พวกผมเงียบไม่มีใครตอบ
.
.
“ปัง”
“โครม”
แล้วไอ้เสียงโครมครามที่ดังออกมาจากโรงงานเก่าก็ดังขึ้นมาอีก นั่นแสดงว่าเสียงนั้นไม่ใช่เสียงของยามและไม่ใช่คนใดคนหนึ่งในกลุ่มของพวกผมแน่นอน เพราะว่ายังยืนกันอยู่ครบ

ยังคิดไม่ทันเสร็จก็ได้ยืนเสียงกรอบแกรบเหมือนเสียงถุงพลาสติก และก็เห็นเงาดำทะมึนใหญ่โตเดินออกมาจากกองเก้าอี้เหล่านั้น
ทุกคนตะลึงและอึ้ง ยืนขาสั่นหมดแรง......
...
.
“ไอ้เก่ง” มีเสียงนี้ลอดออกมาทำให้ผมสะดุ้งทั้งๆที่ยังไม่เห็นด้วยซ้ำว่าไอ้ที่มาของเสียงน่ะมันตัวอะไร แต่เท่าที่จำได้ มีคนบอกกูว่าถ้ามีคนมาเรียกชื่อตอนดึกๆอ่ะ ห้ามขานรับเด็ดขาด ไม่งั้นนะผีจะเอาวิญญาณไป กูก็เงียบและต้องเพ่งดูอีกว่ามันคือตัวเชี่ยอะไรกันแน่

“ไอ้ห่านี่.....เรียกไม่ตอบ” มันด่าผมอีกแน่ะ
และแล้วไอ้ร่างอ้วนๆดำๆนั่นก็ใกล้เข้ามาหาผม... ห่างกันไม่ถึงสามช่วงแขน แล้วยื่นมือออกมาใกล้ตัวผม ทำให้ผมถอยหลังออกไปอีกก้าว............โดยไม่ทันสังเกตอะไรทั้งนั้น


“เฮ้ย!!!!!” ผมตกใจ

แต่เมื่อสังเกตดีๆแล้วมันคือถุงพลาสติกใส่ราดหน้านั่นเอง
“ทำไมไม่เข้าทางประตูวะ” เสียงยามเฒ่าสนทนากับไอ้เงามืดอย่างสนิทสนม
“ไปทำห่าไรมาล่ะลุงเรียกไม่เห็น เลยต้องหอบเอาของมุดมาทางหมาลอดหลังโรงเรียนเนี่ย” ไอ้เงามืดตอบอย่างอารมณ์เสีย
ทุกคนเลยได้สติ...........
....................
.........
....
.
.
.
โถ่.......ไอ้ห่าลาก ที่แท้ก็หมีควายตัวผู้ผัวอีป้าดำนั่นเอง สัดเอ๊ยมาแบบนี้เล่นซะกูแดกราดหน้าไม่ลงไปสามวัน

[Poes]

 

ต้องให้ตามมาลง 

..................................
เป็นเด็กความคิดดีจิงๆ พวกนี้ รู้จักทำมาหากินแต่เล้กแต่น้อย 

อยากเห็นแสบเกาไข่  แอร๊ยยยส์

[both^^]

จิ้ม

-*-
ไม่ทันเนทฮอลแลนด์ว้อยยยยยยยยยยยยย
อรส.


*******************

อ่านไปก้อลุ้นไป

สรุปคือเจอผียาม
กะผีปั๋วป้าดำ

ก๊ากกกกกกกกกกกกกก

[๐To3i๐]

^
^
ตามอ่านอยู่คับ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ขำวะ

ผัว อีป้าดำ มันทำเรื่อง 

ยิ่งอ่านยิ่ง ฮา

รอตอนต่ออยู่

[dahlia]

มาจิ้มตามบัญชาป้าดำ

**********************

อ่านแล้ว แทนที่จะหลอน กลับอนาถแทน   

[๐To3i๐]

เรื่องนี้เกรียนว่ะ ชอบ

[both^^]

^
^
^

จิ้มเต้ยยยยยยยยยยยยยยยย

 

[Ak@tsuKII]

เรื่องนี้มันส์พะย่ะค่ะ  สนุกมากๆๆๆๆ   แบบว่าอ่านๆเลื่อนสกอบาร์ไปลุ้นไปด้วย  อย่าเพิ่งหมดๆ  กำลังสนุก อิอิ 

อ่านแล้วเห็นวิวัฒนาการของตัวละคร      

เชียร์เอก-แสบอ่ะ  ขอให้หวยออกตัวนี้ด้วยเถิด

ขอบคุณคนโพสต์จ้า    ......  ถ้าจะให้ดีมาต่อเร็วๆนะ  อิอิ 

[RN]

เรื่องนี้มันส์พะย่ะค่ะ  สนุกมากๆๆๆๆ   แบบว่าอ่านๆเลื่อนสกอบาร์ไปลุ้นไปด้วย  อย่าเพิ่งหมดๆ  กำลังสนุก อิอิ 

อ่านแล้วเห็นวิวัฒนาการของตัวละคร      

เชียร์เอก-แสบอ่ะ  ขอให้หวยออกตัวนี้ด้วยเถิด

ขอบคุณคนโพสต์จ้า    ......  ถ้าจะให้ดีมาต่อเร็วๆนะ  อิอิ 

+1ให้   แต่ว่า เอก-แสบ เอกไหนเหรอ คึคึ

ปล.ไว้มาอ่านอีกนะ 

ปล.ว่าแต่เอกไหนเหรอ

ปล.เค้าหยอกเล่นนะตัวเอง

ปล. แล้วเอกไหน

ปล.เรารักคนอ่าน เมนท์ยาวๆ เราชอบ เราชอบของยาว

ปล.เมนท์สั้นๆเราก็ชอบ ขยันซอยดี ร้ากกกกกคนอ่าน

[StopLove]

 



ลงอีกกกกก 

กำลังมัน เถื่อน ได้ใจดี กร๊าก

[Poes]

เชียร์เอก-แสบอ่ะ  ขอให้หวยออกตัวนี้ด้วยเถิด

หนูวุ้นของเจ้   ไปซะแระ หลงๆลืมๆ   เรื่องเน้มัน เก่ง แสบ

เอาพระเอกเรื่องไหนมาเนี่ย

 

ยืนไว้อาลัยนู๋วุ้น สิบวิ

 

[Bg LoVe NT]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

อิป้าดำนี่ ทำไมมันเหมือนยายจังเลยฟะ

แต่ดีกว่ายายหน่อย

ที่อิป้าดำมีปั๋วแระ

[ราเมง(^3^)]

ฮ่า ฮ่า เข้ามาอ่านสองตอนรวด

กำลังกินข้าวไปด้วย อ่านตอนน้องหวาน ทาครีมกันแดด ซะหน้าขาววอก แล้ว เม็ดข้าวแทบพุ่ง สงสัยน้องจะซื้อครีมมาจากตลาดนัด มันถึงได้ขาวเวอร์ซะ  

ส่วนอีกตอน อ่านตอนกินข้าวเสร็จกำลังจะดื่มน้ำ พรวดเดียว เต็มหน้าจอคอม (ดีนะทีมีแผ่นกันน้ำไว้คลุมไว้) ตอนที่กระรอกดูเวลา ฮ่า ฮ่า เคยเป็นเหมือนกันเลย ใจหล่นไปตาตุ่ม เห็นเสียงแว๊ปๆ ตอนมืดๆนี่

 

เรื่องนี้ อย่าง ฮา ฮ่า ฮ่า เมื่อไหร่จะมีหวานๆๆนี่