ตั้งแต่ลงเรื่องไป แม่งสิบปีที่แล้ว เอาเข้โคตรนานอ่ะ
.
.
ได้แดกเป็นในเล้าเกือบๆ20 คน
ไม่โกรธกุใช่มะ
ช่วงนี้เล้าเงียบชิบหาย
สงสัยส่วนมากจะตายกัน
พวกแก่ๆทั้งหลาย
ว่าจะลงเรื่องต่อให้ แต่ยังไม่มีเวลาเลย
.
.
.
.
ขอเป็นอัพเดทชีวิตปัจจุบันให้ฟังแล้วกัน
ตอนนี้เรียนจบป.โท
ได้ทำงานหลายหน้าที่
เป็นอาจารย์สอนมหาลัย
เป็นที่ปรึกษาหน่วยงานต่างๆเพียบเลย
ได้ทำธุรกิจ
เอาตรงๆกูเอง...ก็ไม่เคยคิดหรอกนะ
.
.
.
.
จากเด็กเหี้ยที่ใครๆก็รังเกียจจะมาถึงจุดนี้ได้
เพื่อนมหาลัยที่เรียนโคตรเก่ง
ตอนนี้ไปทำงานเป็นลูกจ้างปตท.
บางคนไปขายก๋วยเตี๋ยว
บางคนแม่งไปขายออนไลน์
บางคนได้ผัวผรั่ง
พูดไปเหมือนกูชมตัวเองแหละ
เด็กนรกที่ทุกคนรังเกียจ
คนเหี้ยในสายตาชาวโลก
กุว่ากูก็เป็นคนที่ได้ดีคนนึง
.
.
คนที่รู้จักพบเจอในปัจจุบัน
แทบไม่เคยล่วงรู้กำพืดอันแสนเลวระยำของกูเลย
ไม่มีทางนึกภาพออก
มีแต่พวกมึงนี่แหละ
ด่ากูกันจังหัวK
.
.
.
เพื่อนในกลุ่มทุกคนได้ดีกันหมด
ไอ้แสบไปเปิดร้านอาหารไทยที่อเมริกา
แต่งงานกับเมียฝรั่ง มีลูกชาย1 หญิง1คน
ไอ้จารึกเป็นวิศวะกร
ไอ้ชิ้นทำโรงงานไฟเบอร์กลาสและเมทัลชีทโคตรรวย
อีหวานเป็นดีลเลอร์สีครบวงจรใหญ่ที่สุดในภาคตะวันออก
ไอ้กระรอกเปิดร้านทองหลายสาขา
.
.
.
.
เอาตรงๆ
ชีวิตเด็กเหี้ยแม่ง
แค่เจอหน้าเพื่อน
แม้กุไม่เคยต้องมานั่งคุยถึงเรื่องเก่า
แค่เจอหน้ากัน
ไม่ว่าจะห่างกันนานแค่ไหน
วินาทีแรกความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน
ต่อกันติดแบบไม่ต้อวจูนอะไร
เพื่อนในเล้าหลายคนได้เจอกู
ได้เจออีหวานที่ช่วงนี้ไปไหนมาไหนกับกูบ่อย
ได้เจอไอ้แสบ
ได้เจอไอ้ชิ้น
ก็ได้เจอกันเป็นเพื่อนกัน ...หาผัวหาเมียให้กัน
คือเข้ามาวงจรอุบาทว์ของกูกันเพียบเลย5555
อย่างที่กูบอกแหละ
กรรมตามสนองกูจริงๆ
ไอ้แสบแต่งงานมีลูกเมีย
กูตกนรกร้องไห้เป็นคนบ้านานเป็นปีๆ
และยังไม่เจอรักแท้แบบที่มันมีให้อีกเลยจนถึงทุกวันนี้
แต่ทุกทีที่กูคิดถึงมัน
กูมีทั้งความสุข
ความเสียดาย
และความยินดีที่มีให้มันเสมอ
แม่งเป็นคนที่กูรู้สึกดีที่ครั้งที่ได้นึกถึง
เวลามันมาเมืองไทย
มันพาลูกมาเที่ยวหา
พาเมียที่กูรู้จักพร้อมๆกันกับที่มันรู้จักมาเจอ
มาเป็นครอบครัว
ให้กูเป็นพ่อทูนหัว
ก็ดูเหมือนมีความสุขดีแหละมึง
แต่ความรู้สึกผิดในใจกูแม่งก็ไม่เคยหายไปไหนหรือลดลงซักนิดเลย
.
.
.
ตอนนี้พอเริ่มแก่ขึ้น
เริ่มนั่งคิดถึงวันเก่าๆ.....ที่แม่งไม่มีทางย้อนไปแก้ไขเหี้ยไรได้อีกละ
เออ......กูแม่งใช้ชีวิตโคตรคุ้มแล้วจริงๆ
แต่ยังตายไม่ได้เว้ย
กูยังมีหลายอย่างที่อยากทำอีกเพียบเลย
ตอนนี้คิดถึงเพื่อนเก่าๆในเล้า
อิแก่แป๋ว
ป้าหนึ่ง
เจ้สอง
และอีกหลายๆคนที่ไม่ได้เอ่ยถึง
กูคิดถึงนะเว้ย
.
.
.
.
ช่วงนี้เก็บตัวโควิดว่างชิบหาย
ถ้ามีเวลามากพอกุจะมาอักเดทเรื่องเหี้ยๆให้อ่านอีกละกัน
รักนะจุ๊บๆ
