ชวนเพื่อนดัดสันดาน2" นี่นักเรียนใหม่จะมาแนะนำตัวให้ทุกคนรู้จักนะคับ " มาสเตอร์ศุภชาติพูดอยู่หน้าที่ประชุมก่อนกินข้าว
ส่วนมากหลายๆคนที่อยู่ชั้นปกติก็จะรู้จักกันอยู่แล้วก็จะมีพวกเข้าใหม่ม.1 และ ม.4 ที่ยังไม่รู้จักใครก็ได้แนะนำตัวกันทุกคน
" ผมเก่งคับ สัตยา โรจน...... " ผมแนะนำตัวแบบเสียไม่ได้
" อ่อ.... กูก็นึกว่าใคร ไอ้ สัด........... ตะ ยานี่เอง " ไอ้เชี่ยที่โดนผมต่อยแม่งเรียกชื่อผมซะเสียหมาเลย ท่าทางแม่งจะเล่นไม่เลิก
" เอาละๆ อย่าแซวน้องเค้ามาก ครูฝากพวกพี่ๆทุกคนด้วยนะให้ดูแลน้องคนนี้เค้าเป็นพิเศษ " มาสเตอร์แม่งพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ
ดูๆจากสายตาพวกแม่งแล้วงานนี้สงสัยคงจะไม่หมูแล้วว่ะ
" เก่ง กูว่าชักเม่งๆแล้วว่ะ " ไอ้แสบเริ่มออกความเห็นในวงกินข้าว
" เราก็ว่านะ เก่งจะทำไง " ไอ้กระรอกกะไอ้ลูกชิ้นทำหน้าเห็นด้วยสุดขีด
" ช่างแม่งกลัวเชี่ยไรมัน มึงไม่สู้มึงก็เหมือนไม่มีชีวิตอ่ะ " ผมพูดปลอบใจตัวเอง
ขณะที่บรรยากาศในวงสนทนากำลังตึงเครียดอยู่นั้น....
" ครูมีนักเรียนใหม่สดๆมาแนะนำ " เสียงมาสเตอร์อีกท่านเดินโอบไหล่นักเรียนสองคนเดินเข้ามาให้ห้องอาหาร
" ผมชื่อ เต๋า สุรพล เลิศปัญญา......"
" ผมชื่อ ชัย สิริชัย แซ่........" มันสองตัวผลัดกันรายงานตัว
โดยปกติ1โต๊ะแบ่งเป็นสองวง 1 วงนั่งได้ 5 คนแต่โต๊ะผมเป็นโต๊ะวีไอพี เพราะว่าได้นั่งใกล้โต๊ะกินข้าวของพวกมาสเตอร์ จิงมีคนกล้ามานั่ง แค่ วงละ4คนสองวง
" เต๋า เธอมานั่งตรงนี้ใกล้ๆนายเก่งนี่ ส่วนชัยเธอไปนั่งวงนั้น "
มาสเตอร์จัดที่นั่งให้มันสองตัว ไอ้คนชื่อชัยหน้าตามันจะแขกๆขาวๆอวบๆหน่อยท่าทางนุ่มนิ่มเหมือนกระเทย แต่ขนตาแม่งงอนเช้งเชียว แต่ประเด็นสำคัญอยู่ที่ไอ้คนที่แม่งมานั่งข้างๆผมนี่ดิ
ไอ้สองคนนี้นะถ้ามันมาเข้าเรียนตอนนี้ได้แสดงว่าแม่งเด็กเส็นใหญ่จิงๆ เพราะว่าค่ายซัมเมอร์คอร์สแม่งก็ไม่มาถ้ามันหาโรงเรียนลงไม่ได้ก็แสดงว่าพ่อแม่แม่งเงินเหลือใช้
( ค่าแป๊ะเจี๊ยะอย่างน้อยๆต้อง50000ขึ้นอ่ะ แล้วเมื่อสิบปีที่แล้วด้วยนะ ) แต่น่าจะอย่างแรกมากกว่า แล้วหน้าตาของไอ้คนชื่อเต๋านี่
ถ้าไม่เชี่ยนะผมให้ถีบยอดหน้าเลย แค่เห็นหน้าปุ๊บรู้เลยว่าไอ้นี่แม่งดาวรุ่งของความเชี่ยแน่นอน
" ครูฝากเพื่อนคนนึงนะ อย่ากัดกันล่ะ " อ้าวมาสเตอร์ปากหมาแล้วมั้ยล่ะ ผมคิดในใจนะ
" ค๊าาาาาาบบบบบบ " ผมสี่ตัวประสานเสียงกันแบบแดกดัน แล้วไอ้เชี่ยเต๋านั่นก็นั่งลง
" มึงชื่อไรวะ " มันถาม ผมแกล้งหันไปทำหน้างงๆมองหน้ากับไอ้แสบแล้วเฉย
" เราชื่อต่อ เราชื่อต่าย " ไอ้สองตัวนั่นรีบสาระแนรายงานตัว
" พ่อมึงตั้งให้เหรอ ต่อกับกระต่ายอ่ะ " ผมขึ้นเสียงกับมัน
" เราชื่อกระรอก เราชื่อลูกชิ้น " มันสองตัวเปลี่ยนชื่อทันทีเสียงอ่อยๆ
ผมพยักหน้าแบบพอใจ กับไอ้แสบแล้วกินข้าวต่อ
" แล้วมึงชื่อไรวะ " มันถามผม ผมก็เงียบอีก
" กูถามว่ามึงชื่อไร " มันเสียงเข้ม แล้วเอาไหล่มันสะกิดผม แน่ะ....ไอ้เชี่ยนี่ลองของ
" มึงถามกูเหรอ " ผมหันหน้าไปทางมันแล้วชี้หน้าตัวเอง
" เออดิวะ มึงคิดว่ากูถามใคร "
" ชื่อไม่เหมื่อนพ่อมึงหรอก " ผมตอบไม่มองหน้ามัน
" อ้าวเฮ้ยกูถามมึงดีๆนะ " มันขึ้นเสียงทำท่าขยับตัว
" มึงจะทำไมกู " ผมทำท่าขยับตัวมั่ง มันเห็นผมเอาจริง ก็เลยนิ่งไป แดกข้าวแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ส่วนผมเหรอแดกต่อแบบไม่แคร์สังคมเหมือนเดิม
" กูชื่อแสบ " แม่งแนะนำตัว ผมหันไปมองหน้ามันแบบเซ็งเป็ด
" เออ กูรู้จักแระ " มันบอก
" แล้วมึงไม่คิดจะบอกชื่อมึงกับกูมั่งเหรอวะ " มันหันมามองหน้าผมไม่กวนตีนเท่าเมื่อกี๊ คงรู้แหละว่าผมกวนตีนกว่า
" ไหว้กูสิแล้วกูจะบอก " ผมกวนประสาทมัน
" มึงคบมันเป็นเพื่อนได้ไงวะ แบบมันนี่แถวบ้านกูเรียกว่าตัวเรียกตีน " มันคุยกับไอ้แสบ
" ขอบใจ " ผมบอกมันอย่างสะใจ แม่งก็กวนตีนดีว่ะน่าคบ......อิอิ
" กูชื่อเก่ง " ผมแนะนำตัว
" เออ ก็แค่เนี้ยะแม่งทำลีลาอยู่ได้ " มันทำเหมือนโล่งใจคงอึดอัดมั้งถ้าจะต้องกินข้าวกับผมทุกมื้อ
" มึงเรียนป.6ที่ไหนมา " ผมเริ่มชวนมันคุยเพื่อลดความตึงเครียด และสงสัยมากด้วยว่าไหงแม่งมาเข้าเรียนตอนนี้ได้
" เทอมแรกเซนต์คาเบรียล แล้วกูก็โดนไล่ออก แล้วก็ย้ายไปสุรศักดิ์มนตรีแล้ว ก็จบที่หอวัง " แม่งร่ายยาว ประวัติแม่งใช้ได้ เชี่ยได้น่าคบ
" งี้มึง็แก่กว่ากูดิวะ พี่ต๋าวววววววววววว " ผมประชด
" เออ กูซ้ำชั้นไปปีนึง แล้วมึงอ่ะ " มันย้อนถามผม
" พวกกูเด็กเรียนเว้ย ใช่มั้ยวะ ไอ้แสบ " ผมหันไปถามซี๊ผม
" มั้ง " มันตอบสั้นๆแต่ได้ใจความว่า.... กวนตีน
จะว่าไปไอ้เชี่ยเต๋านี่ก็หน้าตาดีนะ หนวดเขียวเลยคงเพราะว่าแม่งอายุมากกว่าผม ตัวโตเท่าๆผมเลย จมูกโด่งคิ้วเข้ม ขนที่แขนแม่งตรึมเลย
ระหว่างที่มันนั่งกินข้าวกับผม ผมสังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง แม่งนั่งสบัดหัวบ่อยๆ เหมือนคนเมื่อยคออ่ะ เสียงกระดูกคอมันลั่นดังกึกๆเกือบทุกทีที่มันสบัดคอเลยนะ
" มึงอยากเป็นเพื่อนกูเหรอ " ผมถามทุกคนเลยว่ะตั้งแต่ไอ้แสบแล้วเพราะว่าไม่แน่ใจว่าแม่งอยากคบผมกันรึป่าว
" เออดิ เชี่ยนั่งแดกข้าวด้วยกันอ่ะ "
" งั้นกูมีข้อแม้ "
" ไรวะ "
" กูจะหาชื่อให้มึง เหมือนที่ตั้งให้ไอ้สองตัวนี่มัน " ผมเสนอ
" ชื่อไรของมึง "
" ไอ้บิด "
" ทำไมวะ "
" ก็กูเห็นมึงนั่งบิดหัวหงึกๆแม่งได้ตลอดเวลา "
" แล้วแต่มึงแล้วกัน "
" เออจิงด้วยว่ะ คิคิ " ไอ้แสบเส้นตื้นแม่งขำอีกแระ
แล้วผมก็ได้แนวร่วมมาเสริมกองทัพตะกวดได้อีกตัวนึง แล้วมันก็เป็นกำลังสำคัญและตัวแปรสำคัญของพวกผมจริงๆ
" เฮ้ยมึงย้ายไปนอนเตียงอื่น "
ผมสั่งใครแม่งไม่รู้ที่นอนถัดไปจากไอ้กระรอก
" เตียงไหนล่ะ " มันถามผม หน้าตาเซ็งสุดชีวิต
" ก็เรื่องของมึงดิ กูจะเอาเตียงนี้อ่ะ มึงจะทำไม ห๋า......."
ผมชักมีอารมณ์.....ตะคอกแม่งเลย
" สัดเอ๊ย แม่งก็ย้ายๆไปดิวะ กูไม่อยากให้ลูกพี่กูเค้ารมณ์เสียว่ะ
ไปๆซะเหอะกูขอร้องละกัน " ไอ้แสบแม่งขอร้อง นะน่ะ
แล้วไอ้เชี่ยนั่นแม่งก็หอบหมอนหอบผ้าห่มย้ายไปเตียงทางเข้าส้วมที่ว่างอยู่
แม่งเดินคอตกน้ำตาคลอเบ้าเชียว ไม่รู้จะเป็นเชี่ยไรของมันนักหนาแค่ขอร้องให้แม่งย้ายเตียง ทำท่าซะยังกะกูไปขู่ฆ่าพ่อแม่ซะงั้นอ่ะ
" กระรอกมึงไปนอนเตียงไอ้เชี่ยนั่น แล้วไอ้บิดมึงนอนตรงนี้ละกัน "
ผมจัดแจงที่ซุกหัวนอนให้น้องใหม่
" แล้วถ้ากูอยากนอนเตียงมึงอ่ะต้องทำไง " ไอ้บิดแม่งช่างกล้าถามผม
ผมค่อยเอี้ยวคอหันไปมองหน้าไอ้บิดอย่างช้าๆๆ
ด้วยอารมณ์แบบว่าไงวะ........บอกไม่ถูก
" มึงว่าไงนะ " แหม....บอกตรงๆผมไม่เชื่อหูตัวเองว่ะ
" มึงทำไม..... แค่นี้ให้เพื่อนไม่ได้เหรอวะ " แม่งเข้าใจพูดนะไอ้เชี่ยบิดนี่
" อ่อเหรอ กูให้เองถ้ากูอยากจะให้มึงไม่ต้องมาเสือกขอ " ผมขมวดคิ้วพูด
" เชี่ยเก่งแม่ง...... " ไอ้บิดส่ายหน้า ทำหน้าแบบว่าผมนี่........ไม่ได้ใจเร้ยยยย อะไรทำนองนั้น
" เพื่อนบิด..... เอามาพันนึงดิ "
ผมพูดตามองไปบนเพดานแล้วแบมือกระดิกนิ้วดิกๆๆๆๆ
" เอาไปทำไรวะ กูงงจู่ๆจะเอาพันนึง "
ไอ้บิดแม่งทำหน้างงยังกะหมาจะกินปลากระป๋องแต่เปิดไม่ได้แล้วหันหน้าไปมองไอ้แสบ ต่อด้วยหันไปมองไอ้ลูกชิ้น แล้วก็หันไปมองไอ้กระรอกที่นั่งก้มหน้าแทะเล็บฟังอยู่บนเตียงตลอด
" แค่นี้มึงให้เพื่อนไม่ได้เหร๋ออออออออออออ................ "
แววตาผมคงเจ้าเล่ห์สุดๆว่ะไอ้เชี่ยบิดแม่งคงเข้าใจแระว่าถ้าไม่ให้อะไรผมก่อนก็อย่าหวังว่าจะได้อะไรจากผมเลย นิสัยแบบนี้สงสัยติดมาจากม๊าว่ะ ...อิอิ
" เออๆเชี่ย เตียงคว...ไรวะแม่งเอาตั้งพันนึง " มันบ่นแบบไม่ได้อย่างใจมัน
" มึงจะเอามั้ยล่ะ กูขึ้นเป็นพันห้าละ " ผมแบมือแบบเดิมอีก แต่ยื่นมือชิดๆหน้าแม่งเลย
" บิดเดี๋ยวเราจ่ายให้เอามั้ย "
ไอ้เชี่ยกระรอกแม่งเสือกสาระแนหวังดีไม่เข้าเรื่อง
" โป๊ก มึงกลัวเค้าไม่รู้ว่าพ่อมึงรับจ้างขุดทองเหรอไอ้เชี่ยเหยิน "
ผมหันไปเขกหัวไอ้กระรอก แม่งตกใจซะหุบฟันเหยินแทบไม่ทัน
มันคงอยากให้พวกผมหยุดเถียงกันมั้ง
" มึงอย่าช้าเลยไอ้บิดเดี๋ยวกูขึ้นเป็นสองพัน "
" มึงนอนของมึงไปเหอะเชี่ยเอ๊ย กูกลัวนอนเตียงมึงแล้วเดี๋ยวเยี่ยวรดที่นอนว่ะ " ทีนี้มันตัดใจจากเตียงผมได้ซะที เหอๆๆๆ
ผมนอนเตียงริมสุดคับ ถัดมาเป็นไอ้แสบ ถัดมาอีกเป็นไอ้บิด ไอ้กระรอก
แล้วก็ไอ้ลูกชิ้น แต่ที่ซวยสุดๆคือ อีกด้านนึงของเตียงผม
คือห้องนอนของมาสเตอร์ศุภชาติ แถวบ้านเรียกโคตรซวยอ่ะ.....
พวกผมกะลังจะนอนกันอยู่แล้วเชียว มารแม่งมาผจญ
" เอ้าเธอขยับไปนอนเตียงนั้น ชัยเธอมานอนแทนที่ตรงนี้ "
มาสเตอร์ศุภชาติบอกไอ้ลูกชิ้น แม่งโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้อ่ะ
" มาสเตอร์คับนั่นเตียงเพื่อนผมคับ " ผมรีบเถียงในที
" เธอมีปัญหาอะไร นอนแยกกันนิดเดียวไม่ได้เหรอไง " มาสเตอร์แม่งขึ้นเสียงท่าทางแม่งตั้งใจหาเรื่องว่ะ สัดเอ๊ยแม่งราวีกูไม่เลิกเดี๋ยวเยี่ยวใส่ห้องนอนแม่งเลย....
แต่ทำได้แค่คิดในใจว่ะ
ไอ้ลูกชิ้นมองหน้าผมเหมือนจะถามว่าจะเอาไง
ผมก็เลยพยักหน้าหงึกๆเป็นการสมยอมให้มันย้ายขยับไปอีกเตียงนึง
แต่ไอ้เชี่ยกระรอกดิแม่งทำหน้า ยังกะจะตายถ้าไม่ได้นอนข้างไอ้ลูกชิ้นอ่ะ
" มึงใจเย็นๆเดี๋ยวกูจัดให้ " ผมเดินไปกระซิบไอ้กระรอก
สีหน้าแม่งเปลี่ยนเป็นดีใจแววตาเป็นประกายเชียวทีนี้
" แล้วนอนกันดีๆนะ อย่าไปแกล้งเพื่อนล่ะเดี๋ยวครูลงไปตรวจการบ้านก่อน "
แม่งเห็นกูเป็นคนยังไงวะ กูจะไปแกล้งมันทำไม
" ค๊าบบบบบบบ " ประสานเสียงกันสี่ห้าตัวเหมือนเดิม โดยไม่ต้องนัดหมาย
แล้วไอ้บ้าอำนาจแม่งก็ปิดไฟแล้วลงไปข้างล่าง
" เฮ้ยๆเก่ง มึงหลับยังวะ " ไอ้เชี่ยบิดแม่งเริ่มเคลื่อนไหวก่อนใครเลย
" หลับเชี่ยไรล่ะ เที่ยงคืนจะหลับรึป่าวยังไม่รู้เลย " ผมตอบ
" ไอ้เชี่ยที่นอนเตียงไอ้ลูกชิ้นก็อีตุ๊ดอ้วนๆที่มันมาพร้อมกูไง "
" อ่อกูรู้แระ ที่แม่งแดกข้าวโต๊ะเดียวกะเราดิ "
พูดจบผมก็ลุกเลยคับเดินย่องไปในความมืด โดยมีไอ้บิดกะไอ้แสบตามไปติดๆ
ผมก้มลงเอามือยันที่เตียงแล้วก็มองไปมองหน้ามันที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่
แล้วเอามือตบลงไปที่หน้าผากแม่ง...
" เพี๊ยะ .....อุ๊ย ใครอ่ะ ทำอะไรเนี่ย " มันสะดุ้งตกใจทำท่าจะลุกขึ้น
แต่ไอ้เชี่ยบิดแม่งเอามือกดไว้
" ใครเป็นคนต้นคิดให้มึงเสร่อมานอนเตียงนี้...ห๋า?? "
ผมถามแม่งแบบกัดฟันพูดเสียงเบาๆ
มันอึ้งทำเสียงอึกอักๆ คงไม่รู้จะตอบยังไงดี
" มึงรีบย้ายไปเลย อีกระเทยอ้วน " เสียงไอ้เชี่ยแสบแม่งเสริม
" เราจะฟ้องน้าเรา " หนอย......แม่งขู่แน่ะ
" 555 มึงฟ้องไปเหอะ น้ามึงจะมาช่วยทันมะ " ผมขำแบบสังเวชความคิดแม่ง
คิดได้ไงจะให้น้ามาช่วย .......ขำว่ะ ผมจับขาแม่งกำลังจะลากให้มันไปนอนเตียงอื่น แต่ไม่ทันไอ้เชี่ยบิดแม่งแระ
" อุ๊ย โอ๊ย อุ๊บ คิคิ อย่าๆๆๆ " ไอ้เชี่ยบิดแม่งทำระยำละ
ก็แม่งเล่นเอามือขยำนมอีตุ๊ดอ้วนซะอย่างเมามัน
" ไอ้เชี่ยนี่ มึงทำเชี่ยไรของมึงวะ "
ผมตกใจและแปลกใจในพฤติกรรมของเพื่อนใหม่ อีเชี่ยตุ๊ดนั่นแม่งก็ดิ้นๆดิกๆ ไม่รู้ว่าแม่งเจ็บหรือว่าแม่งจั๊กกะจี้ เอ.......หรือว่ามันชอบวะ
" มึงต้องใช้วิธีกูนี่รับรองแม่งได้ผล " ไอ้เชี่ยบิดพูดแล้วยิ้มมุมปาก
" แล้วมึงทำเชี่ยไรของมึง "
ผมหันไปถามไอ้แสบ ที่แม่งขึ้นไปนั่งบนเตียงกดขาอีกระเทยอ้วนเอาไว้ไม่ให้มันดิ้นซะแน่นเชียว
สีหน้าแม่งจะมันส์ซะด้วยนะ ขณะที่ไอ้กระรอกแม่งนั่งกอดหมอนนั่งดูอยู่บนเตียง
" อย่า ๆๆๆ " อีตุ๊ดแม่งชักร้องเสียงดัง
" อย่าร้องสิเดี๋ยวมาสเตอร์ได้ยิน " ไอ้กระรอกกระซิบ
แล้วเอาสองมือมาปิดปากอีตุ๊ดอ้วน
" ดีมากมึงไอ้กระรอก ไม่ใช่แม่งนั่งดูเฉยๆ "
ผมพูดไปก็อดภูมิใจในการพัฒนาของไอ้กระรอกไม่ได้
แม่งมีส่วนร่วมมั่งจะได้ช่วยๆกันอย่างน้อยทำไรได้เองมั่ง...
กูจะได้ไม่ต้องคอยบอกแม่งทู้กกกกกกกกกกก...ที
" กระรอกมึงปิดปากมันไว้นะ เดี๋ยวกูจับแม่งยกไปเตียงนู้นเลย "
ไอ้บิดบงการ
" ไอ้ลูกชิ้นมึงไปดูต้นทาง ถ้าพ่อมึงมาให้มึงร้องเหมียวๆ " ไอ้แสบสั่งมั่ง
" พรึ่บ....!!!! "
" ใครเปิดไฟทำเชี่ยไรวะ " ผมถาม แม่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย
มาแล้วครับแม่งเดินรี่มาเลย
" เธอทำอะไรกัน " ชิบหายอีกแล้ว แม่งชิบหายได้วันละหลายๆรอบ
" ป่าวคับ " ประสานเสียงตอบอีกแล้ว รีบชักมือกลับแทบไม่ทัน
ไอ้กระรอกแม่งหน้าซีดเลย มือใหม่ก็เงี้ยะอ่ะ
รู้นะว่าถ้าทำเชี่ยไรก็แล้วแต่นะปฏิเสธแม่งไว้ก่อนแต่หลักฐานแม่งมัดตัวว่ะ สงสัยกูโดนอีกแล้ว ผมมองหน้าไอ้แสบแล้วส่ายหน้าหงึกๆ
" สงสัยกูแม่งโดนอีกแล้ว " ผมพึมพำ
" ชัย... มันทำไรเธอ " มาสเตอร์ถามอีตุ๊ดอ้วน
" ปะ ปะ ป่าวคับ น้าชาติ ผม... ผม... ผม... เล่นกันครับ "
อีตุ๊ดอ้วนตอบ
" เล่นกับพวกมัน?!!! ตอนนี้เนี่ยนะ?!! "
มาสเตอร์ถามมันแบบไม่เชื่อคำตอบ
" ครับ "
ดะ ดะ ดะ เดี๋ยวนะ งงว่ะ อะไรของมันกันวะ
มันบอกว่าเล่นกันกับพวกผมอยู่ใครเล่นกับมันวะ
มันไม่ว่าพวกผมแสดงว่าแม่งชอบ แต่ที่สำคัญ ใครวะ?......น้าชาติ!!
พวกผมงงกันเป็นควายฉงนเลย ใจเสียอีกตะหาก
ชิบหายแล้วกูเล่นงานโจทก์กูเต็มๆเลยนี่หว่า สงสัยงานนี้แม่งเจอหนัก
" อย่าให้รู้นะว่าพวกแกแกล้งหลานครู "
มาสเตอร์ศุภชาติพูดแล้วชี้หน้ามาที่ผม ผมทำท่าหลบแล้วชี้ต่อไปที่ไอ้บิด
" ผมป่าวคับ ผมแค่ยืนดูเฉยๆ " เสียงไอ้กระรอกครับ
ผมสามตัวหันไปมองหน้ามันพร้อมกัน ไอ้เชี่ยนี่รีบเอาตัวรอดเลยนะมึง ทั้งๆที่แม่งตัวดีเลย น้ำลายอีอ้วนที่มือมันยังไม่แห้งเลยด้วยซ้ำ
" ไม่มีไรแล้วครับ น้าชาติไปทำงานต่อเหอะ "
อีอ้วนรีบสิ้นสุดเหตุการณ์ด้วยคำพูดมันแล้วหยิบผ้าห่มทำท่าจะย้ายเตียงกับไอ้ลูกชิ้น
" ชัยเธอจะทำอะไร " มาสเตอร์ถาม
" ย้ายไปเตียงนี้คับ เตียงนี้ของลูกชิ้นคับ " อีอ้วนมันตอบ ทำตัวเป็นคนดี
ท่ามกลางรอยยิ้มอันสมหวังที่แสนเจ้าเล่ห์ของไอ้กระรอก....
แล้วไฟก็มืดลงอีกครั้ง
" มึงนอนยังวะ " ไอ้เชี่ยบิดแม่งเอาอีกแล้ว
" ไอ้เชี่ยเมื่อกี๊เกือบไปแล้วนะมึง ยังไม่เข็ดนะไอ้สัดนี่ " ผมด่ามัน
" มันนิสัยดีเหมือนกันนะมึง น่าคบนะเว้ย "
ไอ้เชี่ยแสบแม่งโผล่หัวมาพูดระหว่างเตียงผมกับเตียงไอ้บิด
" โป๊ก... " ผมเขกหัวแม่ง
" ไอ้เชี่ยโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียงกูตกใจหมด "
ผมด่าไอ้แสบที่กำลังเอามือถูหัวหงึกๆ
" จิงๆนะมึง " ไอ้แสบแม่งย้ำ
" ไม่เอาอ่ะ กูไม่ชอบคบตุ๊ด " ผมรีบปฏิเสธ
" เอาน่าเชี่ยเอ๊ยนมแม่งใหญ่นะมึง คิคิคิ " ไอ้เชี่ยบิดหัวเราะชอบใจ
" ไม่เอาอ่ะ ไงกูก็ไม่คบแม่ง กูจะเล่นแม่งหนักๆเลย เพราะกูเกลียดน้ามัน
" ผมอารมณ์ชักเริ่มเสียละ
" ไรวะ มันคนละคนกันนะมึง คิดไรมากวะ เอาไว้เป็นไม้ประดับน่ะ
จิงป่าววะไอ้แสบ " ไอ้บิดทำเสียงอ้อนๆแล้วหันไปถามไอ้แสบ
" จบๆๆ มึงไม่ต้องพูดเลย กูนอนแล้วไอ้เชี่ยเอ๊ย "
ผมหันหน้าไปอีกทางแล้วนอนอย่างรมบ่จอย
" แม่ง....กูล่ะเซ็งว่ะ "
ไอ้บิดพูดจบล้มตัวลงนอนแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตัว
ส่วนไอ้เชี่ยแสบก็คลานดุบๆ กลับไปนอนที่เตียง
.............................................................................
ปล.ไอมิ้นรีล่าง ระวังอย่าเสพ นิยายเกินขนาด เดียวจะช็อคคาเล้า แอร๊ยยยย อนาถ
หัวข้อ: เรื่องลับโรงเรียนดัดสันดานCredit:badmaner (18/03/11) P.179 "เจ็ด-จุด-เจ็ด" (อ่าน 1049044 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก