หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[HadsaNah]

ตอนที่ 56 ส่วนหนึ่งของกันและกัน

คุณเคยไหมเวลาที่คุณรู้สึกแปลกๆ รู้สึกว่าอีกคนกำลังคิดอะไรบางอย่างแบบที่เราคิดอยู่ และสิ่งที่เขาพูดในขณะนี้มันเป็นเรื่องที่เรากำลังคิดอยู่เหมือนกัน ความรู้สึกที่ประหลาดใจว่าเขารู้ได้ยังไงว่าเราคิดเรื่องนี้อยู่ เพราะสิ่งที่เขาพูดออกมา มันตอบคำถามในใจ ตอบคำตอบของความคิดที่เราคิดอยู่นี้ และเมื่อถึงเวลาขณะนี้ ขณะที่เขาพูดมันขึ้นมา คุณจะบ่ายเบี่ยงหรือหาข้อแก้ตัว แบบแปลกๆ จนตัวคุณเองก็แปลกใจว่าพูดแบบนั้นไปได้ยังไง แต่สุดท้ายแล้วคุณเองนั่นหล่ะที่ดีใจ เพราะสิ่งที่คุณคิดนั้น เขาเฉลยออกมาแล้วว่าเขารู้สึกยังไง   

"นี่เฟย .... เพื่อนพี่"  คำๆ นี้ มันคงยังสะท้อนก้องกังวานอยู่ภายในหูของผม เวย์มันคงยังไม่กล้าที่จะบอกคนรอบๆ ตัวมันว่าผมคือใคร ก็จริงหละ ขนาดเพื่อนๆ ที่เล่นบาสด้วยกัน ที่ดูออกว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน เวย์มันกลับยังไม่พูดให้แน่ชัดไปเลยว่าผมกับมันเป็นอะไรกัน

มันอายหรอ?

มันกลัวหรอ?

มันไม่กล้าหรอ?

หรือว่ามันเขิน?

คำถามมากมายเกิดขึ้นขณะที่ผมอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำบ้านของเวย์ แต่ถึงยังไงเวย์มันก็รักผม วันนี้มันแสดงให้ผมเห็นว่ามันรักผมแค่ไหน มันเริ่มเพิ่มพื้นที่ของผมในชีวิตของตัวของมันมากขึ้น มันต้องการให้ผมเรียนรู้มันมากขึ้นไปอีก ตอนนี้มันอาจจะยังไม่ได้บอกเพราะเหตุผลใดตัวผมเองก็ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ แต่ผมรู้สึกได้อย่างเดียวว่า ผมกำลังจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมัน ถึงจะทีละน้อย แต่มันก็จะมากขึ้น และมากขึ้นไปเรื่อยๆ

แต่ลึกๆ แล้วความกลัวก็ยังคงสะท้อนอยู่ภายในจิตใจอันอ่อนไหวและเปราะบางของผม

ผมอาบน้ำเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ คนตัวโตที่ผมรักปรี่เข้ามาหาและกอดผมอย่างอบอุ่นอุ่น

"รอเวย์พร้อมก่อนนะครับ เดี๋ยวเวย์จะบอกทุกคนว่าเฟยคือแฟนเวย์" เสียงทุ้มต่ำที่เซ็กซี่และอบอุ่น ดังกังวานอยู่ข้างหูของผม ถึงแม้เวย์จะหยุดพูดไปแล้ว แต่คำทีพูดมันยังคงกังวาลและส่งเข้าไปในจิตใจ

ผมไม่รู้ว่าเวย์รู้ได้อย่างไรว่าผมคิดเรื่องนี้อยู่ หรือเวย์ก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ผมนึกไม่ถึงแค่นั้นเอง นึกไม่ถึงว่าเวย์จะบอกกับผมแบบนี้ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ที่จะทำให้ความกลัวที่หลงเหลือในจิตใจถูกขจัดไปหมดสิ้น หมดสิ้นจริงๆ แต่ผมก็ยังแปลกใจอยู่ลึกๆ เหมือนกันว่ามันรู้ได้อย่างไรว่าผมกำลังคิดอยู่ มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ แต่ผมต้องบ่ายเบี่ยงมันซะ เพราะถ้าผมยอมรับหรือคล้อยตาม มันจะกลายเป็นว่าผมเก็บเรื่องนี้มาคิด

"เป็นอะไรเนี่ยเวย์ ไม่สบายหรือเปล่า" ผมต้องเปลี่ยนอารมณ์ ทั้งๆ ที่ในใจจริงๆ ดีใจสุดๆ แต่ต้องพยายามกลบเกลื่อนไว้ ไม่ให้เวย์รู้

"รอเวย์หน่อยนะ เวย์สัญญา" เวย์ปล่อยผมจากอ้อมกอด พร้อมกับชูสามนิ้ว แบบลูกเสือสามัญ

โอ้ย ไอ้เวย์แค่นี้ก็พอแล้ว แค่นี้เฟยก็รักเวย์จะแย่แล้ว ทำไมต้องทำท่าน่ารักขนาดนี้ด้วยน้า..

สุดท้ายกลายเป็นผมซะเองที่เป็นฝ่ายเขิล ผมเดินเข้าห้องเวย์ โดยมีเวย์เดินตามมา ผมนั่งบนเตียงนอนเป่าผมกับพัดลม เวย์เดินไปหยิบกีตาร์ตัวโปรด ก่อนที่จะเดินมานั่งข้างหน้าผมกลางหว่างขา ยื่นมือซ้ายมาลูบแก้มด้านขวาผม ลูบวนไปวนมา มันคงอยากให้ผมอ้อนมันหละมั้ง

ผมขยับหัวตามแรงลูบของมือ เพื่อให้แก้มถูกับมือมันมากขึ้น ผมมีความสุขจังในเวลานี้ มีมันอยู่ข้างๆ แบบนี้


สักพัก เวย์ค่อยๆ เอานิ้วชี้แหย่เข้ามาในหู เริ่มแกล้งผม ผมพยายามเบือนหัวออกมันก็ตามมากขึ้น ไอ้ห่านิ แมร่ง เริ่มกวนตีนอีกแล้ว.....

มันหัวเราะนิดหน่อยก่อนที่จะ เริ่มขึ้นอินโทรกีตาร์

ตรึ้ง.................................

ตรึง.................................


คลิกด้วยเน้อ

เธอคือดาวที่สวยงาม สุกสกาวแสนไกล

อยากเอื้อมมือคว้าเธอเก็บไว้ อยากโน้มใจมาเคียงกัน

แต่ความจริงที่ฉันเป็น เป็นแค่เพียงเม็ดทราย

หมดราคาไม่มีความหมาย ได้แต่มองเธอตรงนี้

* แม้ไม่เลิศเลอ แต่ฉันก็มั่นคง และจะซื่อตรงกับเธอเรื่อยไป

โลกนี้จะเปลี่ยนแปลง ฉันไม่เปลี่ยนใจ

จะรักตลอดไป อย่างไรคนๆนี้ (ก็จะรักเธอ)

ไม่ได้คอยอยู่ใกล้เธอ แต่ห่วงเธอทุกวัน

ไม่ใช่คนพูดจาอ่อนหวาน แต่ทุกคำจริงใจ

ไม่เคยมีคำสัญญา แต่เธอจงเชื่อใจ

สิ่งที่ฉันไม่เคยหวั่นไหว ก็คือใจดวงนี้

(ซ้ำ *)

(ซ้ำ * , *)


น้ำตา......

มันไหลออกมาตอนไหนไม่รู้ รู้แต่เพียงแค่ว่าน้ำตานี้มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเจ็บปวด น้ำตาแห่งความทรมาร แต่มันเป็นน้ำตาที่เกิดจากความสุข ความสุขจริงๆ ความสุขแบบที่มากมายและท่วมท้นจนทำให้มันไหลออกมา  ตลกดีเนอะ ดีใจก็ร้องไห้ได้ด้วยเหมือนกัน ผมพึ่งจะรู้นะเนี่ย

ตอนเวย์ร้องท่อนสุดท้ายผมก้มตัวลงไปกอดคอเวย์ และค่อยๆ โยกไปตามจังหวะกับมัน พร้อมกับน้ำตาที่ไหนออกมาเพราะความเต็มในหัวใจ

เวย์เล่นเพลงจนจบ ก่อนที่จะหันหน้ากลับมาหาที่ผมก่อนที่จะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเอาบางสิ่งบางอย่างออกมา

O

แหวนสแตนเสลเนื้อหนาวงหนึ่ง เผยให้ผมเห็นขณะที่เวย์ค่อยๆ แบมือตรงหน้าผม

"ห้ามถอด เคป่ะ" เวย์พูดกับผม แต่ไม่ได้พูดแบบอบอุ่น แต่คำพูดที่เวย์พูดตอนนี้เป็นเสียงที่คล้ายๆ กับขอร้อง หรือคำสั่งก็ไม่ปาน

ผมหละงงกับอารมณ์ที่เปลี่ยนขึ้นเปลี่ยนลงของมันจริงๆ เวลาที่ให้แหวนกันน่าจะพูดโรแมนติกๆ หน่อยสิ นี่อะไร ห้ามถอด... โห่ แต่แค่นี้ก็พอและ ต่อให้มันไม่พูดอะไรเลยผมก็ไม่ถอดอยู่แล้ว

มันค่อยๆ สวมแหวนเข้าที่นิ้วผมอย่างช้าๆ สวมเสร็จก็จูบลงตรงแหวนกับนิ้วผมอีกครั้งหนึ่ง

"แล้วของเวย์ไม่มีหรอ?" ผมถามย้อนกลับ ทำไมซื้อมาวงเดียวหละ

"เวย์ไม่ชอบใส่แหวน เดี๋ยวค่อยรอให้เฟยซื้อไรให้แทนแล้วกัน.. ดีป่ะ" เวย์ทำหน้าครุ่นคิดนิดหน่อยแล้วค่อยตอบกลับกับผม

เอาแล้วไง แล้วผมจะซื้ออะไรให้มันดีหละเนี่ย แหวนก็ไม่ชอบใส่ สร้อยคอหรอ? ผมก็ไม่เห็นมันใส่นินา ช่างเหอะ เดี๋ยวค่อยถามก็แล้วกัน ตอนนี้อย่าพึ่งไปขับฟิวส์เลยดีกว่า กำลังหวานได้ที่เลย

"เวย์ไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้มานอนกอดกัน กอดกัน" มันพูดพร้อมกับลุกขึ้นมากอดผมแล้วเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา ตอนพูดคำว่ากอดกัน

มันชักจะเหมือนเด็กเข้าไปทุกทีๆ สรุปว่าผมจะมีแฟนหรือจะมีลูกกันแน่เนี่ย กลุ้มใจจัง แต่ก็เอาเหอะ มันน่ารักนี่นา ให้อภัยๆ

ตอนนี้เวย์ไปอาบน้ำแล้ว ผมจึงมีเวลาเดินสำรวจห้อง คราวที่แล้วที่ผมมา ผมก็ไม่ได้ดูอะไรมากมาย ผมเดินหยิบนุ่นหยิบนี่ขึ้นมาดู อัลบั้มสมัยเรียนม.ปลาย   เฟรนชิฟที่เพื่อนๆ เขียนให้ ผมค่อยๆ บรรจงเปิดทีละหน้าๆ อ่านที่ละบรรทัดที่เขียน ประวัติส่วนตัวที่บ่งบอกถึงความเป็นตัวมัน สิ่งที่มันชอบหรือไม่ชอบ สิ่งที่อยากได้ในอนาคต ความเฟ้อฝันต่างๆ นิสัยที่มันเป็น และสุดท้ายคนรักในแบบฉบับที่มันต้องการ

---- กรูชอบปกป้องแฟนกรู กรูอยากให้เขารู้ว่ากรูแข็งแรง  (ทั้งแข็งด้วยแล้วก็มีแรงด้วยนะเว้ย ไม่ใช่ขาดอย่างใดอย่างหนึ่ง) กรูอยากให้เขารู้ว่ากรูดูแลเขาด้ายหว่ะ กรูอยากได้แฟนตัวเล็กๆ กว่ากรู (ถ้าแมร่งตัวใหญ่กว่ากรูได้เนี่ยกรูไม่เอามาทำแฟนหรอกเนอะ) แล้วกรูก็อยากกอดเขาทุกวัน กรูว่านะกรูต้องหายากแน่ๆ เพราะกรูนอนกรน แถมตัวหนักอีกต่างหาก ถ้ากรูกอดเขาแล้วเขาจะนอนได้หรอวะ  เชี่ย... แต่กรูจะหาให้ได้คอยดูกรูดิ  (เพราะอะไรกรูถึงมั่นใจรู้ป่าว... เพราะกูหล่ออะดิ หล่อขั้นเทพด้วย) ----

หลังจบบรรทัดที่ผมอ่าน ผมเห็นเพื่อนมันเขียนด่ากันยกใหญ่ ผมอ่านไปขำไป แต่จะว่าไป ผมก็เป็นอย่างที่มันต้องการเหมือนกันเนอะ มิน่ามันถึงรักผมขนาดนี้

ผมอ่านไปเรื่อยๆ จนหมดเล่ม และต่อด้วยภาพถ่ายในอัลบั้มรูป ผมเห็นมันไปนุ่นไปนี่ เห็นมันยิ้ม เห็นขณะต่างๆ ที่มันทำนุ่นทำนี่ เหมือนผมได้เรียนรู้มันมากขึ้น ผมเริ่มจะรู้ว่ามันต้องการอะไร ต้องการสิ่งไหน ชอบสีอะไร สังเกตจากการดูรูป อ่านนุ่นอ่านนี่ ตอนนี้ผมเข้าใจมันมากขึ้นกว่าเดิม และผมกำลังก้าวเข้าไปในชีวิตคนๆ หนึ่งมากขึ้นกว่าเดิมด้วย และผมก็เต็มใจที่จะเรียนรู้มันมากกว่านี้ เพราะผมจะรักมันให้มากกว่านี้

เวย์อาบน้ำเสร็จผมยังคงดูรูปอยู่ เวย์เดินเข้ามาพร้อมกับผ้าเช็ดหัวผืนเล็กและก้มหัวลงเป็นการบอกให้ผมเช็ดหัวให้

ผมค่อยๆ เช็ดอย่างแผ่วเบาและถนุดถนอม สงสัยผมชักจะอินกับบทรักและความหวานที่มีต่อเนื่องมากเกินไปหน่อยและ  เช็ดเบาๆ แบบนี้หัวมันจะแห้งได้ไงเนอะ... ผมนี่ท่าจะบ้าและ

ผมเช็ดแรงขึ้นจนผมเริ่มแห้ง เวย์ล้มตัวลงมาทับผมตอนนี้หน้าผมกับเวย์ห่างกันไม่ถึงคืบ

ดวงตาที่จ้องมองผมอยู่มันเหมือนกับจ้องเข้าไปภายในจิตใจ กลิ่นแชมพูอ่อนๆ ปะทะจมูก คิ้วเข้มๆ ตอนนี้อยู่ต่อหน้าผมเพียงแค่ไม่กี่นิ้ว และระยะห่างเริ่มลดลงเรื่อยๆ ริมผีปากประกบกันส่งผ่านความอบอุ่นของกันและกันมากขึ้น ริมผีปากที่สัมพัสกันตอนนี้เริ่มเพิ่มความเร่าร้อนและความโหยหามากขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นหนาและลิ้นเรียวเล็กค่อยๆ พัวพันกันทีละน้อยและทวีความรุณแรงเพิ่มมากขึ้น ผ้าเช็ดหัวที่ค้างอยู่ในมือของร่างเล็กถูกปล่อยทิ้ง และมือเรียวเล็กนั้นค่อยๆ สัมผัสโอบกอดร่างที่อยู่บนตัวของเขา

เสื้อผ้าในตอนนี้เหมือนเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ ร่างเล็กและร่างหนาค่อยๆ ผลัดกันถอดของกันและกันออกเพราะว่าในเวลานี้ไม่ต้องการมันแล้ว

"อือ... อาร์...." เสียงครางในลำคอของร่างเล็ก ค่อยๆ เพิ่มความดังมากยิ่งขึ้น ขณะที่ลิ้นหนาค่อยๆ ลากผ่านยอดที่แข็งเป็นไตด้านซ้าย และวนเวียนเหมือนกระหายมานาน เสียงครางในลำคอ ยิ่งดังมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อร่างหนาค่อยๆ ลากผ่านลงมาต่ำเรื่อยๆ จนต้องใช้มือใหญ่ข้างซ้ายขึ้นมาปิดป้อง เพราะกลัวบุคคลข้างนอกจะผ่านมาได้ยิน

สะโพกเล็กแอ่นรับอารมณ์ขณะที่ลิ้นหนาค่อยๆ ลากผ่านไปมาบริเวรรูเล็กบนช่องท้อง เล็บบนนิ้วเรียวยาวเริ่มกดลงบนเนื้อที่แข็งแกร่ง และผ้าปูที่นอนที่ตอนนี้ยับเนื่องจากแรงดึงจากนิ้วที่เรียวยาวอีกข้าง ความเร่าร้อนเริ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับมือหนาที่ปิดปากร่างเล็กอยู่ไม่ปล่อย เพราะตอนนี้ร่างเล็กอารมณ์กระเจิดกระเจิงจนยั้งไม่อยู่แล้ว

สายตาที่เว้าวอน ลมหายใจที่หอบถี่ เนื้อตัวที่สั่นระริกเพราะความต้องการ เนื่องจากคนตรงหน้าในตอนนี้ทำให้เขาแทบคลั่ง ร่างหนากระตุ้นทุกจุดอ่อนของร่างกายของร่างบาง รอยประทับเล็กๆ เป็นจุดๆ ห่างๆ กันเพื่อย้ำให้เห็นว่าเขาเป็นเจ้าของเพียงคนเดียวของร่างกายเล็กตรงหน้านี้ ร่างเล็กเริ่มทวีความหยากมากขึ้น จนไม่สามารถระงับอารมณ์ที่เกิดขึ้นได้แล้ว

"อย่าทรมารเฟยเลยเวย์ เฟยขอร้อง" คำพูดที่อ้อนวอน ออกจากปากของร่างเล็กที่ตอนนี้สั่นระริกด้วยความต้องการ

"แค่เวย์เท่านั้น สัญญาดิ" ร่างหนาที่ตอนนี้จ้องหน้าร่างเล็กอย่างจริงจัง เอ่ยบอกถึงข้อตกลง  หากร่างเล็กไม่ตอบตกลงหรือ ตอบในสิ่งที่ร่างหนาพอใจ คงจะไม่ดำเนินต่อแน่ๆ

"สัญญา.. เฟยสัญญา.." ร่างเล็กพูดอย่างจริงจัง

ร่างหนาค่อยๆ หยิบกล่องเล็กๆ ออกจากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับหล่อลื่นที่ยังไม่ได้แกะอีกกล่อง แกะอย่างรีบร้อนและจัดการให้เข้าที่ ก่อนที่จะค่อยๆ บรรจงเบียดความแข็งแกร่งของตนเองเข้าไปที่ร่างเล็กอย่างแผ่วเบา

เสียงครางดังมากขึ้น เมื่อความแข็งแกร่งของร่างหนาเบียดเข้าไปจนใกล้จะหมด ร่างหนาต้องปิดปากร่างเล็กอีกครั้ง เพราะกลัวจะมีคนอื่นรับรู้ว่ามีความเร่าร้อนภายในห้องนี้

เมื่อทุกอย่างเข้าที่มากขึ้น ร่างหนาจึงค่อยๆ ขยับเข้าออกและเริ่มเพิ่มความเร็วมากขึ้น นิ้วมือเรียวเล็กค่อยๆ กดปลายเล็บลงบนเนื้อด้านหลังของร่างหนา ร่างหนาเริ่มรู้สึกเจ็บมากขึ้นจนต้องรวบมือทั้งสองของข้างของร่างเล็กด้วยมือที่แข็งแกร่งอีกข้าง ไว้เหนือหัวของร่างบางเอง ก่อนที่จะเพิ่มความรุณแรงและความเร็วจากสะโพกด้านล่างมากขึ้นเรื่อยๆ ความเจ็บจากมือที่ปิดปาก เนื่องจากร่างบางกัดเพราะต้องระงับความรู้สึกเพื่อมิให้ออกเสียง ร่างบางต้องเกร็งร่างกายมากขึ้นเพื่อรองรับอารมณ์จากร่างหนาที่่ส่งมาอย่างรุณแรงและรวดเร็ว ยิ่งทำให้สัมผัสด้านหลังเพิ่มความบีบรัดมากยิ่งขึ้น ร่างหนารู้สึกถึงความบีบรัดมากขึ้นจนรู้สึกไม่ไหวเร่งความรุณแรงจนผิดเพื้ยน และสงบลงในที่สุด แรงบีบรัดจากด้านหลังเริ่มน้อยลง พร้อมกับเสียงเหนื่อยหอบจากทั้งสองคน แรงกัดจากร่างบางเริ่มน้อยลงตามพร้อมกับแรงกดจากมือทั้งสองข้างของร่างหนา ก่อนที่ทั้งสองร่างจะนอดกอดกันอย่างอบอุ่

[||WiTHOuT_YoU||]

 
จิ้ม นะห์

โป้งไว้ก่อน เด๊วไปอ่านเน้อ

เวย์เจอคำถามนี้เข้าไป จะตอบไงหละเนี่ย

เจอคำถามตอบยากอีกหละ งานเข้าๆ

 

[ลูกหมีน้ำแดง]

มาแล้ว  เดี๋ยวไปอ่าน

[HadsaNah]

แต่ร่างบางยังคงสั่นระริกเล็กๆ ก่อนที่จะสลับตัวเองขึ้นมาอยู่ด้านบน แต่ความแข็งแกร่งของร่างหนาซึ่งยังไม่ลดลงไปมากมาย

ร่างบางค่อยๆ พรมจูบไปทั่วไบหน้า ริมผีปากประกบกันอีกครั้ง ความเร่าร้อนค่อยๆ ทวีเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสะโพกเล็กที่โยกไปมาอย่างชำนาญ มือใหญ่ค่อยๆ จับสะโพกเพื่อบังคับจังหวะที่ตนเองต้องการจากช้ากลายเป็นเร็ว จนกระทั่งเหนื่อยหอบอีกครั้ง ร่างบางเหนื่อยหอบอีกครั้งเนื่องจากอารมณ์ของร่างหนาที่ส่งผ่านมาอย่างต่อเนื่อง จนรู้สึกต้องพัก

เมื่อร่างบางรู้สึกดีขึ้นแล้ว จึงเริ่มบทรักที่รุณแรงและเร่าร้อนอีกรอบ แต่ที่แตกต่างของครั้งนี้คือ ร่างหนามีข้อตกลงกับร่างบางบางอย่าง

"ถ้าเฟยไม่เสร็จ เวย์จะหยุดทำ" ......

ซึ่งเป็นสัญญาณให้ร่างบางตอนนี้ที่ต้องการแต่เรื่องแบบนี้ ต้องทำตาม เนื่องจากหยุดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านนี้ไม่ได้ ร่างหนาต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ทั้งๆ ที่ตนเองก็เกือบจะเหนื่อยหอบอีกรอบ แต่ก็ต้องพยายามห้ามเพื่อรอจนกว่า ร่างบางจะเหนื่อยหอบบ้าง จนสุดท้าย ร่างบางก็สำเร็จ เหนื่อยหอบ พร้อมๆกับร่างหนาจนได้

เราต่างพลัดกันไปล้างร่างกาย เพราะกลัวว่าแม่ของเวย์จะรู้

น้ำที่ไหนผ่านร่างกาย มันทำให้ผมเริ่มคิดเรื่องเมื่อครู่ ตอนนี้อาการสั่นของผมมันหายทันที ซึ่งมันไม่เคยเป็นมาก่อน หรือเป็นเพราะว่าผมเสร็จหรือเปล่า ผมยังคงงงกับอาการแบบนี้ ทุกๆ ทีถ้าผมเกิดอาการแบบนี้ ถ้าผมไม่สลบไป ก็ต้องมาอาบน้ำเพื่อให้หายสั่น แต่นี่ผมกลับหายสั่นเอง หรืออาจจะเป็นเพราะการเสร็จของผมหรือเปล่า แล้วทำไมเวย์ต้องบังคับให้ผมเสร็จด้วย ผมไม่เข้าใจ

แต่ผมก็ให้คำตอบไม่ได้อยู่ดี ผมจึงเลิกคิดและเดินกลับมาที่ห้อง เพื่อให้เวย์ไปล้างร่างกายบ้าง

เวย์เดินเข้ามาในห้องหลังจากล้างตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"ทำไมเวย์ต้องให้เฟยเสร็จด้วยหละ" ผมเริ่มเปิดประเด็นถามทันที





มันหายไป โพสอักษรยาวเกินมั้ง ต่อตรงนี้แล้วกันนะ




^
^
^

นี่แหนะ จิ้มๆ ๆ ๆ

สุดท้าย ก็ ร้อย หน้าแล้ว

ยินดี กับ ตัวเอง ที่ มาถึงร้อยหน้าได้

วุ้ว ปลื้มสุดๆ กับงานเขียนครั้งแรก

ขอโทษที่นะคับที่หายไปนาน เนื่องจากปัญหารุมเร้า

สอบ ตามมาด้วยทำเรื่องจบ ทำเรื่องจบก็ตามมาด้วยเครียร์เรื่องฝึกงาน

แล้วก็ไล่เก็บเกรดอีก จบมาก็ไม่มีงานทำ พ่อกำลังจะส่งไประยองไปคุมงานที่นั่น

ไปสอบใบขับขี่มา เหนื่อยมากๆ ช่วงนี้ วุ่นวายมากๆ ไงก็อย่าพึ่งหนีหายกันไปนะครับ

ตอนนี้ยาวหน่อย ถือว่า ชดเชย ถึงจะชดเชยเวลาที่หายไปไม่ได้ แต่ก็กลับมาพร้อมกับความยาวนะคร้าบ

แล้วก็ พรุ่งนี้ต่อให้แน่นอนครับ ยาวๆ สัญญา

รักทุกคน มิส ทุกคน ตอนนี้แอบหวานเล็กๆ อ่านแล้วก็อินหน่อยนะครับ

[epochii_upfun]

^
^
^
 

แอร๊ยยยยยยยยยย เส็ดเปงครั้งแรกในชีวิตเรยป่าวเนี่ย

ในที่สุดไอเฟยก้อเส็ดแว้ววววว
แต่รู้สึกเวย์เร่าร้อนไปไหน  
 

[sakiko]

 

[wan]

 :mc4:ฉลองหน้า 100 ยินดีด้วยกับความสำเร็จ ทั้งเรื่องเรียน ความรัก และเรื่อง ( นิยาย )

+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ นะห์

[OhhO16]

นึกว่ามีสองตอน 555  ดีใจด้วยน้องชาย 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

นัมเบอร์ 1990

หน้า 100

โว้วววววว
ขอให้เรื่องนี้เจริญๆ
 

[andy_kwan]

ดีใจด้วยนะกับหน้า 100
นู๋นะห์ได้ A ทุกตัวนะจ๊ะ

[mist]

 


ยินดีด้วยกะหน้า 100 จ้า 

[in_blu]

 

[thaitanoi]

   ยินดีกับการขึ้นหน้า 100 ด้วยนะครับ ขออวยพรวันเกิดย้อนหลังด้วยนะครับ รวมทั้งแสดงความยินดีกับการจบการศึกษาและมีงานทำด้วย ชีวิตคือการต่อสู้ครับเป็นกำลังใจให้นะครับ

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ฉลองหน้า 1 0 0 ด้วยยยย

พร้อมกับฉลองที่ในที่สุดเฟยก็เสร็จ

 

[tae1234]

 


มารอตอนหน้าคร้าบบบผม

 

[Millet]

100 หน้า กว่าจะเสร็จ!!!

[jokirito]

^
^
^
คิดเหมือนกันเลย
เฟยเสร็จซะที

[nana]

น่ารักมากๆ

[kaewpoo]

น่ารักมาค้า ชอบมากอิจฉาด้วย

[j4c9y]

ร้อยแล้วๆ

[N19T]

ชอบเวย์ที่คำนึงถึงความรู้สึกของเฟยค่ะ แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ บนเตียง ( หื่นไปป่าวฟระเนี่ย 555+ )
แต่มันก็สะท้อนให้เห็นว่า เวย์ไม่เห็นแก่ตัวค่ะ และชีวิตที่คำนึงถึงคู่ชีวิตอีกฝ่ายแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มันก็จะทำให้ชีวิตคู่ยืนยาวขึ้นนะ

[three]

รักกันให้ยาวนานนะพ่อคุณ

[Yokung]

หึหึหึ....(หัวเราะแบบไม่บอกจุดประสงค์ใดๆ แต่มีเลสนัย - -+ )

[astral]

ดีจังที่เฟยได้รุ้จักรักที่แท้จริงในที่สุด แล้วทีนี้จะจัดการยังไงกับมารทั้ง 6 ดี

 

[HydrA]

หวานๆแบบนี้ชอบ
แล้วกับพี่ๆทั้ง6ต้องเคลียกัน
อีกมั๊ย

[iGiG]

มาไม่ทันฉลอง 100 หน้า

งั้นขอฉลองหน้า 101 แทน เย้ 

ตอนนี้หวานเจี๊ยบ 

[sexyman]

 

อร๊ายยยยยยยยย

มาไม่ทันหน้า 100

ไม่เป็นไร  101 ก็ได้ว่ะ

[both^^]

หวายยยยยยยยย
ฉลองไม่ทัน 100 หน้า

[aa_mm]

ทำไมถึงกดมาอ่านเรื่องนี้เนี่ย 

น้องเฟยน่าสงสารที่สุด 

เที่ยงคืนแล้ว พรุ่งนี้ทำงาน อยากอ่านต่อ

ทำไงดี ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เด่วพรุ่งนี้ มาอ่านต่อนะ

น้องเฟย + น้องเวย์ สู้ ๆ 

[Poes]

ในที่สุดเฟยก็เสร็จจริงๆ  แล้วจะติดตามต่อนะ