หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[maabbdo]

ค้างได้อีกนะเนี่ย

น้องนะห์พักเยอะๆนะ  เพราะคงฟ้าเหลืองอย่างที่บอกใช่ม๊ะ

 

[YANIZAxx™]

กลับมาทำไม๊...ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว!!!!!!!!!!!!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไอ่พี่ซี...กลับมาสร้างความร้าวฉานเพื่อ???


เฮ้อ...เสียดายถุงกับข้าว

5555+

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ตอบกันโคตะระจะเร็ว

ไม่ทันเลยตรู -*-

[┗◎┗◎]

เอาแล้วววว กำ - -"

[jokirito]

ฮือ มันมาอีกแล้ว กลัวง่ะ อย่าโดนอะไรอีกนะเฟย
แค่ไม่เคยหลั่งนี่ก็เศร้าพอล่ะ
ให้มันไปเอากับตุ๊กตายางนู่นไป๊!!! แม่ม เลวไม่มีที่ติ

[in_blu]

กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

มันกลับมาทำม้ายยยยยยยยยยยยยยย ไอ(เพ่)ซี

แล้วเฟยอะนะ ทำไมไม่ชวนพี่ๆ ไปด้วยหาาาาาาาา   



ปล. ลป. ไม่ค้างเลยคร่ะ ไม่เลย 

[[€]ŝĊörŦ]

ปัญหาเดิมยังไม่ทันจบไปเท่าไหร่

ปัญหาซ้ำซาก บุคคลเดิมๆ กลับเข้ามาอีก

เวรกรรมแท้ๆ หนอ

      

[N19T]

ชอบฉากตอน เวย์กับเฟย ขึ้นรถเมล์ค่ะ ...
เวย์น่ารักนะ มีการให้เฟยจับแขนตัวเองแทนราวด้วย แถมยังเบ่งกล้ามนิดๆ ให้รู้ว่าตัวเองแข็งแรงอีก 555+
เป็นใคร ก็คงปลื้มนะ ที่แฟนตัวเองเอาใจใส่ ดูแลขนาดนี้

ส่วนไอพี่ซี เป็นอะไรมากมั้ย ทำแต่ละอย่าง มิน่าได้รับการอภัยเลย ... จะมีวันที่สำนึกเองได้บ้างมั้ย

[ไฉไล]

แอร๊ยยยย  อิพี่ซี นี่ พระเอกหรือผู้ร้ายเค่อะ  ร้ายได้โล่ห์ เลยนะเค่อะ   

ฉุดนายเอกขึ้นรถ และปลุกปล้ำนายเอกอีกรอบป่ะเค่อะ 

[● MaYa~Boy ●]

เอาอีกและ

เจออย่างนี้อีกและ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
มันจะเลสวไปถึงไหนกันน๊าพี่ซีเนี่ย
ฟ้าเหลืองอะไม่เคยหรอเพราะมานฟ้าสว่างก่อนทุกที อิๆ 
แล้วจะรออ่านต่อไม่อยากพล่ามมาก

[sexyman]

   ใครบอกว่าไม่ค้างงงงง

 

ค้างอย้างแรงนิ

 

รางวลที่ทำให้ค้าง

 

[wan]

ไอ้ที่ฟ้าเหลืองอะ คงเป็นนะห์มากกว่า ถึงไม่มีแรงมาพิมพ์ต่อ 

[THIP]

มันมาแล้ววว ไอ่ซี 

[three]

ทำไมมันยังอยู่ล่ะนึกว่าไปตายแล้วนะเนี้ย

[Dangerous_patz]

เออ นั้น




งานเข้าบ่อยจัง





ไอ้พี่ซีอีกละ   เห้อ!!!   เหน่อยแทนเฟย

[HadsaNah]

เวรกาม

สุดท้าย ก็มา ต่อให้ไม่ได้

งาน ยุ่ง มากๆ

เดี๋ยวจะ รีบ ต่อให้น่ะคับ

มิสๆ

[both^^]

เฮ้ยยยยยยยยย
อิพี่ซี ไหงงี้เนี่ย
จะรอดมะอ่ะเฟย
เฮ้อออ

[boboaje]

 . . . .รอตอนต่อไปค่า ไอ้พี่ซี มาทำไมอ่ะ  . . . .น่ากลัวอีกแล้ว  . ... 

[ranaways]

เกลียดไอ้ พี่ซีอ่ะ











:

[moonlight]

อิพี่ซีจองเวรไม่เลิกลา 

[andy_kwan]

บอกแล้วว่าอย่าไปคนเดียว ให้ไปด้วยกันหลายๆคน
และพกไม้หน้าสามไปด้วย ไอ้พวกมารนั่นมันเล่นไม่เลิกจริงๆ
 

[HadsaNah]

ตอนที่ 49 เรื่องบังเอิญที่สุด


ผมแยกกับเฟย ก็กลับไปที่บ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดไปซ้อมบาส ด้วยเหตุผลที่จะไปเจอแล้วจะได้อ้างว่ามีซ้อมบาส เพื่อที่จะชิ่งกลับมา โทรศัพท์ในมือถูกกดออกไปยังปลายทาง คือเบอร์ของ บี แต่เหมือนๆ ปิดเครื่อง ผมกดอีกทีเพื่อโทรไปยังเบอร์ที่โทรเข้ามาเมื่อคืน


"ฮาโหล"  ปลายสายพูดด้วยเสียงสดใส


"เวย์เองนะ" ผมตอบกลับไปด้วยเสียงราบเรียบ


 "รู้แล้วน่า บีอยู่บ้านพี่ชายอะ เวย์ว่างหรือเปล่า มาหาบีหน่อยสิ" บียังคงตอบผมด้วยน้ำเสียงสดใยเหมือนเดิม


"บ้านพี่ชายหรอ? แถวอโศกใช่ป่ะ บ้านที่เคยไปติวหนังสือด้วยกันอะนะ" ผมถามเพื่อความแน่ใจ


"หลังนั้นหละ เวย์ยังไม่เคยเห็นพี่ชายบีนี่นา เดี๋ยวมาวันนี้ก็คงเจอมั้ง มันออกไปธุระเดี๋ยวก็คงเข้ามา" บีบอกกับผม และเหมือนกับย้ำให้ผมไปเจอด้วย


เธอยังคุยกับผมสนิทสนมเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป ผมยอมรับว่าระยะเวลาที่ผมห่างจากบีมันไม่ได้มากมายอะไรเลย แค่สามเดือน แต่สามเดือนที่ผ่านมานี้ สำหรับผมมันมีเหตุการณ์หลายๆ อย่างเกิดขึ้นมากมายอย่างบอกไม่ถูก ผมเลิกคิดกับบีเหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้ในใจผมกับบีเหลือไว้แค่เพียงความเป็นเพื่อนเท่านั้น  แต่แล้วบีหละ ตอนนี้บีคิดกับผมยังไงบ้างผมเองก็อยากจะรู้มากๆ ผมกลัวว่าบีจะไม่เข้าใจผม และอาจจะมีปัญหากันตามมา แต่ผมก็คิดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ เพราะมันยังไม่เกิดขึ้นนี่นา ตอนนี้ผมก็หวังไว้เพียงอย่างเดียวว่าจะให้บีเข้าใจผม


แต่ลึกๆ แล้วผมเองก็ยังไม่อยากเคียร์ตอนนี้หรอก ผมอยากให้เรื่องมันเงียบๆ ไปซักพัก แต่ก็ทำอย่างไรได้ ตอนนี้เฟยเองก็คงกำลังเคียร์ปัญหาของเฟยอยู่หละมั้ง ถ้าหากเราเคียร์กันทั้งคู่ เราก็จะคบกันจริงๆ จังๆ โดยไม่ต้องระแวงหรือระวังใครอีก ผมจะได้รักมันหมดใจมากกว่านี้   


ตอนนี้จะเป็นยังไงก็ช่างมัน ชีวิตคนเรามันก็แค่เนี้ย มันสั้นนัก ขอทำตามที่เสียงหัวใจผมมันร่ำร้องบอกก่อนแล้วกัน ผมจะเลือกเฟย ตอนนี้ผมคิดได้แค่นี้


"เวย์มีอะไรจะบอกด้วยหละบี เดี๋ยวไปถึงเราค่อยคุยกันนะ" ผมพยายามทำเสียงให้ปกติที่สุด ก่อนบอกออกไป


บียังคงคะยั้นคะยอให้ผมบอกให้ได้ว่าเรื่องอะไรที่ผมจะพูด บีเริ่มระแวงไปเรื่องนุ้นเรื่องนี้ แต่ผมก็ยังคงไม่บอก ผมคิดว่าการไปบอกด้วยตัวเอง คงจะดีกว่านี้ ดีกว่าจะบอกทางโทรศัทพ์ และหากบีอยากจะตบ จะต่อยผมสักที ผมก็ยินดีและพร้อมที่จะรับไว้ เพราะจริงๆ แล้วคนที่ผิด คือผมเองต่างหาก ผมเป็นคนที่ปันใจออกมาเองต่างหาก บีไม่ได้ผิดอะไรซักนิดเลย


แต่ผมจะทำตามที่เสียงหัวใจผมมันร่ำร้องนี่ครับ ผมผิดด้วยหรือ


ผมนั่งรถเมล์จากบ้านไปจตุจักร เพื่อขึ้นรถไฟฟ้า ผมกดโทรหาเฟย แต่เฟยไม่รับโทรศัพท์ ผมคิดว่าอาจจะกำลังคุยอยู่ก็ได้มั้ง คงไม่มีอะไรมากหรอก ผ่านจตุจักรวันนี้เป็นวันธรรมดา ไม่มีของขาย แต่อีกใจก็คิดไปถึงวันเสาร์ - อาทิตย์ เฮ้อ อยากชวนเฟยมาเดินเล่นด้วยกันจังเลย คงจะมีความสุขมาก


ผมขึ้นรถไฟฟ้าด้วยชุดนักบาส ชุดตัวเก่งของผมที่ผมจะใส่เมื่อผมจะไปแข่ง ชุดนี้ทำให้ผมแข่งชนะหลายรายการแล้ว หวังว่าวันนี้มันคงจะช่วยผมให้ผมผ่านไปได้ด้วยดีด้วยเถอะ


--- สถานีต่อไปอโศก ---


ผมลงที่สถานีรถไฟฟ้าแล้วต่อมอเตอร์ไซด์เพื่อไปยังบ้านพี่ชายของบี ผมเคยมาสองสามรอบได้แล้วหละครับ บ้านหลังนี้ แต่ผมไม่เคยเจอหน้าที่ชายของบีซักที บีบอกว่าพี่ชายบีติดเพื่อนมากๆ หลังจากเรียนจบก็ไม่ทำอะไร ได้แต่ผลาญเงินที่บ้านไปวันๆ ไปเรียนก็ไม่จบ ผมคิดในใจว่าพี่ชายบีคงเป็นพวกเพลย์บอยแน่ๆ ก็แน่หละ บ้านรวยขนาดนี้ มีชื่อเสียงอีกต่างหาก ถ้าอยากจะทำไรซักอย่างก็คงไม่ต้องกลัวอะไร อยากทำไรก็ได้ทำ อีกอย่างบีบอกว่าบีหน้าคล้ายๆ กับพี่ชาย แต่พี่ชายจะหน้าออกผู้ชาย บีหน้าออกผู้หญิง  ก็บีเนี่ยจัดว่าสวยเลยทีเดียว แถมยังขาวอีกด้วย แล้วพี่ชายมันก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่ เป็นลูกครึ่งจีนอีก คงต้องเป็นพวกขาวตี๋หละมั้งผมว่า คงจะหล่อน่าดู แล้วไอ้ที่ไม่ค่อยได้กลับบ้านกลับช่องเนี่ย คงต้องติดใครแน่ๆ dHผู้ชายนี่เนอะ คงไม่พ้นเรื่องแบบนี้ไปได้หรอก


ผมกดโทรศัพท์หาบีขณะที่ยืนรออยู่ที่หน้ารั้วบ้าน บีรับโทรศัพท์ช้ามาก


"เวย์รอแป๊บนะ พี่ชายบีมันกวนตีนอีกและ" บีพูดกลับมาน้ำเสียงดูวุ่นวายๆ และหงุดหงิดเล็กๆ


"ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ" เสียงเหมือนคนจะพังประตู ดังลอดเข้ามาในโทรศัพท์ ผมงี้ตกใจเลย เกิดอะไรกันขึ้นวะ


"เฮียบ้า ทำไมทำแบบนี้หละ ไปขังเขาทำไม เดี๋ยวพี่เขาก็เจ็บมือหรอก ป่านนี้ทุบจนมือแดงแล้วมั้ง" บียังคงไม่วางโทรศัพท์ แต่ตะโกนไปพูดกับใครไม่รู้ ถ้าเดาจากคำพูดก็คงคิดว่าพี่ชายมันหละครับ


"เวย์รอแป๊บนะ บีลงไปและ" บีพูดก่อนที่จะตัดสายไป ปล่อยให้ผมยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมคิดว่าคงเป็นแฟนของพี่ชายมันหละครับ อาจจะมีปัญหากันนิดหน่อย คงไม่มีอะไรมากหรอก งี้หละทะเลาะกัน เดี๋ยวก็ดีกันเอง ลูกดกจะตายไป


บีลงมาเปิดประตูให้ผมพร้อมกับอารมณ์เสียนิดๆ บ่นอุบอิบนิดหน่อย เรื่องพี่ชายของเขา
 

เอาแล้วไงกู แล้วกูจะพูดกันรู้เรื่องไหมเนี่ย ผมเริ่มวิตกเล็กๆ เพราะว่าสถาการณ์ตอนนี้มันไม่น่าให้ผมพูดเรื่องที่ผมจะพูดเลยนี่นา มันแย่มากๆ ถ้าผมพูดไปตอนนี้ คงมีแต่พังกับพัง จากที่จะอธิบายให้เข้าใจ เห็นทีคงจะต้องยากแน่ๆ ทำไงดีวะ


บีพาผมให้ไปนั่งเล่นที่ชิงช้าข้างๆ ตัวบ้าน บอกกับผมให้รอก่อนแป๊บนึง เดี๋ยวจะขึ้นไปทำธุระนิดหน่อย
 

ผมว่าไอ้ธุระที่ขึ้นไปเนี่ยก็คงเป็นเรื่องแฟนของพี่ชายมันนั่นหละ แต่เอาวะ ไงมาถึงนี่แล้วรอนิดรอหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก แต่ยังไงๆ วันนี้ก็ต้องคุยให้รู้เรื่องได้ มาถึงนี่แล้ว มันต้องเด็ดขาดไปเลย ลูกผู้ชายทำแล้วต้องกล้ารับเฟ้ย


ผมยังคงได้ยินเสียงถีบประตูต่อเนื่อง ไม่หยุด สงสัยมันจะพังบ้านจริงๆ ด้วย แต่ผมไม่ได้ยินเสียงของคนที่ถีบประตูหรอก แต่แค่นี้ก็รู้แล้วว่าท่าทางเอาเรื่องจริงๆ ด้วย ใครได้เป็นแฟนไปเนี่ยโชคร้ายตาย ไม่รู้ว่าทะเลาะอะไรกันมามากมายถึงได้ต้องขังกันขนาดนี้ แต่ผมคนนึงหละ ถ้าขืนแฟนผมเป็นแบบนี้นะ จะเตะซักสองทีก่อน ค่อยเอาไปขัง จะดูดิ๊ ว่าจะยังมีฤทธิ์มากแบบนี้อีกไหม คิดแล้วก็หมั่นใส้แทน


บีเดินออกมาพร้อมน้ำผลไม้สองกล่อง ให้ผมกล่องนึงและบีกินกล่องนึง ปากยังคงบ่นนิดหน่อยเรื่องพี่ชายมัน


"แมร่งเอาอีกและ บีอะสงสารพี่เขานะ ทำไมต้องมาทนก่ะไอ้เฮียบ้าด้วยก็ไม่รู้ เห็นทำให้ทุกอย่าง อาเฮียก็เหมือนกัน นิสัยแย่ เขาเป็นแค่น้องเพื่อน แต่กลับทำซะ อย่างกะเป็นอะไรกันงั้นหละ ไปขังเขาทำไมไม่รู้" บีเริ่มบ่นเรื่องพี่ชายตัวเองกับแฟนเขาให้ผมฟัง แต่ผมว่ามันแปลกๆ ยังไงๆ อยู่ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย


"แล้วคนที่จะพังบ้านเนี่ย คือใครหรอบี" ผมเริ่มอยากรู้นิดหน่อย เอาวะ ถามนิดหน่อยก็ได้ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้เนอะ


"น้องชายของเพื่อนๆ มันแหละ ไม่รู้เอาเขามาขังทำไม เดี๋ยวเขาแจ้งความจับขึ้นมาจะยุ่งกันหมด" บีค่อยๆ บอกพร้อมกับหัวเสียๆ


"อ้าว... เวย์นึกว่าแฟนเขาซะอีก นึกว่าทะเลาะกัน แล้วจับขัง" ผมพูดพร้อมกับหน้าเจื่อนๆ แบบว่าเดาผิดอะคับ


"บ้าหรอ พี่ชายบีผู้ชายนะเวย์ แล้วพี่เขาก็ผู้ชาย อืม.. แต่ถึงจะดูไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่ก็เหอะ แต่คงไม่ใช่หรอก บีว่าพี่ซีคงเห็นว่าเป็นน้องชายคนนึงหละมั้ง บางทีบียังอิจฉาเลยนะ ชอบ ซื้อนุ้นซื้อนี้ให้เขา แต่บีดิ ได้น้อยกว่าอีก คิดแล้วก็น้อยใจ" บีค่อยๆ อธิบายกับผม


ผมรู้สึกคุ้นๆ ชื่อนี้พิกล แต่ก็เอาเหอะ คนชื่อซี ไม่ได้มีคนเดียวในโลกซักหน่อย


"ว่าแต่อ้วนมีไรจะบอกเค้าหรอ?" บีหันหน้ามองผมและเริ่มถามสิ่งที่ผมทิ้งไว้เป็นปริศนาก่อนออกมา


"เอ่อ......." ผมเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก มันตั้งตัวไม่ทันนิครับ ใจเต้นโครมครามไปหมด เนี่ยหรอคือความรู้สึกที่กำลังจะบอกเลิกคนอื่น มันไม่ต่างอะไรกับการบอกรักเลยนะเนี่ย ต้องรวบรวมความกล้ามากๆ 


"คือว่า เวย์......." ผมพยายามกำลังที่จะพูดออกมา


"หมวยอยู่ไหน มาหาเฮียก่อน" พี่ชายมันตะโกนเรียกมาจากในบ้าน


บีขอตัวแป๊บนึงให้ผมรอก่อน และกำชับว่าถ้าเธอกลับมาเมื่อไหร่ต้องพูดเรื่องนั้นทันทีห้ามอ้ำอึ้ง


"เฮ้อ....." ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหมือนมันอัดอั้นอยู่ เห้อ แล้วผมจะกล้าพูดไหมเนี่ย


ตอนนี้เสียงถีบประตูเงียบลงไปแล้ว เงียบลงไปสักพักก่อนหน้าที่พี่ชายมันจะมาเรียกอีก


ผมพยายามนั่งนึกคำพูดต่างๆ มากมาย หวังที่จะให้บีเข้าใจ แต่ผมก็ไม่รู้จะบอกคำไหน จะบอกว่าผมเลิกรักบีแล้วไปรักผู้ชายคนหนึ่งงั้นหรอ? โอ้ย..บอกไม่ได้แน่ๆ แบบนั้น


เวลาที่เราห่างๆ กันมันก็เลยทำให้เวย์รู้สึกเฉยๆ กับบีแล้ว เรามาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหอะ อันนี้ก็ไม่ได้อีก เพราะถ้ารู้สึกเฉยๆ แล้วจะมาขอเลิกทำไมหละ ทำไมไม่รอให้นานกว่านี้ รวมๆ แล้วพูดอะไรไม่ได้อยู่ดี ยังไงๆ บีก็ต้องคิดว่าเพราะคนอื่นแน่ๆ ต้องมีคนอื่นเข้ามาเลยทำให้ผมต้องรู้สึกแบบนี้


ผมเองก็ไม่ใช่ไม่อยากให้มันจบนะครับ แต่บางทีลึกๆ แล้วผมก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ที่รักใครง่ายๆ แค่เฟยมาอยูใกล้ๆ ทำให้ผมหวั่นไหวผมก็รู้สึกดีๆ กับมันและเริ่มรักมัน แต่กับบี พอผมห่างจากมันหน่อยผมก็กลายเป็นว่าเลิกรักมันซะงั้น แต่อนาคตถ้าผมเจอคนที่เข้ามาในชีวิตและดีกับผมแบบเฟยอีกหละ หรือตอนนั้นเฟยกับผมต้องห่างๆ กัน ผมจะเป็นแบบนี้อีกไหม


ผมว่ามันคงไม่ใช่หรอก เพราะถ้าเทียบกัน ผมรู้สึกรักเฟยมากกว่าบี เพราะอะไรไม่รู้ หรืออาจะเพราะว่าผมสงสารมันด้วยก็ได้มั้ง สงสารที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ร้ายๆ แบบนั้น หรืออาจเป็นเพราะผมกับมันผ่านเรื่องร้ายๆ มาด้วยกันหละมั้ง แต่ขอบอกเลยว่า ถ้ากลับกันกลายเป็นบี ผมอาจจะรับไม่ได้ก็ได้ แต่ทำไมพอเป็นเฟยแล้วผมถึงรับได้นะ นี่หละมั้ง ที่เขาเรียกกันว่า ความรักไม่มีเหตุผล


ผมยังคงนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนต้องหยุดความคิดลง ผมเห็นหน้าของพี่ชายบีแล้ว


"เห้ย......"  ผมกับพี่ชายมันร้องขึ้นพร้อมกัน บีวิ่งตามออกมาทำหน้างงๆ เมื่อเห็นหน้าผมทั้งสองคนเหมือนรู้จักกัน และตอนนี้ก็เหมือนจะเข้าใส่กันแล้วด้วย


แต่ผมคงต้องหยุดอารมณ์ไว้ก่อน เพราะถ้าขืนผมทำอะไรเรื่องคงแดงขึ้นแน่ๆ และพี่ชายมันเองก็เหมือนกันคงคิดเหมือนผมหละ มันคงไม่อยากให้น้องสาวสุดที่รักมันรู้แน่ๆ


"อ้าว รู้จักกันหรอ ไอ้อ้วนกะเฮียเนี่ย ไปรู้จักกันตอนไหน" บีเข้าแทรกกลางวง


"นี่เวย์  แฟนหมวยเอง และนี่เฮียซี พี่ชายเค้าอะอ้วน"  ตอนนี้บีเริ่มแนะนำตัวผมกับพี่ชายมัน


"เหอะๆ " พี่ชายมันหัวเราะนิดหน่อย และค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าคิดอะไรของมัน


"เป็นไรเฮีย" บีหันไปถามพี่ชายมัน


"เปล่า ก็แค่คิดว่าโลกมันกลมก็แค่นั้น" พี่ชายมมันพูดด้วยน้ำเสียงกวนตีน


"ทำไมอาหมวยโง่อย่างงี้วะเนี่ย เห้อโง่เหมือนเฮียเลย" พี่ชายมันพูดพร้อมกับลูบหัวน้องมันเบาๆ ก่อนที่จะหัวเราะและเดินเข้าบ้านไป

[HadsaNah]

เห้อ...

กว่าจะหาเวลามาปั่นต่อได้ ทำงานเกือบตาย

งานก็เยอะมากๆ รีบปั่นสุดพลัง

กลัวคนอ่านจะหนีไป

ค้างนิดค้างหน่อยอย่าว่ากัน

ไงก็ติดตามกันนะคับ

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คืนนี้อาจจะลงให้อีกตอนนะครับ

[Bg LoVe NT]

^

^

 

กรีสสสส น้องเฟยมาต่ออีกแล้ววว

จะหนีไปไหนล่าาา

น้องเฟยไม่หนี คนอ่านก็ไม่หนีอยู่แล้วววว


แล้วคืนนี้ จะมีอะไรผิดพลาดล่ะจ้ะ

นอกจากจะหมดแรงก่อนอะดิ    








(เหนื่อยจากงานๆๆๆ  )

[C2U]

โลกมันกลมจริงๆ


หวังว่า เวย์คงช่วยเฟยได้นะ   

[yee]

เฟยโคตรค้างเลยมาต่อนะนอนไม่หลับแน่เลย......

[salemon]

ซียัวเลวเหมือนเดิม
ปล่อยเฟยมานะ เจ้าชายเวย์รอรับอยู่

ค้างอย่างแรง

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ไอ้พี่ซีนี่มันอะไรของมันวะ??   

ไม่รักแต่ไปเอาเขามาขังไว้เนี่ยนะ?!   

แล้วที่บอกว่าตัวเอง'โง่'อีกเนี่ยนะ!?  งงงงงงงงงงงงงงงงงงงว่ะ!     

แล้วเวย์ไม่ฉุดใจคิดเลยเรอะว่าคนที่โดนขังจะเป็นเฟยอ่ะ   

แล้วไปฉกมาก่อนที่เฟยจะไปหาพี่ใหญ่อีก....เรื่องราวจะเป็นไงต่อไปวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยย   

[ranaways]

แอะ


ค้างอีกแรรรรระ