ตอนที่ 47 นิสัยผู้ชาย
"แน่นอน" มันพูดแล้วกอดผม
ตอนนี้ผมมีความสุขมากๆ ผมได้เอ่ยปากคำว่าแฟนออกไปแล้ว แล้วมันก็ยอมรับโดยดี สีหน้ามันตอนที่ผมบอกว่าเราเป็นแฟนกัน มันดูตลกมากๆ
ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้มันยังทำหน้าเหมือนเศร้าๆ อยู่เลย ทำไมนะ แค่คำว่า "แฟน" เอง มันถึงได้ดีอกดีใจขนาดนั้น มันไม่มีเคยมีแฟนหรือไงวะ ผมชักจะสงสัย
แล้วไอ้พี่ที่มันจะไปดูใจพรุ่งนี้ (คิดแรงไปป่าววะ แช่งให้แม่งตายซะนี่) ไม่ใช่แฟนมันหรอกเหรอ ถ้าใช่ แล้วทำไมมันถึงได้ดีใจกับคำว่าแฟนนัก แต่ช่างเหอะ ยังไงก็ตาม ตอนนี้ผมกับมันก็เป็นแฟนกันแล้ว ผมสามารถหึงหวงมันได้ตลอดเวลา ผมสามารถงี่เง่าใส่มันได้ สามารถสั่งให้มันทำในสิ่งที่ผมอยากให้มันทำได้ โอ้ย ดีใจว่ะที่ได้พูดคำนั้นออกไป
"แฟน"
มันยังคงกอดผมไม่ปล่อย ผมชักจะเริ่มรู้สึกแปลกๆ อีกแล้วสิ ยิ่งมันอยู่ใกล้แค่นี้ กอดผมอยู่ ลมหายใจอุ่นๆ ไหลรินตรงบ่าด้านที่มันซบ มือเล็กๆ ที่กอดผมอยู่ และกลิ่นหอมจากแชมพูอ่อนๆ ที่มันอาบน้ำไปนานแล้วแต่กลิ่นยังคงเจือจางอยู่ ผมชักจะเริ่มอยากทำไรที่คนเป็นแฟนเขาทำกันซะแล้วสิ
ผมค่อยๆ เปิดเสื้อจากทางด้านหลังตอนที่ผมกอดอยู่ ค่อยๆ สอดมือที่แข็งแกร่งของผมเข้าไปในร่มผ้า เพื่อแนบสนิทกับหลังที่เนียนเรียบและนุ่มนวล มือผมยังคงซุกซนไม่หยุด ผมถอนหน้าออกมาจากไหล่มัน มันก็เช่นเดียวกัน เราแลกจูบกันอย่างแผ่วเบาและอบอุ่น แต่ทว่ามือสองข้างผมยังคงทำงานอยู่ตลอด ผมค่อยๆ เลื่อนผ่ามือมาด้านหน้า บีบไล้ไปตามผิวที่ขาวเนียนตรงหน้า ค่อยๆ ถอดเสื้อบางที่ร่างเล็กตรงหน้าใส่อยู่ เสื้อบางจากร่างเล็กหล่นลงข้างเตียง ผิวขาวละเอียดที่ผมต้องการปรากฏอยู่เบื้องหน้า จูบที่เคยอบอุ่นตอนนี้กลายเป็นจูบที่เร่าร้อนและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือผมยังคงวนเวียนกับสิ่งที่เป็นไตทั้งสองข้าง นิ้วมือเล็กที่เรียวยาว ค่อยๆ สอดผ่านช่องว่างของขากางเกงบ๊อกเซอร์เข้ามาสัมผัสกับความแข็งแกร่งที่ถูกซ่อนอยู่ภายใน ปลายนิ้วที่ชำนาญและช่ำชองค่อยๆ สัมผัสมันอย่างแผ่วเบาแต่เพียงแค่นั้นมันก็ทำให้สัญชาติญาณของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามันแทบจะคลั่งได้แล้ว
เราผละออกจากจูบที่เร่าร้อน ร่างหนาผลักร่างเล็กลงไปนอนกับที่นอน เสื้อที่ปกปิดร่างกายที่กำยำถูกเหวี่ยงออกไป เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่งที่คอยอยู่ข้างๆมันตลอดเวลาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดวงตาของร่างเล็กในตอนนี้แสดงความเว้าวอนและต้องการมากขึ้น มือเล็กเรียวยาวคู่นั้นยังคงลูบไล้ไปตามร่างกาย และสัดส่วนที่แข็งแกร่งของคนตรงหน้า ร่างเล็กจะรู้ไหมว่าตอนนี้ ได้ทำอะไรบางอย่างผิดไปแล้ว เพราะเขาทำให้คนตรงหน้ากำลังจะคลั่ง
ร่างใหญ่ช้อนแขนเข้าช่วงเอวของร่างบาง ลิ้นที่ใหญ่หนาและดุดันเคลื่อนที่ไปตามร่างกายที่ขาวเนียน ร่างบางเกร็งตัวขึ้นรับเพราะต้องผ่อนคลายจากความทรมานที่ร่างใหญ่มอบให้ ร่างใหญ่ยิ่งทวีความต้องการมากขึ้นเมื่อเห็นร่างบางมีท่าทีที่ต้องการและตอบรับเป็นอย่างดี ช่วงล่างยังคงเบียดเสียดอย่างเป็นจังหวะ รอยเล็บที่ร่างบางค่อยๆ บรรจงทิ้งไว้ให้เมื่อคราวก่อน กำลังจะเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม เพราะร่างบางเริ่มค่อยๆ กดเล็บจากนิ้วที่เรียวยาวลงไปที่หลังอันแข็งแกร่ง
เสื้อผ้าที่ปกปิดความแข็งแกร่งอยู่กลายเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ เขาทั้งคู่พยายามช่วยกันปลดเปลื้องสิ่งที่น่ารำคาญนี้ออกไปให้พันตัว ตอนนี้ร่างเนื้อบดเบียดกันอยู่บนที่นอนด้วยความร้อนแรง ลิ้นที่แข็งแกร่งยังคงลากผ่านร่างบางอย่างไม่หยุดพัก เสียงที่อยู่ในลำคอ แสดงถึงความต้องการและความพอใจในสิ่งที่โดนกระทำ แต่หารู้ไม่ว่าเสียงนั้นยิ่งทำให้คนที่มอบการกระทำให้รู้สึกพอใจจนเต็มปรี่แล้ว
เมื่อสิ่งต่างๆ เริ่มเข้าที่แล้ว ร่างเล็กค่อยๆ มุดตัวเองลงต่ำจากร่างใหญ่อย่างช้าๆ ลิ้นที่เล็กเรียวค่อยๆ ลากผ่านความแข็งแกร่งจากช่วงอกลงไปจนถึงช่วงที่แข็งแกร่งที่สุด ร่างเล็กค่อยๆ สัมผัสมันด้วยปลายลิ้นช้าๆ เสียงที่ทุ้มต่ำและเซ็กซี่ของร่างหนาที่ดังอยู่ในคอแสดงให้เห็นถึงความพอใจอย่างมากมาย
ร่างเล็กค่อยเพิ่มความรุนแรงของลิ้นที่เรียวเล็กนั้นมากขึ้น เสียงของจากร่างใหญ่ก็ยิ่งทวีมากขึ้นตาม เมื่อร่างเล็กใช้ความสามารถที่ตนทำได้มากที่สุด
จากเสียงที่ดังในลำคอกลับกลายเป็นเสียงที่คล้ายกับผ่อนลมหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง จนร่างใหญ่รู้สึกถึงความต้องการที่เพิ่มขึ้นถึงจุดสูงสุดแล้ว
ร่างใหญ่ผละออกจากร่างเล็กเพราะต้องหยุดความต้องการไว้แค่นี้ก่อน ก่อนที่พลังแห่งรักจะถ่ายทอดออกมา ร่างเล็กยังคงไล่ติดตามสิ่งที่ตนต้องการดั่งเช่นกำลังโหยหามันอย่างมากมาย ร่างใหญ่รีบควานหาสิ่งที่สำคัญบนหัวเตียง ก่อนที่จะเริ่มบรรจงใส่พร้อมกับสีหน้าที่เว้าวอนของร่างบางที่ยังไม่
ยอมห่างหายจากความแข็งแกร่งไปไหน ร่างใหญ่ผลักร่างเล็กลงนอนกับเตียงอีกครั้ง เจลใสๆ กลิ่นอ่อนๆ ค่อยๆ บรรจงทาส่วนที่สำคัญของแต่ละร่าง มือที่เล็กเรียวยังคงไล้ไปตามร่างกายที่แข็งแกร่ง ร่างใหญ่กำลังจะคลั่งตายแล้ว จึงล็อกมือทั้งสองของร่างบางไว้เหนือร่างกายที่ขาวเนียนนั้นด้วยแขนที่แข็งแกร่งเพียงข้างเดียว ร่างใหญ่กระซิบเบาๆ "ขอนะ" ที่ใบหูพร้อมกับลิ้นที่แข็งแกร่งที่ลูบไล้ตามไปด้วย อีกทั้งช่วงล่างค่อยๆ แทรกผ่านเข้าไปในร่างบางอย่างช้าๆ ความสุขค่อยๆ เติมเต็มเข้ามาในจิตใจของแต่ละคนมากยิ่งขึ้น สีหน้าและดวงตาของร่างเล็กบ่งบอกถึงความทรมานและความสุขไปพร้อมๆ กัน
ร่างหนายังคงเก้ๆ กังๆ นิดหน่อย ร่างบางส่งสัญญาณให้รู้ว่าตนเองต้องการอยู่ด้านบนแทน ร่างหนาค่อยๆ ช้อนร่างเล็กนั้นขึ้นมา ทั้งสองต่างขยับตัวตามที่ตนเองถนัด เสียงจากลำคอดังมากขึ้นเรื่อยๆ ประสานเป็นจังหวะเดียวกัน ร่างบางผลักร่างหนาให้ลงไปนอนบ้าง ร่างบางอยู่เหนือร่างหนาในตอนนี้ มือเล็กเรียวค่อยๆ ลากผ่านทั้งร่างกาย สะโพกเล็กๆ กำลังขยับขึ้นลงอย่างชำนาญ ร่างหนาหลับตาพริ้มเพราะความสุขที่ได้รับ มือใหญ่หนาค่อยๆ จับที่สะโพกที่เล็ก ปรับจังหวะสองคนให้ตรงกัน แล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักในแบบที่ตนต้องการ จากความนุ่มนวลในตอนแรก กลายเป็นความรุนแรงและดุดัน จนจังหวะที่เร่งขึ้นผิดเพี้ยนและหยุดไปในที่สุด
เฟยเหนื่อยหอบจนลงมาซบที่อกผม ทั้งๆ ที่ความแข็งแกร่งของผมยังอยู่ในร่างกายมัน หัวใจเต้นถี่และรุนแรง ลมหายใจเหนื่อยหอบ เนื้อตัวสั่นระริก ผมค่อยๆ ลากความเป็นชายออกมาจากร่างกายอย่างช้าๆ และจึงอุ้มเฟยไปล้างตัวในห้องน้ำด้วยกัน
แปลก.... คราวนี้ไม่เห็นสั่นเหมือนคราวแรกๆ เฟยยังคงอาบน้ำด้วยสีหน้าปกติและเขินนิดๆ ผมค่อยๆ ล้างเนื้อตัวให้เฟยอย่างเบาๆ และถนุถนอม
ตอนนี้ผมรู้สึกรักมันจับหัวใจ ผมสามารถทำอะไรให้มันได้ทุกอย่าง ขอเพียงแค่มันบอก เพราะผมกลายเป็นของๆ มันแล้ว แต่สิ่งที่ผมสงสัยที่สุดค่อยๆ ออกมาจากสมองผม
"ทำไมเฟยไม่เสร็จอะ" ผมถามขณะที่ถูเรือนร่างที่ขาวเนียนของมัน
"ไม่รู้ดิ เฟยไม่เคยเสร็จอะ" มันหันหัวมาตอบแต่ไม่ได้ขยับตัว ผมเลยจุ๊บไปอีกหนึ่งที
"แล้วทำไมต้องให้เฟยเสร็จด้วยอะ" มันพูดต่อพร้อมกันก้มลงไปขัดขาด้านล่าง โอ้ย...ไอ้เฟย มึงรู้ไหมว่าเมิงกำลังยั่วกูมากๆ
"เวย์ก็แค่อยากให้มีความสุขด้วยกัน เพราะเวย์มีความสุขแล้ว เฟยก็ต้องมีด้วยดิ" ผมพูดพร้อมกับเล่นด้านหลังมันไปด้วย มันขึ้นมายืนตรงหันมามองหน้าผม จ้องตา
"เวย์คิดอะไรอยู่ เวย์คิดว่าเฟยไม่มีความสุขหรองัย" มันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
มันเป็นอะไรของมันอีกเนี่ย ผมก็แค่อยากให้เสร็จด้วยกัน มีความสุขด้วยกัน แล้วทำไมมันต้องทำหน้าเหมือนเอาเรื่องขนาดนี้ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า
"เปล่า เวย์ก็แค่อยากให้เฟยเสร็จด้วยกันแค่นั้นเอง" ผมเริ่มจะงงในท่าทีของมันในตอนนี้มากๆ
"เวย์ฟังเฟยดีๆ นะ แค่นี้เฟยก็มีความสุข เฟยไม่เคยรู้ว่าเสร็จเป็นยังไง แต่แค่นี้ แค่นี้ก็พอแล้ว เฟยมีความสุขมากๆ แล้ว เฟยไม่ได้ต้องการให้เวย์ทำไรให้เฟยเพิ่มเติมหรอก เพราะแค่เวย์อยู่ข้างๆ เฟยก็มีความสุขพอแล้ว" มันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง และฟังดูถึงความจริงใจที่ส่งผ่านออกมาแบบสัมผัสได้
แต่มันคนละเรื่องกันนี่หว่า ผมอยากให้มันเสร็จนิ ไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย ก็แค่เสร็จเอง มันยากเย็นนักเหรอเนี่ย?
แต่ช่างเหอะ เดี๋ยวไว้คราวหน้าค่อยทำให้มันเสร็จก็ได้...........
เราสองคนอาบน้ำกันจนเสร็จ ออกมาแต่งตัว โทรศัพท์ผมดังขึ้น
--------- เบอร์ที่ไม่คุ้นตา ----------
ผมรับโทรศัพท์ เป็นเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคย
"อ้วนหรือเปล่าอะ นี่บีเองนะ" คำแรกที่เธอทักขึ้น เสียงจากโทรศัพท์มันดังลอดออกมาเลย บีเป็นคนที่พูดเสียงดังมาก หรืออาจเป็นเพราะหูโทรศัพท์ผมดังอยู่แล้วด้วยมั้ง
"อื้อ ว่าไง มีไรเหรอบีโทรดึกดื่นเชียว" ผมตอบกลับไป แต่ตอนนี้เฟยยืนมองหน้าผมในแววตาแสดงความสงสัยออกมา
"เปล่าหรอก ไม่มีอะไร แต่ถ้าไม่มีอะไร บีโทรมาหาไม่ได้แล้วใช่ไหม" ปลายสายยังคงพูดตามใจคิดอยู่
"แค่นี้ก่อนนะ เวย์ติดธุระ" ผมพยายามบ่ายเบี่ยงเพราะตอนนี้เฟยยังคงยืนจ้องหน้าผม และมีความสงสัยมากกว่าเดิมด้วย
"ธุระอะไรป่านนี้เนี่ย ตอนนี้บีอยู่แถวๆ บ้านอ้วนอะ ออกมากินข้าวกันมะ ผัดไทยเจ้าอร่อยที่อ้วนชอบไง" ปลายสายยังคงส่งเสียงดังออกมาไม่ขาดสายเหมือนจะไม่รับรู้เลยว่า ตอนนี้ผมสถานการณ์เริ่มแย่ลงแล้ว
ตอนนี้เฟยเดินไปเช็ดหัวที่เตียง สีหน้าราบเรียบ ความสงสัยจากดวงตาที่ผมเห็นเมื่อครู่หมดลงไปแล้ว เหลือแต่ความเย็นชาจนผมรู้สึกได้
ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าเฟยเย็นชา หรืออาจเป็นเพราะความวุ่นวายในหัว และความกลัวว่าเฟยจะโกรธหรือเปล่า เพราะตอนนี้ผมคุยกับแฟนเก่าของผม แฟนเก่าที่ผมกับเขายังไม่ได้เลิกกัน แต่เพียงแค่ห่างกันไปก็เท่านั้นเอง
"เวย์ไม่ได้อยู่บ้าน แค่นี้นะบี เดี๋ยวค่อยคุยกัน" ผมตัดสายทิ้งทันที ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงทำแบบนั้น แต่ผมรู้สึกว่าผมต้องแคร์คนข้างหน้าผมมากกว่าที่จะแคร์คนที่ห่างกันไปนานแบบนั้น
ผมเดินไปจะถึงเฟยที่นั่งเช็ดหัวอยู่ โทรศัพท์ผมยังคงดังขึ้นอีก
-------- เบอร์เมื่อสักครู่ที่โทรมา --------
ผมตัดสินใจที่จะไม่รับตอนนี้ เฟยหันหน้ามามอง
"รับดิ เผื่อเขามีธุระ" เฟยบอกด้วยน้ำเสียงปกติๆ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เฟยคิดอะไรอยู่ หรือไม่ได้คิดอะไรเลย หรือเป็นที่ผมเองที่ระแวงไปเองกลัวว่ามันจะโกรธ แต่เฟยไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล เดี๋ยวอธิบายก็คงจะเข้าใจเองแหละ
ผมกดรับโทรศัพท์
"ไอ้อ้วนวางโทรศัพท์ใส่เค้าเหรอ? อ้วนไม่รักเค้าแล้วใช่ไหม" ปลายสายถามคำถามที่ผมตอบไม่ได้ขึ้นมาซะแล้ว
แล้วแถมคำพูดก็เหมือนเก่าไม่เปลี่ยนแปลงเลยด้วย สรรพนามที่ใช้เรียกบุคคลก็ส่อถึงความใกล้ชิดที่มากกว่าแฟนอีก โอ้ย ตูจะบ้าตาย ไอ้เฟยต้องได้ยินแน่ๆ
ผมกับบีคบกันตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายแล้ว แต่ตอนที่เราเข้ามหาลัย เราสองคนก็ยุ่งกันมาก บีเอ็นติดที่จุฬา แต่ผมไม่ได้เอ็น ผมกับบีเลยต้องแยกกันเรียน และด้วยตอนก่อนเปิดเทอม ผมและบีก็จะยุ่งกัน เพราะต้องปรับตัวให้เข้ากับมหาลัย เราสองคนตกลงกันว่าอาจจะห่างกันสักพัก แต่ทุกอย่างจะต้องเหมือนเดิม ผมลืมไปซะสนิทเลยว่าผมมีบีอยู่ แล้วตอนนี้บีกลับมาแบบนี้ มาทวงสิทธิ์ที่ผมเคยให้สัญญาไว้
"เปล่าแต่เวย์ยุ่งจริงๆ เดี๋ยวเวย์โทรกลับนะ เวย์ทำธุระก่อน" ผมยังคงบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถาม
"งั้นตอบมาคำเดียว รักบีอยู่หรือเปล่า" ปลายสายยังคงยิงคำถามนี้ออกมาอีก ผมชักจะเชื่อแล้วสิที่เขาบอกกันว่าผู้หญิงมักจะมีเซนส์ในเรื่องพวกนี้ พอแฟนตัวเองกำลังจะนอกใจ กำลังจะจากไป พวกผู้หญิงเขาจะรับรู้ได้ทันที เหมือนเป็นสัมผัสที่หก เวลาที่เราอยู่กับคนอื่น หรือมีอะไรแปลกๆ ความไม่ไว้ใจจะเกิดขึ้นทันที และต้องหาความเชื่อมั่นและความมั่นคง ซึ่งตอนนี้ผมกำลังโดนอยู่
"อื้อ..." ผมเลือกที่จะตอบคำนี้มากกว่า เพราะผมพูดไม่ได้แน่ๆ
"ตอบมาดีๆ ดิ" ปลายสายยังคงเร่งความดังเสียงเพิ่มมากขึ้น
"รักคร้าบบบบบ" ผมพูดเสียงเบาๆ เพื่อไม่ให้เฟยได้ยิน
"ดังๆ ดิ ถ้าไม่กล้าพูดดังๆ แสดงว่าอยู่กับคนอื่นใช่ไหม" ปลายสายพูดแม่นอย่างกะตาเห็น ซวยแล้วไงผม
ผมกดตัดสายแล้วปิดเครื่องทันที เอาวะไงเดี๋ยวค่อยเคลียร์กัน อ้างว่าแบตหมดตอนหลังก็ได้ แต่ตอนนี้ คนตรงหน้าผมไม่เห็นรู้สึกรู้สาอะไร สีหน้ายังคงราบเรียบปกติ ดูโทรทัศน์ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมไปนั่งลงข้างหลังเฟย และกอดไว้
"ใครเหรอ?" เฟยถามผมทั้งๆ ที่ตายังจ้องโทรทัศน์อยู่
"เพื่อนสมัยม.ปลายอะ" ผมตอบไปตามความจริง(ครึ่งเดียว)
"เพื่อนกันต้องบอกรักกันด้วยเหรอ?" เฟยหันหน้ามาจ้องหน้าผมแล้วถาม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
