ตอนที่18 ความลับ
“รับสายหน่อยๆ”เสียงมือถือผมเหรอเนี่ย…… เฮ้อ…….เวรกรรมอะไรของกรู จะนอนซะหน่อยดันมีคนโทรมาอีก
“เฮ้ยยย!!” ตกใจสิครับ ก็พี่อั้มแกโทรมาแล้วชื่อมันขึ้นว่า…..พี่รหัสสุดที่รัก!!!!.....ใช้อะไรคิดเนี่ยยยยยย……แถมรูปพี่แกก็เก็กซะ……แต่ดูๆไปพี่แกก็หน้าตาดีจริงๆแหละครับ
“รับสายหน่อยสิโว๊ยๆ” …..เออ…..ใครคิดริงค์โทนนี้ครับ
“พี่ลืมบอก เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่รหัสปีห้าจะเลี้ยงนะครับ แต่ที่ไหนจะบอกอีกทีนะ บ๊ายบาย” พอฮัลโหลปุ๊บพี่แกก็บอกปั๊บแล้วก็วางไปเลยไม่ฟังผมอีกแล้ว……..แต่เอาเถอะครับชินละ
“รับสายหน่อยๆ”เสียงมือถือผมดังอีก….พี่อั้มโทรมาอีกทำไมอะ
“ห้ามเปลี่ยนชื่อหรืออะไรก็ตามที่พี่ตั้งไว้นะครับไม่งั้น……….…..ฝันดีนะครับ” พอพูดเสร็จแกก็วางไปอีกแล้วครับ……แต่ตอนบอกห้ามเปลี่ยนนี่ …………………..…เอ่อ…………………….พี่ขู่ผมใช่ไหมครับ
ผมเลื้อยไปนอนได้ไม่เท่าไหร่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกแล้วครับ……….…โว๊ยยยยคราวนี้ใครอีกฟะ
“เอกเหรอ เราเอง” ไอ้พีโทรมาครับ
“เออ….ว่าไง” ง่วงครับหลับตาไปพูดไป
“เราอยู่หน้าบ้านเอกอะ ลงมาเปิดหน่อย”
“เอ้าเหรอ แปบนะ………..เฮ้ยยยยยย…………..พูดใหม่ดิ๊” ตาสว่างแล้วครับตอนนี้
“ฮ่าๆๆ พีล้อเล่นน่าเอก แค่จะบอกว่าเดี๋ยวเอาชุดที่ซักเสร็จแล้วไปให้พรุ่งนี้นะ แค่นี้แหละ ฝันดีๆ บาย” พูดเสร็จก็วางไปครับ…..เฮ้อออตกใจหมด…….ทำไมมีแต่คนชอบบังคับกะแกล้งกรูนักวะเนี่ยยย……..ปิดมือถือดีกว่ากรู…..ปิดเสร็จสักพักก็หลับเลยครับ
ZzzzzzzzzzzzzZzzzzzzzzzzzzZzzzzzzzzzzzzzzZzzzzzzzzzzzzzz
เช้านี้ผมไม่ได้ไปทานข้าวเช้ากับเพื่อนๆครับเพราะตื่นสาย มาถึงก็เริ่มเรียนพอดี ผมไปนั่งหลังห้องคนเดียว(สงสัยเริ่มชินกับหลังห้องแล้วครับ…..อ้อ….ช่วงเช้านี้แยกกันไปเรียนวิชาเลือกครับ) วิชานี้ไม่มีพวกผมเรียนด้วยเลยครับ…………..จะว่าไปก็สงบดีครับ อิอิ
เที่ยงแล้วผมเลยมาทานข้าวกับเพื่อนๆครับ พอผมมาถึงพวกมันก็มาครบกันแล้ว…………..แต่พวกมันกำลังคุยเรื่องอะไรอยู่ก็ไม่รู้ครับดูเป็นความลับกันมาก
“…..เอ่อ…..คุยไรกันอยู่วะหนะ” ผมถาม
“…….เอ่อมาเมื่อไหร่เอก……คือ…..ไม่มีไร…..คุยเรื่อง……งานวิชาเมื่อกี้อะ” ไอ้ป้องเงียบไปก่อนจะตอบ พวกที่เหลือพยักหน้าหงึกๆตาม…… เหมือนพวกมันแอบตกใจที่ผมมายังไงชอบกล
“แต่ไม่ได้เรียนด้วยกันเลยไม่ใช่เหรอ” ผมถามเพราะงงครับ ก็พวกมันเรียนกันคนละวิชาเลือกไม่ใช่เหรอ
“………………………………...” เงียบหมดครับ ไม่มีใครตอบ…….ผมเริ่มทำหน้าสงสัย
“….อ๋อก็บ่นกันหนะว่างานของวิชาใครมันยากกว่ากัน ….เฮ้ย จริงปะ” ไอ้ชาร์คตอบพร้อมหันไปขอแรงสนับสนุนจากไอ้พวกที่เหลือ
“จริงๆๆๆๆๆๆๆ” พวกมันตอบรับกันใหญ่……….น่าสงสัยเข้าไปใหญ่แล้วสิ
“พี….ไหนบอกเอกหน่อยสิครับ …….” ผมหันไปถามไอ้พีด้วยหน้าตายิ้มแย้มแต่เสียงเย็นเยือก
“….อืมมม….จริง…ครับ…” ไอ้พีตอบเสียงอ่อยแถมไม่สบตาผมอีก…….แน่เลยกรูต้องมีอะไรแน่นอน….อย่างงี้ต้องซักต่อ
“ว่าแต่เย็นนี้ไปไหนอะ”พีเปลี่ยนเรื่อง
“ไปเลี้ยงสายรหัสกะพี่ปีห้า……เฮ้ยย หยุดเลยครับคุณพีสารภาพมาก่อน” ผมไม่ปล่อยครับ
“….โอ๊ย…..พีปวดท้องไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเอก” พูดจบมันก็วิ่งหนีไปครับ ทิ้งถุงเสื้อผ้าที่จะเอามาคืนผมไว้ซะงั้น
“เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อนพีก่อนนะ”พูดจบไอ้ชาร์คก็วิ่งไปอีกคน
“เออ….เรานัดสาวไว้เดี๋ยวไปก่อนนะ” ไอ้จุนพูด
“ต๊ายยย ชั้นปวดประจำเดือนกระทันหัน ขอไปพักก่อนนะจ๊ะ” หลิงพูด
“ชั้นด้วย”แอ้มพูด…….อะไรมันจะปวดพร้อมกันวะ
“ชั้นด้วย” ไอ้ป้องพูด……จากนั้นพวกมันก็รีบไปกันหมด…….……..ว่าแต่………….……เฮ้ยยยยยยยย !!!!! ………………..ไอ้ป้องมรึงจะปวดประจำเดือนได้ไงวะ!!!!!
สรุปพวกมันทิ้งผมกินข้าวคนเดียวครับ…….…กินไปก็สงสัยไป เริ่มกินไม่ลง………....เปิดเรียนมาแค่หนึ่งอาทิตย์ ไหงมันมีแต่เรื่องให้กรูคิดเยอะนักวะ
พอถึงเวลาเรียน ผมเข้ามาในห้องก็เจอพวกมันนั่งคุยกันอยู่อีกแล้วครับ………เหมือนเดิมเลยครับพอผมมามันก็หยุด…..ผมถามก็ไม่มีใครตอบ…..สรุปในคาบนั้นถ้าใครในพวกมันไม่ตั้งใจเรียนกันสุดๆ ก็จะก้มลงไปหลับสนิทแทน………………………….ยิ่งน่าสงสัยโว๊ยยยยยยยยยยยย
พอหมดคาบ ผมก็ขวางไอ้พวกนั้นไว้เลยครับ ไม่ยอมให้พวกมันกลับ
“บอกมา” ผมถามสั้นๆง่ายๆได้ใจความครับ แต่สำหรับพวกมันคำถามนี้คงยากมากแน่ๆเพราะเงียบกันหมด ………แต่ก่อนที่ผมจะแผ่รังสีอำมหิตไปมากกว่านี้ ระฆังหมดยกก็ดังช่วยพวกมันซะก่อน
“รับสายหน่อยๆ”เสียงมือถือผมดังครับ ไอ้พี่อั้มโทรมาครับ ผมเลยรับสาย
“หวัดดีครับ”ผมพูดพร้อมจ้องพวกมันไม่ให้ละสายตาครับ
“พี่มารับแล้วครับ อยู่หน้าตึก ลงมาเลยครับจอดไม่ได้”พูดเสร็จวางไปตามเคย ผมเลยจำใจรีบลงไป…..ปล่อยไปก่อนนะพวกมรึง
พอผมขึ้นรถ ไอ้พี่อั้มก็ขอมือถือผมเลยครับ ผมก็ส่งให้แบบงงๆ พอรับไปพี่แกก็โทรเข้าเครื่องผมทันที……
“น่ารักมากเลยครับน้องเอก เชื่อฟังพี่อย่างงี้ พี่รักตายเลย ”พี่อั้มพูดเสร็จก็คืนมือถือให้
“เชื่อเรื่องไรอะครับ” ยังงงอยู่ครับพี่
“ก็ไม่เปลี่ยนชื่อกับรูปที่พี่ตั้งไว้ให้ไงครับ…..นึกว่าวันนี้จะต้องมาลงโทษแล้วซะอีก ฮึๆ”พี่อั้มพูดพร้อมมาลูบหัวผมครับ………….….เอ่อ…………….…….พี่ครับที่ขู่ไว้เมื่อวานนี่เรื่องจริงใช่มั๊ยครับ…………....ดีนะครับที่ผมวุ่นจนลืมเปลี่ยน…………………..ไม่งั้นกรูคงโดน…………..…ไม่อยากจะคิดต่อครับ
“พี่ปีห้านี่ใครครับ” เปลี่ยนเรื่องก่อนดีกว่า
“ชื่อพี่ชาหนะ แกเป็นพี่ชายที่ใจดีมากเลยนะ….. แต่เออใช่ วันนี้ไปกันแค่สามคนก่อนนะครับ เพราะพี่ปีสี่กะปีหกไม่ว่าง ส่วนปีสามเป็นพี่เทคเจ๊แกอยู่คนละสายเลยไม่ได้ไปด้วย” พี่อั้มบอกครับ จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยทั้งเรื่องเรียน เรื่องกิจกรรม …..พึ่งรู้ว่าจริงๆปีนี้เฮียแกจะขอเป็นพี่ว๊าก แต่เพื่อนๆเฮียแกห้ามไว้ไม่มีใครยอม เพราะเวลาเฮียแกเล่นบทโหดมันน่ากลัวมากเกินไปครับ……………..ขนาดนั้นเลยเหรอพี่กรู……………
“จริงๆ เอกต้องเป็นหลีดด้วยนะรู้เปล่า” จู่ๆพี่อั้มก็บอก
“จริงดิพี่ ………..อย่างผมนี่นะ” ผมสงสัยครับ
“จริงสิครับ น้องเอกของพี่ดูดีจะตาย” พี่อั้มเขินครับ
“โหไม่หรอกครับ ตอนนี้ออกจะโทรม แล้วก็ไม่เห็นมีใครมาบอกอะไรเลย” ผมตอบ
“ ……...ก็ที่ไม่ได้มีใครมาทาบทามก็เพราะทำรายชื่อหายหนะ คนคัดกะคนไปถามมันคนละคนกันเลยหลุด พี่ก็พึ่งมารู้ทีหลังนี่แหละครับ แต่ไม่ต้องห่วงนะ พี่ไปขอบใจพวกมันมาแล้ว ”
“ขอบใจเรื่องไรอะครับ” งงครับ
“……ก็ขอบใจที่ทำให้เอกไม่ได้เป็น……….”
“….อ้าว ไหงงั้นหละครับ….” งงได้อีก
“…….….ก็ถ้าเป็นแล้วคนอื่นเห็น มันก็มาตามจีบน้องพี่กันตรึมสิครับ……….พี่หวง”………….…..เออพี่ครับ ………..ที่หวงนี่มันหวงแบบไหนครับ
สักพักเราก็มาถึงร้านอาหารแต่ตอนนี้ผมต้องลงมาจองโต๊ะก่อนครับเ พราะพี่อั้มแกต้องวนหาที่จอด……วันนี้เราไปทานอาหารอิตาเลี่ยนกันครับ (จริงๆผมไม่ค่อยชอบอาหารฝรั่งเลยครับ ตั้งแต่กลับจากอังกฤษ ผมชอบอาหารไทยมากกว่ามันมีหลากหลายรสชาติเหมือนชีวิตผมตอนนี้เลยครับ แหะๆ)
ที่ร้านคนยังไม่เยอะมากครับ แต่โต๊ะส่วนใหญ่ถูกจองไว้เต็มเกือบหมดแล้ว ผมเลยได้เป็นโต๊ะใกล้ห้องน้ำแทน
ต่อตอนหน้าครับอิอิ....ว่าแต่อย่างงี้ยังเรียกว่าค้างอยู่มั๊ยครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
