ตอนที่7 ความหลากหลายทางพันธุกรรม
ครับตอนนี้พวกผมก็ยังคงนั่งทานข้าวกันอยู่ที่เดิมอะครับ ภาพเบื้องหน้าผมตอนนี้บอกไม่ถูกเลยครับโดยเฉพาะเวลาฟังมันคุยกัน หมายถึงบทสนทนาของไอ้ป้องกะจุนอะครับ คือจริงๆมันสองคนนี้ตอนนี้เริ่มสนิทกันแล้วครับ โดยเฉพาะยิ่งตอนมันไปเลี้ยงสายรหัสด้วยกันเมื่อวาน ผมขอยกตัวอย่างคำสนทนาของพวกมันนะครับ
“เฮ้ยป้องโต๊ะนู่นอะเห็นปะ แมร่งงง โคตรชอบเลยยยยย” จุนเรียกไอ้ป้องดู
“ไหนๆ เออใช่หล่อจริงด้วย น่ารักเนอะ”ป้องตอบ
“ไม่ใช่โว๊ย ชั้นหมายถึง ผู้หญิงคนข้างๆ โห สวยนะแก” จุนเริ่มหงุดหงิดครับ
“อี๋…น่าเกลียด ดูอะไรของแก ตาต่ำ ข้างๆหล่อๆมีไม่ดู นี่แกเป็นผู้หญิงนะ” ป้องหงุดหงิดตอบ
“แหวะ ดูทำไมวะผู้ชายน่ะ ข้างๆดิโคตรขาวเลยอึ๋มด้วย ทีแกน่ะยังแมนล่ำกว่าไอ้ข้างๆนั่นเลย” จุนสวน
“ไอ้ #@%@#^$@%.......” ป้องรับไม่ได้ครับที่ถูกชมว่าแมนล่ำ
เอาเถอะครับปล่อยพวกมันไป เพราะตอนนี้ไอ้สองคนข้างๆผมนี่ก็กำลังเรียกร้องความสนใจจากผมอยู่นี่แหละ ไอ้คุณพีหยิบลูกชิ้นมาจะป้อนผม ไอ้หลิงมันเห็นแล้วหมั่นไส้เลยแย่งเอาลูกชิ้นไปกินเองแล้วจะป้อนไส้กรอกให้ผมแทน ไอ้พีเลยแย่งไส้กรอกมันไปกินบ้าง แย่งกันป้อนไปมา มองไกลๆคงนึกว่าสองคนนี่มันนั่งป้อนกันเองหนะครับ แต่สรุปผมเลยไม่ได้กินทั้งสองอย่างนั่นแหละครับ เออ ดีครับ น้ำหนักจะได้ลงมาเท่าเดิม อิอิ
กว่าการทานข้าวอันแสนวุ่นวายจะจบลงก็ใกล้เข้าเรียนบ่ายอะครับ วันนี้ก็อีกหละครับหลังข้าวเที่ยง เพื่อนๆบางส่วนก็ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์อีกตามเคย แต่ไอ้หลิงครับมันบอกมันไม่ไปหรอกครับเข้าเฝ้าหนะแต่มันจะใช้วิธีที่ดีกว่าคือนั่งหลับตาแผ่เมตตาแทน มันบอกว่าต้องใช้สมาธิมากในการแผ่ให้ถ้วนทั่วดังนั้นห้ามใครกวนครับ….เออ มันก็เหมือนกันนั่นแหละวะ…. ส่วนไอ้ป้องก็เอากระจกมาส่องอะไรอีกก็ไม่รู้ ไอ้พีก็มัวแต่นั่งมองหน้าผมอยู่อีกด้าน ….จะว่าไปก็ดีครับทุกคนมีกิจกรรมส่วนตัวให้ทำไม่กวนกัน……ผมเลยขอแอบนั่งแผ่เมตตาบ้างดีกว่า …… แหะๆ
พอเลิกเรียนพวกผมที่นั่งกินข้าวตอนเที่ยงด้วยกันก็ชวนกันไปดูหนังที่สยามต่อครับ แต่คราวนี้มีเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกะไอ้พีมาด้วยอีกคนชื่อชาร์คครับ จริงๆชาร์คมันเลขที่ติดกับผมเลยครับ รู้จักกันตั้งแต่วันไปรายงานตัวมันเป็นคนคุยสนุกครับอารมณ์ดี แต่ปกติมันจะอยู่กับเพื่อนอีกคนชื่อหมู
ชาร์คเป็นที่ถูกอกถูกใจของป้องมากครับเพราะสูง หุ่นดี หล่อและที่สำคัญคือเป็นผู้ชายที่หน้าเหมือนพี่เคน ธีรเดช อะครับ ไอ้พีเล่าว่าชาร์คมันชินแล้วครับที่ถูกผู้ชายมาชอบ ที่โรงเรียนเก่ามันโดนคนมาสารภาพรักบ่อย(โรงเรียนชายล้วนครับ) แต่มันไม่ได้คบใครเลย เพราะมันเป็นผู้ชายปกติครับ
ขณะที่พวกผมรอซื้อตั๋วหนังอยู่(หนังเรื่องอะไรก็จำไม่ได้แล้วครับจำได้แต่ว่าเป็นหนังตลก) พี่อั้มก็โทรมาถามครับว่าจะให้ไปรับกี่โมง ……ลืมสนิทเลยครับ แหะๆ…….…ผมเลยบอกไปว่าให้กลับก่อนได้เลยเพราะจะไปดูหนังกับเพื่อนๆก่อน พี่อั้มก็ถามว่าจะให้รอรับกลับหลังเลิกมั๊ย ผมก็เกรงใจครับ เลยบอกไปว่าเดี๋ยวกลับเองสะดวกกว่าครับ พี่อั้มเลยวางไปพร้อมเสียงที่ดูผิดหวังนิดๆ….……ว่าแต่เป็นครั้งแรกที่พี่แกรอฟังคำตอบผมครับ …..อิอิ
เหลือเวลาอีกเกือบสองชั่วโมงครับเราเลยไปทานไอศกรีมกันก่อนครับระหว่างรอหนัง วันนี้ดูชาร์คไม่ค่อยร่าเริงครับต่างไปจากก่อนนี้ช่วงที่เจอกันใหม่ๆ
“ชาร์คเป็นไรเปล่า ดูไม่สดชื่นเลย” ผมถามครับ
“อื้มมม…..ไม่ป็นไร ขอบใจนะ แค่คิดอะไรไปเรื่อยๆน่ะ” มันตอบพร้อมฝืนๆยิ้มอะครับ
“….มีอะไรให้เราช่วยก็บอกนะ” ผมบอก ชาร์คก็พยักหน้าครับ แต่ก่อนที่ผมจะถามมันต่อไอ้ป้องก็ร้องขึ้นมาครับ
“เฮ้ยแก ช่วยชั้นด้วย!!” ไอ้ป้องพูดขึ้นมาพร้อมกับนั่งหันหลังไปอีกทาง ขณะเดียวกันก็ดึงแอ้มให้ยืนขึ้นมาบังตัวมันไว้ ……เออ ป้องครับตัวมรึงไม่เล็กขนาดนั้นนะครับ
“เป็นบ้าอะไรอีกหละเนี่ย” แอ้มมันถามด้วยความเซ็งครับ
“นั่นไงแกที่หน้าลิฟท์หนะ” ป้องพูดเสร็จ ทุกคนก็หันไปมองเป็นทางเดียวกัน ที่หน้าลิฟท์ครับมีผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษาผมยาวสีน้ำตาลกำลังยืนจ้องมาอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อทางโต๊ะพวกเราครับ
“ว๊าย!!! นั่นมันนังแป๋มนี่!!!!!” ไอ้แอ้มร้องขึ้นมาทันทีจนพวกเราตกใจ พูดเสร็จมันเหมือนจะวิ่งหนีหรือจะมุดไปซ่อนใต้โต๊ะแข่งกับไอ้ป้องครับ ติดแค่ว่าไอ้ป้องมันล็อคไว้ไม่ให้ไปไหน ให้บังมันไว้ก่อน
“แม่งงงง สวยสาดดดด” ไอ้จุนอุทาน …….เก็บๆหน่อยครับมรึง
“เฮ้ยพวกมึงเป็นเชรี่ยยยอะไรกันวะ ทำยังกะเจอผี” ไอ้พีพูดขึ้นมาแบบขำๆไอ้สองคนนี้ครับ ……เออตกลงมันพูดเพราะกับผมคนเดียวจริงๆด้วยครับ
“ผีตัวแม่เลยหละย่ะ!!! ก็ผีที่จะคอยกินตับไอ้ป้องนี่ไงยะ!!!.....ว้ายแกๆๆๆ นังป้องมันเดินมาแล้ววววว” ตอนนี้แอ้มมันดิ้นหนักกว่าเดิมแล้วครับพอๆกะที่ไอ้ป้องมันล็อคแอ้มไว้แน่นกว่าเดิม พวกที่เหลือยังคงงงกันอยู่ครับ แต่ไม่ทันไร น้องแป๋มของพวกมันก็เดินพรวดๆเข้ามาถึงที่โต๊ะพวกเราแล้วครับ
“แอ้ม!!!นี่มันจะมากไปแล้วนะ!!!! มายืนกอดป้องของชั้นกลางห้างเนี่ยยย!!!! ” แป๋มพูดดดด…เออ…เรียกว่าตะโกนใส่หน้าแอ้มดีกว่าครับ ….แต่…..จริงๆภาพที่ผมเห็นนี่มันไอ้ป้องมันล็อคเอวแอ้มไว้ไม่ใช่เหรอครับ
“…อ...เออ…ก็ชั้นจะอยู่กะป้องเพื่อนชั้นหนะมีอะไรมั๊ย ” แอ้มหน้าซีดครับที่รู้ว่าหนีไม่สำเร็จ มันเลยต้องหันมาเพชิญหน้าด้วยครับ
“กอดกันขนาดนี้เนี่ยชั้นไม่เชื่อหรอก ก็ไหนป้องบอกให้ชั้นตัดใจเพราะไม่ชอบผู้หญิงไง แล้วนี่อะไร” แป๋มตัวสั่นครับเธอดูโกรธ แต่ขณะเดียวกันไอ้ป้องเพื่อนผมมันก็ตัวสั่นเหมือนกันครับแต่คงเพราะกลัวมากกว่าครับ การทุ่มเถียงของสองคนยังดำเนินต่อไปโดยที่พวกผมยังคงงงเป็นไก่ตาแตก แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ
“ ขอโทษนะครับ ป้องเป็นแฟนผมเองครับ” เสียงนึงพุ่งพรวดแหวกอากาศออกมา
ครับอึ้งกันทั้งโต๊ะสิครับ
มันอารายก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
______________________________________________________________________
แอบมาอัพช่วงบ่ายก่อนครับบังเอิญว่าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
