ตอนที่23 เราสามคน Day1
เฮ้ยยยยยย…..ตกใจสิครับก็ผมเล่นเกมเศรษฐีอยู่ดีๆ ไอ้ชาร์คที่เมื่อกี้ไปห้องน้ำกลับมาแทนที่จะนั่งที่เดิมมันดันเข้ามานั่งกอดผมจากทางด้านหลัง………....ดีนะเนี่ยที่ไอ้พีออกไปตามงานกับพนักงานโรงแรมมันอยู่………..แต่แค่นั้นไม่พอครับ มันยังเอาคางมาเกยไหล่ผมแล้วพูดข้างหูผมเบาๆอีก
“…..ไม่เจอกันแป๊บเดียวแต่ชาร์คคิดถึงเอกมากเลยรู้มั๊ย……” ชาร์คกระซิบ……….แม้ผมจะตกใจ…….. แต่ถ้าพูดตามตรงจากน้ำเสียงนั้น ผมรู้สึกว่าไอ้ชาร์คมันหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆครับ….…….มันเป็นเสียงที่ดูเศร้าและโหยหา เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่เอ่อล้น………..ผมไม่คิดว่ามันหมายความถึงแค่ช่วงที่ไปห้องน้ำมา………แต่มันน่าจะหมายถึงช่วงที่นานกว่านั้น………จะผิดมั๊ยครับถ้าจะบอกว่าผมดันรู้สึกหวั่นไหวไปกับคำพูดและเสียงนั้นด้วยครับ…….
“นี่ๆๆ จะกอดกันชั้นก็ไม่ว่าหรอกนะยะ แต่ยังไงช่วงทอยลูกเต๋าซะที จะได้ถึงตาชั้นถล่มนังป้องบ้าง” ไอ้หลิงพูดแต่ตากำลังนับแบงค์ในเกมอยู่…
แม้ไอ้ชาร์คจะลุกกลับไปนั่งที่เดิมแล้ว แต่ผมคิดว่าหน้าผมมันคงยังแดงอยู่ พอๆกับในใจผมตอนนี้ที่หวั่นไหวและว้าวุ่นอย่างมาก…..ทำไมเหรอครับ….. ก็เพราะมันมัวแต่คิดถึงประโยคเมื่อกี้น่ะสิครับ
“อ๊ายยยย ชั้นตกโรงแรมไอ้จุน…..ว๊ายยย ค่าเช่านรกทำไมมันแพงอย่างงี้” หลิงกรี๊ด
“จ่ายเป็นอย่างอื่นก็ได้นะจ๊ะ” ไอ้จุนส่งสายตาล่อแหลม
“@$#%#$^%#^^%#$#%#$” เสียงอื่นว่าไงผมไม่รู้แล้วครับ…..ตอนนี้ผมได้แต่ฟัง….ฟังเสียงหัวใจผมครับ……ผมเงยหน้ามองไปที่ไอ้ชาร์ค…….ขณะนี้มันก็มองผมอยู่ด้วยเช่นกัน…..
“…………….”ผมพูดไม่ออก……ผม……………….เฮ้ยยยยยย อีกแล้วครับไอ้พีที่เมื่อกี้มันออกไปตามงานกับพนักงาน มันกลับมาแทนที่จะไปนั่งที่อื่น มันกลับมานั่งกอดผมจากทางด้านหลัง………....ท่าเดียวกับไอ้ชาร์คเมื่อกี้………..แล้วมันยังเอาคางมาเกยไหล่ผมเหมือนกันอีกแต่เป็นคนละข้าง แล้วพูดกับผมเบาๆว่า
“……….เอก....ขอบคุณนะที่อยู่กับพี ในเวลาที่พีคิดถึงเอกที่สุด……..”พีกระซิบแล้วลุกขึ้นไปนั่งที่โซฟา……….มันไม่ได้ลวนลามผมเหมือนทุกทีครับ………แน่นอนครับว่าผมตกใจอีกแล้ว…….. และถ้าพูดตามความคิดผม... ผมก็เชื่อว่าไอ้พีมันต้องการสื่ออารมณ์และความคิดออกมาอย่างนั้นกับผมจริงๆ….…….มันเป็นเสียงและคำที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้งดูมันอุ่นใจและมั่นใจในสิ่งที่มันพูดถึง………..ผมคิดว่าการอยู่ด้วยกันของมันหมายถึงความมั่นคงทางจิตใจมากกว่าแค่ตัวผมที่อยู่กับพีตอนนี้……………ครับ…………ตอนนี้ผมสับสนครับ…….เพราะว่าผมก็รู้สึกหวั่นไหวไปกับคำของพี...ซึ่งไม่แพ้คำของชาร์คเช่นกัน…….
“อะไรเนี่ยค้างอีกละ เป็นโรคลมชักรึไงยะอยู่ๆก็นิ่งไป ทอยเร็วๆสิยะ” คราวนี้ไอ้แอ้มบ่นบ้างครับ เหตุเพราะมันกำลังมือขึ้นครับร่ำรวยที่สุดในเกม………ผมก็ทอยๆไปครับ….เล่นไม่รู้เรื่องแล้ว………..ผมมองพีที สลับมองชาร์คที……….ผมไม่รู้แล้วครับว่าจะทำไงต่อ………
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! ชั้นล้มละลายแล้ว” ไอ้แอ้มพลิกโผ เล่นกันอีท่าไหนไม่ทราบครับ สถานการณ์พลิกกลับดันแพ้ไป
“ของอย่างเงี้ยมันต้องกล้าได้กล้าเสียย่ะ มัวแต่ดูไปดูมา สุดท้ายไม่ได้อะไรเลย” ไอ้ป้องพูดกับแอ้ม……………….แต่ผมว่าประโยคนี้ มันคงจำเป็นกับผมตอนนี้แล้วครับ……………….
ในที่สุดก็ถึงช่วงบ่ายแก่ๆแดดไม่ค่อยมี เหมาะกับการเล่นน้ำแล้วครับ ทุกคนเลยแยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเปลี่ยนเสร็จก่อนก็เลยลงไปเล่นน้ำในสระของวิลล่ารอ…..แต่เรียกว่าแช่เฉยๆดีกว่าครับ……เพราะผมได้แต่ยืนอยู่ในสระนิ่งๆมัวแต่คิดอยู่……..ผมคิดว่า……..จนถึงเมื่อกี้สุดท้ายผมชนะ แต่ชนะได้ไงก็จำไม่ได้ เพราะผมไม่ได้สนใจเกมเลย………..แล้วตาต่อไปหละ….ผมยังจะนำ …แล้วผมยังจะ...ชนะ….อยู่อีกมั๊ย…… หรือผมควรจะ…..เริ่มตั้งใจได้แล้ว……… ผมไม่อยากมารู้ตัว.....ว่า....ผมต้องการมันแค่ไหนเอาตอนที่ผมแพ้ไปแล้ว......
สักพักทุกคนก็พร้อม พวกเราเลยไปเล่นน้ำทะเลกันครับ ตอนนี้ก็ดูพวกมันเฮฮากันดี แต่ที่สนุกกว่าคือดูพวกมันแต่งตัวกันครับ เริ่มจากไอ้จุนที่มันดันใส่ชุดว่ายน้ำที่ดูเหมือนชุดโต้คลื่นมากกว่า ในขณะที่ไอ้ป้องใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นมีเสื้อคลุมคลุมทับไว้มิดชิด ต่างกับสองสาวไอ้แอ้มใส่วันพีซ ไอ้หลิงใส่ทูพีซ
สองคนนี้มันบอกว่าใส่ให้โป๊ยังไงแต่มากับกลุ่มนี้ก็ปลอดภัย …..ผมก็ว่าจริง…..จะเสี่ยงก็แค่ไอ้ป้องอยากใส่ด้วยแต่ใส่ไม่ได้เลยพาลมาตบเอา หรือไอ้จุนหน้ามืดกระโดดปล้ำมันก็อีกเรื่อง
ผมใส่กางเกงว่ายน้ำแบบขาสั้นน่ะครับ ซึ่งก็เหมือนกับชาร์คและพี แต่ไอ้สองคนนั้นสิครับ หุ่นมันนี่สุดยอดเลยครับ เวลาถอดเสื้อ แผงอกก็ชัด ซิกส์แพคก็ชัด ฮือๆๆๆ อิจฉาโว๊ยยยย
ตอนนี้เราก็ลงไปเล่นน้ำกันครับ แต่ไม่ได้ไปลึกนะครับไปแค่ยังยืนถึง ผมไม่ชอบไปไกลๆชอบอยู่ใกล้ๆมากกว่า สารภาพว่าเพราะเป็นคนขี้กลัวก็ได้ครับ อิอิ………… เล่นไปเล่นมาสักพักไอ้พีก็ว่ายมาอยู่ข้างๆ มันมาจับมือผมใต้น้ำแล้วหันมายิ้มให้………ไม่รู้ทำไมครับ ตอนนี้ผมรู้สึกดีเวลามันมาอยู่ใกล้ๆ……เราสองคนไม่ได้พูดอะไรนอกจาก ผมจะบีบมือเบาๆตอบ………
ก็เหมือนเคยครับ มืออีกข้างก็ไม่ได้ว่างนะครับ ไอ้ชาร์คอยู่ๆก็มาประจำที่ จับมือผมอีกข้างไว้เช่นกัน……..ดีนะที่ผมไม่ได้ว่ายไปไกลๆเพราะมันไม่มีมือเหลือไปว่ายน้ำต่อน่ะสิครับ โดนจับหมด….
แต่เอ่อ……พวกเราสามคนจะยืนอยู่หยั่งงี้กันอีกนานมั๊ยครับ……….. ผมจะไปไหนก็ไม่ได้เพราะมันสองคนจับมือผมไว้ไม่ปล่อย……....ในขณะที่มันสองคนก็เหมือนกัน…….กลายเป็นยืนมองหน้ากันกลางทะเลไปซะงั้น………..เอ่อ…….แปลกใหม่มากครับเพื่อนๆ
แต่ล่อแหลมแค่นี้มันยังไม่ได้ใจครับทุกท่าน……..หลังจากจ้องกันพักใหญ่ไอ้พีเลยเคลื่อนมาใกล้แล้วกอดผมด้านหน้าต่อหน้าไอ้ชาร์ค……..ก็อย่างที่เดาได้อะนะครับ…..ไอ้ชาร์คก็คงไม่ยอมแพ้แน่นอน…..มันเคลื่อนมากอดผมอีกคนทางด้านหลัง……..เอาสิครับ……ตอนนี้เลยกลายเป็นกอดกันสามคนกลางทะเล…………เอ่อ……….ยังจำได้มั๊ยครับว่ามรึงทั้งสองคนตอนนี้ใส่แค่กางเกงว่ายน้ำอยู่กันคนละตัวนะโว๊ยยยยยย…………………ครับ … …………เนื้อแนบนื้อกันไปครับ
กว่าจะได้ขึ้นมาต้องทำไงหนะเหรอครับ….ง่ายๆครับ…. ก็ต้องให้ไอ้ป้องว่ายมาจิกไปน่ะสิครับ……หลังจากปล่อยให้พวกมันยืนกัดกันต่อหน้าผมอยู่นาน จนคนอื่นมันเล่นน้ำเสร็จแล้วอะครับ……..กรรม
พวกผมขึ้นมาก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเพื่อจะแต่งตัวแล้วไปทานข้าวกันต่อ …..แต่ไม่จบครับ ตอนผมจะอาบน้ำไอ้พีมันดันจะมาขออาบด้วย…….ใครจะยอมฟะ……ไอ้ชาร์คก็เลยเข้ามาปราม……ดีๆช่วยกรูหน่อย…….แต่ผมคิดผิดครับ มันดันบอกจะขออาบกับผมแทน……สรุปมันสองคนก็ยืนเถียงกันตรงประตูห้องน้ำครับ……….
สุดท้ายเพื่อตัดปัญหาผมเลยสั่งให้มันอาบกันไปสองคนพร้อมกันซะเลย……. ต้องใช้ไม้นี้พวกมันถึงยอมให้ผมอาบน้ำคนเดียวได้ซะที……....พอผมอาบเสร็จไอ้พีก็อาบต่อ………..ในห้องนอนเลยเหลือแต่ผมกับไอ้ชาร์คสองคนครับ……
“….เอ่อ…..” ไอ้ชาร์คเหมือนจะพูดไรแล้วหยุดไป……ผมรอฟังแต่มันก็ไม่พูดจนผมแต่งตัวเสร็จนั่นแหละครับ
“.....มีไรก็บอกมาสิครับ ไม่งั้นเอกก็ไม่เข้าใจนะ….” ผมถาม
“….คือ…..” เงียบต่อได้อีกครับ
“…..งั้นถ้าไม่ถามเราจะถามนะ” ผมบอก
“….เอ่อ….ได้” มันบอก
“………คือ…………………………………………………………………………………….”
ต่อตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 321188 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก