หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[อัลฟ่าบ้าบอ]

คอปเตอร์เองครับ

คอปเตอร์มาสารภาพผิด

ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่เป็นกระจกเงาให้ผมนะครับ

ผมขอสัญญาว่า "ผมจะไม่เล่นเกมส์อีก"

แต่ที่รัก  ได้โปรดพูดกับผมเถอะนะ อย่าเย็นชากับผมแบบนี้เลย ผมเหงามาก

ผมขอโทษ  ยกโทษให้ผมเถอะนะ

ที่รักกลับบ้านอีกแล้ว ได้โปรดกลับมาหาผมเถอะนะ รับโทรศัพท์ผมบ้าง

ผมโทรไปหาใคร ปรึกกษาใคร ก็มีแต่คนสมน้ำหน้าอ่ะ  แม้กระทั่งคุณแม่ ยังต่อว่าผมเลย

ฟ่าครับ  เตอร์ขอโทษ   เตอร์ขายเกมส์ให้เพื่อนไปแล้ว

กลับมาหาเตอร์นะ 

T T

[z-Time]

น้องเตอร์ทำผิดไว้เยอะ ต้องอดทนนะ เหมือนที่นุ้งฟ่าเค้าโดนเค้าก็เสียใจมาก

น้องเตอร์ง้อ เยอะๆ สื่อสารมันทุกทางจะทวิต บีบี sms ผ่านเล้าฯ เข้าทาง เพื่อน หรือไปหาที่มหาลัย จัดไป

ให้นุ้งฟ่าเค้าเห็นว่า เตอร์สำนึกผิดแล้ว และจะปรับปรุงตัวจริงๆ


เชื่อว่าไม่นานนุ้งฟ่าผู้น่ารักต้องยอมกลับมาหาเหมือนเดิมแน่ๆ  (นุ้งฟ่าคงไม่ว่านะแอบเห็นใจน้องเตอร์เล็กๆ)

เป็นกำลังใจให้นะ  รักกันๆ   

[icyblue]

มาลุ้นนุ้งฟ่าจะจัดการสุดที่รักยังงัยต่อ 


  แต่อย่างนี้จะดีก่านะ   

[แอบซุ่ม]

น้องฟ่า..เจ้าเด็กดื้อเค้ากลับมาล่ะ หยวนๆน๊อ บางทีสิ่งที่ผ่านมาเราก็ควรจะปล่อยผ่านน๊า สองคนสองใจอยู่ร่วมกันมันต้องผ่อนสั้นผ่อนยาวนะครับ และก็ไม่ต้องจริงจังกะอะไรมากมายนะชีวิตคู่ไม่มีสูตรตายตัวมันจะกระทบกระทั้งเสมอๆครับเพียงแต่เพิ่มความระมัดระวังครับ 

[pay-it-forward]

น้องเตอร์สัญญาแล้วต้องรักษาคำพูดนะ
จริงๆไม่ต้องถึงขนาดเลิกเล่นก็ได้ แต่ให้รู้ขอบเขตอ่ะ
น้องฟ่า ให้โอกาสน้องเตอร์นะจ้ะ
กลับมาหวานกันไวๆนะ
พวกพี่ๆเป็นกำลังใจให้อยู่นะ
 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

นุ้งฟ่ามาแว้วจร้า

วันนี้เหนื่อยมากมาก  ไม่ได้เข้าเล้ามาหลายวันอ่ารายกันเนี่ย

เป็นยังไงหล่ะกดเกมส์ไม่มันส์รึไง  มา งง มา เหงา อะไร  เธอก็เล่นเกมส์ขอเธอไปสิ ท่าทางสนุกจะตาย
จะมาสนใจอะไรคนอย่างฉัน มันก็แค่คนร่วมห้องของเธอ
เธอเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว  แล้วเธอปล่อยให้ฉันเหงามานานแค่ไหนแล้ว
พอวันที่ฉันเหนื่อยและท้อ ฉันก็ต้องการคนมาอยู่เคียงข้าง ฉันก็ต้องกลับไปหาพ่อหาแม่หาพี่น้องสิ
เพราะเธอมันมีเกมส์เคียงข้าง ฉันก็เลยเป็นหมาหัวเน่ายังไงหล่ะ
เล่นให้เต็มที่เถอะ เล่นตามสบายเลย จะขายเกมส์ไปแล้วจะเลิกเล่นอะไรก็ตามใจเธอ
เธอทำผิด เอะอะเธอก็เอ่ยคำขอโทษแล้วฉันก็ให้อภัยเธอทุกครั้ง ก็เพราะฉันรักเธอ
วันนี้ฉันก็ยังรักเธอเหมือนเดิมแล้วก็มากกว่าเดิม  แต่ฉันคงให้อภัยเธอง่ายๆแบบที่ผ่านมาไม่ได้แล้ว
ไม่งั้นเธอจะเป็นคนที่ไม่รู้จักคำว่าสำนึกผิดที่แท้จริงเป็นเช่นไร
ขอให้เธออยู่กับความเหงาต่อไปนะ ฉันพร้อมเมื่อไร ฉันจะกลับมาเป็น "อัลฟ่าคนเดิม"

ปล1.ฉันจะอ่านหนังสือในห้องเงียบๆ ขอความกรุณาอย่ามารบกวน
ปล2.หาข้าวกินเองนะเพราะฉันไม่มีอารมณ์จะทำ
ปล3.ห้ามทุกคนในเล้าเข้าข้างเตอร์ ต้องเข้าข้างฟ่าคนเดียวเท่านั้น

[StillLoveThem]

^
^
...อย่างนี้เขาเรียก..ประชด หรือเปล่าหว่า น้องฟ่าเอ๊ย ลมหนาวก็มาแล้วและจะหนาวยิ่งๆขึ้น
...สองคนหันหน้ามา..นอนกอดกันดีกว่ามั้ง น้องเตอร์มันก็ขายเกมส์ไปแล้ว นี่ไม่ได้เข้าข้างนะ
...จริงๆไม่ต้องถึงกับ ขายมันไปหรอก แค่เล่นให้เป็นเวลา และอย่าให้มันมาสำคัญกว่าน้องฟ่าก็พอ
...ถ้ามันเป็น..ความสุข ของน้องเตอร์ น้องฟ่าคงไม่ว่าอะไรหลอกก็คงเหมือนความสุขของน้องฟ่า
ที่ชอบชอปปิ้งแหละ ไม่ได้เข้าข้างใครนะ เข้าข้างทั้งสองคน เหอะๆๆ

[แอบซุ่ม]

มันยังไงเนี่ย..เดี๋ยวเข่าใจทางนี้หันมาอีกทีก็เข้าใจทางนี้ ไม่เข้าข้างใครแหละ มีฟ่าก็ต้องมีเดอร์..อิอิอิ
หนาวละน๊า น้องฟ่ามามะมาดีกันดีกัน

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ทุกคนกรุณา อ่าน ปล3

ฮ่าๆๆๆๆๆ

 :angry2:มันบอกว่าขาย ว่าขาย เกมส์ไปแร้ว  มันมีอีกกี่เครื่อง  มันก็ขายผ้าเอาหน้ารอดไปงั้นแหละ
เกมส์วียังอยู่ พีเอสพีอีกอ่ะ เพลย์ทูอีก ขายแค่เพลย์สามไปมันก็ยังมีเล่นอีกเยอะแยะ
เกมส์ในคอมอีก  ล้วนแต่สิ้นเปลืองทั้งนั้น (ต่อแต่นี้ไปหวังว่าคุณแม่คงไม่ซื้อมาฝากอีกนะครับ)
ทุกคนอย่าไปสงสาร ขอร้องว่าอย่าสงสาร ห้ามสงสารด้วย
ทำไมไม่สงสารนู๋ฟ่ามั้งอะไรมั้ง  ทุกคนลืมไปแล้วใช่ไหมว่ามันทำอะไรไว้กับนู๋อ่ะ
เง้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นุ้งฟ่าไม่ได้ประชดอ อนุ้งฟ่าทำไปด้วยความถูกต้อง ขอขีดเส้นใต้คำว่าถูกต้อง
ถึงมันจะไม่ถูกใจก็ตามเถอะ
ฟ่าไม่เคยห้ามเลยเรื่องเกมส์อ่ะ  บางทียังไปซื้อด้วยกันเลย แต่มาพักหลังมันมากเกินความพอดี เบียดเบียนภาระหน้าที่ที่ต้องทำ
อาการเสพติดเกมส์เริ่มมีมากขึ้นทุกวัน จนไม่สามารถควบคุมได้
ตอนปิดเทอมมันเล่นทุกวัน ชวนไปเที่ยวยังไม่อยากไปเลย 
แล้วทุกคนก็ไม่เคยเห็นใจนู๋บ้างเลย  นู๋งอลแล้วด้วย



หลังจากที่นู๋กลับมาถึงคอนโดเมื่อเย็นที่ผ่านมา วันนี้


สายตาที่ส่งประกายฉายเเววดีใจ มองมาที่ผม เมื่อผมเปิดประตูเข้ามา
ผมถอดรองเท้าถุงเท้า แล้วก็เดินเข้าห้องนอนไป  สายตาคู่นั้นเหมือนจะผิดหวังที่ผมไม่ได้แม้แต่จะเอ่ยคำทักทายใดใด
"ปึง" เสียงปิดประตูห้องเบาๆพอได้เย็นเสียง
สิ่งแรกที่ผมทำคือเปิดคอมพิวเตอร์ แล้วก็เข้ามาในเล้านี้ พบข้อความของคู่กรณ๊มาโพสไว้โดยใช้แอคเค้าท์ของผม
ผมแอบยิ้มในใจที่อย่างน้อยมันก็สำนึกผิดได้  แต่ในใจผมครุ่นคิดว่า  ถ้าผมให้อภัยแล้วมันจะง่ายไปหรือป่าว
แต่คิดไปคิดมา เรื่องเกมส์ที่ขายไป นี้มันจะขายไปเท่าไรนะ  จะขาดทุนรึป่าวก็ไม่รู้ ความงกเริ่มเข้ามาในสมอง
แล้วใครสั่งให้มันขาย ซื้อมาก็แพงไม่ใช้ขายไปแค่สามร้อยหล่ะ  แม่จะด่าให้หูชาเชียว
"งืดๆๆ" มีข้อความส่งมา ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ แล้วกดอ่านข้อความ
"ที่รักกลับมาเเล้ว ดีใจจัง  ขอเข้าไปหาหน่อยนะ" พออ่านจบผมก็เดินไปล็อคประตู แล้วก็กดพิมพ์ข้อความตอบกลับ
"ฟ่ายังไม่พร้อม" ผมมพิมพ์ข้อความส่งกลับไป ทำเป็นสาวบริสุทธิ์ไปได้ ยังไม่พร้อม  ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ เสียงคนมาบิดลูกบิดประตู แล้วก็เงียบหายไป
ผมไปจดจ่ออยู่กับคอมพิวเตอร์เหมือนเดิม  อ่านทุกข้อความที่ทุกคนมาโพส ไว้ คิดโน้นคิดนี้มากมาย
"ทำไมมีแต่คนสงสารเตอร์นะ" ผมเข้าใจนะว่าทุกคนสงสารเพราะผมเองก็สงสารมันเหมือนกัน แต่มีอีกสภาวะจิตหนึ่งที่มันต่อต้านว่าอย่าไปให้อภัยมันง่ายๆ
แล้วทันใดนั้นก็มีคนไขประตูห้องเข้ามา
"ฟ่า เตอร์ขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลย เดี๋ยวเรื่องเล็กมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่นะ เราดีกันนะ"  ผมเงยหน้ามองมันเเล้วก็หันมามองจอคอมพิวเตอร์ต่อ
"ฟ่า เตอร์ขอร้อง อย่าทำแบบนี้ได้ไหม"  มันพูดจบก็ยกโน๊ตบุคผมวางลงบนเตียงเเล้วก็ดึงผมขึ้นไปกอดจนแน่น  ไม่นานนักเตอร์ก็ค่อยคลายๆอ้อมกอดแล้วมองจ้องตาผม  น้ำตาที่คลออยู่กระทบกับเเสงไฟสลัวๆในห้องเป็นประกายออกมา ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังจะร้องไห้ นี่ผมทำเกินไปใช่มั้ย  ไม่สิ ผมทำถูกแล้ว
"เตอร์" มันหลบสายตาผมเมื่อผมมองมัน เพราะมันกำลังจะร้องไห้
"เตอร์ฟังฟ่าดีดีนะ  คนเราอ่ะ อายุไม่ได้ยืนยาวมากหรอก ฟ่าไม่รู้ว่าฟ่าจะมีชีวิตอยู่นานแค่ไหน แต่สิ่งที่ฟ่ารู้คือฟ่าอยากอยู่กับเตอร์ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  แต่เตอร์กลับอยู่กับเกมส์ แล้วให้ความสนใจกับมัน  ที่ฟ่าทำทุกอย่างลงไปก็เพื่อจะเตือนสติให้เตอร์รู้ ถ้าเรามีชีวิตอยู่ด้วยกัน365วันแบบพี่เคนอ่ะ เตอร์ว่าเตอร์จะอยู่กับเกมส์กี่วัน  ยิ่งเตอร์อยู่กับเกมส์มากเท่าไร  ฟ่าก็ยิ่งทุกข์มากเท่านั้น  ฟ่ามี365วันเท่ากับเตอร์ ฟ่าทุกข์ไป365วัน แต่เตอร์สนุกอยู่กับเกมส์ทั้ง365วัน  เตอร์คิดว่าฟ่าควรจะทำอย่างไร อยู่กับความทุกข์เพื่อทนให้เตอร์สนุกอยู่กับเกมส์งั้นหรอ  ฟ่าคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ  เพราะฟ่าอยากมีความสุขกับเตอร์ทั้ง365วัน"
"เตอร์ขอโทษ"
"เตอร์ เตอร์ไปหยิบไดอารี่มาป่ะ  แล้วก็จดไปนะ เริ่มตั้งแต่วันนี้เลย  ว่าวันหนึ่งอ่ะเตอร์พูดคำว่าขอโทษกี่ครั้ง เอ๊ะอ่ะเตอร์ก็ขอโทษ เตอร์ทำผิดแล้วขอโทษฟ่าก็ให้อภัยเตอร์ทุกครั้ง  เตอร์ทำไมเตอร์ไม่คิดก่อนที่จะทำหล่ะ เตอร์จะได้ไม่ต้องพูดคำนี้ให้มันบ่อยเกินไปนัก"
"อื้ม"
"ออแล้วเกมส์นี่ขายไปเท่าไร"
"ยังไม่รู้อ่ะให้ไอ้ยุ่งมันไปเล่นก่อน ยังไม่ได้เช็คราคา กะว่าจะขายมันห้าพันอ่ะ"
"เดี๋ยวไอ้ยุ่งเล่นเกมส์ทั้งวันเมียมันก็จะเป็นแบบฟ่าเนี่ย  พอกันแหละไอ้ยุ่งกะเตอร์อ่ะ"
"ไม่หรอก แตมมันก็เล่นด้วย"
"ฟ่าไม่ได้ห้ามเตอร์เล่นนะ  แต่ขอให้แบ่งเวลาว่างบ้าง  ปิดเทอมที่ผ่านมาเนี่ย เตอร์เล่นแต่เกมส์ใช่มั้ย  เราได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันบ้างไหม  เวลาแห่งความสุขของเราหายไปเยอะเลยนะ"
"เตอร์ขอโทษ  ต่อจากนี้ไปทุกกิจกรรมที่เตอร์ทำ เตอร์จะไม่ทำคนเดียวจะต้องมีฟ่าอยู่ข้างๆเสมอนะ"
"อย่ามาหลอกให้ฟ่าดีใจเลยเตอร์"
"สัญญาครับ" มันทำหน้ารื่นเชียว เมื่อเห็นผมมีทีท่าจะหายโกรธแล้ว
"อื้ม จะไปไหนก็ไปป่ะ เหม็นขี้หน้า"
"ไม่ไปหรอก จะนอนกอดเมียอ่ะ ไม่ได้กอดมาหลายวันแล้ว"
"ก็นอนกอดเกมส์มันไม่อุ่นหรอไง"
"กอดไหนก็ไม่เท่ากอดฟ่าหรอก"
"น้ำเน่า"  แล้วผมก็หยิบคอมพิวเตอร์มาพิมพ์ข้อความตอบกระทู้ดังที่กล่าวมานี้ โดยมีมันนั่งกอดผมอยู่ทางด้านหลังแล้วก็เอาคางมาเกยไว้ที่ไหล่ แล้วก็เอามือโอบเอวผมไว้แน่น





สวัสดีครับ  คอปเตอร์เองครับ
ผมใช้ที่รักของผมพิมพ์ให้นะครับ

เตอร์ต้องขอบคุณทุกคนนะครับที่เป็นกำลังให้เราสองคน
ขอบคุณทุกคำตำหนิแล้วก็กำลังใจ ที่ทำให้ผมคิดได้
ขอบคุณป้าออมที่คอยประนีประนอมที่รักของผมผ่านเฟซบุค
ขอคุณทุกคอมเม้นท์นะครับ
ผมสัญญาว่าจะทำหน้าที่ ที่รักของนุ้งฟ่าของทุกคนให้ดีที่สุด
แล้วก็จะไม่ทำตัวเกรเรจนผู้อ่านทุกคนต้องหนักใจไปตามๆกัน
ผมจะทำให้เนื้อเรื่องต่อจากนี้ไปมีแต่ความหวาน
อย่าเพิ่งเบื่อผมสองคนนะครับ
เป็นกำลังใจให้ผมสองคนตลอดไปนะครับ
ขอบคุณครับ


ปิดคดี
ทะปะนี เอียดสีชัย รายงาน  หุหุ

[snoopy]

ดีใจด้วย

น้องๆ ดีกันแล้ว

กอดกันๆ

[pay-it-forward]

  เย้ ดีกันแล้ว
อย่าโกรธกันบ่อยล่ะ พี่จิตตกทุกครั้งที่เรา2คนงอนกันเลย
 

[┗◎┗◎]

ทีนี้ฟ่าก็อุ่นแล้วละซิ

อุอุ 

[SJ]

ดีใจ ดีใจ เคลึยร์กันแล้ว
ยังงัยก้ออยากให้นู๋ทั้งสองเก็บไว้เป็นบทเรียนะ
คุยกันเยอะๆ ให้ความสำค้ญในกันและกันเยอะๆ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ต่อฉากอิโรติค ม๊ะ  ฮ๋าๆๆๆ

[icyblue]

  ดีใจที่เข้าใจกันแล้วนะจ๊ะ

ม่ะมา มาเติมความหวาม เอ๊ย ความหวานกันต่อ 

  ทั้งคู่นะ

[HydrA]

เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน
เตอร์น่ะไม่ใช่ตัวคนเดียวนะ
ชีวิตคู่น่ะท่องจำไว้
ติดเกมไม่ใช่ว่าผิดแต่เตอร์
อย่าลืมใส่ใจคนที่เตอร์รักจิ่
ขายเกมไม่เห็นมันจะเป็นวิธีที่แก้ปัญหา ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเตอร์นะในเมื่อรักฟ่าก็ต้องดูแลฟ่าให้ดีด้วยนะ
เกมกับฟ่าอยู่คู่กันได้ถ้าเตอร์
รู้จักคำว่าพอดี
เตอร์นี่อย่าทำให้ฟ่าทุกข์อีกนะ
ไม่งั้นจะตีเตอร์ให้หลังลายเลย
เชียว เค้าอ่ะFCฟ่านะขอบอก

[แอบซุ่ม]

ฟ่าก็งี้แหละ..เหตุการณ์ปกติก็ออกแนว พอดราม่าทีแอน ทองประสมเชียว..ขำๆน๊า
งี้แหละที่พี่จะบอกมันไม่มีสูตรสำเร็จหรอก ไม่ต้องไปจดหรือไปจำหรอกว่าใครจะผิดมากผิดน้อยกว่าใคร ใครจะขอโทษมากน้อยกว่าใคร มันจะยังคงผิดและพลาดอีกต่อไปเพราะชีวิตคือชีวิต เราแก้ไขด้วยการระมัดระวัง  การ รอมชอมและจำไว้ว่าเรามีวันนี้ก็เพราะความรักที่เรามีต่อกันและจะก้าวไปด้วยกันก็เพราะรักที่เรามีให้กัน

[kunkai]

 

[myxt]

แล้วตกลง KK อร่อยมั้ยฮับนุ้งฟ่า
คอปเตอร์ ยืนจนขาแข็งไปเลยดิ 555
ปล. ป้าดีใจนะคับที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เรามีคำว่ารักเป็นที่ตั้งซะอย่าง ยังไงมันต้องราบรื่นสิน่า จริงมะ
มามะ กอดรับขวัญทั้งคู่เลยค้าบบบบบบบบ

[MIkz_hotaru]

 
มาอ่านคดีความแบบรวดเดียวจบ
ดีใจที่จบลงด้วยดี

[wan]

รสชาติของชีวิตคู่ ไม่มีชีวิตคู่ใครโรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดไปเหมือนในเทพนิยาย
บางครั้ง ก็ถูกหนามกุหลาบตำบ้าง บางครั้งก็เหยียบก้านกุหลาบพอสะดุด ๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้งนุ้งฟ่ากับนุ้งเตอร์ ประคองชีวิตคู่ ( ที่หลายคนแอบอิจฉา ) ให้จนถึงสุดท้ายของชีวิต
+1 เป็นกำลังใจอีกด้วยครับ 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแว้วๆๆๆๆๆๆ
หลังจากฝ่าวิกฤตตอีกครั้งมาได้ ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ

อย่าลืมส่งใจไปเชียร์นักกีฬาไทยที่ไปเอเชี่ยนเกมส์นะครับบบบบบบ


มาต่อกันเลยดีกว่า


มันวางจมูกมาที่ต้นคอผม ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรทั้งนั้น ผมเอามือดันหน้าอกมันไว้ มันรวบเอวผมให้แนวไปกับตัวมัน มันดึงบ็อกเซอร์ผม เลื่อนลงไปที่หัวเข่า แล้วมันก็ดันตัวผมให้ล้มตัวลงนอนไปที่เตียง แล้วมันก็ดึงบ็อกเซอร์ผมออก แล้วก็จัดการถอดของมันด้วย นอนน้อยของผมตอนนี้โตเต็มไวแล้ว ผมคิดว่าของมันก็คงเช่นกัน มันจัดการกับหนอนน้อยของผมทันที มันใช้เวลาอยู่ตรงนั้นสักพัก ก็เอื้อมมือไปหยิบอุปกรณ์ร่วมรักมาใส่  แล้วก็จัดการผมทันที มันก้มตัวมาจูบผมเบาๆก่อนที่มันจะเริ่มเดินเครื่อง  เดินเครื่องไปได้สักพัก มันช้อนตัวผมขึ้นให้นั่งอยู่บนตัวมันแล้วส่งแรงดันจากด้านล่างสู่ตัวผม คาวมรุนแรงและเร่าร้อนเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น จนผมไม่สามารถที่จะต้านทานต่อไปได้
"เตอร์ ฟ่าไม่ไหวแล้วนะ" ผมโน้มตัวไปกอดคอมันไว้แล้วกระซิบข้างหู
"ปล่อยบนตัวเตอร์เลย" ไม่นานนัดผมก็พ่นพิษเต็มหน้าท้องของมัน แล้วมันก็พ่นพิษในตัวผมตามมาติดๆ  เตอร์นอนราบไปกับเตียงโดนที่หนอนของมันยังอยู่ในตัวผม ผมแทบจะะหมดแรงนอนอยู่บนตัวของมัน
"เตอร์"
"ครับ"
"ถ้าวันหนึ่งเราสองคนมีอะไรกันไม่ได้ เตอร์จะยังรักฟ่ามั้ยอ่ะ"
"รักสิ  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็แล้วแต่ เตอร์จะรักฟ่าตลอดไป"
"แน่นะ"
"แน่สิ"
"งั้นขออะไรอย่างได้ไหม"
"ได้"
"ขออีกรอบนะ"
"โอเคๆ" มันรีบดันตัวขึ้นมาทันที ตาลุกวาว
"เง้อๆๆ พอแล้ว แค่นี้ก็ระบมไปหมดแล้ว ล้อเล่นอ่ะ ไปอาบน้ำกันเถอะ เลอะเทอะหมดแล้ว"
"โหไรว่ะ หลอกให้ดีใจ" ผมเอื้อมไปหยิบทิชชูมาเช็ดตัวให้เตอร์แล้วก็เดินไปล้างตัว แล้วก็มานอนกอดกัน หลับไปในบัดดล

"ก๊อกๆๆๆๆปังๆๆๆๆๆ น้องเตอร์น้องฟ่า ตื่นได้แล้วค่ะ"
ผมเดินไปใส่เสื้อตัวหนึ่งแล้วก็กางเกงขาสั้น เพื่อจะไปเปิดประตูแต่ก็ต้องชะงักเพราะไอ้คนบนเตียงมันนอนเปลือยอยู่เดี๋ยวพี่น้อยจะตกใจอีก ผมเลยเอาผ้าห่มคลุมมันไว้
"มาแล้วครับ"
"ไปใส่บาตรกันค่ะ คุณพ่อคุณแม่รออยู่แล้ว"
"เดี๋ยวฟ่าแปรงฟันล้างหน้าแล้วตามลงไปครับ"
"เร็วๆนะคะพระใกล้จะมาแล้ว"
"ครับบ" ผมรีบไปปลุกเตอร์
"เตอร์ เตอร์ครับ เตอร์ " ผมรู้ว่ามันตื่นเเล้วแต่มันทำเป็นหลับ  ัมนจะให้ผมหอมแก้มปลุกมันแน่ๆ ผมหอมไปที่แก้มเบาๆ มันก็ลืมตาทันที
"นึกว่าเจ้าหญิงจะไม่หอมเจ้าชายซะแล้ว"
"ตื่นได้แล้วเจ้าชายกบ คไปใส่บาตรกัน พระจะมาแล้ว"
"ครับบบบบ" มันยังคงบิดขี้เกียจอยู่ผมเลยเดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำก่อน มันก็เดินตามเข้ามาในไม่ช้า ผมส่งอแปรงสีฟันให้มัน ผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก่อน ก็เลยไปหยิบเสื้อผ้ามาให้มันใส่ เพราะตอนนี้มันยืนแก้ผ้าแปรงฟันอยู่ อุบาทว์พิลึก
"อ่ะใส่ซะ แล้วรีบตามลงไปนะเตอร์ พระจะมาแล้ว"
"รอแป๊ปดิ"
"ไม่รอแล้ว เร็วๆสิครับ มันแต่ยืนส่องอะไรอยู่หล่ะ อุบาทว์"
"อุบาทว์อะไร"
"ก็ยืนแก้ผ้าหน้ากระจกอะสิ เดี๋ยวพี่น้อยมาเห็นเข้าอีกหรอก"
"เชอะ"
"รีบๆตามมานะ"
"จ้ะแม่" ผมเดินลงไปก่อน เดินไปหาพี่น้อยในครัว พี่น้อยเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว คุณแม่ถามถึงเตอร์ว่าตื่นหรือยัง
"กำลังล้างหน้าแปรงฟันครับ"
"ฟ่า"
"ครับคุณแม่"
"แม่ซื้อขนม น้ำเต้าหู้มาอยู่บนโต๊ะนะลูก ถ้าหิวก็ทานได้เลยนะลูก"
"ครับ เดี๋ยวฟ่าไปใส่บาตรก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวค่อยมาทาน"
"มาแล้วครับบ"
"ไงหล่ะ กระจกไม่มีหรือไง " มันทาหน้ามาขาวมากเหมือนจูออนเลย
"ไม่น่ารักหรอครับ"
"ติงต๊องจริงๆไอ้ลูกคนนี้ ไปช่วยพี่น้อยยกของไปหน้าบ้าน เดี๋ยวไม่ทันพระ"
"ครับ" เราช่วยกันยกของไปใส่บาตรหน้าบ้าน แล้วก็มานั่งทานอาหารเช้ากัน เพราะเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่ต้องกลับไปทำงานแล้ว เราต้องไปส่งคุณพ่อคุณแม่ที่สนามบินกัน มื้ออาหารก็จบลงทุกคนต่างแยกย้ายกันไปแต่งตัว ไม่นานรถที่บริษัทคุณพ่อก็มารับพวกเรา  คุณพ่อให้รถที่บริษัทขนของไปแล้วท่านก็มานั่งรถเราสองคน พี่น้อยดูจะเศร้าที่สุดเพราะคงจะเหงา
"น้อยพี่ไปก่อนนะ มีอะไรโทรไปได้เลยนะ หรือไม่ก็โทรหาเจ้าสองหนุ่มนี้นะ"
"ค่ะพี่"
"ไปก่อนนะครับพี่น้อย แล้วเดี๋ยวฟ่าจะมาหาบ่อยๆนะ"
"ให้จริงเถอะค่ะ" เราสองคนยกมือไหว้พี่น้อย
"พี่น้อยเตอร์ไปแล้วนะ เดี๋ยวมาใหม่" เตอร์เดินเข้าไปกอดพี่น้อย  แล้วก็เดินขึ้นรถสตาร์ทเครื่อง ออกเดินทางงงงงงงงงงง

เราสองคนไปส่งคุณพ่อคุณแม่ที่สนามบิน วันนี้ผมมีเรียน เตอร์เลยไปส่งผมที่มหาลัยต่อแล้วตัวเตอร์ก็กลับคอนโด  ผมเข้าเรียนตามปรกติ เลิกเรียนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ผมเองก็ไม่ได้ไปไหนต่อ ก็เลยโทรหาเตอร์
“ว่าไงจ้ะที่รัก”
“เตอร์   เย็นนี้อยากทานอะไรป่าว เดี๋ยวฟ่าจะซื้อไปทำให้”
“เอออออ  กินไรดีน๊า  อยากกินไก่ทอดเกลืออ่ะ  เอ้ยๆๆเอางี้ดีกว่าเดี๋ยวเตอร์ไปหาฟ่าที่ซุปเปอร์มาเก็ตดีกว่า”
“อื้มๆๆได้ๆๆ” ผมวางโทรศัพท์ก็เดินออกจากมหาวิทยาลัย ในระหว่างที่เดิน ก็เดินไปเจอกับคู่อริ ไอ้อะตอมนั้นแหละ
“เมื่อไรจะว่างไปทานข้าวกับผมครับ แมวน้อย” แมวน้อยอะไรของมรึง บ้ารึป่าว
“ก็ไม่ว่างนิครับ ถึงว่างก็จะบอกว่าไม่ว่างครับ หมาเน่า”
“เล่นตัวไปเถอะ อย่าให้ใช้กำลังนะจ้ะ”
“กลัวมากมาก”  ผมกวนตีนใส่มัน
“แล้ววันนี้จะไปไหนอ่ะ ขอไปด้วยดิ”
“นัดกับแฟนไว้ จะไปด้วยกันป่ะหล่ะ”
”ไป”
“เห้ย  บอกหลายครั้งแล้วใช่ป่ะว่ามีแฟนแล้ว จะเอาไรอีก เลิกยุ่งกะผมซักทีเถอะ ขอร้องหล่ะ”
“มีได้ก็เลิกได้นิ”
“เลิกไม่ได้ เพราะผมไม่คิดจะเลิก โตๆกันแล้ว นายน่าจะเขาใจนะ อย่าให้นายเป็นคนที่น่ารังเกียจสำหรับเราเลย เป็นเพื่อนกันจะดีกว่านะ”
“ก็เราอยากได้เธอเป็นแฟนนิ”
“เอ้าไอ้นี่ พูดไม่รู้เรื่องรึไง งั้นก็อย่ารู้จักกันเลยดีกว่านะ” ผมเดินไปเรียกแท็กซี่ ขี้เกียจพูดกับมันแล้ว รำคาญอ่ะ
“ไปพารากอนครับ” แล้วเตอร์ก็โทรมา
“ที่รัก เตอร์ถึงแล้วนะ รออยู่ตรงแมคนะ”
“ครับ รอแปปนะ รถติดนิดหน่อย”
“ครับ ให้รอทั้งชีวิตก็รอได้”  แล้วอย่างเนี่ยจะให้ผม ไปรักคนอื่นได้ยังไง
“แล้วทำไมเตอร์มาไวจังอ่ะ”
“ก็เตอร์ไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวใหม่อ่ะ”
“เน่าแล้ว”
“ไม่เน่ายังหอมอยู่เลย เดี๋ยวจะให้ดมอีก แบบเมื่อวานอ่ะ”
“ทะลึ่ง วันหลังทำอะไรแบบนี้อีก จะไม่พูดด้วยสามวัน”
“โห ไรว่ะ”
“ว่ะกับใคร พูดเพราะๆหน่อยสิครับ”
“ครับ”
“ใกล้ถึงแล้ว เดี๋ยวฟ่าจ่ายตังค์ก่อนนะแล้วเดี๋ยวเดินไปหา แค่นี้นะครับ”  ผมลงรถก็เดินลัดสยามสแควร์ไปทางสยามพารากอน ขี้เกียจไปติดอีกหลายไฟแดง ระหว่างทางก็เดินผ่านร้านสตรอเบอร์รี่ปั่นโยเกิร์ตก็แวะซื้อ แล้วก็กดโทรศัพท์หาเตอร์ว่าจะเอาด้วยไหม
“เตอร์ครับ”
“เอาสตรอเบอร์รี่ปั่นไหม”
“ไม่เอาดีกว่า”
”ถึงไหนแล้วอ่ะ คิดถึงจะแย่แล้ว”
“อย่ามาตลก แค่นี้นะ” ผมเดินดูดน้ำปั่นไปเรื่อยๆ ก็เจอพี่ส้ม คนสวย  อิอิ
“พี่ส้ม” ผมเดินไปจี้เอวพี่ส้มที่กำลังเลือกเสื้อผ้าอย่าเมามัน
“ว๊าย แหกๆๆๆๆๆ   ไอ้ฟ่า ตกใจหมดเลย”
“พี่ส้ม คิดถึงจัง”
“อย่ามาปากหวาน ช่วงนี้พี่ยุ่งๆอ่ะเลยได้ไม่ค่อยไปเม้าท์กะพวกเราเลย แล้วนี่มาคนเดียวหรอ ที่รักเราไปไหนอ่ะ”
“อยู่ฝั่งโน้นอ่ะ แล้วพี่ส้มมากะใครอ่ะ น่ารักเชียว”
“กิ๊กใหม่  หล่อม๊ะ”
“หล่อมาก แต่แพ้ฟ่านิสนุง”
“ยอร์ชๆ นี่น้องฟ่า น้องสุดที่รักของพี่ นี่น้องยอร์ชจ้ะ”
“หวัดดีครับ” ยอร์ชยกมือไหว้ผม ผมยกมือไหว้ตอบ มันยกมือไหว้ผมทำไมว่ะ หน้ามันแก่กว่าผมอีก อิอิ คิดเอาเองนะฮ่าๆๆ
“เดี๋ยวนี้เลี้ยงเด็กหรอเจ้”
“บร้าหรอ  นี่น้องชายพี่มาจากเชียงใหม่อ่ะ”
“อ้อ” ผมยืนคุยกะพี่ส้มได้สักพัก เตอร์ก็โทรมาถามว่าผมถึงไหนแล้วทำไม มันนานจัง เม้าท์นานไปหน่อย
“อ่าวพ่อหนุ่มเตอร์โทรมาตามแล้ว ไปเถอะๆๆแล้วเดี๋ยวไว้โทรคุยกัน”
“ครับ งั้นฟ่าไปก่อนนะพี่ส้ม ไปก่อนนะยอร์ช”
“จร้า” ผมร่ำลาจากสองคนนั้นแล้วก็เดินไปหาเตอร์ พอเดินไปถึงก็เจอมันนั่งกด ๆๆโทรศัพท์อยู่ คนนั่งเล่นเกมส์แหละ
“เตอร์”
“รอนานแล้วเนี่ย”
“ไหนบอกทั้งชีวิตก็รอได้ง่ะ”
“รอแค่นี้ทำมาบ่น”
“ป่ะ ฟ่าอยากกินไรอ่ะ”
“อยากกิน อื้มม นึกไม่ออกอ่ะ แต่รู้สึกเบื่อๆอาหารเเถวนี้แล้วอ่ะ หรือว่าจะกลับไปทำกินเองดีกว่า"
"ฟ่าไม่เหนื่อยหรอ ดูฟ่าเหนือ่ยๆนะ หาอะไรกินแถวนี้แหละ จะได้ไม่ต้องกลับไปทำให้เหนือ่ยอีก"
"อื้มก็เป็นความคิดที่ดีนะ งั้นฟ่ากินอะไรก็ได้ ตามใจเตอร์แล้วกัน"
"เตอร์นึกออกแล้ว ขนมจีนบางกอก มาบุญครอง  อยากกินอีกแล้วอ่ะ"
"เหมือนเราเพิ่งจะกินกันไปรึป่าว"
"อื้ม  งั้นท่าสยามดีมั้ย สยามเซนเตอร์อ่ะ"
"โอเค  ฟ่าขี้เกียจเดินไปมาบุญด้วยอ่ะ ไกลโคตร วันนี้เมื่อยขายังไงไม่รู้อ่ะ" เราสองคนเดินไป สยามเซนเตอร์ ก็เจอกับพี่ส้มคนสวยอีกแล้ว
"เตอร์ๆ เตอร์จำพี่ส้มได้ป่าว นั้นอ่ะ"
"อ๋อจำได้ ที่พูดมากมากอ่ะนะ"
"ฮ่าๆๆๆไอ้บร้า แกล้งอะไรแกดีอ่ะ"
"แล้วจะไปแกล้งพี่เค้าทำไมอ่ะ โรคจิต"
"ก็อยากแกล้งอ่ะ  เอางี้ๆ เตอร์แกล้งเดินไปขอเบอร์พี่เค้าดิ๊"
"เค้าก็จำเตอร์ได้อยู่ดีอ่ะ"
"จำไม่ได้หรอก  อ่ะ นี้ๆๆใส่เเว่นซะ" ผมล้างไปหยิบแว่นตาในกระเป๋าให้เตอร์ใส่
"จะดีหรอฟ่า"
"ดีที่สุดแหละ" เตอร์เดินเข้าไปหาพี่ส้มโดยมีผมยืนดูอย่างห่างๆ แอบซุ่มอยู่เดี๋ยวพี่ส้มจะเห็น  สองคนนั้นคุยกันดังนี้
"ขอโทษนะครับ ขอเบอร์หน่อยได้ป่ะครับ อยากคุยด้วยอ่ะ" เตอร์เดินเข้าไปขอเบอร์พี่ส้ม
"จะดีหรอค่ะ" พี่ส้มทำท่าเขิลอายกับผู้ชายตรงหน้า
"เจ้ๆให้ไปเลย หล่อด้วย" ไอ้ยอร์ชสนับสนุน อย่างออกหน้าออกตา  เตอร์ยื่นโ?รศัพท์ให้พี่ส้ม พี่ส้มรับไปแล้วก็กดๆๆๆ  ผมรีบเดินไปแสดงตัวทันที
"ทำไรอ่ะเจ้"
"เอ้าฟ่า ก็ผู้ชายคนนี้เค้ามาขอเบอร์เจ้อ่ะ"
"หรอ แล้วรู้ยังเค้าชื่อไร " เตอร์หลุดยิ้มออกมา พี่ส้มเริ่มคุ้นหน้าชายคนนั้น กระชากแว่นตาดำ ออกจากใบหน้าชายคนนั้น
"น้องเตอร์ใช่ไหม  ฟ่าแกร้ายกับฉันมากนะ ทุกอย่างบงการโดยแกใช่มั้ย"
"ถูก โอ๋ๆๆๆๆๆๆไม่งอลน๊า เดี๋ยวเลี้ยงข้าวป่ะๆๆไปกินข้าวกัน"
"เออดี กำลังหิวพอดี เมื่อกี้นะแก ฉันนะดีใจจนใจนี้เต้นตุ๊บๆๆๆ อยู่ๆก็มีชายรูปหล่อมาขอเบอร์ฉัน  แกทำฝันฉันสลายนะย่ะ"
"พี่ส้มจำผมไม่ได้หรอครับ"
"ก็น้องเตอร์ใส่เเว่นดำ อำพรางหน้าขนาดนี้พี่จะจำได้ไง แต่ไม่ได้อำพรางความหล่อนะจ้ะ ความหล่อเข้าตาพี่เต็มๆ" ยอดทุกเม็ดจริงๆพี่สาวฉัน
"แล้วนี้ช็อปปิ้งอะไรเยอะแยะเลยเนี่ย"
"ของนังยอร์ชมันไม่ใช่ของฉัน พาเด็กบ้านนอกเพิ่งเข้ากรุงมาซื้อของอ่ะ"
"แล้วเรียนที่ไหนอ่ะครับยอร์ช"  ยอร์ชชี้ให้ดูที่เสื้อ ที่สกรีนตรามหาวิทยาลัยเอาไว้
"เอ้าที่เดียวกะเตอร์เลยนินา"
"น้องเตอร์ๆ ฝากดูๆน้องพี่ด้วยนะ  มันเซ้อๆซ่าๆอ่ะ เพิ่งมาจากบ้านนอกก็เงี้ย"
"ก็มาจากที่เดียวกันอ่ะแหละ" เราเดินกันถึงร้านก็สั่งอาหารกัน ทุกคนต่างหิว เลยสั่งกันเป็นปอปลง
"เกาเหลาหมูตุ๋นนะครับ แล้วก็ข้าวผัดกุ้ง แล้วก็เย็นตาโฟ พี่ส้ม  ยอร์ช เอาไร สั่งเลยๆๆไม่ต้องเกรงใจ เตอร์มันเลี้ยงมื่อนี้อ่ะ" เนียนตาหร๊อด
"โอเคงั้นพี่เอา นี้ๆๆนะ บลาๆๆๆๆๆๆ" ทุกคนสั่งอาหารครบแล้วก็นั่งคุยกันเฮฮา  มื้ออาหารมื้อนี้จบลง อย่างสนุกสนาน ยอร์ชเป็นเด็กน่ารักๆ ดูๆออกจะขี้อาย แต่ก็พูดเก่งหรือเพราะยังไม่สนิทกะผมสองคนมาก เลยปล่อยไม่เต็มที่  แต่ดูน้องเค้ามีกลิ่นนะเนี่ย  ฮ๋าๆๆ  เรด้ากวางเรนเดียร์มันกระดิก  เราสี่คนแยกย้ายกันกลับบ้าน บ้านใครบ้านมัน  ผมสองคนกว่าจะถึงบ้านก็สามทุ่มแล้ว มัวแต่เดินเล่นกันจะค่ำมืด หุหุ ตอนกลับรถไฟฟ้า คนก็เยอะนิดหน่อย  ผมสองคนยืนข้างผู้ชายสองคน ผู้ชายคนหนึ่งยืนเอามือจับห่วงที่เค้าให้ยืนจับอ่ะ  แล้วอีกมือก็ให้แฟนเค้าจับ  เดี๋ยวนี้เมืองไทยเค้าเปิดเผยมากขึ้นแล้วเนอะ แต่ก็น่ารักดีนะ น่ารักมากด้วยผู้ชายคนนั้นจับมือแฟนขึ้นมาหอมเป็นระยะๆ  ไอ้ตัวดีดันไปเห็นเข้าแล้วก็ส่งสายตามาที่ผม  บ่งบอกว่ามันอยากทำแบบนั้นบ้างอะไรบ้าง ผมได้แต่ยิ้มให้มัน  มันเริ่มเอานิ้วก้อยมาสะกิดผม มีนัยยะแฝงไว้ว่า ขอจับมือหน่อย ผมชักมือหนี มันดึงมือผมที่จับห่วงอยู่ออกแล้วมันก็จับแทน  แล้วเอามืออีกข้างตบเบาๆที่ต้นแขนของมัน ส่งสัญญาณสื่อมาว่าให้ผมอ่ะ จับตรงแขนมันแทนจับห่วง  เด็กผู้ชายสองคนนั้นหันมามองแล้วก็ยิ้มให้ผมสองคน  ผมก็ยิ้มตอบเล็กน้อย อายเค้าด้วยแหละ ก็เลยไม่จับมัน สถานีหน้าแล้วคือสถานีที่ผมจะลง รถไฟฟ้าออกตัวกระตุกนิดหน่อยทำให้ผมเซไปข้างหน้า  เตอร์ได้โอกาสคว้าเอวผมมากอดไว้  แล้วมันก็ไม่ปล่อยเลย กอดเเน่นเชียว  น้องผู้ชายสองคนนั้นก็มองเราสองคนแล้วก็อมยิ้ม ถึงสถานีที่ผมสองคนจะลง มันก็จับมือผมออกจากขบวนรถไฟฟ้า
"ปล่อยได้แล้ว"
"อายอะไรไม่เห็นต้องอายเลย ดูน้องสองคนนั้นดิเค้าไม่เห็นจะอายเลย"
"แต่ฟ่าอายนิ"
"อายที่มีเตอร์เป็นแฟนหรอ"
"ป่าว แบบนั้นมันอับอาย  แต่นี้มันเขินอาย ฟ่าไม่เคยอับอายที่มีเตอร์เป็นแฟน  แต่ฟ่าเขินอายที่เตอร์จะมาจับมือฟ่าในที่สาธารณะ"
"จร้า  อธิบายซะยืดยาวเชียว" แล้วเราสองคนก็เดินขึ้นลิฟท์ไป โดยมันเริ่มจับมือผมอีกแล้ว  แล้วก็จูงผมเข้าห้องไป ทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลง ผมถูกดันให้ไปชิดประตู   จมูกของเตอร์กดมาที่แก้มผมเบาๆ
"อย่ามองแบบนั้นสิที่รัก"  ผมถามมันด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
"ทำไมอ่ะจ้ะ"
"ก็มันรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ เห้อๆๆขออาบน้ำก่อนได้ป่าว"
"อาบทำไม ตัวยังหอมอยู่เลย"
"เตอร์ไม่ชอบตัวหอมๆกลิ่นสบู่หรอ" ผมเอามือกอดคอมันเอาไว้
"กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆแบบนี้ก็ชอบ" เตอร์เอามือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของผม สติผมเริ่มกระเจิงแล้ว ผมค่อยๆปลดเข็มขัดของเตอร์  แล้วก็ปลดกระดุมกางเกงทีละเม็ด อย่างช้าๆ คนตรงหน้าดูจะมีความสุขไม่น้อย  เตอร์ค่อยๆกดจมูกลงมาตรงซอกคอของผม แล้วก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อผมออกอย่างช้าๆ ผมค่อยๆดึงกางเกงเตอร์ลงจนเหลือบ็อกเซอร์สีขาวแนบตัว ผมถอดเสื้อให้เตอร์แล้วก็พลิกตัวกลับให้เตอร์เป็นฝ่ายชิดกับประตูแทน ผมค่อยๆกดปลายจมูกไปตามซอกคอ มือก็ลูบไล้บริเวณหน้าท้อง เตอร์หลับตาพริ้มกับสิ่งที่ผมกำลังทำให้ ผมค่อยๆถอดปลายจมูกออก แต่มือก็ยังคงลูบไล้ไปทั่วร่างกาย แล้วผมก็ค่อยๆก้าวเท้าออกจากตรงจุเกิดเหตุ แล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
"เห้ยฟ่า  ทำไมทำกับเตอร์แบบนี้อ่ะ  ฟ่า  ฟ่าครับ  ฟ่ารู้ไหมว่าฟ่าใจร้ายมากอ่ะ ฟ่าค๊าบบบบบบบบ"  ผมได้แต่ยิ้มอยู่ในห้องน้ำ ฮ๋าๆๆๆๆแต่ออกไปนี้ผมต้องโดน

ชุดใหญ่แน่ๆเลย.............

[อิสระ]

 

[SoYiLovE]

 

อี๋อี๋อี๋อี๋อี๋อี๋ ดีกันแล้ว อ่ะนะ เจอชุดใหญ่ยังงายเหยอออออ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ก็ชุดใหญ่ไง  ไม่รู้จักหรอชุกใหญ่อ่ะ    ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  แบบโต้รุ่ง  งุงิ

[แอบซุ่ม]

  น้องฟ่าอ่ะ   

[tawan]

ชุดใหญ่พิเศษใส่ทุกอย่าง

 

[snoopy]

น้องฟ่า  ชุดใหญ่ เป็นไงหรออออ

[SJ]

ขอคอมโบ้เซตชุดนึงค่ะ 555

นุ้งฟ่ากะหมูเตอร์มาแล้นนนน มาถึงก้อเรียกเลือดพี่ๆกันเลยทีเทียว
ลอยกระทงจะไปที่ไหนกันจ๊ะ จะขอไปตั้งกล้องรอ อิอิ

[pukpra]

มาปูเสื่อรอเลยนะนุ้งฟ่า ฮี่ๆ
ชั้นคิดถึงเธอ ตั้งแต่หัวค่ำจนอุษาสางงงงง