หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[haruko]

เพิ่งอ่านทัน  เหนื่อยๆ  อ่านไปยิ้มไป
น่ารักกันจริงๆคู่นี้  ครบรส หวาน ขม เปรี้ยว เผ็ด
สะใภ้ดีเด่นจริงๆ

[patee]

ขำอ่ะ  มีเพคงเพคะด้วย

เจ้าเมืองไหนน้องฟ่า

[อัลฟ่าบ้าบอ]

แบบว่า ตื่นเช้าอ่ะ  ตื่นมาดูหนังจักรๆวงศ์ๆบ่อย  เลยติด  ฮ๋าๆๆๆๆๆ

[HydrA]

ฟ่าตื่นเช้าแล้วงั้นมาลงเรื่องต่อ
มามะ

[Forever_ever]

โหยยยย ลูกสะใภ้บ้านนี้ น่ารักเกินไปแล้ววว

สงสารก็แต่นุ้งเตอร์ ใครๆ ก็เห่อคุณสะใภ้กันหมดแล้ววว

(ก็ของเค้าดีจริงๆ นินะ ใครๆ ก็ต้องรัก ต้องหลงทั้งน้านนน)

[sornvat]

  ห่างหายจาก เวปนี้ไปพัก ฟ่ามาอัพตอนใหม่ซะละ
เดี๋ยวนี้หายไปนานเลยๆนะ น้องฟ่า
   อ่านตอนนี้ แล้วฮาปนหวานๆซึ้งๆแฮะ บ้านนี้น่ารักอ่ะ คู่นี้รักกันจริง น่าอิจฉาจังงงง

[icyblue]

   นุ้งฟ่า

[kunkai]

เข้ามารอค้าบ

[HydrA]

ฟ่ามารึยังเอ่ย

[อัลฟ่าบ้าบอ]

นุ้งฟ่ามาแร้วววววว
ปิดเทอมก็หนีไปเที่ยวมานิดหน่อย 
ขอโทษนะครับที่ปล่อยให่รอกันน๊านนาน  หรือว่าไม่ได้รอหว่า
ขอกราบงามๆกลางหว่างอก เป็นการขอโทษที่หายไปโดยไม่ได้ส่งข่าว  งุงิ
คิดถึงทุกคนนะครับ คิดถึงมากมาก
ลมหนาวมาเบๆแล้วยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ
จุบๆๆ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาต่อๆๆๆๆๆ

 

ผมรู้สึกตัวตื่น เพราะโทรศัพท์ที่ตั้งปลุกไว้ดังขึ้น ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดๆ ดู มีข้อความส่งมา
"คิดถึงจัง..........อะตอม" แมสเสจมอบโชคแต่เช้าเชียว ผมจัดการรีบลบข้อความนั้นออก ก่อนที่มันจะเป็นเรื่อง คนข้างๆยังนอนหลับปุ๋ยอยู่เลย แอบหอมแก้มซะหน่อย
"แอะ ทำไรอ่ะ" ผมถึงกั[สะดุ้ง มันตื่นแล้วนี่นา ทำเป็นแกล้งหลับ
"ตกใจหมดเลย" เขิลอ่ะ  ฮ๋าๆๆๆ
"จะลักหลับเตอร์หรอ"
"ป่าว ก็แค่จะปลุกให้ตื่นเดี๋ยวคุณแม่จะรอใส่บาตร"
"แน่ใจนะ"
"แน่สิ ฟ่าไปล้างหน้าแปรงฟันดีกว่า" ผมรีบลุกไปล้างหน้าด้วยความอายมันดึงมือผมแล้วดึงไปกอด
"เดี๋ยวดิ เพิ่งจะหกโมงเอง"
"เดี๋ยวฟ่าจะไปช่วยพี่น้อยเตรียมของ ปล่อยดิ"
"ทำไมต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย"
"ไม่รู้"
"ยิ่งกว่านี้ทำไมไม่อาย แค่แอบหอมแก้มเตอร์แล้วเตอร์จับได้แค่เนี่ยทำมาอาย แปลกคน"
"ต่อไปไม่หอมแล้ว"
"หอมเหอะ นะนะนะ  เอางี้ดีกว่าต่อไปนี้ไม่ว่าใครจะตื่นก่อนตื่นหลัง ก่อนลุกจากเตียงต้องหอมแก้มอีกคนหนึ่งทุกครั้ง"
"บ้า"
"ไม่รู้แหละ เริ่มวันนี้วันแรก มาหอมก่อนเลย"
"ไม่เอา เห้ย เตอร์ จั๊กจี้ ปล่อยดิ ไอ้บ้านิ เห้ยย ฮ๋าๆๆ ปล่อยๆๆๆโอ๊ยยอมแล้ว "มันหอมมาที่ต้นคอผมแล้วก็จี้ๆๆที่เอว
"ยอมแล้วใช่ไหม"
"ยอมๆๆๆ  โอเค ยอม ปล่อยๆๆ ไปแปรงฟันกันเถอะเตอร์ "
"หอมแก้มก่อน"
"หลับตาดิ" มันหลับตาแล้วเอียงแก้มมาให้ผมหอม ผมหอมลงไปเบาๆมันค่อยๆลืมตาแล้วก็ส่งยิ้มหวานๆให้ผม แล้วเราสองคนก็เข้าไปแปรงฟัน แล้วก็ลงไปช่วยพี่น้อยเตรียมของใส่บาตร
"ตื่นกันแล้วหรอค่ะ"
"พี่น้อยทำไรอยู่ครับ"
"พี่น้อยเพิ่งทำกับข้าวเสร็จค่ะ เดี๋ยวจะเอาใส่ถุง แล้วก็เตรียมดอกไม้"
"เดี๋ยวฟ่าช่วยนะครับ"
"ได้เลยจ้ะ แล้วน้องเตอร์อ่ะช่วยด้วยไหม"
"ช่วยสิจ้ะ แต่มีอะไรทานมั้งอ่ะพี่น้อย หิ๊วหิว"
"เตอร์ฟ่าว่าใส่บาตรก่อนดีกว่าเดี๋ยวค่อยทานทีเดียว ถ้าหิวมากก็โอวัลตินป่ะ"
"แล้วให้เตอร์ทำไรอ่ะ"
"พับดอกบัวสิ"
"ใช้ผิดคนป่าว"
"งั้นเดี๋ยวฟ่าพับเอง เตอร์ช่วยพี่น้อยตักแกง"
"อื้มมมม"
"ไม่ต้องดีกว่าพี่น้อยทำเองดีกว่า เดี๋ยวจะเลอะเทอะซะปล่าวๆ"
"งั้นฟ่าสอนเตอร์พับดอกบัวหน่อยสิ"
"ได้ๆมานั่งนี้ดิ" ผมค่อยสอนมันพับดอกบัว พี่น้อยหันมามองผมสองคนแล้วก็อมยิ้มอยุ่ตลอด แล้วพี่น้อยก็เดินออกไปข้างนอกแล้วกลับมาพร้อมคุณแม่ โดยสองคนนี้ยืนดูผมสองคนอย่างเงียบๆแล้วก็อมยิ้ม จนไอ้เตอร์เงยหน้าขึ้นไปเห็น
"คุณแม่กับพี่น้อย ยิ้มอะไรกันอ่ะครับ"
"ก็ยิ้มเราสองคนไง เด็กผู้ชายมานั่งพับดอกบัว แล้วก็กระหนุงหระหนิง จะไม่ให้แม่ยิ้มได้ไง "
"พับซะสวยเชียว พับยังไงค่ะน้องฟ่า สอนพี่น้อยมั้งสิ"
"ต้องพับแบบนี้ครับ เราต้องม้วนๆก่อนแล้วก็หักแบบนี้"
"ปรกติพี่น้อยก็พับทบไปทบมา เพิ่งรู้ว่าเค้าทำแบบนี้ได้ด้วย"
"มีวิธีพับเป็นร้อยวิธีเลยพี่น้อย ฟ่าซื้อหนังสือมา"
"อ่ออออ ทั้งเก่งทั้งน่ารัก  ใครปล่อยให้หลุดมือไปก็โง่เต็มทีแล้ว"
"มีคนเกือบโง่หลายทีแล้วน้อย"
"คุณแม่อ่ะ เตอร์ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย"
"อ่ะๆๆ เสร็จหรือยัง เดี๋ยวพระก็มาหรอก น้อยๆยกของไปหน้าบ้านเลย"
"ค่ะพี่"
"เตอร์ช่วยพี่น้อยยกไปหน้าบ้าน"
"ครับ"
"ฟ่าเดี๋ยวหนูถือดอกไม้ตามแม่ไปนะลูก"
"ครับ" นี้เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมได้ใส่บาตรกับครอบครัวของเตอร์ มันทำให้ผมรู้ว่าที่นี่อบอุ่นไม่แพ้ที่บ้านของผมเลย ผมเฝ้ารอวันนี้มานานแล้ว แล้วก็เฝ้ารอที่วันข้างหน้า เตอร์จะได้ไปยืนใส่บาตรกับครอบครัวผมแบบนี้บ้างเช่นกัน  ใส่บาตรเสร็จพวกเราก็ไปทานข้าว ทาข้าวเสร็จผมสองคนก็แต่งตัวไปเรียน คุณพ่อคุณแม่ก็ออกไปทำธุระข้างนอก  พี่น้อยออกมาส่งผมสองคนหน้าบ้าน
"พี่น้อยจะเอาไรไหมครับ เดี๋ยวเตอร์ซื้อมาฝาก"
"เย็นนี้อยากทานอะไรกันหล่ะค่ะ"
"อื้มม  เดี๋ยวเย็นนี้ไปทานข้าวนอกบ้านกันดีกว่า  พี่น้อยแต่งตัวให้สวยๆนะ เดี๋ยวคุณแม่กลับมาบอกคุณแม่ด้วยนะครับว่าเย็นนี้พวกเราจะไปทานข้าวกัน"
"ค่ะ ขับรถดีดีนะคะ"
"ครับ"  เราสองคนออกจากบ้าน โดยที่เตอร์ขับรถไปส่งผมก่อน
"รถติดจัง"
"ไม่ต้องรีบหรอก ทันอยู่แล้ว"
"แล้วเย็นนี้เราจะไปทานอะไรที่ไหนกันดีจ้ะที่รัก"
"ตามใจคุณพ่อคุณแม่ดีกว่า เเต่ฟ่าว่าเราพาท่านมาเดินห้างมาดูหนัง หาอะไรทานง่ายๆก็ดูชิลดีนะ"
"อื้มก็ดีเหมือนกัน"
"งั้นเดี๋ยวฟ่าเลิกเรียนจะโทรบอกพี่น้อยไว้ว่าให้มาเจอกันที่พารากอนดีป่ะ หรือเราจะกลับบ้านก่อนแล้วมาพร้อมกันหมดเลย"
"ไม่เอาอ่ะ กลับไปกลับมาเสียเวลา รถติดอีก"
"งั้นเตอร์โทรไปบอกคุณแม่ด้วยนะ"
"อื้ม"
"อย่าลืมอ่ะ"
"จร้า"
"เดี๋ยวส่งฟ่าแค่ตรงประตูก็ได้นะ จะได้ไม่เสียเวลาเดี๋ยวเตอร์ไปเรียนสาย"
"เอางั้นหรอ"
"เอางั้นแหละ ฮ๋าๆๆๆ"
"ฟ่า"
"ค๊าบบบบ"
"เตอร์รักฟ่ามากนะ"
"มากแค่ไหน"
"ไม่รู้อ่ะ บอกเป็นปริมาณไม่ได้ เพราะมันมากกกกกกกกกกกจนไม่สามารถมีอะไรมาวัดได้"
"น้ำเน่าเชียว มีไรหรือป่าวเนี่ย "
"ป่าวก็แค่มีความสุข สุขจนจะทะลักออกมานอกอกแล้ว"
"ฟ่าก็มีความสุข" เตอร์ส่งผมแล้วก็ไปเรียน  ผมเดินไปที่คณะก็เจอเพื่อนๆนั่งเม้าท์กันอยู่แล้ว ต่างคนต่างแย่งกันพูด พอผมเดินเข้าไปทุกคนก็เงียบหมดแล้วมองมาที่ผม
"มองกันทำไมเนี่ย รูดซิบนะ มองทำไม"
"เมื่อเช้ามีคนมานั่งรอเธอ"
"ใครอ่ะ"
"ไอ้ตอม"
"แล้วรู้ได้ไงว่าเค้ามารอฟ่า เค้าอาจจะมารอไอ้แพทก็ได้ เห็นไอ้แพทมันปลื้มเค้าอยู่นิ"
"เอาแล้วไงไอ้ฟ่า โยนขี้มาหน้าบ้านกูเลยนะ"
"ยังไงไอ้แพท เล่ามานะ"
"เมิงก็ไปเชื่อฟ่ามันนุ่น มันเบี่ยงประเด็น"
"ฟ่า แกกะไอ้นั้นนี้ยังไงกันว่ะ ไอ้พีมันบอกว่าเห็นแกจับมอถือแขนกันมัน"
"ที่ไหน บร้าไม่มีอ่ะ"
"มีสิ กูเห็นเต็มสองตาเลยเมิงงงง ตรงที่จอดรถ ตอนเย็นหลังเลิกเรียน เมิงอย่านึกว่าไม่มีใครเห็นนะ นังวันทองสองใจ"
"เอ้าไอ้พีด่ากันอีก เรื่องมันมีอยู่ว่า มันมาชวนไปกินข้าวแล้วฟ่าก็ไม่ไป มันก็เดินตาม มาชวนๆๆๆๆตื้ออ่ะแหละ พอฟ่าไม่ไปมันก็เลยดึงแขนไว้"
"กุมองเห็นมรึงกะมันจากในรถ"
"แล้วไม่คิดจะลงมาช่วยเพื่อนเลยว่างั้น"
"เอ้าก็เดี๋ยวคันหลังเค้าจะด่าเอา มันมีรถตามหลัง"
"เมิงพลาดฉากเด็ดเลยแหละไอ้พี"
"ทำไมว่ะ มันดึงแกเข้าไปจูบหรอฟ่า หรือว่าพลักแกลงไปที่สนามแล้วข่มขืน"
"คิดได้เนอะ"
"แล้วไงอ่ะ กูอยากรู้จะแย่แล้วเนี่ย"
"ไอ้เตอร์มาอ่ะสิ "
"คุณชีช่วย"
"ชีช่วยไม่ได้แล้ว ไอ้เตอร์เข้ามาเห็นพอดีเป๊ะ ยังกะนัดคิวกันงั้นแหละ  แล้วมันก็กระชากฟ่าขึ้นรถกลับบ้าน"
"แล้วไอ้นั้นมันทำไงว่ะ"
"มันจะทำไงอ่ะ มันก็ได้แต่มองอ่าดิ"
"แล้วแกะเตอร์อ่ะเป็นไง"
"จะเป็นไงอ่ะ ก็ทะเลาะกันอ่าสิ แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว"
"เออ ก็ดี แล้วไอ้นั้นมันยังมีหน้ามารอแกอีกนะเมื่อเช้าอ่ะสงสัยมันจะเอาจริงว่ะ"
"เอออ่าดิ "
"แต่ถ้าเราไม่หวั่นไหวซะอย่าง มันก็ทำไรเราไม่ได้หรอก"
"อื้มๆๆๆ"
"เอ้าพวกเธอ ขึ้นเรียนได้เเล้ว คุยกันจนลืมเวลาเลยรึไง"
"อุ้ย อาจารย์"
"ค่ะอาจารย์"
พวกเราขึ้นเรียนไปพร้อมอาจารย์ พอเลิกเรียนเสร็จก็จ้องจะไปหาที่กิน  ฮ๋าๆๆๆ
"วันนี้ฟ่าไม่ไปด้วยนะ"
"ทำไมย่ะ"
"เดี๋ยวฟ่านัดทานข้าวกะที่บ้านเตอร์ไว้อ่ะ"
"ต้องไปทำหน้าที่ลูกสะใภ้ท่ดีว่างั้นเถอะ"
"ทำนองนั้นแหละ"
"แล้วแกนัดเตอร์ไว้กี่โมงฟ่า"
"เนี่ยเตอร์กำลังมา ไปกันก่อนก็ได้เดี๋ยวฟ่านั่งรอเตอร์ที่นี้แหละ"
"เดี๋ยวก็โดนฉุดไปอีกอ่ะ พวกฉันรอเป็นเพื่อนดีกว่า หรือไม่แกจะไปกินที่ไหนเดี๋ยวฉันไปหาอะไรกินแถวนั้นก็ได้แล้วแกก็นั่งรอเตอร์"
"งั้นเดี๋ยวโทรบอกเตอร์ก่อนนะ"
"เออๆๆ งั้นเดี๋ยวฟ่าไปฉี่แป๊ปนะ"
"เออ" ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเตอร์
"ฮัลโหลเตอร์  ถึงไหนแล้ว  อ่าวหรอ รถติดมั้ยอ่ะ  อื้มๆๆ  เอางี้เดี๋ยวฟ่าไปรอเตอร์ที่พารากอนนะ เตอร์โทรหาคุณแม่ยังอ่ะ  ดีมากนึกว่าลืม  แล้วพี่น้อยอ่ะ  โอเคๆๆ งั้นเดี๋ยวฟ่าไปรอที่พารากอนเลยนะ  ขับรถดีดีนะ จร้า"  ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ  ออกมาเพื่อนๆก็นั่งรอกันอยู่ครบถ้วน แต่ก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญนั่งอยู่ด้วย
"ป่ะ "
"กินไรกันดีว่ะพวกเรา  ฟ่าแกไม่กินกะพวกเราชิมิ"
"อื้ม ไม่จ้ะ"
"รอกินพร้อมแม่สามีพ่อสามีหรอจ้ะ แม่พ่อผัวแม่ผัวรักนี้มันดีแบบนี้เองเนอะ"  อินุ่นพูดซะดังเชียวกุอายเค้า
"พูดซะดังเชียว"
"ไอ้นั้นมันจะได้ได้ยินไง" นุ่นกระซิบให้ผมฟัง
"แล้วเมื่อไรมรึงจะแต่งกันว่ะฟ่า" ไอ้แพทเอาอีกคน
"ไม่แต่งโว้ย"
"แต่งๆไปเหอะฟ่า ลูกสะใภ้นายพลเท่ห์จะตาย"  พ่อมันไม่ได้เป็นนายพลนะ เป็นนักธุรกิจไม่ใช่ทหาร อินี่ข่าวมั่ว
"พอๆๆไปกันได้แล้ว" พวกผมเดินออกจากคณะ  ไอ้นั้นมันคงมารอผมแหละแต่มันเห็นคนเยอะมันเลยไม่กล้า วันนี้ไอ้ต้นเอารถมา อัดไปกันเป็นปลากระป๋องอ่ะ สนุกดี อิอิ
"ซะใจหว่ะ ไอ้นั้นอ่ะนะเงียบกริบเชียว"
"แต่ฟ่าไม่ใช่ลูกสะใภ้นายพลนะเว้ย"
"เออนะ มันจะได้ไม่กล้าทำอะไรแกไง"
"คิดได้เนอะ  เอาไม่เป็นลูกนายกเลยหล่ะ"
"อันนั้นมันก็เวอร์ไป"
"แล้วพวกเราจะกินไรกันดีว่ะ"
"ตำนัวม๊ะ กุอยากกินไก่ตะกร้อ"
"เห้ยตะแกรง"
"ไม่ใช่ตะกวด"
"เห้ยตะเกียบ"
"บร้า ไม่ใช่ตะกร้า"
"เห้ย ถูกแล้ว" ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ผมไปนั่งรอเตอร์กะเพื่อนๆที่สยาม ไม่นานมากเตอร์ก็โทรมาบอกว่าอยู่พารากอนแล้ว ผมเลยลาเพื่อนๆเดินไปพารากอน


ทำไมมันขึ้นนิดเดียว  ไม่รู้เห็นกันป่าว  ทำไมข้อความขึ้นไม่ครบอ่า  งง

[อัลฟ่าบ้าบอ]

อ่าโอเค  แระ   อิอิ 

[kitty]

 :impress2:น่ารักทั้งคู่เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[roseen]

 

[tawan]

นั่วนับวันรอตอนต่อไป
อยานานนะตัวเอง
 

[wan]

" ลูกสะใภ้นายพล " เป็นความคิดที่ดี แต่ถ้าเป็นจริง น้องเตอร์ คง  
ไอ่คนตื้อแบบนี้ เค้าเรียกว่าอะไรน้า  
มาเป็นกำลังใจให้นุ้งฟ่า ผ่านโจทย์ข้อนี้ไปได้อย่างชิว ๆ  +1 ให้นุ้งฟ่าคนน่ารัก  

[kunkai]

:pig4:ค้าบ
กลับมาแล้ว
ก็ต่อเยอะๆนะค้าบ
 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ต่ออีกเลยมั้ย ของกำลังแรง  555555

นุ้งฟ่าว่าจะข้ามๆไปมั้ง  เพราะว่าเรื่องมันก็ว้ำๆเดิมๆทุกวัน  นุ้งฟ่าว่าจะหยิบเฉพาะฉากสำคัญๆของชีวิตมาเขียน 

ไม่ทราบว่าพี่น้องเห็นด้วยประการใดขอรับกระผม

[Forever_ever]

ต่อเลยจ้ะ รออ่านอย่างใจจดใจจ่ออยู่นะ

[myxt]

แหมๆ ฟิตเนอะ แต่ต่อเลยก็ดีน๊า ยัังไงก็อ่าน 555
ตอนนี้หวานๆ ตอนหน้ากลัวงานจะเข้าอีกอะดิ๊
คิดถึงค้าบบบ จุบุ

[icyblue]

คู่นี้น่ารักได้ตลอดๆ เลยนะเนี่ย 

นุ้งฟ่าสมกับเป็นศรีสะใภ้ งานราษฎร์ งานหลวงทำได้ดีทุกอย่าง 

น้องน้องเตอร์ถึง ร๊า...........ก รัก 
 
เพื่อนๆ นุ้งฟ่าก็ตลก เฮฮากันดี  แต่ถ้าจะให้ดียิ่งขึ้นช่วยกันกำจัดนายอะตอมก็ดี ป้วนเปี้ยนชีวิตรักคนอื่นซะจริงเลย


แล้วก็ถ้านุ้งฟ่าจะหยิบยกเรื่องอันใดมาเล่าพี่ก็อ่านหมดจ๊ะ ตามดวกเลย ^_ ^

  นุ้งฟ่า & น้องเตอร์

[แอบซุ่ม]

ยังไงก็ได้ตามใจน้องฟ่า..เพราะคนอ่านมีความสุขเสมอกับเรื่องราวที่น่ารักของน้องจ๊ะ

[pay-it-forward]

นุ้งฟ่ามาต่อแล้ว
คิดถึงๆ
 

[SJ]

นุ้งฟ่าไปเที่ยวมานี่เอง ก้อว่าหายเงียบไปเลย ของฝากพี่ๆละจ๊ะ 555

ยังคงความน่ารักได้เต็มเปี่ยม มาต่อเร็วๆนะ ตัวเธอร์ คิดถึง คิดถึง

[StillLoveThem]

...น่ารักกันดีเนอะ เพื่อนๆก็น่ารัก
...น้องฟ่าอยากเล่าอะไรก็เล่าไปเถอะพี่อยากรู้หมดแหละ
...อะตอมนี่เอาจริงเนอะ แต่กว่าจะผ่านด่านคงน่วม

[HydrA]

จัดมาได้เรื่อยๆเลยค่ะฟ่า
ตอนหวานขอแบบละเอียดๆเลยเน้อ
 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแระ

มาต่อๆๆๆๆ

แต่หลังจากนี้นู๋จะหยิบเฉพาะตอนที่มันมีสีสัน ตื่นเต้น เร้าใจมาก็แล้วกันเนอะ  ขืนเล่าทุกเวลาทุกนาทีคงตามไม่ทันปัจจุบันแน่
นุ้งฟ่ากลัวว่านุ้งฟ่าจะลืมเรื่องบางเรื่องไปซะก่อนอ่าจิ

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ  อ่านคอมเม้นท์ก็ยิ้มทุกครั้ง

"ฟ่า" เสียงคนเรียกผม ผมหันไปมองรอบๆตัว เตอร์ยืนยิ้มรออยู่
"ไหนบอกจะรอตาร์บัคง่ะ"
"ก็กะว่าจะไปหาขนมกินข้างล่างอ่ะ ลงมาเจอฟ่าพอดี เรานี้มันเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ"
"ไม่ใช่คู่ธรรมดาด้วย  คู่กรรม"
"แต่เตอร์อยากเป็นอังสุมาลินมากว่าโกโบรินะ"
"ย่ะ" นับวันยิ่งจะแรดมากขึ้นทุกวันๆ
"ป่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะโกโบริ"
"ฟ่าว่าเตอร์ ไปรอฟ่าที่ทางช้างเผือกก่อนป่ะ ฟ่าจะไปห้องน้ำ"
"ไปด้วยจิ"
"มีอะไรป่ะเนี่ยดูกระดี้กระด้า ผิดปรกติ"
"ก็คนมันมีความสุขอ่ะ ทำไมที่รักดูหงุดหงิดจังอ่ะวันนี้"
"ป่าวซะหน่อย" ผมเดินเข้าห้องน้ำไป มันก็เข้าอีกห้องหนึ่ง มันเสร็จธุระก่อนเลยไปรอผมที่หน้าห้องน้ำ
"ป่ะ  แล้วคุณแม่มาถึงยังเนี่ย"
"ใกล้แล้ว มารถไฟฟ้ากันอ่ะ เห็นบอกว่ารถติด"
"แล้วนัดท่านไว้ตรงไหน"
"สตาร์บัค"
"เออ เตอร์แล้วเตอร์จะพาท่านไปทานอะไรมิทราบ คิดไว้ยัง"
"ฟ่าอยากกินอะไรอ่ะ"
"มาถามฟ่าได้ไง "
"งั้นเดี๋ยวรอถามคุณแม่ก็แล้วกัน หรือจะพาไปกินบ้านคุณแม่ฝั่งโน้น"
"เตอร์จองตั๋วหนังยังเนี่ย"
"ยัง"
"ไม่ได้เรื่องเลย สั่งให้ทำอะไรไม่ได้เรื่องซักอย่าง เพลีย"
"ที่รัก"
"อะไร"
"ประจำเดือนเธอไม่มาหรอไง เหวี่ยงนะเนี่ย"
"ไม่ขำ"
"แล้วฟ่าเป็นไรอ่ะ ดุเตอร์ตาหร๊อดตลอด"
"ก็วันนี้ แฟนเก่าเตอร์ โทรมาด่าฟ่าตั้งแต่เช้าแล้ว โทรมาทั้งวันจะไม่ให้หงุดหงิดได้ไง" เหวี่ยง  นี้คืออาการเหวี่ยง
"คนไหนอ่ะ"
"ไม่รู้ครับ"
"เตอร์ขอโทษ ฟ่าก็ไม่เห็นต้องมาเหวี่ยงใส่เตอร์เลย เตอร์ไม่รุ้ไม่เห็นเรื่องนี้ด้วยซะหน่อย"
"เอองั้นฟ่าผิดเอง ขอโทษแล้วกัน พอใจหรือยัง"
"ถ้าทำเพราะประชดไม่ต้องทำก็ได้นะ"
"เออ...งั้นถอนคำพูด" แล้วผมก็เดินไปจากตรงนั้น โดยที่มันเดินตามมาห่างๆ ผมนั่งลงที่เก้าอี้นั่ง มันนั่งลงมาข้างๆผม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมันคงรู้ว่าผมโกรธมันอยู่
"เตอร์"
"ครับ"
"แบร่ๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ  ขำง่ะ" ผมแกล้งมัน สนุกดี อิอิ
"สนุกมากหรอ แกล้งคนอื่นอ่ะ คนเค้ากำลังมีความสุข นิสัยเสีย"
"ก็ความสุขของเตอร์มันหน้าหมันไส้ออกนอกหน้าจนต้องแกล้งไง  โอ๋ๆๆๆๆๆ ดีกันนะ ดีกันน๊า" ผมเอานิ้วไปจิ้มที่แก้มมัน จึ๋งๆๆๆ
"ไม่ เดี๋ยวเตอร์จะฟ้องแม่แน่"
"ฟ้องเลย ขี่เปกาซัสไปฟ้องเลยป่ะ"
"แกล้งดีนักใช่มั้ย" มันเอามือมาคว้าที่ท้ายทอยผมแล้วก็ดึงเข้าไปจูบอย่างรวดเร็ว  โชคดีที่คนแถวนั้นไม่ค่อยมีมากมายอะไร  ผมรีบผลักมันออกอย่างเร็วกลัวคนอื่นเค้ามาเห็นเข้า  อายอ่ะ
"ทำไรอ่ะ อายนะเว้ย"
"แก้แค้นง่ะ"
"เออ จำไว้นะ แค้นนี้ต้องชำระแน่"
"ฟ่า  เมาหรอ  หน้าแดงเชียว  นั้นๆๆๆยิ่งพูดยิ่งแดง  ฮ๋าๆๆๆๆ"  มันหัวเราะชอบใจ ในขณะที่เราเล่นไร้สาระกันอยู่คุณแม่ก็โทรมาว่าถึงแล้ว ผมสองคนเดินไปหาคุณแม่ที่สตาร์บัค แล้วก็เดินอายมันไปเรื่อยๆ ยิ่งมันมองผมแล้วอมยิ้มผมยิ่งอาย
"รอกันนานไหมสองหนุ่ม  แต่งตัวแบบนี้น่ารักไปอีกแบบนะ"
"คุณพ่อคุณแม่หิวหรือยังครับ"
"ฟ่า หนูไม่สบายหรือปล่าวลูก หน้าแดงเชียว"
"ฮ๋าๆๆๆๆ  ป่าวหรอกแม่  เดี๋ยวก็หายครับฟ่าเค้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ"
"เป็นไรลูก"
"ก็เมื่อกี้เนี่ย เตอร์จับมาจูบโชว์คนกลางห้างเลย"
"เรานี้มันทะเล้นจริงเชียว นี้มันเมืองไทยนะลูก คราวหลังอย่าทำแบบนี้นะ "
"ทำไมอ่ะครับ คนรักกัน"
"คุณแม่อย่าไปฟังเตอร์มากเลยครับ บ้าไปแล้ว "มันยังไม่หยุดขำ
"แต่น้องฟ่าหน้าแดงจริงๆนะคะ"
"พี่น้อยอ่ะ"
"ป่ะๆๆ ไปหาอะไรกินได้แล้ว พ่อหิวแล้วเนี่ย"
"คุณพ่ออยากทานอะไรอ่ะครับ"
"อาหารญี่ปุ่นดีกว่า"
"ฟูจิแล้วกัน เตอร์อยากกิน นะนะนะ"
"โอเคป่ะ" พวกเราไปทานฟูจิกันก็คุยโน้นคุยนี้ ส่วนมากมันจะแซวผมตลอด  แล้วเราก็ไปดูหนังกัน ออกมาก็เกือบจะสามทุ่มแล้ว แต่วันนี้มิดไนท์ เลยเดินช็อปปิ้งได้อีก
"นานๆทีได้ดูหนังนะคุณ ตาลายไปหมดแล้ว เดี๋ยวเดินดูของกันดีกว่า วันนี้มิดไนท์ไม่ใช่หรอ"
"คุณแม่รู้ได้ไงอ่ะครับ"
"ก็หน้าห้างอ่ะเค้าเขียนไว้นิ"
"ขาช็อปตัวจริง"
"แม่ค๊าบบบบบ"
"ว่าไงลูก จะขออะไรอีก"
"รู้ทันอ่ะ  เตอร์อยากได้โทรศัพท์ใหม่"
"พอเลยเตอร์ เครื่องนี้ยังไม่พังอะไรเลย ยังใหม่อยู่ด้วยซ้ำ"
"อันนี้เรื่องในครอบครัวแม่ไม่ยุ่งนะลูกไปตกลงกันเอง"
"คุณแม่อ่ะ "
"คุณค่ะ ว่าไง ลูกชายคุณอ้อนอ่ะ"
"เรื่องในครอบครัวพ่อก็ไม่ยุ่ง"
"พี่น้อยยยยยยย" ไอ้เตอร์ไม่รู้จะให้ใครช่วยเลยหันไปหาพี่น้อย
"พี่น้อยไม่มีตังค์หรอกค่ะ  เรื่องในครอบครัวพี่น้อยก็ไม่ยุ่ง" 55555+
"เตอร์จะซื้อทำไมอ่ะ เครื่องนี้ยังไม่ถึงปีเลยนะ "
"โอเคไม่ซื้อก็ได้จ้ะ"
"ตกลงลูกเรานี่มันโตขึ้นหรือยังเนี่ย แม่เริ่มงงแล้วพ่อ"
"โตขึ้นแล้วแต่มันยังติงต๊องอยู่"
"ฮ๋าๆๆๆๆ น้อยก็ว่างั้นแหละค่ะ"
"แม่ พ่อว่า พ่อรู้สึกหิวหน่อยๆแล้วนะ"
"หรอค่ะ เด็กๆหล่ะลูกหิวหรือเปล่า"
"เตอร์หิวมาก"
"ฟ่าหล่ะลูก"
"ฟ่าไม่ค่อยหิวอ่ะครับ"
"น้อยเธอหล่ะ"
"น้อยไม่หิวค่ะ"
"งั้นเดี๋ญวเราเดินเล่นกันอีกแป๊ปหนึ่งแล้วเดี๋ยวไปหาอะไรกินกัน ว่าแต่ดึกๆแบบนี้จะไปที่ไหนดีหล่ะ  สองหนุ่มว่าไงลูก ไปไหนดี"
"มารีน่าฮ่องกงเลยครับ เปิด24ชั่วโมง"
"หรือจะเป็นข้าวมันไก่ประตูน้ำ"
"พ่อว่าไง"
"มารีน่าดีกว่า"
"งั้นเดี๋ยวขับรถไปจอดฝั่งสยามดีกว่า จะได้ไม่ต้องเดินไปไกลด้วย" เราทั้งห้าคนไปขึ้นรถเพื่อจะไปหาอะไรทานฝั่งโน้นแล้วก็เดินทางกลับบ้านเมื่อมื้ออาหารจบลง เมื่อมาถึงบ้านก็เริ่มง่วงกันมากแล้ว พี่น้อยขอตัวไปเตรียมอาหารเช้าพรุ่งนี้ พ่อกับแม่ก็ขอตัวไปเข้านอน เหลือผมกับมันที่นั่งดูทีวีกันอยู่สองคน
"ฟ่าง่วงยัง" เตอร์หันมาถามผม
"นิดหน่อย"
"งั้นไป อาบน้ำนอนกันเถอะ" เตอร์กดรีโมทปิดทีวี พร้อมทั้งลุกขึ้นดึงมือผมให้ลุกขึ้นตามมันไป
"ฟ่าว่าฟ่าไปช่วยพี่น้อยทำอะไรก่อนดีกว่า วันนี้พี่น้อยก็เหนื่อมาทั้งวันแล้ว จะได้นอนเร็วๆ"
"ไปดิป่ะ" เราสองคนเดินไปหาพี่น้อยในครัว
"พี่น้อย" ไอ้เตอร์ตะโกนเสียงดังเพราะพี่น้อยกำลังยืนหั่นอะไรอยู่อย่างเพลินๆ
"ว๊าย หกๆๆๆๆ"
"อะไรหกครับ"
"พี่น้อยตกใจหมดเลยเล่นอะไรเนี่ย เดี๋ยวหยิกเนื้อเขียวเลย"
"ทำอะไรอยู่ครับให้ฟ่าช่วยป่าว"
"ไม่ต้องหรอกค่ะไปนอนกันเถอะ "
"เดี๋ยวเตอร์กับฟ่าช่วยดีกว่าพี่น้อยจะได้ไปอาบน้ำนอนพร้อมกัน "
เราสองคนช่วยพี่น้อยจนเสร็จก็แยกย้ายกับพี่น้อย ผมเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วมันก็เดินตามมา
"เตอร์เช็ดครีมกันแดดออกรึยัง"
"ยัง"
"วันนี้รองพื้นไปเรียนรึป่าวเนี่ย"
"บร้าหรอ วันนี้แค่ปัดมาสคาร่าเบาๆ"
"ไม่เบานะเราอ่ะ"  ผมว่ามันชักจะแรดขึ้นทุกวันแล้ว  แต่จจริงๆแล้วมันไม่ได้แต่งหน้าไปเรียนนะครับ  ก็แค่ครีมกันแดดหับลิปบาล์ม
"มาเช็ดครีมกันแดดออกก่อนเร็ว" คือมันเป็นครีมกันแดดที่กันน้ำอ่ะครับ ค่อนข้างล้างออกยาก แค่มันคุมความมันระหว่างวันดีมาก เตอร์ค่อนข้างจะหน้ามันเลยต้องใช้ตัวนี้ แต่มันต้องงใช้ครีมล้างเครื่องสำอางค์ล้างออกก่อน บางทีเเค่ผลิตภัณฑ์ล้างหน้าธรรมดามันก็เอาออกไม่หมด
มันยื่นหน้ามาให้ผมเช็ดครีมกันแดดออกให้ แล้วมือมันก็วุ่นวายอยู่กับผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งอยู่
"เตอร์อยู่เฉยๆสิครับ เดี๋ยวไม่ทำให้เลยนะ"
"ฟ่าครับ"
"ครับผม"
"ฟ่ารักเตอร์ไหมอ่ะครับ"
"รักสิครับ"
"เตอร์ก็รักฟ่านะครับ รักมากด้วย"
"เป็นอะไรเนี่ย ดราม่าอีกแล้ว"
"ก็แค่อยากบอกให้รู้ว่าคนๆนี้จะรักเธอตลอดไป"
"ครับ รับทราบ แต่น้ำเน่ามากมากครับ วลีนี้"
"ไม่ให้รางวัลหรอ"
"รางวัลอะไรอ่ะ"
"รางวัลนี้ไง" มันเอานิ้วไปชี้ๆที่แก้มตัวเอง
"ทำแค่นี้จะเอารางวัล ทำดีหวังผลนี้หว่า"
"งั้นให้รางวัลก็ได้" มันหอมมาที่แก้มผมอย่างไวมาก
"อาบน้ำเหอะ ร้อนจะแย่แล้วเหนียวตัวด้วย" เราสองคนช่วยกันอาบน้ำ แล้วก็ไปแต่งตัวเตรียมเข้านอน  ในขณะที่ผมยืนทาครีมอยู่ปลายเตียง มันก็เดินมาแล้วยื่นแขนมาให้ผมทาให้บ้าง ผมก็ทาครีมให้มัน มันมองหน้าผม ทำตาซะเยิ้มเชียว
"มองอะไร เขิลเป็นนะเว้ยเห้ย" แล้วมันก๋ค่อยๆ ขยับตัวเข้ามาใกล้ๆผม จนแนบสนิท  แล้ว....


55555+

[DeJavu~ ★]

แล้วไรต่ออ่าพี่ฟ่า

มาต่อไวๆเลยนะ

หายไปนานมากกกกกกกกกกกกก

[อัลฟ่าบ้าบอ]

^
^
^
นู๋ ก็จิ้นเอาเองมั้งสิจ้ะ  แหม๋ๆๆๆๆให้พี่บอกทุกอณูเลยรึไง

555555+

[tawan]

รอออออออ