หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[อัลฟ่าบ้าบอ]

สวัสดีครับทุกคน ผมขอแบ่งปันประสบการณ์ความรักเล็กๆน้อยๆนะครับ
ผมอยากจะให้ทุกคนๆรู้เพียงว่า"รักแท้ยังมีอยู่จริงครับ"




ติชมกันได้นะครับ
ผมยังมือใหม่อยู่ 





......................................




ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
......................
ตอนนี้ไม่ต้องใส่หัวเรื่องแล้วนะ ว่านิยายหรือเรื่องเล่า นอกจากเรื่องสั้น ถึงจะใส่จ้า

[lime]

อะครับเป็นกำลังใจให้

  + 1

[nana]

มาจิ้มเรื่องใหม่

[ohm]

รออ่านอยู่ครับ ^^

[anna1234]

 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

    :pig2:ผมเป็นเด็กนักเรียนโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งนะครับ ขอเริ่มตอนผมอยู่มัธยมปีที่ 6 นะครับ
ผมเป็นเด็กนักเรียนสายวิทย์/คณิต   ผมค่อนข้างจะเรียนได้เกรดดีพวกวิชาวิทยาศาสตร์
เพราะครอบครัวเป็นอาจารย์สอนวิชาวิทยาศาสตร์กันทั้งบ้านเลยครับ
ชีวิตในช่วงมัธยมของผมก็เรียบๆง่ายๆไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเท่าไรนอกจากหน้าตาของผม(แง่วเครียดกันเป็นแถวเยย)
อย่าเพิ่งวิ่งไปเอาอาหารออกทางปากกันนะครับ   
ด้วยความที่คุณแม่ผมเป็นอาหมวยมีเชื้อสายจีนแล้วคุณพ่อเป็นคนเหนือ
แต่ท่านทั้งสองมาก่อร่างสร้างตัวที่กรุงเทพด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผมขาวโอโม  หุหุหุ 
ผมไม่ได้เเสดงออกนะครับว่าผมเป็นเกย์จึงมีแต่สาวๆเท่านั้นที่จะแวะเวียนมาในชีวิตผม
แต่ผมก็ไม่ได้ให้ความสำคัญพวกเธอมากไปกว่าคำว่าเพื่อนเลย
ถึงจะสวยขนาดไหนก็ตามต่อให้มีตำแหน่งมาการันตีผมก็ไม่สน(เห้อ...ก็รู้ๆกันอยู่) 
เหตุที่ผมไม่แสดงออกแล้วก็ไม่มีแฟนตอนมัธยมก็เพราะคุณพ่อผมเป็นอาจารย์อยู่ในโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่อ่ะสิครับ 
แต่ห้ามกันได้ก็แค่แต่ตัวเท่านั้นแหละใจคงห้ามกันไม่ได้  โบราณเค้าถึงว่ากันว่าเลี้ยงลูกเลี้ยงได้แต่ตัว เนอะ   
ก็ไอ้ตัวผมมันแอบชอบเพื่อนอยู่คนหนึ่งอ่าดิ
   เพ้อเจ้อมาตั้งนานยังไม่ได้บอกเลยว่าผมชื่ออะไร ผมชื่ออัลฟ่าครับ ถ้าถามว่าทำไมผมถึงชื่อนี้
ก็พ่อผมเป็นครูวิทยาศาสตร์นี้นา ถ้าพ่อผมเป็นครูคณิตศาสตร์ผมมีหวังต้องชื่อสแควรูดน์หรือไม่ก็ตรีโกณแน่เชียว  อิอิ
ส่วนเพื่อนที่ผมแอบชอบ  มันชื่อไอ้บีครับมันตัวเล็กกว่าผมนิสหนึ่งมันสูงประมาณ 176แต่ผมอ่ะสูง180
มันจึงอยากสูงให้ได้เท่าผมอ่ะครับมัน จึงพยายามเล่นกีฬาแล้วก็กินนมเยอะๆๆแล้วมันก็สมใจปัจจุบันมันสูงกว่าผมอีกเหอะๆๆๆๆๆๆ 
          ไอ้บีไม่ชอบวิชาวิทยาศาสตร์เลยครับเพื่อนๆๆให้ตายเหอะวิชาจำพวกวิทยาศาสตร์จะไม่เคยเข้าหัวมันเลยด้วยซ้ำอาจารย์เลยจับไอ้บีมานั่งใกล้ผมเพื่อมันจะได้ถามผมเวลามันไม่เข้าใจ(ต้องขอบคุณอาจารย์มากมาก)
แต่ตอนนั้นผมก็ยังไม่ค่อยปลื้มมันมากเท่าไรหรอกคับ
   ด้วยความที่เราต้องนั่งเรียนใกล้กันจึงมีเรื่องพูดคุยกันบ่อยจนสนิทกัน  ที่โรงเรียนสอนพิเศษของคุณป้าผมมันก็สนใจแล้วก็ไปเรียน  จึงทำให้ผมกับมันสนิทกันมากยิ่งขึ้น ก็มันเจอกันทุกวันนี้ครับจะไม่ให้สนิทได้ไง 
แต่ผมก็แอบแปลกใจว่าหน้าตาอย่างมันทำไมไม่มีแฟนทั้งๆๆที่มันก็จัดว่าเป็นคนหน้าตาดีระดับเทพเลยก็ว่าได้
แต่อาจจะน้อยกว่าผมนิสนุง  คริคริ 
          ชีวิตก็ดำเนินมาเป็นปรกติดีครับจนมาถึงวันที่พวกเราต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย  มันมาค้างบ้านผมทุกวันเลยคร๊าฟฟฟพี่น้อง  มันให้ผมติวให้มันครับ  คืนหนึ่งขณะติวหนังสือกันอยู่ผมก็ถามมันว่า
   "เฮ้ย..บี   ฟ่าอยากรู้อ่ะว่าบีจะเรียนคณะอะไร"
   "บีอยากเรียน..............อืม!!!!!!ไม่รู้ดิ  บีอยากเรียนเหมือนฟ่าอ่ะ"
   "อ้าว...แล้วบีรู้เหรอว่าฟ่าอยากเรียนอะไรอ่ะ"
   "ก็ไม่รู้ไง  ถ้าบีรู้บีก็ตอบฟ่าไปแล้วดิ" แล้วสายตาของมันก็มองไปที่หน้าต่างอย่าไร้จุดหมาย  ผมสังเกตุว่ามันเหม่อลอยแบบนี้มาได้หลายอาทิตย์แล้วซึ่งผมก็สงสัยเหมือนกันว่ามันเป็นอะไร
   "ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ   พี่ฟ่าไปกินข้าวได้แล้วคุณแม่ให้มาเรียนเชิญค๊า"เสียงยัยน้องสาวตัวดีของผมมันพูดจาประชดประชันผมอีกแล้วครับท่านซึ่งมันก็เป็นเรื่องประจำๆอยู่แล้ว
   "บี..........บี....................บี  เห้ยนี้สามบีแล้วนะ บีเป็นไรป่าวเนี้ย  บอกฟ่าได้นะ  มีไรให้ฟ่าช่วยป่าว"
   "อืม.............เดี๋ยวค่อยเล่าไปกินข้าวก่อนแล้วกัน  บีหิวแล้วอ่ะ" อะไรของมันหว่ะเปลี่ยนโหมดง่ายเจงแหะผมหล่ะงงกับมันจริงๆๆเชียว
   "มากินข้าวกันลูก   เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดเดี๋ยวไม่อร่อยนะ"       
   "ต่อให้เย็นแค่ไหน ก็อร่อยครับถ้าเป็นอาหารฝีมือคุณแม่"  ไอ้บีมันประจบแม่ผมครับทุกท่าน เล่นเอาแม่ผมยิ้มแก้มแทบปริกันเลยทีเดียวเชียว   แต่ไม่ทันไรก็มีเสียงนางมารน้อยสอดแทรกเข้ามาท่ามกลางบรรยากาศอันสดใสว่า
   "ประจบประแจง"  ไอ้บีกลับไปสู่โหมดหน้าจ๋อยอีกแล้วครับท่าน
   "เพี้ยะ" เสียงฝ่ามือแม่ผมกระทบไปที่ไหล่นังน้องสาวตัวดี
   "เดี๋ยวเถอะยัยหนู  พูดจาไม่เพราะเลยนะลูก"  น้องสาวผมก็เปลี่ยนโหมดเป็นหน้าจ๋อยตามกันไป
   " สมน้ำหน้า คนขี้อิจฉาก็เงี้ยแหละ  แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมแลบลิ้นให้น้องสาวทำหน้ายั่วประสาทเป็นที่สุด
   "เดี๋ยวเถอะเรา  ชอบยั่วน้องจังนะ"  แม่ดุผม  แต่ผมก็ไม่มีทางเปลี่ยนโหมดตามสองคนนั้นแน่นอน   สักพักพ่อก็เดินมาจากชั้นบน  แม่เรียกพ่อทานข้าว
   "พ่อมาทานข้าวเร็วเดี๋ยวเย็นหมดวันนี้มีแกงเผ็ดเป็ดย่างที่พ่อชอบด้วยนะ"
   "แม่ไปซื้อร้านไหนมาอ่ะ"
   "ทำเอง"  แล้วแม่ก็งอน ตุ๊ป่องๆๆๆกลับไปในครัว
           ขณะนี้ทุกคนอยู่ในโหมด สงบเงียบ ปิ้วววววววววววววววววววววแม่เดินกลับมาพร้อมกลับทอดมันกุ้งอาหารจานโปรดของพ่อแม่วางลงพร้อมกลับเอ่ยคำพูดขึ้นว่า
   "ทุกคนลองทานทอดมันกุ้งฝีมือแม่สิลูก ยกเว้นพ่อห้ามกินจ้ะ" แป่วๆๆๆๆๆๆอะไรจะงอนกันเป็นหนุ่มๆๆสาวๆๆเนี่ยป๊ากับม๊าผม  เห้อ
   "ดีกันเถอะนะครับอย่าทะเลาะกันเลย  ฟ่าอายเพื่อนอ่ะครับ" ไอ้บีมันแอบยิ้มครับท่านผู้ชม   
           "ไม่เห็นจะต้องอายเลยฟ่า  บีว่าพ่อกับแม่ฟ่าน่ารักออก"  ป๊ากับม๊าผมยิ้มแก้มปริแล้วครับท่าน  ไอ้บีมันเข้ากับครอบครัวผมได้อย่างดี  เรียกได้ว่าป๊ากับม๊าผมนี้หลงมันเลยทีเดียวครับ  แล้วผมจะกลายเป็นหมาหัวเน่ามั้ยเนี่ย  เห้อๆๆ 
   เรื่องบนโต๊ะอาหารจบลงผมสองคนก็ขึ้นไปติวหนังสือกันต่อแต่ผมก็ไม่ลืมเรื่องที่ไอ้บีมันบอกว่าทานข้าวเสร็จแล้วจะเล่าให้ผมฟังหรอกครับว่าที่วันนี้มันเหม่อลอยเนี่ยมันเป็นอะไร
   "อ่านเรื่องอะไรดีอ่ะฟ่า  บีว่าเราน่าจะลองทำข้อสอบเก่ากันดูบ้างนะ  ฟ่าว่าไง"  ผมจ้องหน้ามันเพื่อที่จะให้มันเล่าเรื่องทั้งหมดมาโดยเร็ว จงบอกๆๆๆๆๆๆๆๆๆมา55555+
   "เป็นไรฟ่าจ้องหน้าบีอยู่ได้"  มันหลบสายตาผมครับ ผมจับหน้ามันมาแล้วจ้องตามันอย่างจริงจัง
   "เป็นไรเนี่ยฟ่า  เดี๋ยวบีก็ท้องกันพอดีจ้องอยู่นั้นแหละ" คนนะโว้ยไม่ใช่ปลากัดไอ้นี้นิ
   "บีเป็นไรอ่ะวันเนี้ยบอกมาเลย ไหนบอกว่าจะเล่าให้ฟ่าฟังหลังทานข้าวเสร็จไง"
   "หรอ  บีบอกงั้นหรอ  ไม่นะ  บีว่าบีไม่ได้พูดนะ"
   "อย่ามาทำเนียน  เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
   "เออ  ก็ด่ะ"ผมตั้งใจฟังมากไม่รู้ทำไมต้องสนใจเรื่องนี้ถึงขนาดนั้น
   "ฟ่าไม่ต้องจ้องบีขนาดนั้นก็ได้  บีเล่าไม่ถูกแล้วเนี้ย  บีว่าฟ่าดูจริงจังไปนะ"
   "แหะๆๆๆๆๆๆ"  เรื่องมากนักไอ้นี้แต่ผมก็จริงจังจนออกนอกหน้าอ่ะแหละ  อิอิ  มันเปลี่ยนโหมดอีกแล้วครับพี่น้องเมื่อสักครู่มันยังร่าเริ่งอยู่เลยมันกลัมาโหมดหงอยอีกแล้วววว
   "เดี๋ยวพวกเราเรียนจบแล้วเราก็คงจะไม่ได้เจอกันแล้วสินะ"
   "เจอสิ  ฟ่าก็อยู่ที่บ้านนี้ไงบีก็มาหาฟ่าได้ตลอดแหละ หรือไม่เราอาจจะได้เรียนที่เดียวกันก็ได้" ทำไมผมไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยนะว่าถ้าเราต่างนต่างไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้วไม่รู้ว่าเราสองคนจะได้เจอกันทุกวันแบบนี้รึป่าว คิดแล้วก็ใจหาย มันทำให้ผมเข้าใจเลยว่าทำไมบีมันถึงเศร้าแล้วเหม่อลอย  ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้มันไปกับผมทุกที่ทุกเวลาเพราะชีวิตผมมีมันอยู่ด้วยเกือบทุกวันถ้าไม่มีมันชีวิตผมคงขาดอะไรไปสักอย่างแน่เชียว  เราทั้งสองคนนิ่งเงียบกันอยู่ครู่ใหญ่
   "แล้วถ้าเราสองคนไม่ได้เรียนที่เดียวกันหล่ะ  ฟ่าจะคิดถึงบีรึป่าว"
   "หึ  อะไรนะ"  อยู่ดีดีอาการเขิลก็กำเริบซะง้านนนนนก็คนมันไม่เคยมีใครถามเเบบนี้นี่หว่า
   "ฟ่าจะคิดถึงบีมั้ย"
   "คิดสิ ฟ่าต้องคิดถึงบีแน่ๆๆบีเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฟ่านี้นา"
   "แค่เพื่อนเองหรอ"  มันพูดเสียงเบาๆๆในลำคอ
   "บีพูดว่าไรนะ  ฟ่าไม่ได้ยินอ่ะ"  ผมไม่ได้ยินเจงๆๆอ่ะ
   "ปล่าวๆๆๆๆๆๆๆไม่มีไร"
        "ฟ่ารู้มั้ย   ถ้าวันนี้บีไม่รู้จักฟ่าบีคงเสียดายแย่เลย  ฟ่าทำให้บีมีความสุขทำให้บีรู้จักคำว่าร่าเริง  ฟ่าเป็นรอยยิ้มของบีนะรู้ตัวมั้ย"
   "หรอ (แอบยิ้มทำไมเนี่ยไอ้ฟ่า) คิดๆแล้วก็ใจหายเหมือนกันเนอะอีกไม่กี่อาทิตย์เอง"
   "แล้วฟ่าจะเลือกคณะอะไรอ่ะ"
   "ทำไมอ่ะ  แล้วบีจะเลือกตามฟ่ามั้ยอ่ะ" 
   "ฟ่าเรียนเก่งกว่าบีมากมาย  ถ้าฟ่าอยากเรียนแพทย์บีจะเลือกตามฟ่าได้มั้ยอ่ะ ความรู้เท่าหางอึ่งอย่างบีได้อยู่ห้องเดียวกับฟ่านี้ก็ถือว่าบุญมากแล้วนะ  บีไม่เก่งนะฟ่าก็รู้ดี ยิ่งพวกวิทยาศาสตร์  เคมี  ฟิสิกส์  ชีวะ นี้ไม่เคยเข้าหัวบีเลยนะ"
   "แต่วิชาอื่นบีก็เก่งนี้นา  ฟ่ายังสู้ไม่ได้เลย"
   "เออๆๆๆๆช่างมันเหอะ  ว่าแต่ฟ่าเหอะจะเลือกคณะอะไรอ่ะเมื่อไรจะบอกบีสักที"
   "ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ" ใครอีกเนี่ยนังจอมมารน้อยแน่เชียว
   "เปิดได้เลยครับประตูไม่ได้ล็อค" นังจอมมารน้อยน้องสาวสุดที่รักผมจิงๆด้วยครับ
   "คุณแม่ให้อิฉันเอาขนมนมเนยมาให้คุณหนูทั้งสองเจ้าค่ะ  มีอะไรจะใช้บ่าวอีกมั้ยค่ะ  บ่าวจะต้องไปถูเรือนแล้วก็รดน้ำต้นไม้อีกหน่ะเจ้าค่ะ" ดูน้องผมสิครับสงสัยจะดูละครมากไปนิสนุง
   "เจ้ามีงานอันใดก็ไปทำเถิด ไว้ข้าต้องการอันใดแล้วจะเรียกใช้เจ้านะ ขอบใจเจ้ามาก" เอ้าพอกันเพื่อนผมครับดูหนังมากไปพอๆกับน้องสาวผมเลย เห้อ มันต๊องพอๆกันเชียว
   "ยังไม่ไปอีกหรือจักให้ข้าลงหวายสักสิบไม้ก่อนดี สู่รู้เรื่องเจ้านายนัก นังแม้น" 5555+ผมก็เป็นไปกับเค้าด้วย
   "ตึ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียนังแม้นเดินลงส้นเท้า เห้อน้องสาวผมเมื่อไรมันจะเรียบร้อยกับเค้ามั้งน๊า   ผมจะหยิบขนมกินไอ้บีมันแย่งเอาไปครับ
   "อย่าเพิ่งกิน  บอกมาก่อนว่าฟ่าจะเลือกคณะอะไรอ่ะ"  มันจ้องผมอย่างเอาจริงเอาจัง
   "เออๆๆๆๆๆรู้แล้วน๊า  ฟ่าอยากเป็นหมอหรือไม่ก็เป็นครูแบบป๊ากับม๊าอ่ะ"
   "บีว่าแล้วเชียว"
   "ทำไมหรอ"
   "ก็บีเห็นฟ่าอ่ะ ซื้อหนังสือเกี่ยวกับตำราแพทย์มาอ่านอ่ะซึ่งมันดูแล้วน่าเบื่อจะตายแต่บีเห็นฟ่าอ่านมันกี่ครั้งฟ่าก็นั่งยิ้มกับมันทุกครั้งอย่างกับอ่านหนังสือการ์ตูนอ่ะ" ก็ผมชอบอ่านเจงๆๆอ่ะแต่มันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก
   "แล้วเป็นครูหล่ะ บีรู้ได้ไง"
   "ก็ทุกครั้งที่ฟ่าสอนการบ้านหรือติวหนังสือให้บีอ่ะ ฟ่าดูมีความสุขมากเลยนะแล้วฟ่าก็ไม่เคยหงุดหงิดใส่บีเลยสักครั้งทั้งๆที่บีสอนไม่ค่อยจำอ่ะ" ก็ผมชอบคุณนี้คร๊าฟจะหงุดหงิดได้ไง อิอิ
   "แล้วบีอ่ะ  จะเรียนคณะอะไร  บีอยากเรียนเกี่ยวกับภาษา บีอยากพูดได้หลายภาษา" เอ๊ะ..หรือเราจะเป็นครูสอนภาษาดีนะ
   "งั้น ฟ่าเรียนภาษาด้วยดีกว่าฟ่าก็อยากพูดได้หลายภาษาเหมือนกันอ่ะ"  ความรักบังตาผมอีกแล้วครับ  น้องๆที่กำลังจะเข้ามหาลัยอย่าเอาความรักมาตัดสินใจในการเลือกคณะแบบผมนะครับ  เลือกที่เราชอบและถนัดดีกว่า
   "อย่าเลยฟ่า   ทำตามฝันของฟ่าดีกว่า"  ก็กรูอยากเรียนคณะเดียวกับมรึงที่เดียวกับมรึงนี้หว่า    
           "อ่าวบีไม่อยากเรียนกับฟ่าหรอ"
   "อยากอ่ะอยากแต่ฟ่าอย่าลืมสิ ว่าเราต่างคนต่างชอบคนละคณะจะมาฝืนเรียนที่ไม่ชอบทำไม  เรียนโดยที่ใจมันไม่ได้รักไม่จะเรียนได้ดีหรอ"  เออมันมีสาระได้เว้ยวันนี้
   "โอเค  แต่เราต้องเรียนที่เดียวกันให้ได้นะ "
   "ได้สิ"   โอ้ยอะไรมันจะโรแมนติกขนาดนี้เนี้ย  บีมันจะรู้มั้ยน๊าว่าผมแอบชอบมันแล้วมันจะชอบผมบ้างรึป่าวน๊า
   "ฟ่า"
   "มีไรอีกอ่ะ พอดีวันนี้ไม่ต้องติวกันพอดีหนังสืออ่ะ"
   "สัญญากับบีได้มั้ยว่าฟ่ามีเพื่อนใหม่แล้วจะไม่ลืมบี" มันยื่นนิ้วก้อยออกมาเขี่ยจมูกผม
   "เห้ย..เล่นไรปัญญาอ่อนแระ" มันยังไม่หยุดครับ
   "เดี๋ยวจะโดนเตะ" ไอ้นี้เล่นอะไรกูเขิลนะ  คริคริ
   "สัญญาก่อนสิ"
   "เออ...สัญญา"   ผมเอานิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยมัน
   "พอๆๆๆๆได้แระอารมณ์เนี่ย  วันนี้บีแปลกๆนะฟ่าว่า"
   "ไม่เห็นแปลกเลย  ฟ่าคิดมากอ่ะ" มรึงแปลกจริงๆอ่ะวันเนี้ยปรกติบีมันจะไม่เคยทำอะไรกับผมแบบนี้หรอกมันจะเฉยๆๆด้วยซ้ำ
   "หาวววววววววววววว" ผมหาวออกมาแล้วค๊าฟความง่วงเริ่มมาเยือนตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว
   "ฟ่าง่วงแล้วหรอ"
   "อืม ง่วงแย้ว งั้นฟ่าไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวบีจะได้อาบ เรื่องหนังสือไว้ติวต่อพรุ่งนี้แล้วกันนะวันนี้ครูง่วงแล้วอ่ะลูกศิษย์"
   "ไรฟ่ะ" ก็ผมง่วงเจงๆๆอ่ะตื่นมาแต่เช้าวันนี้ก็ท่องหนังสือติวหนังสืออยู่กับมันเนี่ยแหละทั้งวันสมองผมหล้าไปหมดแล้วต้องการพักผ่อนอย่างเร่งด่วน
   ผมไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมนอน  มันยังนั่งอ่าานหนังสืออยู่คร๊าฟฟฟทำเป็นไม่สนใจผมอีกด้วย แต่ทำไมอ่านหนังสืออยู่หน้าเดียวหว่านานแล้วนะยังไม่เปลี่ยนหน้าอีก  แต่ก็ช่างมันเหอะนอนดีกว่า
   "บีฟ่านอนก่อนนะ  ฟ่าง่วงอ่ะ  กู๊ดไนท์น๊า" ผมล้มตัวลงนอนในสมองก็คิดโน้นนี้นั่นไปเรื่อยจนได้ยินเสียงมันเก็บหนังสือสักพักก็ได้ยินเสียงคนอาบน้ำ  สงสัยมันจะเริ่มง่วง  แต่ที่หน้าแปลกเมื่อครู่ผมยังง่วงอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้มันไม่ง่วงหว่า     สักพักมันก็ออกมาจากห้องน้ำแต่งตัวทาแป้งซะหอมฟุ้งเชียวเสียงกดสวิตซ์ปิดไฟ  ไฟดับลงเหลือเพียงแต่เเสงจากภายนอกที่ทะลุผ่านผ้าม่านมาทำให้ในห้องมีแสงสลัวๆ  ผมนอนดมกลิ่นแป้งที่ลอยมาตามลมของเครื่องปรับอากาศฟุ้งไปหมดจนเคลิ้มๆๆๆๆๆกำลังจะหลับ
   ทันใดนั้นเอง...............

[๐ขนมปัง๐]

 

มาขอติดตาม อ่าน ด้วยคนคร้าบบบ

 

[FOAM]

เรื่องใหม่ +1 เป็นกำลังใจครับ

เรื่องนี้ออกแนวน่ารักแฮะ

[anawas]

มาติดตามอ่านด้วยคน
+1 เป็นกำลังใจให้

[krappom]

ทันใดนั้นเอง...

อะไรต่ออ่ะ

 

[~prince™~]

ทันใดนั้นเอง ....แล้วผมก็หลับไป....

[สาวตัวกลม]

ทันใดนั้นเอง ....แล้วผมก็หลับไป....

^
^
^
 

[~Kalianeko~]

ทันใดนั้นเอง.........



จบงี้ค้างไปป่าวคับ

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ยินดีๆ เรื่องใหม่ครับ 
อ่าๆ  อัลฟ่า ผมคงเป็นเบต้าอ่า เวอร์ชั่นทดลองก่อนใช้งานจริง คิคิคิคิ
นี่เป็นเรื่องเล่าใช่ไหมครับ อ่าๆๆ อยากรู้จัง   ทันใดนั้นเอง......  ใครจะเสร็จใคร อ่ะจึ๋ยยยยยย

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[tianqin]

มาเจิมเรื่องใหม่ 

แค่ตอนแรกก็ทำให้ค้างซะแล้วนะคะ  รอคะรอตอนต่อไปอยากรู้ว่า "ทันใดนั้น"น่ะ มันคืออะไร

[nana]

จะมีอะไรตื่นเต้นรึเป่า

[PEAK]

ว้าว ว้าว  + 1  ตอนรับเรื่องนี้ ... ชอบครับ "รักแท้มีอยู่จริง"

เป็นกำลังใจให้นะครับ  ..  อัพเรื่องต่อจนจบน้า  รออ่านอยู่ครับผม

ขอบคุณนะคร้าบ ^__^

[Poes]

ค้างเลย 

อย่าลืมเอากฏมาแปะด้วยนะ 

[IZE]

เจิมเรื่องใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

+1 ให้คราบ

ทันใดนั้น .... เกิดไรขึ้นรีบมาต่อเลยน๊า อยากอ่านมาก

แล้วจะรออ่านตอนต่อนะ อัลฟา จะเป็นกำลังใจให้อิๆ

[dahlia]

จบตอน ได้ ค้างงงงงงงงงงง มาก


ยินดีกับเรื่องใหม่ 

[wan]

 :mc4:ฉลองเรื่องใหม่ +1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ ฟ่า

แต่จริง ๆ ไม่หยาก + ให้หรอกเพราะปล่อยให้ค้าง 

[UKIO]

มาแปะเรื่องใหม่ให้น๊า



เดี๋ยวคืนนี้มาอ่าน  คึคึ 


 

[Bobble]

เย้ๆๆๆเค้าชอบ  บี(ต้า) กะ(แอล)ฟ่า วิทย์จัดมั้ยล่ะ 

อะ อะรายนะ ความรู้เท่าหางอึ่ง คิดมาได้ไงมุขนี้ ขอยืมไปใช้มั่งนะคะพี่

เล่นกันซะเข้าขา จัดส่งไปเป็นตลกดีมั้ยเนี่ยะ  คำโบราณพวกนั้น

ตำราแพทย์ อ่านอย่างกะอ่านหนังสือการ์ตูน  :m5:ไหว้ล่ะ:a5:


แล้วก็ค้างงงเติ่งงงงงงงง

มาต่อไวๆอย่างด่วนเลยค๊าบบบบบบบ

[zingiber]

ทันใดนั้นเอง.........

ชื่อเรื่องคือ เตอร์กะฟ่า แล้วบีล่ะ จะกลายเป็นแค่เพื่อนเหรอ....

[YO DEA]

 

เรื่องใหม่

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ขอบคุณทุกๆๆคนนะครับที่มาเป็นกำลังใจให้ผม

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงแต่ไม่ทั้งหมดร้อยเปอร์เซ็นต์ครับมีเสริมแต่งเข้าไปเพื่อความสวยงามของการอ่าน
แต่ยังยึดแนวทางเนื้อหาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง  ปรุงแต่งเหตุการณ์ให้มีรสชาติมากขึ้น
ฟ่ากับเตอร์มีตัวตนครับ  เพียงแต่ชื่อนี้เป็นชือในวงการ    เอิ๊กๆๆๆๆๆ

....................................................

มาต่อตอน2กันดีกว่าครับ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

         ผมรู้สึกว่ามีสิ่งๆหนึ่งมาสัมผัสที่แก้มผมพร้อมกับลมอุ่นๆๆๆๆ  แน่นอนเชียวมันเป็นสิ่งมีชีวิต 
ผมค่อยๆๆลืมตาขึ้นเล็กน้อย เพื่อจะดูว่าใครทำอะไรกับแก้มผม  ไอ้บีนั้นเองครับ  มันแอบหอมแก้มผม 
ผมตาสว่างทันที ร่างกายร้อนวูบวาบ ใจเต้นแรงและเร็ว  นี้ผมเป็นอะไรเนี่ย หน้าผมร้อนวาบ ทำอะไรไม่ถูก
ก็มันครั้งแรกนี้ครับที่โดนผู้ชายแอบหอมแก้ม ตั้งแต่โตมาก็ไม่เคยโดนใครหอมเลย  โอ้ว....คุณพระช่วยลูกด้วย 
ผมนอนคิดเรื่องนี้ทั้งคืนว่านี้มันอะไรกัน  สมองผมสับสนไปหมดนี้มันยังไงกันเนี่ยผมคิดวนไปวนมาทั้งคืนจนเผลอหลับไปเมื่อไรก็ไม่รู้.........
    "กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงนาฬิกาปลุกครับ  ผมเอื้อมมือไปกดปิดแล้วหยิบมาดูหกโมงเองหรอเนี่ย
ใครตั้งไว้นะตั้ง6โมง  ผมนอนอมยิ้มจับแก้มตัวเอง ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจ  อ้าวคนข้างๆๆผมหายไปไหนแล้วเนี่ยหรือจะอยู่ในห้องน้ำ ผมเดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี  ผมเลยเดินลงไปดูข้างล่าง  เอ๊ะ..ข้างล่างก็ไม่มี 
หรือว่ามันได้ผมแล้วจะทิ้ง  ไอ้บร้าฟ่ามรึงคิดอะไรเนี่ยมันแค่หอมเมิงเองนะ  แง่วๆๆๆๆๆ  แล้วมันไปไหนอ่ะ 
ไปถามแม่ดีกว่า
   "แม่ครับบบบบบีไปไหนแต่เช้าอ่ะครับฟ่าตื่นมายังไม่เห็นเลย"  พร้อมกับหยิบปาท่องโก้เข้าปาก
   "เห็นบอกต้องไปทำธุระก่อนเข้าเรียนน่ะลูก  ให้ทานข้าวเช้าก่อนก็ไม่ทาน" ทำไมมันไม่เห็นบอกผมเลยอ่ะว่ามันมีธุระ เอ..ธุระอะไรหว่าทำไมไม่รอไปเรียนพร้อมกันนะ  แปลกคนจริงวุ้ยไอ้นี้
   "ธุระอะไรทำไมต้องรีบขนาดนี้อ่ะ"  งั่มๆๆๆๆๆๆๆปาท่องโก๋ตัวที่สองหมดไปกับความสงสัย   
   "ไปอาบน้ำได้แล้วฟ่า  เดี๋ยวโดนคุณพ่อบ่นเอานะลูกวันนี้คุณพ่อมีประชุมตอนเช้านะ"ผมยังคงนั่งคิดว่ามันไปทำอะไรทำไมต้องไปแต่เช้าทำไมไม่รอผม
   "อัลฟ่า"   เสียงพิฆาตมาแล้วววววววววว 
   "ไปอาบน้ำได้แล้วลูกเดี๋ยวสาย"
   "คร๊าฟฟฟฟ  ไปเดี๋ยวนี้แหละคร๊าฟ" 
   "แล้วปลุกยัยน้องสาวตัวดีของเธอด้วยนะลูก"
   "เยสเซอร์  มาดาม"
    "ทะเล้นจริงไอ้ลูกคนนี้   อย่าช้านะลูกเดี๋ยวพ่อรอ ไม่ต้องหล่อมากนะลูกแม่ยังไม่อยากมีลูกสะใภ้" 
   "คร๊าฟฟฟฟ"ขณะที่เดินขึ้นไปชั้นสองน้องสาวผมก็เดินลงมาแล้วครับ  เห้อๆๆดีไม่ต้องปลุก
สงสัยพายุจะเข้า  ดาวจะดับ  ตะวันจะลับฟ้าทางทิศตะวันออก น้องผมมันตื่นเช้า  ผมอาบน้ำแต่งตัวอยู่บนห้องแต่ก็ไม่วายที่จะคิดว่าไอ้บีมันรีบไปไหนของมันน๊า
   "ฟ่าๆๆๆๆๆเสร็จรึยังลูก  พ่อสายแล้วนะลูก"
   "ครับเสร็จแล้วครับ  ลงไปแล้วครับ"
   "ทำอะไรอยู่ลูก สายแล้วนะเนี่ย วันนี้พ่อมีประชุม ไปสายมันไม่ดีนะลูก"
   "มัวแต่โอ้เอ้อยู่หน่ะสิ  โตแล้วไม่รู้จักเวล่ำเวลา"นังนองสาวผมครับปรกติผมต้องเป็นคนรอมันนะเนี่ย
   "ครับ  ขอโทษคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ"
   "คุณแม่  ฟ่าไปเรียนก่อนนะคับ หวัดดีคับ  หนูไปเรียนก่อนนะค่ะ  หวัดดีค่ะ"
   "ไปได้แล้วป่ะ  เดี๋ยวรถติด"  ระหว่างทางไปโรงเรียนผมนึกแต่เรื่องไอ้บีตลอดทำไมผมต้องนึกถึงมันขนาดนี้ด้วยเนี่ย
           วันนี้ทั้งวันที่ผมอยู่กับมัน ผมก็ไม่ได้เอ่ยปากถามมันเลยว่าวันนี้ทำไมรีบมาโรงเรียนแต่เช้า  จนผมก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว  ชีวิตเราสองคนดำเนินมาเรื่อยๆต่างคนต่างก็ไม่กล้าที่จะบอกรักซึ่งกันและกันมันจึงอยู่ในสถานะเพื่อนที่อยากจะเลื่อนไปเป็นแฟน  แต่ต่างคนต่างข้ามผ่านความกลัวไปไม่ได้ 

          แล้ววันนั้นก็มาถึงจนได้วันที่ผมจบม.6วันที่ผมจะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยซึ่งบีก็ยังคงติวหนังสืออยู่บ้านผม
จนวันสอบวันสุดท้ายการสอบผ่านไปได้ด้วยดี 
        วันประกาศผลสอบมาถึง  สรุปว่า....ผมสอบติดคณะนิเทศศาสตร์ซะงั้นอ่ะเห้อๆๆมันเป็นโค้งสุดท้ายอ่ะครับ
ที่ผมตัดสินใจจะเลือกคณะนี้   ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเรียนสายวิทย์-คณิตมาทำไม แต่ตอนนั้นผมคิดว่าผมอยากเรียนมหาวิทยาลัยอย่างสบายๆอ่ะครับไม่อยากเครียดอยากทำกิจกรรมเยอะๆมากกว่า  ผมว่ามันน่าสนุก  อาจจะดูแปลกๆๆแต่ผมคิดยังงั้นเจงๆๆอ่ะครับ  ส่วนไอ้บีอ่ะหรอครับ   ไม่ติดครับไม่ติดไรเลยเพราะมันทำข้อสอบไม่ทันอ่ะ  สงสารมันเหมือนกันนะครับแต่จะทำไงได้  เห้อ...สงสัยความรักผมจะมีอุปสรรคอีกแล้วสิ
           "ความรักมาทักทาย  ความเสียใจก็ตามมา"  เห้อเศร้า
            มันมานั่งหน้าจ๋อยอยู่บ้านผมเนี่ยครับเรื่องที่มันสอบไม่ติดนั้นแหละครับ  มันนั่งเอามือเกยคางอยู่ริมขอบหน้าต่างห้องผม   ผมเดินเอามือไปเกาะไหล่มันเบาๆ
   "บีเป็นไรอ่ะ  ไม่ต้องคิดมากหรอก  มหาลัยเปิดมหาลัยเอกชนมีอีกเยอะแยะอ่ะ"มันหันมามองหน้าผมแล้วหันกลับไปมองนอกหน้าต่างเหมือนเดิมแล้วมันก็พูดว่า
   "บีไม่ได้คิดมากหรอกฟ่า เรื่องที่เรียนอ่ะ"
   "แล้วบีเป็นไรอ่ะ"
   "บีแค่คิดว่าถ้าต่อไปเนี่ยบีไม่มีฟ่า  บีคงเหงาแล้วก็คิดถึงฟ่ามากๆ"
   "อะไรกันบี  กรุงเทพแคบจะตายบีก็ขับรถมาหาฟ่าที่บ้านหรือไม่ก็ที่มหาลัยก็ได้นี้นา"ผมลูบหัวมันเบาๆๆ
   "ทะลึ่งแระ  เพื่อนเล่นหรอ  มาลูบหัวอ่ะ" อ้าวไอ้นี้โหมดไหนเนี่ย
   "ฟังบีนะเว้ยฟ่า"  ฟังไรของมันอ่ะ  มรึงจะบอกรักกูรึไง
   "ว่ามาดิ"
   "บีต้องไปอยู่เชียงใหม่กับพ่ออ่ะ  ต้องไปเรียนที่นั้น"
    "..........................."  อึ้งๆๆๆๆผมเงียบไปสักพักแล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงมันหันหน้ามาคุยกับผมอย่างจริงจัง
   "บีสัญญากับพ่อไว้ว่าถ้าบีสอบไม่ติดบีจะกลับไปเรียนที่เชียงใหม่ไปอยู่กับพ่อ  ตอนแรกบีก็อยากไปที่นั้นนะเพราะบีไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว แต่ตอนนี้บีไม่อยากไปแล้วเพราะบีอยากเรียนที่นี้  หัวใจบีอยู่ที่นี้" พ่อแม่ของไอ้บีมันแยกทางกันอ่ะครับ  พ่อมันไปทำธุรกิจที่เชียงใหม่  เลยอยากให้มันไปอยู่ด้วยอยากให้มันไปช่วยกิจการที่นั้น   
แต่มันปฏิเสธพ่อมันมาโดยตลอดเพราะมันเป็นห่วงแม่และน้องๆ   
          ต่อมา แม่มันแต่งงานใหม่กับสามีต่างชาติแม่มันและน้องๆรวมถึงตัวมันต้องไปอยู่ที่สวีเดนแต่มันไม่ไปเพราะมันไม่สนับสนุนให้แม่มันแต่งงานใหม่เท่าไร  มันจึงไม่ชอบพ่อเลี้ยงของมันทั้งๆที่เค้าก็ใจดีแล้วก็ดีกับมันด้วย มันก็เลยขออยู่ที่เมืองไทย โดยอ้างว่าจะไปอยู่กับพ่อแต่มันก็ไม่ไปจนมันมาอยู่กับผมเนี่ยแหละ
มันก็เลยบอกกับพ่อมันว่า ถ้ามันสอบไม่ติดมันจะไปอยู่เชียงใหม่ ตอนแรกพ่อมันก็ไม่ยอมนะ
บอกว่าอยู่คนเดียวมันอันตราย  แต่พอรู้ว่ามาอยู่บ้านผมซึ่งพ่อผมก็เป็นอาจารย์ที่โรงเรียนพ่อมันเลยอนุญาติ
   "........................."  ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับความรักของผมกำลังจะเริ่มแท้ๆแต่ทำไมมันจบลงไวขนาดนี้
   "ฟ่า พูดอะไรกับบีหน่อยสิอย่างเงียบแบบนี้ดิเว้ย"
   "บีจะให้ฟ่าพูดอะไรอ่ะ  ฟ่าไม่มีอะไรจะพูดอ่ะ"  ผมล้มตัวเอนไปพิงกับหัวเตียง
   "แล้วฟ่าจะคิดถึงบีมั้ย"  ความรู้สึกของผมมันจุกอยู่ในอก มันไปที่โน้นมันต้องเจอคนอื่นแน่นอนแล้วมันจะลืมผมมั้ยนะ มันจะมาหาผมบ้างรึป่าวผมคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆนานา
   "คิดถึงสิ  ฟ่าคงคิดถึงบีมาก  แล้วบีอ่ะ" ผมพูดแต่ไม่ได้มองหน้ามัน  มันลุกขึ้นไปยืนริมหน้าต่างแล้วทอดสายตาไปไกลๆ
   "ฟ่าอยู่ในใจบีเสมอ บีจะลืมฟ่าได้ไง"
   "สัญญาดิ"  มันหันหน้ามาแล้วยิ้มให้ผมพร้อมกับชูนิ้วก้อยแล้วพูดว่า
   "สัญญา"
   "แล้วบีจะมาหาฟ่าบ้างมั้ย"
   "ทุกครั้งที่ปิดเทอม  บีจะมาหาฟ่านะ"  ผมเริ่มยิ้มได้แล้วก็สบายใจขึ้นมากอย่างน้อยมันก็คงไม่ลืมผมไปง่ายๆหรอก
           "ไปกันเถอะเดี๋ยวเพื่อนๆรอ" 

           วันนี้เพื่อนๆๆผมนัดกันไปกินข้าวฉลองเรียนจบแล้วก็สอบติดกันที่ร้านทูซิทตรงหลังสวนซอยห้า
ผมกับมันนั่งแท็กซี่กันไป พอไปถึงทุกคนมาพร้อมแล้วส่งเสียงกันเอะอ่ะโวยวายลั่นร้านซึงเป็นเรื่องปรกติ
   "เห้ย..มาแล้วหรอ มรึงสองคนผัวเมียทำไมช้าจังหว่ะทำไรกันอยู่"  ไอ้แชมป์ปากหมาทักผม  ดูปากมันสิคับหมาได้อีกอ่ะ    
   "นั้นปากมรึงหรอไอ้แชมป์  แฟนกรูก็นั่งอยู่ตรงนี้ไง"  ผมเดินไปข้างหลังมะเหมี่ยวแฟนไอ้แชมป์ เหมี่ยวอายหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก (ในบ้านผมจะพูดเพราะนะครับเพราะเดี๋ยวโดนแม่ดุแต่ถ้ากับเพื่อนก็จะเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไปแต่กับไอ้บีผมก็พูดกับมันเพราะครับเพราะมันพูดเพราะกับผม ฮิฮิ)
   "ทะลึ่งแล้วมรึงไอ้ฟ่า  เดี๋ยวป๊าดเหนี่ยวป่ายโน้งงงง  ตึ่งๆๆๆๆๆๆตื่งมีเรื่องแล้ววววว"ทุกคนขำกันใหญ่ไอ้แชมป์มันทำท่าอ่าง เถิดเทิงเดินมาจะต่อยผม
   "บีกับฟ่ามานั่งตรงนี้เถอะ"  เสียงส้มคนสวยเพื่อนของมะเหมี่ยวเรียกให้ผมไปนั่งข้างเธอ  มะเหมี่ยวกับส้มเรียนที่เดียวกันแล้วชอบไปไหนมาไหนกับพวกผม  ทั้งสองคนบอกว่าพวกผมฮาดี
   "เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้เชียวนะนังชะนีต่างถิ่น"  มาดามกบแอบจิกส้มซะงั้นอ่ะ  มาดามกบชีอยู่ห้องเดียวกับผม  เธอเป็นเจ้าแม่กิจกรรมของโรงเรียนเธอมักจะรับอาสาทำโน้นนี้นั้นเสมอ  พวกงานอะไรที่เป็นของผู้หญิงๆผมก็มักจะใช้เธอทำ แล้วเธอก็ทำได้ดีกว่าผู้หญิงอีกเธอแสดงออกว่าเธอเป็นสาวสองเพราะเธอไม่แคร์สื่อ เอิ๊กๆ
   "เมียมรึงหึงแล้วไอ้ฟ่า"  ไอ้แชมป์กัดผมอีกแล้วครับ
   "ไม่ใช่เมียกรูเมียไอ้บีมัน" อิอิ 
   "ไม่ต้องเถียงกันคร๊าาาาาาาาทั้งสองคนนั้นแหละ  มาดามรับไหวคร่ะ"  เสียงเพื่อนๆๆเฮฮาหัวเราะชอบใจกันใหญ่
   "เห็นหน้าใสใส  ไม่นึกเลยว่าไอ้สองตัวนี้จะชอบของแปลก"  ไอ้ออฟครับคู่กัดของมาดาม
   "คงไม่มีอะไรแปลกไปกว่าเทอแล้วหล่ะย่ะ ไอ้ปลาบู่ชนเขื่อน"  มาดามจัดไปหนึ่งดอก  ใครอย่าไปทะเลาะกับมาดามเชียวขนาดแม่ค้ายังยืนอ้าปากค้างเถียงเทอไม่ทันเลยครับ
   "เป็นไงหล่ะมรึง ลบหลู่มาดามกรู"  ไอ้บีจะเป็นคนหนึ่งที่สนิทกับมาดามเพราะมันมักใช้มาดามทำรายงานเสมอซึ่งรวมทั้งผมด้วย อิอิ
    "เอาหล่ะๆๆๆๆหยุดเห่ากันได้แล้ว มาดามมีเรื่องจะเอ่ยให้ทุกคนฟังค่ะ" มาดามยืนขึ้นหัวโต๊ะ
   "อะไรของมรึงอีมาดาม"  ไอ้ออฟลนหาที่อีกแล้วคับ
   "หุบปากของมรึงแล้วฟังอิฉันบ้างอะไรบ้างได้มิค๊ะ"มาดามหันไปทางพนักงานแล้วบอกว่า
   "เปิดไฟหน่อยได้มั้ยค่ะเห็นแฟนเพลงไม่ชัดเลย"(โปรดทำเสียงเหมือนทาทาตอนแสดงคอนเสิร์ต)
   "คือพวกเราเนี่ยก็เรียนจบกันแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนชิมิค๊ะ  มาดามมีสมุดอยู่เล่มหนึ่งอยากให้คนเขียนที่อยู่แล้วหนทางการติดต่อทุกหนทางที่มี  แต่ตอนนี้มาดามขอสวยนิสหนึ่ง(เธอหยิบแป้งตลับขึ้นมาซับหน้า)   
เพื่อวันข้างหน้ามาดามจะจัดมีทติ้ง พบปะป๊ะแห่มแนใดใดขึ้น จะได้ติดต่อได้สะดวกค๊ะ  หวังว่าพวกมรึงๆๆๆๆๆๆแล้วก็มรึงทุกตัวคงจะติดต่อกันอยู่ตลอดนะคร๊ะ อย่าขาดการติดต่อกัน ใครขาดการติดต่ออีฉันมาดามกบ จะตามไปจิกกบาลหล่อนถึงที่ค๊ะ แต่ตอนนี้ขอสวยนิสหนึ่ง"
   "มรึงนี้ก็มีสาระนะอีมาดามแกลบ  แต่กูว่ามรึงไม่มีความสวยเลยสักนิสหนึ่ง" 55+ ไอ้ออฟยังไม่หยุดครับ
   "มาดามกบ ไม่ใช่แกลบคะ ถึงจะไม่สวยแต่ก็แซ่บนะคะอิปลวก"มาดามจัดไปอีกหนึ่งดอก  ผมว่าคู่นี้ต้องได้กันแน่ๆๆนึกอยู่ในใจแล้วก็แอบยิ้มออกมา
   "ยิ้มไรอ่ะฟ่า"  ไอ้บีมันกระซิบถามผม
   "ก็ฟ่าคิดว่าสองคนเนี้ยเถียงกันไปเถียงกันมาสุดท้ายต้องเป็นแฟนกันแน่เชียวนึกภาพสิบีน่าขำมั้ย"
   "555555555555+"ไอ้บีหัวเราะออกมา
   "หัวเราะไรกันอ่ะมรึงสองตัว"  ไอ้แชมป์ตะโกนถามผมแล้วเพื่อนๆคนอื่นๆก็หันมามองตามเหมือนจะอยากรู้ว่าผมหัวเราะอะไร แล้วสายตาทุกคู่ก็ข่มขู่ว่ามรึงสองคนเล่ามาเดี๋ยวนี้
   "ก็ไอ้ฟ่าอ่าดิ  มันบอกว่ามาดามกับไอ้ออฟอ่ะ เถียงกันไปเถียงกันมาสุดท้ายเดี๋ยวก็ได้กัน"  ทุกคนเฮลั่นกันเสียงดังจนมาดามกรี๊ดดดดดดแตก
   "กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆช่างคิดนะย่ะ ก่อนที่ฉันจะได้กับมันหล่อนสองคนคงตกเป็นผัวฉันแล้วหล่ะย่ะเพราะมันคือคนที่ทำให้ฉันเลิกเป็นกระเทย"  คิดได้เนอะ
   นาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนซึ่งมันก็ดึกมากแล้วออคืนนี้พวกเราสนุกกันมากมายเพื่อนๆๆหลายคนต่างก็รู้ว่า
มันถึงเวลาแล้วที่ต่างคนต้องต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง บางคนถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่โดยเฉพาะอีมาดาม  ผมเองก็แอบน้ำตาซึมเหมือนกันที่ต้องจากเพื่อนๆๆทุกคนไป ถึงจะอยู่ใกล้กันก็ตามแต่มันก็ไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนก่อนโดนเฉพาะไอ้บีซึ่งผมไม่รู้จะเจอมันอีกเมื่อไร  วันนี้ทำให้ผมรู้ว่าเพื่อนคือสิ่งที่สำคัญมาก
ผมจะไม่มีวันลืมวันนี้เลย 
           ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมกับไอ้บีเรียกแท็กซี่กลับกัน พอถึงสยามมันก็บอกให้แท็กซี่จอดตรงบีทีเอสสยามผมก็ไม่รู้ว่ามันให้จอดตรงนี้ทำไมทั้งๆที่มันยังไม่ถึงบ้านเลยหรือว่มันจะพาผมไปโนโวเทล มันจะหรูไปมั้ยเนี่ยม่านรูดก็ได้นะ  ห่าๆๆเพ้อเจ้อ  แล้วตกลงจอดตรงนี้ทำไมหว่ะเนี่ย ง๊ง งง 

[white coat]

มาเจิมเรื่องใหม่ 

ถ้าจะมาแนว  รึป่าวหว่า

ปล.มาเจิมก่อน แต่ยังไม่ได้อ่าน

ปล.2 เป็นกำลังใจให้นะ 

[nana]

ย้ายไปเชี่ยงใหม่เลย