มาแร้วๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้กลัวจะเบ่อเราสองคน เลยเอาเรื่องของยุ่งกะแตมมาเเจมด้วยนิดหน่อย อิอิ
คิดถึงกันบ้างน๊า จุฟๆๆๆๆ
นอนหลับอย่างสบายใจก็มีแรงกดลงมาที่จมูก จนแก้มยุบ ผมค่อยๆลืมตามองแรงที่กดลงมาบนแก้มผม
“ตื่นได้แล้วครับ สายแล้ว” ผมลืมตามองคนที่มาปลุกผมด้วยการหอมแก้ม ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวบ็อกเซอร์สีขาว กลิ่นหอมของโฟมล้างหน้าอ่อนๆยังติดอยู่ที่แก้มผม ทำให้ได้กลิ่นหอม เห้อ หอมจัง
“ป่ะ ล้างหน้าแปรงฟัน เตอร์ทำกับข้าวไว้แล้ว ไปกินข้าวกัน”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่หิว จานอนนน จานอนนนนนนนนนน” ผมดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ เตอร์ดึงผ้าห่มออก
“จะลุกดีดีหรือจะลุกแบบเจ็บตัว” ผมยังคงนอนนิ่ง อยากเจ็บตัวอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เตอร์เอามือมาลูบที่ก้นผมเบาๆแล้วก็บีบ
“ไอ้บร้านิ คนจะนอน พูดไม่รู้เรื่องรึไง”
“นี่มันจะเที่ยงแล้วนะแม่คู๊ณณณณณณ”
“แล้วไงอ่ะ”
“ตื่นๆได้แล้ว ไปกินข้าวกันเตอร์หิวแล้ว เดี๋ยวพาไปเที่ยว”
“ไม่ไป”
“แน่นะ”
“อื้ม”
“งั้นเดี๋ยวโทรชวนตุ๊กตาหน้ารถคนอื่นไปแทนนะ”
“ถ้าอยากตายก็ลองโทรสิ”
“ฮ่าๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วครับที่รัก” เตอร์นั่งลงที่ข้างไตัวผมแล้วก็ดึงมือผมให้ลุกขึ้น
“โอ้ยยเดินไม่ไหวหรอก ขี่คอหน่อย นะ น๊าาาาาา” ผมยกมือขึ้นเตรียมพร้อมจะขี่คอ อิอิ เตอร์ให้ผมขี่คอแล้วก็พาผมไปห้องน้ำ
“บีบยาสีฟันให้ด้วย”
“เยอะ แล้วเมื่อไรจะลงจากหลงผมครับ”
“ก็คนเดินไม่ไหวอ่ะ อ่ะๆๆงั้นวางไว้ตรงนี้” ผมนั่งห้อยขาบริเวณอ่างล้างหน้า แล้วก็แปรงฟันลัลล้า โดยมีคนยืนกอดอกมองผมแปรงไฟแล้วก็อมยิ้มอยู่ตลอด
“งองไงง่ะ” ผมถามมันว่ามองอะไรในขณะที่แปรงฟันไปด้วย
“ป้าว” แล้วมันก็เดินออกไปข้างนอกแล้วก็เดินกลับมาพร้อมกับเสื้อยืดตัวหนึ่ง ผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเตอร์ก็เอาเสื้อมาใส่ให้ผม
“ขอบคุณครับ”
“ไปทานข้าวได้แล้วครับ เตอร์หิวแล้วครับ”
“ขี่หลังหน่อยจิ”
“เป็นง้อยหรอ”
“นะนะนะ”
“ไม่สบายรึป่าวเนี่ย หึ”เตอร์เอามือมาแตะที่หน้าผากผม แต่มันก็ให้ผมขี่คอไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว ผมดึงมือให้เตอร์นั่งข้างผม เพราะมันกำลังจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม
“ป้อนข้าวหน่อย” เตอร์ส่ายหัวแต่ก็แอบอมยิ้ม
“มีเมียหรือมีลูกว่ะเนี่ย” ผมไม่สนใจ เพราะตอนนี้หิวมากแล้ว แต่ไม่อยากกินเองอ่ะ มีไรม๊ะ
“มีอะไรกินมั้งน๊า ต้มยำจุ้ง”
“กุ้ง” แก้ได้ดีมากไม่งั้นไม่ฮานะเนี่ย สามีภรรยากันก็ต้องช่วยกันทำมาหากิน อิอิ
“อ่อกุ้ง เห้ยนี้หมีทอด”
“หมูครับ”
“อ่อหมู บล็อคโคลี่หมูกรอบ ยำปลาหมิก”
“หมึก พอๆๆๆฮามากไปแล้ว จะได้กินมั้ยวันเนี่ย”
“กินๆๆหิวๆๆ เอาหมูทอดก่อนเลย เอาน้ำต้มยำด้วย “ เตอร์ตักอาหารตามที่ผมบอกแล้วก็ค่อยป้อนผม แววตามันใส่ใจมาก ค่อยๆเป่าค่อยๆป้อน แล้วอย่างเนี่ยจะไม่ให้ผมรักเตอร์ได้ไง จริงป่ะ
“ป้อนแต่หมูอ่ะ เอาบล็อคโคลี่ด้วยจิ โหย คำเล็กๆจิ ปากนิดเดียวอ้าได้ไม่กว้างมากหรอกนะ”
“จร้า อร่อยไหม”
“หย่อยมั๊ก”
“กินไรต่อ”
“เตอร์กินมั้งจิ เดี๋ยวฟ่ากินเองก็ได้”
“ป้อนฟ่าก่อนก็ได้ แค่ได้ป้อนฟ่าเตอร์ก็มีความสุขจนจะล้นออกมานอกอกแล้ว” เวอร์ตาหร๊อด
“ไม่เอาๆฟ่ากินเอง เดี๋ยวฟ่าแกะกุ้งให้ โอเค๊”
“จ้ะ” ผมแกะกุ้งป้อนเตอร์ โดยที่เตอร์ก็ป้อนข้าวผมแล้วก็ป้อนตัวเองป้อนกันไปป้อนกันมา จนอาหารตรงหน้าหายวับไปกับตา อิ่มแปร้เลยครับ
“อิ่มมาก อร่อยมากมาม๊ะมาให้รางวัลหน่อย” ผมเอาจมูกหอมแก้มมันเบาๆ เพราะตอนนี้ปากมันมาก ฮ่าๆๆๆ
“รู้งี้ทำให้กินทุกวันเลยดีกว่า ได้รางวัลด้วย”
“ไม่ทำให้กินก็ได้ทุกวันนะ รู้สึก เดี๋ยวฟ่าเก็บล้างเอง”
“เดี๋ยวเตอร์ช่วย” เราสองคนช่วยกันล้างจาน เมื่อล้างจานเสร็จก็ไปนั่งดูทีวีให้มันย่อย ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้มันจะพาผมไปเที่ยวนินา
“วันนี้เราจะไปเที่ยวไหนกันอ่ะ”
“ใครบอกว่าจะพาไปเที่ยว ยังไม่ได้พูดเลย”
“เตอร์นั้นแหละอย่ามาขี้โกงนะ ตอนที่ไปปลุกฟา ฟ่าจำได้”
“แล้วฟ่าอยากไปไหนอ่ะครับ”
“อยากไปไหนก็ได้ ที่มีเตอร์ไปด้วยอ่ะ”
“วันนี้เป็นอะไรน๊า อ้อนอ้อน สงสัยเมื่อคืนจัดให้ประทับใจ”
“บ้า” ผมล้มตัวลงนอนหนุนตักเตอร์ เตอร์ลูบหัวผมเบาๆ
“วันนี้วันเกิดยุ่ง ยุ่งมันบอกว่าอยากไปแดนซ์อ่ะ เตอร์ก็เลยคิดว่าจะพามันไป ฟ่าว่าไง”
“กินเหล้ากันอีกอ่ะสิ”
“ครับ เตอร์เลยต้องขออนุญาติไง สังสรรค์นะ”
“เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีต่อเด็กและเยาวชนที่สุด แต่กินให้มันมีสติเหลืออยู่บ้างนะ”
“ครับผม ยุ่งบอกให้พาฟ่าไปด้วย”
“ไอ้ยุ่งนี้มันเปรี้ยวใหญ่แล้วนะ แล้วแตมอ่ะว่าไง”
“แตมมันจะว่าอะไรได้อ่ะ ก็เออ ออ ไปอ่าสิ”
“แล้วมีใครไปมั้งอ่ะ”
“ก็มียุ่งมีแตมไง แล้วก็เพื่อนเตอร์อีกสามสี่คน แต่ไม่รู้ว่าไอ้ยุ่งมันจะชวนใครไปอีกป่าว”
“อย่างไอ้ยุ่งอ่ะนะจะแดนซ์ ฟ่ายังนึกภาพมันแดนซ์ไม่ถูกเลย ฟ่าว่าเราไปหาที่กินข้าวฟังเพลงเบาๆไม่ดีกว่าหรอ”
“ตอนแรกเตอร์ก็บอกมันแบบนั้น แต่มันไม่ยอมมันบอกว่ามันอยากแดนซ์อ่ะ”
“โอเค ก็ตามใจเค้า วันเกิดเค้านิ จะทำไงได้อ่ะ แล้วจะไปที่ไหนอ่ะ”
”ทองหล่อง่ะ”
“เดี๋ยวได้ตูดบานแน่ มิกเซอร์แพงจะตาย ไอ้ยุ่งมันจะไหวหรอ”
“ก็หารๆกัน เพื่อนๆทุกคนช่วยกันออก เลี้ยงให้ไอ้ยุ่งมันอ่ะ”
“เออดี นึกว่าไอ้ยุ่งออกคนเดียว มีหวังได้กินแกลบแน่”
“แล้วซื้อของขวัญให้ยุ่งยังอ่ะ”
“ยังอ่ะ ก็กะว่าเดี๋ยวจะชวนฟ่าไปซื้อด้วยกันไง”
“เตอร์ว่ามันดูเรียบง่ายไปป่ะ”
“ยังไงอ่ะ”
“มันไม่มีอะไรเซอร์ไพร์สอ่ะ “
“แล้วฟ่าจะเซอร์ไพร์สยังไงอ่ะ”
“อื้ทให้ฟ่าเป็นของขวัญไหม ยกให้ไอ้ยุ่งมันไปคืนหนึ่ง”
“นี่แหนะ”
“โอ๊ย” มันเขกหัวผม ด้วยความที่มันมือไวมันเลยเขกแรงไปหน่อย มันก็รู้ตัวเลยเป่าหัวผม
“ฟู่ๆๆๆๆๆ เตอร์ขอโทษนะ มือไวไปหน่อยอ่ะ”
“พูดเล่นแค่เนี่ยต้องใช้กำลังกันเลยหรอ”
“โอ๋ๆๆๆๆ ขอโทษนะครับ” มึนเลยเราปากหาเรื่องเจ็บตัวจริงๆ
“หยิบโทรศัพท์ให้หน่อยดิ”
“จะโทรหาใคร”
“แตม”
“โทรหามันทำไม”
“ก็ให้มันแกล้งไอ้ยุ่งไง”
“ไปแกล้งเค้าทำไม”
“เออน่ะ อยู่เฉยๆเดี๋ยวฟ่าจัดการเอง” ผมกดโทรศัพท์หาเเตมป์ยังไม่ทันจะตื๊ดเยยรับแล้ว รับไวมาก
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“โหแตมป์รับโทรศัพท์โคตรไวเลยอ่ะ”
“อ๋อพอดีแตมป์กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่พอดีอ่ะ ฟ่ามีไรหรอ”
“พอดีฟ่าจะโทมาถามว่า วันนี้แตมป์จะไปงานวันเกิดยุ่งยังไงอ่ะ ไปด้วยกันป่าว”
“ยุ่งโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะนั่งแท็กซี่มารับแล้วไปด้วยกันอ่ะ
“ไปพร้อมกันป่ะ”
“ก็ดีนะ เดี๋ยวแตมป์ได้โทรบอกยุ่งอ่ะ”
“เห้ยๆแตมป์ แตมป์แค่โทรไปบอกยุ่งนะว่าจะไปเอง ให้ยุ่งไปที่ร้านก่อนเลย บอกมันว่าจะไปทำธุระก่อน”
“ทำไมอ่ะ”
“ก็แค่อยากแกล้งไอ้ยุ่งมันอ่ะ ว่าวันเกิดตัวเองแท้ๆแต่แฟนดันไม่มา อยากรู้จริงๆเลยว่ามันจะทำหน้ายังไง” ไอ้เตอร์ได้ยินก็เขกหัวผมเบาๆ แล้วก็อมยิ้ม
“จะดีหรอ”
“ดีที่สุดเลยแหละ”แล้วเราจะไปเจอกันที่ไหนยังไงอ่ะ”
“เอางี้นะ สักสองทุ่มแตมป์ก็มาที่คอนโดฟ่านะ มากินข้าวเย็นที่นี้ แล้วเดี๋ยวเราก็ออกไปพร้อมกัน ให้ไอ้ยุ่งมันไปที่ร้านก่อน แล้วแตมป์ค่อยโทรไปบอกมันว่าไปไม่ได้แล้ว”
“โอเคๆได้เลย”
“ว่าแต่เตรียมของขวัญให้ยุ่งอ่ะยัง หรือว่าคืนนี้จะจัดชุดใหญ่ให้”
“บร้า เดี๋ยวว่าจะออกไปซื้ออ่ะ”
“หรอ เดี๋ยวฟ่ากะเตอร์ก็จะออกไปซื้อเหมือนกัน ไปด้วยกันป่าว”
“ที่ไหนอ่ะ”
“ก็แถวสยามอ่ะ”
“ได้ๆไอด้วยๆ กี่โมงอ่ะ”
“บ่ายสามแล้วกัน เออ เอางี้ดีกว่า เเตมป์เอาเสื้อผ้ามาแต่งตัวที่คอนโดฟ่าเลย จะได้ไม่ต้องไปๆมาๆ”
“เออก็ดีเหมือนกัน เข้าๆออกๆบ้านเดี๋ยวแม่บ่น ออกไปยาวทีเดียวเลยดีกว่า”
“ฟ่าว่าแตมป์บอกแม่เลยนะ ว่าจะกลับหอ เพราะยังไงคืนนี้ยาวแน่”
“เครๆๆๆ”
“อื้มเดี๋ยวเจอกันนะจ้ะ”
“จร้า” ผมวางโทรศัพท์จากแตมป์ ไอ้คนที่ผมหนอนหนุนตักอยู่ก็จ้องตาผม
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“มองร่ะ”
“มองคนเจ้าเล่ห์อ่ะสิ เจ้าแผนการจริงๆนะ นิดหน่อยก็เอา”
“ชีวิตมันจะได้มีสีสันไม่จืดชืด ดูสองคนนั้นจืดชืดจะตาย แล้วอีกอย่างก็จะได้รู้ด้วยว่ายุ่งจะรักแตมป์แล้วก็แคร์แตมป์แค่ไหน”
“จร้า”
“เตอร์”
“อื้ม”
“หอมหน่อย”
“ไม่ให้”
“เออ ไม่หอมก็ได้”
“เตอร์ไม่ให้หอมเพราะเตอร์จะหอมฟ่าเอง” แล้วมันก็ก้มมาหอมๆๆๆๆๆๆจนมันพอใจ
“พอได้แล้ว ช้ำหมดแล้วเนี่ย เดี๋ยวไปถูบ้านดีกว่า กินแล้วนอนไม่ดี เดี๋ยวอ้วน” ผมลุกไปหยิบเครื่องดูดฝุ่นมาดูดฝุ่น ก่อนที่จะถูกพื้น ไอ้ตัวดีอะหรอ หลับไปตั้งแต่ผมดูดฝุ่นแล้ว ผมปัดกวาดเช็ดถูดเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
ในขณะนี้เป็นเวลาบ่ายสองแล้วใกล้เวลาที่ผมนัดกับแตมป์เอาไว้ ผมเลยปลุกเตอร์ให้ตื่น
“เตอร์ๆๆ บ่ายสองแล้ว เดี๋ยวเราอาบน้ำแต่งตัวกันเถอะ นัดเเตมป์ไว้บ่ายสามอ่ะ”
“อื้มมมม อื้มมม เอ้อออออออ” มันบิดขี้เกียจ ฮ่าๆๆๆ แล้วก็ส่งยิ้มา ตาหร๊อดๆๆ ยิ้มทีใจผมจะละลาย ฮ่าๆๆๆเว้อเนอะ
ผมเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวของผมแล้วก็ของเตอร์ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป เตอร์เดินตามเข้ามา เราสองคนอาบน้ำกันตามปรกติ โดยที่ไม่ได้มีสัมพันธ์สวาทอะไรทั้งสิ้น ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ อาบน้ำเสร็จก็เข้าห้องนอนแต่งตัว โดยที่ผมเพิ่งจะเห็นตัวเองจากในกระจกว่ามีรอยจ้ำแดงๆอยู่เต็มตัวเลย เพิ่งจะสังเกตเห็น สงสัยว่าเมื่อคืนหนักไปจริงๆเตอร์เล่นทิ้งร่องลอยไว้เต็มตัวผมเลย
“เตอร์ ดูตัวฟ่าสิ รอยเต็มเลยอ่ะ”
“อารมณ์มันพาไปอ่ะ ก็ใครใช้ให้ตัวหอม น่าดูดอ่ะ”
“ไอ้บร้า” เราแต่งตัวกันสบายๆกางเกงยินต์เสื้อยืดน่ารักๆ แต่ผมขอแถมกั๊กอีกตัวนะ ฮ่าๆๆๆเยอะตาหร๊อด กว่าจะออกจากบ้านกันได้ก็โอ้เอ้ กันอยู่นั้นอ่ะ จนแตมป์โ?รมาบอกว่าถึงแล้ว เราสองคนเลยได้รู้จักคำว่ารีบ แต่สิบนาทีพวกผมก็ถึงสยามแล้ว โดยที่แตมนั่งรออยู่ที่อุบลพัน(โอปองแปง) อิอิ
“รอนานมั้ยแตมป์”
“ไม่นานหรอก กินอะไรก่อนมั้ย”
“ไม่ดีกว่า ยังอิ่มอยู่เลย เตอร์อ่ะคับ จะกินไรไหม”
“ชามะนาวแล้วกัน ขอตังค์หน่อยเดี๋ยวเตอร์ไปซื้อเอง” ผมส่งกระเป๋าตังค์ให้เตอร์
“น่ารักเชียว ใช้ตังค์กระเป๋าเดียวกันหรอ”
“ก็ไม่เชิงอ่ะเเตมป์ ก็จะมีส่วนของแต่ละคนเก็บไว้ แล้วก็จะมีอีกส่วนมารวมกันแล้วใช้ด้วยกันอ่ะ”
“อื้มมมมน่ารักดี”
“แตมป์กะยุ่งอ่ะเป็นไงมั้ง เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“ก็เรื่อยๆอ่ะ แต่ยุ่งไม่เคยทำให้เสียใจเลยอ่ะ ก็คิดไม่ผิดนะที่เลือกมันเป็นแฟน”
“ยุ่งมันเป็นคนดี จริงใจ ซื่อๆ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรหรอก โกหกยังไม่เป็นเลยมั้ง”
“ก็หวังว่าจะเป็นแบบนี้ตลอดไปนะ”
“อะไรตลอดไปแตมป์” ไอ้ตัวดีมาถึงก็ก่อกวนเชียว พร้อมกับดูดๆๆชามะนาวเข้าปาก ไม่หลับก็กิน
“ไม่ยุ่งสักเรื่องได้ป่ะ”
“ขออีกเรื่องเหอะนะ”
“ป่ะๆไปเดินดูของได้แล้ว ว่าแต่แตมป์คิดไว้ยังว่าจะซื้ออะไร”
“คิดไว้เเล้ว แตมป์อยากซื้อนาฬิกาให้ยุ่งอ่ะ นาฬิกายุ่งเก่ามากแล้ว”
“จะดีหรอ ซื้อถุงยางให้มันดิ มันจะได้ไม่ต้องเขิลเวลาไปซื้อที่เซเว่นอ่ะ” ไอ้เตอร์แซวได้แรงและดังมาก
“ไอ้ทะลึ่ง” แตมป์ให้มาด่าไอ้เตอร์แต่ก็เขิลจนหน้าแดง
“ไม่ต้องอายหรอกแหม๋ วันนั้นเราเห็นหลังเลิกเรียนอ่ะ ไอ้ยุ่งไปซือในเซเว่น ไม่รู้เอาไปใช้กับใคร”
“สร้างความร้าวฉานอีกแล้วไงเตอร์เงียบไปเลย “ ผมหันไปดุมัน แต่ตอนนี้แตมป์หน้าแดงมาก
“ตอร์ไม่ได้สร้างความร้าวฉานนะที่รัก พอเตอร์เห็นไอ้ยุ่งไปซื้อถุงช่ายป่ะ ก็เลยโทเข้าห้องไอ้ยุ่ง ปรากฏว่าคนที่รับสายคือ อินังนี้แหละ” มันเอามือที่ถือแก้วชามะนาวชี้ไปที่แตมป์แล้วอีกมือก็เอาขึ้นมาปิดตาไว้ แตมป์ได้แต่เขิล ไม่โต้ตอบอะไร
“ไม่ต้องเขิลหรอกแตมป์ เรื่องธรรมชาติอ่ะ เดี๋ยวันหลังเราสองคนไปซื้อจะซื้อเผื่อนะ ซื้อยกกล่องใหญ่มันถูกกว่าอ่ะ”
“สองคนนี้นิ ได้ทีรุมกันเลยนะ”
“เออแตมป์ ว่าแต่ของไอ้ยุ่งใหญ่ไหม เวลาเตอร์ไปซื้อถุงให้ได้ซื้อถูก”
“พอๆๆๆ สองคนนี้คุยอะไรกันก็ไม่รู้ เดี๋ยวแตมป์ซื้อเอง อายนะเว้ย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เราสองคนเดินไปซื้อของขวัญให้ยุ่งเสร็จก็กลับไปที่คอนโดผม โดยที่เราทำอะไรกินกันเบาๆเพื่อรองท้องก่อนที่จะออกไปแดนซ์ กินมากไปเดี๋ยวจุก อิอิ เมื่อได้เวลาผมก็ให้แตมป์โทรไปบอกยุ่งว่าไปไม่ได้แล้ว ที่บ้านมีเรืองนิดหน่อย ดูเหมือนยุ่งจะเศร้ามากน้ำเสียงไม่สู้ดี ผมเลยให้เตอร์โทรไปซ้ำฟังสถานการณ์ ไอ้เตอร์บอกว่าไอ้ยุ่งเสียงเรียบมากไม่กระดี้กระด้าเลย ผมให้ให้โทรไปเช็คอาการกับเพื่อนคนอื่น ได้ความว่า ไอ้ยุ่งเอาแต่กระดกแอลกอฮอล์เข้าปากไม่ใส่ใจใครเลย เพื่อนๆถามก็บอกว่าไม่เป็นไร แผนนี้ไปได้สวย อิอิ
เราสามคนแต่งตัวกันไปเรื่อยๆจนได้เวลาเดินทาง ก็เดินทาางออกจากคอนโด พวกเราเลือกที่จะนั่งแท็กซี่ เพราะไม่รู้ว่าใครจะเมาบ้าง ไอ้ผมเองไม่กินอยู่แล้ว แต่เผื่อโดนคนบังคับให้กิน พวกเราไม่ได้ถือของขวัญไป เพราะคืนนี้ ไอ้ยุ่งมันจะมาค้างที่คอนโดผม เดี๋ยวค่อยให้มันคืนนี้
“ตื่นเต้นจัง” แตมป์บ่นขึ้นมา
“ตื่นเต้นอะไรแตมป์”
“ไม่รุ้ยุ่งจะเป็นไงมั้งอ่าดิ”
“ก็เมาอ่าดิ คนรักไม่มางานวันเกิด” ไอ้เตอร์สมทบ
“แสดงว่าเค้าแคร์แตมป์มากรู้ป่าว”
“หรอ”
“อื้ม
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 943997 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก