หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[l3iZal2l2e]

นุ้งเตอร์นอนกอดน้องบลายท์แบบมีชีวิตดีกว่าเนอะ
อิ อิ

อย่าหายไปนานอีกน๊า ๆๆๆ คนแถวนี้คิดถึงๆๆ ๆ
 

[warin]

 

[Aprilkung]

อัลฟ่าแวะมาบ่อยๆนะ 
หวังว่าอะตอมคงไม่ก่อเรื่องอะไรอีกนะ 

[myxt]

มาแล้วเหรอค้าบบบบ คิดถึงจัง
ชื่อตอนเร้าใจดีนะ แต่เนื้อหาขาดหาย 555
ตอนหน้าต้องต่อด้วยน๊า ห้ามทำเนียนขึ้นตอนใหม่ อิอิ
รักษาสุขภาพด้วย ทั้งคู่เลยนะค้าบ จุ๊บๆ

[iforgive]

พี่ได้อ่านเรื่องนี้เมื่อปลายที่แล้ว  แต่ไม่เมนท์  เพราะอ่านไม่จบ
อ่านได้ถึงตอนที่เริ่มมีปัญหากันแล้วเตอร์ไปหอ EM ก็เลิกอ่าน
เพราะพี่มีประสบการณ์ที่ไม่ดีแบบนี้มาก่อน  และความอดทนพี่ต่ำมาก
คือเลิกเลย  ไม่ทน  เลิกจริง ๆ ถอดแหวนขว้างใส่หน้า 
โทร.ไปบอกแม่มันด้วยว่าถ้าลูกชายคุณยังไม่เลิกตามชั้นจะแจ้งความละ... (ทั้ง ๆ ที่เป็นความผิดครั้งแรก)
แต่ของพี่มันป่ำปั๊มกันจริงอ่ะ  คนละ case เนาะ
คือเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายด้วยเลยไม่อ่านต่อ 
เวลาอ่านเจอเรื่องแบบนี้แล้วมันเครียดน่ะ  คิดถึงอดีตของตัวเอง  55555
...
แต่แล้วเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็อดไม่ได้  มาอ่านอีก
แล้วพอถึงตอนเข้าค่ายนั่นเลิกอ่านอีก รับได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนี้จริง ๆ
ในใจก็นึกว่า  ไม่ไหวว่ะ  ถ้าเป็นกรูนะเมิ๊งงงง  ไม่เจ็บก็พิการ  เครียดว่ะ  เป็นเราหน่อยไม่ได้
พาลนึกไปถึงตอนจับหัวไอ่คนนั้นของเราโขกกับกระจกรถไปอีก (SM นี่หว่าตรู)
ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าหยามกัน ... แล้วก็ไม่ไหว  ภูมิต่ำ  ไม่อ่านอีก
...  วันนี้ไม่รู้นึกยังงัย  เอาวะ  อ่านให้จบ  ชอบเมนท์ของหลาย ๆ คนค่ะ
โดยเฉพาะพี่ here  มันโดนมากมายก่ายกอง  รู้เลยว่าพี่อาบน้ำร้อนมาพอสมควร  อิ อิ
... พี่อยากบอกว่า  ฟ่าเป็นคนรักที่ใคร ๆ ก็อยากมี เชื่อเถอะ
รักของฟ่าที่มีให้เตอร์มันเต็มร้อยตลอดอ่ะ  อ่านแล้วก็ชื่นใจแทนเตอร์นะ
เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ฟ่าก็ยังรัก ยังพร้อมที่จะให้อภัยเตอร์เสมอ
และฟ่าก็จริงจัง  มั่นคงกับความรักมากกกกกก
... เตอร์เองก็เหมือนกัน  เพียงแต่เตอร์ไม่ค่อยระวังตัวเท่าไหร่  ปัญหาก็เลยเกิด
แล้วก็ไม่ต้องใจดี  ใจอ่อนกับเพื่อนหรือคนบางคน
..... พี่คิดแบบนี้นะว่า ...
พี่จะแคร์เฉพาะคนที่พี่รักเค้าและเค้ารักพี่เท่านั้น เช่น  ครอบครัว พี่น้อง หรือเพื่อนที่รักและจริงใจแค่นั้น
เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะทำอะไร  พี่จะคิดถึงความรู้สึกของคนกลุ่มนี้ก่อนเสมอ
ถ้าอะไรที่ทำแล้วไม่ดีต่อความรู้สึกของคนกลุ่มนี้..ก็จบ  ไม่ทำ ไม่คิดถึงคนอื่น ๆ แล้ว
...
ชีวิตยังอีกตั้งยาวไกล  รักแท้อย่างเตอร์กับฟ่าเป็นอะไรที่หาได้ยากมาก
หลายคนใช้เวลาทั้งชีวิตยังหาไม่เจอเลย
ก็รักษาและถนอมมันไว้ให้อยู่กับเราตลอดไปนะคะ

...
เมนท์ยาวตามอายุค่ะ

อ้อ  ลืมบอกไป NOBODY PERFECT 

[SoYiLovE]

ทำลูกกัน
^
^
^
ตอนนี้แค่กระซิบ ตอนหน้าสวาทของจริงอะไรจริงชิมินุ้งฟ่า 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

พี่ได้อ่านเรื่องนี้เมื่อปลายที่แล้ว  แต่ไม่เมนท์  เพราะอ่านไม่จบ
อ่านได้ถึงตอนที่เริ่มมีปัญหากันแล้วเตอร์ไปหอ EM ก็เลิกอ่าน
เพราะพี่มีประสบการณ์ที่ไม่ดีแบบนี้มาก่อน  และความอดทนพี่ต่ำมาก
คือเลิกเลย  ไม่ทน  เลิกจริง ๆ ถอดแหวนขว้างใส่หน้า 
โทร.ไปบอกแม่มันด้วยว่าถ้าลูกชายคุณยังไม่เลิกตามชั้นจะแจ้งความละ... (ทั้ง ๆ ที่เป็นความผิดครั้งแรก)
แต่ของพี่มันป่ำปั๊มกันจริงอ่ะ  คนละ case เนาะ
คือเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายด้วยเลยไม่อ่านต่อ 
เวลาอ่านเจอเรื่องแบบนี้แล้วมันเครียดน่ะ  คิดถึงอดีตของตัวเอง  55555
...
แต่แล้วเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็อดไม่ได้  มาอ่านอีก
แล้วพอถึงตอนเข้าค่ายนั่นเลิกอ่านอีก รับได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนี้จริง ๆ
ในใจก็นึกว่า  ไม่ไหวว่ะ  ถ้าเป็นกรูนะเมิ๊งงงง  ไม่เจ็บก็พิการ  เครียดว่ะ  เป็นเราหน่อยไม่ได้
พาลนึกไปถึงตอนจับหัวไอ่คนนั้นของเราโขกกับกระจกรถไปอีก (SM นี่หว่าตรู)
ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าหยามกัน ... แล้วก็ไม่ไหว  ภูมิต่ำ  ไม่อ่านอีก
...  วันนี้ไม่รู้นึกยังงัย  เอาวะ  อ่านให้จบ  ชอบเมนท์ของหลาย ๆ คนค่ะ
โดยเฉพาะพี่ here  มันโดนมากมายก่ายกอง  รู้เลยว่าพี่อาบน้ำร้อนมาพอสมควร  อิ อิ
... พี่อยากบอกว่า  ฟ่าเป็นคนรักที่ใคร ๆ ก็อยากมี เชื่อเถอะ
รักของฟ่าที่มีให้เตอร์มันเต็มร้อยตลอดอ่ะ  อ่านแล้วก็ชื่นใจแทนเตอร์นะ
เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ฟ่าก็ยังรัก ยังพร้อมที่จะให้อภัยเตอร์เสมอ
และฟ่าก็จริงจัง  มั่นคงกับความรักมากกกกกก
... เตอร์เองก็เหมือนกัน  เพียงแต่เตอร์ไม่ค่อยระวังตัวเท่าไหร่  ปัญหาก็เลยเกิด
แล้วก็ไม่ต้องใจดี  ใจอ่อนกับเพื่อนหรือคนบางคน
..... พี่คิดแบบนี้นะว่า ...
พี่จะแคร์เฉพาะคนที่พี่รักเค้าและเค้ารักพี่เท่านั้น เช่น  ครอบครัว พี่น้อง หรือเพื่อนที่รักและจริงใจแค่นั้น
เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะทำอะไร  พี่จะคิดถึงความรู้สึกของคนกลุ่มนี้ก่อนเสมอ
ถ้าอะไรที่ทำแล้วไม่ดีต่อความรู้สึกของคนกลุ่มนี้..ก็จบ  ไม่ทำ ไม่คิดถึงคนอื่น ๆ แล้ว
...
ชีวิตยังอีกตั้งยาวไกล  รักแท้อย่างเตอร์กับฟ่าเป็นอะไรที่หาได้ยากมาก
หลายคนใช้เวลาทั้งชีวิตยังหาไม่เจอเลย
ก็รักษาและถนอมมันไว้ให้อยู่กับเราตลอดไปนะคะ

...
เมนท์ยาวตามอายุค่ะ

อ้อ  ลืมบอกไป NOBODY PERFECT 

ขอบคุณนะครับ สำหรับข้อคิดดีดี  ยังไงจะหวานจะเผ็ดจะขมยังไงก็เป็นกำลังใจให้กันนะค๊าบบบบบ
มันไม่มีใครเพอร์เฟคจริงๆแหละอย่างที่พี่บอก แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ทุกวันนี้ผ่านปัญหามาได้คือ รัก คำเดียวเท่านั้น ก็มันรักไปแล้วอ่ะจะให้ทำไง กว่าจะเข้าใจกว่าจะเข้ากันได้ในหลายๆเรื่องมันก็ใช้เวลาที่นานพอควร  ก็เลยบอกกับตัวเองเสมอว่า จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ไม่ว่าอนาคตจะเป็นไงวันนี้เรารักเค้าได้ดีที่สุดแล้ว  ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับบบบบ  จุบุจุบุ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

เอาหลานชายมาอวด   หลานชายคนแรกของนุ้งฟ่า

ชื่อน้องฟีฟ่า  ส่วนพ่อของน้องเค้าไม่รู้อยู่ไหน  แต่คุณแม่น้องเค้าอยู่ในเล้านี้แหละ  งิงิ



ปล.ไม่รู้น้องฟีฟ่าจะมีปัญหาทางด้านสมองรึป่าว  เพราะคุณแม่ตั้งท้องน้องตอนอายุมากแร้วววว

5555555+

แหย่เล่นขำขำนะป้า  คริคริ

[myxt]

^
^
     3 จิ้มเลย เป็นไงล่ะ

[wan]

คนอะไร หน้า... สิ้นดี ขอกันดื้อ ๆ
เป็นใครก็ต้องคิดมากเป็นธรรมดา
เห็นไหม แม้งานจะมากแค่ไหน ก็ไม่เคยลืมหน้าที่ ....
+ ๑ เป็นกำลังใจให้น้องเตอร์จัดการกับคนหน้า .... ส่วนนุ้งฟ่า 

[HydrA]

ตาคนนั้นมันบ้าป่าวนี่จะมาขอกัน
ง่ายๆได้ยังงัย คนเค้าเป็นแฟนกัน
รักกันอยู่ดีๆดันมาทำให้
ครอบครัวเค้าร้าวฉาน
ฆ่าทิ้งซะดีมั๊ยนี่

[kitty]

 

[NCJung]

"ทำลูกกัน"
ประโยคคลาสสิค

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ตื่นเช้ามาตกใจมากกกกกกก

หลานช้านเป็นสตรีข้ามเพศไปแร้ววววววววว



ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆ


ข้าวต้มกุ้งร้อนๆจร้า

แกล้มด้วยหมูทอดรสเด็ด หรือจะทานกับข้าวสวยหอมมะลิร้อนๆก็อ่อยเชียท่านผู้ชม(ทำเสียงแบบอ.ยิ่งด้วย) คริคริ

ไข่เจียวหมูสับ เมนูง่ายๆสำหรับเช้ารีบๆ

ไข่เจียวต้องกินกะแกงเขียวหวาน

ข้าวสวยร้อนๆซักจาน

ตบท้ายด้วยสละลอยแก้ว เย็นชื่นใจ


ขอให้ทุกคนมีความสุขกะวันจันทร์  เจอแต่สิ่งดีดีนะครับบบบบบ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

แอร๊ยยยย~ จิ้มฟ่า

เข้ามายั่ว(ด้วยอาหาร)แต่เช้า

ว่าแต่ในที่สุดก็ซื้อน้องบรายธ์แล้วหรอ????

น่าร้ากกกอ่า 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

นุ้งฟ่าไม่ได้ซื้อ  สามีซื้อ  ฮ่าๆๆๆๆๆ  แต่ไม่ได้ซื้อบลายท์ ซื้อตุ๊กตากระดาษ  555

[myxt]

^
^
  จิ้มข้ามไปถึงนุ้งฟ่า อิอิ
morning ค้าบบบ

[icyblue]

เอาน้องบลาย์มาอวดด้วย จะ 

นุ่งฟ่าทำอาหารน่าเจี๊ยะ มาก อย่างนี้น้องเตอร์หุ่นคงอ้วนกลมเป็นโดเรม่อนแหง๋ๆ อิอิ

 

[nbus]

ตามทันแล้วววววว      

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาแร้วๆๆๆๆๆๆๆ

จุบุจุบุ

ใกล้วันแม่แล้วนะค๊าบบบบ
อย่าลืมบอกรักแม่ หอมแก้มคุณแม่นะค๊าบบบบบบ


สิ้นเสียงกระซิบไม่เท่าไร ผมก็โดนตรึงไปด้วยมือทั้งสองของเตอร์ เตอร์ขึ้นนั่งบนตัวผมแล้วบรรเลงเพลงจูบไปทั่ว กระดุมเสื้อถูกปลดอย่างรวดเร็ว สองตุ่มบนหน้าอกถูกจัดการอย่างรวดเร็ว ผมล้วงมือไปใต้บ็อกเซอร์ของเตอร์ เตอร์เลื่อนตัวลงไปสื่อความหมายว่าไม่ให้ผมจับช้างน้อยของมัน มันดึงบอกเซอร์ของผมออก แล้วจัดการครอบปากลงไปโดยผมไม่ทันตั้งตัว ผมเอามือดันหัวมันไว้ แต่มันไม่สนใจจับมือผมไว้แล้วกดไว้กับเตียง เตอร์จับผมนอนคว่ำแล้ว เอามอจับเอวผมแล้วยกตัวขึ้นมา ให้ผมคุกเข่า แล้วมันก็จัดการใส่ถุงหุ้มรักแล้วก็ ทะลวงประตูหลังของผมอย่างช้าๆ เตอร์บีบเจลใส่มือแล้วเอื้อมมือมาจับหนอนน้อยของผมแล้วมันก็เดินเครื่องเร็วขึ้นและแรงขึ้น เสียงโอดครวญจากความรักดังลั่นผมต้องเอาน่าซุกไปบนหมอนเพื่อระงับเสียงนั้นเตอร์ถอนทัพออกจากประตูเมือง แล้วจับผมหนอนหงายมันยกขาผมขึ้นแล้วก็จัดการใส่ช้างน้อยของมันเข้ามาทะลวงเมืองหน้าด่านของผมอีกครั้ง ทีนี้มันไม่รอช้าเร่งเครื่องถี่ขึ้น มันจับมือผมให้จับหนอนน้อยของผมไปด้วย
"เตอร์ฟ่าไม่ไหวแล้ว" มันได้ยินอย่างนั้นมันก็ใส่เต็มแรง หนอนน้อยของผมพ่นพิษออกมา เตอร์เอาช้างน้อยออกจากตัวผมดึงถุงหุ้มรักออกแล้วก็ปล่อนพิษบนหน้าท้องผมเต็มๆ มันนอนทับมาบนตัวผมแล้วก็จูบผมอย่างนุ่มนวล เราจุบกันได้สักพัก ผมก็กอดคอมันแล้วเอาขาเกี่ยวเอวมันไว้มันก็ลุกขึ้นอุ้มผมไปล้างตัวในห้องน้ำ เราเช็ดตัวแล้วก็มานอนกอดกันจนหลับไป

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"แป๊ก" เสียงผมเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุก
"เห้ย สายแล้วนิหว่า" ผมสะดุ้งตื่นเมื่อรู้ตัวว่า ตัวเองตื่นสาย แล้วก็มีเรียนตอนเช้าด้วย ผมค่อยแกะมือเตอร์ที่มันกอดเอวผมอยู่ออกแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ ผมอาบน้ำอย่ารวดเร็วแล้วก็ไม่ลืมที่จะเดินเข้าครัว ไปเอาอาหารออกมาเวฟให้สามีที่ตอนนี้นอนเปลือยหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ผมแต่งตัวไดร์ผมข้างนอกห้องเพราะไม่อยากให้มันตื่น วันนี้เตอร์ไม่มีเรียนผมเลยอยากให้พักผ่อนเยอะๆ ผมแปะโน๊ตไว้บนโต๊ะ
"ฟ่าไปเรียนก่อนนะ ไม่อยากปลุก เวฟอาหารให้แล้วถ้าตื่นมามันเย็นก็เอาไปเวฟใหม่นะ ดื่มนมในตู้เย็นด้วยนะครับที่รัก จุบุจุบุ" แล้วผมก็ออกไปเรียน ผมถึงมหาวิทยาลัยทุกคนเข้าเรียนกันหมดแล้ว ผมไปถึงอาจารย์กำลังสอนอยู่เห็นผมท่านก็ชี้ให้ไปนั่ง ทุกคนจับจ้องมองมาที่ผม คงสงสัยว่าไปไหนมาทำไมเพิ่งมา จบคาบเรียนเพื่อนตัวแสบทุกคนก็ปรี่เข้ามาถาม
"เมื่อคืนหนักหล่ะสิ มาสายซะ"
"อะไรหนักว่ะแพท อย่ามากวนนะเว้ย"
"ป่าวก็หมายถึงอ่านสือหนักอ่ะ"
"กุไม่คิดว่าเมิงจะคิดแบบนั้น"
"เออแล้วฟ่าไมไมาสายอ่ะปรกติไม่เคยนิ"
"ก็มันตื่นสายอ่ะ ยากจะอธิบาย แต่ตอนนี้หิวมากอหาไรกินกันเถอะ"
"ที่ไหนดีอ่ะ"
"สยามป่ะ"
"เห้ย เบื่อมั้งอะไรมั้งเหอะว่ะ"
"แล้วจะไปไหนอ่ะ"
"ติ่มซำมั้ย ครัวกรุงเทพ อยากกิน ถูกดีด้วย"
"เอๆๆก็ดีนะ คิดถึงเก็กฮวยที่นั้น รีฟิลถูกมากมาก แดกกันจนตัวเหลือง"
"โอเค ใกล้บ้าน ฮ๋าๆๆ"
"เออนี้ฟ่า เมื่อเช้า มีคนมาวนไปวนมาใต้คณะ สงสัยจะมาหาแก"
"ใครอ่ะ"
"ก็มีอยู่คนเดียวแหละ"
"อื้ม ช่างมันเหอะ มันจะไรนักหนาว่ะ คนบนโลกมีตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นฟ่าด้วย"
"ถ้าเป็นคนสวยอย่างฉันก็ว่าไปอย่าง"
"กล้าพูดเนอะอีนุ่น"
"หรือจะให้พูดว่าสวยอย่าแกหล่ะอิกุ๊ก ซึ่งมันจะขัดกับความจริงมากมาก"
"พอๆๆสองคนนี้พอได้แล้ว จะไปมั้ย"
"ไปจ้ะ" พวกเราหกคนเดินทางมุ่งสู่ครัวกรุงเทพ
"เดี๋ยวฟ่าขอโทรชวนเตอร์มากินด้วยนะ"
"จร้า โทรให้ลงมาเลี้ยงพวกเราเลย" ผมกดโทรศัพท์หาเตอร์
"เตอร์ กินข้าวยัง"
"ทำไมตื่นแล้วไม่ปลุกเตอร์อ่ะ "
"ฟ่าอยากให้นอนนานๆไง เตอร์กินข้าวยังอ่ะไม่เห็นตอบฟ่าเลย"
"ยัง"
"มากินด้วยกันดิฟ่ามากินติ่มซำกะเพื่อนๆครัวกรุงเทพเนี่ย"
"ไม่อ่ะขี้เกียจ"
"จะเอาไรมั้ยเดี๋ยวฟ่าซื้อไปให้"
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวกินข้าวเวฟก็ได้"
"เป็นไรป่าวเนี่ย"
"ป่าว กินข้าวกะเพื่อนเหอะ เตอร์จะไปอาบน้ำแล้ว"
"อื้มๆ" แล้วมันก็วางไป ตกลงมันเป็นไรว่ะเนี่ย
"เตอร์มาป่ะฟ่า"
"ไม่มาอ่ะ มันกินข้าวแล้ว" ผมนั่งทานข้าวกะเพือ่นๆก็คิดในใจตลอดว่าตกลงมันเป็นไรป่าวเนี่ย พวกเราแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมก็เดินขึ้นคอนโดไป
"กลับมาแล้วค๊าบบบบบบบบบ" มันเห็นผมก็ชำเลืองมองนิดหนึ่งแล้วก็กลับไปเล่นคอมตามเดิม
"อ้วน  หม่ำข้าวยัง" ผมเดินไปใกล้ๆมันแล้วเอามือแตะบ่าเบาๆ
"แล้ว"
"ดื่มนมด้วยป่าว"
"ไม่ได้ดื่มอ่ะ"
"ไมอะ"
"ไม่อยากดื่ม"
"เป็นไรป่าว"
".........."
"เป็นไรอ่ะ บอกกันหน่อยดิ" มันยังคงเงียบผมเลยเดินเข้าห้องนอนมันก็พูดขึ้นมา
"ไงหล่ะ เดี๋ยวนี้มีราชรถมาเกยถึงหน้าคอนโดเลยหรอ จะทิ้งกันเมื่อไรก็บอกนะ " อะไรของมันว่ะ
"เตอร์พูดเรื่องอะไรอ่ะ ฟ่าไม่เข้าใจ" มันไม่ตอบคำถามผมแต่มันก็นั่งเล่นคอมเฉยซะงั้นอ่ะ ผมว่ามันคงโกรธอยู่เลยไม่อยากเถียงด้วย ผมเลยเดินเข้าห้องนอนไปแล้วล้มตัวลงนอน เหนื่อยใจ ปวดหัว ไม่รู้ว่ามันพูดเรื่องไร แล้วก็เผลอหลับไป แต่พอรู้สึกตัวก็มีมือมาสัมผัสที่หน้าผม แล้วผมก็ลืมตามอง
"ตื่นได้แล้ว เย็นแล้ว ไปทานข้าวกัน"
"เตอร์"
"ฮึ"
"เตอร์ โกรธไรฟ่าหรอ" สิ่งแรกที่ผมนึกได้ตอนตื่น คือต้องถามให้ได้ว่ามันโกรธอะไรผม
"ป่าวนิ"
"แล้วทำไมเมื่อบ่ายเตอร์ถามคำตอบคำ"
"ก็เตอร์รักฟ่ามากไง"
"มาก แล้วไมเป็นแบบนั้นอ่ะ"
"ก็เมื่อเช้ามีคนโทรมาหาฟ่า เตอร์ก็ยังไม่ทันพูดไรเข้าก็พูดว่า อยู่ไหนแล้วเดี๋ยวไปรับไปมหาลัยด้วยกันนะ"
"ใครอ่ะ"
"เค้าบอกเค้าชื่อ อะตอม ฟ่าให้เค้ามารับไปมหาลัยหรอ"
"ป่าว ฟ่าไปกับพี่บี"
"บีไหน"
"บีทีเอส"
"ไม่ตลกนะ"
"ก็เลยพาลมาหาว่าฟ่าไปกับเค้า"
"อื้ม"
"อื้ม พูดสั้นๆแค่เนี่ย ไว้ใจกันมั้งอะไรมั้งดิ"
"เชื่อใจเธอแต่ไม่ไว้ใจเขา" มันร้องเป็นเพลงของเอิร์นเดอะสตาร์
"แล้วฟ่าผิดอะไรเนี่ย"
"เตอร์ขอโทษ ก็คนมันไม่รู้นิ ก็ปกติฟ่าปลุกเตอร์ตลอด แล้วไมวันนี้ไม่ปลุก ก็นึกไปต่างต่างนานาน"
"งั้นเตอร์ไปกินข้าวเถอะ ฟ่าไม่หิว"
"โหยยยยยย  อย่างอลดิ เตอร์ขอโทษ"
"ฟ่าไม่หิวจริงๆเดี๋ยวฟ่าไปอาบน้ำก่อนนะ เตอร์ไปทานข้าวเหอะ"
"งั้นเตอร์อาบด้วย แช่น้ำอุ่นกัน นะนะนะ" มันก็จัดการถอดเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าไปเปิดน้ำ  โดยมีผมเดินตามมา ผมเดินไปเปิดฝักบัวอาบ
"ฟ่ายังไม่หายโกรธเตอร์หรอ"
"ป่าว"
"แล้วไมไม่มาอาบน้ำกะเตอร์อ่ะครับ"
"ก็ไม่อยากอาบน้ำอุ่น " ผมสระผมแล้วก็อาบน้ำถูสบู่โดยที่มันนอนแช่น้ำในอ่างผมอาบน้ำเสร็จก็เดินออกจากห้องแน่ แต่งตัวแล้วไปนอนดูทีวี ก็เริ่มหิวขึ้นมาเล็กน้อยมันชวนผมมากินข้าวแต่ไฉนทำไมไม่มีกับข้าวเลยแม้แต่น้อยนิด  ผมเดินไปดูในตู้เย็นก็ไม่มี
"ฟ่าหิวหรอ"
"อื้ม"
"ป่ะเดี๋ยวออกไปกินไรข้างนอกกัน"
"ไม่อ่ะฟ่าขี้เกียจแต่งตัว เดี๋ยวต้มมาม่ากินก็ได้" ผมต้มมาม่าแล้วก็ไปนั่งกินที่ระเบียง ไม่อยากเห็นหน้ามัน ผมไม่ได้โกรธนะ เพียงแค่น้อยใจว่าทำไมมันไม่ไว้ใจผมบ้าง มันเห็นผมง่ายขนาดที่จะไปกะใครต่อใครงั้นหรอ ผมนึกทบทวนไปมา มือก็จับตะเกียบคีบบะหมี่เข้าปาก แล้วอยู่ดีดีน้ำตาก็ไหลซะงั้นอ่ะ นี้ผมเป็นอะไรครับท่านผู้อ่าน
"ขอนั่งทานด้วยคนนะครับบบบบบบ" ผมรีบเช็ดน้ำตาก่อนที่มันจะเดินมาถึง
"เผ็ดหรอฟ่า ฟ่ากินรสอะไรอ่ะ ดูดิ๊ หูตาจมูกแดงไปหมดแร้ว"
"มันร้อนอ่ะ"
"เดี๋ยวเตอร์เป่าให้มั้ย ป้อนด้วย โปรโมรชั่นแถมฟรีจากซองมาม่าเลยน๊า"
"เตอร์ทานของเตอร์เถอะ ฟ่าอิ่มแล้ว" ผมเดินเอาชามไปเก็บแล้วก็ไปดื่มน้ำแล้วก็เอาน้ำมาให้มันขวดหนึ่ง
"ขอบคุณครับ" มันรับน้ำไป แล้วก็ยิ้มให้ผมซะหวานจ๋อย  ถ้ามันเข้าใจผมบ้างสักนิดก็คงดีเนอะ
"เออฟ่า มีเค้กในตู้เย็นอ่ะ เค้กส้ม มันอาจจะแก้เผ็ดได้นะ"  กุกินมาม่าหมูสับมันจะเผ็ดได้ไงพริกก็ไม่ได้ใส่ ที่หน้าแดงอ่ะกุร้องไห้โว้ยยยยยยย
"ไม่เอาอ่ะดึกเเล้วเดี๋ยวอ้วน ฟ่าไปนอนก่อนนะเตอร์มึนๆหัวนิดหน่อย"
"ทานยามั้ยเดี๋ยวเตอร์ไปหยิบให้"
"ไม่เป็นไรเตอร์นั่งทานให้เสร็จเหอะเดี๋ยวฟ่าไปหยิบเอง" ผมเดินไปหยิบยามาทานแล้วก็เข้านอน ผมได้แต่นอนคิดซ้ำไปซ้ำมาจนน้ำตาไหลรอบสอง มันไม่เคยไว้ใจผมเลยจริงๆ ผมรู้ว่ามันรักผมมาก แต่มันคิดว่าผมร่านขนาดนัดผู้ชายที่มาชอบมารับเลยหรอทั้งๆที่ผมมีมันอยู่เนี่ยนะ
แสงไฟจากด้านนอกสาดเข้ามาแล้วก็มืดเหมือนเดิมเตอร์เดินมาที่หัวเตียงแล้วเอามือมาแตะที่หน้าผากผม มันยิ่งทำให้ผมน้ำตาไหลพรากมากกว่าเดิมมันแตะไปที่แก้มมันจึงรู้ว่าผมร้องไห้
"ฟ่าร้องไห้ทำไม" มันถามผมเสียงดัง
"ป่าวไม่ได้ร้องมันแสบตา"
"ยังจะมาปากแข็งอีกเสียงสั่นขนาดนี้ หรือว่าแสบตาจนเสียงสั่น" มันเอื้อมไปปรับไฟที่หัวเตียงให้สว่างขึ้น
"ป่าวไม่มีไร" ยิ่งมันคาดคั้นมากเท่าไรผมก็ยิ่งน้ำตาไหลพรากมากขึ้นเท่านั้น  มันเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาที่แก้มผมเบาๆแล้วก็จูบลงที่แก้ม
"เป็นอะไรไหนบอกเตอร์สิ ไม่สบายรึป่าว"
"ป่าว"
"แล้วร้องไห้ทำไมครับ"
"ก็แค่ปวดหัวนิดหน่อย เตอร์นอนเถอะ ฟ่าง่วงแล้ว"
"เตอร์ไม่นอนหรอกถ้าฟ่าไม่ยอมบอกว่าร้องไห้ทำไม"
"ฟ่าไม่รู้ ฟ่าหาสาเหตุไม่เจอ อยู่ดีดีมันก็รู้สึกแบบนี้"
"เตอร์เป็นสาเหตุใช่มั้ย"
"ฟ่าบอกว่าไม่รู้สาเหตุไง นอนได้แล้ว ฟ่าง่วง"
"ฟ่า  มองหน้าเตอร์" ผมมองหน้ามันแต่แล้วก็ต้องหลบสายตา
"เตอร์บอกให้มองหน้าเตอร์ เรารักกันใช่มั้ย"
"ค๊าบบบบ"
"ฟ่ารักเตอร์มากมั้ย"
"มากดิ"
"แล้วจะให้เตอร์นอนทรมานไปยันเช้าหรอไง ที่ไม่สามารถรับรู้ความทุกข์ของคนที่เรารักได้เลย"
"ฟ่า ขอโทษ ฟ่ามันงี้เง่าเองอ่ะ" แล้วผมก็เอาผ้าห่มมาคลุมหน้าตัวเองไว้ มันก็ดึงผ้าห่มออกแล้วดึงผมเข้ามากอดไว้แน่น
"ทำไมเตอร์ถึงได้คิดว่าฟ่าจะไปกับไอ้ตอม"
"ก็สถานการณ์มันพอเหมาะพอเจาะ"
"ตลอดเวลาที่เราคบกันมาเตอร์ไม่รู้จักตัวตนของฟ่าเลยหรอ"
"ก็มันคิดไปแล้วนิ"
"ที่ฟ่าร้องไห้ก็เพราะน้อยใจเรื่องนี้แหละ ฟ่าก็ไม่รู้นะว่าทำไมต้องมาร้องไห้กับเรื่องแค่นี้ นี้ขนาดฟ่าไม่ได้ทำอะไรผิดเตอร์ยังคิดว่าฟ่าไปกับคนอื่น ถ้าวันข้างหน้าเตอร์เห็นฟ่านั่งรถไปกับใคร เตอร์ก็คงคิดสินะว่าฟ่ากำลังจะไปม่านรูด"
"เตอร์ขอโทษไม่ใช่ว่าเตอร์ไม่ไว้ใจนะ แต่เตอร์ก็ไม่รู้ว่าทำไมเตอร์ต้องคิดอะไรแบบนี้ เตอร์รู้ว่าฟ่าไม่เคยคิดนอกใจเตอร์ ไม่เคยไปหว่านเสน่ห์ที่ไหน แต่คนมันหวงอ่ะมันก็คิดไปต่างต่างนานา "
"คนที่เรารักไม่เชื่อใจเรา ฟ่าว่ามันน่าจะทำให้ชีวิตคู่ของเรามีปัญหาเป็นระยะๆ"
"เตอร์ยอมรับนะว่าเตอร์คิดไปไกล แต่เตอร์ไม่เคยคิดว่าฟ่าจะไปทำอะไรที่ไม่ดี แต่สิ่งที่เตอร์คิดคือคนอื่นจะมาทำไม่ดีกับฟ่า จะมาเอาฟ่าไปจากเตอร์ เตอร์รู้ว่าวันๆฟ่าเจอคนที่ดีกว่าเตอร์มากมาย ไม่รู้ว่าวันไหนฟ่าจะหวั่นไหวกับคนเหล่านั้น มันก็เลยทำให้เตอร์ทั้งหึงทั้งหวง"
"ตบมือข้างเดียวมันดังหรอเตอร์"
"เตอร์รู้ว่าตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง แต่เตอร์ก็กลัว กลัวจะเสียฟ่าไป"
"สักวันความหึงหวงนี้เเหละจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเตอร์เอง"
"เตอร์ขอโทษ"
"นอนเถอะ ฟ่าง่วงแล้ว" มันหอมมาที่แก้มผมเบาๆแล้วก็ล้มตัวลงนอน มันนอนเอามือก่ายหน้าผาก มันคงจะคิดเรื่องอะไรซักอย่างแหละ


รักคุณแม่ให้มากมากนะค๊าบบบบบบบบบ

[LingNERD*]

ว้าว



ไม่เสียแรงที่เข้ามา ได้อ่านแย้ววว



หึงหวงก็ควรมีลิมิต ^^

[icyblue]

รักมาก ก็หวงและหึงมาก

งัยเตอร์ก็อย่าเป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย จะดีกว่านะ จะได้สบายใจกันทั้ง 2 ฝ่าย

ยิ่งนุ่งฟ่าเป็นคนน่ารัก ก็ต้องดีกับเขามากๆ รับรองใครหน้าไหนมาแหยม นุ่งฟ่าก็ไม่มีทางมองหรอก 

แต่ถ้าจะวุ่นวายก็ตัวเองทำทั้งนั้นแหละ     

นุ่งฟ่าก็บอกรักเตอร์บ่อยๆ หน่อย     เตอร์จะได้ไม่นอยด์ง่ายๆ

รักกันๆ 

[myxt]

รักมากก็หึงมากเนอะ เข้าใจๆ
แต่มันก็ต้องเชื่อใจไว้ใจกันด้วย
และถ้าอีกฝ่ายไว้ใจแล้ว อีกฝ่ายก็ต้องทำตัวให้สมกะความไว้ใจนั้นด้วยเนอะ

รักกันๆ จุบุจุบุ

นุ้งฟ่าใกล้สอบรึยัง รักษาสุขภาพนะค้าบ 

[wan]

ไอ้ความ หวง และ หึง เนี่ย ทำให้เป็นปัญหามาหลายคน หลายคู่แล้ว
ไว้ใจคนที่รัก แต่ไม่ไว้ใจคนอื่น มันเป็นเหตุผลก็ใช่ แต่ไม่คิดเหรอว่า อีกคนจะรู้สึกยังไง
สุดท้ายยังไง ถ้าได้คุยกันมันก็ดีกว่าต่างคนต่างเงียบ เพราะความเงียบนี่แหละจะนำมาซึ่งความห่าง เหิน
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะครับ นุ้งฟ้า ฝากบอก  น้องเตอร์ หนักแน่น หน่อยนะครับ
+1 เก็บแต้มไว้ ประดับทู้ ( หาเหตุผลไม่เจอะอ่ะ ) 

[aim]

ที่หึง ที่หวง ที่ห่วง ก็เพราะรักนะ
แต่อย่างว่า ไว้ใจกันดีที่สุด พูด คุย กันให้เคลียร์ไปเลยจะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจเก็บเอาไปคิดให้วุ่นวาย

แต่ยังไงก็อย่าลืมรักตัวเองให้มาก ๆ นะ

[แอบซุ่ม]

ถึงจะเคลียร์กันได้ก็เหอะ แต่แอบหนักใจหน่อยๆนะเตอร์อ่อนไหวง่ายจินตนาการให้ตัวเองเจ็บปวดเป็นเลิศ
บทจะรักก็น้ำตาล พอจะนอยด์ก็ต้องถึงขั้นดราม่า หรือว่ายังเด็กกันอยู่ เอาใจช่วยประคับประคองกันนะ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

เฮ้ออออ~ เพราะคำว่ารักคำเดียว

คำที่ทำให้เราสุขและทุกข์ในเวลาเดียวกัน

+1 ฟ่า 

[MaZeltoV]

เฮ้อ!! เพราะรักนี่หว่าคนเราถึงเป็นกันได้ขนาดนี้
แต่รักก็ต้องเชื่อใจกันน่ะๆ

รักกัน ๆค่ะ
 

[iforgive]

อะตอมนี่หน้ามึนจริง ๆ รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้วยังจะทำแบบนี้อีก  สุด ๆ จริง ๆ
ช่วงที่ยังวัยรุ่นอยู่ก็แบบนี้แหละ  ทะเลาะกันได้อยู่เรื่องเดียวนี่แหละ
สิ่งที่จะประคับประคองไปได้ก็มีความรัก  ความอดทน  ความจริงใจและความเชื่อใจนะคะ

[Forever_ever]

เรื่องแบบนี้ต้องไว้ใจกันนะจ๊ะทั้งสองคน
ถ้ามีอะไรก็ต้องคุย ต้องถามกันให้เข้าใจ
อย่าคิดไปเองก่อน เดี๋ยวจะโกรธกันซะเปล่าๆ เนอะ

ปล. น้องฟีฟ่าตัวน้อยน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก