Part 3“เดี๋ยวพี่ นอนกับผมนะ!”
“หะ??????” ผมเบิกตาโพลง อย่าบอกนะว่าไอ้นี่มันก็….
ไอ้เจ้าลูกหมามิกกี้หัวเดดล็อกดึงแขนผมไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของมัน ผมได้แต่เบิกตาโพลงด้วยความตกตะลึง… กรูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย หรือกรูคิดไปเอง ไม่ๆๆๆ สายตาแบบนี้ ท่าทางแบบนี้ คำพูดแบบนี้… ม่ายยยย
“ผมนอนไม่หลับอ่ะ..แหะๆ โฮมซิก ไม่เคยออกมานอนคนเดียวเลย เฮียนอนเป็นเพื่อนผมหน่อยเด่ะ” อีกฝ่ายพูดพร้อมกับหัวเราะแก้เขินไปด้วย …สาดนรกกกก กรูก็เผลอคิดไปซะไกล
“อะ เออ แม่ง ทีหลังอย่าพูดอะไรกำกวมแบบนี้อีกนะเว้ย” ผมพูดตะกุกตะกักเพราะยังคงตกใจไม่หาย
“หา? กำกวมตรงไหน?”
“เออๆ เปล่าๆ ไม่มีไร… แล้วนี่มาโฮมซงโฮมซิก อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ยเรา?” ผมส่ายหัวกับอาการของคนตรงหน้า ไอ้หัวเดดล็อกดูแนวๆ อย่างมึง ไม่น่าจะมีเล้ยย ไอ้อาการอ่อนไหวคิดถึงบ้านเนี่ย
“เปล่า ก็แบบ… ไม่เคยแยกมาอยู่คนเดียวอ่ะ แบบว่าอยากลองอยู่คนเดียวดูบ้าง แต่มันยังไม่ชิน…ก็เลย”
“ถามว่าอายุเท่าไหร่?”
“20 ครับ…” มันตอบเสียงค่อย
“อายุตั้ง 20 แล้วยังมาทำเป็นเด็กอมมือ ไปไป๊ นอนคนเดียว ไม่นอนด้วยหรอก” ผมสะบัดแขนไล่ไอ้ปลิงที่เกาะหนึบอยู่ตอนนี้อย่างไม่ใยดี
“โธ่ เฮียอ่ะ เหนียวว่ะ เอางี้ แลกกัน ผมมีวิธีเปิดห้องให้เฮียได้ แต่เฮียต้องมานอนที่ห้องผมคืนนี้นะ โอป่ะ?”
ผมยืนฟังข้อเสนองี่เง่าๆ ของมันอย่างไม่ตั้งใจเท่าไหร่นัก มีวิธีเปิดห้องให้? จะบ้ารึไง นี่มันคอนโดห้าดาวใจกลางกรุงเทพที่มีความปลอดภัยแน่นหนาสูงสุดเป็นอันดับต้นๆ เลยนะเว้ย จะมาพูดชุ่ยๆ ว่าจะเข้าห้องได้ไง ระเบียงแม่งก็อยู่ไกลกันหลายเมตร จะให้กระโดดแบบสไปเดอร์แมนคงเป็นไปไม่ได้…
“อย่ามาโม้ ไปละ เจอกัน”
“เดี๋ยวววววววววววว เฮีย ไม่เชื่อผมเหรอ ผมทำได้จริงๆ นะ…น้า น้า ทำให้ฟรีไม่คิดตังค์” ไอ้ลูกหมายืนแกว่งแขนผมไปมาพร้อมกับทำตาวิ๊งๆ ใส่จนอดใจอ่อนไม่ได้…ทำไมน้า กรูแพ้เด็กอยู่เรื่อย
“ว่ามา จะเอายังไง” ผมถามแบบเซ็งๆ
“รอแป๊บ”
ไอ้มิกกี้มันวิ่งไปค้นอะไรกุกกักๆ ในลิ้นชักสักพัก แล้วจึงวิ่งมาทางผมพร้อมกับกวักมือเรียกไปข้างนอกแบบเด็กๆ ผมส่ายหัวเดินตามไอ้บ้านั่นไป …มันยืนนิ่งที่หน้าห้องผม ส่องอยู่ครู่หนึ่ง
“เป็นไง จะทำยังไง ร่ายมนต์เรอะ?” เห็นมันไม่ทำอะไรซักทีเลยยืนกอดอกแซวเล่น ทำเป็นเก่ง ไอ้หมาเอ้ย~
“หึหึ คอยดู๊”
ว่าแล้วมนก็หยิบคทาวิเศษออกมา ทาด๊า~~~ เฮ้ย! ไพ่?? เอามาทำตรูดไรวะ ไอ้หัวหลอดมันสอดไพ่เข้าไปในช่องประตูด้านบนกลอน แล้วค่อยๆ เสียบเลื่อนลงมา มันงัดแงะก๊อกแก๊กอยู่สองสามทีจนไพ่เริ่มเบี้ยวเพราะแรงกระแทก
…กริ๊ก….
ประตูบานใหญ่ค่อยๆ เปิดออกด้วยแรงผลักเบาๆ ของไอ้หัวเดดล็อก
จ๊อดดดดดดดดดดดดดด….=[]=
“เป็นไงล่ะ” คนสร้างผลงานยืนยิ้ม ยักคิ้วอย่างภูมิใจ
“แม่มมมมมมมมมมม เจ๋งสาด…ทำได้ไงวะ ว่าแต่ มึงอย่าทำแบบนี้ตอนกรูอยู่ห้องละกันไอ้หยอย” ผมยืนเกาคางมองมันแบบทึ่งๆ ปนงงกับระบบรักษาความปลอดภัยของที่นี่…จะดีเหรอวะ
“ใครไอ้หยอย…บอกว่าชื่อกี้”
“เออๆ ไอ้ปุ๊กกี้ แต้งกิ้วว่ะ เดี๋ยวเลี้ยงข้าววันหลัง โชคดีเว้ย ขอนอนก่อนละ มึนชิบ” ว่าแล้วผมก็รีบสอดตัวเล็กๆ (เรอะ) ของตัวเองเข้าไปในห้องแล้วรีบปิดประตูตามดังปังทันที
“ปุ๊กกี้บ้าไรล่ะ มิกกี้โว้ยย อ่าว! เฮ้ยยยยย! เฮียยย ขี้โกงว่ะ ไหนสัญญาว่าจะมานอนเป็นเพื่อนไง…เฮ้ย!!!”
เสียงไอ้คนข้างนอกทุบประตูดังปังๆๆๆๆ จนผมอดขำออกมาไม่ได้ ไอ้เด็กน้อยเอ้ยยย เสียรู้ผู้ใหญ่อย่างกรูซะแล้ว วะฮ่าๆๆๆๆ ผมรีบลงกลอนล็อกข้างในแบบที่มันไม่มีทางสะเดาะเข้ามาได้ นอนคนเดียวไปเหอะมึง ตอนนี้ขอกรูสลบคาเตียงก่อน
แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าตาล้างตาเล็กน้อย เสียงไอ้คนข้างนอกยังดังให้ได้ยินบ้าง จนผมอดเกรงใจห้องอื่นไม่ได้ แต่ก็ช่างมันเถอะ…เดี๋ยวก็เงียบไปเอง และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ครับ เสียงปิดประตูดังปังใกล้ๆ แสดงว่ามันกลับเข้าห้องไปแล้ว ผมถอนหายใจดังเฮ้อออ แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มอย่างรวดเร็ว
อา….นุ่มและอุ่น… สบายจัง
อืมม….
ฮ้าววว….
อือ……
@#O)_IK#_)$$#_)%!@:}PD_)Q@O_+O#!_+@+!_*$HO#)*$(&(O!!!เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย! เสียงห่าไรวะ!???
ผมสะดุ้งตัวขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่กำลังเคลิ้มได้ที่ เสียงเปิดเพลงคาราโอเกะดังขึ้นมาจากที่เดิม
ฮึ่ม….ไอ้เด็กเวร!!
ผมลุกขึ้นทุบกำแพงที่ติดกับผนังห้องมันอย่างดัง
“ไอ้หมาหัวหลอดดดดดดดด มึงปิดเพลงเดี๋ยวนี้โว้ยยยยย!!”
@$_+_)#(-0dfg@#)+_!I_){FCI_+}WO@)#!+~L{<C”SL+DQ+@#P+@+!!!ผลลัพธ์คือเสียงเพลงที่ดังขึ้น พร้อมกับเนื้อร้องที่ผมเพิ่งเคยได้ยินวันนี้เป็นครั้งแรก…
“โว้ววววว โวววว ไอ้คนใจไม้ไส้ระกำ โว้วววววว ไอ้คนหลอกลวงงงง ลวงโลกกก ขอให้เจ้าโลกเมิงเล็กนิดเดียวววว เยสสสสสสสสสส! สะจวยยยยยยยยย!”
อ๊ากกกกกกกกกกกก ….ไม่ไหวแล้วเว้ยยยยยยยยยยยย
ผมรีบคว้าของใกล้ตัวแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งดุ่มๆ ไปเปิดประตูห้อง คราวนี้ไม่ลืมพกกุญแจสำรองมาด้วย แล้วเคาะประตูไอ้ห้องข้างๆ อย่างรุนแรง
“ครับผม” ไอ้บ้าหมากี้ยืนเปิดประตูต้อนรับผม ยิ้มแฉ่ง
ผมไม่พูดอะไร เดินเข้าไปในห้องมัน แล้วทิ้งตัวเองลงบนเตียงแข็งๆ ที่กองเต็มไปด้วยการ์ตูนกับรูปวาด โยนหมอนตัวเองตาม ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมมิดหัวทันที
ไอ้มิกกี้เหมือนจะดีใจซะเหลือเกินเพราะมันรีบเดินไปปิดเพลง พร้อมกับเก็บกวาดของบนเตียงลงพื้นให้หมด (แสรด กรูนึกว่าจะเก็บดีๆ) แล้วเดินไปปิดไฟ โน้มตัวลงนอนข้างๆ ผม
“มึงลงไปนอนข้างล่าง” ผมบอกโดยที่หัวยังคุลมโปงอยู่
“อ้าว”
“ไม่ต้องมาอ้าว กรูเป็นแขก กรูต้องได้นอนบนเตียง”
“โหยยย เฮียอ่ะ”
“นอนไม่นอน”
“เออๆ ก็ดะๆ”
สุดท้ายไอ้หัวหยอยก็ยอมลงไปนอนกับพื้นแต่โดยดี ดูแล้วก็ไม่เสียหายหรอกครับ เพราะแทบทั้งห้องมันปูด้วยเสื่อ ท่าจะอุ่นไม่น้อย มันบ่นงุบงิบๆ ให้ได้ยินเล็กน้อย ก่อนที่จะเงียบเสียงไป
เฮ้อออ ทำไมกรูจะต้องมานอนห้องมันด้วยวะเนี่ย!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]* (อ่าน 2689357 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก