หัวข้อ: เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม โดย aoikyosuke ตอนที่ 50-53(จบ) 21/03/2012

[Glucose]

อุตส่าห์ลุ้น
ดูๆ.. ดันนั่งฝันไปเรื่อย
สายเอ๊ยยยยยยย สาย....

ตูอยากจะบ้ากะสายมันจริงๆ
เฮ้อ...

 

[nanao]

วี๊ดวิ้ว ~~~

[namtaan]

 :กอด1:พี่น้ำตาล แนนนึกว่าพี่เบื่อไปแล้วซะอีก เล่นหายไปเลย แนนเศร้า
กลับมาแล้ว มาลุ้นเป็นเพื่อนกันนะคะ อย่าหายไปอีกน๊า

^
^
ไม่เบื่อเลยจ้า ไม่เคยเบื่อเรื่องคุณเท็นเลย

แต่ช่วงนี้อ่านนิยายได้ครั้งละเรื่องสองเรื่อง เข้ามาอ่านได้ไม่ต่อเนื่องเลยหนูแนน
บางทีล็อกอินไว้ แต่ไม่มีสมาธิอ่าน แบบว่าอ่านไม่ปะติดปะต่อก้ออ่่านไม่สนุก เมนท์ไม่ถูกอีก
เหอๆๆๆๆๆๆๆ
ช่วงเวลาการอ่านนิยาย กลายเป็นศิราณีไปซะั้งั้น
ตอนนี้คนมีปัญหาหัวใจเยอะจิงๆ ออนไลน์มะไรโดนตามตัวตลอด =="

[darling]

+1 ให้คุณแนน ไอ้น้องสายมันน่ารักเนอะ

[Tun_Bow]

อ่านแล้วอินเป็นบ้าไปกับสายใจ

อ่านไปร้องไห้ไปด่าพี่เวย์ไปอีกนิดหัวเราะไปอีกหน่อยกับความบ้าของสายใจ

เออ  ให้มันได้งี้สิ

สายใจน่ารักขนาดนี้พี่เวย์ไม่รักก็ให้มันรู้ไป

 

[nanao]

มาดันให้พี่เวย์และน้องสาย

[nanalonely]

ไฟบ้านแนนดับอีกแล้วอ่ะ   :serius2:เซ็งงงงงงงงงงงงงงง ยิ่งกลัวๆอยู่ มันมืดอ่ะ น้องคลูเหลือแบตอีกประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆเอง ใกล้จะหมดแล้ว แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อไหร่ช่างซ่อมจะมา ร้อนนะเฟร้ยยยยยยยย มืดด้วย วังเวงชิบเลยอ่ะ ใครว่างๆมาอยู่เป็นเพื่อนแนนที่เห๊อะ



ตอน  อะไรก็ได้     



"รออยู่หน้าบ้าน รีบออกมาเร็ว ๆ"

อ่อ เหรอ แล้วไงพี่ เออ มาได้ซะทีนะ อยากเห็นหน้ามาก ๆ โทรมาจิกแล้วก็ควรมาได้แล้วไม่ใช่ชักช้า คนรอมันรอนาน

สายใจผู้อยู่ในอาการตื่นเต้น วิ่งพรวดพราดออกจากบ้านแบบรวดเร็วทันใจ หลังจบประโยคทักทายแสนหวานของพี่เวย์สุดรัก

วิ่งกระหืดกระหอบแบบไม่ลืมหูลืมตามาโผล่ที่หน้าบ้าน มองซ้ายมองขวา มองหาใครคนหนึ่งที่โทรมาจิกกบาล

แต่ก็ว่างเปล่า ไม่เห็นแม้แต่เงา ของไอ้พี่เวย์เลยสักนิด

"อะไรวะ ไหนว่ารอไง ไม่เห็นมีเลย" ยืนบ่นพึมพำอยู่คนเดียว แล้วก็หน้าหงิกหน้างอ มองยังไงมองให้ตายก็ไม่เห็นจะเจอ อยู่ไหนของแม่งวะ แล้วทำมาพูดว่ามารอตั้งนานแล้ว
ใครเชื่อแม่งก็บ้าแหละ กูมายืนอยู่เนี่ย ไม่เห็นจะมีเลย โกหกชัด ๆ

ไม่เห็นมีใครเลย จะมีก็แค่.......

นี่.....เลย

โห....พี่....จะหล่อไปไหนมากมาย เหลือบมองแค่หางตาเท่านั้น แล้วก็ต้องรีบหลบตาทำเหมือนไม่ได้มอง

แล้ว.....พี่หน้าหล่อมันก็ยังยืนต่อไป ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ายืนกอดอก

อือออออ หน้าตาดีมาก มาก มาก มาก จนไม่อยากคิดว่าจะหล่อไปไหนมากมาย

มาหาใครครับพี่ จะหล่อไปไหนครับ อยากรู้มาก

มาทำอะไรหน้าบ้านผมครับพี่ ไม่ได้มีธุระอะไรกับที่บ้านผมใช่มั้ย หรือว่ามี เฮ่อ หล่อจริงโว้ยยยยย ไม่สงสารคนรอบข้างบ้างเลยนะนั่น

แต่ช้าก่อน อย่าเพิ่งหลงใหลได้ปลื้มกับพี่หน้าหล่อเลย เรามามองหาไอ้พี่เวย์กันดีกว่า

อยู่ไหนวะ กู รอจนเหงือกแห้งแล้ว ไม่ยักกะเห็นมา
ตกลงจะมาหรือไม่มาเนี่ย รอนานแล้วนะเว้ยเฮ้ย

"จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย เมื่อยขา" ได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของใครบางคน เสียงคุ้น ๆ
คุ้นมาก คุ้นจนต้องรีบหันซ้ายหันขวา มองหาเจ้าของเสียง

แต่ก็ไม่เห็นจะมีใคร นอกจากพี่นายแบบลูกครึ่งหน้าหล่อ ที่ยืนกอดอกเก็กหน้าอยู่ข้างรถ

อ่า หวัดดีครับ เห็นพี่เวรมั้ยครับ เหมือนได้ยินเสียงเรียกไงไม่รู้ เห็นบ้าง เอ่อ บ้างมั้ยครับ แต่ก็ไม่เห็น อ่า

แล้วสายใจก็ได้แต่ทำสายตาหลุกหลิกไปมา ก่อนจะเตรียมก้มหน้าก้มตาเดินกลับเข้าบ้าน จนกระทั่งคนหล่อไม่เกรงใจใครเดินลิ่ว ๆ เข้ามาหานั่นแหละ
ถึงได้ต้องรีบหันกลับไปมอง

"จะบ้าหรือไง จะไปไหนอีกนั่น"

อ่า พูดภาษาไทยชัดเป๊ะ สำเนียงคุ้น ๆ เสียงคุ้น ๆ วิธีการพูดคุ้น ๆ หน้าก็ชักจะ.....เอ่อ เริ่ม คุ้น ๆ

หึ หึ หึ เรา เปล่ารู้จักกันใช่มั้ยก๊าบบบบบ จำได้ว่าผมไม่เคยรู้จัก ผมรู้จักคุณด้วยเหรอครับ

"เล่นบ้าอะไร ขึ้นรถเร็ว ๆ" หึ หึ จ่ะ ขึ้นก็ได้จ่ะ ไม่รังเกียจเลยจ่ะ อยากขึ้นรถมากเลย ว่าแต่เรา.....เคยรู้จักกัน....ด้วยหรือนี่....จำไม่เห็นได้ว่าเราเคย...เอ่อ

"พี่เวย์"

กว่าจะสำนึกก็ยืนชี้หน้าคนที่มายืนตรงหน้าไปแล้ว แล้วก็เห็นว่าพี่หน้าหล่อพยักหน้าแบบเซ็ง ๆ ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรมากไปกว่านั้น

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขำ อยากจะขำให้เป็นบ้า แต่ก็ยังไม่ทันได้ขำ เพราะในหัวกำลังรู้สึกถึงความมึนงง และคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรอีก
แขนถูกลากให้เดินตามและร่างกายก็ถูกจับยัดให้เข้าไปนั่งอยู่ในรถ โดยมีคนอีกคนตามเข้ามาและสตาร์ทเครื่องขับออกจากหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว

อ่า.....

แอบเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของคนที่ขับรถไปทำหน้าเฉยไปแล้วแทบอยากตะกายกระจกหนีออกจากรถ

โอยยยพี่ ผมจะแย่แล้ว ไม่จริงใช่มั้ย ไอ้ที่เห็นนี่มันหลอกกันชัด ๆ

ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่ามันไม่จริง

"เป็นบ้าอะไร นั่งทำหน้าอย่างนั้นเป็นอะไรมากหรือไง" เปล่าเป็น ไม่ได้เป็นอะไร ก็เป็นไอ้สายคนเดิม พี่นั่นแหละเป็นอะไร

อยู่ดี ๆ พี่ก็หล่อแบบนี้ได้ไง ไม่เกรงใจกันบ้างเลย จะหล่อก็บอกกันบ้างไม่ใช่ปล่อยให้คิดเอาเองว่าพี่มันหน้าเหี้ย ไอ้เรารึก็นึกว่านอกจากตัวเองแล้วไม่มีใครในโลกนี้
หน้าตาดีกว่ากูอีกแล้ว ทำแบบนี้มันหักหน้ากันชัด ๆ ไม่สงสารใจคนที่คิดว่าตัวเองหล่อบ้างเลย

กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แล้วก็พบว่าตัวเองกำลังกลายเป็นคนลุกลี้ลุกลนที่รับไม่ได้กับคนที่ไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน
ใช่ ถ้าเป็นไอ้พี่เวย์หน้าหนวดจะด่ากันให้เละ

แต่เป็นพี่นายแบบหน้าหล่อคนนี้ บอกตรงๆ เกร็งจนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ได้แต่นั่งเป็นใบ้อยู่คนเดียว

"ตัวร้อนหรือไง"

เปล่าเป็น ไม่ได้ป่วย แต่มันพูดไม่ออก พี่หลอกผมนี่หว่า หลอกให้ผมคิดว่าพี่ไม่ใช่แบบนี้.....แต่เป็นแบบนั้นอ่ะ แบบไอ้พี่เวย์หน้าหนวดนั่นล่ะ
แบบนี้ผมรับไม่ได้ บอกตรง ๆ รับไม่ได้จริง ๆ

นั่งเงียบได้ไม่นาน ก็ต้องรีบร้องโวยวายขึ้นมาทันที เพราะอยู่ดี ๆ ก็ถูกคว้ามือไปกุมเอาไว้แน่น อยากจะพูดอะไรให้มากกว่านี้
แต่พอทำท่าจะพูดก็ได้เห็นรอยยิ้มจางๆ ของคนข้าง ๆ ที่ส่งมาให้

"มือเย็นเจี๊ยบเลย แอร์มันเย็นไปใช่มั้ย" เปล่า แอร์ไม่ได้เย็น แต่ผมกำลังตัวเย็นเอง เพราะผมทำตัวไม่ถูก แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะถูก

"อ่า พี่....ผม...ว่าผมอยากกลับบ้าน"

ไม่รู้พูดประโยคโง่ ๆ อย่างนั้นออกไปได้ยังไง รู้แค่ว่า ภายในใจกำลังไม่ปกติ เหมือนตัวเองไม่คู่ควรที่จะอยู่ข้างๆ คนที่ดึงมือไปกุมเอาไว้แน่นคนนี้

เหมือนร่างกายตัวเองกำลังลีบเล็กลงเรื่อย ๆ และเหมือนมันจะแฟบลงไปอีกเมื่อหันไปมองใบหน้าของคนที่ทำท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ทำไมอ่ะ" อย่าถามเลยพี่ รู้แค่ว่าอยากกลับก็แล้วกัน มันไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่แบบที่ว่ากำลังไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้

มิน่า เอเลน่าแฟนเก่าถึงได้เป็นนางแบบ

มิน่าล่ะ สวยซะขนาดนั้น แถมยัง.....

แล้วกูนี่ ยังเป็นเด็กบ้าบอทำอะไรเพ้อเจ้ออยู่เลย ให้ตายยังไงมันก็ไม่ใช่ ไม่ใช่จริง ๆ

"ผมอยากกลับบ้านจริง ๆ นะพี่" มองและส่งสายตาอ้อนวอน เป็นการขอร้องอยู่ในที

แล้วแบบนี้เวนิชจะไปทำอะไรได้ เก็บความสงสัยเอาไว้ ในใจถึงอาการไม่ปกติของสายใจ แล้วก็คงต้องทำตาม

"เปลี่ยนเป็นไปกินข้าวบ้านพี่แทนแล้วกันนะ....." สายใจอยากจะตอบว่าไม่ใจจะขาด แต่พอเงยหน้าขึ้นก็ต้องรีบหลบตาแล้วก็ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรออกไปเลยสักคำ

"งั้น ตามนั้น กินข้าวบ้านพี่" แล้วจะกล้าพูดอะไรได้ในเมื่อพี่เวย์....ที่ไม่เหมือนพี่เวย์มันพูดเองเออเองเสร็จสรรพ แบบนี้จะไปทำอะไรได้ ทำได้ก็แค่ นั่งเงียบ แล้วก็มองออกไปนอกรถแค่นั้น

แล้วผมจะพูดอะไรได้มากกว่านี้เหรอพี่.....ก็ทั้งหมดพี่พูดเองหมดแล้ว มีช่องว่างเหลือให้ผมพูดอีกหรือไง

นั่งมองออกไปนอกรถ พร้อมกับอาการนั่งตัวเกร็ง และหายใจไม่ทั่วท้อง ก็แค่ทำตัวให้เหมือนเดิม แต่กลับทำไม่ได้
อยากจะถอนหายใจสองสามเฮือก ให้หายเครียดแต่ก็ทำได้แค่ พยายามไม่พูดมาก เพราะจะยิ่งพาลทำให้ตัวเองเครียดเข้าไปใหญ่

รถมาจอดที่หน้าคอนโดแล้ว และสายใจก็ต้องจำใจรีบลงจากรถในทันทีโดยมีพี่คนหล่อตามประกบและพร้อมจะกระแซะไม่ยอมห่าง

"เป็นอารายยยยย หา เป็นอะไรเรา ไม่พูดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เป็นอะไร" จะให้บอกหรือไงว่าไม่กล้ามองหน้าแบบตรง ๆ ยังจะถามอยู่นั่น แล้วก็มือเนี่ยก็เลิกจับซะที
พี่ไม่เห็นหรือไงว่าผมเดินแขนกับมือไปพร้อมกันแล้ว เห็นบ้างมั้ย

แล้วก็อีกอย่างนะ นี่มันอะไร นี่มัน.....

โอบไหล่กันแบบนี้มันหมายความว่าไง หมายความว่าไงครับพี่ แบบนี้หมายความว่า.......

อ่า.....

ชั้นไหนพี่ เดี๋ยวผมช่วยกดลิฟท์ให้ก็ได้ แต่คงช้าไปเพราะไอ้พี่เวย์จัดการกดชั้นเรียบร้อยแล้วก็เข้ามาอยู่ในลิฟท์กันสองคน

หันซ้ายหันขวา และมองหาเพื่อนร่วมทางในลิฟท์ แต่ไม่มีเลย ผีก็ได้ มีผีมาโผล่ตรงหน้าให้ตกใจก็ไม่ว่าหรอกนะ จะขอบคุณมากและกรวดน้ำทำบุญให้เลยด้วยซ้ำ

มาเถอะผี มาปรากฎตัวหน่อย เถอะ เถอะ ......เอ่อ เอ่อ เอ่อ เอ่อ

"หอมจัง....." รวดเร็วปานสายฟ้า

หน้าไม่ต้องสนใจเลย รู้แค่ว่าโอบไหล่ แล้วก็จับมือซะแน่น แล้วก็ก้มลงมาหา กดปลายจมูกหนัก ๆ ลงมาที่ข้างแก้ม พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องอยู่ข้างหู
แถมซ้ำ ยังจ้องหน้ารอดูปฏิกิริยาอีกต่างหาก

บ้าไปแล้ว
แบบนี้มันบ้าชัด ๆ

มันต้องบ้าแน่ ๆ ไม่มีอะไรจะบ้าไปมากกว่านี้แล้ว

"พี่ ผม ไม่ได้....อือออออ"

พูดได้แค่นั้น แล้วก็ถูกรั้งเข้ามากอดเอาไว้แน่นแนบอกของพี่หน้าหล่อ ที่กอดไปหัวเราะไป เป็นอะไรมากมั้ย เป็นอะไรหรือเปล่า

"คิดถึงจะตายแล้ว สายเอ้ยยยยย เรานี่นะ ทำอะไรอยู่ เก่งนักนะ ทำยังไงถึงทำให้พี่คิดถึงเราขนาดนี้ ทำยังไง ไหนบอกซิทำยังไง"

บ้า

บ้า

ไม่อยากเชื่อว่ากูกำลังจะกลายเป็นบ้าไปจริง ๆ

พี่เวย์ มันบอกอย่างนี้ได้ด้วยเหรอ บอกกันตรง ๆ ขนาดนี้ มันดีกว่าที่ฝันเอาไว้ตั้งเยอะ ฝันอีกแล้วใช่มั้ย ฝันแน่ ๆ ไอ้สายมึงเพ้ออีกแล้ว ฝันอีกแล้วแน่ ๆ

"คิดถึงจะตายแล้ว รู้บ้างมั้ย จะเล่นอะไรอีก จะทำให้พี่รักเราให้ตายกันไปข้างใช่มั้ย"

ไม่รู้พี่

ไม่รู้ ผมไม่รู้

ผมแค่กำลังอึ้ง

พี่พูดจริงหรือพูดเล่นพี่ เอาให้แน่ ถ้าคราวนี้ยังพูดเล่นอีกไม่ยอมแล้วนะ ไม่ยอมแล้วจริงๆ ด้วยนะพี่ อย่ามาทำเป็นพูดเล่นอีกนะ ผมไม่ยอมแล้วจริงๆ นะเว้ย

เพราะพี่กอดผมซะแน่น จนรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น

อบอุ่น

ไม่เคยมีใครมากอดแล้วรู้สึกอบอุ่นได้มากกว่านี้ มากจนแทบอยากร้องไห้
ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว
และไม่อยากจมอยู่ในวังวนความคิดโง่ ๆ ของตัวเองอีก มันเจ็บปวดและคิดอะไรไม่ออกมานาน นานจนไม่อยากเชื่อว่าวันหนึ่งจะได้ยินเรื่องที่อยากได้ยิน จากปากของใครคนหนึ่ง
ที่ไม่เคยจะพูดอะไรให้รู้สึกดีเลยสักครั้ง

ยกเว้นครั้งนี้

ที่หัวใจมันพองโต โตจนแน่นจนคับอก จนแทบจะระเบิด จนหายใจแทบไม่ทัน

"อย่าหลอกผมอีกนะ.....อย่าแกล้งผมอีกนะ ผมทนไม่ไหวแล้วถ้าพี่จะแกล้งผมอีก"

พูดไปแล้วก็รู้สึกว่าเสียงตัวเองมันทั้งสั่นทั้งเครือจนพูดแทบไม่เป็นภาษา ดีใจก็ดีใจ กลัวก็กลัว ทั้งกลัวทั้งดีใจผสมปนเปกันไป

กลัวว่า

คำพูดถัดไปของไอ้พี่เวย์จะเป็นการหัวเราะและพูดจาล้อเล่นกันอีก

แต่ก็ไม่ได้ยินคำพูดนั้น นอกจากเสียงหัวเราะเบา ๆ ที่ก้มลงมากระซิบที่ข้างหู พูดประโยคที่อยากฟังซ้ำ ๆ

"พี่ชอบเรามาก พอใจมั้ย ถ้าไม่พอใจ พี่ก็รักเรามาก คิดถึงมาก หมั่นไส้มาก โมโหด้วย เยอะ หลายความรู้สึก จะเอาแบบไหนอีก ไหนอยากฟังแบบไหน"

อะไรก็ได้

ที่ไม่ใช่บอกว่าล้อเล่น

อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ คำว่าล้อเล่น หรือคำว่ามาเล่นเกมส์กันอีก

อะไรก็ได้พี่

อะไรก็ได้

อะไรก็ได้

ขอแค่พี่อย่าบอกว่ากำลังเล่นเกมส์กับผมอยู่ กำลังเล่นกับความรู้สึกดีใจของผมอยู่ แค่นั้นเอง

TBC....

[arjinn]

โฮกกกกกกกกกกกกกกกก
ยอดเยี่ยม น่ารักมาก คำบรรยายสุดยอด

รักจริงๆ สองคนนี่
 

[Glucose]

ค่อยยังชั่วหน่อย ในที่สุด....

เอ..ดีใจเร็วไปหรือป่าวหว่า หรือว่า
สายจะฟุ้งซ่าน จนฝันไปอีก

แบบว่า ฝันซ้อนฝันอ่ะ
อะไร มันจะพลิกผันขนาดนี้

ไม่เอาๆ อย่าหลอกให้ดีใจดิ

สาย ตื่นนนนนน ตื่นดิ...
 
หวังว่า คงจะไม่ได้ฝันอยู่หรอกนะ..

[wan]

ในที่สุด ก็หลุดคำ ๆ นั้นออกมาจนได้

แล้วต่อไปสายใจกะพี่เวย์ จะสารภาพอะไรออกมาอีก

เอาเทียนกะไฟฉายมาฝาก น้องสาว  สู้ ๆ ๆ ๆ  ( กะความมืด )

[nanao]

บอกรักกันในลิฟท์เลยหรอ หุหุ

[both^^]

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
พี่เวย์น่ารักมาก
แค่อย่าบอกว่าล้อเล่นเป็นพอ

[namtaan]

พี่เวย์ชัดเจนแล้ว บอกแล้วด้วย
น้องสายอย่าได้ช้า อย่าลังเล รีบๆเลย
มากินข้าวที่คอนโดซะด้วย ไม่ต้องเขิน ไม่ต้องอาย
น้องสายสู้ๆ

บวก 1 แต้มให้หนูแนนจ้า
ขอบคุณมากนะจ๊ะ ไฟดับก้อมาต่อให้ น่ารักจริงๆเลย

[ΩPRESTOΩ]

ในที่สุดพี่เวย์ก็ลอกคราบ
แต่น้องสายดั๊นจิตตก..

น่านะน้องสาย ไหนๆพี่เวย์มันก็พูดมาซะขนาดนี้แล้ว
อย่าคิดมาก อย่ากังวล... ลุยโลด


+1 ให้คุณแนน

[runglovely3]

ชอบมากๆเลยอ่ะ  รีบมาต่ออีกน้า...

[GAZESL]

เอ่อ พี่เวย์ไปทำอะไรมา
ตรงๆ ไม่เข้าโค้งเลย
นอกจากน้องสายจะรับไม่ทันแล้ว
คนอ่านยังแอบไม่เชื่อ ฮ่าๆ
แต่หวังว่าคงจะไม่ใช้ฝันแล้วนะ

[nanalonely]

 

[Junrai_Hyper™]

ขอบคุณคร้าบบบ

[R@!nY~==~N!GhT]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ใกล้แล้ว

[nanalonely]

ตอน  บางครั้งไม่ต้องใจอ่อนบ้างก็ได้(มั้ง)   



เมื่อคุณเกิดอาการลุกลี้ลุกลนและไม่รู้จะรับมือกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ คุณจะมีวิธีปฏิบัติตัวอย่างไร

ก. พยายามเก็บอาการ
ข. พยายามเก็บอาการ
และค. พยายามเก็บอาการ
หรือไม่ก็ ง. เอาแม่งทุกข้อเลยเพราะคิดว่ามันคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว เลือกทีไรโอกาสถูกมีสูงมาก ซึ่งกูเลือก ข้อง. แน่นอน

แต่ไม่ยักกะเห็นว่าอาการมันจะดีขึ้นเลย

"วัชไม่อยู่ มันไปนอนบ้าน......เพื่อนมันมั้ง ไม่ค่อยเจอกันเหรอช่วงนี้" จะเจอได้ไงพี่ น้องพี่มันหลบหน้าผม พี่ไม่รู้บ้างหรือไง หรือพี่แกล้งทำเป็นไม่รู้
อย่ามาทำหน้าหล่อให้ตื่นเต้นไปมากกว่านี้เลย ขอร้อง

"ครับ" ฮ่า ฮ่า ทำไมวันนี้กูถึงได้เรียบร้อยขนาดนี้วะเนี่ย

"หิวมั้ย เดี๋ยวสั่งอาหารมากินแล้วกัน จะได้ไม่หิวอีก" จ่ะ เอาเลยจ่ะ จะสั่งอะไรมาก็เอาเลยจ่ะพี่ สายพร้อมที่จะกินแล้ว ตอนนี้เก็บอาการลุกลี้ลุกลนเอาไว้แทบไม่อยู่
คงต้องใช้อาหารมื้อใหญ่มาบรรเทาแล้วหล่ะ ว่างั้นมั้ยพี่ สั่งเลยเหอะ ผมหิวแล้ว จริง ๆ นะ

"เป็นอะไร หิวเหรอ ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ เฮ้ย เป็นไรถามหน่อยเป็นไรเนี่ย สาย น้องสาย เป็นไร" เปล๊า ไม่ได้เป็น จะเป็นอาร้ายยยยยยยยยย คนอย่างผม ไม่ได้เป็นไรเลย
ขอร้องได้มั้ยพี่ ยื่นหน้ามาใกล้ทำไม จะฆ่าผมเหรอพี่ เจตนาใช่มั้ย เอาให้ตายไปข้างเลยใช่มั้ย

"เป็นไรอ่ะ" ฮือ ฮือ เปล่าเป็นโว้ยยยยยยยยยยยยยย บอกว่าเปล่าเป็นเข้าใจม้ายยยยยยย

"รักพี่ป่ะ ไม่เห็นสายบอกพี่เลย" หึ หึ หึ ฮ่า ฮ่า กร๊ากกกกกกกกก อย่ามา อย่ามาทำเยี่ยงนี้กับผมขอร้อง

"ไมไม่ตอบอ่ะ ตอบหน่อย" ตอบได้ แต่อย่าเข้ามานั่งใกล้ ๆ แล้วก็ท้าวคางมองแบบนี้ และที่สำคัญอย่าขอร้องพี่ อย่าพยายามเอื้อมมือมาและอย่ามาแตะที่แก้มและอย่าาาาาาาาาา

ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย

สายใจผู้บ้าคลั่ง ถึงกับจิตหลุด ลุกขึ้นยืนพรวดพราดอย่างรวดเร็ว ตัวแข็งทื่อ และเริ่มหันซ้ายหันขวาหันรีหันขวาง หันไปรอบทิศแต่ยังไม่ถึงกับไหว้รอบทิศเหมือนภราดร
หลังจากใช้เวลากับอาการบ้าคลั่งของตัวเองสามสิบวินาที พอให้พี่เวย์หน้าโคตรหล่อตกใจเล่นและผงะเล็กน้อย

สุดท้าย การระงับอาการตามข้อ ก. ข. ค. และ ง. ที่ควรต้องใช้ก็เริ่มชักจะไม่ได้ผลขึ้นมา

"พี่....ถามอะไรอย่างนะ"

ตั้งสติได้แค่ไม่ถึงเสี้ยวและไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่ แล้วก็ลงไปนั่งอยู่ข้างคนที่กำลังทำหน้าแปลก ๆ กับอาการเพี้ยน ๆ ที่ได้เห็น
สายใจยื่นหน้าเข้าไปหาคนที่นั่งทำหน้างง และชี้นิ้วเข้าหาตัว

"ไอ้อย่างผมนี่ รักลงเหรอ ผมยังรับตัวเองไม่ค่อยได้นะ บอกตรง ๆ พี่รักผมเหรอ พี่ทำได้ไง พี่คิดดีแล้วใช่มั้ย"

ถามไปแบบจริงจัง และก็เล่นเอาคนฟังถึงกับขำจนต้องหัวเราะดังลั่นกับคำถามบ้า ๆ

นี่พูดเล่นใช่มั้ย
สายใจต้องพูดเล่นแน่ ๆ
ถามจริง ๆ นี่ไม่เคยรู้ข้อดีของตัวเองบ้างเลยเหรอ

ข้อดีเยอะแยะ ข้อเสียพอรับได้ ก็เพราะอย่างนี้ถึงได้เข้ากันได้ เพราะเรารับกันได้ อย่างที่สายรับสิ่งที่พี่เป็นได้
แบบนี้แล้ว ยังต้องถามอะไรกันอีกเนี่ย

"รักไม่ลงหรอก แต่รักไปแล้ว โง่ชะมัด แต่ก็คิดดีแล้ว แล้วสายคิดมั่งยัง"

ง่า......จ่ะ ตามนั้นเลยพี่ เอาตามที่พี่บอกเลยจ่ะ นะ รู้สึกว่า ทำไมมันรู้สึกว่าหน้าแหย ๆ มันกำลังจะกลายเป็นหน้ายิ้ม ๆ ก็ไม่รู้นะ
นั่นไงล่ะ เริ่มแล้ว ปากเริ่มฉีกแล้ว จะยิ้มไปอีกนานมั้ยกู
"พูดมากจริง มาใกล้ ๆ หน่อย"

แค่ไหนที่ว่าหน่อย หน่อยนี่แค่นี้พอเปล่า เอ้าหรือถ้าไม่พอก็ซักแค่นี้ หรือแค่นี้ แล้วก็แค่นี้ นี้ นี้ นี้ นี้ หรือแค่ไหน

"ไปนั่งซะห่าง แบบนั้นเรียกว่ามาใกล้เหรอ มานี่เลย" อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก จะลากกูทำมายยยยยยยยย นั่งไกล ๆ ก็ได้ อากาศร้อนจะตายจะลากไปใกล้ทำไมแล้วยังจะ

"พี่เวย์ ผมจะตาย พี่อย่ากอดผมเด่ะ ผมจะตายแล้วนะ ไอ้พี่เวย์ ไอ้พี่ ฮือ ฮือ" ได้แต่ร้องเอะอะไปงั้น และทำเสียงงี่เง่าได้แค่นั้น จะร้องก็ร้องไม่ออก จะทำอะไรก็ทำไม่ได้
ได้ยินแต่เสียงหัวเราะของไอ้พี่เวย์ที่หัวเราะไม่เลิก จะผลักออกก็ไม่ยอม เล่นกอดซะแน่นจนหายใจไม่ออก มือไม้จะพันกันให้วุ่นยังจะจับไว้อีกทำไม เหลือเก็บไว้ให้ผมทำมือพันกันหน่อยเหอะพี่

"กอดให้ตาย กอดให้ตาย" เอาเข้าไป กูตายจริงแน่

"ถ้าไม่อยู่เฉย ๆ จะกอดให้ตาย อยู่เฉย ๆ ก่อนเด่ะ แน่จริงอยู่เฉย ๆ " เอาปืนมายิงกันเลยดีกว่ามั้ย หรือถ้าไม่สะใจจะแทงด้วยมีดสปาต้าก็ไม่มีใครว่า ทำแบบนี้หมายความว่าไง
ตายไปแล้วของแท้ ถ้าไม่ตายจะอยู่ได้อีกหรือไง ถามหน่อยเหอะ
เฉยแล้ว หนูยอมแล้ว อย่าทำอะไรหนูเลย แค่นี้กูก็อายจะตายห่าแล้ว ทำไมพี่ทำกับสายแบบนี้

"มีเรื่องจะเล่าให้ฟังตั้งเยอะ แต่จะค่อยๆ เล่า ค้างที่นี่นะ เดี๋ยวคืนนี้จะเล่าให้ฟัง"

อย่ามามุก รู้ทัน หาเรื่องจะฟันกูล่ะเซ่ ไม่ยอมเว้ยยยยยเฮ้ย แบบนี้มันยอมกันไม่ได้

"พี่จะทำอะไรผม ไม่ค้าง ไม่เอาเว้ย" ได้ที นึกขึ้นได้ สะดุดใจกับแค่คำว่าค้าง จากสติหลุด กลับคืนมาสติดีแบบกระทันหัน รีบผลักอกคนกอดออกห่างและหน้าบู้บี้แบบทันทีทันใด

"จะทำอะไร พี่คิดอะไรของพี่ ค้างก็เสร็จเด่ะ เรื่องอะไร" ตอบแบบโง่ ๆ และก็ยิ่งได้เห็นหน้าคนหล่อหัวเราะขำยิ่งกว่าเดิม

"เออ รู้.....ก็ดีแล้วนี่ ไม่ค้างก็ได้.....ดึก ๆ ค่อยไปส่งก็ได้เหมือนกันใช่ม้ายยยยยย" ตาหลกม้ากกกกกก ตรงไหน
อย่ามามุก อย่ามามุก กูยังไม่ทันเตรียมใจ อย่ามามุกกับผมแบบนี้ขอร้อง แล้วก็อย่ามากระแซะ ขอร้อง

"พี่เวย์ไมทำงี้อ่ะ พี่เริ่มน่ารักน้อยแล้วนะพี่" เริ่มจะร้องโหยหวน และก็เริ่มเบะหน้า ทำหน้าตาให้น่าสงสารเข้าไว้ และก็เห็นว่าคนแกล้งเริ่มขำไม่ออก เข้าทางเป๊ะ
งั้นกลับก่อนแค่นี้นะจ๊ะ บ้ายบาย วันนี้สายไม่ว่างจริง ๆ ครับพี่ โอกาสหน้าค่อยเจอกันนะก๊าบบบบบบ

เตรียมชิ่งอย่างเร่งด่วน และก็แกล้งตีหน้ามึน จะเดินหนี แต่ช้าก่อน มันยังคงช้าไปสำหรับผู้ด้อยประสบการณ์อย่างสายใจ
เพราะกว่าจะรู้สึกตัวว่าพลาดไปก็ตอนที่ผู้มีประสบการณ์มากกว่าลุกขึ้นยืนเผชิญหน้าด้วย และนิ่งมองใบหน้าของสายใจแบบเต็ม ๆ ตา
มาดแบบนี้ ลักษณะแบบนี้ แบบว่ามันอ่า จริงจังอีกและ ว๊า ทำอะไรผิดหรือนี่ ไม่ได้ทำผิดใช่ม้ายยยย

ก้มหน้าก้มตา หรุบสายตาลงมองพื้น สุดท้ายอยากจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความกลุ้ม แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะพี่เวย์ไม่เห็นจะพูดอะไรเลย คำสองคำก็พูดมาหน่อยเหอะน่า

สายเครียดครับพี่น้อง

ผ่านไปอีกห้านาที ก็ยังคงเงียบ เครียดจริง ๆ ครับพี่น้อง ทำแบบนี้มันเครียด เครียดจริงนะ ไม่ได้ล้อเล่น งั้นเอาแบบนี้นะพี่ สายคิดว่า
"เอ่อ หือ" กำลังจะอ้าปากพูด แล้วไอ้ที่คิดจะพูดก็หายเกลี้ยงแบบไม่มีหลงเหลืออยู่ในสมอง

ริมฝีปากถูกแตะเข้าหาจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า กำลังยืนอึ้ง ก็พอดีกับที่สัมผัสได้ถึงฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ประคองที่ข้างแก้ม และอ้อมแขนที่รั้งเข้าไปกอดเอาไว้

ตาโต ๆ ยังคงนิ่งค้าง ลอยเคว้งคว้างเหมือนหาทิศไม่เจอว่าจะมองทางไหน

จะผละใบหน้าหนีก็ยังคงสัมผัสได้ถึงรสชาดหวานๆ ภายในปากที่ถูกรุกล้ำจากปลายลิ้นของคนที่รั้งเข้าไปหา และยังคงบดเบียดเข้าหาเหมือนแกล้งให้ยิ่งปั่นป่วนมากขึ้น

....เคลิ้ม....พี่เวย์...หือ...อย่าทำอย่างน้านนนนน เดี๋ยวมันจะเคลิ้ม เข้าใจมั้ย ว่ามันจะทำให้เคลิ้มมมมม และ.......เคลิ้มจริงๆ นะพี่

สมองไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ดวงตาหรี่ปรือปรอยลงช้า ๆ และเมื่ออีกฝ่ายผละริมฝีปากออกห่างก็พอดีกับเอนใบหน้าลงไปซบอยู่ที่ไหล่ของคนที่ทำให้เคลิ้มอย่างแรงแบบไม่ทันตั้งตัวไปซะแล้ว

ยืนหลับตานิ่ง ๆ ซบอยู่ที่ไหล่อุ่น ๆ สัมผัสถึงฝ่ามือที่แตะซ้ำ ๆ เบา ๆ ที่เส้นผมหลายครั้งแล้วก็ทำให้ต้องยืนอมยิ้ม ไม่อยากลืมตาขึ้นเลยสักนิด อะไรมันจะรู้สึกดีขนาดนั้น
หรือว่าจะฝันไป เฮ่อ มีความสุขจริงเว้ย มีความสุข

สุข

สุขอยู่ที่ไหนวะ เมื่อกี้มันอะไรวะ สุขอยู่ไหน สุขอยู่ที่

ใบหน้ายิ้ม ๆ เริ่มเปลี่ยน สมองเริ่มครุ่นคิด
ก่อนจะต้องขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย และเมื่อนึกถึงเรื่องบางเรื่องขึ้นได้ ก็ต้องรีบกลับไปยืนตัวตรงแทบไม่ทัน

ยกหลังมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากตัวเอง ขมวดคิ้วมุ่น และถึงได้รู้ว่าไม่ได้เพ้อไปคนเดียว เมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วพบว่ามีใครยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า

"พี่เวย์....เอ่อ เอ่อ....หวัด หวัด หวัด ดีพี่ สะ สะ สะบายดีม้า ม้ายยยย พี่ สะสะ สาย สะบายดี...ง่ะ"

ใบ้แดก คิดอะไรไม่ออก พูดจาเพ้อ ๆ และยิ่งรู้สึกได้ถึงอาการลุกลี้ลุกลนเพิ่มขึ้นกว่าเดิม โง่อีกแล้ว บ้าไปอีกแล้วกู ไอ้สายเอ้ย ไอ้สาย

"สวัสดีสาย พี่ก็สบายดี เดี๋ยวกินข้าวกันนะ กินข้าวแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน" อ่าครับ ครับพี่ กินข้าวกัน กินข้าว กินข้าว สายใจคนบ้า เดินตัวแข็งทื่อให้พี่เวย์เดินจูงมือเหมือนอีก็อดซิลล่าไม่มีผิด

พร้อมกับความคิดที่ยังคงวนเวียนไป ๆ มา ๆ ซ้ำซากในสมอง เกิดอะไรขึ้นอ่ะ เกิดอะไรขึ้นหว่า ง่า อ่า เอ่อ คือว่า จะ จะ จะไม่ทำอะไรต่อเหรอพี่ ไหนว่าจะทำ แล้วไม่ทำแล้วเหรอ เอ่อ แล้วไงอ่ะ แล้ว ง่า

"รอดไปได้ตลอดเลยนะเรา ทำให้ใจอ่อนตลอดเลยนะ"

พูดกันตรง ๆ ขู่กันเห็น ๆ แล้วก็เล่นเอาคนถูกขู่ถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก็แบบว่า นะพี่ อ่า ก็ไม่เถียงหรอก เรื่องจริง ไม่เถียง เถียงทำไมเถียงก็เข้าตัวเด่ะ

"พี่ก็อย่าใจอ่อนสิ" พูดไปแบบไม่ทันคิด

แล้วสิ่งที่คิดมันก็ทำให้ต้องนึกทบทวนคำพูดของตัวเอง
เฮ้ยยยยยยย พี่ พี่ คือว่านะ แบบนี้นะพี่ แบบนี้คือว่า คือว่าผมอ่ะ มีเหตุผลในการอธิบายคำพูดนี้นะ
จริง ๆ พี่ อย่าจ้องแบบนั้น แล้วก็อย่ายิ้มแบบนั้น อย่าพี่ อย่าทำอย่างที่พี่คิดขอร้อง อย่าทำผมเลยก๊าบบบบพี่

พี่เวย์ อย่า ขอร้องอย่าทำที่คิด และอย่าทำอะไรประชดประชันคำพูดของผมเลยพี่

อย่าพี่ อย่า สายไหว้ล่ะก๊าบบบบบบบบบบบบบ อย่าคิดอะไรกับคำพูดบ้าๆ ของผมเล้ยยยย ขอร้องล่ะ



TBC.....

[nanao]

555+ น้องสายงานเข้าซะแล้ว

เดี๋ยวพี่เวย์ไม่ใจอ่อนขึ้นมาละก็ หึหึ

[ΩPRESTOΩ]

น้องสายเอ๋ย..ไม่รอดแล้วละ
อิพี่เวย์จะไม่ใจอ่อนแล้วน๊า 

[Junrai_Hyper™]

งานเข้า

กรี้ดดดดดดดดดดด

[namtaan]

ขอหน่อยเหอะ
อร้ายยยยยยยยยยย  "พี่ก็อย่าใจอ่อนสิ"

น้องสายพูดไปได้ยังไงเนี่ย เปิดทางเต็มที่เลย ขนาดมึนนะนั่น
ลุ้นเลยว่าพี่เวย์จะใจแข็งขึ้นมารึป่าว ????

ขอบคุณน้องแนนมากจ้า

[HaLF333]

อย่าปล่อยให้รอดง่ายๆได้ป่ะ พี่เวย์ ลุ้นมากง่ะ...

ตอนข้าวไข่เจียวอ่านแล้ว หูยยยย ไข่เจียวหวานจ๋อยเลย...
แต่ ไม่เสียดายที่เป็นแค่ฝัน 5555+
เพราะหลังตื่นจากฝันมันเลิฟๆ กว่ากันเยอะ หุหุหุ...

ขอบคุณแนนมากค่ะ ที่เอามาลงให้อ่านกัน...
หายหน้าไปเพราะงานจมหู....
กลับมาอ่านอีกที ชื่นนนนนนนใจจัง...
+1 ขอบคุณเช่นเดิมค่ะ

^^~

[GAZESL]

อ้าว ปากน้องสาย

จะรอดมั้ยเนี้ย...

[runglovely3]

แล้วสายจะ。。。รอดมั้ยเนี้ย

[Shumi]

สายใจ.. ขุดหลุมดักตัวเอง 555+

[wan]

สงสัยต้องหาคานเสรี่ยงมาหามสายใจเข้าหอแล้วมั่ง

รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ หนูแนน + ไม่ได้เพราะ + สวัสดีกาแฟไปแล้ว  บ๋าย บาย

[R@!nY~==~N!GhT]

สายไปแล้ววววววววววววววว