หัวข้อ: เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม โดย aoikyosuke ตอนที่ 50-53(จบ) 21/03/2012

[both^^]

ดูท่าทางสายใจจะอึดอัดจนแทบจะระเบิดออกมา

 

[nanalonely]

 

[K2KARN]

ต่างคนต่างรักกัน บอกซะทีเซ่
แต่น้องสายน่ารักเฮ่อๆ พี่เวย์คงต้องใช้เวลาบอกนานอยู่ 

[nanalonely]

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวร้อน เพื่อนๆรักษาสุขภาพด้วยนะคะ


ตอน ความคิดของคนเราย่อมต่างกัน



"เฮ้ย นี่ให้นั่งรถมาด้วยเนี่ย ไม่ใช่ให้มาหลับนะ ให้มาชวนคุยไม่ใช่ให้มาหลับ"

ไม่รู้หรอกว่าให้มาชวนคุยหรือเปล่า รู้แต่ว่าง่วง จะไม่ให้ง่วงได้ไง มีแต่เรื่อง แล้วก็ปวดแต่หัว ช่วยไม่ได้นี่หว่า อยากทำให้ปวดหัวทำไม
นึกว่าอยากมาด้วยตายเลย ถ้าไม่ติดที่ว่าต้องรีบไปสอบให้ทัน ก็ไม่ได้อยากมาด้วยนักหรอก ความผิดของไอ้หนวดไม่ใช่เหรอ
ก็คราวก่อนใครกันวะ ที่โทรตามให้มาหา ทั้งที่ต้องเข้าห้องสอบ ดีแค่ไหนแล้วที่เขาให้สอบซ่อม ไม่งั้น คงมีใครได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่

แล้วทีนี้จะทำเป็นบ่น ขอนอนซักงีบไม่ได้หรือไง ใครจะไปอยากชวนคุย คุยด้วยทีไร ก็พูดจาไม่เข้าหูทุกที สู้หลับแล้วไปตื่นอีกที
เวลาที่ถึงมหาวิทยาลัยไม่ดีกว่าหรือไง มีสติ สมาธิ ดีกว่ามาชวนกันสนทนาปัญหาชีวิตกับไอ้พี่เวย์เป็นไหน ๆ
แถมได้พักผ่อนด้วย โอกาสที่จะง่วงนอนจนอยากหลับแบบนี้ไม่ใช่จะเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ คนมีแต่เรื่องเครียด ใคร ๆ เขาก็นอนไม่หลับทั้งนั้นแหละ

"จะหลับจริง ๆ หรือไง นี่ถ้ามาแล้วมาหลับแบบนี้ มาคนเดียวไม่ดีกว่าหรือไง"

อ่อ อยากมาคนเดียว แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าอยากมาคนเดียว จะได้ไม่ต้องมาด้วย
มาฟังคนพูดจาไม่เข้าหู แล้วก็ยิ่งทำให้เซ็งหนักกว่าเดิมอีก บอกตั้งแต่แรกซะก็สิ้นเรื่อง จะมาพูดตอนนี้ทำไมวะ

"โอเคพี่ จอดให้ผมลงป้ายหน้าก็ได้ เดี๋ยวผมนั่งรถต่อไปเอง"

จากง่วงนอนกลายเป็นอยากเตะคน ปรือตาตื่นขึ้นและเปลี่ยนท่านั่งจากใช้หัวพิงไปที่ข้างกระจกหน้าต่างรถ
มาเป็นนั่งกอดอกและมองหาป้ายรถเมล์แทน

บอกอะไรมากไม่ได้ รู้แค่ว่าขี้เกียจจะพูด แต่ถึงพูดได้ ก็บอกได้คำเดียว ว่าเซ็งโคตร

"ไหน ไม่เห็นมีป้ายเลย เขาไม่ให้จอดหรอกป้ายรถเมล์ก็ไม่มี มีแต่ป้ายโฆษณา จะให้จอดหน้าป้ายโฆษณามั้ย"

เฮ่อ กูหนอกู นอกจากเซ็งแล้วมีอะไรอีกวะ เบื่อด้วย มีเบื่อเพิ่มมาด้วยอีกอย่าง เออมีเบื่อเพิ่มมาเป็นของแถมด้วยนี่เอง

"แล้วแต่พี่เหอะ อยากจะทำอะไรก็ทำเหอะ"

ก็แล้วจะให้ทำอะไรได้ นอกจากปล่อยไปตามยถากรรม และแผ่เมตตาให้กับไอ้บ้าหน้าหนวดที่มันหันมายิ้มที่มุมปาก แล้วก็ทำหน้าเหมือนกับว่าสนุกเหลือเกิน
ที่ได้พูดจาให้คนที่อยู่ข้าง ๆ ประสาทแดกตามไปด้วย

เอาเห้อออออออออออออ ถ้าคิดว่าที่ทำอยู่มันดีแล้วก็เอาเลย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถ้าไม่คิดถึงความมั่นคงของชาติบ้านเมือง
ไม่คิดถึงจิตใจของคนที่กำลังจะไปเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศชาติก็เอาเหอะ

"โหยยยยยย แค่นี้ทำเป็น...แกล้งแค่นี้ทำเป็นงอน ได้ ๆ ไม่เล่นแล้วนอนไปเหอะ เดี๋ยวถึงมหาวิทยาลัยแล้วจะปลุก
รถยิ่งติด ๆ อยู่ ปรับเบาะหน่อยแล้วกันจะได้นอนดี ๆ หลบซิ ปรับตรงนี้ก็คงพอนอนได้แล้ว"
หือ.....

ไอ้หนวดนี่มันทำอะไรของมัน
อยู่ดี ๆ ก็ขยับเข้ามาใกล้ และเอื้อมมือเข้ามาช่วยปรับพนักเก้าอี้ให้ โน้มหน้าเข้ามาหาจนใบหน้าห่างกันแค่คืบ
จะทำเป็นไม่รู้สึกอะไรเลยก็คงไม่ได้ รีบเบี่ยงหน้าหลบ แล้วก็พยายามทำให้เป็นปกติ
ทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติดีทั้งที่ในใจกำลังเต้นระทึก และคิดว่าตัวเองคงกำลังบ้าที่มารู้สึกขัดเขินกับเรื่องไร้สาระแบบนี้

คนที่ใจดีแบบผิดปกติ กลับไปอยู่ที่เดิมแล้ว และหัวเราะน้อย ๆ ที่มุมปาก หัวเราะไม่พอ ยังอุตส่าห์เอื้อมมือมาแตะ ๆ ที่หน้าผากสองสามที
แตะแล้วก็เอามาทาบที่หน้าผากตัวเอง แล้วก็ทำหน้ายุ่ง พูดจาอะไรวะ ฟังไม่เห็นรู้เรื่อง ฟังไปฟังมายิ่งไม่เห็นจะเข้าใจเลย

"โดนฝนไป...ตัวไม่ร้อนนะ หน้าซีด ๆ จะไม่สบายหรือเปล่า....ตัวก็ไม่ร้อนนี่...งั้นนอนไปเลย เลิกทำหน้าแบบนั้นซะที รีบ ๆ นอนเลยไป"

อะไรของมัน ท่าจะบ้า เมื่อกี้มันยังบ้า แต่ว่าตอนนี้มันเริ่มดี อะไรวะ กูงง ตามไม่ทันนะเว้ยเฮ้ย

"หรี่แอร์ด้วยพี่ หนาวจะตายชัก แบบนี้จะนอนหลับได้ยังไง หนาวจะตาย"

พูดไปแล้วแบบอยากลองเชิง ไม่ใช่จะเกรงใจนักหนา แต่แค่อยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำยังไงต่อไป
แกล้งหลับตาแต่แอบหรี่ตามองคนที่หันไปสนใจกับการมองถนน

อยากรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ อยากรู้ว่าจะทำยังไงต่อไป แล้วก็ได้เห็นว่าสิ่งที่บอกออกไปเป็นผล

แอร์ถูกหรี่ความเย็นลง

พร้อมกับที่คนหรี่แอร์ หันกลับมามองอีกครั้งและเอื้อมมือมาแตะเบา ๆ ที่เส้นผม
ไม่ได้ชอบเลยสักนิด แต่แปลกใจตัวเองที่ไม่ได้ปัดมืออีกฝ่ายออกไป

ปล่อยให้เป็นอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ว่า.....แค่....

ทั้งที่ไม่เคยคิดว่าจะรู้สึกดี แต่ความอบอุ่นของฝ่ามือที่สัมผัสเบา ๆ หลายครั้ง ก็ทำให้ต้องขมวดคิ้ว และนิ่งเงียบ

ได้แต่นั่งกอดอกและเอนหลังลงนอน ทั้งที่ยังมีฝ่ามือของใครคนหนึ่งแตะเบา ๆ ที่เส้นผมอีกสองสามครั้ง
ไม่ใช่แตะ แต่เป็นลูบ ลูบเบา ๆ แตะเบา ๆ ถ้าจะบอกว่าเคลิ้มจนอยากจะหลับไปทั้งอย่างนั้นก็คงไม่แปลก

แต่ไอ้แบบนี้ นึกแล้วเหมือนเมื่อคืนที่ลูบหัวอีก็อด ลูบหัวมันแบบเซ็ง ๆ แบบเวทนา แล้วที่ไอ้หนวดทำเนี่ย
มันเหมือน...........ทำแบบนี้มันเหมือนลูบหัวเหมือนเล่นกับหมา

กูไม่ใช่อีก็อดนะเว้ย ถึงได้มาลูบผมเล่นแบบนี้ เห็นกูเป็นหมาหรือไงวะ แม่ง

"ผมไม่ใช่หมา พี่นึกว่าพี่เล่นกับหมาอยู่หรือไง"

ด่าออกไปแบบตรง ๆ และรู้สึกว่าตัวเองเริ่มหงุดหงิดไม่พอใจ กับเรื่องที่ไม่ควรเอามาเป็นเรื่อง

นึกสะใจเล็ก ๆ ที่เห็นอีกฝ่ายชะงักมือไป แต่นอกจากนั้น กลับรู้สึกว่าไม่ควรพูดจาไม่ดีออกไปเลย

แต่ก็ไม่ควรจะคิดอะไรแบบนั้น............ที่ควรคิดคือ....แหม้ แบบนี้มันสะใจกูจริงโว้ยยยยย

"เปล่า.....ก็แค่คิดว่า.....อืม"

คิดว่า คิดว่าอะไร บอกว่าคิดว่า......แล้วก็ดึงมือกลับ ดึงมือกลับทันที แล้วก็หันไปสนใจกับการขับรถต่อ แบบนี้หมายความว่าไง
ไอ้ที่ว่า อืมมม เนี่ย มันแปลว่าอะไร หมายความว่าไง หมายความว่าไงกันวะ

ชอบมาทำให้อยากรู้อยากเห็นแล้วก็เงียบแบบนี้ คนรอคำตอบมันหงุดหงิดนะเว้ยเฮ้ยยยย

"อืม อะไรพี่ อืมนี่มันอะไร แล้วไอ้คิดว่านี่มันคิดว่าอะไร พูดไม่เคลียร์ พี่คิดอะไรของพี่"

พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ แต่ไม่ได้ทำเสียงดังโวยวาย เพราะอ่อนล้าเกินกว่าจะทำท่าทางฮึดฮัดโมโหได้
ทำได้แค่หรี่ตาแล้วก็พูดออกมาเสียงเบา จนแทบจะกลายเป็นกระซิบ ทั้งที่ทุกครั้งอาจจะทำเป็นโมโหโวยวาย
แต่ในเวลานี้ ความง่วงงุนกำลังเข้าครอบงำ จนไม่อยากจะทะเลาะกับอีกฝ่ายให้มากไปกว่านี้ แต่ก็ยังอยากรู้อยากเห็นสิ่งที่ควรจะได้ฟังให้ชัดเจน ก่อนหลับตาลง

คาใจแบบนี้ ถึงหลับ เดี๋ยวก็ฝันถึงแล้วก็เก็บไปคิดต่ออยู่ดี แต่ก็....ไม่รู้จะรู้ไปทำไม รู้แล้วก็ไม่เห็นจะทำข้อสอบได้คะแนนดีขึ้นนี่หว่า แล้วจะอยากรู้ไปทำไม ไม่อยากรู้ดีกว่ามั้ง

"บอกแล้ว นอนไปเลยนะ ห้ามถามอีก"

เออ กูก็ไม่อยากจะถามนักหรอก แค่มันคาใจแค่นั้นแหละ อยากจะบอกก็บอก ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอกหรอก ขี้เกียจจะรู้แล้ว ง่วง ตื่นมาก็ลืมอยู่ดี

"เออ รีบ ๆ บอกเหอะ ผมขี้เกียจพูดแล้วตอนนี้"

ไม่ได้รอฟังคำตอบแล้ว แต่พูดไปเหมือนคนละเมอ ตาหลับแล้วจริงๆ พร้อมๆ กับที่สมองก็หลับลงตามไปด้วย
ไม่สนและไม่อยากรู้ว่าเวนิชพูดอะไรอีกแล้ว รู้แค่ว่า อากาศช่างเย็นสบาย และง่วงงุนจนไม่สามารถฝืนร่างกายต่อไปได้อีก

"จะบอกว่า สายหน้าตาเหมือนหมาชิสุ ชิสุกับพุดเดิ้ลนี่มันคนละพันธ์กันเลยนี่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

คนพูดหัวเราะอยู่คนเดียว รู้สึกสนุกจนทำให้หัวเราะ และรู้แน่ว่าสายใจต้องพูดตอกกลับมาจนไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ
รอฟังคำตอบ แล้วก็ได้หัวเราะอยู่เป็นนาน

แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อไม่มีเสียงพูดใด ๆ ตอบกลับมาจากคู่สนทนา นอกจากความเงียบ จนต้องหันกลับไปมองคนที่นอนกอดอก หลับตานิ่ง อยู่ข้าง ๆ อีกครั้ง

ทั้งที่ต้องตั้งสมาธิอยู่กับการขับรถ และไม่ควรคิดถึงเรื่องอื่น เพราะมีสิ่งสำคัญที่ต้องทำต่อจากนี้

แต่ก็ยังเผลอมองใบหน้ายามหลับที่นิ่งสงบของสายใจซ้ำ ๆ ไปแบบนั้นอีกหลายครั้ง

อยากจะนั่งมองแบบนี้ไปเรื่อย ๆ แต่ก็ทำได้แค่เหลือบสายตากลับมามองบ้างเป็นบางครั้งเมื่อมีโอกาส

ขมวดคิ้วมุ่นและถอนหายใจยาวเหยียด เมื่อรู้สึกว่าหลายครั้งที่ความเป็นตัวของตัวเองลดลงเรื่อยๆ
ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกันแบบนี้

ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการพูดจาบ้าบอใส่กัน

ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการที่หยอกล้อกันบ้าง และจริงจังในบางครั้ง
ไม่เคยมีอะไรเกินเลย แต่กลับรู้สึกสนิทสนมและผ่อนคลาย รู้สึกสบายใจและรู้สึกเป็นสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน
เหนือกว่านั้น ความสับสนว้าวุ่นภายในใจจากเรื่องภายนอก ลดลงไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทุกครั้งที่ได้พูดคุยกันบ้างแบบนี้

เหตุผลคืออะไร ถึงวันนี้ก็ยังคิดไม่ออก

รู้แค่ว่า คนบางคน เกิดมาเพื่อทำให้คนที่อยู่ข้างๆ อีกคนมีความสุข ได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เวนิชอมยิ้มบาง ๆ

แล้วก็หวลไป คิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ ที่สายใจเองก็คงไม่ทางได้รู้

"คุณดูเปลี่ยนไปนะคะ ดูมีชีวิตชีวามากกว่าตอนที่เราอยู่ด้วยกันอีก ฉันดีใจที่คุณเป็นแบบนี้ แล้วเรา...ยังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย"

ขอคบหากับสายใจไปแล้ว

และดูเหมือนว่า จะไม่มีทีท่าอะไรตอบกลับมาจากสายใจเลยสักนิดด้วยซ้ำ ที่จริงรู้สึกช็อคที่เอเลน่ากลับมาพูดด้วยแบบนี้
หัวใจเต้นระทึก และรู้สึกว่าวันเวลาเก่า ๆ กำลังจะย้อนกลับมาอีก

ช่วงเวลาที่มีความสุข ช่วงเวลาที่ได้พบกันในครั้งแรก และช่วงเวลาที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

แล้วในฉับพลันที่คิดจะตอบอะไรออกไป ภาพใบหน้าของใครคนหนึ่งซึ่งกำลังทำท่าทางหงุดหงิดโมโหก็โผล่แทรกเข้ามา

มาเร็วแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

แต่ก็ทำให้หัวใจที่เกือบจะพองโต เปลี่ยนเป็นเต้นแรงได้

ไม่ใช่เพราะคำพูดของเอเลน่า แต่เป็นคำพูดบ้า ๆ ของสายใจ ที่ทำให้ต้องคิดทบทวนบางสิ่งบางอย่างที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้

"ได้ไง นี่มันถูกก็จริง แต่มันดีหรือเปล่า สารอาหารก็ไม่ครบ อีก็อดมันก็โง่หนักกว่าเก่าดิ เอาอันนี้ ยี่ห้อประจำ แพงหน่อยแต่อาจแก้โรคหมาโง่ได้"

ก็แค่คำพูดบ้าบอ แต่ความรู้สึกวันนั้นที่ได้รับรู้ คนบางคนคำพูดไปคนละทางกับการกระทำ
ไม่ได้พูดว่าห่วงใย ทำทุกอย่างด้วยท่าทางไม่พอใจด้วยซ้ำ แต่มันแฝงไปด้วยความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยอย่างชัดเจน

ทั้งที่ไม่เคยพูด แต่แค่หมาตัวเล็ก ๆ สายใจยังใส่ใจได้ถึงขนาดนี้

เวลานั้นไม่ได้คิดอะไร แต่หลังจากนั้นไม่นานถึงได้รู้สึกว่าตัวเองอิจฉาแม้กระทั่งหมา จนบางครั้งเผลอทำนิสัยเด็ก ๆ ออกมาด้วยการแกล้งหมาที่สายใจเลี้ยงเอาไว้

ที่ขอคบด้วย พี่จริงจังนะแต่สายใจเข้าใจที่พี่พูดหรือเปล่า ทำไมถึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยระหว่างเรา
สำหรับสายแล้ว การคงอยู่ของพี่ มันมีประโยชน์กับสายบ้างหรือเปล่า หรือว่าไม่มีความรู้สึกอะไรเลยสักนิดนอกจาก ความรู้สึกแย่ ๆ ที่เกิดขึ้น

ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำดีด้วย แต่ทำดีด้วยทั้งที่ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด แบบนั้น ทำไปแล้ว จะมีประโยชน์อะไร
แค่อยากให้เห็นถึงตัวตนที่แท้จริง อยากให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่แท้จริง ไม่ใช่การหลอกลวงเสแสร้งจนทำให้รู้สึกกดดันทั้งสองฝ่าย

แล้ว............สิ่งที่ทำอยู่ในเวลานี้มันดีแน่แล้วหรือไง
แม้แต่ตัวเองยังหาคำตอบไม่ได้.....ได้แต่คิดและหันกลับไปมองคนที่ยังหลับใหลอย่างมีความสุขอีกครั้ง และหลาย ๆ ครั้ง

"เจสซี่ ไอควรทำยังไงดี ช่วยบอกคำตอบด้วยเถอะ ช่วยบอกสิ่งที่ไอควรทำต่อไปจากนี้ที"




TBC....

[K2KARN]

+1 ค่ะ ขอบคุณที่มาลงให้อ่านกัน ;'))



พี่เวย์เอ๊ยยยยย ไม่ต้องถามถึงเจสซี่แล้ว
ทำยังไงก็บอกน้องสายไปเลยว่าพี่เวย์รักน้องสายนะจ้ะ    

[namtaan]

พี่เวย์เริ่มคิดหนัก น้องสายไม่ตอบอะไรสักที
ก้อเล่นแกล้งเค้าไว้มากนินา ก้อบอกน้องสายไปตรงๆเลยว่าพี่เวย์ีิคิดแค่ไหน
กั๊กกันอยู่ยังงี้เพื่ออะไรหนอ
บวก 1 ให้หนูแนนเช่นเคย ขอบคุณจ้า

[wan]

^^
^^
^^
ขอสักสามจึก เฮ้อ....สบายใจจังเช้านี้ได้จิ้มพี่น้ำตาล สงกรานต์ไปเที่ยวไหนมาครับ

กลับมาเรื่องดีกว่า ตกลงพี่เวย์มันจะเล่นเอาเถิดอีกนานไหมน้า น้องสายก็พอกัน

มาลุ้นต่อดีกว่า อย่าช้านะน้องสาว +1 ให้อีกนะ

[ΩPRESTOΩ]

ก็คุณพี่อ่ะ
พูดเล่น..
พูดจริง..
ก็ไม่รู้... น้องสายมันก็สับสนอ่ะดิ

พูดกันตรงๆแมนๆไปเลยพี่!
อย่ามามัวสับขาหลอกไปมาอยู่อย่างนี้ ๕๕๕

[kunkai]

:กอด1:พี่แนนนี่
 :pig4:ค้าบ
ขยันตามเคยพี่สาวเรา

[both^^]

ทำแบบนี้สายใจมันก้อสับสนอ่ะเด้

[Ekk_J]

ไอ่คุณพี่เวย์ ไปโกนหนวดทำหล่อ ขอน้องสายแต่งงานไปเลย

แค่นี้เองทำไม่ได้รึ 

[nanao]

พี่เวย์หนักแน่นเข้าไว้นะครับ
น้องสายยังรออยู่ ^^

[Glucose]

แวะมาเป็นกำลังใจให้ทั้งสายใจ และเวนิช ด้วยค้าบ

 
 

[GAZESL]

พี่เวย์ขอคบน้องสายแล้ว ห้ามเปลี่ยนใจนะ

น้องสายก็รีบตอบรับพี่เวย์เร็ว

ใกล้แล้วอ่ะ ลุ้นๆ

แต่ดูเหมือนจะสับสนกันทั้งคู่

[DEMON3132]

+1 ให้น้องแนนนะคะ รอลุ้นทั้งเวย์ทั้งสายว่าเมื่อไหร่จะมีหวานแบบปกติเหมือนคู่อื่นบ้าง
แต่ถ้าปกติแบบคู่อื่นก็ไม่ใช่เวย์กับสายใช่มะ ต้องแบบไม่ปกติถึงจะใช่ จะรอลุ้นตอนต่อไปนะคะ
 

[jaideejung007]

ส่งกำลังใจไปให้ที่บ้าน รอรับที่หน้าประตูนะครับ
และมาฝากตัวอ่านด้วยคนครับ

ฝากด้วยนะครับ

โจ้คับ

[nil]

เข้ามาแอบดู...มายัง

ยังมะมา ผิดหวังออกไป

แง๊งงงงงงงงง

[Shumi]

เดี๋ยวเจสซี่จะมาให้คำตอบ

[chobi]

รู้สึกว่าตอนนี้ดูอบอุ่นดีเนาะ

มีความอบอุ่นผสมกับความสับสนนิดหน่อย

[nanalonely]

กลับมาแล้วคะ ขอโทนะคะที่ปล่อยให้รอกันนาน นานไปไหมเนี่ย? เลยกำหนดอัพมาแค่หนึ่งวัน แนนชดเชยอัพให้สองเรื่องเลยนะคะ เรื่อง เพราะรัก(แน่เหรอ)...ครับผม และ รวมเรื่องสั้นฯ
ตอนนี้อากาศสุดแสนจะแปรเปลี่ยน ที่แนนไปเจอมา กลางวันร้อนมากกก กลางคืนหนาว อึ๋ยยย แนนหอบเอาสังขารเดี้ยงๆกลับมาเลย ว่าจะตะลอนต่อ แต่ไม่ไหวแล้ว ยังไงเพื่อนๆก็เทคแคร์ตัวเองกํนด้วยนะคะ เดี๋ยวจะเดี้ยงแบบแนน


ตอน ก็ไม่เข้าใจ...มีอะไรมั้ย



กูละเซ็ง...........เซ็งโว้ยยยยยยยย เซ็ง เซ็ง เซ็ง เซ็ง จะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยเนี่ยนอกจากคำว่าเซ็ง เบื่อ จน เครียด เดี๋ยวจะกินเหล้าให้ดู
หรือว่าถ้ากินเหล้าแล้วจะจนลง งั้น จน เครียด ทำอะไรต่อดีวะ คิดไม่ออก จะทำอะไรดีเว้ยยยยยยยย

สายใจนั่งกระดิกขาอยู่บนเก้าอี้ม้าหินอ่อนหน้าคณะ โดยปราศจากเพื่อนพ้องน้องพี่ใด ๆ ทั้งสิ้น เนื่องจากปัจจุบันเพื่อนที่คบหาได้หายไปกันหลายคนแล้ว
มองคนเดินผ่านไปผ่านมาแล้วก็ผ่านมาผ่านไป มองไปอีกยี่สิบแปดตลบแล้วก็เลยต้องหันหน้าเข้าหาแก้วน้ำดื่มที่ดูดซะเกลี้ยงไม่มีน้ำ มีแต่เสียง ซู้ดดดด
และน้ำแข็งเกือบเต็มแก้ว

อ้าว.....น้ำมีนิดเดียว ที่เหลือก็เป็นน้ำแข็ง โอยยยยยยย นี่กูต้องนั่งรอให้น้ำแข็งละลายเพื่อให้ได้กินน้ำเหรอวะเนี่ย เวรกรรม กรรมเวรแท้หนอ ชีวิตอะไรมันจะรันทดขนาดนี้

"รอด้วย จะไปรับ"

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณแปดโมงเช้า เป็นเสียงจากไอ้พี่เวย์หน้าหนวด ที่อยู่ ๆ ก็หันหน้ามาสั่งแบบประโยคเดียวแล้วรีบขับรถชิ่งไปเฉยเลย
อุตส่าห์ใจดีมาส่งถึงที่หน้ามหาวิทยาลัยแล้วก็ไม่พูดไม่จาอะไรมาก แค่กวนประสาทให้เกือบบ้า แล้วก็หาเรื่องให้ปวดหัวกันต่อไป

ก่อนจะลงจากรถยังมีการบังคับขู่เข็ญจะจับข้อมือให้ได้ จับอยู่นั่น ไม่ให้จับก็ยังจะจับ แล้วก็ทำหน้าตาประหลาดอยู่คนเดียว

ไอ้พี่เวรเป็นนิจนี่มันยังไง มันอะไรของมัน มันท่าจะบ้าแน่ ๆ มือก็มีแล้วทำไมไม่จับ ดันจะอยากจับข้อมือ เอ้อ คนเรารึก็กำลังลุ้น

มือก็มี.........ทำไมไม่จับว๊า.....อ่า ไอ้บ้าสาย แหง่ว บ้าไปแล้วเว้ย เหอ เหอ เหอ กูเป็นบ้าเพราะน้ำแก้วเดียวไปแล้วเหวยยยย เหอ เหอ เหอ เฮ้อออออ

ใช้หลอดคนไปคนมาในแก้วที่มีแต่น้ำแข็ง คนไปซ้าย ๆ ไปซ้ายแล้วก็ไปขวา ๆ แล้วก็นึกเอง คิดเอง สุดท้ายได้แต่อมยิ้มเองเหมือนคนบ้า
นึกขึ้นได้ว่ากำลังจะบ้าเพราะเรื่องบ้า ๆ ก็เลยต้องปรับสีหน้าให้เป็นปกติ มองซ้ายมองขวาไปมาเพราะกลัวใครเห็น ว่ากำลังทำหน้าตาบ้าบออยู่คนเดียว

กูแม่งก็บ้า คิดเอง เขินเอง ไม่ไหวแล้วเว้ยยยยย แต่มันก็จริงนี่

มือก็มี ทำไมไม่จับ จับมือก็ไม่ว่าหรอก แต่จะให้ทำเป็นเฉย ๆ มันก็กระไรอยู่ ทำโวยวายไปงั้นแหละ ก็.....มัน...จะแปลกตรงไหนวะ

ยอมให้คนเดียวนั่นแหละ
ทำไมถึงเป็นแบบนั้น

ยอมอ่อนข้อให้ตั้งเยอะแยะมากมาย
แล้วไอ้หนวดมันจะรู้มั้ย

คบกันเนี่ย พูดเล่นหรือเปล่า ทำไมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เช้ามาก็โดนด่าเหมือนเดิม ไม่เห็นพูดด้วยดี ๆ เลย
ทำไมไม่พูดกับกูดี ๆ มั่ง แค่พูดเหมือนคนทั่วไปเขาพูดกันเนี่ย จะให้เริ่มก่อน......ใครจะกล้า เดี๋ยวก็โดนหาว่าเป็นบ้าอีก

แค่นั้นไม่พอนอกจากจะหาว่าเป็นบ้าแล้วก็คงจะโดนพูดอะไรแปลก ๆ ใส่อีกแน่ ๆ

มันล้อกันเล่นหรือเปล่าวะ เรื่องนั้น......

คิดไปก็ได้แต่กลุ้ม กลุ้มไปคนเดียว ก็เลยต้องทำหน้าบู้บี้แล้วก็นั่งเหม่อ ใช้หลอดคนน้ำแข็งในแก้วไปมาอีกหลายตลบ

พร้อมกับที่หมดอารมณ์เศร้า เหงา ซึ้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเวลานี้ ท้องกำลังร้องโครกครากเพราะความหิว

"โอยยยยย หิวข้าว....ป่านนี้แล้วเหรอวะเนี่ย...เมื่อไหร่จะมารับซะที หิวข้าวจะตายห่าแล้วนะโว้ยยยยย"

บ่นไปแล้วก็ได้แต่ยกมือขึ้นลูบท้องไปมา หิวจะตายอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทนหิวขนาดนี้ด้วย ไปหาข้าวกินซะก็สิ้นเรื่อง
แต่สายใจกลับทำเรื่องโง่ ๆ ด้วยการนั่งมองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ รอว่าเมื่อไหร่โทรศัพท์จะดังขึ้นซะที

"กี่โมงแล้ววะ อีกสิบนาที โห ต้องรออีกสิบนาทีเหรอ....โอยยยยย หิว นี่มันจะหกโมงครึ่งแล้วนะ เมื่อไหร่จะเปิดเครื่องซักทีวะ ประชุมบ้าบอห่าเหวอะไรนักหนา
ถ้ามาไม่ได้ก็รีบ ๆ โทรมาบอกสิ จะได้ไปหาอะไรกินเอง"

สายใจกำลังเป็นบ้า ที่เอาแต่นั่งจ้องโทรศัพท์ จ้องไปจ้องมายังมีอาการหูแว่วคิดไปเองว่าโทรศัพท์สั่น และเหมือนมีเสียงเรียกเข้า
แต่เมื่อหยิบมาดูก็ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้น.......
หกโมงครึ่ง หกโมงครึ่ง อีกสามนาที สามนาที

นั่งลุ้นเหมือนลุ้นเลขท้ายสามตัว แล้วก็สมใจนึกเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นในสิบวินาทีสุดท้าย เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...

"เออ ไอ้สายเหรอ อยู่ไหนแล้ว ขากลับซื้อบะหมี่เกี๊ยวหน้าปากซอยให้ด้วย ถ้าไม่มีเอาเย็นตาโฟร์ก็ได้ ตังค์ออกไปก่อนนะแค่นี้นะ"

อ่า.....

พี่สาวกู.....

เห็นน้องมันเป็น...ขี้ข้า

มีน้องเอาไว้เลี้ยงหมาที่ซื้อมาแล้วไม่ยอมเลี้ยง
มีน้องเอาไว้ซื้อของกินของใช้และคอยประเคนให้จนถึงที่
มีน้องเอาไว้ใช้ทำรายงาน

มีเอาไว้ใช้.....ฯลฯ

เป็นพระคุณจริงๆ เลย ชาติหน้าฉันท์ใด ขออย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย สาธุ แค่นี้ก็เป็นขี้ข้ามันแบบสมบูรณ์แบบแล้ว
สงสัยชาติก่อนไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้วะ ชาตินี้ถึงได้เจอแต่คนคอยโขกสับ

ที่สำคัญหิ้วบะหมี่เข้าบ้าน มันจะเบี้ยวไม่ยอมจ่ายเงินนี่สิ กูล่ะเซ็งหนักกว่าทุกวันจริงๆ

กำลังนั่งคิดอย่างอ้างว้างเดียวดายกับชีวิตรันทดของตัวเอง ไม่ได้คิดมากอย่างที่ปากพูด แต่กำลังหัวเราะเล็ก ๆ กับเรื่องที่พี่สาวตัวเองขอให้ช่วยทำให้

รอไปเหอะ วันนี้กลับช้า กว่าจะได้กินบะหมี่หิวตายแน่เหมือนกันแหละ หากินเอาเองสิวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

หัวเราะอยู่คนเดียว แล้วก็ต้องรีบรับโทรศัพท์อีกสายที่โทรเข้า

เห็นหมายเลขแล้วแทบลืมหายใจ ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรมากมาย รู้แต่ว่า มือไม้สั่น และรีบกระแอม เก็กเสียงหล่อ กรอกเสียงไปตามสาย กำลังจะ ฮาโหล แต่มีเสียงหนึ่งสวนขึ้นมา
ตกใจจนแทบตกเก้าอี้ แต่ก็ตั้งใจฟังอย่างเต็มที่

"เออ วันนี้ไปไม่ได้นะ วันหลังแล้วกัน......" 

หา ยังไม่ทันทักทายยังไม่ทันพูดอะไรเลยนะ เอางี้เลยเหรอ กดรับปุ๊บมันพูดอย่างนี้ใส่เลยเหรอ
รอเป็นชาติเพื่อฟังประโยคนี้เหรอ

ไม่ใช่ประโยคนี้นะ รอให้พูดว่า ตอนนี้มาถึงหน้ามหาวิทยาลัยแล้วให้เดินออกไปหา ด่วน
อันนี้นะเอาประโยคนี้ ไม่ใช่ไม่ว่าง เอาไว้วันหลัง กูหิวข้าวนะโว้ยยยยยยย แล้วต้องมาเจอแบบนี้เหรอ

โมโหหิวมันเป็นยังไง ตอนนี้สายใจกำลังเป็นอยู่ หิวจนมือสั่น หรือโมโหจนมือสั่นไม่รู้ รู้แต่ว่าพูดไม่ออก ต้องตั้งสติอยู่นานถึงเรียบเรียงสติตอบกลับไปได้

"โทรมาทำไม ผมนัดเหมียวไว้ ผมไม่อยากให้เหมียวเข้าใจผิดนะพี่ เวลาอยู่กับเหมียว พี่จะให้ผมคิดเรื่องของพี่หรือไง"

แล้วก็เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังกำมือแน่น พยายามทำน้ำเสียงให้ปกติเข้าไว้ ทั้งที่รู้สึกเหมือนตัวเองคงจิตตกอาการหนัก พูดบ้าบออะไรไปแล้วไม่รู้
รู้แค่ว่า พูดไปแล้วอยากตบกบาลตัวเองสองสามฉาด แต่ก็ทำได้แค่ขบริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรออกมาอีกเลย

"งั้นเหรอ....เข้าใจแล้ว...งั้นแค่นี้นะ"

ไม่มีเสียงใด ๆ ตอบกลับมานอกจากปลายสายวางสายไปแล้ว ส่วนสายใจกำลังนั่งเอ๋อ อยู่คนเดียว
อ่า

รอมาเป็นชาติ เพื่อจะคุยกันสองประโยค

โคตรคุ้มเลย แบบนี้ต้องเลือกโปรโมชั่นโทรสั้น สุดคุ้มสินะ

เป็นอย่างนี้นี่เอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า

บะหมี่เกี๊ยวสินะ ถ้าไม่มีบะหมี่เกี๊ยว เอาเย็นตาโฟร์ก็ได้ ตอนนี้ก็หกโมงครึ่ง นั่งรถไปลงหน้าปากซอย แล้วก็ซื้อบะหมี่เกี๊ยว
สามห่อก็คงพอ แล้วก็แวะซื้อปลากระป๋องสองกระป๋อง เอาไปขยำข้าวให้อีก็อดกิน เพราะอาหารเม็ดคงหมดแล้ว

มีรายงานอีกเล่มยังไม่ได้ทำ ต้องรีบกลับไปทำ

อะไรอีกว๊า นึกไม่ออก มีอะไรต้องทำอีกวะ อ่อ เล่นเกมส์ค้างไว้ ต้องไปเล่นต่อ ยังเล่นไปไม่ถึงไหนเลย

โห นี่ยุ่งน่าดูเลยนะเนี่ย สงสัยจะไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นแล้ว ยุ่งน่าดูเลยเว้ยเฮ้ย ช่วงนี้ชีวิตยุ่ง ๆ พิกลเลยเว้ย เหอ เหอ เหอ
ทำไมมันถึงได้ยุ่งขนาดนี้วะ ฮะ ไม่อยากจะเชื่อเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ฮือ ฮือ

เวลา 18.30 น. ชายหนุ่มแต่งกายเกือบเรียบร้อย แววตาเศร้าสร้อย เดินเสียศูนย์ถือแก้วน้ำที่ยังคงมีแต่หลอดและน้ำแข็งเอาไว้ในมือ จุดมุ่งหมายเพื่อรอให้น้ำแข็งละลายจะได้มีน้ำกิน

ในสมองมีเรื่องให้คิดมากมาย ท้องร้องโครกคราก ตามมาด้วยอาการหิว จนมือสั่น

สนใจกูบ้างมั้ย ว่านั่งรอมาตั้งแต่เลิกเรียนตอนสี่โมงเย็น
สนใจกูบ้างมั้ย ว่าหิวข้าว แต่ทนหิวเพื่อไปกินข้าวด้วยกัน
สนใจกูบ้างมั้ย ว่า........รอมากี่ชั่งโมงแล้ว

ถามจริงๆ เคยคิดจะสนใจเรื่องของกูบ้างมั้ยหา

มาไม่ได้แล้วเสือกนัดทำไมวะ บังคับให้รับปากแล้วก็ไม่ยอมมา ไอ้ทางนี้ก็รอไปอย่างกับคนบ้า เข้าใจบ้างมั้ย ว่ากูกำลังจะเป็นบ้าแล้ว

สายใจเสียจริตเดินโต๋เต๋ หลงทิศ และมาโผล่ที่ป้ายรถเมล์ ยืนทำหน้ามึนชีวิต แล้วถึงเพิ่งคิดได้ว่าเวลานี้ตัวเองอยากร้องไห้ แต่ร้องไม่ออก

รู้สึกเหมือนโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นอีกหลายครั้ง แต่ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะรับ
แค่นี้ก็แย่พอแล้ว ใครก็ตามอย่าเพิ่งมานึกถึงสายตอนนี้เลยนะครับ สายไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครแล้ว คุยไปก็คงคุยไม่รู้เรื่อง เพราะข้อมูลในหัวสายกำลังเออเร่อ

ในขณะที่กำลังเบื่อหน่ายถึงขีดสุด

คนที่กระหน่ำกดโทรศัพท์โทรออกอยู่อีกที่ ก็มีสภาพไม่ต่างกัน

"พักได้แค่ห้านาทีนะ เดี๋ยวเข้าประชุมต่อเลยนะเวย์.....พ่อว่า...เราน่าจะสรุปโปรเจคให้จบวันนี้เลย....ฝีมือเราน่ะผ่านแน่ ๆ อยู่แล้วใช่มั้ย"

อ่า....ครับ

หันหน้าไปตามเสียงที่เรียกแล้วก็ทำได้แค่ พยักหน้าแล้วก็ส่งยิ้มแหย ๆ ให้กับพ่อที่เดินกลับไปเข้าห้องประชุมแล้ว ส่วนตัวเองได้แต่ยืนมองโทรศัพท์ที่โทรเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าว่าจะรับสาย
เวนิชที่มีสภาพไม่ต่างกัน กำลังยืนมองถุงใส่กล่องของขวัญในมือด้วยความท้อ

แล้วนี่ล่ะ ตั้งใจจะให้วันนี้แท้ ๆ ไปยืนเลือกอยู่ตั้งนาน เพื่อที่ว่า เย็นนี้น่าจะเป็นโอกาสพิเศษที่จะได้คุยกันอย่างจริงจังซะที

แล้วนี่มันอะไร........แล้วสิ่งที่สายใจพูดออกมานี่มันอะไรกัน

"คุณเวย์คะ พร้อมแล้วค่ะ"

รีบหันหน้าไปหาคนที่มาตามแล้วก็ต้องตัดสินใจปิดโทรศัพท์มือถือด้วยความกลัดกลุ้ม

เฮ่อ......เล่นพูดถึงขนาดนั้น แล้วจะให้ทำอะไรได้ พูดถึงขนาดนี้ ......คิดว่าคนฟังไม่มีความรู้สึกไม่มีหัวใจหรือไง ทำไมถึงพูดแบบนี้ได้ง่าย ๆ
ไม่นึกเลยใช่มั้ยว่าคนฟังจะรู้สึกยังไงบ้าง ทำไมถึงได้.......ไม่เห็นใจกันบ้างซักนิดหรือไง

เร่งให้จบ แต่ก็มีประเด็นใหม่ ๆ เข้ามาตลอด มองนาฬิกาไม่รู้กี่รอบ แต่ก็ทำได้แค่พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้สำเร็จเรียบร้อย

แล้ว.....จะให้ทำยังไง

จะให้ทำยังไง

จะให้ทำยังไงอีก

ยืนทำหน้ายุ่งแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ทั้งที่จิตใจยังคงครุ่นคิดเรื่องที่ไม่ควรคิดในเวลานี้
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจาก ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้เรียบร้อย

"เด็กบ้าเอ้ย....."

บ่นกับตัวเองเสียงเบา และส่ายหัวด้วยความหงุดหงิดโมโห

แล้วเวลานี้จะไปทำอะไรได้ ก็ต้องปล่อยให้เป็นไปแบบนี้ก่อน เด็กบ้าเอ้ย สายใจไอ้เด็กบ้า รอให้งานเสร็จก่อนเถอะ คงได้คุยกันยกใหญ่แน่

ถ้างานเสร็จแล้ว.....คงได้สะสางกันน่าดูแน่ ๆ ไอ้น้องสายใจ



TBC....

[Glucose]

ขอยาวๆอีกซัก 4 ตอนได้ปะคับ
แบบว่า กำลังลุ้นว่า สายจะทำไงต่อ จะยืนเอ๋อที่ป้ายรถเมล์
หรือว่า เอ๋อซื้อหมี่เกี๊ยวกลับบ้านไป นั่งซึม...
หรือว่า อะไรดีหว่า  เอ...  แล้วจะยังไงต่ออ่ะ

มาต่อไวๆ นะค้าบ รออยู่อ่าค้าบ
 

[nanalonely]

^

^
จึกๆๆๆ

เง้อออ สี่ตอนนี่เกือบหมดสต็อคที่แนนเหลืออยู่เลยนะคะ

ถ้าอัพหมด จะรอคุณเท็นองค์ลงนี่ไม่รู้เมื่อไหร่น๊า

อ่านแบบค่อยๆดีกว่าเนอะ จะได้ไม่รอกันนาน



ปอลอ ถามนะคะ ใครที่ใช้hotmail ไม่รู้ว่าเมลแนนมีปัญหาคนเดียวหรือเปล่า
เวลาที่แนนจะแนบไฟล์ภาพ แนนกดเลือกแล้ว แต่ทำไมมันไม่อัพโหลดให้นะคะ
เป็นอย่างนี้มาอาทิตย์กว่าแล้ว ใครรู้วิธีแก้คะ รบกวนพีเอ็มบอกแนนที่นะคะ ขอบคุณมากนะคะ

[U_Ton]

 o18โฮะโฮะ...ไม่รู้ทำไมไม่เห็นสงสารพี่เวรเป็นนิจเลยอ่ะ+5555


 :เฮ้อ:เเต่สงสารสายใจอย่างสุดซึ้ง...เหอเหอ ออกอาการอินจัดดดดดดด


แล้วรีบมาต่อนะคร๊าบบบบ..ปูเสื่อนอนรอตอนต่อไปอยู่เน้อออออ


กร๊ากกกกกกกก...บั๊บบายจ้าาา

[wan]

สรุปได้ว่า พอ ๆ กัน

แล้วทำไมไม่คุยกันดี ๆ น้า คู่นี้

ขอบใจนะ หนูแนน แต่มีกั๊กนะ น้องสาว +1 เป็นกำลังใจให้เช่นเคย

[nanalonely]

^

^

จิ้มพี่ชายสองจึก

มาแย่งพี่น้ำตาลจิ้ม อิอิ



แหมพี่ชายอ่ะ แนนขอเก็บไว้ต่อรองนิดส์น๊า
อัพหมดเดี๋ยวแนนโดนทวงอ่ะ
แล้วแนนจะไปหามาลงจากที่ไหน
จะไปเร่งคุณเท็น แนนก็ไม่กล้าเร่ง
จะแต่งเองก็ยิ่งสาหัสยิ่งกว่า
เพราะงั้นอ่านกันไปแบบค่อยๆ ไปเรื่อยๆแล้วกันเนอะ
จะได้ไม่ค้างเติ่งกันนานนัก >_<

[NaMo]

เฮ้อสงสารทั้งสายทั้งพี่เวย์เลย

[mazinga]

สงสารน้องสายแต่สมน้ำหน้าพี่เวย์   

[namtaan]

โธ่เอ๊ย สงสารน้องสายจริงๆเลย
พี่เวย์นะพี่เวย์ พูดให้ชัดๆ ดีๆ อีกหน่อยไม่ได้หรือไงว่าติดประชุมน่ะ
ต่างคนต่างกั๊ก ต่างคนต่างคิดมาก แต่น้องสายน้อยใจไปแล้วหละ

บวก 1 ให้น้องแนนด้วยจ้า อิอิ มีคนช่วยเราจิ้มน้องวันแล้ว 555

ปอลอ น้องแนนจ๋า ฮอตเมล์ของพี่ส่งไฟล์ภาพได้ตามปกตินะจ๊ะ ลองมะกี้นี้เอง
       ไม่รู้ว่าแก้ไขยังไง เป็นที่เมล์ของเราเองหรือป่าว ถ้ามีหลายแอดเดรส ที่เป็นฮอตฯ ลองใช้แอดเดรสอื่นดูสิว่าเป็นหรือป่าวนะจ๊ะ

[both^^]

แง สงสารสายใจ
รักกะคนทำงานแล้ว
ต้องทำใจ
หุหุ

+1 ให้น้องแนนค่า

[Junrai_Hyper™]

สายใจยังน่าสงสารต่อไป

ฮือ ฮือ