หัวข้อ: เพราะรัก(แน่เหรอ).....ครับผม โดย aoikyosuke ตอนที่ 50-53(จบ) 21/03/2012

[akaipee]

  น้องสายเนี่ยกลายเป็นของเล่นพี่ไอ้วัชใช่ป่ะ

ไม่ทันเค้าเลยอ่ะ สงสารจัง แต่เมื่อไหร่พี่ไอ้วัชจะจัดการน้องสายซักที

[R@!nY~==~N!GhT]

ขำกระจาย  ฮามากมายเรื่องนี้

แล้วน้องสายใจก็ตามสองพี่น้องคู่นี้ไม่ทันอีกตามเคย

ว่าแต่วัชกะแดเนียลล่ะ  ทำไมถึงเป็นอย่างน้านนนนนนน

ไปอะไรกันตอนไหนนิ

[both^^]

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โดนเสียค่าแท๊กซี่ไปอีกสองร้อยกว่าบาท
ฮาว่ะ

นี่ต้องเอาไปทอนมันอี๊กกกกกกก
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮาเกิ้น..พี่หนวด

ปล. +1 ให้น้องแนนนะคะ

[april]

ขำระบบความคิดของน้องสายจริงๆ 

พี่เวย์ก็ไม่เบา ให้ค่ารถยี่สิบบาทนี่นะ

ลุ้นว่าเมื่อไหร่จะรักกันซะที


+1ให้แนนค่ะ

[golf]

น้องสายกับพี่ไอ้วัชขำได้อีกอ่ะ

ฮากระจายเลย คิดได้ไงค่าแท็กซี่ 20 บาท

อย่างนี้ ต้อง +1 

[mantdash]

5555+

อะไรกันนะเรื่องนี้ ต๊องทั้งเรื่องเลย

[nanalonely]

มาฮากับความงกของพี่เวย์

ค่าแท็กซี่ 20 บาทแล้วให้ทอนอีก

คิดไปด้ายยย นะพี่เวย์

แต่จะให้ครบถ้วนความงกต้องนี่เลย

morning call นาฬิกาปลุกไม่ต้อง

แค่มีน้องสาย พี่เวย์ก็รวยแย้ววว

[the_pooh9]

แนนจ๋า

เมื่อไหร่

เมื่อไหร่

เมื่อไหร่ จะ 

ล่ะจ้า

[schoolofpink]

คิดถึงพี่หนวดโรคจิตจัง 

[nanalonely]

แนนจ๋า
เมื่อไหร่
เมื่อไหร่
เมื่อไหร่ จะ 
ล่ะจ้า

the_pooh9 หื่นนนนนนนนนนนนน

[nanalonely]

ตอน  แวะมาทักทาย



"ผมอาบน้ำหมาอยู่เดี๋ยวก่อนได้มั้ยวะ....เอ่อ ครับเว้ย เออ เออ รู้แล้วครับกูจะไปเดี๋ยวนี้แหละเอ่อ ผมครับพี่ ผม ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับพี่ สิบนาทีกูจะไปได้ยังไงวะ น้ำแม่งยังไม่ได้อาบ อาบแต่หมาเนี่ย ไม่ครับ โอเคครับพี่ผมไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ คร้าบบบบบบบบบ ได้เลยพี่ ได้เดี๋ยวนี้เลยจ้าพี่"

แม่ง กะลังอาบน้ำหมา หมายังหัวฟูฟ่อง ส่วนตัวกระผมก็ฟ่องฟูกระเซิงไม่ต่างจากหมาหรอกเว้ย แล้วนี่เป็นห่าอะไรขึ้นมาอีกวะ นึกว่ากูจะสงบสุขได้นาน หลังจากที่อึ้งตะลึงกิ่มกี่กันไปสามสิบแปดรอบ ผ่านมาสี่วัน สี่วันจริง ๆ เป็นสี่วันแห่งปรัศนีย์ที่ขึ้นเต็มหัว
เพื่อนกูถูกฝรั่งมอมแน่เลยเหมือนที่กูถูกพี่มันมอมนั่นแหละ สมน้ำหน้าหรือสะใจดีวะ ติดต่อมันไม่ได้เลยไอ้ห่าวัช นี่เล่นของนอกเลยนะมึง ปล่อยกูลอยค้างเท้งเต้งอยู่กับพี่ชายประสาทกลับของมึงอยู่ได้ อย่าให้ถึงทีกูก็แล้วกัน

แล้วพี่ไอ้วัชก็หายไปจากชีวิตถึงสี่วัน มันไม่โทรมาหรือหาเรื่องให้ประสาทหลอนแต่ประการใด อุตส่าห์นัดจ๊ะจ๋ากับยาหยีได้แล้วเชียว นี่ต้องไปสนามรบอีกแล้วเหรอวะเนี่ยกู ไม่อยากจะเชื่อเลยทำไมชีวิตไอ้สายถึงได้รันทดไม่มีวันจบสิ้นแบบนี้วะ

กะว่าวันนี้จะได้ใช้ชีวิตกับหมาสุดที่รัก อาบน้ำกันเริงรื่นหรรษาแล้วเชียวนะ
แม่งดันโทรมาจิกกบาลกูแต่วันอีกแล้ว จะเอากูไปทำอะไรอีกวะ เล่นผัวเมียกันอีกหรือไง
ไม่ไหวนะ แค่นี้ก็จิตตกประสาทจะแดกไม่เว้นแต่ละวันอยู่แล้ว อย่าให้ต้องมีอะไรมากกว่านี้อีกเลยขอร้องอ้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

แม่งจิกจังเว้ย กูยังวางหูไม่ถึงห้านาทีเลยโทรมาอีกแล้วจะอะไรนักหนาวะ

"สวัสดีครับ ว่าไงครับพี่ อ๋อ ครับ ๆ อะไรนะครับ ยืนอยู่หน้าบ้านผมเหรอครับ เหี้ยเอ้ยจะมาทำห่าอะไรครับพี่ เอ้ยไม่ใช่คือผมกลัวพี่จะเหนื่อยนะครับที่ต้องเดินทาง ครับกำลังจะไปเปิดประตูให้เดี๋ยวนี้แหละครับ กูกะลังวิ่งอยู่เว้ยยยยย จะให้ทันใจพี่ได้ยังไงล่ะครับ รอแป๊บบบบบบบบบเดียวครับ ครับผม"

ขากูจะขวิดกันอยู่แล้วมึงจะรู้มั้ยเนี่ย สายยางก็ยังไม่ได้ปิดน้ำเลย อีก๊อตซิลล่ามันก็จะวิ่งตามอยู่แล้ว เดี๋ยวพ่อมาลูก เดี๋ยวแป๊บเดียวนะจ๊ะ
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย อย่าวิ่งตามมาสิวะโธ่เว้ย

สายใจผู้อยู่ในสภาพโทรมที่สุดในชีวิตไม่เหลือคราบของหนุ่มน่ารักกระชากใจของใครอีกแล้ว
เหลือเพียงชายหนุ่มท่าทางกระเซอะกระเซิงวิ่งหนีหมาพุดเดิ้ลตัวเล็กที่วิ่งตามมา
ชื่อของมันคือก๊อตซิลล่า เป็นชื่อที่ทำให้มันภาคภูมิใจและคิดว่าเจ้าของคืออุลตร้าแมนที่จะต้องรบราฆ่าฟันกันให้ตายกันไปข้าง
บัดนี้จึงมีสุนัขพันธ์พุดเดิ้ลที่มีสภาพฟองฟูฟ่องวิ่งตามเจ้าของมายืนเห่าบ๊อก ๆ อยู่หน้าบ้านข่มขู่ให้ชาวโลกได้รับรู้ว่านี่คือบ้านของกรูเว้ย

"เปิดเร็วสิวะจะเข้าไปเตะหมา อยากโดนเตะหรือไงไอ้เปี๊ยก"

เสียงตะโกนด่ากลับมาจนก๊อดซิลล่าผู้หาญกล้าครางหงิง ๆ และวิ่งหนีจากไปในสภาพหมาเสียสติทำให้สายใจต้องหันไปมองหมาของตัวเองและหันมามองลุงหนวดหน้าเหี้ยมที่ยืนเกาะประตูรั้วด้วยความรู้สึกที่ยากเกินจะบรรยาย

อีก๊อตไม่เคยหงอ ผู้คิดว่าบ้านนี้คือบ้านของมันเอง เจอเสียงพี่ไอ้วัชไปทีถึงกับวิ่งหางจุกตูดหนีไปเลยนะมึง เสียแรงที่พ่ออาบน้ำให้ ไม่คิดจะปกป้องกูเลยนะว่างั้น นี่จะปล่อยให้พ่อถูกฆ่าตายอยู่หน้าประตูเลยใช่มั้ย เห็นมั้ยว่านี่มันโจร หมามีหน้าที่คุ้มครองเจ้าของและจับโจร นี่โดนโจรตะคอกทีถึงกับเสียจริตเลยนะ บอกแล้วว่าอย่าเลี้ยงหมาปัญญาอ่อน
แล้วไงล่ะ ไม่เคยมีใครสนใจให้ข้าวให้น้ำหรืออาบน้ำให้มันเลย กูคนเดียว กูผู้ไม่เคยพิศมัยหมาหรือสัตว์ใด ๆ แต่กลับต้องมาดูแลหมาเพราะทนเห็นสภาพหมาตกอับของอีก๊อตซิลล่าไม่ได้ แล้วไงล่ะมันเคยสำนึกบุญคุณมั้ย ไม่เคยเลย ไม่เคยมีเลยจริง ๆ เลี้ยงเสียข้างสุกจริง ๆ เลยไอ้หมาเวร

นี่ก็อีกคนมาแต่เช้าเลยงานการไม่มีจะทำหรือยังไง จะว่างไปถึงไหน ไม่มีอะไรทำเลยนอกจากวัน ๆ คิดแต่แผนจะปล้ำกู สมองมันคิดอะไรมั่งมั้ยวะนอกจากเรื่องนี้เรื่องเดียวเนี่ย

"คิดถึงมึงมากไอ้ตี๋ กูเลยเอารังนกมาบำรุงมึง หวังว่าอีกสามวันถัดจากนี้ มึงจะแข็งแรงดี มีกำลัง ผิวพรรณผ่องใส เหมาะแก่การปฏิบัติภารกิจ โอเค้"

กระเช้ารังนกมอบแด่คนที่คุณรัก เป็นของขวัญของฝากของกำนัลเหมาะสมที่สุด
นี่ก็ใกล้จะตรุษจีนแล้ว มีรังนกฟรีแบบนี้เอาไปฝากอาม่ากับอากงได้เลยโดยไม่ต้องเสียเงินเสียทอง ดูเป็นหลานกตัญญูดีชะมัด
"ขอบคุณครับพี่ เกรงใจชิบหายเลย แหมพี่ไม่น่าลำบาก หึ หึ หึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ใช่ว่าอีก๊อตซิลล่าจะเสียสติเป็นแต่เพียงผู้เดียว ผู้มีพระคุณอย่างสายใจก็กำลังเริ่มจะเสียสติ เมื่อเอื้อมมือไปรับของขวัญของฝากจากลุงหนวดหน้าเหี้ยมที่ยืนยิ้ม ส่งสายตาชวนหวาดผวามาให้

"วันนี้น้องสายดูน่ารักดีนะครับดูเป็นธรรมชาติดี พี่ล่ะชอบอะไรทีเป็นธรรมชาติ ๆ จริง ๆ เลย" มิน่ามึงถึงได้ชอบป่าเขาลำเนาไพร โดยเฉพาะไม้ป่าเดียวกันเนี่ยสงสัยจะชอบเป็นพิเศษสินะ

สายใจใช้ประตูรั้วเป็นกำแพงกั้นกลางระหว่างตัวเองกับพี่ไอ้วัชเอาไว้ ในใจครุ่นคิดด้วยความกลัดกลุ้ม และสายตาก็บ่งบอกว่าอาฆาตเต็มที

"วันนี้ว่างมั้ย ไม่ต้องตอบ เออโอเคเสื้อผ้าไม่ถึงกับทุเรศ หน้าตาก็พอไหว ไปข้างนอกกัน"

เอ้ย บ้าป่าว ไปแค่หน้าปากซอยใช่มั้ย ไม่ได้ไปไหนไกล ๆ ใช่มั้ยวะ อยู่ดี ๆ มาชวนกันแบบนี้เลยเหรอแล้วจะให้กูไปในสภาพนี้เลยเหรอ บ้าหรือไงวะ

"ขอเปลี่ยนเสื้อก่อนไม่ได้หรือไงพี่ นี่ตั้งกะเช้ายังไม่ได้แปรงฟันเลย"

อ้าปากจะเถียงแต่มือปิศาจยื่นข้ามรั้วมาแล้วและกระชากคอเสื้อของสายใจอย่างแรง เจ้าของมือปิศาจทำหน้าเหี้ยมเหมาะสมกับใบหน้าและบอกเสียงรอดไรฟันออกมาจนสายใจถึงกับขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว

"ได้ ไม่ไปก็ได้ กินรังนกให้หมดด้วย แล้วคืนนี้โทรหาพี่ด้วยนะน้องสายใจ พี่คิดถึงใครแล้วต้องได้อย่างใจ นะจ๊ะ พี่ไปล่ะ"

อ่า อ่า อ่า เอ่อ อื้ม เข้าใจแล้ว

พนักหน้าหงึก ๆ สองทีเป็นการตอบรับ และพี่ไอ้วัชผู้เหมือนปิศาจมาจุติก็เลิกคิ้วเหมือนเป็นคำถามว่าคิดจะพยักหน้ากวนประสาทหรือยังไง

เปล่าพี่ ผมไม่ได้กวน ผมแค่งง ว่าพี่เป็นอะไรแค่นั้น

"อย่าลืมโทรหาพี่นะครับน้องสายใจ ขอย้ำว่าอย่าลืม อย่าให้พี่ต้องเป็นฝ่ายสิ้นเปลืองค่าโทรศัพท์นะครับ เพราะแค่ค่ารังนกนี่พี่ก็ถือว่าทุ่มทุนสร้างเพื่อน้องสายมากเกินพอแล้ว ชนิดที่ว่าพี่ไม่เคยให้ใครมาก่อนเลย รู้มั้ยครับ"

หงึก หงึก พยักหน้าตอบรับไปอีกสองที แล้วก็เห็นว่าลุงหนวดทำหน้าเหมือนพอใจซะเต็มประดา และปล่อยคอเสื้อที่ยืดย้วยไปตามแรงดึงแต่โดยดี

"พี่ไปนะครับ"

เชิญ ขอให้มึงไม่รอดจนถึงป้ายรถเมล์
ขอให้ตกน้ำ ตกรถ ตกเรือตกท่าน้ำ ตกเครื่องบินตกโต๊ะตกเตียงตกตู้ตกสอบสอบตกให้คางคกกัดให้งูรัดให้โดนพัดลมบาดมือ หึ หึ หึ

สายใจยิ้มร่า แต่นัยย์ตาเลื่อนลอย หันหลังเดินตัวตรงเข้าบ้านและหิ้วกระเช้ารังนกติดมือกลับมาโดยไม่ได้หันไปโบกมืออำลาแต่ประการใด

พี่ไอ้วัชเดินจากไปแล้ว และเมื่อหลุดจากหน้าประตูบ้านของสายใจมาได้ก็ถึงกับหัวเราะไม่หยุด เมื่อนึกถึงใบหน้าของคนที่เดินหิ้วกระเช้าเข้าบ้าน

หมามันก็เหมือนเจ้าของมันนั่นแหละ ยิ่งหมามันวิ่งหางจุกตูดเข้าบ้านด้วยความกลัวยิ่งเหมือนสายใจที่หูลู่หางตกตอนที่บอกว่าอีกสามวันให้เตรียมตัวเอาไว้

ไม่ได้ว่างขนาดนั้น แต่แค่แวะมาหา แค่ผ่านมาเท่านั้น เพราะอีกไม่กี่วันจะติดต่อขอถ่ายโฆษณาสินค้าแถวนี้ เห็นแว่บๆ ตอนมาหาสถานที่ว่าใครบางคนคุ้นหน้าคุ้นตาเหลือเกิน
พอมองให้ดี ๆ ถึงได้รู้ว่าเป็นใครที่ยืนทำหน้ามู่ทู่อาบน้ำหมาอยู่

ไม่ได้ลงทุนอะไรเลย แค่หิ้วกระเช้ารังนกมาฝาก ซึ่งกระเช้าก็เป็นของลูกค้าที่หิ้วมาฝากอีกต่อหนึ่ง จะกินเองก็ไม่ชอบ ขายต่อก็คงไม่ได้ราคา
แต่ถ้าเอามาแกล้งคนคงสนุกกว่า ท่าทางไม่ใช่คนกินยากเท่าไหร่ ให้กินอะไรก็กิน แบบนี้ดีเลี้ยงง่ายดี เลี้ยงยาก ๆ คงไม่ไหว

ลุงหนวดเดินหัวเราะหลังจากเครียดกับเรื่องน้องชายและโปรเจคงานตัวใหม่มาหลายวัน แต่วันนี้เหมือนความเครียดทั้งหมดผ่อนคลายลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ก็แค่แหย่มันเล่น ตี๋เอ้ยตี๋ ถูกใจแบบนี้สงสัยน้องสายใจของพี่จะได้เลื่อนเป็นกิ๊กนัมเบอร์วันของพี่เวย์แล้วล่ะจ๊ะ คาดว่าไม่นานหรอกเร็ว ๆ นี้ เราคงได้เจอกันในสนามรบแบบเต็มรูปแบบชัวร์ แล้วเจอกันนะครับน้องสายใจ พี่เวย์ขอสัญญาว่าอีกไม่นานเราคงได้เจอกันแบบจริงๆ ซะที หลังจากที่เล่นหมาหยอกไก่และเล่นวิ่งไล่จับกันมานาน

พี่ว่ามันหมดเวลาเล่นแล้ว คงต้องเอาจริงซะที




TBC.....




แนนต้องไปธุระเกี่ยวกับงานหลายวันอาจถึงหนึ่งอาทิตย์

แต่ถ้ากลับมาเร็วกว่ากำหนด จะรีบมาอัพให้ทั้งสองเรื่องเลยนะคะ ยังไงแนนฝากทู้

เรื่องนี้และเรื่องปรัชญาช่างกลฯ ภาค น้ำแข็ง-บอย ไว้ด้วยนะคะ




ปอลอ แนน+1 ให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ

[andy_kwan]

 :z13:จิ้มนู๋แนนด้วยความรัก

[schoolofpink]

 

พี่เวย์จะเลิกหมาหยอกไก่แล้วเหรออออ
ดีใจจัง ฮ่าๆๆๆ เสร็จแน่น้องสายใจ

[nil]

 

อยากอ่านคู่น้องวัชด้วยจังเลย ถ้าจะมันและ   

             

+1 รอคนโพส

    ขอให้มีความสุข ร่างกายแข็งแรง

(อวยผู้หญ่ายมั่ก)  มีนิยายวายอ่านตลอดไป ขอให้คนแต่งขยันแต่ง เรื่องที่ค้างอย่าได้ดอง เรื่องที่ดองอย่างได้เค็ม

           

[mantdash]

อะเลิกเล่นกันซะที อิอิ

[kunkai]

เข้ามาอ่านเรื่องของพี่น้องแนน
ฮาทุกตอน
ชอบจังค้าบ
ขอฝากตัวเป็นแฟนเรื่องนี้อีกคนค้าบ
พี่น้องแนนรีบกลับมาต่อ[/color]น้า
อยากรู้ว่าลุงหนวดจาทำยังไงกะน้องสาย

[both^^]

น่ารักดีตอนนี้
เริ่มรุกได้แล้วพี่หนวดดดดดดดดดด

พี่หนวดโหด
ก๊อตยังหงอ

ฮา

+1 น้องแนนค่า

[SANDSEAME]

รอพี่เวย์เอาจริงด้วยคน


+1 ให้น้องแนนสำหรับความขยันค่ะ

[the_pooh9]

        ซินเจียยู่อี่ ซินนีฮวดใช้   

  เจ้าของบ้าน แล้วก็ลูกบ้านทูกคน จ้า 

              

[nanalonely]

新正如意 新年发财 ซินเจิ้งหรูอี้ ซินเหนียนฟาไฉ
新正如意 ซิงนี้ตั่วถั่ง

เจอกันอาทิตย์หน้านะคะทุกคน

[nanao]

พี่เวย์จะเอาจริงสักที 


ปล.เดินทางดี ๆ นะครับคุณแนน
สวัสดีวันตรุษจีนทุกท่าน มีกินมีใช้ไปตลอดปี ^^

[[€]ŝĊörŦ]

หลายเรื่องเกิน ตามอ่านไม่ถูก แหะๆ

เรื่องนี้อ่านไปแล้วแบบว่าเหวอๆ พิกล

แต่ก็สนุกดี อิอิ   

+1 ให้พี่แนนเหมือนเดิมนะ 808 แล้ว อิอิ

[akaipee]

  จะรอวันนั้นนะค่ะ 

[HaLF333]

โอ้ว พี่เวย์ คนอ่านรอมานานละ..
เอาจริงๆสักทีสิ หุหุ..

แนนจ้า มัสกลับมาแล้ว...
รับแซ่บ จะนอนเฝ้าทู้รอแนน..
 

[mumoo]

+1ให้คุณแนนแล้ว  เป็นการขอบคุณคุณแนนที่ขยันสรรหาเรื่องน่ารักๆมาให้ชาวเล้าอ่าน

จริงๆก้ออยากจากดบวกให้คนแต่งด้วยอ่ะ แต่ไม่รู้จากดให้ได้ไง ไว้ไงจะคอยกดบวกให้คุณแนนเป็นระยะ ถ้าคุณแนนได้คะแนนเยอะ ก้อขอให้คุณคนแต่งรู้ว่าส่วนหนึ่งก้อเป็นเพราะมีคนประทับใจเรื่องของคุณด้วยก้อแล้วกันนะคระ

ส่วนที่คุณแนนบอกว่าเรื่องนี้เหมือนคนจาตามอ่านน้อย ดูแล้วไม่น่าใช่นะ เพราะตัวเรื่องออกจะสนุกแล้วก้อค่อนข้างมีสีสันทีเดียว(ในความคิดอิชั้น) แต่การจะวัดความนิยมจากจำนวนคอมเม้นท์นี่มันก้อไม่แน่นอนเสมอไปนะ เพราะคงมีหลายคนที่ตามอ่านแต่ไม่ได้เม้นท์ แต่ยังไง อิชั้นก้อขอยืนยันว่าน่าจะมีคนชอบเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยทีเดียว และคงกำลังตั้งตารอตอนต่อไปของเรื่องนี้อยู่เช่นเดียวกะอิชั้นนะเคอะ

ปล.จาลดการใช้อีโม ตามที่คุณแนนเคยขอความร่วมมือนะจร้า(จะพยายามมะให้เกิน 3 ตัว) 

[HaLF333]

อยากอ่านคู่น้องวัชด้วยจังเลย ถ้าจะมันและ   

             

+1 รอคนโพส

    ขอให้มีความสุข ร่างกายแข็งแรง

(อวยผู้หญ่ายมั่ก)  มีนิยายวายอ่านตลอดไป ขอให้คนแต่งขยันแต่ง เรื่องที่ค้างอย่าได้ดอง เรื่องที่ดองอย่างได้เค็ม

           

^
^
^
^
ถูกกกกกกกกกกกกกกกกกก..
อยากจะอ่านคู่ วัชกะเนียล เหมือนกัน..

ชอบคำอวยมากเลย โดยเฉพาะ ...
"มีนิยายวายอ่านตลอดไป ขอให้คนแต่งขยันแต่ง เรื่องที่ค้างอย่าได้ดอง เรื่องที่ดองอย่างได้เค็ม"

[nanalonely]

กลับมาแล้วคะ มารายงานตัวแล้ว ที่จริงแนนจะอัพตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่พอเสียบแฟลชไดรท์(เขียนผิดแน่เลย)จะโหลดงาน สงสัยเครื่องที่ไปเซฟมามีไวรัสมั๊ง คงไม่มั๊งแล้วอ่ะ ใช่แน่เลย เครื่องมันรวนๆแล้วดับไป เปิดเครื่องมาใหม่ก็เปิดโปรแกรมไม่ได้ เปิดเนทก็ไม่ได้ งานเข้าแล้วตรูงานก็ยังไม่เสร็จ ซีดเลยงานนี้ งานในเครื่องตรึม  โทรหาพี่..ทันที "พี่... แนนเองนะแล้วก็เล่าอาการเครื่อง บลาๆๆๆๆ พี่ตอบกลับมาว่า กูง่วง ไม่รู้เว้ยยย เอามันเข้าลงเครื่องใหม่เลย แค่นี้นะ จบข่าวเลย วันนี้เลยพานู๋คลูไปเดินเล่นพันธุ์ทิพมา 5555+ ตอนนี้สะอาดปลอดโรคแร่ะ



ตอน  เริ่มต้น



“แด็ดดี้เลิฟเจนี่นะ.... .แล้วแด๊ดดี้จะไปรับนะครับลูก...บายจ๊ะกู้ดไนท์ครับลูก”

หึ หึ หึ

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ขำ ไม่เคยขำอะไรขนาดนี้มาก่อนเลยเว้ยยยยยยย

เลิฟเจนี่นะลูก
กู้ดไนท์
โอววววววว กูอยากจะเป็นบ้าลงไปชักให้ดิ้นตายห่าตรงนี้เลย นึกว่าคุยกะใครเป็นนานสองนาน
กะจังหวะที่พี่ไอ้วัชมันกำลังลืมตัวคุยโทรศัพท์อย่างเพลิดเพลิน ซัดกุ้งเผาในจานจนหมดเกลี้ยงและเตรียมจะจัดการกับปูผัดผงกะหรี่จานถัดไป

พอมาเจอประโยคสุดท้ายเล่นเอาฮากระเจิงจนต้องยกมือขึ้นตะครุบปากตัวเองเอาไว้แทบไม่ทัน
โอ้ยยยยยยย ขำ ขำชิบหาย คุยกะลูกทำเสียงเล็กเสียงน้อย ไม่อยากเชื่อ กูไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย กร๊าก ๆ ๆ ฮ่า ฮ่า ตลกโว้ยยยยยยย

สายใจผู้อยู่ในอาการบ้าคลั่ง กลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองเอาไว้แทบไม่อยู่ น้ำตาเล็ด แต่ก็ต้องฝืนเอาไว้ เพราะที่หมายถัดไปคือก้ามปู ขืนทำให้ไอ้พี่เวย์มันรู้ตัวก็อดรับประทานปูกันพอดีเด่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

สายใจยังคงบ้าคลั่งไม่เลิก

แต่ลุงหนวดหน้าเหี้ยมอย่างเวนิชกำลังนั่งมองโทรศัพท์ในมือและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

ยิ้มและนิ่งมองโทรศัพท์ในมือเงียบๆ ลืมสนใจคู่ต่อสู้อย่างสายใจที่กำลังค่อยๆ ใช้ส้อมในมือเล็งไปที่ก้ามปูในจานและเตรียมทิ่มลงไปเพื่อจะได้ก้ามปูมาไว้ในครอบครอง

รอยยิ้มหวานๆ ชวนให้มอง

หวานละมุนและอบอุ่นจนแม้กระทั่งคนที่กำลังหัวเราะน้ำตาเล็ดอย่างสายใจก็ถึงกับหยุดหัวเราะและนิ่งมองตะลึงค้างอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที

อึ้งกิมกี่ และกระพริบตาปริบ ๆ มองอยู่อย่างนั้นเป็นนาน เหมือนไม่รู้สึกตัว

ส้อมในมือหยุดชะงัก และเหมือนคนมองกำลังถูกกระชากความรู้สึกเพียงเพราะรอยยิ้มของคนตรงหน้า
ลืมตัวว่ามองจนอีกฝ่ายเริ่มรู้สึกตัวและเงยหน้าขึ้นจ้องกลับบ้าง

เวนิชไม่ได้ยิ้ม
แต่หุบยิ้มและสายตาก็มองตามไปที่ส้อมของสายใจที่เล็งไปที่ไหนสักแห่ง
และที่นั่นคือ.........ก้ามปู

“เฮ้ยยยยยยย ไอ้ตี๋ เผลอแป๊บเดียวนี่ล่อจนหมดจานเลยเหรอ กุ้งตัวขนาดนั้น แล้วนี่ยังจะปูอีก เอาส้อมมึงเก็บไปเลยเดี๋ยวจะหาว่าพ่อไม่เตือนนะไอ้น้อง อย่าริขอร้อง อย่าริ”

กระพริบตาปริบ ๆ และสายใจก็มีอันต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมองไปที่ก้ามปูที่ถูกพี่ไอ้วัชคว้าไปใส่ในจานเรียบร้อย

“อ้าวเฮ้ยยยยยยย ก้ามปู ก้ามปู เฮ้ยยยยยย พี่ทำงี้ได้วะ ผมอุตส่าห์เล็ง”

เสียงเอะอะโวยวายเหมือนไม่พอใจของสายใจทำให้ประชากรไทยร่วมใจภายในร้านอาหารแห่งนั้นต้องหันมามองเป็นตาเดียวกัน...........

“ไม่เคยกินกันหรือไง แย่งกันอยู่ได้ ”

ได้ยินเสียงสรรเสริญแว่ว ๆ จากผู้ไม่ประสงค์ออกนามและส้อมในมือของสายใจก็เลยต้องหดเข้าที่กลับมาอยู่ในท่าเดิม และเปลี่ยนจากอึ้งเพราะยิ้มหวานๆ มาเป็นอึ้งเพราะโดนแย่งปูไปกินต่อหน้าต่อตา

แซดลี่อย่างแรง

“อะไร อยากกินเหรอ ทำเป็นมอง นั่นไงข้าวผัดนั่นก็มีกินไปสิวะ”

ข้าวผัด โห่ข้าวผัดเนี่ยนะ แม่ง......จากปูมาเป็นข้าวผัด ข้าวผัดมีแต่ถั่วลันเตากับ........เนื้อปู อ้าวนี่มันข้าวผัดปูมันก็ต้องมีเนื้อปู ไหน ไหน เนื้อปูอยู่ไหน ไหนวะ ไหน ไหน

การตามล่าหาสมบัติกำลังเริ่มต้นขึ้นเมื่อสายใจใช้ช้อนตะลุยค้นหาวิญญาณปูในจานข้าวผัดอย่างเมามันส์

แต่ความหวังที่กำลังโชติช่วงชัชวาลมีอันต้องดับวูบลงเพราะประโยคเดียวของไอ้หนวดตรงหน้า

“ตอนที่เอ็งตักน้ำแข็งใส่แก้วให้อ่ะ พี่เวย์ก็ค้นหาเนื้อปูกินหมดแล้วว่ะ ดีใจด้วยนะ ได้ข่าวว่าแพ้อาหารทะเล คือพี่เวย์ไม่อยากให้น้องสายต้องเป็นอันตรายจนถึงแก่ชีวิตเลยจัดข้าวผัดแบบไร้ซึ่งเนื้อปูไว้ให้แทนนะจ๊ะ นะจ๊ะ ฮ่า ฮ่า”

ไอ้เวร

ใครว่ามันชื่อเวย์ ใครช่างตั้งว่ามันชื่อเวนิช
มันชื่อเวรมากกว่า ไอ้เวรเป็นนิจ โธ่เว้ย นี่ทำไมต้องมาเสียเวลากับไอ้ประสาทกลับคนนี้ทุกวันด้วยวะเนี่ย แม่งโง่จริง ๆ เลยเว้ยกู แค่เอารูปกลับมาให้ได้ก็พอแล้วไม่ใช่หรือไง แต่ที่สำคัญมันเอาเก็บไว้ที่ไหนบ้างวะ
ขืนขัดใจมันได้เป็นพระเอกหนังแบบไม่ตั้งใจแน่ ๆ แล้วจะต้องทนไอ้เวรเป็นนิจไปอีกนานแค่ไหน

วันดีคืนร้ายก็จะได้ผัวเป็นของตัวเองอีก ระวังตัวจนคนดี ๆ จะกลายเป็นคนบ้าไปแล้วนะเนี่ย เซ็งจิตจริงเว้ย

“เมื่อไหร่พี่จะปล่อยผมไปซะทีวะ จะเล่นอีกนานมั้ยเนี่ย ผมเบื่อเป็นนะโว้ย เอางี้มาตกลงกันดี ๆ ว่าพี่จะเอายังไงดีกว่ามั้ย ผมว่ามันเป็นวิธีที่มันน่าจะโอเคแล้วนะ ว่าไงพี่”

เซ็งจากการที่สมบัติถูกแย่งแล้วก็ยังต้องมาเซ็งกับคนที่กำลังใช้ส้อมงัดเนื้อปู
ดูท่าพี่เวรเป็นนิจจะไม่สนใจสิ่งที่พูดเอาซะเลย แบบนี้กรูอยากจะบ้า อยากจะบ้าแล้วโว้ยยยยยยยยย

“เอาไงพี่ จะเอายังไงก็ว่ามาซะทีสิวะ”

“กูจะกินเนื้อปู อ่ะ พี่เวจะกินเนื้อปูน้องสายช่วยแงะหน่อยสิครับ”

ก็แค่เนี้ยะ อยากกินเนื้อปูก็ไม่บอก เอามาพี่ เอามาเลย สายจะจัดไปตามที่ขอ เวลางัดมันต้องงัดแบบนี้ไง
เอาปลายส้อมเสียบเข้าไปแบบนี้แล้วก็ดึงออกมาแบบนี้ แล้วก็ตักเนื้อออกมา แล้วก็จะได้เนื้อปู นี่ไงล่ะ เหอ เหอ เหอ เหอออออออออออออออออ เอาจานมาเลยพี่ เอาจานมา ได้เนื้อปูแล้ว นี่ไง

สายใจหน้าระรื่น และพี่ไอ้วัชก็ยื่นจานออกมาเพื่อรับเนื้อปูที่ถูกส่งมาให้
“ใช้ได้นะเนี่ย แม่ศรีเรือนของพี่เวย์จริง ๆ” แน่นอนอยู่แล้วพี่ เรื่องแค่นี้เอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า กร๊ากกกกก กรั๊ก
งัดเนื้อปูออกมา หึ หึ หึ งัดมาให้มันรับประทาน ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอิ้ก เพื่ออะไรวะเนี่ย เพื่ออะไรกันล่ะโว้ยยยยยยย

“แล้วเรื่องของผมล่ะพี่ ว่ายังไงล่ะ พี่กินแล้วก็บอกมาซะทีสิว่าพี่จะเอายังไงวะ”

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

นอกจากจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ปิดหูปิดตาทำทีเป็นไม่รับรู้โลกภายนอแล้ว ลุงหนวดหน้าเหี้ยมยังคงกินอย่างเพลิดเพลินโดยไม่คิดจะใส่ใจคู่สนทนาแต่ประการใด ๆ ทั้งสิ้นทั้งหลายทั้งปวง ทั้งมวล

สายใจจึงอยู่ในสภาพชวนเวทนายิ่งนัก

ทำหน้าเซ็งชีวิตและเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ กอดอกและนั่งมองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเบื่อ

อีก๊อดโคตรน่าถีบแล้วนะ ไอ้เวรเป็นนิจนี่ยิ่งน่าถีบยิ่งกว่าอีก๊อดเป็นไหน ๆ อีก๊อดซิลล่าหมาที่น่าเตะให้กลิ้งเป็นหมาที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนรำคาญมาก
แม้กระทั่งนกบินยังตกใจเห่าไม่เลิก นี่ถ้านกมาเกาะหัวมันจะช็อคตายหรือเปล่ายังไม่รู้
คิดว่าโลกนี้ไม่มีอะไรน่าปวดกบาลเท่าอีก๊อดแล้วนะ
เจอพี่ไอ้วัชเข้าไป รู้เลยว่าอีก็อดเป็นหมาที่น่าทะนุถนอมมากขนาดไหน

สายใจผู้เซ็งโลก เปลี่ยนอากัปกิริยาจากนั่งเซ็งเป็นใช้ช้อนคนข้าวผัดวิญญาณปูในจานไปมาและตักกินเป็นคำ ๆ อย่างน้อยตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ กินข้าวผัดแก้กลุ้มก็ยังดี เผื่อจะมีเศษปูหลงอยู่ในจานบ้าง

“ไอ้วัชมันเข้าเรียนบ้างมั้ย เรียนที่เดียวกันเห็นมันเข้าเรียนบ้างมั้ยล่ะ”

อ่า

เอ่อ หือ อะไรนะ

ไอ้วัชเหรอ ไม่เจอ จะไปเจอได้ไง เรียนกันคนละวิชาไม่ได้ลงเรียนเหมือนกันไม่ได้อยากเจอมันหรอก เจอหน้าพี่มันก็เหลือแดกแล้ว จะอยากเจอไปทำไม ป่านนี้มันสุขสันต์ไปถึงไหนแล้ว

“ถ้าเจอก็บอกมันด้วยว่าโอนค่าเทอมเข้าบัญชีให้แล้ว”

เหรอ ถ้าเจอแล้วจะบอกให้แล้วกัน มีอะไรอีกมั้ยเนี่ย

“พี่น้องไม่คุยกันหรือไง ทำไมต้องให้ผมไปบอกมันด้วย พี่ก็โทรไปบอกมันเองสิวะ”

ก็พูดไปงั้น ไม่ได้คิดอะไร กำลังเซ็งกับข้าวผัด แล้วก็เซ็งคู่สนทนาด้วย แล้วก็ไม่ทันสังเกตหน้าของคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วย ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน

“ชอบยุ่งจริงนะ เรื่องครอบครัวชาวบ้านเนี่ย ให้ทำแค่นั้นก็ทำแค่นั้นแหละ อย่าเซ้าซี้ให้มากได้มั้ย”

อ้าวกู เหี้ยอีก

นี่มันใช่เรื่องของผมมั้ยล่ะวะพี่ มันไม่ใช่เรื่องของสายเลยนะครับ แล้วทำไมพี่เสือกมาลงที่กูแบบนี้ล่ะครับ แม่ง
เห็นกูเป็นอะไรวะ แค่มีคลิปกูอยู่ในมือแค่นี้ อยากจะทำอะไรก็ได้หรือไงวะ

เดี๋ยวก็ฮึดแม่งเลยนี่

“น้อง ๆ เอาปลาสมุนไพรมาอีกจานครับ”

สายใจอยู่ในสภาวะหน้าบึ้ง ซึ่งเปลี่ยนมาจากหน้าเซ็ง
อยากจะพูดอะไรให้มากกว่านี้แต่ก็ต้องหันไปมองบริกรที่เวนิชเรียกมาจดรายการอาหารเพิ่ม

“ปลาสมุนไพรอีกจานนะแล้วมีอะไรอร่อยก็เอามากินอีกจานแล้วกัน”

ใจดีจริงนะ แม่งเงินในกระเป๋าเหลือเท่าไหร่วะ เดี๋ยวไป ๆ มา ๆ มันแกล้งให้จ่ายจะมีปัญญาจ่ายมั้ยวะเนี่ย โธ่เว้ย
เอาเลย อยากจะทำอะไรก็ทำเหอะ ไหน ๆ ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่ อยากทำอะไรก็ทำเลยแล้วกัน
“ผมไม่มีตังค์จ่ายหรอกนะ พี่อยากจะสั่งอะไรมาอีกก็แล้วแต่พี่เลย ผมเคยล้างจาน เดี๋ยวผมล้างจานใช้หนี้เอาก็ได้”

เป็นคำพูดที่ทำให้พี่ไอ้วัชต้องหันมามองสายใจให้เต็มตาเป็นครั้งแรก

อะไร
ล้างจานบ้าบออะไร
เดี๋ยวก็แกล้งอีกหรอก ทำหน้าแบบนี้มันน่าโดนจริง ๆ
ทำอย่างกะว่าเคยให้เลี้ยงข้าวจริงๆ งั้นแหละ
ถึงจะแกล้งเคี่ยวให้ไอ้ตี๋มันประสาทหลอนเล่น แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่ว่าจะรีดไถเอาเงินทองหรอกนะ
คิดอะไรของมันอยู่วะ ไอ้เด็กนี่ น่าเบิ๊ดกะโหลกมันจริงๆ

“ไอ้วัชมันถึงได้พูดไงว่าพี่มันแม่งน่ากลัว ดีแล้วที่มันไปอยู่กับคนอื่น คราวนี้ก็เหลือแต่ผมนี่แหละซวยแทนมัน”

สะกิดใจจนเวนิชต้องนั่งฟังคำพูดของสายใจที่ยังพูดไปคนข้าวผัดในจานไม่เลิก
อารมณ์กรุ่นๆ ที่เก็บไว้ในใจหลายวันกำลังเริ่มคุขึ้นมาอีกครั้ง

“พี่แม่งสุด ๆ เลย เกินคน ไอ้วัชมันไปอยู่ที่อื่นได้ก็ดีแล้ว”

ดีเหรอ อย่างไอ้วัชเนี่ยนะจะไปอยู่ที่ไหนกะใครได้ อย่างไอ้วัชนี่มัน.....


อย่างมัน.......ออกไปก็เอาตัวไม่รอด จะไปไหนได้

“เออ ฝากสมุดบัญชีให้มันด้วย เผื่อมันลืมเอาบัตรเอทีเอ็มไปจะได้มีเงินจ่ายค่าเทอมจ่ายค่าข้าว”

คนพูดค้นหาสมุดเล่มเล็ก จากซองเอกสารและยื่นให้กับสายใจที่รับมาถือเอาไว้ทั้งที่ยังเซ็งชีวิตไม่เลิก

“แล้วก็กุญแจห้องนี่ก็ให้มันด้วยแล้วกัน อย่าลืมบอกมันว่าเจนี่อยากเจออาวัช เดี๋ยวเจนี่จะมาต้นเดือนหน้า”

เหรอ

สรุปว่า

โทรศัพท์พี่โดนตัดว่างั้น
โทรศัพท์ไอ้วัชก็ถูกตัดเหมือนกัน
โดนตัดเฉพาะคนว่างั้น

ตกลงพี่น้องมันไม่คุยกันจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ย เลยให้กูเป็นสื่อ..............ใช่จริง ๆด้วย

ไม่ได้งง แต่หน่ายและเอือมระอา อิ่มข้าวผัดและเปลี่ยนไปนั่งกอดอกเหมือนเดิม นั่งไปนั่งมาก็เลยนั่งสบตาของคนที่ทำหน้านิ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโดยไม่ทันรู้ตัว

ตาแม่งโคตรหวานเลยว่ะ

มองตรง ๆ แบบนี้เป็นใครก็ละลาย มองเองยังรู้สึกเลย ว่า...........
เอ่อ
เอ่อ
เอ่อ

อ้าว......

ไหงงั้นอ่ะ

“น้องสาย....รู้ตัวเปล่าว่าพี่ชอบน้องสายตั้งแต่วันแรกที่เจอ แล้วพี่ก็คิดว่าจะจีบน้องสาย ตอนแรกพี่ว่าจะเล่น ๆ แต่พี่ว่า......ถ้าได้น้องสายจริง ๆ ก็ท่าจะไม่เลว”

เลว

เลวแน่

อยู่ดีๆ จากไอ้ตี๋ มึงแอนด์กู กลายมาเป็นน้องสายซะงั้น นี่มันประโยคคุ้นๆ เหมือนตอนจะหลอกฟันใครสักคนเลยว่ะ เหมือนเคยใช้มุกนี้ยังไงไม่รู้

“ถ้ายังไงคืนนี้พี่จะเปลี่ยนจากน้องสายโทรหาพี่ มาเป็นพี่โทรหาน้องสายแทนแล้วกันนะครับ”

หึ หึ หึ หึ หึ กร๊ากกกกกกกก กรั่ก กรั่ก

เอาแล้วไงกู

แผนใหม่ของไอ้เวรเป็นนิจมันเริ่มมาอีกแล้ว

มันมาแล้วครับพี่น้องแผนใหม่

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า อย่างน้อยคงยืดเวลาไปได้อีกแหละวะ สวรรค์บันดาลแท้ ๆ

“ครับพี่ เดี๋ยวสายจะรอโทรศัพท์พี่นะครับ โอเคเลยพี่ สายโอเค”

อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียค่าโทรศัพท์ล่ะวะ มา มาเลยครับพี่ ไหน ๆ ก็จะบ้าแล้วนี่ งั้นก็บ้ากันให้ตายไปข้างเลย
ให้มันรู้กันไป ว่าไอ้สายคนนี้จะต้องเข้าศรีธัญญา เอาเลยครับ เอาเลยพี่ พี่อยากเล่นอะไรก็เชิญเลย กรูบ้าแล้วเว้ย



TBC…..






ตอน ก้าวสู่สังเวียน


"น้องสายครับ"

หลังสงครามการแย่งก้ามปูเกิดขึ้น ก็ไม่ได้มีอะไรชวนให้ขนหัวลุกอีก
ยังคงบ้าบอคอแตกกันอยู่เป็นชาติเถียงกันไปเถียงกันมาเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่พักใหญ่

ไม่มีการไปต่อ
ไม่มีเรื่องให้ชวนหวาดเสียวแต่ประการใด โห่อุตส่าห์ลุ้น นึกว่าจะมีเสียวที่ไหนได้ วืดซะงั้น ไรว้า สายล่ะเซ็ง

"ทำหน้าอย่างกะหมาปวดอึ เป็นห่าอะไรวะ เวลาคนเรียกหัดทำหน้าตาให้มันดี ๆ หน่อยสิ"

อ้าวไหงงั้นล่ะวะ เมื่อกี้ยังน้องสายครับอยู่เลย ทำไมกลับสู่สภาพเดิมอีกแล้ววะ กูอุตส่าห์เคลิ้ม เสียจิตเลย

"เอ้าแล้วจะให้ทำหน้ายังไง จะให้ยิ้มมมมมมมมมมมมแบบนี้เหรอ ไม่ได้บ้านี่หว่า"

ว่าแล้วสายใจก็ฉีกยิ้มซะกว้างก่อนจะหุบยิ้มและทำหน้าเซ็งชีวิตกลับสู่สภาพเดิม แล้วเมื่อไหร่จะได้เรื่องวะเนี่ย จะให้อยู่ในสภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย
ขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วยแล้วนะเว้ย ไม่อยากตกเป็นเบี้ยล่าง เข้าใจมั้ย มันไม่แมน สายไม่ปลื้ม

"แล้วพี่จะเอายังไงกับผมเนี่ย จะให้ผมทำยังไง จะเอายังไงก็ว่ามา จะให้ทำยังไงถึงจะปล่อยผมไป กะจะแบล็คเมล์อีกนานมั้ยเนี่ย"

เห็นหน้าสายใจแล้วก็นึกขำ เวนิชใช้ปลายนิ้วแตะไปที่ปลายคาง เหมือนกำลังครุ่นคิดว่าจะเอายังไงกับคนตรงหน้าดี
สายตาชวนสยอง เจ้าเล่ห์สุดขีดจนสายใจเริ่มเย็นสันหลังวาบ ๆ ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

"คืนนี้ฤกษ์ดี หลังจากที่เราดูเหมือนจะห่างเหินกันไปนาน พี่เวย์ว่ามันคงถึงเวลาอันเป็นมงคลฤกษ์แล้วที่น้องสายจะเป็นกิ๊กที่สมบูรณ์แบบของพี่ซะที"

นั่น กูว่าแล้ว เลี้ยวซ้ายไปขวาแล้วก็กลับมาที่เรื่องเดิม

แม่งอยากจะกระโดดถีบยอดหน้าของไอ้หนวดนี่จริงๆ
เป็นคำตอบที่ทำให้ปวดจี๊ดเข้าไปถึงตับอ่อน ผ่านถุงน้ำดี และกระแทกเข้าที่หัวใจแบบเต็มเหนี่ยว น็อคเอ้าท์เซลชนิดที่ว่าไม่ต้องลุกขึ้นมาชกต่อได้เลย

"ขอเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้มั้ย เช่นว่าหาเงินมาไถ่รูปคืน แนวนี้มันก็น่าจะรับได้กว่านะ อะไรก็ได้นะพี่ แต่ผมไม่ใช่เกย์ว่ะ ถ้าถึงขนาดนั้นโพสรูปผมแก้ผ้าเลยดีกว่า ผมว่าผมอับอายน้อยกว่านะนั่น
อย่างน้อยหัวข้อแอบถ่ายหนุ่มนักศึกษา ก็ยังดีกว่าหัวข้อหนุ่มนักศึกษาขายเสียวแหละวะ"

ตรงไหนที่ว่าไม่ฮา

ลุงหนวดหน้าเหี้ยมนั่งขำก๊ากกกกกน้ำลายแทบหยด จนสายใจต้องเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า

ขำตรงไหนวะนั่น ไม่ขำนะเว้ย คนกำลังซีเรียส แบบจริงจังน่ะเป็นมั้ย เสียเวลาเว้ย มันเสียเวลา เข้าใจบ้าง ว่าต้องรีบกลับบ้าน
ที่บ้านไม่มีใครอยู่ ป่านนี้อีก๊อดเชิญโจรมาปล้นบ้านให้กินน้ำกินท่าแล้วมั้ง ไม่ใช่อะไร แค่กลัวว่าอีก๊อดจะรับรองโจรที่เข้ามาปล้นบ้านได้ไม่ดีสมกับที่เป็นเจ้าบ้านแค่นั้นเอง

"ถ้าไม่รัก ผมทำไม่ได้ว่ะ" นี่ เป็นไงล่ะเหตุผลดูเป็นคนดีมากเลย นี่แหละประโยคเด็ดตอนสอยหญิง ตายมานับร้อยแล้ว หึ หึ หึ ไอ้สายเอ้ย ทำไมกูแมนอย่างนี้ว้า

ท่าทางมั่นใจสุดขีด แต่นั่นยิ่งทำให้พี่เวรเป็นนิจของน้องสายขำไม่หยุด

"เออ เออ โอเค้ ได้ ได้ งั้นถ้าทำให้รักได้ก็ยอมว่างั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า แหม้ช่างคิดจริง ๆ เลยเว้ยตี๋ ก็ดี ก็ดี พี่เวย์ก็ชอบ เลิฟแอนด์เซ็กส์ แอนด์น้องสาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ถุย พูดมาได้ไม่อายปาก บร้าเหรอ สายไม่ใช่คนใจง่ายนะจ๊ะถึงจะหลงรักพี่เวรเป็นนิจง่าย ๆ

สายกลัวฟ้าผ่า

"ถ้าทำให้รักได้ ผมถวายตัวใส่พานทองแท้ให้พี่เลย แถมข้าวสารอีกสองกระสอบด้วย โห่ ใจป้ำสุด ๆ แบบนี้ไม่มีอีกแล้ว"
คนพูดนั่งกอดอกและยักไหล่ ก่อนจะเบะปากและหันมานั่งจ้องหน้าของลุงหนวดที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแบบเต็ม ๆ ตา
เสียเวลามานานแล้ว เล่นแบบจริงจังซะทีเหอะ ก่อนที่จะบ้าไปมากกว่านี้ จะเอายังไงก็ว่ามา

"หรือถ้าข้าวสารยังไม่พอ จะแถมที่นาที่ต่างจังหวัดให้อีกร้อยสองร้อยไร่เลยเป็นไง พี่ได้แต่ผลประโยชน์ทั้งนั้นเลยนะเนี่ย คุ้มสุดๆ"

พูดเล่นไปอย่างนั้น ใครมันจะมาเสียเวลาเล่นอะไรบ้าๆ บอ ๆ วะ สมองมันคงกำลังคิดจะแอ้มกูอยู่ตลอดเวลาแล้วล่ะเซ่
ใครจะไปยอมมึงง่าย ๆ นี่ที่ยอมให้ข่มขู่นี่ไม่ใช่ว่าหงอนะ แต่กลัว....แค่นั้นแหละ หึ หึ หึ
สายไม่ได้หงอเว้ย แต่สายกลัว เข้าใจมั้ยพี่ว่าสายกลัว

"ตกลง เอาตามนั้นเลย แล้วถ้าพี่เวย์เกิดชอบน้องสายขึ้นมาจริง ๆ พี่จะคืนรูปให้น้องสายทันที งั้นน้องสายใจก็อย่าลืมทำให้พี่เวย์รักน้องสายเยอะ ๆ ด้วยนะจ๊ะ"
พูดเป็นเล่น

เหี้ยเอ้ย พูดไปหัวเราะไป ปั่นหัวชาวบ้านได้ท่าจะสนุกมากนะ

"เออ ได้ เอาตามนั้นเลย"

ตอบตกลงออกไป ประชดกันเห็น ๆ ตอบไปทั้งที่ยังไม่รู้ว่าคำพูดที่อีกฝ่ายพูดคือเรื่องจริง หรือล้อเล่นกันแน่ รู้แต่ว่ามันคงพอยืดเวลาออกไปได้อีกหน่อย
ก็ยังดีกว่าต้องไปชึ่งโป๊ะกับไอ้หนวดวันนี้ล่ะวะ
ไม่ใช่อะไรแค่ห่วงบ้านแล้วก็จะรีบกลับไปเก็บผ้าที่ตากไว้แค่นั้นแหละ ฟ้าครึ้ม ๆ มาตั้งแต่หัววันเดี๋ยวผ้าไม่แห้งพรุ่งนี้ก็ไม่มีใส่กันพอดี

เอ้าแล้วนี่กินปูอาบยาพิษหัวเราะหรือไงว่ะแม่ง

หัวเราะอยู่นั่น ขำเข้าไป จะขำอะไรกันนักหนาวะ

"พี่รักน้องสายน๊า ชอบตั้งแต่แรกพบเลย แบบรักแรกพบไง รีบ ๆ ทำให้พี่รักแบบขาดจิตขาดใจเร็ว ๆ นะ น้องสายจะได้รูปของตัวเองกลับคืนซะที ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

เออ

ทำแม่งเดี๋ยวนี้เลยแหละ กูจะสวีทเอาใจจนมึงบ้าไปเลยเริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกัน

ไม่ใช่แค่คิด สายใจคว้าช้อนตักข้าวผัดที่มีวิญญาณปูแล้วรีบยื่นส่งไปให้คนที่ยังนั่งหัวเราะไม่เลิก

"กินสิครับพี่ สายอุตส่าห์ป้อนเลยนะ ไหน ๆ ก็จะรักกันแล้ว รีบน้ำใจของสายด้วยเถอะพลีสสสสสสสสสสสส"

หน้าตาแบบนั้นมันไม่ใช่ว่ายินดีจะทำให้เลยสักนิด แยกเขี้ยวซะจนน่ากลัว แต่ตักข้าวมาป้อนให้ไม่อายสายตาชาวบ้านที่จ้องมองมาหรือจ๊ะ
ถ้าอย่างนั้นพี่เวย์ไม่เกรงใจล่ะนะ

ว่าแล้วคนถูกป้อนข้าวก็คว้าหมับเข้าให้ที่ข้อมือของสายใจ และดึงให้ช้อนเข้าไปอยู่ในปาก ก่อนจะเคี้ยวข้าวกินอย่างเอร็ดอร่อย

"อื้มมมมมมมมมมม ข้าวผัดอะไรไม่รู้ อร่อยเป็นบ้าเลย พี่เวย์ชอบบบบบบบบบบ"

เออ อร่อย

ได้อร่อยกันอีกแน่ หลังจากนี้คงได้อร่อยเหาะเลยล่ะ

สายใจกลับไปนั่งในท่าตามระเบียบพักเหมือนเดิมแล้ว
โดยมีเวนิชนั่งหัวเราะอยู่ฝั่งตรงข้ามเป็นนานกว่าจะหยุดหัวเราะ และจ้องหน้ากันนิ่ง ๆ เหมือนกำลังประกาศสงครามและเตรียมพร้อมรบ

สายฟ้าแล่บแปร๊บ ๆ เมื่อมุมน้ำเงินและมุมแดงมองหน้ากันอย่างอาฆาตมาดร้าย

ในที่สุดศึกอัศวินดำก็เริ่มขึ้น

เมื่อมุมน้ำเงินและมุมแดงเดินลงสนาม

ศึกนี้ใหญ่หลวงนัก โดยมีรูปและหัวข้อรูปแอบถ่ายหนุ่มนักศึกษาเป็นประกัน

แกร๊งงงงงงงงงงงงงงงง ยกที่หนึ่งกำลังจะเริ่มแล้ว

แต่ขอตัดภาพเข้าสู่ผู้สนับสนุนรายการอีกครั้ง และพบกันช่วงหน้าครับพ้ม



TBC...





ปอลอ แนน+1 ให้กับคนที่กดบวกให้แนนแล้วนะคะ

[nanalonely]

อยากอ่านคู่น้องวัชด้วยจังเลย ถ้าจะมันและ   

             

+1 รอคนโพส

    ขอให้มีความสุข ร่างกายแข็งแรง

(อวยผู้หญ่ายมั่ก)  มีนิยายวายอ่านตลอดไป ขอให้คนแต่งขยันแต่ง เรื่องที่ค้างอย่าได้ดอง เรื่องที่ดองอย่างได้เค็ม

           

^
^
^
^
ถูกกกกกกกกกกกกกกกกกก..
อยากจะอ่านคู่ วัชกะเนียล เหมือนกัน..

ชอบคำอวยมากเลย โดยเฉพาะ ...
"มีนิยายวายอ่านตลอดไป ขอให้คนแต่งขยันแต่ง เรื่องที่ค้างอย่าได้ดอง เรื่องที่ดองอย่างได้เค็ม"

เง้ออ มัสอ่ะ แนนไม่ดองเค็มน๊า ถ้าไม่ติดธุระอ่ะ

[HaLF333]

^
^
^
จิ้มแนนด้วยความรัก..
เค้าไม่ได้ว่าแนนดองน๊า แค่แอบจิ้มๆ สะกิดจึ๊กๆ..
ทั้งนี้ ทั้งนั้น รวมถึงนิยายของคุณเท็นด้วยล่ะ แหะๆๆ
ก็เค้าอยากอ่านมากเลยอ่า >.,<
 


"โปรดติดตามตอนต่อไป" ของคุณเท็น น่ารักอ่ะ... 
มีตัดไปผู้สนับสนุนรายการด้วย..
ช่างคิดได้ อิอิ...

[[€]ŝĊörŦ]

ได้อ่านสองตอนเลย

ยาวได้ใจมากๆ

+1 ให้พี่แนนเหมือนเดิมคับ